Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Siebendes Buch. Geschichte der Teutschen
unter Gallieno gedacht worden, aus den Ländern in Asien, in welchen die Kir-
che bereits gebauet war, mit fortgeschleppet. philostorgivs, dessen
Erzehlung aber sehr verdächtig ist, rühmet so gar 2, daß Vlphila, den er Vrphilam
nennet, selbst von dergleichen Gefangenen aus Cappadocien abgestammet.
Zu Constantini M. Zeiten, ist der Christliche Glaube dergestalt unter ihnen aus-
gebreitet gewesen 3, daß ein Gothischer Bischoff, Namens Theophilus, dem
concilio zu Nicaea mit unterschrieben 4. So willig aber als einige Große
5

und
[Beginn Spaltensatz] stolam fecit praeclaram, in modum catechismi, in
qua etiam admonuit, ut suaderet uiro, Romanis pa-
cem seruare. Qua accepta epistola, mulier suasit
uiro, & cum populo suo se Romanis tradidit.
Quae cum uenisset Mediolanum, plurimum doluit,
quod sanctum sacerdotem, ad quem festinarat,
minime reperisset; iam enim de hac luce migrauerat.

Was pavlinvs hier schreibet, daß die Mar-
comannen sich den Römern unterworffen, wird un-
ten erläutert werden.
2 philostorgivs Lib. II. n. 5. Ait Vr-
philam his temporibus, ex Trans-Istrianis Scy-
this
(quos ueteres Getas, qui uero hodie sunt, Go-
thos uocant
) multum populum in solum Roma-
num traduxisse, ob pietatem propriis sedibus pul-
sum, gentemque illam Christianam hac ratione
factam. Imperante Valeriano & Gallieno, pars
quaedam magna Trans-Istrianorum in solum Ro-
manum transcendit, multamque Europae partem
incursauit: Transcenderunt uero etiam Asiam &
Galatiam, sed & Cappadociam ingressi sunt, mul-
tosque captiuos ceperunt, nonnullos etiam ex iis,
qui clero adscripti erant, cumque magna praeda
domum reuersi sunt. Plebs porro captiua piaque,
cum barbaris conuersans, haud paucos eorum ad
pietatem traduxit, effecitque adeo, ut Christiano-
rum fidem loco gentilitiae opinionis amplecteren-
tur. De hoc captiuorum numero fuerunt & Vr-
philae maiores, gente quidem Cappadoces, prope
ciuitatem Parnassum, e uico, qui uocatur Sada-
golthina. Hic igitur Vrphilas dux fuit exitus pi-
orum, primus eorum episcopus constitutus: consti-
tutus uero hac ratione. Ab eo scilicet, qui genti
imperabat Constantini tempore, in legationem
una cum aliis missus
(nam & barbarae gentes
illae imperatori parebant
) ab Eusebio & ab iis,
qui cum illo erant, episcopis, ordinatus fuit episco-
pus eorum, qui in Gothia Christiani erant. Et,
ut in caeteris curam eorum habuit, ita propria-
rum quoque litterarum inuentor extitit, & in
linguam eorum scripturas uertit, exceptis libris
regum, eo quod hi bellorum historiam contineant,
gens uero illa belli amans esset, fraenoque ma-
gis ad pugnas impetus eorum egeret, quam incen-
tiuo ad id: id quod faciendi uim habent ea, quae
[Spaltenumbruch] religiosa maxime habentur, & ad dei cultum per-
suasos efformant. Imperator igitur hunc populum,
sponte transgressum, in regionibus Mysiae, prout
cuique uideretur, locauit, & Vrphilam magno
honore affecit, sic, ut saepe ab eo nostri temporis
Moses uocaretur. Valde autem hunc uirum de-
praedicat
[Philostorgius,] scribitque, haereticae
opinionis suae & ipsum, & eos, qui sub ipso erant,
sectatores fuisse.
3 socrates L. I. c. 14.
4 Vid. subscriptiones concilii Nicaeni in coll.
concilior. labbei.
PROVINCIAE GOTHIAE
Theophilus Gothiae metropolis.

Jn andern Abschrifften liest man:
DE GOTHIS.
Theophilus Bosphoritanus.
5 socrates Lib. IV. c. 27. Gothi, bello
intestino inter ipsos concitato, in duas factiones
diuisi fuerunt: quarum alteri Phritigernes, alte-
ri Athanaricus praefuit. Cum autem Athanari-
cus uideretur superiores partes obtinere, Phriti-
gernes ad Romanos, auxilii contra aduersarium
petendi gratia, profugit. De quibus rebus Valens
certior factus, dat mandatum militibus, qui uersa-
bantur in Thracia, ut barbaris contra barbaros
dimicantibus, subsidio essent. Illi itaque, hostibus
in fugam conuersis, trans Istrum contra Athana-
ricum sunt uictoriam consecuti. Quae causa fuit
permultis barbaris, fidem Christianam recipiendi.
Nam Phritigernes, quo, pro beneficio accepto, im-
peratori gratiam referre posset, eius religionem
amplexari coepit, suosque, ad idem faciendum, hor-
tari. Atque, eam ob causam, complures Gothi, qui
tum, quo imperatoris uoluntati obsecundarent, se
sectae Arianae addixerant, ad hoc usque tempus
eidem adhaerescunt. Eodem tempore Vlphilas,
Gothorum episcopus; litteras Gothicas inuenit
a
atque, ut primum sacram scripturam in eorum lin-
guam conuerteret, instituit animo, uti barbari
illi sancta dei eloquia perdiscerent. Simulatque
uero Vlphilas eos, non solum qui Phritigerni, ue-
rum etiam qui Athanaricbo parebant, religionem

[Ende Spaltensatz]
Christianam

Siebendes Buch. Geſchichte der Teutſchen
unter Gallieno gedacht worden, aus den Laͤndern in Aſien, in welchen die Kir-
che bereits gebauet war, mit fortgeſchleppet. philostorgivs, deſſen
Erzehlung aber ſehr verdaͤchtig iſt, ruͤhmet ſo gar 2, daß Vlphila, den er Vrphilam
nennet, ſelbſt von dergleichen Gefangenen aus Cappadocien abgeſtammet.
Zu Conſtantini M. Zeiten, iſt der Chriſtliche Glaube dergeſtalt unter ihnen aus-
gebreitet geweſen 3, daß ein Gothiſcher Biſchoff, Namens Theophilus, dem
concilio zu Nicaea mit unterſchrieben 4. So willig aber als einige Große
5

und
[Beginn Spaltensatz] ſtolam fecit praeclaram, in modum catechiſmi, in
qua etiam admonuit, ut ſuaderet uiro, Romanis pa-
cem ſeruare. Qua accepta epiſtola, mulier ſuaſit
uiro, & cum populo ſuo ſe Romanis tradidit.
Quae cum ueniſſet Mediolanum, plurimum doluit,
quod ſanctum ſacerdotem, ad quem feſtinarat,
minime reperiſſet; iam enim de hac luce migrauerat.

Was pavlinvs hier ſchreibet, daß die Mar-
comannen ſich den Roͤmern unterworffen, wird un-
ten erlaͤutert werden.
2 philostorgivs Lib. II. n. 5. Ait Vr-
philam his temporibus, ex Trans-Iſtrianis Scy-
this
(quos ueteres Getas, qui uero hodie ſunt, Go-
thos uocant
) multum populum in ſolum Roma-
num traduxiſſe, ob pietatem propriis ſedibus pul-
ſum, gentemque illam Chriſtianam hac ratione
factam. Imperante Valeriano & Gallieno, pars
quaedam magna Trans-Iſtrianorum in ſolum Ro-
manum tranſcendit, multamque Europae partem
incurſauit: Tranſcenderunt uero etiam Aſiam &
Galatiam, ſed & Cappadociam ingreſſi ſunt, mul-
tosque captiuos ceperunt, nonnullos etiam ex iis,
qui clero adſcripti erant, cumque magna praeda
domum reuerſi ſunt. Plebs porro captiua piaque,
cum barbaris conuerſans, haud paucos eorum ad
pietatem traduxit, effecitque adeo, ut Chriſtiano-
rum fidem loco gentilitiae opinionis amplecteren-
tur. De hoc captiuorum numero fuerunt & Vr-
philae maiores, gente quidem Cappadoces, prope
ciuitatem Parnaſſum, e uico, qui uocatur Sada-
golthina. Hic igitur Vrphilas dux fuit exitus pi-
orum, primus eorum epiſcopus conſtitutus: conſti-
tutus uero hac ratione. Ab eo ſcilicet, qui genti
imperabat Conſtantini tempore, in legationem
una cum aliis miſſus
(nam & barbarae gentes
illae imperatori parebant
) ab Euſebio & ab iis,
qui cum illo erant, epiſcopis, ordinatus fuit epiſco-
pus eorum, qui in Gothia Chriſtiani erant. Et,
ut in caeteris curam eorum habuit, ita propria-
rum quoque litterarum inuentor extitit, & in
linguam eorum ſcripturas uertit, exceptis libris
regum, eo quod hi bellorum hiſtoriam contineant,
gens uero illa belli amans eſſet, fraenoque ma-
gis ad pugnas impetus eorum egeret, quam incen-
tiuo ad id: id quod faciendi uim habent ea, quae
[Spaltenumbruch] religioſa maxime habentur, & ad dei cultum per-
ſuaſos efformant. Imperator igitur hunc populum,
ſponte transgreſſum, in regionibus Myſiae, prout
cuique uideretur, locauit, & Vrphilam magno
honore affecit, ſic, ut ſaepe ab eo noſtri temporis
Moſes uocaretur. Valde autem hunc uirum de-
praedicat
[Philoſtorgius,] ſcribitque, haereticae
opinionis ſuae & ipſum, & eos, qui ſub ipſo erant,
ſectatores fuiſſe.
3 socrates L. I. c. 14.
4 Vid. ſubſcriptiones concilii Nicaeni in coll.
concilior. labbei.
PROVINCIAE GOTHIAE
Theophilus Gothiae metropolis.

Jn andern Abſchrifften lieſt man:
DE GOTHIS.
Theophilus Bosphoritanus.
5 socrates Lib. IV. c. 27. Gothi, bello
inteſtino inter ipſos concitato, in duas factiones
diuiſi fuerunt: quarum alteri Phritigernes, alte-
ri Athanaricus praefuit. Cum autem Athanari-
cus uideretur ſuperiores partes obtinere, Phriti-
gernes ad Romanos, auxilii contra aduerſarium
petendi gratia, profugit. De quibus rebus Valens
certior factus, dat mandatum militibus, qui uerſa-
bantur in Thracia, ut barbaris contra barbaros
dimicantibus, ſubſidio eſſent. Illi itaque, hoſtibus
in fugam conuerſis, trans Iſtrum contra Athana-
ricum ſunt uictoriam conſecuti. Quae cauſa fuit
permultis barbaris, fidem Chriſtianam recipiendi.
Nam Phritigernes, quo, pro beneficio accepto, im-
peratori gratiam referre poſſet, eius religionem
amplexari coepit, ſuosque, ad idem faciendum, hor-
tari. Atque, eam ob cauſam, complures Gothi, qui
tum, quo imperatoris uoluntati obſecundarent, ſe
ſectae Arianae addixerant, ad hoc usque tempus
eidem adhaereſcunt. Eodem tempore Vlphilas,
Gothorum epiſcopus; litteras Gothicas inuenit
a
atque, ut primum ſacram ſcripturam in eorum lin-
guam conuerteret, inſtituit animo, uti barbari
illi ſancta dei eloquia perdiſcerent. Simulatque
uero Vlphilas eos, non ſolum qui Phritigerni, ue-
rum etiam qui Athanaricbo parebant, religionem

[Ende Spaltensatz]
Chriſtianam
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0352" n="318"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Siebendes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
unter <hi rendition="#aq">Gallieno</hi> gedacht worden, aus den La&#x0364;ndern in A&#x017F;ien, in welchen die Kir-<lb/>
che bereits gebauet war, mit fortge&#x017F;chleppet. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">philostorgivs,</hi></hi></hi> de&#x017F;&#x017F;en<lb/>
Erzehlung aber &#x017F;ehr verda&#x0364;chtig i&#x017F;t, ru&#x0364;hmet &#x017F;o gar <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">philostorgivs</hi></hi> Lib. II. n. 5. <hi rendition="#i">Ait Vr-<lb/>
philam his temporibus, ex Trans-I&#x017F;trianis Scy-<lb/>
this</hi> (<hi rendition="#i">quos ueteres Getas, qui uero hodie &#x017F;unt, Go-<lb/>
thos uocant</hi>) <hi rendition="#i">multum populum in &#x017F;olum Roma-<lb/>
num traduxi&#x017F;&#x017F;e, ob pietatem propriis &#x017F;edibus pul-<lb/>
&#x017F;um, gentemque illam Chri&#x017F;tianam hac ratione<lb/>
factam. Imperante Valeriano &amp; Gallieno, pars<lb/>
quaedam magna Trans-I&#x017F;trianorum in &#x017F;olum Ro-<lb/>
manum tran&#x017F;cendit, multamque Europae partem<lb/>
incur&#x017F;auit: Tran&#x017F;cenderunt uero etiam A&#x017F;iam &amp;<lb/>
Galatiam, &#x017F;ed &amp; Cappadociam ingre&#x017F;&#x017F;i &#x017F;unt, mul-<lb/>
tosque captiuos ceperunt, nonnullos etiam ex iis,<lb/>
qui clero ad&#x017F;cripti erant, cumque magna praeda<lb/>
domum reuer&#x017F;i &#x017F;unt. Plebs porro captiua piaque,<lb/>
cum barbaris conuer&#x017F;ans, haud paucos eorum ad<lb/>
pietatem traduxit, effecitque adeo, ut Chri&#x017F;tiano-<lb/>
rum fidem loco gentilitiae opinionis amplecteren-<lb/>
tur. De hoc captiuorum numero fuerunt &amp; Vr-<lb/>
philae maiores, gente quidem Cappadoces, prope<lb/>
ciuitatem Parna&#x017F;&#x017F;um, e uico, qui uocatur Sada-<lb/>
golthina. Hic igitur Vrphilas dux fuit exitus pi-<lb/>
orum, primus eorum epi&#x017F;copus con&#x017F;titutus: con&#x017F;ti-<lb/>
tutus uero hac ratione. Ab eo &#x017F;cilicet, qui genti<lb/>
imperabat Con&#x017F;tantini tempore, in legationem<lb/>
una cum aliis mi&#x017F;&#x017F;us</hi> (<hi rendition="#i">nam &amp; barbarae gentes<lb/>
illae imperatori parebant</hi>) <hi rendition="#i">ab Eu&#x017F;ebio &amp; ab iis,<lb/>
qui cum illo erant, epi&#x017F;copis, ordinatus fuit epi&#x017F;co-<lb/>
pus eorum, qui in Gothia Chri&#x017F;tiani erant. Et,<lb/>
ut in caeteris curam eorum habuit, ita propria-<lb/>
rum quoque litterarum inuentor extitit, &amp; in<lb/>
linguam eorum &#x017F;cripturas uertit, exceptis libris<lb/>
regum, eo quod hi bellorum hi&#x017F;toriam contineant,<lb/>
gens uero illa belli amans e&#x017F;&#x017F;et, fraenoque ma-<lb/>
gis ad pugnas impetus eorum egeret, quam incen-<lb/>
tiuo ad id: id quod faciendi uim habent ea, quae<lb/><cb/>
religio&#x017F;a maxime habentur, &amp; ad dei cultum per-<lb/>
&#x017F;ua&#x017F;os efformant. Imperator igitur hunc populum,<lb/>
&#x017F;ponte transgre&#x017F;&#x017F;um, in regionibus My&#x017F;iae, prout<lb/>
cuique uideretur, locauit, &amp; Vrphilam magno<lb/>
honore affecit, &#x017F;ic, ut &#x017F;aepe ab eo no&#x017F;tri temporis<lb/>
Mo&#x017F;es uocaretur. Valde autem hunc uirum de-<lb/>
praedicat</hi> [Philo&#x017F;torgius,] <hi rendition="#i">&#x017F;cribitque, haereticae<lb/>
opinionis &#x017F;uae &amp; ip&#x017F;um, &amp; eos, qui &#x017F;ub ip&#x017F;o erant,<lb/>
&#x017F;ectatores fui&#x017F;&#x017F;e.</hi></hi></note>, daß <hi rendition="#aq">Vlphila,</hi> den er <hi rendition="#aq">Vrphilam</hi><lb/>
nennet, &#x017F;elb&#x017F;t von dergleichen Gefangenen aus Cappadocien abge&#x017F;tammet.<lb/>
Zu <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantini M.</hi> Zeiten, i&#x017F;t der Chri&#x017F;tliche Glaube derge&#x017F;talt unter ihnen aus-<lb/>
gebreitet gewe&#x017F;en <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">socrates</hi></hi> L. I. c.</hi> 14.</note>, daß ein Gothi&#x017F;cher Bi&#x017F;choff, Namens <hi rendition="#aq">Theophilus,</hi> dem<lb/><hi rendition="#aq">concilio</hi> zu <hi rendition="#aq">Nicaea</hi> mit unter&#x017F;chrieben <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq">Vid. &#x017F;ub&#x017F;criptiones concilii Nicaeni in coll.<lb/>
concilior. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">labbei.</hi></hi><lb/><hi rendition="#c"><hi rendition="#g">PROVINCIAE GOTHIAE</hi></hi><lb/><hi rendition="#et">Theophilus Gothiae metropolis.</hi></hi><lb/>
Jn andern Ab&#x017F;chrifften lie&#x017F;t man:<lb/><hi rendition="#c"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">DE GOTHIS.</hi><lb/>
Theophilus Bosphoritanus.</hi></hi></note>. So willig aber als einige Große<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">und</fw><lb/><note xml:id="FN351_01_02" prev="#FN351_01_01" place="foot" n="1"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">&#x017F;tolam fecit praeclaram, in modum catechi&#x017F;mi, in<lb/>
qua etiam admonuit, ut &#x017F;uaderet uiro, Romanis pa-<lb/>
cem &#x017F;eruare. Qua accepta epi&#x017F;tola, mulier &#x017F;ua&#x017F;it<lb/>
uiro, &amp; cum populo &#x017F;uo &#x017F;e Romanis tradidit.<lb/>
Quae cum ueni&#x017F;&#x017F;et Mediolanum, plurimum doluit,<lb/>
quod &#x017F;anctum &#x017F;acerdotem, ad quem fe&#x017F;tinarat,<lb/>
minime reperi&#x017F;&#x017F;et; iam enim de hac luce migrauerat.</hi></hi><lb/>
Was <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pavlinvs</hi></hi></hi> hier &#x017F;chreibet, daß die Mar-<lb/>
comannen &#x017F;ich den Ro&#x0364;mern unterworffen, wird un-<lb/>
ten erla&#x0364;utert werden.<note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN352_05_01" next="#FN352_05_02" place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">socrates</hi></hi> Lib. IV. c. 27. <hi rendition="#i">Gothi, bello<lb/>
inte&#x017F;tino inter ip&#x017F;os concitato, in duas factiones<lb/>
diui&#x017F;i fuerunt: quarum alteri Phritigernes, alte-<lb/>
ri Athanaricus praefuit. Cum autem Athanari-<lb/>
cus uideretur &#x017F;uperiores partes obtinere, Phriti-<lb/>
gernes ad Romanos, auxilii contra aduer&#x017F;arium<lb/>
petendi gratia, profugit. De quibus rebus Valens<lb/>
certior factus, dat mandatum militibus, qui uer&#x017F;a-<lb/>
bantur in Thracia, ut barbaris contra barbaros<lb/>
dimicantibus, &#x017F;ub&#x017F;idio e&#x017F;&#x017F;ent. Illi itaque, ho&#x017F;tibus<lb/>
in fugam conuer&#x017F;is, trans I&#x017F;trum contra Athana-<lb/>
ricum &#x017F;unt uictoriam con&#x017F;ecuti. Quae cau&#x017F;a fuit<lb/>
permultis barbaris, fidem Chri&#x017F;tianam recipiendi.<lb/>
Nam Phritigernes, quo, pro beneficio accepto, im-<lb/>
peratori gratiam referre po&#x017F;&#x017F;et, eius religionem<lb/>
amplexari coepit, &#x017F;uosque, ad idem faciendum, hor-<lb/>
tari. Atque, eam ob cau&#x017F;am, complures Gothi, qui<lb/>
tum, quo imperatoris uoluntati ob&#x017F;ecundarent, &#x017F;e<lb/>
&#x017F;ectae Arianae addixerant, ad hoc usque tempus<lb/>
eidem adhaere&#x017F;cunt. Eodem tempore Vlphilas,<lb/>
Gothorum epi&#x017F;copus; litteras Gothicas inuenit</hi>a<lb/><hi rendition="#i">atque, ut primum &#x017F;acram &#x017F;cripturam in eorum lin-<lb/>
guam conuerteret, in&#x017F;tituit animo, uti barbari<lb/>
illi &#x017F;ancta dei eloquia perdi&#x017F;cerent. Simulatque<lb/>
uero Vlphilas eos, non &#x017F;olum qui Phritigerni, ue-<lb/>
rum etiam qui Athanaricbo parebant, religionem</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Chri&#x017F;tianam</hi></hi></fw><cb type="end"/><note type="editorial">Die Fußnotereferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[318/0352] Siebendes Buch. Geſchichte der Teutſchen unter Gallieno gedacht worden, aus den Laͤndern in Aſien, in welchen die Kir- che bereits gebauet war, mit fortgeſchleppet. philostorgivs, deſſen Erzehlung aber ſehr verdaͤchtig iſt, ruͤhmet ſo gar 2, daß Vlphila, den er Vrphilam nennet, ſelbſt von dergleichen Gefangenen aus Cappadocien abgeſtammet. Zu Conſtantini M. Zeiten, iſt der Chriſtliche Glaube dergeſtalt unter ihnen aus- gebreitet geweſen 3, daß ein Gothiſcher Biſchoff, Namens Theophilus, dem concilio zu Nicaea mit unterſchrieben 4. So willig aber als einige Große und 1 5 2 philostorgivs Lib. II. n. 5. Ait Vr- philam his temporibus, ex Trans-Iſtrianis Scy- this (quos ueteres Getas, qui uero hodie ſunt, Go- thos uocant) multum populum in ſolum Roma- num traduxiſſe, ob pietatem propriis ſedibus pul- ſum, gentemque illam Chriſtianam hac ratione factam. Imperante Valeriano & Gallieno, pars quaedam magna Trans-Iſtrianorum in ſolum Ro- manum tranſcendit, multamque Europae partem incurſauit: Tranſcenderunt uero etiam Aſiam & Galatiam, ſed & Cappadociam ingreſſi ſunt, mul- tosque captiuos ceperunt, nonnullos etiam ex iis, qui clero adſcripti erant, cumque magna praeda domum reuerſi ſunt. Plebs porro captiua piaque, cum barbaris conuerſans, haud paucos eorum ad pietatem traduxit, effecitque adeo, ut Chriſtiano- rum fidem loco gentilitiae opinionis amplecteren- tur. De hoc captiuorum numero fuerunt & Vr- philae maiores, gente quidem Cappadoces, prope ciuitatem Parnaſſum, e uico, qui uocatur Sada- golthina. Hic igitur Vrphilas dux fuit exitus pi- orum, primus eorum epiſcopus conſtitutus: conſti- tutus uero hac ratione. Ab eo ſcilicet, qui genti imperabat Conſtantini tempore, in legationem una cum aliis miſſus (nam & barbarae gentes illae imperatori parebant) ab Euſebio & ab iis, qui cum illo erant, epiſcopis, ordinatus fuit epiſco- pus eorum, qui in Gothia Chriſtiani erant. Et, ut in caeteris curam eorum habuit, ita propria- rum quoque litterarum inuentor extitit, & in linguam eorum ſcripturas uertit, exceptis libris regum, eo quod hi bellorum hiſtoriam contineant, gens uero illa belli amans eſſet, fraenoque ma- gis ad pugnas impetus eorum egeret, quam incen- tiuo ad id: id quod faciendi uim habent ea, quae religioſa maxime habentur, & ad dei cultum per- ſuaſos efformant. Imperator igitur hunc populum, ſponte transgreſſum, in regionibus Myſiae, prout cuique uideretur, locauit, & Vrphilam magno honore affecit, ſic, ut ſaepe ab eo noſtri temporis Moſes uocaretur. Valde autem hunc uirum de- praedicat [Philoſtorgius,] ſcribitque, haereticae opinionis ſuae & ipſum, & eos, qui ſub ipſo erant, ſectatores fuiſſe. 3 socrates L. I. c. 14. 4 Vid. ſubſcriptiones concilii Nicaeni in coll. concilior. labbei. PROVINCIAE GOTHIAE Theophilus Gothiae metropolis. Jn andern Abſchrifften lieſt man: DE GOTHIS. Theophilus Bosphoritanus. 1 ſtolam fecit praeclaram, in modum catechiſmi, in qua etiam admonuit, ut ſuaderet uiro, Romanis pa- cem ſeruare. Qua accepta epiſtola, mulier ſuaſit uiro, & cum populo ſuo ſe Romanis tradidit. Quae cum ueniſſet Mediolanum, plurimum doluit, quod ſanctum ſacerdotem, ad quem feſtinarat, minime reperiſſet; iam enim de hac luce migrauerat. Was pavlinvs hier ſchreibet, daß die Mar- comannen ſich den Roͤmern unterworffen, wird un- ten erlaͤutert werden. 5 socrates Lib. IV. c. 27. Gothi, bello inteſtino inter ipſos concitato, in duas factiones diuiſi fuerunt: quarum alteri Phritigernes, alte- ri Athanaricus praefuit. Cum autem Athanari- cus uideretur ſuperiores partes obtinere, Phriti- gernes ad Romanos, auxilii contra aduerſarium petendi gratia, profugit. De quibus rebus Valens certior factus, dat mandatum militibus, qui uerſa- bantur in Thracia, ut barbaris contra barbaros dimicantibus, ſubſidio eſſent. Illi itaque, hoſtibus in fugam conuerſis, trans Iſtrum contra Athana- ricum ſunt uictoriam conſecuti. Quae cauſa fuit permultis barbaris, fidem Chriſtianam recipiendi. Nam Phritigernes, quo, pro beneficio accepto, im- peratori gratiam referre poſſet, eius religionem amplexari coepit, ſuosque, ad idem faciendum, hor- tari. Atque, eam ob cauſam, complures Gothi, qui tum, quo imperatoris uoluntati obſecundarent, ſe ſectae Arianae addixerant, ad hoc usque tempus eidem adhaereſcunt. Eodem tempore Vlphilas, Gothorum epiſcopus; litteras Gothicas inuenita atque, ut primum ſacram ſcripturam in eorum lin- guam conuerteret, inſtituit animo, uti barbari illi ſancta dei eloquia perdiſcerent. Simulatque uero Vlphilas eos, non ſolum qui Phritigerni, ue- rum etiam qui Athanaricbo parebant, religionem Chriſtianam

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/352
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 318. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/352>, abgerufen am 02.06.2024.