Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zur grossen Wanderung der Völcker.
sche Armee behielt den Sieg, und Gratianus gieng darauf selbst über den Rhein,
in Hoffnung, die Nation der Lenticenser auszurotten, und nachmals desto siche-
rer gen Osten zu ziehen. Diese aber entflohen in ihre unwegsame Berge, da sie
Gratianus aufzusuchen vergeblich bemühet war, und demnach Friede mit ihnen,
gegen Stellung einer gewissen Anzahl ihrer jungen Mannschafft, machte .
Gratianus konte ietzt den Zug nach Orient ungehindert veranstalten 3. Da indes-
sen Frigeridus im Illyrico beschäfftiget gewesen war, zu Abhaltung der Gothen,
den Paß, der Thracien von Gratiani Reich absonderte, zu befestigen. Grati-
anus
schrieb dem Käiser Valenti, daß er im Begriff wäre aufzubrechen, und
nahm auch bald darauf seinen Weg durch Rätien und Noricum nach Sirmium,
von dannen er ferner die Donau herunter bis ans Castrum Martis gieng. Auf
dieser letzten Reise hatten die Alanen ihn angefallen, waren aber mit Verlust zu-
rücke getrieben worden 4.

XXIII. Valens war indessen A. 378. in Europa angekommen, und hatte,Valens wird
von den Go-

weil
[Beginn Spaltensatz] neque repugnandi, neque agendi aliquid, aut mo-
liendi laxamentum possent inuenire uel breue, im-
petu celeri obsessos petiuerunt inuiis cautibus colles:
abruptisque per ambitum rupibus insistentes, rebus
caritatibusque suis, quas secum duxerant, omni ui-
rium robore propugnabant. Qua difficultate per-
pensa, uelut murorum obicibus opponendi per legio-
nes singulas quingenteni leguntur armati, usu pru-
denter bellandi comperti. Qui ea re animorum au-
cta fiducia, quod uersari inter antesignanos uiseba-
tur acriter princeps, montes scandere nitebantur,
tanquam uenaticias praedas, si calcassent editiora,
confestim sine certamine ullo rapturi; exorsumque
proelium uergente in meridiem die, tenebrae quoque
occupauere nocturnae. Quippe magno utriusque
partis pugnabatur exitio: caedebant cadebantque
nostrorum non pauci: simul arma imperatorii co-
mitatus auro colorumque micantia claritudine, ia-
culatione ponderum densa confringebantur. Etenim
diu reputante Gratiano cum optimatibus, pernicio-
sum apparebat & irritum contra asperitates agge-
rum prominentium intempestiua contendere pertina-
cia: multis
(ut in tali negotio) uariatis sententi-
is, otioso milite circumuallari placuit barbaros,
inedia fatigatos, quia locorum iniquitate defende-
bantur. Verum cum obstinatione simili renitentes
Germani peritique regionum petissent alios montes,
bis quos ante insederant altiores
: conuersus illuc
cum exercitu imperator, eadem qua antea fortitu-
dine semitas ducentes ad ardua quaeritabat. Quem
Lentienses intentum iugulis suis omni perseuerandi
studio contemplantes, post deditionem, quam im-
petrauere supplici prece, oblata
(ut praeceptum est)
iuuentute ualida nostris tirociniis permiscenda, ad
genitales terras innoxii ire permissi sunt.
3 themistivs in orat. XIII. p. 179. B. At
[Spaltenumbruch] certe Scipio cum assertum a uinculis Terentium Car-
thagine adduceret, iucundius est a uetustis illis Ro-
manis conspectus: atque haec triumphi maxime
splendida & magnifica pars fuit, uir Romanus illu-
stris, Scipionem in libertatis pileo assectans. At
Gratianum solenni pompa ingredientem, quantum
agmen eorum, qui seruati & soluti sunt, sine pileo,
aut alia libertatis nota sequetur? Ego uero sanctio-
rem hunc triumphum existimo, quem de iis, quos
seruauerit & custodierit, ducet.
petavivs

meynet in den Anmerckungen p. 466. Gratianus sey
im selbigen Jahr nach Rom gekommen, und the-
mistivs
rühme hier zum voraus den Einzug, den
er gehalten. pagivs aber ad A. 377. n. 17. wie-
derleget ihn, und meynet, Gratianus habe nach er-
haltenem Siege zu Trier triumphiret: THEMI-
STIVS
itaque loquitur de ingressu Gratiani in ur-
bem Treuirensem, post uictoriam Alamannicam
hoc anno reportatam, de quo anno sequenti agemus.
Post pugnam enim Argentuarensem, seu uictoriam,
Treueros reuersus est: ubi data ab eo XV. kal. Octob.
lex 3. Cod. Theodos. Tributa in ipsis speciebus.
Es
erhellet aber aus themistii Rede, die zu der Zeit,
als Theodosius schon Käiser war, gehalten worden,
daß er nicht einen würcklichen Triumph beschreibe,
sondern nur als ein Redner abmahle, was Gratianus
für einen prächtigen Triumph halten könne, wenn er
nach Rom kommen solte. Wie er denn die Römer
aufmuntert, so wohl ihn, als Theodosium dahin
einzuladen.
4 marcellinvs L. XXXI. c. 10. p. 492.
Dispositis igitur quae pro temporum captu per
Gallias res rationesque poscebant, & punito scutario
proditore, qui festinare principem ad Illyricum
barbaris indicarat: Gratianus exinde digressus,
per castra, quibus Felicis-Arboris nomen est, per

[Ende Spaltensatz]
Lauriacum

bis zur groſſen Wanderung der Voͤlcker.
ſche Armee behielt den Sieg, und Gratianus gieng darauf ſelbſt uͤber den Rhein,
in Hoffnung, die Nation der Lenticenſer auszurotten, und nachmals deſto ſiche-
rer gen Oſten zu ziehen. Dieſe aber entflohen in ihre unwegſame Berge, da ſie
Gratianus aufzuſuchen vergeblich bemuͤhet war, und demnach Friede mit ihnen,
gegen Stellung einer gewiſſen Anzahl ihrer jungen Mannſchafft, machte .
Gratianus konte ietzt den Zug nach Orient ungehindert veranſtalten 3. Da indeſ-
ſen Frigeridus im Illyrico beſchaͤfftiget geweſen war, zu Abhaltung der Gothen,
den Paß, der Thracien von Gratiani Reich abſonderte, zu befeſtigen. Grati-
anus
ſchrieb dem Kaͤiſer Valenti, daß er im Begriff waͤre aufzubrechen, und
nahm auch bald darauf ſeinen Weg durch Raͤtien und Noricum nach Sirmium,
von dannen er ferner die Donau herunter bis ans Caſtrum Martis gieng. Auf
dieſer letzten Reiſe hatten die Alanen ihn angefallen, waren aber mit Verluſt zu-
ruͤcke getrieben worden 4.

XXIII. Valens war indeſſen A. 378. in Europa angekommen, und hatte,Valens wird
von den Go-

weil
[Beginn Spaltensatz] neque repugnandi, neque agendi aliquid, aut mo-
liendi laxamentum poſſent inuenire uel breue, im-
petu celeri obſeſſos petiuerunt inuiis cautibus colles:
abruptisque per ambitum rupibus inſiſtentes, rebus
caritatibusque ſuis, quas ſecum duxerant, omni ui-
rium robore propugnabant. Qua difficultate per-
penſa, uelut murorum obicibus opponendi per legio-
nes ſingulas quingenteni leguntur armati, uſu pru-
denter bellandi comperti. Qui ea re animorum au-
cta fiducia, quod uerſari inter anteſignanos uiſeba-
tur acriter princeps, montes ſcandere nitebantur,
tanquam uenaticias praedas, ſi calcaſſent editiora,
confeſtim ſine certamine ullo rapturi; exorſumque
proelium uergente in meridiem die, tenebrae quoque
occupauere nocturnae. Quippe magno utriusque
partis pugnabatur exitio: caedebant cadebantque
noſtrorum non pauci: ſimul arma imperatorii co-
mitatus auro colorumque micantia claritudine, ia-
culatione ponderum denſa confringebantur. Etenim
diu reputante Gratiano cum optimatibus, pernicio-
ſum apparebat & irritum contra aſperitates agge-
rum prominentium intempeſtiua contendere pertina-
cia: multis
(ut in tali negotio) uariatis ſententi-
is, otioſo milite circumuallari placuit barbaros,
inedia fatigatos, quia locorum iniquitate defende-
bantur. Verum cum obſtinatione ſimili renitentes
Germani peritique regionum petiſſent alios montes,
bis quos ante inſederant altiores
: conuerſus illuc
cum exercitu imperator, eadem qua antea fortitu-
dine ſemitas ducentes ad ardua quaeritabat. Quem
Lentienſes intentum iugulis ſuis omni perſeuerandi
ſtudio contemplantes, poſt deditionem, quam im-
petrauere ſupplici prece, oblata
(ut praeceptum eſt)
iuuentute ualida noſtris tirociniis permiſcenda, ad
genitales terras innoxii ire permiſſi ſunt.
3 themistivs in orat. XIII. p. 179. B. At
[Spaltenumbruch] certe Scipio cum aſſertum a uinculis Terentium Car-
thagine adduceret, iucundius eſt a uetuſtis illis Ro-
manis conſpectus: atque haec triumphi maxime
ſplendida & magnifica pars fuit, uir Romanus illu-
ſtris, Scipionem in libertatis pileo aſſectans. At
Gratianum ſolenni pompa ingredientem, quantum
agmen eorum, qui ſeruati & ſoluti ſunt, ſine pileo,
aut alia libertatis nota ſequetur? Ego uero ſanctio-
rem hunc triumphum exiſtimo, quem de iis, quos
ſeruauerit & cuſtodierit, ducet.
petavivs

meynet in den Anmerckungen p. 466. Gratianus ſey
im ſelbigen Jahr nach Rom gekommen, und the-
mistivs
ruͤhme hier zum voraus den Einzug, den
er gehalten. pagivs aber ad A. 377. n. 17. wie-
derleget ihn, und meynet, Gratianus habe nach er-
haltenem Siege zu Trier triumphiret: THEMI-
STIVS
itaque loquitur de ingreſſu Gratiani in ur-
bem Treuirenſem, poſt uictoriam Alamannicam
hoc anno reportatam, de quo anno ſequenti agemus.
Poſt pugnam enim Argentuarenſem, ſeu uictoriam,
Treueros reuerſus eſt: ubi data ab eo XV. kal. Octob.
lex 3. Cod. Theodoſ. Tributa in ipſis ſpeciebus.
Es
erhellet aber aus themistii Rede, die zu der Zeit,
als Theodoſius ſchon Kaͤiſer war, gehalten worden,
daß er nicht einen wuͤrcklichen Triumph beſchreibe,
ſondern nur als ein Redner abmahle, was Gratianus
fuͤr einen praͤchtigen Triumph halten koͤnne, wenn er
nach Rom kommen ſolte. Wie er denn die Roͤmer
aufmuntert, ſo wohl ihn, als Theodoſium dahin
einzuladen.
4 marcellinvs L. XXXI. c. 10. p. 492.
Diſpoſitis igitur quae pro temporum captu per
Gallias res rationesque poſcebant, & punito ſcutario
proditore, qui feſtinare principem ad Illyricum
barbaris indicarat: Gratianus exinde digreſſus,
per caſtra, quibus Felicis-Arboris nomen eſt, per

[Ende Spaltensatz]
Lauriacum
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0329" n="295"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zur gro&#x017F;&#x017F;en Wanderung der Vo&#x0364;lcker.</hi></fw><lb/>
&#x017F;che Armee behielt den Sieg, und <hi rendition="#aq">Gratianus</hi> gieng darauf &#x017F;elb&#x017F;t u&#x0364;ber den Rhein,<lb/>
in Hoffnung, die Nation der Lenticen&#x017F;er auszurotten, und nachmals de&#x017F;to &#x017F;iche-<lb/>
rer gen O&#x017F;ten zu ziehen. Die&#x017F;e aber entflohen in ihre unweg&#x017F;ame Berge, da &#x017F;ie<lb/><hi rendition="#aq">Gratianus</hi> aufzu&#x017F;uchen vergeblich bemu&#x0364;het war, und demnach Friede mit ihnen,<lb/>
gegen Stellung einer gewi&#x017F;&#x017F;en Anzahl ihrer jungen Mann&#x017F;chafft, machte <note xml:id="FN328_02_02" prev="#FN328_02_01" place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">neque repugnandi, neque agendi aliquid, aut mo-<lb/>
liendi laxamentum po&#x017F;&#x017F;ent inuenire uel breue, im-<lb/>
petu celeri ob&#x017F;e&#x017F;&#x017F;os petiuerunt inuiis cautibus colles:<lb/>
abruptisque per ambitum rupibus in&#x017F;i&#x017F;tentes, rebus<lb/>
caritatibusque &#x017F;uis, quas &#x017F;ecum duxerant, omni ui-<lb/>
rium robore propugnabant. Qua difficultate per-<lb/>
pen&#x017F;a, uelut murorum obicibus opponendi per legio-<lb/>
nes &#x017F;ingulas quingenteni leguntur armati, u&#x017F;u pru-<lb/>
denter bellandi comperti. Qui ea re animorum au-<lb/>
cta fiducia, quod uer&#x017F;ari inter ante&#x017F;ignanos ui&#x017F;eba-<lb/>
tur acriter princeps, montes &#x017F;candere nitebantur,<lb/>
tanquam uenaticias praedas, &#x017F;i calca&#x017F;&#x017F;ent editiora,<lb/>
confe&#x017F;tim &#x017F;ine certamine ullo rapturi; exor&#x017F;umque<lb/>
proelium uergente in meridiem die, tenebrae quoque<lb/>
occupauere nocturnae. Quippe magno utriusque<lb/>
partis pugnabatur exitio: caedebant cadebantque<lb/>
no&#x017F;trorum non pauci: &#x017F;imul arma imperatorii co-<lb/>
mitatus auro colorumque micantia claritudine, ia-<lb/>
culatione ponderum den&#x017F;a confringebantur. Etenim<lb/>
diu reputante Gratiano cum optimatibus, pernicio-<lb/>
&#x017F;um apparebat &amp; irritum contra a&#x017F;peritates agge-<lb/>
rum prominentium intempe&#x017F;tiua contendere pertina-<lb/>
cia: multis</hi> (<hi rendition="#i">ut in tali negotio</hi>) <hi rendition="#i">uariatis &#x017F;ententi-<lb/>
is, otio&#x017F;o milite circumuallari placuit barbaros,<lb/>
inedia fatigatos, quia locorum iniquitate defende-<lb/>
bantur. Verum cum ob&#x017F;tinatione &#x017F;imili renitentes<lb/>
Germani peritique regionum peti&#x017F;&#x017F;ent alios montes,<lb/>
bis quos ante in&#x017F;ederant altiores</hi>: <hi rendition="#i">conuer&#x017F;us illuc<lb/>
cum exercitu imperator, eadem qua antea fortitu-<lb/>
dine &#x017F;emitas ducentes ad ardua quaeritabat. Quem<lb/>
Lentien&#x017F;es intentum iugulis &#x017F;uis omni per&#x017F;euerandi<lb/>
&#x017F;tudio contemplantes, po&#x017F;t deditionem, quam im-<lb/>
petrauere &#x017F;upplici prece, oblata</hi> (<hi rendition="#i">ut praeceptum e&#x017F;t</hi>)<lb/><hi rendition="#i">iuuentute ualida no&#x017F;tris tirociniis permi&#x017F;cenda, ad<lb/>
genitales terras innoxii ire permi&#x017F;&#x017F;i &#x017F;unt.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt.</note></note>.<lb/><hi rendition="#aq">Gratianus</hi> konte ietzt den Zug nach Orient ungehindert veran&#x017F;talten <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">themistivs</hi></hi> in orat. XIII. p. 179. B. <hi rendition="#i">At<lb/><cb/>
certe Scipio cum a&#x017F;&#x017F;ertum a uinculis Terentium Car-<lb/>
thagine adduceret, iucundius e&#x017F;t a uetu&#x017F;tis illis Ro-<lb/>
manis con&#x017F;pectus: atque haec triumphi maxime<lb/>
&#x017F;plendida &amp; magnifica pars fuit, uir Romanus illu-<lb/>
&#x017F;tris, Scipionem in libertatis pileo a&#x017F;&#x017F;ectans. At<lb/>
Gratianum &#x017F;olenni pompa ingredientem, quantum<lb/>
agmen eorum, qui &#x017F;eruati &amp; &#x017F;oluti &#x017F;unt, &#x017F;ine pileo,<lb/>
aut alia libertatis nota &#x017F;equetur? Ego uero &#x017F;anctio-<lb/>
rem hunc triumphum exi&#x017F;timo, quem de iis, quos<lb/>
&#x017F;eruauerit &amp; cu&#x017F;todierit, ducet.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">petavivs</hi></hi></hi><lb/>
meynet in den Anmerckungen <hi rendition="#aq">p. 466. Gratianus</hi> &#x017F;ey<lb/>
im &#x017F;elbigen Jahr nach Rom gekommen, und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">the-<lb/>
mistivs</hi></hi></hi> ru&#x0364;hme hier zum voraus den Einzug, den<lb/>
er gehalten. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagivs</hi></hi></hi> aber <hi rendition="#aq">ad A. 377. n.</hi> 17. wie-<lb/>
derleget ihn, und meynet, <hi rendition="#aq">Gratianus</hi> habe nach er-<lb/>
haltenem Siege zu Trier triumphiret: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i"><hi rendition="#g">THEMI-<lb/>
STIVS</hi> itaque loquitur de ingre&#x017F;&#x017F;u Gratiani in ur-<lb/>
bem Treuiren&#x017F;em, po&#x017F;t uictoriam Alamannicam<lb/>
hoc anno reportatam, de quo anno &#x017F;equenti agemus.<lb/>
Po&#x017F;t pugnam enim Argentuaren&#x017F;em, &#x017F;eu uictoriam,<lb/>
Treueros reuer&#x017F;us e&#x017F;t: ubi data ab eo XV. kal. Octob.<lb/>
lex 3. Cod. Theodo&#x017F;. Tributa in ip&#x017F;is &#x017F;peciebus.</hi></hi> Es<lb/>
erhellet aber aus <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">themistii</hi></hi></hi> Rede, die zu der Zeit,<lb/>
als <hi rendition="#aq">Theodo&#x017F;ius</hi> &#x017F;chon Ka&#x0364;i&#x017F;er war, gehalten worden,<lb/>
daß er nicht einen wu&#x0364;rcklichen Triumph be&#x017F;chreibe,<lb/>
&#x017F;ondern nur als ein Redner abmahle, was <hi rendition="#aq">Gratianus</hi><lb/>
fu&#x0364;r einen pra&#x0364;chtigen Triumph halten ko&#x0364;nne, wenn er<lb/>
nach Rom kommen &#x017F;olte. Wie er denn die Ro&#x0364;mer<lb/>
aufmuntert, &#x017F;o wohl ihn, als <hi rendition="#aq">Theodo&#x017F;ium</hi> dahin<lb/>
einzuladen.</note>. Da inde&#x017F;-<lb/>
&#x017F;en <hi rendition="#aq">Frigeridus</hi> im <hi rendition="#aq">Illyrico</hi> be&#x017F;cha&#x0364;fftiget gewe&#x017F;en war, zu Abhaltung der Gothen,<lb/>
den Paß, der Thracien von <hi rendition="#aq">Gratiani</hi> Reich ab&#x017F;onderte, zu befe&#x017F;tigen. <hi rendition="#aq">Grati-<lb/>
anus</hi> &#x017F;chrieb dem Ka&#x0364;i&#x017F;er <hi rendition="#aq">Valenti,</hi> daß er im Begriff wa&#x0364;re aufzubrechen, und<lb/>
nahm auch bald darauf &#x017F;einen Weg durch Ra&#x0364;tien und <hi rendition="#aq">Noricum</hi> nach <hi rendition="#aq">Sirmium,</hi><lb/>
von dannen er ferner die Donau herunter bis ans <hi rendition="#aq">Ca&#x017F;trum Martis</hi> gieng. Auf<lb/>
die&#x017F;er letzten Rei&#x017F;e hatten die Alanen ihn angefallen, waren aber mit Verlu&#x017F;t zu-<lb/>
ru&#x0364;cke getrieben worden <note xml:id="FN329_04_01" next="#FN329_04_02" place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> L. XXXI. c. 10. p. 492.<lb/><hi rendition="#i">Di&#x017F;po&#x017F;itis igitur quae pro temporum captu per<lb/>
Gallias res rationesque po&#x017F;cebant, &amp; punito &#x017F;cutario<lb/>
proditore, qui fe&#x017F;tinare principem ad Illyricum<lb/>
barbaris indicarat: Gratianus exinde digre&#x017F;&#x017F;us,<lb/>
per ca&#x017F;tra, quibus Felicis-Arboris nomen e&#x017F;t, per</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Lauriacum</hi></hi></fw><cb type="end"/></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXIII. Valens</hi> war inde&#x017F;&#x017F;en <hi rendition="#aq">A.</hi> 378. in Europa angekommen, und hatte,<note place="right"><hi rendition="#aq">Valens</hi> wird<lb/>
von den Go-</note><lb/>
<fw place="bottom" type="catch">weil</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[295/0329] bis zur groſſen Wanderung der Voͤlcker. ſche Armee behielt den Sieg, und Gratianus gieng darauf ſelbſt uͤber den Rhein, in Hoffnung, die Nation der Lenticenſer auszurotten, und nachmals deſto ſiche- rer gen Oſten zu ziehen. Dieſe aber entflohen in ihre unwegſame Berge, da ſie Gratianus aufzuſuchen vergeblich bemuͤhet war, und demnach Friede mit ihnen, gegen Stellung einer gewiſſen Anzahl ihrer jungen Mannſchafft, machte 2. Gratianus konte ietzt den Zug nach Orient ungehindert veranſtalten 3. Da indeſ- ſen Frigeridus im Illyrico beſchaͤfftiget geweſen war, zu Abhaltung der Gothen, den Paß, der Thracien von Gratiani Reich abſonderte, zu befeſtigen. Grati- anus ſchrieb dem Kaͤiſer Valenti, daß er im Begriff waͤre aufzubrechen, und nahm auch bald darauf ſeinen Weg durch Raͤtien und Noricum nach Sirmium, von dannen er ferner die Donau herunter bis ans Caſtrum Martis gieng. Auf dieſer letzten Reiſe hatten die Alanen ihn angefallen, waren aber mit Verluſt zu- ruͤcke getrieben worden 4. XXIII. Valens war indeſſen A. 378. in Europa angekommen, und hatte, weil Valens wird von den Go- 2 neque repugnandi, neque agendi aliquid, aut mo- liendi laxamentum poſſent inuenire uel breue, im- petu celeri obſeſſos petiuerunt inuiis cautibus colles: abruptisque per ambitum rupibus inſiſtentes, rebus caritatibusque ſuis, quas ſecum duxerant, omni ui- rium robore propugnabant. Qua difficultate per- penſa, uelut murorum obicibus opponendi per legio- nes ſingulas quingenteni leguntur armati, uſu pru- denter bellandi comperti. Qui ea re animorum au- cta fiducia, quod uerſari inter anteſignanos uiſeba- tur acriter princeps, montes ſcandere nitebantur, tanquam uenaticias praedas, ſi calcaſſent editiora, confeſtim ſine certamine ullo rapturi; exorſumque proelium uergente in meridiem die, tenebrae quoque occupauere nocturnae. Quippe magno utriusque partis pugnabatur exitio: caedebant cadebantque noſtrorum non pauci: ſimul arma imperatorii co- mitatus auro colorumque micantia claritudine, ia- culatione ponderum denſa confringebantur. Etenim diu reputante Gratiano cum optimatibus, pernicio- ſum apparebat & irritum contra aſperitates agge- rum prominentium intempeſtiua contendere pertina- cia: multis (ut in tali negotio) uariatis ſententi- is, otioſo milite circumuallari placuit barbaros, inedia fatigatos, quia locorum iniquitate defende- bantur. Verum cum obſtinatione ſimili renitentes Germani peritique regionum petiſſent alios montes, bis quos ante inſederant altiores: conuerſus illuc cum exercitu imperator, eadem qua antea fortitu- dine ſemitas ducentes ad ardua quaeritabat. Quem Lentienſes intentum iugulis ſuis omni perſeuerandi ſtudio contemplantes, poſt deditionem, quam im- petrauere ſupplici prece, oblata (ut praeceptum eſt) iuuentute ualida noſtris tirociniis permiſcenda, ad genitales terras innoxii ire permiſſi ſunt. 3 themistivs in orat. XIII. p. 179. B. At certe Scipio cum aſſertum a uinculis Terentium Car- thagine adduceret, iucundius eſt a uetuſtis illis Ro- manis conſpectus: atque haec triumphi maxime ſplendida & magnifica pars fuit, uir Romanus illu- ſtris, Scipionem in libertatis pileo aſſectans. At Gratianum ſolenni pompa ingredientem, quantum agmen eorum, qui ſeruati & ſoluti ſunt, ſine pileo, aut alia libertatis nota ſequetur? Ego uero ſanctio- rem hunc triumphum exiſtimo, quem de iis, quos ſeruauerit & cuſtodierit, ducet. petavivs meynet in den Anmerckungen p. 466. Gratianus ſey im ſelbigen Jahr nach Rom gekommen, und the- mistivs ruͤhme hier zum voraus den Einzug, den er gehalten. pagivs aber ad A. 377. n. 17. wie- derleget ihn, und meynet, Gratianus habe nach er- haltenem Siege zu Trier triumphiret: THEMI- STIVS itaque loquitur de ingreſſu Gratiani in ur- bem Treuirenſem, poſt uictoriam Alamannicam hoc anno reportatam, de quo anno ſequenti agemus. Poſt pugnam enim Argentuarenſem, ſeu uictoriam, Treueros reuerſus eſt: ubi data ab eo XV. kal. Octob. lex 3. Cod. Theodoſ. Tributa in ipſis ſpeciebus. Es erhellet aber aus themistii Rede, die zu der Zeit, als Theodoſius ſchon Kaͤiſer war, gehalten worden, daß er nicht einen wuͤrcklichen Triumph beſchreibe, ſondern nur als ein Redner abmahle, was Gratianus fuͤr einen praͤchtigen Triumph halten koͤnne, wenn er nach Rom kommen ſolte. Wie er denn die Roͤmer aufmuntert, ſo wohl ihn, als Theodoſium dahin einzuladen. 4 marcellinvs L. XXXI. c. 10. p. 492. Diſpoſitis igitur quae pro temporum captu per Gallias res rationesque poſcebant, & punito ſcutario proditore, qui feſtinare principem ad Illyricum barbaris indicarat: Gratianus exinde digreſſus, per caſtra, quibus Felicis-Arboris nomen eſt, per Lauriacum

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/329
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 295. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/329>, abgerufen am 16.07.2024.