Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Achtes Buch. Stifftung des Gothischen,
praetorii Galliarum verwaltet 5, machte sich bey dieser Gelegenheit um Ho-
norium
wohl verdient. Er gewann Ataulphum dergestalt, daß er von Iovi-
no
völlig abstund, und sich mit Honorio in Handlung einließ, vermöge wel-
cher er ihm beyde Brüder zu liefern, versprach 6. Wie er auch in der That im
Jahr 413 Sebastiani Kopf dem Käiser überschickte, und Iovinum zu Valen-
ce
gefangen kriegte, und an Dardanum übergab: der ihn ebensalls umbrin-
gen ließ 7. Dem ungeachtet kam der Vergleich mit Honorio damahls nicht
zu Stande, weil die Römer von ihrer Seiten dasjenige, dazu sie sich verbind-
lich gemacht, nicht erfülleten 8. Ataulph bezeigte sich also feindlich, und nahm
Narbonne 9, nebst einigen andern Oertern, und wie es scheinet, auch
Tholouse weg 10. Bourdeaux hat ihm gutwillig die Thore geöffnet 11. Er
that ebenfalls einem Versuch auf Marseille, wurd aber von Bonifacio
abgewiesen 12.

XXXVI. Nichts hatte den Vergleich mehr gehindert, als der Punct von
Ataulph ver-
mählt sich mit
der Printzeßtn
Placidia.
der Printzeßin Placidia, die, seit der Eroberung der Stadt Rom, in der Go-
then Gewalt war. Constantius, der schon damals das Käiserthum, als die
eintzige gnugsame Belohnung seiner grossen Dienste, ansehen, und durch die Ver-
mählung mit einer Tochter Theodosii desto eher dazu zu gelangen sich Hoffnung

ma-
[Beginn Spaltensatz] dum praestitum est, Sebastiani mox caput impe-
ratori mittitur. Iouinus etiam ipse, ab Ataulpho
obsessus, se dedidit, missusque ad imperatorem est,
quem Dardanus praefectus, sua manu percutiens
interemit.
5 Conf. sirmondvs in not. ad Sidonii
Lib. V. epist.
9.
6 prosper in chron. ad A. honorii
XIX. Iouinus tyrannidem post Constantinum in-
uadit. Industria uiri strenui, qui solus tyranno
non cessit, Dardani, Ataulfus, qui post Alari-
cum Gothis imperitabat, a societate Iouini auer-
titur. Sallustius quoque & Sebastianus occisi.
Valentia, nobilissima Galliarum ciuitas, a Gothis
effringitur, ad quam fugiens se Iouinus contule-
rat.
Siehe olympiodori Worte in der
vorhergehenden vierdten Note.
7 olympiodorvs l. c. not. 3. prosper
l. c. not. 5.
marcellinvs in chr. theodos. imp. V. coss.
Iouinus ac Sebastianus, in Galliis tyrannidem
molientes, occisi sunt.
orosivs Lib. VII. c. 42.
Iouinus postea, uir Galliarum nobilissimus, in ty-
rannidem mox ut assurrexit, cecidit. Sebastia-
nus frater eiusdem, hoc solum ut tyrannus more-
retur, elegit.

idativs in chron.: ad A. honorii XIX.
Iouinus & Sebastianus oppressi ab Honorii ducibus
[Spaltenumbruch] Narbona interfecti sunt.
8 olympiodorvs p. 7. in f. Postulatum
est ab Ataulpho, studio maxime Constantii, eius,
qui illam postea uxorem duxit, Placidiam
(quam
apud se Romae captam habebat
) Honorio fratri
ut redderet. Sed quod Ataulpho promissa, prae-
sertim de curanda annona, perfecta non fuissent,
neque ipsam reddidit, & pacem bello commutatu-
rus uidebatur. Ataulphus ergo, cum Placidia
repeteretur, frumentum uicissim ipse promissum
petiit. Cuius conferendi, etsi, qui prontiserant,
copiam nullam haberent, nihilo tamen secius con-
sentiunt, si Placidiam reciperent, accepturum.
Ad quae simili fere & ipse barbarus simulatione
utebatur. Massiliam interea, sic dictam urbem
profectus, dolo eam intercipere tentauit. Sed a
Bonifacio, nobilissimo uiro, uulneratus, & uix
saluo capite fugiens, in sua tentoria se recepit,
urbe omissa, quae laetitiae plena, laudibus, ac
bonis ominibus Bonifacium est prosecuta.
9 idativs ad A. Honorii XIX.
Gothi, Narbonam ingressi, uindemiae tempore.
10 Dieses schließt man aus rvtilii nv-
matiani
itinerario u. 493.
Victorinus enim nostrae pars maxima mentis
Congressu expleuit mutua uota suo.
Errantem Tuscis considere compulit agris
Et colere externos capta Tolosa lares.

[Ende Spaltensatz]
11. Dieses
11
12

Achtes Buch. Stifftung des Gothiſchen,
praetorii Galliarum verwaltet 5, machte ſich bey dieſer Gelegenheit um Ho-
norium
wohl verdient. Er gewann Ataulphum dergeſtalt, daß er von Iovi-
no
voͤllig abſtund, und ſich mit Honorio in Handlung einließ, vermoͤge wel-
cher er ihm beyde Bruͤder zu liefern, verſprach 6. Wie er auch in der That im
Jahr 413 Sebaſtiani Kopf dem Kaͤiſer uͤberſchickte, und Iovinum zu Valen-
ce
gefangen kriegte, und an Dardanum uͤbergab: der ihn ebenſalls umbrin-
gen ließ 7. Dem ungeachtet kam der Vergleich mit Honorio damahls nicht
zu Stande, weil die Roͤmer von ihrer Seiten dasjenige, dazu ſie ſich verbind-
lich gemacht, nicht erfuͤlleten 8. Ataulph bezeigte ſich alſo feindlich, und nahm
Narbonne 9, nebſt einigen andern Oertern, und wie es ſcheinet, auch
Tholouſe weg 10. Bourdeaux hat ihm gutwillig die Thore geoͤffnet 11. Er
that ebenfalls einem Verſuch auf Marſeille, wurd aber von Bonifacio
abgewieſen 12.

XXXVI. Nichts hatte den Vergleich mehr gehindert, als der Punct von
Ataulph ver-
maͤhlt ſich mit
der Printzeßtn
Placidia.
der Printzeßin Placidia, die, ſeit der Eroberung der Stadt Rom, in der Go-
then Gewalt war. Conſtantius, der ſchon damals das Kaͤiſerthum, als die
eintzige gnugſame Belohnung ſeiner groſſen Dienſte, anſehen, und durch die Ver-
maͤhlung mit einer Tochter Theodoſii deſto eher dazu zu gelangen ſich Hoffnung

ma-
[Beginn Spaltensatz] dum praeſtitum eſt, Sebaſtiani mox caput impe-
ratori mittitur. Iouinus etiam ipſe, ab Ataulpho
obſeſſus, ſe dedidit, miſſusque ad imperatorem eſt,
quem Dardanus praefectus, ſua manu percutiens
interemit.
5 Conf. sirmondvs in not. ad Sidonii
Lib. V. epiſt.
9.
6 prosper in chron. ad A. honorii
XIX. Iouinus tyrannidem poſt Conſtantinum in-
uadit. Induſtria uiri ſtrenui, qui ſolus tyranno
non ceſſit, Dardani, Ataulfus, qui poſt Alari-
cum Gothis imperitabat, a ſocietate Iouini auer-
titur. Salluſtius quoque & Sebaſtianus occiſi.
Valentia, nobiliſſima Galliarum ciuitas, a Gothis
effringitur, ad quam fugiens ſe Iouinus contule-
rat.
Siehe olympiodori Worte in der
vorhergehenden vierdten Note.
7 olympiodorvs l. c. not. 3. prosper
l. c. not. 5.
marcellinvs in chr. theodos. imp. V. coss.
Iouinus ac Sebaſtianus, in Galliis tyrannidem
molientes, occiſi ſunt.
orosivs Lib. VII. c. 42.
Iouinus poſtea, uir Galliarum nobiliſſimus, in ty-
rannidem mox ut aſſurrexit, cecidit. Sebaſtia-
nus frater eiusdem, hoc ſolum ut tyrannus more-
retur, elegit.

idativs in chron.: ad A. honorii XIX.
Iouinus & Sebaſtianus oppreſſi ab Honorii ducibus
[Spaltenumbruch] Narbona interfecti ſunt.
8 olympiodorvs p. 7. in f. Poſtulatum
eſt ab Ataulpho, ſtudio maxime Conſtantii, eius,
qui illam poſtea uxorem duxit, Placidiam
(quam
apud ſe Romae captam habebat
) Honorio fratri
ut redderet. Sed quod Ataulpho promiſſa, prae-
ſertim de curanda annona, perfecta non fuiſſent,
neque ipſam reddidit, & pacem bello commutatu-
rus uidebatur. Ataulphus ergo, cum Placidia
repeteretur, frumentum uiciſſim ipſe promiſſum
petiit. Cuius conferendi, etſi, qui prontiſerant,
copiam nullam haberent, nihilo tamen ſecius con-
ſentiunt, ſi Placidiam reciperent, accepturum.
Ad quae ſimili fere & ipſe barbarus ſimulatione
utebatur. Maſſiliam interea, ſic dictam urbem
profectus, dolo eam intercipere tentauit. Sed a
Bonifacio, nobiliſſimo uiro, uulneratus, & uix
ſaluo capite fugiens, in ſua tentoria ſe recepit,
urbe omiſſa, quae laetitiae plena, laudibus, ac
bonis ominibus Bonifacium eſt proſecuta.
9 idativs ad A. Honorii XIX.
Gothi, Narbonam ingreſſi, uindemiae tempore.
10 Dieſes ſchließt man aus rvtilii nv-
matiani
itinerario u. 493.
Victorinus enim noſtrae pars maxima mentis
Congreſſu expleuit mutua uota ſuo.
Errantem Tuſcis conſidere compulit agris
Et colere externos capta Toloſa lares.

[Ende Spaltensatz]
11. Dieſes
11
12
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0410" n="376"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Achtes Buch. Stifftung des Gothi&#x017F;chen,</hi></fw><lb/><hi rendition="#aq">praetorii Galliarum</hi> verwaltet <note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq">Conf. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sirmondvs</hi></hi> in not. ad Sidonii<lb/>
Lib. V. epi&#x017F;t.</hi> 9.</note>, machte &#x017F;ich bey die&#x017F;er Gelegenheit um <hi rendition="#aq">Ho-<lb/>
norium</hi> wohl verdient. Er gewann <hi rendition="#aq">Ataulphum</hi> derge&#x017F;talt, daß er von <hi rendition="#aq">Iovi-<lb/>
no</hi> vo&#x0364;llig ab&#x017F;tund, und &#x017F;ich mit <hi rendition="#aq">Honorio</hi> in Handlung einließ, vermo&#x0364;ge wel-<lb/>
cher er ihm beyde Bru&#x0364;der zu liefern, ver&#x017F;prach <note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prosper</hi></hi> in chron. ad A. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">honorii</hi></hi><lb/>
XIX. <hi rendition="#i">Iouinus tyrannidem po&#x017F;t Con&#x017F;tantinum in-<lb/>
uadit. Indu&#x017F;tria uiri &#x017F;trenui, qui &#x017F;olus tyranno<lb/>
non ce&#x017F;&#x017F;it, Dardani, Ataulfus, qui po&#x017F;t Alari-<lb/>
cum Gothis imperitabat, a &#x017F;ocietate Iouini auer-<lb/>
titur. Sallu&#x017F;tius quoque &amp; Seba&#x017F;tianus occi&#x017F;i.<lb/>
Valentia, nobili&#x017F;&#x017F;ima Galliarum ciuitas, a Gothis<lb/>
effringitur, ad quam fugiens &#x017F;e Iouinus contule-<lb/>
rat.</hi></hi> Siehe <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">olympiodori</hi></hi></hi> Worte in der<lb/>
vorhergehenden vierdten Note.</note>. Wie er auch in der That im<lb/>
Jahr 413 <hi rendition="#aq">Seba&#x017F;tiani</hi> Kopf dem Ka&#x0364;i&#x017F;er u&#x0364;ber&#x017F;chickte, und <hi rendition="#aq">Iovinum</hi> zu <hi rendition="#aq">Valen-<lb/>
ce</hi> gefangen kriegte, und an <hi rendition="#aq">Dardanum</hi> u&#x0364;bergab: der ihn eben&#x017F;alls umbrin-<lb/>
gen ließ <note place="foot" n="7"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">olympiodorvs</hi></hi> l. c. not. 3. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prosper</hi></hi><lb/>
l. c. not. 5.<lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> in chr. <hi rendition="#k">theodos.</hi> imp. V. <hi rendition="#k">coss.</hi><lb/><hi rendition="#i">Iouinus ac Seba&#x017F;tianus, in Galliis tyrannidem<lb/>
molientes, occi&#x017F;i &#x017F;unt.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">orosivs</hi></hi> Lib. VII. c. 42.<lb/><hi rendition="#i">Iouinus po&#x017F;tea, uir Galliarum nobili&#x017F;&#x017F;imus, in ty-<lb/>
rannidem mox ut a&#x017F;&#x017F;urrexit, cecidit. Seba&#x017F;tia-<lb/>
nus frater eiusdem, hoc &#x017F;olum ut tyrannus more-<lb/>
retur, elegit.</hi><lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> in chron.: ad A. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">honorii</hi></hi> XIX.<lb/><hi rendition="#i">Iouinus &amp; Seba&#x017F;tianus oppre&#x017F;&#x017F;i ab Honorii ducibus<lb/><cb/>
Narbona interfecti &#x017F;unt.</hi></hi></note>. Dem ungeachtet kam der Vergleich mit <hi rendition="#aq">Honorio</hi> damahls nicht<lb/>
zu Stande, weil die Ro&#x0364;mer von ihrer Seiten dasjenige, dazu &#x017F;ie &#x017F;ich verbind-<lb/>
lich gemacht, nicht erfu&#x0364;lleten <note place="foot" n="8"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">olympiodorvs</hi></hi> p. 7. in f. <hi rendition="#i">Po&#x017F;tulatum<lb/>
e&#x017F;t ab Ataulpho, &#x017F;tudio maxime Con&#x017F;tantii, eius,<lb/>
qui illam po&#x017F;tea uxorem duxit, Placidiam</hi> (<hi rendition="#i">quam<lb/>
apud &#x017F;e Romae captam habebat</hi>) <hi rendition="#i">Honorio fratri<lb/>
ut redderet. Sed quod Ataulpho promi&#x017F;&#x017F;a, prae-<lb/>
&#x017F;ertim de curanda annona, perfecta non fui&#x017F;&#x017F;ent,<lb/>
neque ip&#x017F;am reddidit, &amp; pacem bello commutatu-<lb/>
rus uidebatur. Ataulphus ergo, cum Placidia<lb/>
repeteretur, frumentum uici&#x017F;&#x017F;im ip&#x017F;e promi&#x017F;&#x017F;um<lb/>
petiit. Cuius conferendi, et&#x017F;i, qui pronti&#x017F;erant,<lb/>
copiam nullam haberent, nihilo tamen &#x017F;ecius con-<lb/>
&#x017F;entiunt, &#x017F;i Placidiam reciperent, accepturum.<lb/>
Ad quae &#x017F;imili fere &amp; ip&#x017F;e barbarus &#x017F;imulatione<lb/>
utebatur. Ma&#x017F;&#x017F;iliam interea, &#x017F;ic dictam urbem<lb/>
profectus, dolo eam intercipere tentauit. Sed a<lb/>
Bonifacio, nobili&#x017F;&#x017F;imo uiro, uulneratus, &amp; uix<lb/>
&#x017F;aluo capite fugiens, in &#x017F;ua tentoria &#x017F;e recepit,<lb/>
urbe omi&#x017F;&#x017F;a, quae laetitiae plena, laudibus, ac<lb/>
bonis ominibus Bonifacium e&#x017F;t pro&#x017F;ecuta.</hi></hi></note>. <hi rendition="#aq">Ataulph</hi> bezeigte &#x017F;ich al&#x017F;o feindlich, und nahm<lb/><hi rendition="#aq">Narbonne</hi> <note place="foot" n="9"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> ad A. Honorii XIX.<lb/><hi rendition="#i">Gothi, Narbonam ingre&#x017F;&#x017F;i, uindemiae tempore.</hi></hi></note>, neb&#x017F;t einigen andern Oertern, und wie es &#x017F;cheinet, auch<lb/><hi rendition="#aq">Tholou&#x017F;e</hi> weg <note place="foot" n="10">Die&#x017F;es &#x017F;chließt man aus <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">rvtilii nv-<lb/>
matiani</hi></hi> itinerario u. 493.<lb/><hi rendition="#i">Victorinus enim no&#x017F;trae pars maxima mentis<lb/>
Congre&#x017F;&#x017F;u expleuit mutua uota &#x017F;uo.<lb/>
Errantem Tu&#x017F;cis con&#x017F;idere compulit agris<lb/>
Et colere externos capta Tolo&#x017F;a lares.</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch">11. <hi rendition="#fr">Die&#x017F;es</hi></fw><cb type="end"/>
</note>. <hi rendition="#aq">Bourdeaux</hi> hat ihm gutwillig die Thore geo&#x0364;ffnet <note xml:id="FN410_11_01" next="#FN410_11_02" place="foot" n="11"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>. Er<lb/>
that ebenfalls einem Ver&#x017F;uch auf <hi rendition="#aq">Mar&#x017F;eille,</hi> wurd aber von <hi rendition="#aq">Bonifacio</hi><lb/>
abgewie&#x017F;en <note xml:id="FN410_12_01" next="#FN410_12_02" place="foot" n="12"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXXVI.</hi> Nichts hatte den Vergleich mehr gehindert, als der Punct von<lb/><note place="left">Ataulph ver-<lb/>
ma&#x0364;hlt &#x017F;ich mit<lb/>
der Printzeßtn<lb/><hi rendition="#aq">Placidia.</hi></note>der Printzeßin <hi rendition="#aq">Placidia,</hi> die, &#x017F;eit der Eroberung der Stadt Rom, in der Go-<lb/>
then Gewalt war. <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantius,</hi> der &#x017F;chon damals das Ka&#x0364;i&#x017F;erthum, als die<lb/>
eintzige gnug&#x017F;ame Belohnung &#x017F;einer gro&#x017F;&#x017F;en Dien&#x017F;te, an&#x017F;ehen, und durch die Ver-<lb/>
ma&#x0364;hlung mit einer Tochter <hi rendition="#aq">Theodo&#x017F;ii</hi> de&#x017F;to eher dazu zu gelangen &#x017F;ich Hoffnung<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">ma-</fw><lb/><note xml:id="FN409_04_02" prev="#FN409_04_01" place="foot" n="4"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">dum prae&#x017F;titum e&#x017F;t, Seba&#x017F;tiani mox caput impe-<lb/>
ratori mittitur. Iouinus etiam ip&#x017F;e, ab Ataulpho<lb/>
ob&#x017F;e&#x017F;&#x017F;us, &#x017F;e dedidit, mi&#x017F;&#x017F;usque ad imperatorem e&#x017F;t,<lb/>
quem Dardanus praefectus, &#x017F;ua manu percutiens<lb/>
interemit.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[376/0410] Achtes Buch. Stifftung des Gothiſchen, praetorii Galliarum verwaltet 5, machte ſich bey dieſer Gelegenheit um Ho- norium wohl verdient. Er gewann Ataulphum dergeſtalt, daß er von Iovi- no voͤllig abſtund, und ſich mit Honorio in Handlung einließ, vermoͤge wel- cher er ihm beyde Bruͤder zu liefern, verſprach 6. Wie er auch in der That im Jahr 413 Sebaſtiani Kopf dem Kaͤiſer uͤberſchickte, und Iovinum zu Valen- ce gefangen kriegte, und an Dardanum uͤbergab: der ihn ebenſalls umbrin- gen ließ 7. Dem ungeachtet kam der Vergleich mit Honorio damahls nicht zu Stande, weil die Roͤmer von ihrer Seiten dasjenige, dazu ſie ſich verbind- lich gemacht, nicht erfuͤlleten 8. Ataulph bezeigte ſich alſo feindlich, und nahm Narbonne 9, nebſt einigen andern Oertern, und wie es ſcheinet, auch Tholouſe weg 10. Bourdeaux hat ihm gutwillig die Thore geoͤffnet 11. Er that ebenfalls einem Verſuch auf Marſeille, wurd aber von Bonifacio abgewieſen 12. XXXVI. Nichts hatte den Vergleich mehr gehindert, als der Punct von der Printzeßin Placidia, die, ſeit der Eroberung der Stadt Rom, in der Go- then Gewalt war. Conſtantius, der ſchon damals das Kaͤiſerthum, als die eintzige gnugſame Belohnung ſeiner groſſen Dienſte, anſehen, und durch die Ver- maͤhlung mit einer Tochter Theodoſii deſto eher dazu zu gelangen ſich Hoffnung ma- 4 Ataulph ver- maͤhlt ſich mit der Printzeßtn Placidia. 5 Conf. sirmondvs in not. ad Sidonii Lib. V. epiſt. 9. 6 prosper in chron. ad A. honorii XIX. Iouinus tyrannidem poſt Conſtantinum in- uadit. Induſtria uiri ſtrenui, qui ſolus tyranno non ceſſit, Dardani, Ataulfus, qui poſt Alari- cum Gothis imperitabat, a ſocietate Iouini auer- titur. Salluſtius quoque & Sebaſtianus occiſi. Valentia, nobiliſſima Galliarum ciuitas, a Gothis effringitur, ad quam fugiens ſe Iouinus contule- rat. Siehe olympiodori Worte in der vorhergehenden vierdten Note. 7 olympiodorvs l. c. not. 3. prosper l. c. not. 5. marcellinvs in chr. theodos. imp. V. coss. Iouinus ac Sebaſtianus, in Galliis tyrannidem molientes, occiſi ſunt. orosivs Lib. VII. c. 42. Iouinus poſtea, uir Galliarum nobiliſſimus, in ty- rannidem mox ut aſſurrexit, cecidit. Sebaſtia- nus frater eiusdem, hoc ſolum ut tyrannus more- retur, elegit. idativs in chron.: ad A. honorii XIX. Iouinus & Sebaſtianus oppreſſi ab Honorii ducibus Narbona interfecti ſunt. 8 olympiodorvs p. 7. in f. Poſtulatum eſt ab Ataulpho, ſtudio maxime Conſtantii, eius, qui illam poſtea uxorem duxit, Placidiam (quam apud ſe Romae captam habebat) Honorio fratri ut redderet. Sed quod Ataulpho promiſſa, prae- ſertim de curanda annona, perfecta non fuiſſent, neque ipſam reddidit, & pacem bello commutatu- rus uidebatur. Ataulphus ergo, cum Placidia repeteretur, frumentum uiciſſim ipſe promiſſum petiit. Cuius conferendi, etſi, qui prontiſerant, copiam nullam haberent, nihilo tamen ſecius con- ſentiunt, ſi Placidiam reciperent, accepturum. Ad quae ſimili fere & ipſe barbarus ſimulatione utebatur. Maſſiliam interea, ſic dictam urbem profectus, dolo eam intercipere tentauit. Sed a Bonifacio, nobiliſſimo uiro, uulneratus, & uix ſaluo capite fugiens, in ſua tentoria ſe recepit, urbe omiſſa, quae laetitiae plena, laudibus, ac bonis ominibus Bonifacium eſt proſecuta. 9 idativs ad A. Honorii XIX. Gothi, Narbonam ingreſſi, uindemiae tempore. 10 Dieſes ſchließt man aus rvtilii nv- matiani itinerario u. 493. Victorinus enim noſtrae pars maxima mentis Congreſſu expleuit mutua uota ſuo. Errantem Tuſcis conſidere compulit agris Et colere externos capta Toloſa lares. 11. Dieſes 11 12 4 dum praeſtitum eſt, Sebaſtiani mox caput impe- ratori mittitur. Iouinus etiam ipſe, ab Ataulpho obſeſſus, ſe dedidit, miſſusque ad imperatorem eſt, quem Dardanus praefectus, ſua manu percutiens interemit.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/410
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 376. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/410>, abgerufen am 17.06.2024.