Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Neundtes Buch. Geschichte der Teutschen,
Ritter-Spielen, und andern Gewohnheiten angemercket, besser erläutern,
als die Beschreibung, so er bey solcher Gelegenheit von den Francken macht.
Dieses glaubwürdigen Scribenten Zeugniß ist uns um so viel angenehmer,
weil es zu Bestätigung deßjenigen, was bey gregorio tvronensi
von diesem Könige vorkommt, dienen kan. Derselbe meldet4, daß Clodio
zu Disbargum 5 residiret, und von daraus in Belgicam secundam eingefal-
len, die Stadt Cambrai eingenommen, und alles bis an die Somme sich
unterwürffig gemacht. salvianvs, der kurtz nach dem Jahr 441. ge-
schrieben, stellet uns die Stadt Trier, nachdem sie zum viertenmal von den
6

Feinden
[Beginn Spaltensatz] Ludus, & intortas praecedere saltibus hastas,
Inque hostem uenisse prius. puerilibus annis
Est belli maturus amor, si forte premantur
Seu numero, seu sorte loci, mors obruit illos,
Non timor. Inuicti perstant, animoque su-
persunt.
Iam prope post animam.
4 gregorivs tvronensis L. II. c. 9.
Ferunt, tunc Chlogionem utilem ac nobilissimum in
gente sua regem Francorum fuisse, qui apud DI-
SPARGVM,
castrum, habitabat, QVOD EST
IN TERMINO THORINGORVM.
In
his autem partibus, id est, ad meridionalem pla-
gam habitabant Romani usque Ligerim fluuium &c.
Chlogio autem, missis exploratoribus ad urbem Ca-
maracum, perlustrata omnia ipse secutus, Roma-
nos praeterit, ciuitatem adprehendit: in qua pau-
cum tempus residens, usque Suminam fluuium oc-
cupauit. De huius stirpe quidam Meroueum re-
gem fuisse asserunt, cuius silius fuit Childericus.
5 gregorivs gedenckt dieser Burg, in der,
in voriger Note angeführten Stelle. Weil es aber
in andern Exemplarien an statt in termino
thoringorvm,
heißt in termino Tongrorum,
so sind die Muthmassungen, wo Dispargum gele-
gen sehr unterschieden: so wohl diejenigen, die es
zur rechten des Rheins suchen, als die andern, die
es in Germanica secunda, wo die Tongri gewoh-
net, finden wollen, beruffen sich auf Gregorii
Worte. Da aber nicht ausgemacht, ob selbiger
Tongrorum, oder Thoringorum geschrieben, sind
alle die Spuren, die man uns anweisen will, höchst
ungewiß. Es wird unten angemercket werden,
daß die Römer die Francken wieder über den Rhein
gejaget.
6 salvianvs hat dies Elend von Trier
selbst mit angesehen: de gubernatione dei Lib.
VI. p. 121. Vidi siquidem ego ipse Treueros domi
nobiles, dignitate sublimes, licet iam spoliatos at-
que uastatos, minus tamen euersos rebus fuisse
euam moribus. Quamuis enim depopulatis iam,
[Spaltenumbruch] atque nudatis, aliquid supererat de substantia, ni-
hil tamen de disciplina. Adeo grauiores in semet
hostes externis hostibus erant, ut licet a barbaris
iam euersi essent, a se tamen magis euerterentur.
Lugubre est referre, quae uidimus, senes honora-
tos, decrepitos Christianos, imminente admodum
iam excidio ciuitatis, gulae ac lasciuiae seruien-
tes. Quid primum hic accusandum est? quod ho-
norati, an quod senes, an quod Christiani, an
quod periclitantes? Quis enim hoc sieri posse cre-
dat, uel in securitate a senibus, uel in discrimine
a pueris, uel unquam a Christianis? Iacebant in
conuiuiis obliti honoris, obliti aetatis, obliti pro-
fessionis, obliti nominis sui, principes ciuitatis
cibo conferti, uinolentia dissoluti, clamoribus ra-
bidi, bacchatione furiosi, nihil minus quam sen-
sus sui; immo quia prope iugiter tales, nihil ma-
gis quam sensus sui. Sed cum haec ita essent, plus
multo est quod dicturus sum, finem perditioni
huic nec ciuitatum excidia fecerunt. Denique ex-
pugnata est quater urbs Gallorum opulentissima.

Er gedenckt ferner derselben p. 124. sqq. Denique
id breuiter probari potest, excisa ter continuatis
euersionibus summa urbe Gallorum, cum omnis
ciuitas bustum esset, malis & post excidia crescen-
tibus. Nam quos hostis in excidio non occiderat,
post excidium calamitas obruebat; cum id, quod
in excidio euaserat morti, post excidium non su-
peresset calamitati. Alios enim impressa altius
uulnera longis mortibus necabant: alios ambustos
hostium flammis etiam post flammas poena torque-
bat. Alii interibant fame, alii nuditate, alii
tabescentes, alii rigentes: ac sic in unum exitum
mortis per diuersa moriendi genera corruebant.
Et quid plura? Excidio unius urbis affligebantur
quoque aliae ciuitates. Iacebant siquidem passim,
quod ipse uidi atque sustinui, utriusque sexus ca-
dauera nuda, lacera, urbis oculos incestantia,
auibus canibusque laniata. Lues erat uiuentium,
foetor funereus mortuorum. Mors de morte ex-
halabatur. Ac sio, etiam qui excidiis supradictas
urbis non interfuerant, mala alieni excidii per-
ferebant. Et quid post haec inquam, quid post

[Ende Spaltensatz]
haec

Neundtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
Ritter-Spielen, und andern Gewohnheiten angemercket, beſſer erlaͤutern,
als die Beſchreibung, ſo er bey ſolcher Gelegenheit von den Francken macht.
Dieſes glaubwuͤrdigen Scribenten Zeugniß iſt uns um ſo viel angenehmer,
weil es zu Beſtaͤtigung deßjenigen, was bey gregorio tvronensi
von dieſem Koͤnige vorkommt, dienen kan. Derſelbe meldet4, daß Clodio
zu Disbargum 5 reſidiret, und von daraus in Belgicam ſecundam eingefal-
len, die Stadt Cambrai eingenommen, und alles bis an die Somme ſich
unterwuͤrffig gemacht. salvianvs, der kurtz nach dem Jahr 441. ge-
ſchrieben, ſtellet uns die Stadt Trier, nachdem ſie zum viertenmal von den
6

Feinden
[Beginn Spaltensatz] Ludus, & intortas praecedere ſaltibus haſtas,
Inque hoſtem ueniſſe prius. puerilibus annis
Eſt belli maturus amor, ſi forte premantur
Seu numero, ſeu ſorte loci, mors obruit illos,
Non timor. Inuicti perſtant, animoque ſu-
perſunt.
Iam prope poſt animam.
4 gregorivs tvronensis L. II. c. 9.
Ferunt, tunc Chlogionem utilem ac nobiliſſimum in
gente ſua regem Francorum fuiſſe, qui apud DI-
SPARGVM,
caſtrum, habitabat, QVOD EST
IN TERMINO THORINGORVM.
In
his autem partibus, id eſt, ad meridionalem pla-
gam habitabant Romani usque Ligerim fluuium &c.
Chlogio autem, miſſis exploratoribus ad urbem Ca-
maracum, perluſtrata omnia ipſe ſecutus, Roma-
nos praeterit, ciuitatem adprehendit: in qua pau-
cum tempus reſidens, usque Suminam fluuium oc-
cupauit. De huius ſtirpe quidam Meroueum re-
gem fuiſſe aſſerunt, cuius ſilius fuit Childericus.
5 gregorivs gedenckt dieſer Burg, in der,
in voriger Note angefuͤhrten Stelle. Weil es aber
in andern Exemplarien an ſtatt in termino
thoringorvm,
heißt in termino Tongrorum,
ſo ſind die Muthmaſſungen, wo Diſpargum gele-
gen ſehr unterſchieden: ſo wohl diejenigen, die es
zur rechten des Rheins ſuchen, als die andern, die
es in Germanica ſecunda, wo die Tongri gewoh-
net, finden wollen, beruffen ſich auf Gregorii
Worte. Da aber nicht ausgemacht, ob ſelbiger
Tongrorum, oder Thoringorum geſchrieben, ſind
alle die Spuren, die man uns anweiſen will, hoͤchſt
ungewiß. Es wird unten angemercket werden,
daß die Roͤmer die Francken wieder uͤber den Rhein
gejaget.
6 salvianvs hat dies Elend von Trier
ſelbſt mit angeſehen: de gubernatione dei Lib.
VI. p. 121. Vidi ſiquidem ego ipſe Treueros domi
nobiles, dignitate ſublimes, licet iam ſpoliatos at-
que uaſtatos, minus tamen euerſos rebus fuiſſe
euam moribus. Quamuis enim depopulatis iam,
[Spaltenumbruch] atque nudatis, aliquid ſupererat de ſubſtantia, ni-
hil tamen de diſciplina. Adeo grauiores in ſemet
hoſtes externis hoſtibus erant, ut licet a barbaris
iam euerſi eſſent, a ſe tamen magis euerterentur.
Lugubre eſt referre, quae uidimus, ſenes honora-
tos, decrepitos Chriſtianos, imminente admodum
iam excidio ciuitatis, gulae ac laſciuiae ſeruien-
tes. Quid primum hic accuſandum eſt? quod ho-
norati, an quod ſenes, an quod Chriſtiani, an
quod periclitantes? Quis enim hoc ſieri poſſe cre-
dat, uel in ſecuritate a ſenibus, uel in diſcrimine
a pueris, uel unquam a Chriſtianis? Iacebant in
conuiuiis obliti honoris, obliti aetatis, obliti pro-
feſſionis, obliti nominis ſui, principes ciuitatis
cibo conferti, uinolentia diſſoluti, clamoribus ra-
bidi, bacchatione furioſi, nihil minus quam ſen-
ſus ſui; immo quia prope iugiter tales, nihil ma-
gis quam ſenſus ſui. Sed cum haec ita eſſent, plus
multo eſt quod dicturus ſum, finem perditioni
huic nec ciuitatum excidia fecerunt. Denique ex-
pugnata eſt quater urbs Gallorum opulentiſſima.

Er gedenckt ferner derſelben p. 124. ſqq. Denique
id breuiter probari poteſt, exciſa ter continuatis
euerſionibus ſumma urbe Gallorum, cum omnis
ciuitas buſtum eſſet, malis & poſt excidia creſcen-
tibus. Nam quos hoſtis in excidio non occiderat,
poſt excidium calamitas obruebat; cum id, quod
in excidio euaſerat morti, poſt excidium non ſu-
pereſſet calamitati. Alios enim impreſſa altius
uulnera longis mortibus necabant: alios ambuſtos
hoſtium flammis etiam poſt flammas poena torque-
bat. Alii interibant fame, alii nuditate, alii
tabeſcentes, alii rigentes: ac ſic in unum exitum
mortis per diuerſa moriendi genera corruebant.
Et quid plura? Excidio unius urbis affligebantur
quoque aliae ciuitates. Iacebant ſiquidem paſſim,
quod ipſe uidi atque ſuſtinui, utriusque ſexus ca-
dauera nuda, lacera, urbis oculos inceſtantia,
auibus canibusque laniata. Lues erat uiuentium,
foetor funereus mortuorum. Mors de morte ex-
halabatur. Ac ſio, etiam qui excidiis ſupradictas
urbis non interfuerant, mala alieni excidii per-
ferebant. Et quid poſt haec inquam, quid poſt

[Ende Spaltensatz]
haec
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0454" n="420"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Neundtes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
Ritter-Spielen, und andern Gewohnheiten angemercket, be&#x017F;&#x017F;er erla&#x0364;utern,<lb/>
als die Be&#x017F;chreibung, &#x017F;o er bey &#x017F;olcher Gelegenheit von den Francken macht.<lb/>
Die&#x017F;es glaubwu&#x0364;rdigen Scribenten Zeugniß i&#x017F;t uns um &#x017F;o viel angenehmer,<lb/>
weil es zu Be&#x017F;ta&#x0364;tigung deßjenigen, was bey <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">gregorio tvronensi</hi></hi></hi><lb/>
von die&#x017F;em Ko&#x0364;nige vorkommt, dienen kan. Der&#x017F;elbe meldet<note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">gregorivs tvronensis</hi></hi> L. II. c. 9.<lb/><hi rendition="#i">Ferunt, tunc Chlogionem utilem ac nobili&#x017F;&#x017F;imum in<lb/>
gente &#x017F;ua regem Francorum fui&#x017F;&#x017F;e, qui apud <hi rendition="#g">DI-<lb/>
SPARGVM,</hi> ca&#x017F;trum, habitabat, <hi rendition="#g">QVOD EST<lb/>
IN TERMINO THORINGORVM.</hi> In<lb/>
his autem partibus, id e&#x017F;t, ad meridionalem pla-<lb/>
gam habitabant Romani usque Ligerim fluuium &amp;c.<lb/>
Chlogio autem, mi&#x017F;&#x017F;is exploratoribus ad urbem Ca-<lb/>
maracum, perlu&#x017F;trata omnia ip&#x017F;e &#x017F;ecutus, Roma-<lb/>
nos praeterit, ciuitatem adprehendit: in qua pau-<lb/>
cum tempus re&#x017F;idens, usque Suminam fluuium oc-<lb/>
cupauit. De huius &#x017F;tirpe quidam Meroueum re-<lb/>
gem fui&#x017F;&#x017F;e a&#x017F;&#x017F;erunt, cuius &#x017F;ilius fuit Childericus.</hi></hi></note>, daß <hi rendition="#aq">Clodio</hi><lb/>
zu <hi rendition="#aq">Disbargum</hi> <note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">gregorivs</hi></hi></hi> gedenckt die&#x017F;er Burg, in der,<lb/>
in voriger Note angefu&#x0364;hrten Stelle. Weil es aber<lb/>
in andern Exemplarien an &#x017F;tatt <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">in termino<lb/>
thoringorvm,</hi></hi> heißt <hi rendition="#aq">in termino Tongrorum,</hi><lb/>
&#x017F;o &#x017F;ind die Muthma&#x017F;&#x017F;ungen, wo <hi rendition="#aq">Di&#x017F;pargum</hi> gele-<lb/>
gen &#x017F;ehr unter&#x017F;chieden: &#x017F;o wohl diejenigen, die es<lb/>
zur rechten des Rheins &#x017F;uchen, als die andern, die<lb/>
es in <hi rendition="#aq">Germanica &#x017F;ecunda,</hi> wo die <hi rendition="#aq">Tongri</hi> gewoh-<lb/>
net, finden wollen, beruffen &#x017F;ich auf <hi rendition="#aq">Gregorii</hi><lb/>
Worte. Da aber nicht ausgemacht, ob &#x017F;elbiger<lb/><hi rendition="#aq">Tongrorum,</hi> oder <hi rendition="#aq">Thoringorum</hi> ge&#x017F;chrieben, &#x017F;ind<lb/>
alle die Spuren, die man uns anwei&#x017F;en will, ho&#x0364;ch&#x017F;t<lb/>
ungewiß. Es wird unten angemercket werden,<lb/>
daß die Ro&#x0364;mer die Francken wieder u&#x0364;ber den Rhein<lb/>
gejaget.</note> re&#x017F;idiret, und von daraus in <hi rendition="#aq">Belgicam &#x017F;ecundam</hi> eingefal-<lb/>
len, die Stadt Cambrai eingenommen, und alles bis an die <hi rendition="#aq">Somme</hi> &#x017F;ich<lb/>
unterwu&#x0364;rffig gemacht. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">salvianvs,</hi></hi></hi> der kurtz nach dem Jahr 441. ge-<lb/>
&#x017F;chrieben, &#x017F;tellet uns die Stadt Trier, nachdem &#x017F;ie zum viertenmal von den<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">Feinden</fw><lb/><note xml:id="FN453_03_02" prev="#FN453_03_01" place="foot" n="3"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Ludus, &amp; intortas praecedere &#x017F;altibus ha&#x017F;tas,<lb/>
Inque ho&#x017F;tem ueni&#x017F;&#x017F;e prius. puerilibus annis<lb/>
E&#x017F;t belli maturus amor, &#x017F;i forte premantur<lb/>
Seu numero, &#x017F;eu &#x017F;orte loci, mors obruit illos,<lb/>
Non timor. Inuicti per&#x017F;tant, animoque &#x017F;u-<lb/><hi rendition="#et">per&#x017F;unt.</hi><lb/>
Iam prope po&#x017F;t animam.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN454_06_01" next="#FN454_06_02" place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">salvianvs</hi></hi></hi> hat dies Elend von Trier<lb/>
&#x017F;elb&#x017F;t mit ange&#x017F;ehen: <hi rendition="#aq">de gubernatione dei Lib.<lb/>
VI. p. 121. <hi rendition="#i">Vidi &#x017F;iquidem ego ip&#x017F;e Treueros domi<lb/>
nobiles, dignitate &#x017F;ublimes, licet iam &#x017F;poliatos at-<lb/>
que ua&#x017F;tatos, minus tamen euer&#x017F;os rebus fui&#x017F;&#x017F;e<lb/>
euam moribus. Quamuis enim depopulatis iam,<lb/><cb/>
atque nudatis, aliquid &#x017F;upererat de &#x017F;ub&#x017F;tantia, ni-<lb/>
hil tamen de di&#x017F;ciplina. Adeo grauiores in &#x017F;emet<lb/>
ho&#x017F;tes externis ho&#x017F;tibus erant, ut licet a barbaris<lb/>
iam euer&#x017F;i e&#x017F;&#x017F;ent, a &#x017F;e tamen magis euerterentur.<lb/>
Lugubre e&#x017F;t referre, quae uidimus, &#x017F;enes honora-<lb/>
tos, decrepitos Chri&#x017F;tianos, imminente admodum<lb/>
iam excidio ciuitatis, gulae ac la&#x017F;ciuiae &#x017F;eruien-<lb/>
tes. Quid primum hic accu&#x017F;andum e&#x017F;t? quod ho-<lb/>
norati, an quod &#x017F;enes, an quod Chri&#x017F;tiani, an<lb/>
quod periclitantes? Quis enim hoc &#x017F;ieri po&#x017F;&#x017F;e cre-<lb/>
dat, uel in &#x017F;ecuritate a &#x017F;enibus, uel in di&#x017F;crimine<lb/>
a pueris, uel unquam a Chri&#x017F;tianis? Iacebant in<lb/>
conuiuiis obliti honoris, obliti aetatis, obliti pro-<lb/>
fe&#x017F;&#x017F;ionis, obliti nominis &#x017F;ui, principes ciuitatis<lb/>
cibo conferti, uinolentia di&#x017F;&#x017F;oluti, clamoribus ra-<lb/>
bidi, bacchatione furio&#x017F;i, nihil minus quam &#x017F;en-<lb/>
&#x017F;us &#x017F;ui; immo quia prope iugiter tales, nihil ma-<lb/>
gis quam &#x017F;en&#x017F;us &#x017F;ui. Sed cum haec ita e&#x017F;&#x017F;ent, plus<lb/>
multo e&#x017F;t quod dicturus &#x017F;um, finem perditioni<lb/>
huic nec ciuitatum excidia fecerunt. Denique ex-<lb/>
pugnata e&#x017F;t quater urbs Gallorum opulenti&#x017F;&#x017F;ima.</hi></hi><lb/>
Er gedenckt ferner der&#x017F;elben <hi rendition="#aq">p. 124. &#x017F;qq. <hi rendition="#i">Denique<lb/>
id breuiter probari pote&#x017F;t, exci&#x017F;a ter continuatis<lb/>
euer&#x017F;ionibus &#x017F;umma urbe Gallorum, cum omnis<lb/>
ciuitas bu&#x017F;tum e&#x017F;&#x017F;et, malis &amp; po&#x017F;t excidia cre&#x017F;cen-<lb/>
tibus. Nam quos ho&#x017F;tis in excidio non occiderat,<lb/>
po&#x017F;t excidium calamitas obruebat; cum id, quod<lb/>
in excidio eua&#x017F;erat morti, po&#x017F;t excidium non &#x017F;u-<lb/>
pere&#x017F;&#x017F;et calamitati. Alios enim impre&#x017F;&#x017F;a altius<lb/>
uulnera longis mortibus necabant: alios ambu&#x017F;tos<lb/>
ho&#x017F;tium flammis etiam po&#x017F;t flammas poena torque-<lb/>
bat. Alii interibant fame, alii nuditate, alii<lb/>
tabe&#x017F;centes, alii rigentes: ac &#x017F;ic in unum exitum<lb/>
mortis per diuer&#x017F;a moriendi genera corruebant.<lb/>
Et quid plura? Excidio unius urbis affligebantur<lb/>
quoque aliae ciuitates. Iacebant &#x017F;iquidem pa&#x017F;&#x017F;im,<lb/>
quod ip&#x017F;e uidi atque &#x017F;u&#x017F;tinui, utriusque &#x017F;exus ca-<lb/>
dauera nuda, lacera, urbis oculos ince&#x017F;tantia,<lb/>
auibus canibusque laniata. Lues erat uiuentium,<lb/>
foetor funereus mortuorum. Mors de morte ex-<lb/>
halabatur. Ac &#x017F;io, etiam qui excidiis &#x017F;upradictas<lb/>
urbis non interfuerant, mala alieni excidii per-<lb/>
ferebant. Et quid po&#x017F;t haec inquam, quid po&#x017F;t</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">haec</hi></hi></fw><cb type="end"/>
<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[420/0454] Neundtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, Ritter-Spielen, und andern Gewohnheiten angemercket, beſſer erlaͤutern, als die Beſchreibung, ſo er bey ſolcher Gelegenheit von den Francken macht. Dieſes glaubwuͤrdigen Scribenten Zeugniß iſt uns um ſo viel angenehmer, weil es zu Beſtaͤtigung deßjenigen, was bey gregorio tvronensi von dieſem Koͤnige vorkommt, dienen kan. Derſelbe meldet 4, daß Clodio zu Disbargum 5 reſidiret, und von daraus in Belgicam ſecundam eingefal- len, die Stadt Cambrai eingenommen, und alles bis an die Somme ſich unterwuͤrffig gemacht. salvianvs, der kurtz nach dem Jahr 441. ge- ſchrieben, ſtellet uns die Stadt Trier, nachdem ſie zum viertenmal von den Feinden 3 6 4 gregorivs tvronensis L. II. c. 9. Ferunt, tunc Chlogionem utilem ac nobiliſſimum in gente ſua regem Francorum fuiſſe, qui apud DI- SPARGVM, caſtrum, habitabat, QVOD EST IN TERMINO THORINGORVM. In his autem partibus, id eſt, ad meridionalem pla- gam habitabant Romani usque Ligerim fluuium &c. Chlogio autem, miſſis exploratoribus ad urbem Ca- maracum, perluſtrata omnia ipſe ſecutus, Roma- nos praeterit, ciuitatem adprehendit: in qua pau- cum tempus reſidens, usque Suminam fluuium oc- cupauit. De huius ſtirpe quidam Meroueum re- gem fuiſſe aſſerunt, cuius ſilius fuit Childericus. 5 gregorivs gedenckt dieſer Burg, in der, in voriger Note angefuͤhrten Stelle. Weil es aber in andern Exemplarien an ſtatt in termino thoringorvm, heißt in termino Tongrorum, ſo ſind die Muthmaſſungen, wo Diſpargum gele- gen ſehr unterſchieden: ſo wohl diejenigen, die es zur rechten des Rheins ſuchen, als die andern, die es in Germanica ſecunda, wo die Tongri gewoh- net, finden wollen, beruffen ſich auf Gregorii Worte. Da aber nicht ausgemacht, ob ſelbiger Tongrorum, oder Thoringorum geſchrieben, ſind alle die Spuren, die man uns anweiſen will, hoͤchſt ungewiß. Es wird unten angemercket werden, daß die Roͤmer die Francken wieder uͤber den Rhein gejaget. 3 Ludus, & intortas praecedere ſaltibus haſtas, Inque hoſtem ueniſſe prius. puerilibus annis Eſt belli maturus amor, ſi forte premantur Seu numero, ſeu ſorte loci, mors obruit illos, Non timor. Inuicti perſtant, animoque ſu- perſunt. Iam prope poſt animam. 6 salvianvs hat dies Elend von Trier ſelbſt mit angeſehen: de gubernatione dei Lib. VI. p. 121. Vidi ſiquidem ego ipſe Treueros domi nobiles, dignitate ſublimes, licet iam ſpoliatos at- que uaſtatos, minus tamen euerſos rebus fuiſſe euam moribus. Quamuis enim depopulatis iam, atque nudatis, aliquid ſupererat de ſubſtantia, ni- hil tamen de diſciplina. Adeo grauiores in ſemet hoſtes externis hoſtibus erant, ut licet a barbaris iam euerſi eſſent, a ſe tamen magis euerterentur. Lugubre eſt referre, quae uidimus, ſenes honora- tos, decrepitos Chriſtianos, imminente admodum iam excidio ciuitatis, gulae ac laſciuiae ſeruien- tes. Quid primum hic accuſandum eſt? quod ho- norati, an quod ſenes, an quod Chriſtiani, an quod periclitantes? Quis enim hoc ſieri poſſe cre- dat, uel in ſecuritate a ſenibus, uel in diſcrimine a pueris, uel unquam a Chriſtianis? Iacebant in conuiuiis obliti honoris, obliti aetatis, obliti pro- feſſionis, obliti nominis ſui, principes ciuitatis cibo conferti, uinolentia diſſoluti, clamoribus ra- bidi, bacchatione furioſi, nihil minus quam ſen- ſus ſui; immo quia prope iugiter tales, nihil ma- gis quam ſenſus ſui. Sed cum haec ita eſſent, plus multo eſt quod dicturus ſum, finem perditioni huic nec ciuitatum excidia fecerunt. Denique ex- pugnata eſt quater urbs Gallorum opulentiſſima. Er gedenckt ferner derſelben p. 124. ſqq. Denique id breuiter probari poteſt, exciſa ter continuatis euerſionibus ſumma urbe Gallorum, cum omnis ciuitas buſtum eſſet, malis & poſt excidia creſcen- tibus. Nam quos hoſtis in excidio non occiderat, poſt excidium calamitas obruebat; cum id, quod in excidio euaſerat morti, poſt excidium non ſu- pereſſet calamitati. Alios enim impreſſa altius uulnera longis mortibus necabant: alios ambuſtos hoſtium flammis etiam poſt flammas poena torque- bat. Alii interibant fame, alii nuditate, alii tabeſcentes, alii rigentes: ac ſic in unum exitum mortis per diuerſa moriendi genera corruebant. Et quid plura? Excidio unius urbis affligebantur quoque aliae ciuitates. Iacebant ſiquidem paſſim, quod ipſe uidi atque ſuſtinui, utriusque ſexus ca- dauera nuda, lacera, urbis oculos inceſtantia, auibus canibusque laniata. Lues erat uiuentium, foetor funereus mortuorum. Mors de morte ex- halabatur. Ac ſio, etiam qui excidiis ſupradictas urbis non interfuerant, mala alieni excidii per- ferebant. Et quid poſt haec inquam, quid poſt haec

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/454
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 420. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/454>, abgerufen am 02.06.2024.