Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Ende der mit den Hunnen geführten Kriege.
Feinden eingenommen worden, nicht viel besser als einen wüsten Stein-Hauf-
fen vor. Er beruffet sich darauf, daß er selbst solch Elend gesehen, und eyfert
wieder die Einwohner, die immer bey ihrer Sicherheit und Wolleben geblie-
ben, insonderheit aber über einige Vornehme, die bey dem Käiser angehalten, daß
er der Stadt die Kampf- und. Renn-Spiele wieder gestatten möchte. Wir
können diese vierte Zerstöhrung am füglichsten zu diesen letztern Frän-
ckischen Kriegen rechnen: in welchen auch Maintz und Cöln viel gelitten. Er
redet von Maintz, als von einem Ort, der in seinem eigenen Schut begraben
liege 7, u. von Cöln, als von einer Stadt, die würcklich in der Feinde Gewalt sey8.

XXII. Da
[Beginn Spaltensatz] haec omnia? Quis aestimare hoc amentiae genus
possit? Pauci nobiles, qui excidio superfuerant,
quasi pro summo deletae urbis remedio, circenses
ab imperatoribus postulabant. Vellem mihi hoc
loco, ad exequendam rerum indignitatem, parem
negotio eloquentiam dari; scilicet, ut tantum uir-
tutis esset in querimonia, quantum doloris in cau-
sa. Quis enim aestimare possit quid primum in
his de quibus diximus accusandum sit, inreligio-
sitas, an stultitia, an luxuria, an amentia!
Totum quippe in illis est. Quid enim inreligio-
sius quam petere aliquid in iniuriam dei? aut
quid stultius, quam quid petas non considerare?
aut quid tam perditi luxus, quam in luctu res de-
siderare luxuriae? aut quid amentius, quam in
malis esse, & malorum intelligentiam non habere?
Quanquam in iis omnibus nulla res minus culpan-
da est, quam amentia: quia uoluntas crimen
non habet, ubi furore peccatur. Quo magis hi
de quibus loquimur accusandi sunt, quia sani in-
saniebant. Circenses ergo Treueri desideratis? &
hoc uastati, hoc expugnati, post cladem, post
sanguinem, post supplicia, post captiuitatem, post
tot euersae urbis excidia? quid lacrymabilius hac
stultitia? quid luctuosius hac amentia? fateor,
miserrimos esse uos credidi, cum excidia passi estis;
sed miseriores uos uideo, cum spectacula postula-
tis. Putaham enim, uos in excidiis rem tantum
atque substantiam; nesciebam etiam sensum atque
intelligentiam perdidisse. Theatra igitur quaeri-
tis, circum a principibus postulatis! cui quaeso
statui, cui populo, cui ciuitati? urbi exustae ac
perditae, plebi captiuae, & interemtae, quae
aut periit, aut luget? de qua etiam si quid su-
perest, totum calamitatis est; quae cuncta aut
moestitudine est anxia, aut lacrymis exhausta,
aut orbitate prostrata: in qua nescias pene, cuius
fit sors peior ac durior, interfectorum an uiuen-
tium? tantae enim sunt miseriae superstitum, ut
infelicitatem uicerint mortuorum. Ludicra ergo
publica Treuer petis? ubi quaeso exercenda? an
super busta & cineres, super ossa & sanguinem
peremtorum? quae enim urbis pars bis malis
[Spaltenumbruch] omnibus uacat? ubi non cruor fusus, ubi non
strata corpora, ubi non concisorum membra la-
cerata? ubique facies captae urbis, ubique horror
captiuitatis, ubique imago mortis. Iacent reli-
quiae infelicissimae plebis super tumulos defuncto-
rum suorum, & tu circenses rogas? Nigra est
incendio ciuitas, & tu uultum festiuitatis usurpas?
lugent cuncta, tu laetus es? insuper etiam inle-
cebris flagitiosissimis deum prouocas, & supersti-
tionibus pessimis iram diuinitatis inritas? non
miror plane, non miror, tibi euenisse mala quae
consecuta sunt. Nam quia te tria excidia non
correxerant, quarto perire meruisti.
7 idem Lib. VI. p. 113. Et ideo rectissime ad
nos dominus deus dicit:
Propter spurcitiam ex-
terminati estis exterminio. Et rursum: exter-
minabuntur, inquit, arae huius risus. Sed ui-
delicet responderi hoc potest, non in omnibus haec
Romanorum urbibus agi. Verum est. Etiam plus
ego addo, ne illic quidem nunc agi, ubi semper
acta sunt antea. Non enim hoc agitur iam in
MOGONTIACENSIVM ciuitate; sed quia
excisa atque deleta est. Non agitur Agrippinae:
sed quia hostibus plena. Non agitur in Treuero-
rum urbe excellentissima; sed quia quadruplici est
euersione prostrata.
8 S. salviani Stelle in der vorhergehen-
den Note. Er gedenckt der Stadt Cölln, ohne sie
zu nennen p. 122, nachdem er vorher den Verfall der
Stadt Trier beklaget. Quid in alia non longe,
sed prope eiusdem magnificentiae ciuitate? nonne
eadem & rerum ruina pariter & morum? nam
praeter cetera, cum duobus illic praecipuis & ge-
neralibus malis, auaritia & ebrietate, omnia
concidissent, ad hoc postremo rabida uini auidi-
tate peruentum est, ut principes urbis ipsius ne
tunc quidem de conuiuiis surgerent, cum iam ho-
stis orbem intraret. Adeo etiam deus ipsis eui-
denter, ut credo, manifestare uoluit cur perirent,
cum per quam rem ad perditionem ultimam ne-
nerant, eam ipsam agerent, cum perirent.
Daß
[Ende Spaltensatz]
aber
G g g 3

bis zu Ende der mit den Hunnen gefuͤhrten Kriege.
Feinden eingenommen worden, nicht viel beſſer als einen wuͤſten Stein-Hauf-
fen vor. Er beruffet ſich darauf, daß er ſelbſt ſolch Elend geſehen, und eyfert
wieder die Einwohner, die immer bey ihrer Sicherheit und Wolleben geblie-
ben, inſonderheit aber uͤber einige Vornehme, die bey dem Kaͤiſer angehalten, daß
er der Stadt die Kampf- und. Renn-Spiele wieder geſtatten moͤchte. Wir
koͤnnen dieſe vierte Zerſtoͤhrung am fuͤglichſten zu dieſen letztern Fraͤn-
ckiſchen Kriegen rechnen: in welchen auch Maintz und Coͤln viel gelitten. Er
redet von Maintz, als von einem Ort, der in ſeinem eigenen Schut begraben
liege 7, u. von Coͤln, als von einer Stadt, die wuͤrcklich in der Feinde Gewalt ſey8.

XXII. Da
[Beginn Spaltensatz] haec omnia? Quis aeſtimare hoc amentiae genus
poſſit? Pauci nobiles, qui excidio ſuperfuerant,
quaſi pro ſummo deletae urbis remedio, circenſes
ab imperatoribus poſtulabant. Vellem mihi hoc
loco, ad exequendam rerum indignitatem, parem
negotio eloquentiam dari; ſcilicet, ut tantum uir-
tutis eſſet in querimonia, quantum doloris in cau-
ſa. Quis enim aeſtimare poſſit quid primum in
his de quibus diximus accuſandum ſit, inreligio-
ſitas, an ſtultitia, an luxuria, an amentia!
Totum quippe in illis eſt. Quid enim inreligio-
ſius quam petere aliquid in iniuriam dei? aut
quid ſtultius, quam quid petas non conſiderare?
aut quid tam perditi luxus, quam in luctu res de-
ſiderare luxuriae? aut quid amentius, quam in
malis eſſe, & malorum intelligentiam non habere?
Quanquam in iis omnibus nulla res minus culpan-
da eſt, quam amentia: quia uoluntas crimen
non habet, ubi furore peccatur. Quo magis hi
de quibus loquimur accuſandi ſunt, quia ſani in-
ſaniebant. Circenſes ergo Treueri deſideratis? &
hoc uaſtati, hoc expugnati, poſt cladem, poſt
ſanguinem, poſt ſupplicia, poſt captiuitatem, poſt
tot euerſae urbis excidia? quid lacrymabilius hac
ſtultitia? quid luctuoſius hac amentia? fateor,
miſerrimos eſſé uos credidi, cum excidia paſſi eſtis;
ſed miſeriores uos uideo, cum ſpectacula poſtula-
tis. Putaham enim, uos in excidiis rem tantum
atque ſubſtantiam; neſciebam etiam ſenſum atque
intelligentiam perdidiſſe. Theatra igitur quaeri-
tis, circum a principibus poſtulatis! cui quaeſo
ſtatui, cui populo, cui ciuitati? urbi exuſtae ac
perditae, plebi captiuae, & interemtae, quae
aut periit, aut luget? de qua etiam ſi quid ſu-
pereſt, totum calamitatis eſt; quae cuncta aut
moeſtitudine eſt anxia, aut lacrymis exhauſta,
aut orbitate proſtrata: in qua neſcias pene, cuius
fit ſors peior ac durior, interfectorum an uiuen-
tium? tantae enim ſunt miſeriae ſuperſtitum, ut
infelicitatem uicerint mortuorum. Ludicra ergo
publica Treuer petis? ubi quaeſo exercenda? an
ſuper buſta & cineres, ſuper oſſa & ſanguinem
peremtorum? quae enim urbis pars bis malis
[Spaltenumbruch] omnibus uacat? ubi non cruor fuſus, ubi non
ſtrata corpora, ubi non conciſorum membra la-
cerata? ubique facies captae urbis, ubique horror
captiuitatis, ubique imago mortis. Iacent reli-
quiae infeliciſſimae plebis ſuper tumulos defuncto-
rum ſuorum, & tu circenſes rogas? Nigra eſt
incendio ciuitas, & tu uultum feſtiuitatis uſurpas?
lugent cuncta, tu laetus es? inſuper etiam inle-
cebris flagitioſiſſimis deum prouocas, & ſuperſti-
tionibus peſſimis iram diuinitatis inritas? non
miror plane, non miror, tibi eueniſſe mala quae
conſecuta ſunt. Nam quia te tria excidia non
correxerant, quarto perire meruiſti.
7 idem Lib. VI. p. 113. Et ideo rectiſſime ad
nos dominus deus dicit:
Propter ſpurcitiam ex-
terminati eſtis exterminio. Et rurſum: exter-
minabuntur, inquit, arae huius riſus. Sed ui-
delicet reſponderi hoc poteſt, non in omnibus haec
Romanorum urbibus agi. Verum eſt. Etiam plus
ego addo, ne illic quidem nunc agi, ubi ſemper
acta ſunt antea. Non enim hoc agitur iam in
MOGONTIACENSIVM ciuitate; ſed quia
exciſa atque deleta eſt. Non agitur Agrippinae:
ſed quia hoſtibus plena. Non agitur in Treuero-
rum urbe excellentiſſima; ſed quia quadruplici eſt
euerſione proſtrata.
8 S. salviani Stelle in der vorhergehen-
den Note. Er gedenckt der Stadt Coͤlln, ohne ſie
zu nennen p. 122, nachdem er vorher den Verfall der
Stadt Trier beklaget. Quid in alia non longe,
ſed prope eiusdem magnificentiae ciuitate? nonne
eadem & rerum ruina pariter & morum? nam
praeter cetera, cum duobus illic praecipuis & ge-
neralibus malis, auaritia & ebrietate, omnia
concidiſſent, ad hoc poſtremo rabida uini auidi-
tate peruentum eſt, ut principes urbis ipſius ne
tunc quidem de conuiuiis ſurgerent, cum iam ho-
ſtis orbem intraret. Adeo etiam deus ipſis eui-
denter, ut credo, manifeſtare uoluit cur perirent,
cum per quam rem ad perditionem ultimam ne-
nerant, eam ipſam agerent, cum perirent.
Daß
[Ende Spaltensatz]
aber
G g g 3
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0455" n="421"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Ende der mit den Hunnen gefu&#x0364;hrten Kriege.</hi></fw><lb/>
Feinden eingenommen worden, nicht viel be&#x017F;&#x017F;er als einen wu&#x0364;&#x017F;ten Stein-Hauf-<lb/>
fen vor. Er beruffet &#x017F;ich darauf, daß er &#x017F;elb&#x017F;t &#x017F;olch Elend ge&#x017F;ehen, und eyfert<lb/>
wieder die Einwohner, die immer bey ihrer Sicherheit und Wolleben geblie-<lb/>
ben, in&#x017F;onderheit aber u&#x0364;ber einige Vornehme, die bey dem Ka&#x0364;i&#x017F;er angehalten, daß<lb/>
er der Stadt die Kampf- und. Renn-Spiele wieder ge&#x017F;tatten mo&#x0364;chte<note xml:id="FN454_06_02" prev="#FN454_06_01" place="foot" n="6"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">haec omnia? Quis ae&#x017F;timare hoc amentiae genus<lb/>
po&#x017F;&#x017F;it? Pauci nobiles, qui excidio &#x017F;uperfuerant,<lb/>
qua&#x017F;i pro &#x017F;ummo deletae urbis remedio, circen&#x017F;es<lb/>
ab imperatoribus po&#x017F;tulabant. Vellem mihi hoc<lb/>
loco, ad exequendam rerum indignitatem, parem<lb/>
negotio eloquentiam dari; &#x017F;cilicet, ut tantum uir-<lb/>
tutis e&#x017F;&#x017F;et in querimonia, quantum doloris in cau-<lb/>
&#x017F;a. Quis enim ae&#x017F;timare po&#x017F;&#x017F;it quid primum in<lb/>
his de quibus diximus accu&#x017F;andum &#x017F;it, inreligio-<lb/>
&#x017F;itas, an &#x017F;tultitia, an luxuria, an amentia!<lb/>
Totum quippe in illis e&#x017F;t. Quid enim inreligio-<lb/>
&#x017F;ius quam petere aliquid in iniuriam dei? aut<lb/>
quid &#x017F;tultius, quam quid petas non con&#x017F;iderare?<lb/>
aut quid tam perditi luxus, quam in luctu res de-<lb/>
&#x017F;iderare luxuriae? aut quid amentius, quam in<lb/>
malis e&#x017F;&#x017F;e, &amp; malorum intelligentiam non habere?<lb/>
Quanquam in iis omnibus nulla res minus culpan-<lb/>
da e&#x017F;t, quam amentia: quia uoluntas crimen<lb/>
non habet, ubi furore peccatur. Quo magis hi<lb/>
de quibus loquimur accu&#x017F;andi &#x017F;unt, quia &#x017F;ani in-<lb/>
&#x017F;aniebant. Circen&#x017F;es ergo Treueri de&#x017F;ideratis? &amp;<lb/>
hoc ua&#x017F;tati, hoc expugnati, po&#x017F;t cladem, po&#x017F;t<lb/>
&#x017F;anguinem, po&#x017F;t &#x017F;upplicia, po&#x017F;t captiuitatem, po&#x017F;t<lb/>
tot euer&#x017F;ae urbis excidia? quid lacrymabilius hac<lb/>
&#x017F;tultitia? quid luctuo&#x017F;ius hac amentia? fateor,<lb/>
mi&#x017F;errimos e&#x017F;&#x017F;é uos credidi, cum excidia pa&#x017F;&#x017F;i e&#x017F;tis;<lb/>
&#x017F;ed mi&#x017F;eriores uos uideo, cum &#x017F;pectacula po&#x017F;tula-<lb/>
tis. Putaham enim, uos in excidiis rem tantum<lb/>
atque &#x017F;ub&#x017F;tantiam; ne&#x017F;ciebam etiam &#x017F;en&#x017F;um atque<lb/>
intelligentiam perdidi&#x017F;&#x017F;e. Theatra igitur quaeri-<lb/>
tis, circum a principibus po&#x017F;tulatis! cui quae&#x017F;o<lb/>
&#x017F;tatui, cui populo, cui ciuitati? urbi exu&#x017F;tae ac<lb/>
perditae, plebi captiuae, &amp; interemtae, quae<lb/>
aut periit, aut luget? de qua etiam &#x017F;i quid &#x017F;u-<lb/>
pere&#x017F;t, totum calamitatis e&#x017F;t; quae cuncta aut<lb/>
moe&#x017F;titudine e&#x017F;t anxia, aut lacrymis exhau&#x017F;ta,<lb/>
aut orbitate pro&#x017F;trata: in qua ne&#x017F;cias pene, cuius<lb/>
fit &#x017F;ors peior ac durior, interfectorum an uiuen-<lb/>
tium? tantae enim &#x017F;unt mi&#x017F;eriae &#x017F;uper&#x017F;titum, ut<lb/>
infelicitatem uicerint mortuorum. Ludicra ergo<lb/>
publica Treuer petis? ubi quae&#x017F;o exercenda? an<lb/>
&#x017F;uper bu&#x017F;ta &amp; cineres, &#x017F;uper o&#x017F;&#x017F;a &amp; &#x017F;anguinem<lb/>
peremtorum? quae enim urbis pars bis malis<lb/><cb/>
omnibus uacat? ubi non cruor fu&#x017F;us, ubi non<lb/>
&#x017F;trata corpora, ubi non conci&#x017F;orum membra la-<lb/>
cerata? ubique facies captae urbis, ubique horror<lb/>
captiuitatis, ubique imago mortis. Iacent reli-<lb/>
quiae infelici&#x017F;&#x017F;imae plebis &#x017F;uper tumulos defuncto-<lb/>
rum &#x017F;uorum, &amp; tu circen&#x017F;es rogas? Nigra e&#x017F;t<lb/>
incendio ciuitas, &amp; tu uultum fe&#x017F;tiuitatis u&#x017F;urpas?<lb/>
lugent cuncta, tu laetus es? in&#x017F;uper etiam inle-<lb/>
cebris flagitio&#x017F;i&#x017F;&#x017F;imis deum prouocas, &amp; &#x017F;uper&#x017F;ti-<lb/>
tionibus pe&#x017F;&#x017F;imis iram diuinitatis inritas? non<lb/>
miror plane, non miror, tibi eueni&#x017F;&#x017F;e mala quae<lb/>
con&#x017F;ecuta &#x017F;unt. Nam quia te tria excidia non<lb/>
correxerant, quarto perire merui&#x017F;ti.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt.</note></note>. Wir<lb/>
ko&#x0364;nnen die&#x017F;e vierte Zer&#x017F;to&#x0364;hrung am fu&#x0364;glich&#x017F;ten zu die&#x017F;en letztern Fra&#x0364;n-<lb/>
cki&#x017F;chen Kriegen rechnen: in welchen auch Maintz und Co&#x0364;ln viel gelitten. Er<lb/>
redet von Maintz, als von einem Ort, der in &#x017F;einem eigenen Schut begraben<lb/>
liege <note place="foot" n="7"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> Lib. VI. p. 113. <hi rendition="#i">Et ideo recti&#x017F;&#x017F;ime ad<lb/>
nos dominus deus dicit:</hi> Propter &#x017F;purcitiam ex-<lb/>
terminati e&#x017F;tis exterminio. <hi rendition="#i">Et rur&#x017F;um:</hi> exter-<lb/>
minabuntur, <hi rendition="#i">inquit,</hi> arae huius ri&#x017F;us. <hi rendition="#i">Sed ui-<lb/>
delicet re&#x017F;ponderi hoc pote&#x017F;t, non in omnibus haec<lb/>
Romanorum urbibus agi. Verum e&#x017F;t. Etiam plus<lb/>
ego addo, ne illic quidem nunc agi, ubi &#x017F;emper<lb/>
acta &#x017F;unt antea. Non enim hoc agitur iam in<lb/><hi rendition="#g">MOGONTIACENSIVM</hi> ciuitate; &#x017F;ed quia<lb/>
exci&#x017F;a atque deleta e&#x017F;t. Non agitur Agrippinae:<lb/>
&#x017F;ed quia ho&#x017F;tibus plena. Non agitur in Treuero-<lb/>
rum urbe excellenti&#x017F;&#x017F;ima; &#x017F;ed quia quadruplici e&#x017F;t<lb/>
euer&#x017F;ione pro&#x017F;trata.</hi></hi></note>, u. von Co&#x0364;ln, als von einer Stadt, die wu&#x0364;rcklich in der Feinde Gewalt &#x017F;ey<note xml:id="FN455_08_01" next="#FN455_08_02" place="foot" n="8">S. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">salviani</hi></hi></hi> Stelle in der vorhergehen-<lb/>
den Note. Er gedenckt der Stadt Co&#x0364;lln, ohne &#x017F;ie<lb/>
zu nennen <hi rendition="#aq">p.</hi> 122, nachdem er vorher den Verfall der<lb/>
Stadt Trier beklaget. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Quid in alia non longe,<lb/>
&#x017F;ed prope eiusdem magnificentiae ciuitate? nonne<lb/>
eadem &amp; rerum ruina pariter &amp; morum? nam<lb/>
praeter cetera, cum duobus illic praecipuis &amp; ge-<lb/>
neralibus malis, auaritia &amp; ebrietate, omnia<lb/>
concidi&#x017F;&#x017F;ent, ad hoc po&#x017F;tremo rabida uini auidi-<lb/>
tate peruentum e&#x017F;t, ut principes urbis ip&#x017F;ius ne<lb/>
tunc quidem de conuiuiis &#x017F;urgerent, cum iam ho-<lb/>
&#x017F;tis orbem intraret. Adeo etiam deus ip&#x017F;is eui-<lb/>
denter, ut credo, manife&#x017F;tare uoluit cur perirent,<lb/>
cum per quam rem ad perditionem ultimam ne-<lb/>
nerant, eam ip&#x017F;am agerent, cum perirent.</hi></hi> Daß<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">aber</fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">G g g 3</fw><lb/><cb type="end"/>
</note>.</p><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">XXII.</hi> Da</fw><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[421/0455] bis zu Ende der mit den Hunnen gefuͤhrten Kriege. Feinden eingenommen worden, nicht viel beſſer als einen wuͤſten Stein-Hauf- fen vor. Er beruffet ſich darauf, daß er ſelbſt ſolch Elend geſehen, und eyfert wieder die Einwohner, die immer bey ihrer Sicherheit und Wolleben geblie- ben, inſonderheit aber uͤber einige Vornehme, die bey dem Kaͤiſer angehalten, daß er der Stadt die Kampf- und. Renn-Spiele wieder geſtatten moͤchte 6. Wir koͤnnen dieſe vierte Zerſtoͤhrung am fuͤglichſten zu dieſen letztern Fraͤn- ckiſchen Kriegen rechnen: in welchen auch Maintz und Coͤln viel gelitten. Er redet von Maintz, als von einem Ort, der in ſeinem eigenen Schut begraben liege 7, u. von Coͤln, als von einer Stadt, die wuͤrcklich in der Feinde Gewalt ſey 8. XXII. Da 6 haec omnia? Quis aeſtimare hoc amentiae genus poſſit? Pauci nobiles, qui excidio ſuperfuerant, quaſi pro ſummo deletae urbis remedio, circenſes ab imperatoribus poſtulabant. Vellem mihi hoc loco, ad exequendam rerum indignitatem, parem negotio eloquentiam dari; ſcilicet, ut tantum uir- tutis eſſet in querimonia, quantum doloris in cau- ſa. Quis enim aeſtimare poſſit quid primum in his de quibus diximus accuſandum ſit, inreligio- ſitas, an ſtultitia, an luxuria, an amentia! Totum quippe in illis eſt. Quid enim inreligio- ſius quam petere aliquid in iniuriam dei? aut quid ſtultius, quam quid petas non conſiderare? aut quid tam perditi luxus, quam in luctu res de- ſiderare luxuriae? aut quid amentius, quam in malis eſſe, & malorum intelligentiam non habere? Quanquam in iis omnibus nulla res minus culpan- da eſt, quam amentia: quia uoluntas crimen non habet, ubi furore peccatur. Quo magis hi de quibus loquimur accuſandi ſunt, quia ſani in- ſaniebant. Circenſes ergo Treueri deſideratis? & hoc uaſtati, hoc expugnati, poſt cladem, poſt ſanguinem, poſt ſupplicia, poſt captiuitatem, poſt tot euerſae urbis excidia? quid lacrymabilius hac ſtultitia? quid luctuoſius hac amentia? fateor, miſerrimos eſſé uos credidi, cum excidia paſſi eſtis; ſed miſeriores uos uideo, cum ſpectacula poſtula- tis. Putaham enim, uos in excidiis rem tantum atque ſubſtantiam; neſciebam etiam ſenſum atque intelligentiam perdidiſſe. Theatra igitur quaeri- tis, circum a principibus poſtulatis! cui quaeſo ſtatui, cui populo, cui ciuitati? urbi exuſtae ac perditae, plebi captiuae, & interemtae, quae aut periit, aut luget? de qua etiam ſi quid ſu- pereſt, totum calamitatis eſt; quae cuncta aut moeſtitudine eſt anxia, aut lacrymis exhauſta, aut orbitate proſtrata: in qua neſcias pene, cuius fit ſors peior ac durior, interfectorum an uiuen- tium? tantae enim ſunt miſeriae ſuperſtitum, ut infelicitatem uicerint mortuorum. Ludicra ergo publica Treuer petis? ubi quaeſo exercenda? an ſuper buſta & cineres, ſuper oſſa & ſanguinem peremtorum? quae enim urbis pars bis malis omnibus uacat? ubi non cruor fuſus, ubi non ſtrata corpora, ubi non conciſorum membra la- cerata? ubique facies captae urbis, ubique horror captiuitatis, ubique imago mortis. Iacent reli- quiae infeliciſſimae plebis ſuper tumulos defuncto- rum ſuorum, & tu circenſes rogas? Nigra eſt incendio ciuitas, & tu uultum feſtiuitatis uſurpas? lugent cuncta, tu laetus es? inſuper etiam inle- cebris flagitioſiſſimis deum prouocas, & ſuperſti- tionibus peſſimis iram diuinitatis inritas? non miror plane, non miror, tibi eueniſſe mala quae conſecuta ſunt. Nam quia te tria excidia non correxerant, quarto perire meruiſti. 7 idem Lib. VI. p. 113. Et ideo rectiſſime ad nos dominus deus dicit: Propter ſpurcitiam ex- terminati eſtis exterminio. Et rurſum: exter- minabuntur, inquit, arae huius riſus. Sed ui- delicet reſponderi hoc poteſt, non in omnibus haec Romanorum urbibus agi. Verum eſt. Etiam plus ego addo, ne illic quidem nunc agi, ubi ſemper acta ſunt antea. Non enim hoc agitur iam in MOGONTIACENSIVM ciuitate; ſed quia exciſa atque deleta eſt. Non agitur Agrippinae: ſed quia hoſtibus plena. Non agitur in Treuero- rum urbe excellentiſſima; ſed quia quadruplici eſt euerſione proſtrata. 8 S. salviani Stelle in der vorhergehen- den Note. Er gedenckt der Stadt Coͤlln, ohne ſie zu nennen p. 122, nachdem er vorher den Verfall der Stadt Trier beklaget. Quid in alia non longe, ſed prope eiusdem magnificentiae ciuitate? nonne eadem & rerum ruina pariter & morum? nam praeter cetera, cum duobus illic praecipuis & ge- neralibus malis, auaritia & ebrietate, omnia concidiſſent, ad hoc poſtremo rabida uini auidi- tate peruentum eſt, ut principes urbis ipſius ne tunc quidem de conuiuiis ſurgerent, cum iam ho- ſtis orbem intraret. Adeo etiam deus ipſis eui- denter, ut credo, manifeſtare uoluit cur perirent, cum per quam rem ad perditionem ultimam ne- nerant, eam ipſam agerent, cum perirent. Daß aber G g g 3

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/455
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 421. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/455>, abgerufen am 02.06.2024.