Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Achtes Buch. Stifftung des Gothischen,
sper 4 sowohl, als idativs 5, setzen sie ins Jahr 400. Das Gerüchte von
selbigen drung gleich bis in Africa, wie aus einem Briefe des Heil. avgv-
stini
erhellet 6. salvianvs verehret hierbey die Gerichte Gottes, die
Spanien, darinnen die Unkeuschheit so hoch getrieben worden, den Vanda-
len fürnehmlich Preiß gegeben, welche unter allen fremden Völckern, wegen
ihrer strengen Zucht, in diesem Stück berühmt gewesen 7. Die Burgunder,
blieben in Gallien zurücke: da, wie es scheinet, auch die Alemannen und
Francken eingefallen 8. Gerontius ließ Maximum zu Tarracona zurücke,
und zog selbst, über das Pyrenäische Gebürge, gegen Constantem und Con-
stantinum.
Er kriegte Constantem zu Vienne in seine Gewalt, und ließ
ihn umbringen: Constantinum aber belagerte er in Arles.

XXXI. Der Occident war wiederum so verwirret, daß deßwegen bey
Honorius
sucht, sich Gal-
liens wieder zu
bemächtigen,
u. schickt Con-
stantium
da-
hin.
den Jahren 411. und 412. kein consul angemercket wird. Jndessen hatte
Honorius den tapffern Constantium, der aus Pannonien gebürtig war,
nebst dem General Vlphila, dessen Name anzuzeigen scheinet, daß er ein
Gothe gewesen 1, gegen Constantinum geschicket, und sollte man fast muth-
massen, daß etwan ein Stillstand, oder andere Tractaten mit den Gothen
fürgewesen, die dem Käiser Lufft gelassen, an Gallien zu gedencken. Bey
Annäherung dieser Armee, verliessen viele von Gerontii Leuten, der eben

Arles
4 [Beginn Spaltensatz] prosper ad A. XVI. Arcad. & Honor.
Hispaniae partem maximam Sueui occupaue-
re: ipsa denique orbis caput Roma depraedationi
Gothorum foedissime patuit.
5 idativs in chr ad A. XV. honorii. A-
lani & Wandali, & Sueui Hispanias ingressi, aera
CCCCXLVII., alii quarto kalendas,
alii tertio
Idus Octobris memorant die, tertia feria, Ho-
norio VIII. & Theodosio Arcadii filio, III. con-
sulibus.
idem in sastis. honorio viii. &
theodos. iii.
His consulibus barbari Hispa-
nias ingressi.
6 avgvstinvs epistola CXI. ad Victo-
rianum (A. 409.) Totus quippe mundus tantis af-
fligitur cladibus, ut poene pars nulla terrarum sit,
ubi non talia, qualia scripsisti, committantur at-
que plangantur. Nam ante paruum tempus etiam
in illis solitudinibus Aegypti, ubi monasteria se-
parata ab omni strepitu, quasi secura delegerant,
a barbaris interfecti sunt fratres. Iam uero quae
modo in regionibus Italiae, quae in Galliis nefa-
ria perpetrata sint, etiam uos latere non arbitror:
De HISP ANIS quoque tot prouinciis, quae
ab his malis diu uidebantur intactae, coeperunt
iam talia nuntiari. Sed quid longe imus? Ecce
in regione nostra Hipponensi, quontam eam bar-
[Spaltenumbruch] bari non attigerunt, clericorum Donatistarum &
circumcellionum latrocinia, sic uastant ecclesias,
ut barbarorum fortasse facta mitiora sint. Quis
enim barbarus excogitare potuit, quod isti, ut in
oculos clericorum nostrorum calcem & acetum mit-
terent, quorum membra etiam caetera plagis hor-
rendis, uulneribusque sauciarunt? Depraedantur
etiam domos aliquas & incendunt, fructus aridos
diripiunt, humidos fundunt, & talia ceteris com-
minando, multos etiam rebaptizari compellunt:

Es kommen zwar auch einige Umstände von diesen
Streiffungen in den actis eines concilii für, so
bald hernach zu Braga soll seyn gehalten worden;
aber balvzivs hat es so verdächtig gemacht,
und tillemont not. XXVII. ad uit. Ho-
norii
seine Gründe dergestalt bestätiget, daß man
nicht wohl etwas auf sothana Acta trauen kan.
7 salvianvs de prouidentia dei L. VII.
p.
137. hat nachfolgende Gedancken darüber: Quid
Hispanias? nonne uel eadem, uel maiora forsitan
uitia perdiderunt? quas quidem coelestis ira etiam-
si aliis cuiuslibet barbaris tradidisset, digna ta-
men flagitiorum tormenta tolerauerant puritatis
inimici. Sed accessit hoc ad manifestandum illis
impudentiae damnationem, ut Vandalis potissi-
mum, id est, pudicis barbaris, traderentur. Du-
pliciter in illa Hispanorum captiuitate deus osten-

[Ende Spaltensatz]
dere
8
1

Achtes Buch. Stifftung des Gothiſchen,
sper 4 ſowohl, als idativs 5, ſetzen ſie ins Jahr 400. Das Geruͤchte von
ſelbigen drung gleich bis in Africa, wie aus einem Briefe des Heil. avgv-
stini
erhellet 6. salvianvs verehret hierbey die Gerichte Gottes, die
Spanien, darinnen die Unkeuſchheit ſo hoch getrieben worden, den Vanda-
len fuͤrnehmlich Preiß gegeben, welche unter allen fremden Voͤlckern, wegen
ihrer ſtrengen Zucht, in dieſem Stuͤck beruͤhmt geweſen 7. Die Burgunder,
blieben in Gallien zuruͤcke: da, wie es ſcheinet, auch die Alemannen und
Francken eingefallen 8. Gerontius ließ Maximum zu Tarracona zuruͤcke,
und zog ſelbſt, uͤber das Pyrenaͤiſche Gebuͤrge, gegen Conſtantem und Con-
ſtantinum.
Er kriegte Conſtantem zu Vienne in ſeine Gewalt, und ließ
ihn umbringen: Conſtantinum aber belagerte er in Arles.

XXXI. Der Occident war wiederum ſo verwirret, daß deßwegen bey
Honorius
ſucht, ſich Gal-
liens wieder zu
bemaͤchtigen,
u. ſchickt Con-
ſtantium
da-
hin.
den Jahren 411. und 412. kein conſul angemercket wird. Jndeſſen hatte
Honorius den tapffern Conſtantium, der aus Pannonien gebuͤrtig war,
nebſt dem General Vlphila, deſſen Name anzuzeigen ſcheinet, daß er ein
Gothe geweſen 1, gegen Conſtantinum geſchicket, und ſollte man faſt muth-
maſſen, daß etwan ein Stillſtand, oder andere Tractaten mit den Gothen
fuͤrgeweſen, die dem Kaͤiſer Lufft gelaſſen, an Gallien zu gedencken. Bey
Annaͤherung dieſer Armee, verlieſſen viele von Gerontii Leuten, der eben

Arles
4 [Beginn Spaltensatz] prosper ad A. XVI. Arcad. & Honor.
Hiſpaniae partem maximam Sueui occupaue-
re: ipſa denique orbis caput Roma depraedationi
Gothorum foediſſime patuit.
5 idativs in chr ad A. XV. honorii. A-
lani & Wandali, & Sueui Hiſpanias ingreſſi, aera
CCCCXLVII., alii quarto kalendas,
alii tertio
Idus Octobris memorant die, tertia feria, Ho-
norio VIII. & Theodoſio Arcadii filio, III. con-
ſulibus.
idem in ſaſtis. honorio viii. &
theodos. iii.
His conſulibus barbari Hiſpa-
nias ingreſſi.
6 avgvstinvs epiſtola CXI. ad Victo-
rianum (A. 409.) Totus quippe mundus tantis af-
fligitur cladibus, ut poene pars nulla terrarum ſit,
ubi non talia, qualia ſcripſiſti, committantur at-
que plangantur. Nam ante paruum tempus etiam
in illis ſolitudinibus Aegypti, ubi monaſteria ſe-
parata ab omni ſtrepitu, quaſi ſecura delegerant,
a barbaris interfecti ſunt fratres. Iam uero quae
modo in regionibus Italiae, quae in Galliis nefa-
ria perpetrata ſint, etiam uos latere non arbitror:
De HISP ANIS quoque tot prouinciis, quae
ab his malis diu uidebantur intactae, coeperunt
iam talia nuntiari. Sed quid longe imus? Ecce
in regione noſtra Hipponenſi, quontam eam bar-
[Spaltenumbruch] bari non attigerunt, clericorum Donatiſtarum &
circumcellionum latrocinia, ſic uaſtant eccleſias,
ut barbarorum fortaſſe facta mitiora ſint. Quis
enim barbarus excogitare potuit, quod iſti, ut in
oculos clericorum noſtrorum calcem & acetum mit-
terent, quorum membra etiam caetera plagis hor-
rendis, uulneribusque ſauciarunt? Depraedantur
etiam domos aliquas & incendunt, fructus aridos
diripiunt, humidos fundunt, & talia ceteris com-
minando, multos etiam rebaptizari compellunt:

Es kommen zwar auch einige Umſtaͤnde von dieſen
Streiffungen in den actis eines concilii fuͤr, ſo
bald hernach zu Braga ſoll ſeyn gehalten worden;
aber balvzivs hat es ſo verdaͤchtig gemacht,
und tillemont not. XXVII. ad uit. Ho-
norii
ſeine Gruͤnde dergeſtalt beſtaͤtiget, daß man
nicht wohl etwas auf ſothana Acta trauen kan.
7 salvianvs de prouidentia dei L. VII.
p.
137. hat nachfolgende Gedancken daruͤber: Quid
Hiſpanias? nonne uel eadem, uel maiora forſitan
uitia perdiderunt? quas quidem coeleſtis ira etiam-
ſi aliis cuiuslibet barbaris tradidiſſet, digna ta-
men flagitiorum tormenta tolerauerant puritatis
inimici. Sed acceſſit hoc ad manifeſtandum illis
impudentiae damnationem, ut Vandalis potiſſi-
mum, id eſt, pudicis barbaris, traderentur. Du-
pliciter in illa Hiſpanorum captiuitate deus oſten-

[Ende Spaltensatz]
dere
8
1
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0404" n="370"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Achtes Buch. Stifftung des Gothi&#x017F;chen,</hi></fw><lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sper</hi></hi></hi><note place="foot" n="4"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prosper</hi></hi> ad A. XVI. Arcad. &amp; Honor.<lb/><hi rendition="#i">Hi&#x017F;paniae partem maximam Sueui occupaue-<lb/>
re: ip&#x017F;a denique orbis caput Roma depraedationi<lb/>
Gothorum foedi&#x017F;&#x017F;ime patuit.</hi></hi></note> &#x017F;owohl, als <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi></hi> <note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> in chr ad A. XV. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">honorii.</hi></hi> <hi rendition="#i">A-<lb/>
lani &amp; Wandali, &amp; Sueui Hi&#x017F;panias ingre&#x017F;&#x017F;i, aera<lb/>
CCCCXLVII., alii quarto kalendas,</hi> alii tertio<lb/>
Idus Octobris memorant die, <hi rendition="#i">tertia feria, Ho-<lb/>
norio VIII. &amp; Theodo&#x017F;io Arcadii filio, III. con-<lb/>
&#x017F;ulibus.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> in &#x017F;a&#x017F;tis. <hi rendition="#k"><hi rendition="#g">honorio</hi> viii. &amp;<lb/><hi rendition="#g">theodos.</hi> iii.</hi> <hi rendition="#i">His con&#x017F;ulibus barbari Hi&#x017F;pa-<lb/>
nias ingre&#x017F;&#x017F;i.</hi></hi></note>, &#x017F;etzen &#x017F;ie ins Jahr 400. Das Geru&#x0364;chte von<lb/>
&#x017F;elbigen drung gleich bis in Africa, wie aus einem Briefe des Heil. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avgv-<lb/>
stini</hi></hi></hi> erhellet <note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avgvstinvs</hi></hi> epi&#x017F;tola CXI. ad Victo-<lb/>
rianum (A. 409.) <hi rendition="#i">Totus quippe mundus tantis af-<lb/>
fligitur cladibus, ut poene pars nulla terrarum &#x017F;it,<lb/>
ubi non talia, qualia &#x017F;crip&#x017F;i&#x017F;ti, committantur at-<lb/>
que plangantur. Nam ante paruum tempus etiam<lb/>
in illis &#x017F;olitudinibus Aegypti, ubi mona&#x017F;teria &#x017F;e-<lb/>
parata ab omni &#x017F;trepitu, qua&#x017F;i &#x017F;ecura delegerant,<lb/>
a barbaris interfecti &#x017F;unt fratres. Iam uero quae<lb/>
modo in regionibus Italiae, quae in Galliis nefa-<lb/>
ria perpetrata &#x017F;int, etiam uos latere non arbitror:<lb/>
De <hi rendition="#g">HISP ANIS</hi> quoque tot prouinciis, quae<lb/>
ab his malis diu uidebantur intactae, coeperunt<lb/>
iam talia nuntiari. Sed quid longe imus? Ecce<lb/>
in regione no&#x017F;tra Hipponen&#x017F;i, quontam eam bar-<lb/><cb/>
bari non attigerunt, clericorum Donati&#x017F;tarum &amp;<lb/>
circumcellionum latrocinia, &#x017F;ic ua&#x017F;tant eccle&#x017F;ias,<lb/>
ut barbarorum forta&#x017F;&#x017F;e facta mitiora &#x017F;int. Quis<lb/>
enim barbarus excogitare potuit, quod i&#x017F;ti, ut in<lb/>
oculos clericorum no&#x017F;trorum calcem &amp; acetum mit-<lb/>
terent, quorum membra etiam caetera plagis hor-<lb/>
rendis, uulneribusque &#x017F;auciarunt? Depraedantur<lb/>
etiam domos aliquas &amp; incendunt, fructus aridos<lb/>
diripiunt, humidos fundunt, &amp; talia ceteris com-<lb/>
minando, multos etiam rebaptizari compellunt:</hi></hi><lb/>
Es kommen zwar auch einige Um&#x017F;ta&#x0364;nde von die&#x017F;en<lb/>
Streiffungen in den <hi rendition="#aq">actis</hi> eines <hi rendition="#aq">concilii</hi> fu&#x0364;r, &#x017F;o<lb/>
bald hernach zu <hi rendition="#aq">Braga</hi> &#x017F;oll &#x017F;eyn gehalten worden;<lb/>
aber <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">balvzivs</hi></hi></hi> hat es &#x017F;o verda&#x0364;chtig gemacht,<lb/>
und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tillemont</hi></hi> not. XXVII. ad uit. Ho-<lb/>
norii</hi> &#x017F;eine Gru&#x0364;nde derge&#x017F;talt be&#x017F;ta&#x0364;tiget, daß man<lb/>
nicht wohl etwas auf &#x017F;othana Acta trauen kan.</note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">salvianvs</hi></hi></hi> verehret hierbey die Gerichte Gottes, die<lb/>
Spanien, darinnen die Unkeu&#x017F;chheit &#x017F;o hoch getrieben worden, den Vanda-<lb/>
len fu&#x0364;rnehmlich Preiß gegeben, welche unter allen fremden Vo&#x0364;lckern, wegen<lb/>
ihrer &#x017F;trengen Zucht, in die&#x017F;em Stu&#x0364;ck beru&#x0364;hmt gewe&#x017F;en <note xml:id="FN404_07_01" next="#FN404_07_02" place="foot" n="7"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">salvianvs</hi></hi> de prouidentia dei L. VII.<lb/>
p.</hi> 137. hat nachfolgende Gedancken daru&#x0364;ber: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Quid<lb/>
Hi&#x017F;panias? nonne uel eadem, uel maiora for&#x017F;itan<lb/>
uitia perdiderunt? quas quidem coele&#x017F;tis ira etiam-<lb/>
&#x017F;i aliis cuiuslibet barbaris tradidi&#x017F;&#x017F;et, digna ta-<lb/>
men flagitiorum tormenta tolerauerant puritatis<lb/>
inimici. Sed acce&#x017F;&#x017F;it hoc ad manife&#x017F;tandum illis<lb/>
impudentiae damnationem, ut Vandalis poti&#x017F;&#x017F;i-<lb/>
mum, id e&#x017F;t, pudicis barbaris, traderentur. Du-<lb/>
pliciter in illa Hi&#x017F;panorum captiuitate deus o&#x017F;ten-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">dere</hi></hi></fw><cb type="end"/>
</note>. Die Burgunder,<lb/>
blieben in Gallien zuru&#x0364;cke: da, wie es &#x017F;cheinet, auch die Alemannen und<lb/>
Francken eingefallen <note xml:id="FN404_08_01" next="#FN404_08_02" place="foot" n="8"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>. <hi rendition="#aq">Gerontius</hi> ließ <hi rendition="#aq">Maximum</hi> zu <hi rendition="#aq">Tarracona</hi> zuru&#x0364;cke,<lb/>
und zog &#x017F;elb&#x017F;t, u&#x0364;ber das Pyrena&#x0364;i&#x017F;che Gebu&#x0364;rge, gegen <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantem</hi> und <hi rendition="#aq">Con-<lb/>
&#x017F;tantinum.</hi> Er kriegte <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantem</hi> zu <hi rendition="#aq">Vienne</hi> in &#x017F;eine Gewalt, und ließ<lb/>
ihn umbringen: <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantinum</hi> aber belagerte er in <hi rendition="#aq">Arles.</hi></p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXXI.</hi> Der Occident war wiederum &#x017F;o verwirret, daß deßwegen bey<lb/><note place="left"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">Honorius</hi></hi><lb/>
&#x017F;ucht, &#x017F;ich Gal-<lb/>
liens wieder zu<lb/>
bema&#x0364;chtigen,<lb/>
u. &#x017F;chickt <hi rendition="#aq">Con-<lb/>
&#x017F;tantium</hi> da-<lb/>
hin.</note>den Jahren 411. und 412. kein <hi rendition="#aq">con&#x017F;ul</hi> angemercket wird. Jnde&#x017F;&#x017F;en hatte<lb/><hi rendition="#aq">Honorius</hi> den tapffern <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantium,</hi> der aus Pannonien gebu&#x0364;rtig war,<lb/>
neb&#x017F;t dem General <hi rendition="#aq">Vlphila,</hi> de&#x017F;&#x017F;en Name anzuzeigen &#x017F;cheinet, daß er ein<lb/>
Gothe gewe&#x017F;en <note xml:id="FN404_01_01" next="#FN404_01_02" place="foot" n="1"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>, gegen <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantinum</hi> ge&#x017F;chicket, und &#x017F;ollte man fa&#x017F;t muth-<lb/>
ma&#x017F;&#x017F;en, daß etwan ein Still&#x017F;tand, oder andere Tractaten mit den Gothen<lb/>
fu&#x0364;rgewe&#x017F;en, die dem Ka&#x0364;i&#x017F;er Lufft gela&#x017F;&#x017F;en, an Gallien zu gedencken. Bey<lb/>
Anna&#x0364;herung die&#x017F;er Armee, verlie&#x017F;&#x017F;en viele von <hi rendition="#aq">Gerontii</hi> Leuten, der eben<lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">Arles</hi></fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[370/0404] Achtes Buch. Stifftung des Gothiſchen, sper 4 ſowohl, als idativs 5, ſetzen ſie ins Jahr 400. Das Geruͤchte von ſelbigen drung gleich bis in Africa, wie aus einem Briefe des Heil. avgv- stini erhellet 6. salvianvs verehret hierbey die Gerichte Gottes, die Spanien, darinnen die Unkeuſchheit ſo hoch getrieben worden, den Vanda- len fuͤrnehmlich Preiß gegeben, welche unter allen fremden Voͤlckern, wegen ihrer ſtrengen Zucht, in dieſem Stuͤck beruͤhmt geweſen 7. Die Burgunder, blieben in Gallien zuruͤcke: da, wie es ſcheinet, auch die Alemannen und Francken eingefallen 8. Gerontius ließ Maximum zu Tarracona zuruͤcke, und zog ſelbſt, uͤber das Pyrenaͤiſche Gebuͤrge, gegen Conſtantem und Con- ſtantinum. Er kriegte Conſtantem zu Vienne in ſeine Gewalt, und ließ ihn umbringen: Conſtantinum aber belagerte er in Arles. XXXI. Der Occident war wiederum ſo verwirret, daß deßwegen bey den Jahren 411. und 412. kein conſul angemercket wird. Jndeſſen hatte Honorius den tapffern Conſtantium, der aus Pannonien gebuͤrtig war, nebſt dem General Vlphila, deſſen Name anzuzeigen ſcheinet, daß er ein Gothe geweſen 1, gegen Conſtantinum geſchicket, und ſollte man faſt muth- maſſen, daß etwan ein Stillſtand, oder andere Tractaten mit den Gothen fuͤrgeweſen, die dem Kaͤiſer Lufft gelaſſen, an Gallien zu gedencken. Bey Annaͤherung dieſer Armee, verlieſſen viele von Gerontii Leuten, der eben Arles Honorius ſucht, ſich Gal- liens wieder zu bemaͤchtigen, u. ſchickt Con- ſtantium da- hin. 4 prosper ad A. XVI. Arcad. & Honor. Hiſpaniae partem maximam Sueui occupaue- re: ipſa denique orbis caput Roma depraedationi Gothorum foediſſime patuit. 5 idativs in chr ad A. XV. honorii. A- lani & Wandali, & Sueui Hiſpanias ingreſſi, aera CCCCXLVII., alii quarto kalendas, alii tertio Idus Octobris memorant die, tertia feria, Ho- norio VIII. & Theodoſio Arcadii filio, III. con- ſulibus. idem in ſaſtis. honorio viii. & theodos. iii. His conſulibus barbari Hiſpa- nias ingreſſi. 6 avgvstinvs epiſtola CXI. ad Victo- rianum (A. 409.) Totus quippe mundus tantis af- fligitur cladibus, ut poene pars nulla terrarum ſit, ubi non talia, qualia ſcripſiſti, committantur at- que plangantur. Nam ante paruum tempus etiam in illis ſolitudinibus Aegypti, ubi monaſteria ſe- parata ab omni ſtrepitu, quaſi ſecura delegerant, a barbaris interfecti ſunt fratres. Iam uero quae modo in regionibus Italiae, quae in Galliis nefa- ria perpetrata ſint, etiam uos latere non arbitror: De HISP ANIS quoque tot prouinciis, quae ab his malis diu uidebantur intactae, coeperunt iam talia nuntiari. Sed quid longe imus? Ecce in regione noſtra Hipponenſi, quontam eam bar- bari non attigerunt, clericorum Donatiſtarum & circumcellionum latrocinia, ſic uaſtant eccleſias, ut barbarorum fortaſſe facta mitiora ſint. Quis enim barbarus excogitare potuit, quod iſti, ut in oculos clericorum noſtrorum calcem & acetum mit- terent, quorum membra etiam caetera plagis hor- rendis, uulneribusque ſauciarunt? Depraedantur etiam domos aliquas & incendunt, fructus aridos diripiunt, humidos fundunt, & talia ceteris com- minando, multos etiam rebaptizari compellunt: Es kommen zwar auch einige Umſtaͤnde von dieſen Streiffungen in den actis eines concilii fuͤr, ſo bald hernach zu Braga ſoll ſeyn gehalten worden; aber balvzivs hat es ſo verdaͤchtig gemacht, und tillemont not. XXVII. ad uit. Ho- norii ſeine Gruͤnde dergeſtalt beſtaͤtiget, daß man nicht wohl etwas auf ſothana Acta trauen kan. 7 salvianvs de prouidentia dei L. VII. p. 137. hat nachfolgende Gedancken daruͤber: Quid Hiſpanias? nonne uel eadem, uel maiora forſitan uitia perdiderunt? quas quidem coeleſtis ira etiam- ſi aliis cuiuslibet barbaris tradidiſſet, digna ta- men flagitiorum tormenta tolerauerant puritatis inimici. Sed acceſſit hoc ad manifeſtandum illis impudentiae damnationem, ut Vandalis potiſſi- mum, id eſt, pudicis barbaris, traderentur. Du- pliciter in illa Hiſpanorum captiuitate deus oſten- dere 8 1

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/404
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 370. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/404>, abgerufen am 17.06.2024.