Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.
bis zur großen Wanderung der Völcker. und insonderheit Fritigern, die Predigt der Christlichen Lehrer befördert, soharte hingegen hat Athanaricus die neuen Christen verfolget, wie aus so- cratis , und sozomeni 6 Erzehlungen erhellet. Daher die Erstlinge des Glaubens unter den Gothen, nicht allein wegen Reinigkeit der Lehre 7, son- nern auch wegen der Beständigkeit derer, die sie mit ihrem Blute besiegelt, von cyrillo, Bischoffen von Jerusalem 8, ambrosio 9 und avgv- stino 10 gerühmet werden. Und wenn prvdentivs nicht etwan gar [Beginn Spaltensatz]
Christianam docuerat: Athanaricus permultos, qui sidem Christi profitebantur, perinde ac si pa- tria sua religionis instituta per eos fuissent adul- terata, grauibus affecit suppliciis: ita ut barbari nonnulli, ex secta Ariana, tum martyres fierent. Verum Arius, cum Sabellii errori non posset resi- stere, ex recta fide lapsus excidit, & filium dei nuper genitum esse, tradidit: at barbari animo simplici religionem Christianam amplexi, pro fide Christi vitam, qua hic fruebantur, profundere non dubitarunt.  6 sozomenvs L. VI. c. 36. At uero non istud solum caussam fuisse puto, cur uniuersa Go- thorum gens ad hoc tempus usque Arianis adiun- cta sit: sed, quod Vlphilas, eorum episcopus, licet initio ab ecclesia catholica nihil dissentiret: ta- men post, regnante Constantio per inscitiam, una cum Eudoxio & Acacio, utpote ex episcoporum numero, qui in Concilio Nicaeno conuenerant, concilio Constantinopoli habito interfuit. Qui fimul ut eo uenit, dicitur, cum principes sectae Arianae cum eo de religione disseruissent, essent- que polliciti, legationem ei apud imperatorem ex sententia confectam fore, si modo se ipsorum opi- nioni uellet addicere, uel necessitate compulsus, uel, quod eam de deo opinionem meliorem iudicaret, communioni Arianorum se adiunxisse, & totam suam gentem ab ecclesia catholica separasse. Nam Gotthi ab eo doctore ad pietatem & uerum dei cultum amplectendum instituti, & per eum ad mansuetiores mores traducti, in omnibus rebus fa- cile eius consilio paruerunt: pro certo persuasi, nihil ab eo uel dici improbe, uel fieri, sed omnia ad utilitatem eorum, qui ardenti pietatis studio flagrabant, transigi. Quin etiam maximum de- dit suae uirtutis specimen, infinita pericula pro religione Christiana tum subeundo, cum iidem ipsi barbari Gotthi, quos diximus, adhuc religionem gentilium coluerunt. Primus praeterea fuit, qui litteras apud eos inuenerit, litterasque sacras in patrium sermonem conuerterit. Quare, quod bar- bari prope Istrum omnino sectam Arianam seque- bantur, haec quidem caussa fuit. Per idem tem- pus magnus numerus eorum, qui Phritigerni pa- rebant, propter Christum martyrio e medio sub- [Spaltenumbruch] lati sunt. Nam Athalaricus, cum Vlphilas mul- tos eius ditioni subiectos ad religionem Christi de- duxisset, iniquo animo ferens, perinde quasi uita & patria religio nouata fuisset, eorum complures multis ac uariis mulctauit suppliciis: quorum pars in iudicium adducta, cum uiriliter & magno ani- mo fidem Christi defendisset, interfecta est: pars, nulla pro se habita oratione, trucidata. Siqui- dem fertur, eos, quibus huius rei conficiendae ne- gocium Athalaricus imposuerat, statuam quandam, in curru collocatam, per singula Christianorum ta- bernacula circumduxisse, iussisseque, ut eam ado- rarent, eique hostias immolarent. Quod cum facere recusassent Christiani, tabernacula cum ipsis hominibus incendio absumsisse. Porro aliam cladem hac multo miserabiliorem eodem tempore quoque accidisse, accepi. Nam multi tum uiri, tum mulieres (quarum aliae pueros secum aduexerant, aliae infantes recens natos, & adhuc sugentes ubera) uiolentiae eorum, qui ipsos ad sacrisican- dum compellebant, succumbentes, ad tabernacu- lum ecclesiae, quae ibi fuit, profugerunt. Qui omnes, tabernaculo illo a gentilibus incenso, pa- riter extincti sunt. 7 basilivs leget ein Zeugniß von der Rei- nigkeit ihres Glaubens ab, in seinem 338ten Briefe, der ums Jahr 372 geschrieben worden: Testis nobis adest ab illis usque barbaris, qui ultra Danubium regiones colunt, fidei ibi in professione positae akrisoeian praedicans. 8 cyrillvs hierosolymitanvs catech. X. Persae & Gotthi, & omnes gentes testantur, morientes pro illo, quem corporeis ocu- lis non uiderunt. 9 S. beym folgenden §. not. 5. 10 avgvstinvs de ciuitate dei L. XIIX.
c. 52. Nisi forte non est persecutio computanda, quando rex Gothorum, in ipsa Gothia persecutus est Christianos crudelitate mirabili, cum ibi non essent, nisi CATHOLICI, quorum plurimi martyrio coronati sunt, sicut a quibusdam fratri- bus, qui tunc illic pueri fuerant, & se ista ui- disse incunctanter recordabantur, audiuimus. [Ende Spaltensatz] 11. prv- bis zur großen Wanderung der Voͤlcker. und inſonderheit Fritigern, die Predigt der Chriſtlichen Lehrer befoͤrdert, ſoharte hingegen hat Athanaricus die neuen Chriſten verfolget, wie aus so- cratis , und sozomeni 6 Erzehlungen erhellet. Daher die Erſtlinge des Glaubens unter den Gothen, nicht allein wegen Reinigkeit der Lehre 7, ſon- nern auch wegen der Beſtaͤndigkeit derer, die ſie mit ihrem Blute beſiegelt, von cyrillo, Biſchoffen von Jeruſalem 8, ambrosio 9 und avgv- stino 10 geruͤhmet werden. Und wenn prvdentivs nicht etwan gar [Beginn Spaltensatz]
Chriſtianam docuerat: Athanaricus permultos, qui ſidem Chriſti profitebantur, perinde ac ſi pa- tria ſua religionis inſtituta per eos fuiſſent adul- terata, grauibus affecit ſuppliciis: ita ut barbari nonnulli, ex ſecta Ariana, tum martyres fierent. Verum Arius, cum Sabellii errori non poſſet reſi- ſtere, ex recta fide lapſus excidit, & filium dei nuper genitum eſſe, tradidit: at barbari animo ſimplici religionem Chriſtianam amplexi, pro fide Chriſti vitam, qua hic fruebantur, profundere non dubitarunt. 6 sozomenvs L. VI. c. 36. At uero non iſtud ſolum cauſſam fuiſſe puto, cur uniuerſa Go- thorum gens ad hoc tempus usque Arianis adiun- cta ſit: ſed, quod Vlphilas, eorum epiſcopus, licet initio ab eccleſia catholica nihil diſſentiret: ta- men poſt, regnante Conſtantio per inſcitiam, una cum Eudoxio & Acacio, utpote ex epiſcoporum numero, qui in Concilio Nicaeno conuenerant, concilio Conſtantinopoli habito interfuit. Qui fimul ut eo uenit, dicitur, cum principes ſectae Arianae cum eo de religione diſſeruiſſent, eſſent- que polliciti, legationem ei apud imperatorem ex ſententia confectam fore, ſi modo ſe ipſorum opi- nioni uellet addicere, uel neceſſitate compulſus, uel, quod eam de deo opinionem meliorem iudicaret, communioni Arianorum ſe adiunxiſſe, & totam ſuam gentem ab eccleſia catholica ſeparaſſe. Nam Gotthi ab eo doctore ad pietatem & uerum dei cultum amplectendum inſtituti, & per eum ad manſuetiores mores traducti, in omnibus rebus fa- cile eius conſilio paruerunt: pro certo perſuaſi, nihil ab eo uel dici improbe, uel fieri, ſed omnia ad utilitatem eorum, qui ardenti pietatis ſtudio flagrabant, tranſigi. Quin etiam maximum de- dit ſuae uirtutis ſpecimen, infinita pericula pro religione Chriſtiana tum ſubeundo, cum iidem ipſi barbari Gotthi, quos diximus, adhuc religionem gentilium coluerunt. Primus praeterea fuit, qui litteras apud eos inuenerit, litterasque ſacras in patrium ſermonem conuerterit. Quare, quod bar- bari prope Iſtrum omnino ſectam Arianam ſeque- bantur, haec quidem cauſſa fuit. Per idem tem- pus magnus numerus eorum, qui Phritigerni pa- rebant, propter Chriſtum martyrio e medio ſub- [Spaltenumbruch] lati ſunt. Nam Athalaricus, cum Vlphilas mul- tos eius ditioni ſubiectos ad religionem Chriſti de- duxiſſet, iniquo animo ferens, perinde quaſi uita & patria religio nouata fuiſſet, eorum complures multis ac uariis mulctauit ſuppliciis: quorum pars in iudicium adducta, cum uiriliter & magno ani- mo fidem Chriſti defendiſſet, interfecta eſt: pars, nulla pro ſe habita oratione, trucidata. Siqui- dem fertur, eos, quibus huius rei conficiendae ne- gocium Athalaricus impoſuerat, ſtatuam quandam, in curru collocatam, per ſingula Chriſtianorum ta- bernacula circumduxiſſe, iuſſiſſeque, ut eam ado- rarent, eique hoſtias immolarent. Quod cum facere recuſaſſent Chriſtiani, tabernacula cum ipſis hominibus incendio abſumſiſſe. Porro aliam cladem hac multo miſerabiliorem eodem tempore quoque accidiſſe, accepi. Nam multi tum uiri, tum mulieres (quarum aliae pueros ſecum aduexerant, aliae infantes recens natos, & adhuc ſugentes ubera) uiolentiae eorum, qui ipſos ad ſacriſican- dum compellebant, ſuccumbentes, ad tabernacu- lum eccleſiae, quae ibi fuit, profugerunt. Qui omnes, tabernaculo illo a gentilibus incenſo, pa- riter extincti ſunt. 7 basilivs leget ein Zeugniß von der Rei- nigkeit ihres Glaubens ab, in ſeinem 338ten Briefe, der ums Jahr 372 geſchrieben worden: Teſtis nobis adeſt ab illis usque barbaris, qui ultra Danubium regiones colunt, fidei ibi in profeſſione poſitae ἀκρίσοειαν praedicans. 8 cyrillvs hierosolymitanvs catech. X. Perſae & Gotthi, & omnes gentes teſtantur, morientes pro illo, quem corporeis ocu- lis non uiderunt. 9 S. beym folgenden §. not. 5. 10 avgvstinvs de ciuitate dei L. XIIX.
c. 52. Niſi forte non eſt perſecutio computanda, quando rex Gothorum, in ipſa Gothia perſecutus eſt Chriſtianos crudelitate mirabili, cum ibi non eſſent, niſi CATHOLICI, quorum plurimi martyrio coronati ſunt, ſicut a quibusdam fratri- bus, qui tunc illic pueri fuerant, & ſe iſta ui- diſſe incunctanter recordabantur, audiuimus. [Ende Spaltensatz] 11. prv- <TEI> <text> <body> <div n="1"> <div n="2"> <p><pb facs="#f0353" n="319"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zur großen Wanderung der Voͤlcker.</hi></fw><lb/> und inſonderheit Fritigern, die Predigt der Chriſtlichen Lehrer befoͤrdert, ſo<lb/> harte hingegen hat <hi rendition="#aq">Athanaricus</hi> die neuen Chriſten verfolget, wie aus <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">so-<lb/> cratis</hi></hi></hi> <note xml:id="FN352_05_02" prev="#FN352_05_01" place="foot" n="5"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Chriſtianam docuerat: Athanaricus permultos,<lb/> qui ſidem Chriſti profitebantur, perinde ac ſi pa-<lb/> tria ſua religionis inſtituta per eos fuiſſent adul-<lb/> terata, grauibus affecit ſuppliciis: ita ut barbari<lb/> nonnulli, ex ſecta Ariana, tum martyres fierent.<lb/> Verum Arius, cum Sabellii errori non poſſet reſi-<lb/> ſtere, ex recta fide lapſus excidit, & filium dei<lb/> nuper genitum eſſe, tradidit: at barbari animo<lb/> ſimplici religionem Chriſtianam amplexi, pro fide<lb/> Chriſti vitam, qua hic fruebantur, profundere non<lb/> dubitarunt.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt.</note></note>, und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sozomeni</hi></hi></hi> <note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sozomenvs</hi></hi> L. VI. c. 36. <hi rendition="#i">At uero non<lb/> iſtud ſolum cauſſam fuiſſe puto, cur uniuerſa Go-<lb/> thorum gens ad hoc tempus usque Arianis adiun-<lb/> cta ſit: ſed, quod Vlphilas, eorum epiſcopus, licet<lb/> initio ab eccleſia catholica nihil diſſentiret: ta-<lb/> men poſt, regnante Conſtantio per inſcitiam, una<lb/> cum Eudoxio & Acacio, utpote ex epiſcoporum<lb/> numero, qui in Concilio Nicaeno conuenerant,<lb/> concilio Conſtantinopoli habito interfuit. Qui<lb/> fimul ut eo uenit, dicitur, cum principes ſectae<lb/> Arianae cum eo de religione diſſeruiſſent, eſſent-<lb/> que polliciti, legationem ei apud imperatorem ex<lb/> ſententia confectam fore, ſi modo ſe ipſorum opi-<lb/> nioni uellet addicere, uel neceſſitate compulſus, uel,<lb/> quod eam de deo opinionem meliorem iudicaret,<lb/> communioni Arianorum ſe adiunxiſſe, & totam<lb/> ſuam gentem ab eccleſia catholica ſeparaſſe. Nam<lb/> Gotthi ab eo doctore ad pietatem & uerum dei<lb/> cultum amplectendum inſtituti, & per eum ad<lb/> manſuetiores mores traducti, in omnibus rebus fa-<lb/> cile eius conſilio paruerunt: pro certo perſuaſi,<lb/> nihil ab eo uel dici improbe, uel fieri, ſed omnia<lb/> ad utilitatem eorum, qui ardenti pietatis ſtudio<lb/> flagrabant, tranſigi. Quin etiam maximum de-<lb/> dit ſuae uirtutis ſpecimen, infinita pericula pro<lb/> religione Chriſtiana tum ſubeundo, cum iidem ipſi<lb/> barbari Gotthi, quos diximus, adhuc religionem<lb/> gentilium coluerunt. Primus praeterea fuit, qui<lb/> litteras apud eos inuenerit, litterasque ſacras in<lb/> patrium ſermonem conuerterit. Quare, quod bar-<lb/> bari prope Iſtrum omnino ſectam Arianam ſeque-<lb/> bantur, haec quidem cauſſa fuit. Per idem tem-<lb/> pus magnus numerus eorum, qui Phritigerni pa-<lb/> rebant, propter Chriſtum martyrio e medio ſub-<lb/><cb/> lati ſunt. Nam Athalaricus, cum Vlphilas mul-<lb/> tos eius ditioni ſubiectos ad religionem Chriſti de-<lb/> duxiſſet, iniquo animo ferens, perinde quaſi uita<lb/> & patria religio nouata fuiſſet, eorum complures<lb/> multis ac uariis mulctauit ſuppliciis: quorum pars<lb/> in iudicium adducta, cum uiriliter & magno ani-<lb/> mo fidem Chriſti defendiſſet, interfecta eſt: pars,<lb/> nulla pro ſe habita oratione, trucidata. Siqui-<lb/> dem fertur, eos, quibus huius rei conficiendae ne-<lb/> gocium Athalaricus impoſuerat, ſtatuam quandam,<lb/> in curru collocatam, per ſingula Chriſtianorum ta-<lb/> bernacula circumduxiſſe, iuſſiſſeque, ut eam ado-<lb/> rarent, eique hoſtias immolarent. Quod cum<lb/> facere recuſaſſent Chriſtiani, tabernacula cum<lb/> ipſis hominibus incendio abſumſiſſe. Porro aliam<lb/> cladem hac multo miſerabiliorem eodem tempore<lb/> quoque accidiſſe, accepi. Nam multi tum uiri, tum<lb/> mulieres</hi> (<hi rendition="#i">quarum aliae pueros ſecum aduexerant,<lb/> aliae infantes recens natos, & adhuc ſugentes<lb/> ubera</hi>) <hi rendition="#i">uiolentiae eorum, qui ipſos ad ſacriſican-<lb/> dum compellebant, ſuccumbentes, ad tabernacu-<lb/> lum eccleſiae, quae ibi fuit, profugerunt. Qui<lb/> omnes, tabernaculo illo a gentilibus incenſo, pa-<lb/> riter extincti ſunt.</hi></hi></note> Erzehlungen erhellet. Daher die Erſtlinge<lb/> des Glaubens unter den Gothen, nicht allein wegen Reinigkeit der Lehre <note place="foot" n="7"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">basilivs</hi></hi></hi> leget ein Zeugniß von der Rei-<lb/> nigkeit ihres Glaubens ab, in ſeinem 338ten Briefe,<lb/> der ums Jahr 372 geſchrieben worden: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Teſtis nobis<lb/> adeſt ab illis usque barbaris, qui ultra Danubium<lb/> regiones colunt, fidei ibi in profeſſione poſitae</hi></hi><lb/> ἀκρίσοειαν <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">praedicans.</hi></hi></note>, ſon-<lb/> nern auch wegen der Beſtaͤndigkeit derer, die ſie mit ihrem Blute beſiegelt,<lb/> von <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">cyrillo,</hi></hi></hi> Biſchoffen von Jeruſalem <note place="foot" n="8"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">cyrillvs hierosolymitanvs</hi></hi><lb/> catech. X. <hi rendition="#i">Perſae & Gotthi, & omnes gentes<lb/> teſtantur, morientes pro illo, quem corporeis ocu-<lb/> lis non uiderunt.</hi></hi></note>, <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ambrosio</hi></hi></hi> <note place="foot" n="9">S. beym folgenden §. <hi rendition="#aq">not.</hi> 5.</note> und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avgv-<lb/> stino</hi></hi></hi> <note place="foot" n="10"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avgvstinvs</hi></hi> de ciuitate dei L. XIIX.<lb/> c. 52. <hi rendition="#i">Niſi forte non eſt perſecutio computanda,<lb/> quando rex Gothorum, in ipſa Gothia perſecutus<lb/> eſt Chriſtianos crudelitate mirabili, cum ibi non<lb/> eſſent, niſi <hi rendition="#g">CATHOLICI,</hi> quorum plurimi<lb/> martyrio coronati ſunt, ſicut a quibusdam fratri-<lb/> bus, qui tunc illic pueri fuerant, & ſe iſta ui-<lb/> diſſe incunctanter recordabantur, audiuimus.</hi></hi><lb/> <fw place="bottom" type="catch">11. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prv-</hi></hi></hi></fw><cb type="end"/></note> geruͤhmet werden. Und wenn <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prvdentivs</hi></hi></hi> nicht etwan<lb/> <fw place="bottom" type="catch">gar</fw><lb/></p> </div> </div> </body> </text> </TEI> [319/0353]
bis zur großen Wanderung der Voͤlcker.
und inſonderheit Fritigern, die Predigt der Chriſtlichen Lehrer befoͤrdert, ſo
harte hingegen hat Athanaricus die neuen Chriſten verfolget, wie aus so-
cratis 5, und sozomeni 6 Erzehlungen erhellet. Daher die Erſtlinge
des Glaubens unter den Gothen, nicht allein wegen Reinigkeit der Lehre 7, ſon-
nern auch wegen der Beſtaͤndigkeit derer, die ſie mit ihrem Blute beſiegelt,
von cyrillo, Biſchoffen von Jeruſalem 8, ambrosio 9 und avgv-
stino 10 geruͤhmet werden. Und wenn prvdentivs nicht etwan
gar
5
Chriſtianam docuerat: Athanaricus permultos,
qui ſidem Chriſti profitebantur, perinde ac ſi pa-
tria ſua religionis inſtituta per eos fuiſſent adul-
terata, grauibus affecit ſuppliciis: ita ut barbari
nonnulli, ex ſecta Ariana, tum martyres fierent.
Verum Arius, cum Sabellii errori non poſſet reſi-
ſtere, ex recta fide lapſus excidit, & filium dei
nuper genitum eſſe, tradidit: at barbari animo
ſimplici religionem Chriſtianam amplexi, pro fide
Chriſti vitam, qua hic fruebantur, profundere non
dubitarunt.
6 sozomenvs L. VI. c. 36. At uero non
iſtud ſolum cauſſam fuiſſe puto, cur uniuerſa Go-
thorum gens ad hoc tempus usque Arianis adiun-
cta ſit: ſed, quod Vlphilas, eorum epiſcopus, licet
initio ab eccleſia catholica nihil diſſentiret: ta-
men poſt, regnante Conſtantio per inſcitiam, una
cum Eudoxio & Acacio, utpote ex epiſcoporum
numero, qui in Concilio Nicaeno conuenerant,
concilio Conſtantinopoli habito interfuit. Qui
fimul ut eo uenit, dicitur, cum principes ſectae
Arianae cum eo de religione diſſeruiſſent, eſſent-
que polliciti, legationem ei apud imperatorem ex
ſententia confectam fore, ſi modo ſe ipſorum opi-
nioni uellet addicere, uel neceſſitate compulſus, uel,
quod eam de deo opinionem meliorem iudicaret,
communioni Arianorum ſe adiunxiſſe, & totam
ſuam gentem ab eccleſia catholica ſeparaſſe. Nam
Gotthi ab eo doctore ad pietatem & uerum dei
cultum amplectendum inſtituti, & per eum ad
manſuetiores mores traducti, in omnibus rebus fa-
cile eius conſilio paruerunt: pro certo perſuaſi,
nihil ab eo uel dici improbe, uel fieri, ſed omnia
ad utilitatem eorum, qui ardenti pietatis ſtudio
flagrabant, tranſigi. Quin etiam maximum de-
dit ſuae uirtutis ſpecimen, infinita pericula pro
religione Chriſtiana tum ſubeundo, cum iidem ipſi
barbari Gotthi, quos diximus, adhuc religionem
gentilium coluerunt. Primus praeterea fuit, qui
litteras apud eos inuenerit, litterasque ſacras in
patrium ſermonem conuerterit. Quare, quod bar-
bari prope Iſtrum omnino ſectam Arianam ſeque-
bantur, haec quidem cauſſa fuit. Per idem tem-
pus magnus numerus eorum, qui Phritigerni pa-
rebant, propter Chriſtum martyrio e medio ſub-
lati ſunt. Nam Athalaricus, cum Vlphilas mul-
tos eius ditioni ſubiectos ad religionem Chriſti de-
duxiſſet, iniquo animo ferens, perinde quaſi uita
& patria religio nouata fuiſſet, eorum complures
multis ac uariis mulctauit ſuppliciis: quorum pars
in iudicium adducta, cum uiriliter & magno ani-
mo fidem Chriſti defendiſſet, interfecta eſt: pars,
nulla pro ſe habita oratione, trucidata. Siqui-
dem fertur, eos, quibus huius rei conficiendae ne-
gocium Athalaricus impoſuerat, ſtatuam quandam,
in curru collocatam, per ſingula Chriſtianorum ta-
bernacula circumduxiſſe, iuſſiſſeque, ut eam ado-
rarent, eique hoſtias immolarent. Quod cum
facere recuſaſſent Chriſtiani, tabernacula cum
ipſis hominibus incendio abſumſiſſe. Porro aliam
cladem hac multo miſerabiliorem eodem tempore
quoque accidiſſe, accepi. Nam multi tum uiri, tum
mulieres (quarum aliae pueros ſecum aduexerant,
aliae infantes recens natos, & adhuc ſugentes
ubera) uiolentiae eorum, qui ipſos ad ſacriſican-
dum compellebant, ſuccumbentes, ad tabernacu-
lum eccleſiae, quae ibi fuit, profugerunt. Qui
omnes, tabernaculo illo a gentilibus incenſo, pa-
riter extincti ſunt.
7 basilivs leget ein Zeugniß von der Rei-
nigkeit ihres Glaubens ab, in ſeinem 338ten Briefe,
der ums Jahr 372 geſchrieben worden: Teſtis nobis
adeſt ab illis usque barbaris, qui ultra Danubium
regiones colunt, fidei ibi in profeſſione poſitae
ἀκρίσοειαν praedicans.
8 cyrillvs hierosolymitanvs
catech. X. Perſae & Gotthi, & omnes gentes
teſtantur, morientes pro illo, quem corporeis ocu-
lis non uiderunt.
9 S. beym folgenden §. not. 5.
10 avgvstinvs de ciuitate dei L. XIIX.
c. 52. Niſi forte non eſt perſecutio computanda,
quando rex Gothorum, in ipſa Gothia perſecutus
eſt Chriſtianos crudelitate mirabili, cum ibi non
eſſent, niſi CATHOLICI, quorum plurimi
martyrio coronati ſunt, ſicut a quibusdam fratri-
bus, qui tunc illic pueri fuerant, & ſe iſta ui-
diſſe incunctanter recordabantur, audiuimus.
11. prv-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
| URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726 |
| URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/353 |
| Zitationshilfe: | Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 319. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/353>, abgerufen am 22.11.2024. |
