Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Ende der mit IVLIANO geführten Kriege.
Rhein wendete, da man sich gegen die Alemannen nichts gutes zu versehen hätte.
Die Francken giengen in dieses Garn, und setzten über den Rhein; aber die
Officier, so Constantinus zurücke gelassen, zogen in höchster Eyl so viel Volck
zusammen, daß sie ihnen den Rückweg verrennen konnten. Constantinus selbst
gieng mit der Flotte den Rhein herunter, und fiel ihnen in ihr eigenes Land ein,
das, von seiner tapfersten Mannschafft entblösset, Mord und Plünderung offen
stund 1. Constantinus führet seither den Namen Francicus, und brachte den
Rest des Jahres zu Trier zu, wie einige seiner Gesetze, so daselbst im Monath
November und December unterschrieben sind, anzeigen 2. Daselbst ist auch
um diese Zeit eine Lob-Rede ihm zu Ehren gehalten worden, aus welcher die
oben angeführten Umstände genommen: ausser welchen der Redner ferner
rühmet, daß Constantinus die gefangenen Francken wiederum den Schauspielen
nzm Kampff und Morde gewidmet.

XXIII. An der andern Seiten hatte Licinius, bey seiner Zurückkunfft vonLicinius
überwindet
Maximinum
und theilet
mit Constan-
tino
das Kai-
serthum.

Meiland, einen mächtigen Feind an Maximino gefunden. Als es aber zum
Treffen kam, ward Maximinus geschlagen, der wenig Monath drauf zu Tar-
sos
ein schreckliches Ende nahm, und den gantzen Orient dem Uberwinder offen
ließ. Constantinus und Licinius waren nunmehr alleine Herren vom Kaiser-
thum. Sie zerfielen aber bald 1, und Constantinus zwang Licinium durchA. C. 314.
einen blutigen Krieg zu einer neuen Theilung: durch welche Moesia prima,
Illyricum, Dardania, Macedonia
und das übrige Griechenland noch zu dem
Theil, den er bißher beherrschet, geschlagen wurden 2. Zu Bestätigung dieses

neuen
[Beginn Spaltensatz] überein. tillemont in uita Dioclet. p. 85. sqq.
hat die verschiedenen Erzehlungen angemercket.
1 §. XXII. 1. Paneg. inc. c. VIII. c. 22. Ruperat fidem
gens leuis & lubrica barbarorum, & robore atque
audacia, lectis eruptionis auctoribus, institisse Rhe-
no nuntiabantur. Illico obuius adfuisti, & prae-
sentia tua, ne auderent transitum, terruisti. Et-
iam uidebaris rem uotis tuis fecisse contrariam,
quod inhibita eruptione non foret materia uictoriae:
sed inopinato consilio usus. Abeundo enim, simu-
lato nuntio, maioris in superiore limite tumultus oc-
casionem stolidis ac ferinis mentibus obtulisti in no-
stra ueniendi; relictis in occulto ducibus, qui secu-
ros adorirentur. Quo quum uenissent, consilium
tuum sequitur fortuna. Toto Rheni alueo oppleto
nauibus, deuectus terras eorum ac domos maestas
lugentesque populatus es, tantamque cladem uastita-
temque periurae genti intulisti, ut uix post illud no-
men habitura sit.
Und ferner c. 23. Ite nunc omnes,
si placet, barbarae nationes, & exitiales uobis mo-
uete conatus. habetis exemplum. Quamuis enim
imperator noster amicorum regum admittat obse-
quia: idque ipsum ualeat ad laudem uictoriae, quod
a nobilissimis regibus timetur & colitur; augeri
tamen gloriam uirtutis suae gaudet, quoties pro-
uocatur. nam quid hoc trimupho pulchrius, quod
[Spaltenumbruch] caedibus hostium utitur etiam ad nostraum omnium
uoluptatem, & pompam munerum de reliquiis bar-
baricae cladis exaggerat, tantamque captiuorum
multitudinem bestiis obiicit, ut ingrati & perfidi non
minus doloris ex ludibrio sui, quam ex ipsa morte
patiantur? Inde est, quod quum exitum differre li-
ceat, perire festinant, seseque letalibus uulneribus
& mortibus offerunt. Ex quo ipso apparet, quam ma-
gnum sit, uicisse tam prodigos sui.
U. c. 24. Facile est,
uincere timidos & imbelles, quales amoena Graecia,
& delitiae orientis educunt, uix leue pallium, & se-
ricos sinus uitando soli tolerantes, & si quando in
periculum uenerint, libertatis immemores, ut ser-
uire liceat, orantes. Romanum uero militem, quem
qualemque ordinat disciplina, & sacramenti reli-
gio confirmat, aut trucem Francum, ferina sola car-
ne distentum, qui uitam pro uictus sui uilitate con-
temnat, quantae molis sit superare, uel capere?
quod tu, imperator, & nuper in Italia, & in ipso
conspectu barbariae paulo ante fecisti.
2 V. chronologiam cod. Theodos. ad h. A. p. 7.
1 §. XXIII. 1. A. 314. ut probat pagivs ad A.
317. n. 4. sqq. & tillem. in Constant. p.
254.
2 zosimvs c. 20. p. 159. Postridie pactis
induciis, uisum est inter ambos esse debere societatem
& foedus mutuum, ita quidem, ut Constantinus im-

[Ende Spaltensatz]
pera
E e 3

bis zu Ende der mit IVLIANO gefuͤhrten Kriege.
Rhein wendete, da man ſich gegen die Alemannen nichts gutes zu verſehen haͤtte.
Die Francken giengen in dieſes Garn, und ſetzten uͤber den Rhein; aber die
Officier, ſo Conſtantinus zuruͤcke gelaſſen, zogen in hoͤchſter Eyl ſo viel Volck
zuſammen, daß ſie ihnen den Ruͤckweg verrennen konnten. Conſtantinus ſelbſt
gieng mit der Flotte den Rhein herunter, und fiel ihnen in ihr eigenes Land ein,
das, von ſeiner tapferſten Mannſchafft entbloͤſſet, Mord und Pluͤnderung offen
ſtund 1. Conſtantinus fuͤhret ſeither den Namen Francicus, und brachte den
Reſt des Jahres zu Trier zu, wie einige ſeiner Geſetze, ſo daſelbſt im Monath
November und December unterſchrieben ſind, anzeigen 2. Daſelbſt iſt auch
um dieſe Zeit eine Lob-Rede ihm zu Ehren gehalten worden, aus welcher die
oben angefuͤhrten Umſtaͤnde genommen: auſſer welchen der Redner ferner
ruͤhmet, daß Conſtantinus die gefangenen Francken wiederum den Schauſpielen
nzm Kampff und Morde gewidmet.

XXIII. An der andern Seiten hatte Licinius, bey ſeiner Zuruͤckkunfft vonLicinius
uͤberwindet
Maximinum
und theilet
mit Conſtan-
tino
das Kai-
ſerthum.

Meiland, einen maͤchtigen Feind an Maximino gefunden. Als es aber zum
Treffen kam, ward Maximinus geſchlagen, der wenig Monath drauf zu Tar-
ſos
ein ſchreckliches Ende nahm, und den gantzen Orient dem Uberwinder offen
ließ. Conſtantinus und Licinius waren nunmehr alleine Herren vom Kaiſer-
thum. Sie zerfielen aber bald 1, und Conſtantinus zwang Licinium durchA. C. 314.
einen blutigen Krieg zu einer neuen Theilung: durch welche Moeſia prima,
Illyricum, Dardania, Macedonia
und das uͤbrige Griechenland noch zu dem
Theil, den er bißher beherrſchet, geſchlagen wurden 2. Zu Beſtaͤtigung dieſes

neuen
[Beginn Spaltensatz] uͤberein. tillemont in uita Dioclet. p. 85. ſqq.
hat die verſchiedenen Erzehlungen angemercket.
1 §. XXII. 1. Paneg. inc. c. VIII. c. 22. Ruperat fidem
gens leuis & lubrica barbarorum, & robore atque
audacia, lectis eruptionis auctoribus, inſtitiſſe Rhe-
no nuntiabantur. Illico obuius adfuiſti, & prae-
ſentia tua, ne auderent tranſitum, terruiſti. Et-
iam uidebaris rem uotis tuis feciſſe contrariam,
quod inhibita eruptione non foret materia uictoriae:
ſed inopinato conſilio uſus. Abeundo enim, ſimu-
lato nuntio, maioris in ſuperiore limite tumultus oc-
caſionem ſtolidis ac ferinis mentibus obtuliſti in no-
ſtra ueniendi; relictis in occulto ducibus, qui ſecu-
ros adorirentur. Quo quum ueniſſent, conſilium
tuum ſequitur fortuna. Toto Rheni alueo oppleto
nauibus, deuectus terras eorum ac domos maeſtas
lugentesque populatus es, tantamque cladem uaſtita-
temque periurae genti intuliſti, ut uix poſt illud no-
men habitura ſit.
Und ferner c. 23. Ite nunc omnes,
ſi placet, barbarae nationes, & exitiales uobis mo-
uete conatus. habetis exemplum. Quamuis enim
imperator noſter amicorum regum admittat obſe-
quia: idque ipſum ualeat ad laudem uictoriae, quod
a nobiliſſimis regibus timetur & colitur; augeri
tamen gloriam uirtutis ſuae gaudet, quoties pro-
uocatur. nam quid hoc trimupho pulchrius, quod
[Spaltenumbruch] caedibus hoſtium utitur etiam ad noſtrûm omnium
uoluptatem, & pompam munerum de reliquiis bar-
baricae cladis exaggerat, tantamque captiuorum
multitudinem beſtiis obiicit, ut ingrati & perfidi non
minus doloris ex ludibrio ſui, quam ex ipſa morte
patiantur? Inde eſt, quod quum exitum differre li-
ceat, perire feſtinant, ſeſeque letalibus uulneribus
& mortibus offerunt. Ex quo ipſo apparet, quam ma-
gnum ſit, uiciſſe tam prodigos ſui.
U. c. 24. Facile eſt,
uincere timidos & imbelles, quales amoena Graecia,
& delitiae orientis educunt, uix leue pallium, & ſe-
ricos ſinus uitando ſoli tolerantes, & ſi quando in
periculum uenerint, libertatis immemores, ut ſer-
uire liceat, orantes. Romanum uero militem, quem
qualemque ordinat diſciplina, & ſacramenti reli-
gio confirmat, aut trucem Francum, ferina ſola car-
ne diſtentum, qui uitam pro uictus ſui uilitate con-
temnat, quantae molis ſit ſuperare, uel capere?
quod tu, imperator, & nuper in Italia, & in ipſo
conſpectu barbariae paulo ante feciſti.
2 V. chronologiam cod. Theodoſ. ad h. A. p. 7.
1 §. XXIII. 1. A. 314. ut probat pagivs ad A.
317. n. 4. ſqq. & tillem. in Conſtant. p.
254.
2 zosimvs c. 20. p. 159. Poſtridie pactis
induciis, uiſum eſt inter ambos eſſe debere ſocietatem
& foedus mutuum, ita quidem, ut Conſtantinus im-

[Ende Spaltensatz]
pera
E e 3
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0255" n="221"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Ende der mit <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">IVLIANO</hi></hi> gefu&#x0364;hrten Kriege.</hi></fw><lb/>
Rhein wendete, da man &#x017F;ich gegen die Alemannen nichts gutes zu ver&#x017F;ehen ha&#x0364;tte.<lb/>
Die Francken giengen in die&#x017F;es Garn, und &#x017F;etzten u&#x0364;ber den Rhein; aber die<lb/>
Officier, &#x017F;o <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantinus</hi> zuru&#x0364;cke gela&#x017F;&#x017F;en, zogen in ho&#x0364;ch&#x017F;ter Eyl &#x017F;o viel Volck<lb/>
zu&#x017F;ammen, daß &#x017F;ie ihnen den Ru&#x0364;ckweg verrennen konnten. <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantinus</hi> &#x017F;elb&#x017F;t<lb/>
gieng mit der Flotte den Rhein herunter, und fiel ihnen in ihr eigenes Land ein,<lb/>
das, von &#x017F;einer tapfer&#x017F;ten Mann&#x017F;chafft entblo&#x0364;&#x017F;&#x017F;et, Mord und Plu&#x0364;nderung offen<lb/>
&#x017F;tund <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXII</hi>. 1. <hi rendition="#aq">Paneg. inc. c. VIII. c. 22. <hi rendition="#i">Ruperat fidem<lb/>
gens leuis &amp; lubrica barbarorum, &amp; robore atque<lb/>
audacia, lectis eruptionis auctoribus, in&#x017F;titi&#x017F;&#x017F;e Rhe-<lb/>
no nuntiabantur. Illico obuius adfui&#x017F;ti, &amp; prae-<lb/>
&#x017F;entia tua, ne auderent tran&#x017F;itum, terrui&#x017F;ti. Et-<lb/>
iam uidebaris rem uotis tuis feci&#x017F;&#x017F;e contrariam,<lb/>
quod inhibita eruptione non foret materia uictoriae:<lb/>
&#x017F;ed inopinato con&#x017F;ilio u&#x017F;us. Abeundo enim, &#x017F;imu-<lb/>
lato nuntio, maioris in &#x017F;uperiore limite tumultus oc-<lb/>
ca&#x017F;ionem &#x017F;tolidis ac ferinis mentibus obtuli&#x017F;ti in no-<lb/>
&#x017F;tra ueniendi; relictis in occulto ducibus, qui &#x017F;ecu-<lb/>
ros adorirentur. Quo quum ueni&#x017F;&#x017F;ent, con&#x017F;ilium<lb/>
tuum &#x017F;equitur fortuna. Toto Rheni alueo oppleto<lb/>
nauibus, deuectus terras eorum ac domos mae&#x017F;tas<lb/>
lugentesque populatus es, tantamque cladem ua&#x017F;tita-<lb/>
temque periurae genti intuli&#x017F;ti, ut uix po&#x017F;t illud no-<lb/>
men habitura &#x017F;it.</hi></hi> Und ferner <hi rendition="#aq">c. 23. <hi rendition="#i">Ite nunc omnes,<lb/>
&#x017F;i placet, barbarae nationes, &amp; exitiales uobis mo-<lb/>
uete conatus. habetis exemplum. Quamuis enim<lb/>
imperator no&#x017F;ter amicorum regum admittat ob&#x017F;e-<lb/>
quia: idque ip&#x017F;um ualeat ad laudem uictoriae, quod<lb/>
a nobili&#x017F;&#x017F;imis regibus timetur &amp; colitur; augeri<lb/>
tamen gloriam uirtutis &#x017F;uae gaudet, quoties pro-<lb/>
uocatur. nam quid hoc trimupho pulchrius, quod<lb/><cb/>
caedibus ho&#x017F;tium utitur etiam ad no&#x017F;trûm omnium<lb/>
uoluptatem, &amp; pompam munerum de reliquiis bar-<lb/>
baricae cladis exaggerat, tantamque captiuorum<lb/>
multitudinem be&#x017F;tiis obiicit, ut ingrati &amp; perfidi non<lb/>
minus doloris ex ludibrio &#x017F;ui, quam ex ip&#x017F;a morte<lb/>
patiantur? Inde e&#x017F;t, quod quum exitum differre li-<lb/>
ceat, perire fe&#x017F;tinant, &#x017F;e&#x017F;eque letalibus uulneribus<lb/>
&amp; mortibus offerunt. Ex quo ip&#x017F;o apparet, quam ma-<lb/>
gnum &#x017F;it, uici&#x017F;&#x017F;e tam prodigos &#x017F;ui.</hi></hi> U. <hi rendition="#aq">c. 24. <hi rendition="#i">Facile e&#x017F;t,<lb/>
uincere timidos &amp; imbelles, quales amoena Graecia,<lb/>
&amp; delitiae orientis educunt, uix leue pallium, &amp; &#x017F;e-<lb/>
ricos &#x017F;inus uitando &#x017F;oli tolerantes, &amp; &#x017F;i quando in<lb/>
periculum uenerint, libertatis immemores, ut &#x017F;er-<lb/>
uire liceat, orantes. Romanum uero militem, quem<lb/>
qualemque ordinat di&#x017F;ciplina, &amp; &#x017F;acramenti reli-<lb/>
gio confirmat, aut trucem Francum, ferina &#x017F;ola car-<lb/>
ne di&#x017F;tentum, qui uitam pro uictus &#x017F;ui uilitate con-<lb/>
temnat, quantae molis &#x017F;it &#x017F;uperare, uel capere?<lb/>
quod tu, imperator, &amp; nuper in Italia, &amp; in ip&#x017F;o<lb/>
con&#x017F;pectu barbariae paulo ante feci&#x017F;ti.</hi></hi></note>. <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantinus</hi> fu&#x0364;hret &#x017F;either den Namen <hi rendition="#aq">Francicus,</hi> und brachte den<lb/>
Re&#x017F;t des Jahres zu Trier zu, wie einige &#x017F;einer Ge&#x017F;etze, &#x017F;o da&#x017F;elb&#x017F;t im Monath<lb/><hi rendition="#aq">November</hi> und <hi rendition="#aq">December</hi> unter&#x017F;chrieben &#x017F;ind, anzeigen <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq">V. chronologiam cod. Theodo&#x017F;. ad h. A. p.</hi> 7.</note>. Da&#x017F;elb&#x017F;t i&#x017F;t auch<lb/>
um die&#x017F;e Zeit eine Lob-Rede ihm zu Ehren gehalten worden, aus welcher die<lb/>
oben angefu&#x0364;hrten Um&#x017F;ta&#x0364;nde genommen: au&#x017F;&#x017F;er welchen der Redner ferner<lb/>
ru&#x0364;hmet, daß <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantinus</hi> die gefangenen Francken wiederum den Schau&#x017F;pielen<lb/>
nzm Kampff und Morde gewidmet.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXIII.</hi> An der andern Seiten hatte <hi rendition="#aq">Licinius,</hi> bey &#x017F;einer Zuru&#x0364;ckkunfft von<note place="right"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">Licinius</hi></hi><lb/>
u&#x0364;berwindet<lb/><hi rendition="#aq">Maximinum</hi><lb/>
und theilet<lb/>
mit <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tan-<lb/>
tino</hi> das Kai-<lb/>
&#x017F;erthum.</note><lb/>
Meiland, einen ma&#x0364;chtigen Feind an <hi rendition="#aq">Maximino</hi> gefunden. Als es aber zum<lb/>
Treffen kam, ward <hi rendition="#aq">Maximinus</hi> ge&#x017F;chlagen, der wenig Monath drauf zu <hi rendition="#aq">Tar-<lb/>
&#x017F;os</hi> ein &#x017F;chreckliches Ende nahm, und den gantzen Orient dem Uberwinder offen<lb/>
ließ. <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantinus</hi> und <hi rendition="#aq">Licinius</hi> waren nunmehr alleine Herren vom Kai&#x017F;er-<lb/>
thum. Sie zerfielen aber bald <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXIII</hi>. 1. <hi rendition="#aq">A. 314. ut probat <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagivs</hi></hi> ad A.<lb/>
317. n. 4. &#x017F;qq. &amp; <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tillem.</hi></hi> in Con&#x017F;tant. p.</hi> 254.</note>, und <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantinus</hi> zwang <hi rendition="#aq">Licinium</hi> durch<note place="right"><hi rendition="#aq">A. C.</hi> 314.</note><lb/>
einen blutigen Krieg zu einer neuen Theilung: durch welche <hi rendition="#aq">Moe&#x017F;ia prima,<lb/>
Illyricum, Dardania, Macedonia</hi> und das u&#x0364;brige Griechenland noch zu dem<lb/>
Theil, den er bißher beherr&#x017F;chet, ge&#x017F;chlagen wurden <note xml:id="FN255_02_01" next="#FN255_02_02" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> c. 20. p. 159. <hi rendition="#i">Po&#x017F;tridie pactis<lb/>
induciis, ui&#x017F;um e&#x017F;t inter ambos e&#x017F;&#x017F;e debere &#x017F;ocietatem<lb/>
&amp; foedus mutuum, ita quidem, ut Con&#x017F;tantinus im-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">pera</hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">E e 3</fw><lb/><cb type="end"/></note>. Zu Be&#x017F;ta&#x0364;tigung die&#x017F;es<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">neuen</fw><lb/><note xml:id="FN254_02_02" prev="#FN254_02_01" place="foot" n="2"><cb type="start"/>
u&#x0364;berein. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tillemont</hi></hi> in uita Dioclet. p. 85. &#x017F;qq.</hi><lb/>
hat die ver&#x017F;chiedenen Erzehlungen angemercket.<note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[221/0255] bis zu Ende der mit IVLIANO gefuͤhrten Kriege. Rhein wendete, da man ſich gegen die Alemannen nichts gutes zu verſehen haͤtte. Die Francken giengen in dieſes Garn, und ſetzten uͤber den Rhein; aber die Officier, ſo Conſtantinus zuruͤcke gelaſſen, zogen in hoͤchſter Eyl ſo viel Volck zuſammen, daß ſie ihnen den Ruͤckweg verrennen konnten. Conſtantinus ſelbſt gieng mit der Flotte den Rhein herunter, und fiel ihnen in ihr eigenes Land ein, das, von ſeiner tapferſten Mannſchafft entbloͤſſet, Mord und Pluͤnderung offen ſtund 1. Conſtantinus fuͤhret ſeither den Namen Francicus, und brachte den Reſt des Jahres zu Trier zu, wie einige ſeiner Geſetze, ſo daſelbſt im Monath November und December unterſchrieben ſind, anzeigen 2. Daſelbſt iſt auch um dieſe Zeit eine Lob-Rede ihm zu Ehren gehalten worden, aus welcher die oben angefuͤhrten Umſtaͤnde genommen: auſſer welchen der Redner ferner ruͤhmet, daß Conſtantinus die gefangenen Francken wiederum den Schauſpielen nzm Kampff und Morde gewidmet. XXIII. An der andern Seiten hatte Licinius, bey ſeiner Zuruͤckkunfft von Meiland, einen maͤchtigen Feind an Maximino gefunden. Als es aber zum Treffen kam, ward Maximinus geſchlagen, der wenig Monath drauf zu Tar- ſos ein ſchreckliches Ende nahm, und den gantzen Orient dem Uberwinder offen ließ. Conſtantinus und Licinius waren nunmehr alleine Herren vom Kaiſer- thum. Sie zerfielen aber bald 1, und Conſtantinus zwang Licinium durch einen blutigen Krieg zu einer neuen Theilung: durch welche Moeſia prima, Illyricum, Dardania, Macedonia und das uͤbrige Griechenland noch zu dem Theil, den er bißher beherrſchet, geſchlagen wurden 2. Zu Beſtaͤtigung dieſes neuen 2 Licinius uͤberwindet Maximinum und theilet mit Conſtan- tino das Kai- ſerthum. A. C. 314. 1 §. XXII. 1. Paneg. inc. c. VIII. c. 22. Ruperat fidem gens leuis & lubrica barbarorum, & robore atque audacia, lectis eruptionis auctoribus, inſtitiſſe Rhe- no nuntiabantur. Illico obuius adfuiſti, & prae- ſentia tua, ne auderent tranſitum, terruiſti. Et- iam uidebaris rem uotis tuis feciſſe contrariam, quod inhibita eruptione non foret materia uictoriae: ſed inopinato conſilio uſus. Abeundo enim, ſimu- lato nuntio, maioris in ſuperiore limite tumultus oc- caſionem ſtolidis ac ferinis mentibus obtuliſti in no- ſtra ueniendi; relictis in occulto ducibus, qui ſecu- ros adorirentur. Quo quum ueniſſent, conſilium tuum ſequitur fortuna. Toto Rheni alueo oppleto nauibus, deuectus terras eorum ac domos maeſtas lugentesque populatus es, tantamque cladem uaſtita- temque periurae genti intuliſti, ut uix poſt illud no- men habitura ſit. Und ferner c. 23. Ite nunc omnes, ſi placet, barbarae nationes, & exitiales uobis mo- uete conatus. habetis exemplum. Quamuis enim imperator noſter amicorum regum admittat obſe- quia: idque ipſum ualeat ad laudem uictoriae, quod a nobiliſſimis regibus timetur & colitur; augeri tamen gloriam uirtutis ſuae gaudet, quoties pro- uocatur. nam quid hoc trimupho pulchrius, quod caedibus hoſtium utitur etiam ad noſtrûm omnium uoluptatem, & pompam munerum de reliquiis bar- baricae cladis exaggerat, tantamque captiuorum multitudinem beſtiis obiicit, ut ingrati & perfidi non minus doloris ex ludibrio ſui, quam ex ipſa morte patiantur? Inde eſt, quod quum exitum differre li- ceat, perire feſtinant, ſeſeque letalibus uulneribus & mortibus offerunt. Ex quo ipſo apparet, quam ma- gnum ſit, uiciſſe tam prodigos ſui. U. c. 24. Facile eſt, uincere timidos & imbelles, quales amoena Graecia, & delitiae orientis educunt, uix leue pallium, & ſe- ricos ſinus uitando ſoli tolerantes, & ſi quando in periculum uenerint, libertatis immemores, ut ſer- uire liceat, orantes. Romanum uero militem, quem qualemque ordinat diſciplina, & ſacramenti reli- gio confirmat, aut trucem Francum, ferina ſola car- ne diſtentum, qui uitam pro uictus ſui uilitate con- temnat, quantae molis ſit ſuperare, uel capere? quod tu, imperator, & nuper in Italia, & in ipſo conſpectu barbariae paulo ante feciſti. 2 V. chronologiam cod. Theodoſ. ad h. A. p. 7. 1 §. XXIII. 1. A. 314. ut probat pagivs ad A. 317. n. 4. ſqq. & tillem. in Conſtant. p. 254. 2 zosimvs c. 20. p. 159. Poſtridie pactis induciis, uiſum eſt inter ambos eſſe debere ſocietatem & foedus mutuum, ita quidem, ut Conſtantinus im- pera 2 uͤberein. tillemont in uita Dioclet. p. 85. ſqq. hat die verſchiedenen Erzehlungen angemercket. E e 3

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/255
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 221. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/255>, abgerufen am 16.07.2024.