Kirchner, Timotheus: Gründliche warhafftige Historia: von der Augspurgischen Confession wie die Anno 1530 geschrieben. Leipzig, 1584.

Primum, quando ipsi per sese sentiunt fore, vt haec causa magnum sitAnno 1526. incendium conflatura, acquiescant huic monitioni spiritus, & reuereantur, ne postea frustraneo coscientie singultu gemant, spiritus monitionem a sese fuisse neglectam.

Secundo, Pace nihil optabilius nobis: nam hanc tragoediam non mouimus primi, sed coacti respondimus. Silere vero perpetuo non est integrum, Cum ipsi editis libellis (Zuuinglium & Oecolampadium puto) animos mouerint, nisi optent nos a verbi ministerio, & animarum cura abstinere.

Tertio, a conuitijs abstinete iustum est, sed quomodo responderi potest, aut contradici, si damnare non licet, & damnandi verbum pro conuitio rapiturus An non est conuitium, quod illi modestissimi nos carniuoras, esculentum Deum, impanatumque colere, tum negatores redemptionis, in cruce factae, editis libellis traducunt. Haec tamen hactenus tulimus, cum ipli ferre nequeant, si errare dicantur a nobis: an prorsus probari voluntus plane non feremus talia.

Quarto, consilium illud non stat, quod fideles auocandi sint a quaestione corporis & sanguinis praesentis, & solo verbo & fide exercendi. Apud nos verbum & fides, sine re, in qua nituntur, non sunt, cum ipsa verba inuoluant sententiam istam, an sit corpus & sanguis ibius Nec vulgus auocari ibi potest, tot libellis per illos sparsis & receptis, ipsorum fuerat primo tacere, sero nunc silentium quaeritur.

Quinto, quid vero metuunt, si experimento fidei (quod iactant) certi sunt, si non fallunt neque fallunturus Nos qui sumus, qui illis resistamus Cum vero & heic trepident, & aliud quaerant, monemus vt iam alteram monitionem spiritus metuant, & videant quid agant, spiritus enim non sic trepidat aut disputat.

Sexto. Deinde non diximus vnquam, neutram rem esse, carnem & sanguinem Christi, aut non afferre salutem, sed diximus verbum praedicandum, & cibum esse verum animae. Heic tertio monet eos spiritus, vt sibi caueant eo lapsi, vt rem necessariam, faciant inutilem & neutram, idque nobis falso imputent.

Septimo, Summa, alterutros oportet esse Satanae ministros, vel ipsos vel nos. Ideo heic nulli consilio aut medio locus, confiteri oportet alterutram partem, quod credit. Atque heic oramus, quando ita certi sunt, ne dissimulent apud vulgus sese a nobis dissentire. Haec quarta monitio Spiritus est, qui non sic simulat.

Octauo, Pacem libenter amplectimur, modo salua sit pax erga Deum nobis per Christum parta.

Nono. Rationes nihil sunt, tropum non admittimus, nec ipsi probant, & huic monitioni Spiritus oro vt credant. Probandum erat, an verbum EST, in loco isto, pro significat, debeat accipi, ipsi vero probant alicubi in scripturis pro significat accipi. Quis hoc ignorabatus Tum hoc maxime metuant, cum manifeste in alijs locis coecutiant, ne etiam hoc loco errent, videlicet manifeste coecutiunt in illo: Petra erat Christus. Paulus enim non de petra corporali dicit, sed de spirituali. Sic enim habet: Bibebant de spirituali eos consequente petra. Petra autem erat Christus. Nonne haec, id est, spiritualis petra, erat Christus. Vbi heic, erat, pro, significat, accipiturus Est igitur heic manifestus lapsus. Item & illud: Agnus est transitus Domini, manifestus lapsus est. Vbi enim hoc habet scripturaus

Primùm, quando ipsi per sese sentiunt fore, vt haec causa magnum sitAnno 1526. incendium conflatura, acquiescant huic monitioni spiritus, & reuereantur, ne postea frustraneo coscientię singultu gemant, spiritus monitionem à sese fuisse neglectam.

Secundò, Pace nihil optabilius nobis: nam hanc tragoediam non mouimus primi, sed coacti respondimus. Silere verò perpetuò non est integrum, Cùm ipsi editis libellis (Zuuinglium & Oecolampadium puto) animos mouerint, nisi optent nos à verbi ministerio, & animarum cura abstinere.

Tertiò, à conuitijs abstinete iustum est, sed quomodo responderi potest, aut contradici, si damnare non licet, & damnandi verbum pro conuitio rapiturus An non est conuitium, quòd illi môdestissimi nos carniuoras, esculentum Deum, impanatumque colere, tum negatores redemptionis, in cruce factae, editis libellis traducunt. Haec tamen hactenus tulimus, cum ipli ferre nequeant, si errare dicantur à nobis: an prorsus probari voluntus planè non feremus talia.

Quartò, consilium illud non stat, quòd fideles auocandi sint à quaestione corporis & sanguinis praesentis, & solo verbo & fide exercendi. Apud nos verbum & fides, sine re, in qua nituntur, non sunt, cum ipsa verba inuoluant sententiam istam, an sit corpus & sanguis ibius Nec vulgus auocari ibi potest, tot libellis per illos sparsis & receptis, ipsorum fuerat primò tacere, serò nunc silentium quaeritur.

Quintò, quid verò metuunt, si experimento fidei (quod iactant) certi sunt, si non fallunt neque fallunturus Nos qui sumus, qui illis resistamus Cum verò & hîc trepident, & aliud quaerant, monemus vt iam alteram monitionem spiritus metuant, & videant quid agant, spiritus enim non sic trepidat aut disputat.

Sextò. Deinde non diximus vnquam, neutram rem esse, carnem & sanguinem Christi, aut non afferre salutem, sed diximus verbum praedicandum, & cibum esse verum animae. Hîc tertiò monet eos spiritus, vt sibi caueant eò lapsi, vt rem necessariam, faciant inutilem & neutram, idque nobis falsò imputent.

Septimò, Summa, alterutros oportet esse Satanae ministros, vel ipsos vel nos. Ideo hîc nulli consilio aut medio locus, confiteri oportet alterutram partem, quod credit. Atque hîc oramus, quando ita certi sunt, ne dissimulent apud vulgus sese à nobis dissentire. Haec quarta monitio Spiritus est, qui non sic simulat.

Octauò, Pacem libenter amplectimur, modò salua sit pax erga Deum nobis per Christum parta.

Nonò. Rationes nihil sunt, tropum non admittimus, nec ipsi probant, & huic monitioni Spiritus oro vt credant. Probandum erat, an verbum EST, in loco isto, pro significat, debeat accipi, ipsi verò probant alicubi in scripturis pro significat accipi. Quis hoc ignorabatus Tum hoc maximè metuant, cùm manifestè in alijs locis coecutiãt, ne etiam hoc loco errent, videlicet manifestè coecutiunt in illo: Petra erat Christus. Paulus enim non de petra corporali dicit, sed de spirituali. Sic enim habet: Bibebant de spirituali eos consequente petra. Petra autem erat Christus. Nonne haec, id est, spiritualis petra, erat Christus. Vbi hîc, erat, pro, signifícat, accipiturus Est igitur hîc manifestus lapsus. Item & illud: Agnus est transitus Domini, manifestus lapsus est. Vbi enim hoc habet scripturaus