Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Achtes Buch. Stifftung des Gothischen,
die Römer, daß die Rebellion so in Africa entstanden, bald zu dämpfen ge-
wesen. Heraclianus hatte sich daselbst zum Käiser aufgeworffen, und war
nach Jtalien gegangen, aber zu Vtricoli geschlagen, und als er darauf nach
Africa zurück geflohen, zu Carthago, in Aede Memoriae, in eben dem Jahr,
umgebracht worden 5. Was hingegen Attalum anbetrifft, so folgte selbiger
zwar den Gothen nach Spanien 6, fiel aber bald darauf den Römern in die
Hände.

XXXIIX. Um eben diese Zeit, als Constantius mit Ataulpho in Krieg
Anfang des
Burgundischen
Reichs in Gal-
lien. Bekeh-
rung der Bur-
gunder.
verfiel, haben die Römer mit den Burgundern, durch derer Beystand Iovi-
nus
sich zum Käiser aufgeworffen hatte, Friede gemacht, und ihnen ein Stück
Landes, und zwar wie es scheinet in Germania prima, eingeräumet, vermuth-
lich, um desto freyere Hände gegen die Gothen zu haben. Die Römer hoffe-
ten, sie gleichsam zur Besatzung in selbiger Gegend, die ohnedem bisher den
fremden Völckern offen gestanden 1, und als eine Vormauer vor die übrigen

Römischen
[Beginn Spaltensatz] Hac tamen bos nostros spe sollicitante para-
tus,
Quod scirem IMPERIO GENTIS co-
gente GOTHORVM,
Inuitum regem populis incumbere nostris.
Explorandi igitur studio digressus ab urbe,
Ad regem intrepidus nullo obsistente tetendi:
Laetior ante tamen prima quam afforet,
amicum
Alloquio, gratumque magis fore quem mihi
rebar.
Perscrutato autem, ut potui, interius uiri uoto,
Praesidium se posse mihi praestare negauit,
Extra urbem posito, nec tutum iam sibi pro-
dens,
Vt uisum remeare aliter pateretur ad urbem,
Ipse nisi mecum mox susciperetur in urbe:
Gnaros quippe Gothos rursum mihi dira mi-
nari
Seque ab ipsorum cupiens absoluere iure.
Obstupui, fateor, pauefactus conditione
Proposita, & nimio indicti terrore pericli.
Sed, miserante deo, afflictis qui semper ubique
Imploratus adest, paulo post mente resumta,
Ipse licet trepidus & adbuc nutantis amici,
Consilium audacter studui pro me ipse fouere,
Ardua dissuadens quae scirem omnino neganda,
Et praestanda prius, quam mox tentanda
perurgens,
Quae non sero probans uir prudens ipse se-
cutus,
Illico consultis per se primatibus urbis,
Rem coeptam accelerans, una sub nocte pere-
git,
Auxiliante deo, cuius iam munus habebat,
Quo nobis populoque suo succurrere posset.
[Spaltenumbruch] Concurrit pariter cunctis ab sedibus omnis
Turba ALANARVM armatis sociata
maritis.
Prima uxor regis Romanis traditur obses,
Adiuncto pariter regis charo quoque nato.
Reddor & ipse meis partae inter foedera
pacis,
Communi, tanquam Gothico saluatus ab hoste,
Vallanturque urbis pomoeria milite ALANO,
Acceptaque dataque fide certa, reparato
Pro nobis, nuper quos ipse obsederat hostis.
Mira urbis facies, cuius magna undique muros
Turba indiscreti sexus circumdat inermis,
Subiecta, exterius muris haerentia nostris,
Agmina barbarica plaustris uallantur &
armis.
Qua se truncatam parte agminis haud me-
diocris,
Circumiecta uidens populantum turba GO-
THORVM,

Illico diffidens tuto se posse morari,
Hoste intestino subito in sua uiscera uerso,
Nil tentare ausa ulterius, properanter abire
Sponte sua legit, cuius non sero secuti
Exemplum & nostri quos diximus auxiliares,
Discessere, fidem pacis seruare parati
Romanis, quoquo ipsos sors oblata tulisset.
5 orosivs Lib. VII. c. 42. Heraclianus in-
terea, Africae comes missus, cum idem Attalus
umbram gestaret imperii, Africam strenue ad-
uersum iudices ab eo missos tutatus, consulatum
assecutus est: quo elatus supercilio, Sabinum, do-
mesticum suum, uirum ingenio callidum, indu-
striaque solertem & sapientem nominandum, si
animi uires tranquillis studiis accomodauisset, ge-

[Ende Spaltensatz]
nerum
6
1

Achtes Buch. Stifftung des Gothiſchen,
die Roͤmer, daß die Rebellion ſo in Africa entſtanden, bald zu daͤmpfen ge-
weſen. Heraclianus hatte ſich daſelbſt zum Kaͤiſer aufgeworffen, und war
nach Jtalien gegangen, aber zu Vtricoli geſchlagen, und als er darauf nach
Africa zuruͤck geflohen, zu Carthago, in Aede Memoriae, in eben dem Jahr,
umgebracht worden 5. Was hingegen Attalum anbetrifft, ſo folgte ſelbiger
zwar den Gothen nach Spanien 6, fiel aber bald darauf den Roͤmern in die
Haͤnde.

XXXIIX. Um eben dieſe Zeit, als Conſtantius mit Ataulpho in Krieg
Anfang des
Burgundiſchẽ
Reichs in Gal-
lien. Bekeh-
rung der Bur-
gunder.
verfiel, haben die Roͤmer mit den Burgundern, durch derer Beyſtand Iovi-
nus
ſich zum Kaͤiſer aufgeworffen hatte, Friede gemacht, und ihnen ein Stuͤck
Landes, und zwar wie es ſcheinet in Germania prima, eingeraͤumet, vermuth-
lich, um deſto freyere Haͤnde gegen die Gothen zu haben. Die Roͤmer hoffe-
ten, ſie gleichſam zur Beſatzung in ſelbiger Gegend, die ohnedem bisher den
fremden Voͤlckern offen geſtanden 1, und als eine Vormauer vor die uͤbrigen

Roͤmiſchen
[Beginn Spaltensatz] Hac tamen bos noſtros ſpe ſollicitante para-
tus,
Quod ſcirem IMPERIO GENTIS co-
gente GOTHORVM,
Inuitum regem populis incumbere noſtris.
Explorandi igitur ſtudio digreſſus ab urbe,
Ad regem intrepidus nullo obſiſtente tetendi:
Laetior ante tamen prima quam afforet,
amicum
Alloquio, gratumque magis fore quem mihi
rebar.
Perſcrutato autem, ut potui, interius uiri uoto,
Praeſidium ſe poſſe mihi praeſtare negauit,
Extra urbem poſito, nec tutum iam ſibi pro-
dens,
Vt uiſum remeare aliter pateretur ad urbem,
Ipſe niſi mecum mox ſuſciperetur in urbe:
Gnaros quippe Gothos rurſum mihi dira mi-
nari
Seque ab ipſorum cupiens abſoluere iure.
Obſtupui, fateor, pauefactus conditione
Propoſita, & nimio indicti terrore pericli.
Sed, miſerante deo, afflictis qui ſemper ubique
Imploratus adeſt, paulo poſt mente reſumta,
Ipſe licet trepidus & adbuc nutantis amici,
Conſilium audacter ſtudui pro me ipſe fouere,
Ardua diſſuadens quae ſcirem omnino neganda,
Et praeſtanda prius, quam mox tentanda
perurgens,
Quae non ſero probans uir prudens ipſe ſe-
cutus,
Illico conſultis per ſe primatibus urbis,
Rem coeptam accelerans, una ſub nocte pere-
git,
Auxiliante deo, cuius iam munus habebat,
Quo nobis populoque ſuo ſuccurrere poſſet.
[Spaltenumbruch] Concurrit pariter cunctis ab ſedibus omnis
Turba ALANARVM armatis ſociata
maritis.
Prima uxor regis Romanis traditur obſes,
Adiuncto pariter regis charo quoque nato.
Reddor & ipſe meis partae inter foedera
pacis,
Communi, tanquam Gothico ſaluatus ab hoſte,
Vallanturque urbis pomoeria milite ALANO,
Acceptaque dataque fide certa, reparato
Pro nobis, nuper quos ipſe obſederat hoſtis.
Mira urbis facies, cuius magna undique muros
Turba indiſcreti ſexus circumdat inermis,
Subiecta, exterius muris haerentia noſtris,
Agmina barbarica plauſtris uallantur &
armis.
Qua ſe truncatam parte agminis haud me-
diocris,
Circumiecta uidens populantum turba GO-
THORVM,

Illico diffidens tuto ſe poſſe morari,
Hoſte inteſtino ſubito in ſua uiſcera uerſo,
Nil tentare auſa ulterius, properanter abire
Sponte ſua legit, cuius non ſero ſecuti
Exemplum & noſtri quos diximus auxiliares,
Diſceſſere, fidem pacis ſeruare parati
Romanis, quoquo ipſos ſors oblata tuliſſet.
5 orosivs Lib. VII. c. 42. Heraclianus in-
terea, Africae comes miſſus, cum idem Attalus
umbram geſtaret imperii, Africam ſtrenue ad-
uerſum iudices ab eo miſſos tutatus, conſulatum
aſſecutus eſt: quo elatus ſupercilio, Sabinum, do-
meſticum ſuum, uirum ingenio callidum, indu-
ſtriaque ſolertem & ſapientem nominandum, ſi
animi uires tranquillis ſtudiis accomodauiſſet, ge-

[Ende Spaltensatz]
nerum
6
1
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0414" n="380"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Achtes Buch. Stifftung des Gothi&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
die Ro&#x0364;mer, daß die Rebellion &#x017F;o in Africa ent&#x017F;tanden, bald zu da&#x0364;mpfen ge-<lb/>
we&#x017F;en. <hi rendition="#aq">Heraclianus</hi> hatte &#x017F;ich da&#x017F;elb&#x017F;t zum Ka&#x0364;i&#x017F;er aufgeworffen, und war<lb/>
nach Jtalien gegangen, aber zu <hi rendition="#aq">Vtricoli</hi> ge&#x017F;chlagen, und als er darauf nach<lb/>
Africa zuru&#x0364;ck geflohen, zu Carthago, in <hi rendition="#aq">Aede Memoriae,</hi> in eben dem Jahr,<lb/>
umgebracht worden <note xml:id="FN414_05_01" next="#FN414_05_02" place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">orosivs</hi></hi> Lib. VII. c. 42. <hi rendition="#i">Heraclianus in-<lb/>
terea, Africae comes mi&#x017F;&#x017F;us, cum idem Attalus<lb/>
umbram ge&#x017F;taret imperii, Africam &#x017F;trenue ad-<lb/>
uer&#x017F;um iudices ab eo mi&#x017F;&#x017F;os tutatus, con&#x017F;ulatum<lb/>
a&#x017F;&#x017F;ecutus e&#x017F;t: quo elatus &#x017F;upercilio, Sabinum, do-<lb/>
me&#x017F;ticum &#x017F;uum, uirum ingenio callidum, indu-<lb/>
&#x017F;triaque &#x017F;olertem &amp; &#x017F;apientem nominandum, &#x017F;i<lb/>
animi uires tranquillis &#x017F;tudiis accomodaui&#x017F;&#x017F;et, ge-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">nerum</hi></hi></fw><cb type="end"/></note>. Was hingegen <hi rendition="#aq">Attalum</hi> anbetrifft, &#x017F;o folgte &#x017F;elbiger<lb/>
zwar den Gothen nach Spanien <note xml:id="FN414_06_01" next="#FN414_06_02" place="foot" n="6"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>, fiel aber bald darauf den Ro&#x0364;mern in die<lb/>
Ha&#x0364;nde.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXXIIX.</hi> Um eben die&#x017F;e Zeit, als <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantius</hi> mit <hi rendition="#aq">Ataulpho</hi> in Krieg<lb/><note place="left">Anfang des<lb/>
Burgundi&#x017F;che&#x0303;<lb/>
Reichs in Gal-<lb/>
lien. Bekeh-<lb/>
rung der Bur-<lb/>
gunder.</note>verfiel, haben die Ro&#x0364;mer mit den Burgundern, durch derer Bey&#x017F;tand <hi rendition="#aq">Iovi-<lb/>
nus</hi> &#x017F;ich zum Ka&#x0364;i&#x017F;er aufgeworffen hatte, Friede gemacht, und ihnen ein Stu&#x0364;ck<lb/>
Landes, und zwar wie es &#x017F;cheinet in <hi rendition="#aq">Germania prima,</hi> eingera&#x0364;umet, vermuth-<lb/>
lich, um de&#x017F;to freyere Ha&#x0364;nde gegen die Gothen zu haben. Die Ro&#x0364;mer hoffe-<lb/>
ten, &#x017F;ie gleich&#x017F;am zur Be&#x017F;atzung in &#x017F;elbiger Gegend, die ohnedem bisher den<lb/>
fremden Vo&#x0364;lckern offen ge&#x017F;tanden <note xml:id="FN414_01_01" next="#FN414_01_02" place="foot" n="1"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>, und als eine Vormauer vor die u&#x0364;brigen<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">Ro&#x0364;mi&#x017F;chen</fw><lb/><note xml:id="FN413_04_02" prev="#FN413_04_01" place="foot" n="4"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Hac tamen bos no&#x017F;tros &#x017F;pe &#x017F;ollicitante para-<lb/><hi rendition="#et">tus,</hi><lb/>
Quod &#x017F;cirem <hi rendition="#g">IMPERIO GENTIS</hi> co-<lb/><hi rendition="#et">gente <hi rendition="#g">GOTHORVM,</hi></hi><lb/>
Inuitum regem populis incumbere no&#x017F;tris.<lb/>
Explorandi igitur &#x017F;tudio digre&#x017F;&#x017F;us ab urbe,<lb/>
Ad regem intrepidus nullo ob&#x017F;i&#x017F;tente tetendi:<lb/>
Laetior ante tamen prima quam afforet,<lb/><hi rendition="#et">amicum</hi><lb/>
Alloquio, gratumque magis fore quem mihi<lb/><hi rendition="#et">rebar.</hi><lb/>
Per&#x017F;crutato autem, ut potui, interius uiri uoto,<lb/>
Prae&#x017F;idium &#x017F;e po&#x017F;&#x017F;e mihi prae&#x017F;tare negauit,<lb/>
Extra urbem po&#x017F;ito, nec tutum iam &#x017F;ibi pro-<lb/><hi rendition="#et">dens,</hi><lb/>
Vt ui&#x017F;um remeare aliter pateretur ad urbem,<lb/>
Ip&#x017F;e ni&#x017F;i mecum mox &#x017F;u&#x017F;ciperetur in urbe:<lb/>
Gnaros quippe Gothos rur&#x017F;um mihi dira mi-<lb/><hi rendition="#et">nari</hi><lb/>
Seque ab ip&#x017F;orum cupiens ab&#x017F;oluere iure.<lb/>
Ob&#x017F;tupui, fateor, pauefactus conditione<lb/>
Propo&#x017F;ita, &amp; nimio indicti terrore pericli.<lb/>
Sed, mi&#x017F;erante deo, afflictis qui &#x017F;emper ubique<lb/>
Imploratus ade&#x017F;t, paulo po&#x017F;t mente re&#x017F;umta,<lb/>
Ip&#x017F;e licet trepidus &amp; adbuc nutantis amici,<lb/>
Con&#x017F;ilium audacter &#x017F;tudui pro me ip&#x017F;e fouere,<lb/>
Ardua di&#x017F;&#x017F;uadens quae &#x017F;cirem omnino neganda,<lb/>
Et prae&#x017F;tanda prius, quam mox tentanda<lb/><hi rendition="#et">perurgens,</hi><lb/>
Quae non &#x017F;ero probans uir prudens ip&#x017F;e &#x017F;e-<lb/><hi rendition="#et">cutus,</hi><lb/>
Illico con&#x017F;ultis per &#x017F;e primatibus urbis,<lb/>
Rem coeptam accelerans, una &#x017F;ub nocte pere-<lb/><hi rendition="#et">git,</hi><lb/>
Auxiliante deo, cuius iam munus habebat,<lb/>
Quo nobis populoque &#x017F;uo &#x017F;uccurrere po&#x017F;&#x017F;et.<lb/><cb/>
Concurrit pariter cunctis ab &#x017F;edibus omnis<lb/>
Turba <hi rendition="#g">ALANARVM</hi> armatis &#x017F;ociata<lb/><hi rendition="#et">maritis.</hi><lb/>
Prima uxor regis Romanis traditur ob&#x017F;es,<lb/>
Adiuncto pariter regis charo quoque nato.<lb/>
Reddor &amp; ip&#x017F;e meis partae inter foedera<lb/><hi rendition="#et">pacis,</hi><lb/>
Communi, tanquam Gothico &#x017F;aluatus ab ho&#x017F;te,<lb/>
Vallanturque urbis pomoeria milite ALANO,<lb/>
Acceptaque dataque fide certa, reparato<lb/>
Pro nobis, nuper quos ip&#x017F;e ob&#x017F;ederat ho&#x017F;tis.<lb/>
Mira urbis facies, cuius magna undique muros<lb/>
Turba indi&#x017F;creti &#x017F;exus circumdat inermis,<lb/>
Subiecta, exterius muris haerentia no&#x017F;tris,<lb/>
Agmina barbarica plau&#x017F;tris uallantur &amp;<lb/><hi rendition="#et">armis.</hi><lb/>
Qua &#x017F;e truncatam parte agminis haud me-<lb/><hi rendition="#et">diocris,</hi><lb/>
Circumiecta uidens populantum turba <hi rendition="#g">GO-<lb/><hi rendition="#et">THORVM,</hi></hi><lb/>
Illico diffidens tuto &#x017F;e po&#x017F;&#x017F;e morari,<lb/>
Ho&#x017F;te inte&#x017F;tino &#x017F;ubito in &#x017F;ua ui&#x017F;cera uer&#x017F;o,<lb/>
Nil tentare au&#x017F;a ulterius, properanter abire<lb/>
Sponte &#x017F;ua legit, cuius non &#x017F;ero &#x017F;ecuti<lb/>
Exemplum &amp; no&#x017F;tri quos diximus auxiliares,<lb/>
Di&#x017F;ce&#x017F;&#x017F;ere, fidem pacis &#x017F;eruare parati<lb/>
Romanis, quoquo ip&#x017F;os &#x017F;ors oblata tuli&#x017F;&#x017F;et.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[380/0414] Achtes Buch. Stifftung des Gothiſchen, die Roͤmer, daß die Rebellion ſo in Africa entſtanden, bald zu daͤmpfen ge- weſen. Heraclianus hatte ſich daſelbſt zum Kaͤiſer aufgeworffen, und war nach Jtalien gegangen, aber zu Vtricoli geſchlagen, und als er darauf nach Africa zuruͤck geflohen, zu Carthago, in Aede Memoriae, in eben dem Jahr, umgebracht worden 5. Was hingegen Attalum anbetrifft, ſo folgte ſelbiger zwar den Gothen nach Spanien 6, fiel aber bald darauf den Roͤmern in die Haͤnde. XXXIIX. Um eben dieſe Zeit, als Conſtantius mit Ataulpho in Krieg verfiel, haben die Roͤmer mit den Burgundern, durch derer Beyſtand Iovi- nus ſich zum Kaͤiſer aufgeworffen hatte, Friede gemacht, und ihnen ein Stuͤck Landes, und zwar wie es ſcheinet in Germania prima, eingeraͤumet, vermuth- lich, um deſto freyere Haͤnde gegen die Gothen zu haben. Die Roͤmer hoffe- ten, ſie gleichſam zur Beſatzung in ſelbiger Gegend, die ohnedem bisher den fremden Voͤlckern offen geſtanden 1, und als eine Vormauer vor die uͤbrigen Roͤmiſchen 4 Anfang des Burgundiſchẽ Reichs in Gal- lien. Bekeh- rung der Bur- gunder. 5 orosivs Lib. VII. c. 42. Heraclianus in- terea, Africae comes miſſus, cum idem Attalus umbram geſtaret imperii, Africam ſtrenue ad- uerſum iudices ab eo miſſos tutatus, conſulatum aſſecutus eſt: quo elatus ſupercilio, Sabinum, do- meſticum ſuum, uirum ingenio callidum, indu- ſtriaque ſolertem & ſapientem nominandum, ſi animi uires tranquillis ſtudiis accomodauiſſet, ge- nerum 6 1 4 Hac tamen bos noſtros ſpe ſollicitante para- tus, Quod ſcirem IMPERIO GENTIS co- gente GOTHORVM, Inuitum regem populis incumbere noſtris. Explorandi igitur ſtudio digreſſus ab urbe, Ad regem intrepidus nullo obſiſtente tetendi: Laetior ante tamen prima quam afforet, amicum Alloquio, gratumque magis fore quem mihi rebar. Perſcrutato autem, ut potui, interius uiri uoto, Praeſidium ſe poſſe mihi praeſtare negauit, Extra urbem poſito, nec tutum iam ſibi pro- dens, Vt uiſum remeare aliter pateretur ad urbem, Ipſe niſi mecum mox ſuſciperetur in urbe: Gnaros quippe Gothos rurſum mihi dira mi- nari Seque ab ipſorum cupiens abſoluere iure. Obſtupui, fateor, pauefactus conditione Propoſita, & nimio indicti terrore pericli. Sed, miſerante deo, afflictis qui ſemper ubique Imploratus adeſt, paulo poſt mente reſumta, Ipſe licet trepidus & adbuc nutantis amici, Conſilium audacter ſtudui pro me ipſe fouere, Ardua diſſuadens quae ſcirem omnino neganda, Et praeſtanda prius, quam mox tentanda perurgens, Quae non ſero probans uir prudens ipſe ſe- cutus, Illico conſultis per ſe primatibus urbis, Rem coeptam accelerans, una ſub nocte pere- git, Auxiliante deo, cuius iam munus habebat, Quo nobis populoque ſuo ſuccurrere poſſet. Concurrit pariter cunctis ab ſedibus omnis Turba ALANARVM armatis ſociata maritis. Prima uxor regis Romanis traditur obſes, Adiuncto pariter regis charo quoque nato. Reddor & ipſe meis partae inter foedera pacis, Communi, tanquam Gothico ſaluatus ab hoſte, Vallanturque urbis pomoeria milite ALANO, Acceptaque dataque fide certa, reparato Pro nobis, nuper quos ipſe obſederat hoſtis. Mira urbis facies, cuius magna undique muros Turba indiſcreti ſexus circumdat inermis, Subiecta, exterius muris haerentia noſtris, Agmina barbarica plauſtris uallantur & armis. Qua ſe truncatam parte agminis haud me- diocris, Circumiecta uidens populantum turba GO- THORVM, Illico diffidens tuto ſe poſſe morari, Hoſte inteſtino ſubito in ſua uiſcera uerſo, Nil tentare auſa ulterius, properanter abire Sponte ſua legit, cuius non ſero ſecuti Exemplum & noſtri quos diximus auxiliares, Diſceſſere, fidem pacis ſeruare parati Romanis, quoquo ipſos ſors oblata tuliſſet.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/414
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 380. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/414>, abgerufen am 17.06.2024.