Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Vandalischen, Svevischen etc. Reichs.
Römischen Provintzen zu haben. Wiewohl sich unten zeigen wird, daß sie
selbst nicht stille gesessen. Hiervon rechnet man also den Anfang des Burgun-
dischen Reichs, so Gundicarius in Gallien gestifftet. Selbiges hat zwar un-
ter Valentiniani Regierung einen harten Stoß von den Hunnen erlitten,
sich aber bald erholet. Was socrates von ihrer Bekehrung schreibet 2,
kan desto eher Grund haben, weil auch aus orosio zu erweisen, daß sie
noch für dem 417den Jahr, als in welchem er seine Historie verfertiget, die
Christl. Religion, nach dem Bekentniß der Rechtgläubigen, angenommen 3; welche
ihre Könige nachmahls mit dem Jrrthum der Arianer verwechselt. Jm übrigen
hat dieses neue Reich harte Stösse auszustehen gehabt, ehe es zu der Festigkeit
und Macht gedeyhen können, dabey wir es in den folgenden Zeiten antreffen
werden. Wie nun auf solche Art die Burgundische Nation, welche bisher
etlichemal in den Vandalischen und Alamannischen Kriegen berühmt worden 4,
aus Germanien wegkommt: so werden diejenigen Burgunder, von denen

oben
[Beginn Spaltensatz] nerum allegit, cum quo, quorundam periculorum
suspiciones dum patitur, fecit; atque aliquamdiu
Africana annona extra ordinem retenta, ipse
tandem cum immensa, certe temporibus nostris, &
satis incredibili classe nautum, Romam contendit.
Num bubuisse tunc IIIMDCC naues dicitur:
quem numerum ne apud Xerxem quidem, prae-
clarum illum Persarum regem, nec Alexandrum
Magnum, uel quenquam alium regum faisse, hi-
ftoriae ferunt. Is simul ut cum agmine militum
ad urbem pergens litore egressus est, occursu co-
mitis Marini territus, & in fugam uersus, arre-
pta naui, solus Carthaginem rediit, atque ibi
continuo militari manu interfectus est.
idati-
vs
in chronico ad A. XIX. honorii. Hera-
clianus mouens exercitum de Africa aduersus Ho-
norium, Vtriculo, in Italia, in conflictu supera-
tus, effugit in Africam, caesis in loco supra di-
cto L. millibus armatorum. Ipse post Carthagine,
in aede Memoriae, per Honorium percussoribus
missis, occiditur.
prosper in chronico ad A.
XX. Honor. Heraclius, comes Africae, qui in
Romanae urbis reparationem strenuum exhibuerat
ministerium, noua quaedam molitus, interimitur.
Unter allen, so die letzten Begebenheiten die-
ses Attali beschrieben, scheinet orosivs, der
A. 417. seine Historie beschlossen, die sicherste Nach-
richt gehabt zu haben. Der schreibet nun L. VII.
c. 42. Attalus itaque, tamquam inane imperii
simulacrum, cum Gothis usque ad Hispaniam por-
tatus est. Vnde discedens naui, incerta moliens,
in mari captus, & ad Constantium comitem de-
ductus, deinde imperatori Honorio exhibitus,
truncata manu, uitae relictus est.
prosper
in chron. consulari ad A. (416) honorio X. &
[Spaltenumbruch] theodosio VI. coss. Attalus a Gothis,
ad Hispanias migrantibus, neglectus, & praesidio
carens capitur, & Constantio patricio uiuns
offertur.
§. XXXIIX. 1. prosper in chron. consul.
ad Lucii consulatum A. 414. Burgundiones par-
tem Galliae, propinquantem Rheno, obtinuerunt.

cassiodorvs in chronico
schreibet: ad
consulat. Luciani. His COSS. Burgundiones
partem Galliae Rheno tenuere coniunctam.
2 socrates Lib. VII. c. 30. schreibet: Ad
quandam Galliae ciuitatem profecti, postulant ab
episcopo, ut Christianum baptismum suscipiant.
ille, cum septem dies ieiunare eos iussisset, ac fidei
rudimentis instituisset, octauo tandem die bapti-
smo donatos dimisit.
hadr. valesivs Lib.
III. rer. Franc. p.
138. muthmasset, Seuerus, Bi-
schoff von Trier, habe sie bekehret, und getauffet.
Dem auch hertivs in not. P. G. P. III. c. VI. §.
4. gefolget. Dagegen aber pagivs aus bro-
weri
annalibus Treuirensibus,
und andern an-
gemercket, daß diese Rechnung mit Seueri Jah-
ren nicht eintreffe: cons. pagivs ad A. CCCC
XIII. n.
13.
3 orosivs L. VII. c. 33. schreibet: Eorum
esse praeualidam, & perniciosam manum, Gal-
liae hodieque testes sunt: in quibus praesumta
possessione consistunt, quamuis prouidentia dei
omnes Christiani modo facti, catholica fide, no-
stris clericis, quibus obedirent, receptis, blande,
mansuete, innocenterque uiuant, non quasi cum
subiectis Gallis, sed uere cum fratribus Christianis.
4 S. oben Lib. VII. §. VIII.
[Ende Spaltensatz]
5. ibid.
B b b 3

Vandaliſchen, Sveviſchen ꝛc. Reichs.
Roͤmiſchen Provintzen zu haben. Wiewohl ſich unten zeigen wird, daß ſie
ſelbſt nicht ſtille geſeſſen. Hiervon rechnet man alſo den Anfang des Burgun-
diſchen Reichs, ſo Gundicarius in Gallien geſtifftet. Selbiges hat zwar un-
ter Valentiniani Regierung einen harten Stoß von den Hunnen erlitten,
ſich aber bald erholet. Was socrates von ihrer Bekehrung ſchreibet 2,
kan deſto eher Grund haben, weil auch aus orosio zu erweiſen, daß ſie
noch fuͤr dem 417den Jahr, als in welchem er ſeine Hiſtorie verfertiget, die
Chriſtl. Religion, nach dem Bekentniß der Rechtglaͤubigen, angenom̃en 3; welche
ihre Koͤnige nachmahls mit dem Jrrthum der Arianer verwechſelt. Jm uͤbrigen
hat dieſes neue Reich harte Stoͤſſe auszuſtehen gehabt, ehe es zu der Feſtigkeit
und Macht gedeyhen koͤnnen, dabey wir es in den folgenden Zeiten antreffen
werden. Wie nun auf ſolche Art die Burgundiſche Nation, welche bisher
etlichemal in den Vandaliſchen und Alamanniſchen Kriegen beruͤhmt worden 4,
aus Germanien wegkommt: ſo werden diejenigen Burgunder, von denen

oben
[Beginn Spaltensatz] nerum allegit, cum quo, quorundam periculorum
ſuſpiciones dum patitur, fecit; atque aliquamdiu
Africana annona extra ordinem retenta, ipſe
tandem cum immenſa, certe temporibus noſtris, &
ſatis incredibili claſſe nautum, Romam contendit.
Num bubuiſſe tunc IIIMDCC naues dicitur:
quem numerum ne apud Xerxem quidem, prae-
clarum illum Perſarum regem, nec Alexandrum
Magnum, uel quenquam alium regum faiſſe, hi-
ftoriae ferunt. Is ſimul ut cum agmine militum
ad urbem pergens litore egreſſus eſt, occurſu co-
mitis Marini territus, & in fugam uerſus, arre-
pta naui, ſolus Carthaginem rediit, atque ibi
continuo militari manu interfectus eſt.
idati-
vs
in chronico ad A. XIX. honorii. Hera-
clianus mouens exercitum de Africa aduerſus Ho-
norium, Vtriculo, in Italia, in conflictu ſupera-
tus, effugit in Africam, caeſis in loco ſupra di-
cto L. millibus armatorum. Ipſe poſt Carthagine,
in aede Memoriae, per Honorium percuſſoribus
miſſis, occiditur.
prosper in chronico ad A.
XX. Honor. Heraclius, comes Africae, qui in
Romanae urbis reparationem ſtrenuum exhibuerat
miniſterium, noua quaedam molitus, interimitur.
Unter allen, ſo die letzten Begebenheiten die-
ſes Attali beſchrieben, ſcheinet orosivs, der
A. 417. ſeine Hiſtorie beſchloſſen, die ſicherſte Nach-
richt gehabt zu haben. Der ſchreibet nun L. VII.
c. 42. Attalus itaque, tamquam inane imperii
ſimulacrum, cum Gothis usque ad Hiſpaniam por-
tatus eſt. Vnde diſcedens naui, incerta moliens,
in mari captus, & ad Conſtantium comitem de-
ductus, deinde imperatori Honorio exhibitus,
truncata manu, uitae relictus eſt.
prosper
in chron. conſulari ad A. (416) honorio X. &
[Spaltenumbruch] theodosio VI. coss. Attalus a Gothis,
ad Hiſpanias migrantibus, neglectus, & praeſidio
carens capitur, & Conſtantio patricio uiuns
offertur.
§. XXXIIX. 1. prosper in chron. conſul.
ad Lucii conſulatum A. 414. Burgundiones par-
tem Galliae, propinquantem Rheno, obtinuerunt.

cassiodorvs in chronico
ſchreibet: ad
conſulat. Luciani. His COSS. Burgundiones
partem Galliae Rheno tenuere coniunctam.
2 socrates Lib. VII. c. 30. ſchreibet: Ad
quandam Galliae ciuitatem profecti, poſtulant ab
epiſcopo, ut Chriſtianum baptiſmum ſuſcipiant.
ille, cum ſeptem dies ieiunare eos iuſſiſſet, ac fidei
rudimentis inſtituiſſet, octauo tandem die bapti-
ſmo donatos dimiſit.
hadr. valesivs Lib.
III. rer. Franc. p.
138. muthmaſſet, Seuerus, Bi-
ſchoff von Trier, habe ſie bekehret, und getauffet.
Dem auch hertivs in not. P. G. P. III. c. VI. §.
4. gefolget. Dagegen aber pagivs aus bro-
weri
annalibus Treuirenſibus,
und andern an-
gemercket, daß dieſe Rechnung mit Seueri Jah-
ren nicht eintreffe: conſ. pagivs ad A. CCCC
XIII. n.
13.
3 orosivs L. VII. c. 33. ſchreibet: Eorum
eſſe praeualidam, & pernicioſam manum, Gal-
liae hodieque teſtes ſunt: in quibus praeſumta
poſſeſſione conſiſtunt, quamuis prouidentia dei
omnes Chriſtiani modo facti, catholica fide, no-
ſtris clericis, quibus obedirent, receptis, blande,
manſuete, innocenterque uiuant, non quaſi cum
ſubiectis Gallis, ſed uere cum fratribus Chriſtianis.
4 S. oben Lib. VII. §. VIII.
[Ende Spaltensatz]
5. ibid.
B b b 3
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0415" n="381"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Vandali&#x017F;chen, Svevi&#x017F;chen &#xA75B;c. Reichs.</hi></fw><lb/>
Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Provintzen zu haben. Wiewohl &#x017F;ich unten zeigen wird, daß &#x017F;ie<lb/>
&#x017F;elb&#x017F;t nicht &#x017F;tille ge&#x017F;e&#x017F;&#x017F;en. Hiervon rechnet man al&#x017F;o den Anfang des Burgun-<lb/>
di&#x017F;chen Reichs, &#x017F;o <hi rendition="#aq">Gundicarius</hi> in Gallien ge&#x017F;tifftet. Selbiges hat zwar un-<lb/>
ter <hi rendition="#aq">Valentiniani</hi> Regierung einen harten Stoß von den Hunnen erlitten,<lb/>
&#x017F;ich aber bald erholet. Was <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">socrates</hi></hi></hi> von ihrer Bekehrung &#x017F;chreibet <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">socrates</hi></hi> Lib. VII. c.</hi> 30. &#x017F;chreibet: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Ad<lb/>
quandam Galliae ciuitatem profecti, po&#x017F;tulant ab<lb/>
epi&#x017F;copo, ut Chri&#x017F;tianum bapti&#x017F;mum &#x017F;u&#x017F;cipiant.<lb/>
ille, cum &#x017F;eptem dies ieiunare eos iu&#x017F;&#x017F;i&#x017F;&#x017F;et, ac fidei<lb/>
rudimentis in&#x017F;titui&#x017F;&#x017F;et, octauo tandem die bapti-<lb/>
&#x017F;mo donatos dimi&#x017F;it.</hi><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">hadr. valesivs</hi></hi> Lib.<lb/>
III. rer. Franc. p.</hi> 138. muthma&#x017F;&#x017F;et, <hi rendition="#aq">Seuerus,</hi> Bi-<lb/>
&#x017F;choff von Trier, habe &#x017F;ie bekehret, und getauffet.<lb/>
Dem auch <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">hertivs</hi></hi> in not. P. G. P. III. c. VI.</hi> §.<lb/>
4. gefolget. Dagegen aber <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagivs</hi></hi></hi> aus <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">bro-<lb/>
weri</hi></hi> annalibus Treuiren&#x017F;ibus,</hi> und andern an-<lb/>
gemercket, daß die&#x017F;e Rechnung mit <hi rendition="#aq">Seueri</hi> Jah-<lb/>
ren nicht eintreffe: <hi rendition="#aq">con&#x017F;. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagivs</hi></hi> ad A. CCCC<lb/>
XIII. n.</hi> 13.</note>,<lb/>
kan de&#x017F;to eher Grund haben, weil auch aus <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">orosio</hi></hi></hi> zu erwei&#x017F;en, daß &#x017F;ie<lb/>
noch fu&#x0364;r dem 417den Jahr, als in welchem er &#x017F;eine Hi&#x017F;torie verfertiget, die<lb/>
Chri&#x017F;tl. Religion, nach dem Bekentniß der Rechtgla&#x0364;ubigen, angenom&#x0303;en <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">orosivs</hi></hi> L. VII. c.</hi> 33. &#x017F;chreibet: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Eorum<lb/>
e&#x017F;&#x017F;e praeualidam, &amp; pernicio&#x017F;am manum, Gal-<lb/>
liae hodieque te&#x017F;tes &#x017F;unt: in quibus prae&#x017F;umta<lb/>
po&#x017F;&#x017F;e&#x017F;&#x017F;ione con&#x017F;i&#x017F;tunt, quamuis prouidentia dei<lb/>
omnes Chri&#x017F;tiani modo facti, catholica fide, no-<lb/>
&#x017F;tris clericis, quibus obedirent, receptis, blande,<lb/>
man&#x017F;uete, innocenterque uiuant, non qua&#x017F;i cum<lb/>
&#x017F;ubiectis Gallis, &#x017F;ed uere cum fratribus Chri&#x017F;tianis.</hi></hi></note>; welche<lb/>
ihre Ko&#x0364;nige nachmahls mit dem Jrrthum der <hi rendition="#aq">Arianer</hi> verwech&#x017F;elt. Jm u&#x0364;brigen<lb/>
hat die&#x017F;es neue Reich harte Sto&#x0364;&#x017F;&#x017F;e auszu&#x017F;tehen gehabt, ehe es zu der Fe&#x017F;tigkeit<lb/>
und Macht gedeyhen ko&#x0364;nnen, dabey wir es in den folgenden Zeiten antreffen<lb/>
werden. Wie nun auf &#x017F;olche Art die Burgundi&#x017F;che Nation, welche bisher<lb/>
etlichemal in den Vandali&#x017F;chen und Alamanni&#x017F;chen Kriegen beru&#x0364;hmt worden <note place="foot" n="4">S. oben <hi rendition="#aq">Lib. VII. §. VIII.</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch">5. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">ibid.</hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">B b b 3</fw><lb/><cb type="end"/>
</note>,<lb/>
aus Germanien wegkommt: &#x017F;o werden diejenigen Burgunder, von denen<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">oben</fw><lb/><note xml:id="FN414_05_02" prev="#FN414_05_01" place="foot" n="5"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">nerum allegit, cum quo, quorundam periculorum<lb/>
&#x017F;u&#x017F;piciones dum patitur, fecit; atque aliquamdiu<lb/>
Africana annona extra ordinem retenta, ip&#x017F;e<lb/>
tandem cum immen&#x017F;a, certe temporibus no&#x017F;tris, &amp;<lb/>
&#x017F;atis incredibili cla&#x017F;&#x017F;e nautum, Romam contendit.<lb/>
Num bubui&#x017F;&#x017F;e tunc IIIMDCC naues dicitur:<lb/>
quem numerum ne apud Xerxem quidem, prae-<lb/>
clarum illum Per&#x017F;arum regem, nec Alexandrum<lb/>
Magnum, uel quenquam alium regum fai&#x017F;&#x017F;e, hi-<lb/>
ftoriae ferunt. Is &#x017F;imul ut cum agmine militum<lb/>
ad urbem pergens litore egre&#x017F;&#x017F;us e&#x017F;t, occur&#x017F;u co-<lb/>
mitis Marini territus, &amp; in fugam uer&#x017F;us, arre-<lb/>
pta naui, &#x017F;olus Carthaginem rediit, atque ibi<lb/>
continuo militari manu interfectus e&#x017F;t.</hi><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idati-<lb/>
vs</hi></hi> in chronico ad A. XIX. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">honorii.</hi></hi> <hi rendition="#i">Hera-<lb/>
clianus mouens exercitum de Africa aduer&#x017F;us Ho-<lb/>
norium, Vtriculo, in Italia, in conflictu &#x017F;upera-<lb/>
tus, effugit in Africam, cae&#x017F;is in loco &#x017F;upra di-<lb/>
cto L. millibus armatorum. Ip&#x017F;e po&#x017F;t Carthagine,<lb/>
in aede Memoriae, per Honorium percu&#x017F;&#x017F;oribus<lb/>
mi&#x017F;&#x017F;is, occiditur.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prosper</hi></hi> in chronico ad A.<lb/>
XX. Honor. <hi rendition="#i">Heraclius, comes Africae, qui in<lb/>
Romanae urbis reparationem &#x017F;trenuum exhibuerat<lb/>
mini&#x017F;terium, noua quaedam molitus, interimitur.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN414_06_02" prev="#FN414_06_01" place="foot" n="6">Unter allen, &#x017F;o die letzten Begebenheiten die-<lb/>
&#x017F;es <hi rendition="#aq">Attali</hi> be&#x017F;chrieben, &#x017F;cheinet <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">orosivs,</hi></hi></hi> der<lb/><hi rendition="#aq">A.</hi> 417. &#x017F;eine Hi&#x017F;torie be&#x017F;chlo&#x017F;&#x017F;en, die &#x017F;icher&#x017F;te Nach-<lb/>
richt gehabt zu haben. Der &#x017F;chreibet nun <hi rendition="#aq">L. VII.<lb/>
c. 42. <hi rendition="#i">Attalus itaque, tamquam inane imperii<lb/>
&#x017F;imulacrum, cum Gothis usque ad Hi&#x017F;paniam por-<lb/>
tatus e&#x017F;t. Vnde di&#x017F;cedens naui, incerta moliens,<lb/>
in mari captus, &amp; ad Con&#x017F;tantium comitem de-<lb/>
ductus, deinde imperatori Honorio exhibitus,<lb/>
truncata manu, uitae relictus e&#x017F;t.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prosper</hi></hi><lb/>
in chron. con&#x017F;ulari ad A. (416) <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">honorio</hi></hi> X. &amp;<lb/><cb/> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">theodosio</hi></hi> VI. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">coss.</hi></hi> <hi rendition="#i">Attalus a Gothis,<lb/>
ad Hi&#x017F;panias migrantibus, neglectus, &amp; prae&#x017F;idio<lb/>
carens capitur, &amp; Con&#x017F;tantio patricio uiuns<lb/>
offertur.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an zweiter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN414_01_02" prev="#FN414_01_01" place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXXIIX</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prosper</hi></hi> in chron. con&#x017F;ul.<lb/>
ad Lucii con&#x017F;ulatum A. 414. <hi rendition="#i">Burgundiones par-<lb/>
tem Galliae, propinquantem Rheno, obtinuerunt.</hi><lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">cassiodorvs</hi></hi> in chronico</hi> &#x017F;chreibet: <hi rendition="#aq">ad<lb/>
con&#x017F;ulat. Luciani. <hi rendition="#i">His <hi rendition="#g">COSS.</hi> Burgundiones<lb/>
partem Galliae Rheno tenuere coniunctam.</hi></hi></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[381/0415] Vandaliſchen, Sveviſchen ꝛc. Reichs. Roͤmiſchen Provintzen zu haben. Wiewohl ſich unten zeigen wird, daß ſie ſelbſt nicht ſtille geſeſſen. Hiervon rechnet man alſo den Anfang des Burgun- diſchen Reichs, ſo Gundicarius in Gallien geſtifftet. Selbiges hat zwar un- ter Valentiniani Regierung einen harten Stoß von den Hunnen erlitten, ſich aber bald erholet. Was socrates von ihrer Bekehrung ſchreibet 2, kan deſto eher Grund haben, weil auch aus orosio zu erweiſen, daß ſie noch fuͤr dem 417den Jahr, als in welchem er ſeine Hiſtorie verfertiget, die Chriſtl. Religion, nach dem Bekentniß der Rechtglaͤubigen, angenom̃en 3; welche ihre Koͤnige nachmahls mit dem Jrrthum der Arianer verwechſelt. Jm uͤbrigen hat dieſes neue Reich harte Stoͤſſe auszuſtehen gehabt, ehe es zu der Feſtigkeit und Macht gedeyhen koͤnnen, dabey wir es in den folgenden Zeiten antreffen werden. Wie nun auf ſolche Art die Burgundiſche Nation, welche bisher etlichemal in den Vandaliſchen und Alamanniſchen Kriegen beruͤhmt worden 4, aus Germanien wegkommt: ſo werden diejenigen Burgunder, von denen oben 5 6 1 2 socrates Lib. VII. c. 30. ſchreibet: Ad quandam Galliae ciuitatem profecti, poſtulant ab epiſcopo, ut Chriſtianum baptiſmum ſuſcipiant. ille, cum ſeptem dies ieiunare eos iuſſiſſet, ac fidei rudimentis inſtituiſſet, octauo tandem die bapti- ſmo donatos dimiſit. hadr. valesivs Lib. III. rer. Franc. p. 138. muthmaſſet, Seuerus, Bi- ſchoff von Trier, habe ſie bekehret, und getauffet. Dem auch hertivs in not. P. G. P. III. c. VI. §. 4. gefolget. Dagegen aber pagivs aus bro- weri annalibus Treuirenſibus, und andern an- gemercket, daß dieſe Rechnung mit Seueri Jah- ren nicht eintreffe: conſ. pagivs ad A. CCCC XIII. n. 13. 3 orosivs L. VII. c. 33. ſchreibet: Eorum eſſe praeualidam, & pernicioſam manum, Gal- liae hodieque teſtes ſunt: in quibus praeſumta poſſeſſione conſiſtunt, quamuis prouidentia dei omnes Chriſtiani modo facti, catholica fide, no- ſtris clericis, quibus obedirent, receptis, blande, manſuete, innocenterque uiuant, non quaſi cum ſubiectis Gallis, ſed uere cum fratribus Chriſtianis. 4 S. oben Lib. VII. §. VIII. 5. ibid. 5 nerum allegit, cum quo, quorundam periculorum ſuſpiciones dum patitur, fecit; atque aliquamdiu Africana annona extra ordinem retenta, ipſe tandem cum immenſa, certe temporibus noſtris, & ſatis incredibili claſſe nautum, Romam contendit. Num bubuiſſe tunc IIIMDCC naues dicitur: quem numerum ne apud Xerxem quidem, prae- clarum illum Perſarum regem, nec Alexandrum Magnum, uel quenquam alium regum faiſſe, hi- ftoriae ferunt. Is ſimul ut cum agmine militum ad urbem pergens litore egreſſus eſt, occurſu co- mitis Marini territus, & in fugam uerſus, arre- pta naui, ſolus Carthaginem rediit, atque ibi continuo militari manu interfectus eſt. idati- vs in chronico ad A. XIX. honorii. Hera- clianus mouens exercitum de Africa aduerſus Ho- norium, Vtriculo, in Italia, in conflictu ſupera- tus, effugit in Africam, caeſis in loco ſupra di- cto L. millibus armatorum. Ipſe poſt Carthagine, in aede Memoriae, per Honorium percuſſoribus miſſis, occiditur. prosper in chronico ad A. XX. Honor. Heraclius, comes Africae, qui in Romanae urbis reparationem ſtrenuum exhibuerat miniſterium, noua quaedam molitus, interimitur. 6 Unter allen, ſo die letzten Begebenheiten die- ſes Attali beſchrieben, ſcheinet orosivs, der A. 417. ſeine Hiſtorie beſchloſſen, die ſicherſte Nach- richt gehabt zu haben. Der ſchreibet nun L. VII. c. 42. Attalus itaque, tamquam inane imperii ſimulacrum, cum Gothis usque ad Hiſpaniam por- tatus eſt. Vnde diſcedens naui, incerta moliens, in mari captus, & ad Conſtantium comitem de- ductus, deinde imperatori Honorio exhibitus, truncata manu, uitae relictus eſt. prosper in chron. conſulari ad A. (416) honorio X. & theodosio VI. coss. Attalus a Gothis, ad Hiſpanias migrantibus, neglectus, & praeſidio carens capitur, & Conſtantio patricio uiuns offertur. 1 §. XXXIIX. 1. prosper in chron. conſul. ad Lucii conſulatum A. 414. Burgundiones par- tem Galliae, propinquantem Rheno, obtinuerunt. cassiodorvs in chronico ſchreibet: ad conſulat. Luciani. His COSS. Burgundiones partem Galliae Rheno tenuere coniunctam. B b b 3

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/415
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 381. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/415>, abgerufen am 17.06.2024.