Kirchner, Timotheus: Gründliche warhafftige Historia: von der Augspurgischen Confession wie die Anno 1530 geschrieben. Leipzig, 1584.

Quod si Deus nunquam suae ordinationi & institutioni defuit, si nunquam non verum fuit, quod ipse dixit, si nunquam non praestitit, quod suo verbo voluit, cur impie haec sola institutio Christi vellicatur in mille formas dilaniatur breuiter, negatur, ne sit hoc, quod Christus instituit Tropis illis non est heic locus, si totam hanc institutionem attendas, & non per particulas, nunc hoc, nunc illud rapias, tuoque sensu confundas, contempta instituentis voluntate.

Volumus ibi edere corpus Domini, & bibere sanguinem eius, non adinuentione alia humana, non nostra temeritate & praesumptione, sed Christi Domini nostri & vnici Magistri institutione & iussione, qui dixit, &c. Atque ita, licet visibiliter per manum ministri, tamen inuisibiliter ex manu Christi, virtute & efficacia institutionis siue verbi eius, accipimus corpus & sanguinem eius. An non ipse promisit, vbi duo vel tres fuerint congregati in nomine meo, illic ero in medio eorum Est ergo ibi, & dat nobis suum corpus & sanguinem, ita conseruaturus suam institutionem, & verbi sui veritatem.

Tu impie blasphemas, vnde accipietis corpus & sanguinem Christi Quis dedit vobis potestatem, vt faciatis corpus Christi (taceo iam de Deo impanato) Putas ne, quod hoc ad foedam oris exhalationem cuiuscunque, vel ad nutum & voluntatem etiam scortatoris, adulteri, vsurarij, Christus sursum atque deorsum feratur, & sedem suae maiestatis deserat? Impie & blaspheme, quid tibi cum nomine Christiano, qui verbum Christi deseris nolens videre quid instituerit, & respicis in ea solum, quae rationi tuae videntur absurda & impossibilia, verbo Christi ration em tuam opponis, egregie scilicet & Christiane.

Sunt heic, secundum verba institutionis Christi, verum corpus, & verus sanguis Christi, de quo fides Christiana dubitare non potest, &c. Quomodo autem heic sint corpus & sanguis Christi, credo neminem scire posse, neque aliquem debere esse solicitum vt sciat, quando ex verbo Christi hoc non intelligitur, aut vt intelligamus iubetur, tantum credamus heic, quod Christus dicit, & faciamus, quod ipse iubet, & satis responsum est Christi institutioni.

Qui hoc iussit & instituit, suae institutioni deesse non potest, modo heic credamus, quod ipse dicit, nempe panem esse corpus eius, &c. & faciamus quod ipse iubet, nempe vt edamus & bibamus in ipsius commemorationem, &c. Non contendo de vocabulo Consecrationis. Scio melius dici Christi institutionem, quam nostram consecrationem: attamen non contendo, vbi panis sit corpus Christi, ex Christi institutione: Dei consecratio est, Spiritus sancti consecratio est, Christi consecratio est, &c.

DAs ist / Christus sagt / das thut / Bey diesen worten thun wir kecklich vnd getrost das jenige / was Christus eingesetzt vnd befohlen hat / wir setzen kein vertrawen auff vnser sagen oder anhauchen / wie diese Leute vns gantz vnbesonnen auffrücken / sondern auff dis wort Christi (das thut) das ist / wir setzen vnser vertrawen auff die einsetzung vnd befehl Christi.

Quòd si Deus nunquam suae ordinationi & institutioni defuit, si nunquam non verum fuit, quod ipse dixit, si nunquam non praestitit, quod suo verbo voluit, cur impiè haec sola institutio Christi vellicatur in mille formas dilaniatur breuiter, negatur, ne sit hoc, quod Christus instituit Tropis illis non est hîc locus, si totam hanc institutionem attendas, & non per particulas, nunc hoc, nunc illud rapias, tuoque sensu confundas, contempta instituentis voluntate.

Volumus ibi edere corpus Domini, & bibere sanguinem eius, non adinuentione alia humana, non nostra temeritate & praesumptione, sed Christi Domini nostri & vnici Magistri institutione & iussione, qui dixit, &c. Atque ita, licet visibiliter per manum ministri, tamen inuisibiliter ex manu Christi, virtute & efficacia institutionis siue verbi eius, accipimus corpus & sanguinem eius. An non ipse promisit, vbi duo vel tres fuerint congregati in nomine meo, illic ero in medio eorum Est ergo ibi, & dat nobis suum corpus & sanguinem, ita conseruaturus suam institutionem, & verbi sui veritatem.

Tu impiè blasphemas, vnde accipietis corpus & sanguinem Christi Quis dedit vobis potestatem, vt faciatis corpus Christi (taceo iam de Deo impanato) Putas ne, quòd hoc ad foedam oris exhalationem cuiuscunque, vel ad nutum & voluntatem etiam scortatoris, adulteri, vsurarij, Christus sursum atque deorsum feratur, & sedem suae maiestatis deserat? Impie & blaspheme, quid tibi cum nomine Christiano, qui verbum Christi deseris nolens videre quid instituerit, & respicis in ea solùm, quae rationi tuae videntur absurda & impossibilia, verbo Christi ration em tuam opponis, egregiè scilicet & Christianè.

Sunt hîc, secundùm verba institutionis Christi, verum corpus, & verus sanguis Christi, de quo fides Christiana dubitare non potest, &c. Quomodo autem hîc sint corpus & sanguis Christi, credo neminem scire posse, neque aliquem debere esse solicitum vt sciat, quando ex verbo Christi hoc non intelligitur, aut vt intelligamus iubetur, tantùm credamus hîc, quod Christus dicit, & faciamus, quod ipse iubet, & satis responsum est Christi institutioni.

Qui hoc iussit & instituit, suae institutioni deesse non potest, modò hîc credamus, quod ipse dicit, nempe panem esse corpus eius, &c. & faciamus quod ipse iubet, nempe vt edamus & bibamus in ipsius commemorationem, &c. Non contendo de vocabulo Consecrationis. Scio melius dici Christi institutionem, quàm nostram consecrationem: attamen non contendo, vbi panis sit corpus Christi, ex Christi institutione: Dei consecratio est, Spiritus sancti consecratio est, Christi consecratio est, &c.

DAs ist / Christus sagt / das thut / Bey diesen worten thun wir kecklich vnd getrost das jenige / was Christus eingesetzt vnd befohlen hat / wir setzen kein vertrawen auff vnser sagen oder anhauchen / wie diese Leute vns gantz vnbesonnen auffrücken / sondern auff dis wort Christi (das thut) das ist / wir setzen vnser vertrawen auff die einsetzung vnd befehl Christi.