Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.
Zehndtes Buch. Geschichte der Teutschen, sich für Olybrium2 , der aus einem der vornehmsten Geschlechter in Rom, u. vonwegen seiner Gemahlin Placidia, so wohl mit Theodosii des Grossen, als mit dem Königlichen Vandalischen Hause, verwandt war. Ein Griechischer Autor giebt fast Anlaß zu glauben, daß Leo selbst Olybrium unterstützet3 .Die Historie ist hier aber so dunckel, daß wir nichts weiter finden, als daß es zu offenbarer Gewalt gekommen, darüber Anthemius im Jahr 472. das Leben eingebüsset, und Olybrio also den Thron geräumet 4 . Ricimer selbststarb [Beginn Spaltensatz]
Interea apud Ricimerem patricium, Mediolani ea tempestate residentem, fit collectio Ligurum nobi- litatis: qui flexis genibus, soloque prostrati, pa- cem orabant principum, & ut ab scandalo utracque partes desinerent, occasiones gratiae ab una pre- cabantur offerri. Quid plura contexam? mulce- tur Ricimer, & uelle se reparare concordiam, permotus multorum fletibus pollicetur. Sed quis ait, potissimum huius legationis pondus excipiet? quem tantae molis cura maneat? quis est, qui Galatam concitatum reuocare possit, & principem? Nam semper, cum rogatur exuberat, qui iram naturali moderatione non terminat. Tunc uno omnes ore responderunt. Vester tantummodo ad pacem declinetur assensus. Est nobis persona nu- per ad sacerdotium Ticinensis urbis adscita, cui & belluae rabidae colla submittunt. At uenera- bilis, & saeculis omnibus probatus pontifex, po- steaquam introgressus est, & proferendi sermonis donatus licentia, quamuis fugitiuae potestatis in- signia, ostrum, gemmasque rutilantes reuerendae imaginis fulgore compresserit, (etenim quasi ab- sente imperatore, ita in se oculos traxerat singu- lorum) tali narratione incipiens, ianuam oris reserauit. Summa coelestis domini, uenerande princeps, est ordinatione dispositum, ut cui tan- tae reipublicae cura mandabatur, per catholicae fidei dogma deum, & auctorem, & amatorem pi- etatis agnosceret; per quem bellorum furorem pacis arma confringunt, & calcans colla super- biae concordia superat, quod fortitudo non prae- ualet. Sic namque Dauid praedicabilem parcen- di magis inimico animus reddidit, quam intentio uindicandi. Sic perfecti saeculorum reges & do- mini, supplicantibus indulgere coelesti arte didi- cerunt. Supernae namque dominationis instar possidet, qui imperium suum pietate sublimat. Hoc ergo Italia uestra freta iudicio, uel Ricimer patricius, paruitatem meam oratu direxit; indu- bitanter coniiciens, quod pacem Romanus deo mu- nus tribuat, quam precatur & barbarus. Erit enim triumphus uestris proprie profuturus anna- libus, si sine sanguine uiceritis. Simul nescio quae, species fortior possit esse bellorum, quam dimicare contra iracundiam, & ferocissimi Getae pudorem [Spaltenumbruch] onerare beneficiis. Grauius enim percellitur, si postulata impetret, quem puduit hactenus suppli- care. Tractandus deinde anceps bellandi euentus, in quo tamen si ita praeualuerint peccata certa- mine, uestro regno defraudabitur, quod partes utraeque perdiderint. Nam quaecunque apud Ri- cimerem, si amicus est, salua sunt, cum ipso a uobis patricio possidentur. Cogitate pariter, quia bene causae suae ordinem dirigit, qui pacem pri- mus obtulerit. Hactenus admirandus pontifex prosecutus, loquendi finem fecit. Tunc princept erigens oculos, desertum se omnium uidit aspecti- bus, atque in eum inuitatos uultus esse cunctorum, quem admirari nec ipse desinebat. Tunc alto tra- hens uerba suspirio, ita orsus est. Quamuis in- explicabilis mihi, sancte antistes, aduersus Rici- merum causa doloris sit: & nihil profuerit, ma- ximis eum a nobis donatum fuisse beneficiis. quem etiam (quod non sine pudore & regni & sangui- nis nostri dicendum est) in familiae stemma copu- lauimus, dum indulsimus amori reipublicae, quod uideretur ad nostrorum odium pertinere. Quis hoc namque ueterum retro principum fecit unquam, ut inter munera, quae pellito Getae dare necesse erat, pro quiete communi filia poneretur? Nesci- uimus parcere sanguini nostro, dum seruamus alie- num. Nemo tamen hoc credat propriae causa fa- ctum esse formidinis. nam in tanta circumspectio- ne salutis omnium, solum pro nobis timere non nouimus. Bene enim apud nos compertum est, perire imperatori laudem suae uirtutis, qui pro aliorum cautela non metuit. Sed ut tuae uenera- tioni ad liquidum conatus illius aperiamus; quoti- ens a nobis maioribus donis cumulatus est Rici- mer, totiens grauior inimicus apparuit. Quanta contra rempublicam bella praeparauit? quantas externarum gentium per illum uires furor accepit? postremo etiam, ubi nocere non potuit, nocendi tamen fomenta suggessit. Huic nos pacem dabi- mus! hunc intestinum sub indumento amicitiarum inimicum sustinebimus, quem ad foedus concor- diae nec affinitatis uincula tenuerunt? Grandis cautio est, aduersarii animum cognouisse. etenim hostem protinus sensisse, superasse est. perdunt semper deprehensa odia stimulos, quos occultata [Ende Spaltensatz] concepe- 2 3 4
Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, ſich fuͤr Olybrium2, der aus einem der vornehmſten Geſchlechter in Rom, u. vonwegen ſeiner Gemahlin Placidia, ſo wohl mit Theodoſii des Groſſen, als mit dem Koͤniglichen Vandaliſchen Hauſe, verwandt war. Ein Griechiſcher Autor giebt faſt Anlaß zu glauben, daß Leo ſelbſt Olybrium unterſtuͤtzet3 .Die Hiſtorie iſt hier aber ſo dunckel, daß wir nichts weiter finden, als daß es zu offenbarer Gewalt gekommen, daruͤber Anthemius im Jahr 472. das Leben eingebuͤſſet, und Olybrio alſo den Thron geraͤumet 4 . Ricimer ſelbſtſtarb [Beginn Spaltensatz]
Interea apud Ricimerem patricium, Mediolani ea tempeſtate reſidentem, fit collectio Ligurum nobi- litatis: qui flexis genibus, ſoloque proſtrati, pa- cem orabant principum, & ut ab ſcandalo utracque partes deſinerent, occaſiones gratiae ab una pre- cabantur offerri. Quid plura contexam? mulce- tur Ricimer, & uelle ſe reparare concordiam, permotus multorum fletibus pollicetur. Sed quis ait, potiſſimum huius legationis pondus excipiet? quem tantae molis cura maneat? quis eſt, qui Galatam concitatum reuocare poſſit, & principem? Nam ſemper, cum rogatur exuberat, qui iram naturali moderatione non terminat. Tunc uno omnes ore reſponderunt. Veſter tantummodo ad pacem declinetur aſſenſus. Eſt nobis perſona nu- per ad ſacerdotium Ticinenſis urbis adſcita, cui & belluae rabidae colla ſubmittunt. At uenera- bilis, & ſaeculis omnibus probatus pontifex, po- ſteaquam introgreſſus eſt, & proferendi ſermonis donatus licentia, quamuis fugitiuae poteſtatis in- ſignia, oſtrum, gemmasque rutilantes reuerendae imaginis fulgore compreſſerit, (etenim quaſi ab- ſente imperatore, ita in ſe oculos traxerat ſingu- lorum) tali narratione incipiens, ianuam oris reſerauit. Summa coeleſtis domini, uenerande princeps, eſt ordinatione diſpoſitum, ut cui tan- tae reipublicae cura mandabatur, per catholicae fidei dogma deum, & auctorem, & amatorem pi- etatis agnoſceret; per quem bellorum furorem pacis arma confringunt, & calcans colla ſuper- biae concordia ſuperat, quod fortitudo non prae- ualet. Sic namque Dauid praedicabilem parcen- di magis inimico animus reddidit, quam intentio uindicandi. Sic perfecti ſaeculorum reges & do- mini, ſupplicantibus indulgere coeleſti arte didi- cerunt. Supernae namque dominationis inſtar poſſidet, qui imperium ſuum pietate ſublimat. Hoc ergo Italia ueſtra freta iudicio, uel Ricimer patricius, paruitatem meam oratu direxit; indu- bitanter coniiciens, quod pacem Romanus deo mu- nus tribuat, quam precatur & barbarus. Erit enim triumphus ueſtris proprie profuturus anna- libus, ſi ſine ſanguine uiceritis. Simul neſcio quae, ſpecies fortior poſſit eſſe bellorum, quam dimicare contra iracundiam, & ferociſſimi Getae pudorem [Spaltenumbruch] onerare beneficiis. Grauius enim percellitur, ſi poſtulata impetret, quem puduit hactenus ſuppli- care. Tractandus deinde anceps bellandi euentus, in quo tamen ſi ita praeualuerint peccata certa- mine, ueſtro regno defraudabitur, quod partes utraeque perdiderint. Nam quaecunque apud Ri- cimerem, ſi amicus eſt, ſalua ſunt, cum ipſo a uobis patricio poſſidentur. Cogitate pariter, quia bene cauſae ſuae ordinem dirigit, qui pacem pri- mus obtulerit. Hactenus admirandus pontifex proſecutus, loquendi finem fecit. Tunc princept erigens oculos, deſertum ſe omnium uidit aſpecti- bus, atque in eum inuitatos uultus eſſe cunctorum, quem admirari nec ipſe deſinebat. Tunc alto tra- hens uerba ſuſpirio, ita orſus eſt. Quamuis in- explicabilis mihi, ſancte antiſtes, aduerſus Rici- merum cauſa doloris ſit: & nihil profuerit, ma- ximis eum a nobis donatum fuiſſe beneficiis. quem etiam (quod non ſine pudore & regni & ſangui- nis noſtri dicendum eſt) in familiae ſtemma copu- lauimus, dum indulſimus amori reipublicae, quod uideretur ad noſtrorum odium pertinere. Quis hoc namque ueterum retro principum fecit unquam, ut inter munera, quae pellito Getae dare neceſſe erat, pro quiete communi filia poneretur? Neſci- uimus parcere ſanguini noſtro, dum ſeruamus alie- num. Nemo tamen hoc credat propriae cauſa fa- ctum eſſe formidinis. nam in tanta circumſpectio- ne ſalutis omnium, ſolum pro nobis timere non nouimus. Bene enim apud nos compertum eſt, perire imperatori laudem ſuae uirtutis, qui pro aliorum cautela non metuit. Sed ut tuae uenera- tioni ad liquidum conatus illius aperiamus; quoti- ens a nobis maioribus donis cumulatus eſt Rici- mer, totiens grauior inimicus apparuit. Quanta contra rempublicam bella praeparauit? quantas externarum gentium per illum uires furor accepit? poſtremo etiam, ubi nocere non potuit, nocendi tamen fomenta ſuggeſſit. Huic nos pacem dabi- mus! hunc inteſtinum ſub indumento amicitiarum inimicum ſuſtinebimus, quem ad foedus concor- diae nec affinitatis uincula tenuerunt? Grandis cautio eſt, aduerſarii animum cognouiſſe. etenim hoſtem protinus ſenſiſſe, ſuperaſſe eſt. perdunt ſemper deprehenſa odia ſtimulos, quos occultata [Ende Spaltensatz] concepe- 2 3 4
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <div n="2"> <p><pb facs="#f0512" n="478"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,</hi></fw><lb/> ſich fuͤr <hi rendition="#aq">Olybrium</hi><note xml:id="FN512_02_01" next="#FN512_02_02" place="foot" n="2"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>, der aus einem der vornehmſten Geſchlechter in Rom, u. von<lb/> wegen ſeiner Gemahlin <hi rendition="#aq">Placidia,</hi> ſo wohl mit <hi rendition="#aq">Theodoſii</hi> des Groſſen, als<lb/> mit dem Koͤniglichen Vandaliſchen Hauſe, verwandt war. Ein Griechiſcher<lb/> Autor giebt faſt Anlaß zu glauben, daß <hi rendition="#aq">Leo</hi> ſelbſt <hi rendition="#aq">Olybrium</hi> unterſtuͤtzet<note xml:id="FN512_03_01" next="#FN512_03_02" place="foot" n="3"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>.<lb/> Die Hiſtorie iſt hier aber ſo dunckel, daß wir nichts weiter finden, als daß<lb/> es zu offenbarer Gewalt gekommen, daruͤber <hi rendition="#aq">Anthemius</hi> im Jahr 472. das<lb/> Leben eingebuͤſſet, und <hi rendition="#aq">Olybrio</hi> alſo den Thron geraͤumet <note xml:id="FN512_04_01" next="#FN512_04_02" place="foot" n="4"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>. Ricimer ſelbſt<lb/> <fw place="bottom" type="catch">ſtarb</fw><lb/><note next="#FN511_01_03" xml:id="FN511_01_02" prev="#FN511_01_01" place="foot" n="1"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Interea apud Ricimerem patricium, Mediolani ea<lb/> tempeſtate reſidentem, fit collectio Ligurum nobi-<lb/> litatis: qui flexis genibus, ſoloque proſtrati, pa-<lb/> cem orabant principum, & ut ab ſcandalo utracque<lb/> partes deſinerent, occaſiones gratiae ab una pre-<lb/> cabantur offerri. Quid plura contexam? mulce-<lb/> tur Ricimer, & uelle ſe reparare concordiam,<lb/> permotus multorum fletibus pollicetur. Sed quis<lb/> ait, potiſſimum huius legationis pondus excipiet?<lb/> quem tantae molis cura maneat? quis eſt, qui<lb/> Galatam concitatum reuocare poſſit, & principem?<lb/> Nam ſemper, cum rogatur exuberat, qui iram<lb/> naturali moderatione non terminat. Tunc uno<lb/> omnes ore reſponderunt. Veſter tantummodo ad<lb/> pacem declinetur aſſenſus. Eſt nobis perſona nu-<lb/> per ad ſacerdotium Ticinenſis urbis adſcita, cui<lb/> & belluae rabidae colla ſubmittunt. At uenera-<lb/> bilis, & ſaeculis omnibus probatus pontifex, po-<lb/> ſteaquam introgreſſus eſt, & proferendi ſermonis<lb/> donatus licentia, quamuis fugitiuae poteſtatis in-<lb/> ſignia, oſtrum, gemmasque rutilantes reuerendae<lb/> imaginis fulgore compreſſerit,</hi> (<hi rendition="#i">etenim quaſi ab-<lb/> ſente imperatore, ita in ſe oculos traxerat ſingu-<lb/> lorum</hi>) <hi rendition="#i">tali narratione incipiens, ianuam oris<lb/> reſerauit. Summa coeleſtis domini, uenerande<lb/> princeps, eſt ordinatione diſpoſitum, ut cui tan-<lb/> tae reipublicae cura mandabatur, per catholicae<lb/> fidei dogma deum, & auctorem, & amatorem pi-<lb/> etatis agnoſceret; per quem bellorum furorem<lb/> pacis arma confringunt, & calcans colla ſuper-<lb/> biae concordia ſuperat, quod fortitudo non prae-<lb/> ualet. Sic namque Dauid praedicabilem parcen-<lb/> di magis inimico animus reddidit, quam intentio<lb/> uindicandi. Sic perfecti ſaeculorum reges & do-<lb/> mini, ſupplicantibus indulgere coeleſti arte didi-<lb/> cerunt. Supernae namque dominationis inſtar<lb/> poſſidet, qui imperium ſuum pietate ſublimat.<lb/> Hoc ergo Italia ueſtra freta iudicio, uel Ricimer<lb/> patricius, paruitatem meam oratu direxit; indu-<lb/> bitanter coniiciens, quod pacem Romanus deo mu-<lb/> nus tribuat, quam precatur & barbarus. Erit<lb/> enim triumphus ueſtris proprie profuturus anna-<lb/> libus, ſi ſine ſanguine uiceritis. Simul neſcio quae,<lb/> ſpecies fortior poſſit eſſe bellorum, quam dimicare<lb/> contra iracundiam, & ferociſſimi Getae pudorem<lb/><cb/> onerare beneficiis. Grauius enim percellitur, ſi<lb/> poſtulata impetret, quem puduit hactenus ſuppli-<lb/> care. Tractandus deinde anceps bellandi euentus,<lb/> in quo tamen ſi ita praeualuerint peccata certa-<lb/> mine, ueſtro regno defraudabitur, quod partes<lb/> utraeque perdiderint. Nam quaecunque apud Ri-<lb/> cimerem, ſi amicus eſt, ſalua ſunt, cum ipſo a<lb/> uobis patricio poſſidentur. Cogitate pariter, quia<lb/> bene cauſae ſuae ordinem dirigit, qui pacem pri-<lb/> mus obtulerit. Hactenus admirandus pontifex<lb/> proſecutus, loquendi finem fecit. Tunc princept<lb/> erigens oculos, deſertum ſe omnium uidit aſpecti-<lb/> bus, atque in eum inuitatos uultus eſſe cunctorum,<lb/> quem admirari nec ipſe deſinebat. Tunc alto tra-<lb/> hens uerba ſuſpirio, ita orſus eſt. Quamuis in-<lb/> explicabilis mihi, ſancte antiſtes, aduerſus Rici-<lb/> merum cauſa doloris ſit: & nihil profuerit, ma-<lb/> ximis eum a nobis donatum fuiſſe beneficiis. quem<lb/> etiam</hi> (<hi rendition="#i">quod non ſine pudore & regni & ſangui-<lb/> nis noſtri dicendum eſt</hi>) <hi rendition="#i">in familiae ſtemma copu-<lb/> lauimus, dum indulſimus amori reipublicae, quod<lb/> uideretur ad noſtrorum odium pertinere. Quis hoc<lb/> namque ueterum retro principum fecit unquam,<lb/> ut inter munera, quae pellito Getae dare neceſſe<lb/> erat, pro quiete communi filia poneretur? Neſci-<lb/> uimus parcere ſanguini noſtro, dum ſeruamus alie-<lb/> num. Nemo tamen hoc credat propriae cauſa fa-<lb/> ctum eſſe formidinis. nam in tanta circumſpectio-<lb/> ne ſalutis omnium, ſolum pro nobis timere non<lb/> nouimus. Bene enim apud nos compertum eſt,<lb/> perire imperatori laudem ſuae uirtutis, qui pro<lb/> aliorum cautela non metuit. Sed ut tuae uenera-<lb/> tioni ad liquidum conatus illius aperiamus; quoti-<lb/> ens a nobis maioribus donis cumulatus eſt Rici-<lb/> mer, totiens grauior inimicus apparuit. Quanta<lb/> contra rempublicam bella praeparauit? quantas<lb/> externarum gentium per illum uires furor accepit?<lb/> poſtremo etiam, ubi nocere non potuit, nocendi<lb/> tamen fomenta ſuggeſſit. Huic nos pacem dabi-<lb/> mus! hunc inteſtinum ſub indumento amicitiarum<lb/> inimicum ſuſtinebimus, quem ad foedus concor-<lb/> diae nec affinitatis uincula tenuerunt? Grandis<lb/> cautio eſt, aduerſarii animum cognouiſſe. etenim<lb/> hoſtem protinus ſenſiſſe, ſuperaſſe eſt. perdunt<lb/> ſemper deprehenſa odia ſtimulos, quos occultata</hi></hi><lb/> <fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">concepe-</hi></hi></fw><cb type="end"/><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt.</note></note><lb/></p> </div> </div> </body> </text> </TEI> [478/0512]
Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
ſich fuͤr Olybrium 2, der aus einem der vornehmſten Geſchlechter in Rom, u. von
wegen ſeiner Gemahlin Placidia, ſo wohl mit Theodoſii des Groſſen, als
mit dem Koͤniglichen Vandaliſchen Hauſe, verwandt war. Ein Griechiſcher
Autor giebt faſt Anlaß zu glauben, daß Leo ſelbſt Olybrium unterſtuͤtzet 3.
Die Hiſtorie iſt hier aber ſo dunckel, daß wir nichts weiter finden, als daß
es zu offenbarer Gewalt gekommen, daruͤber Anthemius im Jahr 472. das
Leben eingebuͤſſet, und Olybrio alſo den Thron geraͤumet 4. Ricimer ſelbſt
ſtarb
1
2
3
4
1
Interea apud Ricimerem patricium, Mediolani ea
tempeſtate reſidentem, fit collectio Ligurum nobi-
litatis: qui flexis genibus, ſoloque proſtrati, pa-
cem orabant principum, & ut ab ſcandalo utracque
partes deſinerent, occaſiones gratiae ab una pre-
cabantur offerri. Quid plura contexam? mulce-
tur Ricimer, & uelle ſe reparare concordiam,
permotus multorum fletibus pollicetur. Sed quis
ait, potiſſimum huius legationis pondus excipiet?
quem tantae molis cura maneat? quis eſt, qui
Galatam concitatum reuocare poſſit, & principem?
Nam ſemper, cum rogatur exuberat, qui iram
naturali moderatione non terminat. Tunc uno
omnes ore reſponderunt. Veſter tantummodo ad
pacem declinetur aſſenſus. Eſt nobis perſona nu-
per ad ſacerdotium Ticinenſis urbis adſcita, cui
& belluae rabidae colla ſubmittunt. At uenera-
bilis, & ſaeculis omnibus probatus pontifex, po-
ſteaquam introgreſſus eſt, & proferendi ſermonis
donatus licentia, quamuis fugitiuae poteſtatis in-
ſignia, oſtrum, gemmasque rutilantes reuerendae
imaginis fulgore compreſſerit, (etenim quaſi ab-
ſente imperatore, ita in ſe oculos traxerat ſingu-
lorum) tali narratione incipiens, ianuam oris
reſerauit. Summa coeleſtis domini, uenerande
princeps, eſt ordinatione diſpoſitum, ut cui tan-
tae reipublicae cura mandabatur, per catholicae
fidei dogma deum, & auctorem, & amatorem pi-
etatis agnoſceret; per quem bellorum furorem
pacis arma confringunt, & calcans colla ſuper-
biae concordia ſuperat, quod fortitudo non prae-
ualet. Sic namque Dauid praedicabilem parcen-
di magis inimico animus reddidit, quam intentio
uindicandi. Sic perfecti ſaeculorum reges & do-
mini, ſupplicantibus indulgere coeleſti arte didi-
cerunt. Supernae namque dominationis inſtar
poſſidet, qui imperium ſuum pietate ſublimat.
Hoc ergo Italia ueſtra freta iudicio, uel Ricimer
patricius, paruitatem meam oratu direxit; indu-
bitanter coniiciens, quod pacem Romanus deo mu-
nus tribuat, quam precatur & barbarus. Erit
enim triumphus ueſtris proprie profuturus anna-
libus, ſi ſine ſanguine uiceritis. Simul neſcio quae,
ſpecies fortior poſſit eſſe bellorum, quam dimicare
contra iracundiam, & ferociſſimi Getae pudorem
onerare beneficiis. Grauius enim percellitur, ſi
poſtulata impetret, quem puduit hactenus ſuppli-
care. Tractandus deinde anceps bellandi euentus,
in quo tamen ſi ita praeualuerint peccata certa-
mine, ueſtro regno defraudabitur, quod partes
utraeque perdiderint. Nam quaecunque apud Ri-
cimerem, ſi amicus eſt, ſalua ſunt, cum ipſo a
uobis patricio poſſidentur. Cogitate pariter, quia
bene cauſae ſuae ordinem dirigit, qui pacem pri-
mus obtulerit. Hactenus admirandus pontifex
proſecutus, loquendi finem fecit. Tunc princept
erigens oculos, deſertum ſe omnium uidit aſpecti-
bus, atque in eum inuitatos uultus eſſe cunctorum,
quem admirari nec ipſe deſinebat. Tunc alto tra-
hens uerba ſuſpirio, ita orſus eſt. Quamuis in-
explicabilis mihi, ſancte antiſtes, aduerſus Rici-
merum cauſa doloris ſit: & nihil profuerit, ma-
ximis eum a nobis donatum fuiſſe beneficiis. quem
etiam (quod non ſine pudore & regni & ſangui-
nis noſtri dicendum eſt) in familiae ſtemma copu-
lauimus, dum indulſimus amori reipublicae, quod
uideretur ad noſtrorum odium pertinere. Quis hoc
namque ueterum retro principum fecit unquam,
ut inter munera, quae pellito Getae dare neceſſe
erat, pro quiete communi filia poneretur? Neſci-
uimus parcere ſanguini noſtro, dum ſeruamus alie-
num. Nemo tamen hoc credat propriae cauſa fa-
ctum eſſe formidinis. nam in tanta circumſpectio-
ne ſalutis omnium, ſolum pro nobis timere non
nouimus. Bene enim apud nos compertum eſt,
perire imperatori laudem ſuae uirtutis, qui pro
aliorum cautela non metuit. Sed ut tuae uenera-
tioni ad liquidum conatus illius aperiamus; quoti-
ens a nobis maioribus donis cumulatus eſt Rici-
mer, totiens grauior inimicus apparuit. Quanta
contra rempublicam bella praeparauit? quantas
externarum gentium per illum uires furor accepit?
poſtremo etiam, ubi nocere non potuit, nocendi
tamen fomenta ſuggeſſit. Huic nos pacem dabi-
mus! hunc inteſtinum ſub indumento amicitiarum
inimicum ſuſtinebimus, quem ad foedus concor-
diae nec affinitatis uincula tenuerunt? Grandis
cautio eſt, aduerſarii animum cognouiſſe. etenim
hoſtem protinus ſenſiſſe, ſuperaſſe eſt. perdunt
ſemper deprehenſa odia ſtimulos, quos occultata
concepe-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
| URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726 |
| URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/512 |
| Zitationshilfe: | Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 478. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/512>, abgerufen am 17.06.2024. |
