Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
starb den 18. Augusti. Seine Thaten zeigen zur Gnüge, was er für Gaben
von Natur gehabt. Die Historie seiner Zeit ist aber so dunckel, daß die
Nachwelt, nicht sicher genug urtheilen kan, ob er sie wohl angewendet, oder
nicht5. Jn der Kirchen zu St. Agatha in Rom hat sich sein Andencken lange
Zeit erhalten. Denn als der Cardinal Friedericus Borromeus selbige er-
neuern ließ, fand man in einem Stück von Musiv-Arbeit nachfolgende Jn-
scription:

FL. RI-
[Beginn Spaltensatz] conceperant. Sed si in his omnibus reuerentia
tues, & uadis, & mediator accedit, qui potes
spiritali indagine consilia nefanda inuenire, &
intenta corrigere; pacem, quam & tu poscis, ne-
gare non audeo. Postremo, si solitae calliditatis
astutia etiam te fefellerit, certamen iam uulnera-
tus assumat. me tamen, statumque reipublicae tuis
committo & commendo manibus, & gratiam,
quam supplicanti, & profuso per se Ricimeri ne-
gare disposueram, per te primus exhibeo. Pro-
funda enim deliberatione compendiis nostris in
hac parte consulimus, si in incertis procellarum
erroribus nauem ex ueri gubernatoris ordinatione
flectamus. Quis enim tibi excusare praesumat be-
neficium postulanti, cui oportuerat ante preces
offerri? Haec imperator. At uenerabilis sacer-
dos. Gratias, inquit, omnipotenti deo, qui pa-
cem suam principis menti inseruit; quem ad in-
star superni dominatus uicarium suae potestatis
uoluit esse mortalibus. Quibus breuiter narratis,
accepto etiam pro concordiae firmitate ab Anthe-
mio sacramento, discessit, festinans ad Liguriam
reuerti, quando resurrectionis dominicae tempus
instabat.
Siehe die 4te Note.
chronicon alexandrinvm p.
321. Olybrius Romam missus a Leone imperatore
a Romanis inuitus coronatur imperator, ducta
uxore Placidia illa, quae a barbaris redemta, seu
a captiuitate liberata fuerat. Hi condiderunt
aedem sacram sanctae Euphemiae, Olybrii nuncu-
patam. Genuit autem Olybrius ex Placidia Iuli-
anam, coniugem Areobindi, magni illius uiri, qui
in Perside singulari certamine cum hoste est con-
gressus: ex quibus natus est Olybrius minor.

lambecivs
hat in seinen commentariis de
bibliotheca Vindobonensi Lib. II. p.
478. den
Stamm-Baum dieser Familie fürgestellet.
cassiodorvs, festo & marcia-
no coss.
His consulibus Ricimer, Romae fa-
cto imperatore Olybrio, Anthemium contra reue-
rentiam principis, & ius affinitatis, cum graui
[Spaltenumbruch] clade ciuitatis extinguit. Qui non diutius pera-
cto scelere gloriatus, post quadraginta dies defun-
ctus est. Olybrius autem septimo mense uitam per-
egit.
marcellinvs ad eundem annum.
Anthemius imperator Romae a Ricimere genero
suo occiditur. loco eius Olybrius substitutus, septi-
mo mense imperii sui uita defunctus est.
Der
chronographvs cvspiniani giebt die
Zeit noch genauer an, ad h. A. Bellum ciuile ge-
stum est Romae inter Anthemium imperatorem, &
Ricimerem patricium. Et leuatus est Romae im-
perator Olybrius, occisus uero imperator Anthe-
mius V. idus Iulias. Defunctus uero est Ricimer
XV. kal. Sept. QVO ANNO GVNDIBAL-
DVS PATRICIVS FACTVS EST AB
IMPERATORE.
Defunctus uero est impera-
tor Olybrius Romae X. kal. Nou.
Die Chrono-
logie dieser Käiser hat pagivs ad A. 432. n. 4.
untersucht.
5 Jndessen haben die historici, nachdem sie
seine Thaten von unterschiedenen Seiten angesehen,
auch gantz unterschiedene Urtheile von ihm gefället.
Z. e. iornandes nennet ihn c. 45. Virum
egregium, & pene tunc in Italia ad exercitum
singularem.
baronivs
aber will ihm, weil
er ihn für einen Arianer hält, auch diesen Ruhm
nicht einmal zustehen, sondern sagt, iornan-
des
sey, als ein Landsmann, partheyisch. Er
selbst hält ihm ad A. 472. n. 9. eine gantz andre
Leichen-Rede: Sic igitur proditor barbarus, fax
occidentalis imperii, perfidus Arianus, Ricimer,
sero licet, tandem sensit se nolentem licet
(sicut
Antiochus
) subditum esse deo. Hic ille perfidus,
qui instar mancipiorum habuit imperatores, pro
arbitrio eos tollens & subrogans, miscens & uer-
sans pro ludibrio summam rerum aleam. Hic ille
sacrilegus Arianus, qui cum tantam sibi in Ro-
manum imperium usurpasset autoritatem, inuictis
licet ipsis Romanae ecclesiae pontificibus, barba-
rica tamen autoritate in urbe sibi ecclesiam uindi-
carat, in quam cum suis Arianis Gothis militibus
conueniret.
Er verstehet hier die Kirche zu St.
Agatha, davon unten gehandelt wird. Allda ist
auch nota 7. angemercket worden, daß es noch
nicht ausgemacht, ob Rieimer ein Arianer gewesen.
[Ende Spaltensatz]
6. Vid.

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
ſtarb den 18. Auguſti. Seine Thaten zeigen zur Gnuͤge, was er fuͤr Gaben
von Natur gehabt. Die Hiſtorie ſeiner Zeit iſt aber ſo dunckel, daß die
Nachwelt, nicht ſicher genug urtheilen kan, ob er ſie wohl angewendet, oder
nicht5. Jn der Kirchen zu St. Agatha in Rom hat ſich ſein Andencken lange
Zeit erhalten. Denn als der Cardinal Friedericus Borromeus ſelbige er-
neuern ließ, fand man in einem Stuͤck von Muſiv-Arbeit nachfolgende Jn-
ſcription:

FL. RI-
[Beginn Spaltensatz] conceperant. Sed ſi in his omnibus reuerentia
tues, & uadis, & mediator accedit, qui potes
ſpiritali indagine conſilia nefanda inuenire, &
intenta corrigere; pacem, quam & tu poſcis, ne-
gare non audeo. Poſtremo, ſi ſolitae calliditatis
aſtutia etiam te fefellerit, certamen iam uulnera-
tus aſſumat. me tamen, ſtatumque reipublicae tuis
committo & commendo manibus, & gratiam,
quam ſupplicanti, & profuſo per ſe Ricimeri ne-
gare diſpoſueram, per te primus exhibeo. Pro-
funda enim deliberatione compendiis noſtris in
hac parte conſulimus, ſi in incertis procellarum
erroribus nauem ex ueri gubernatoris ordinatione
flectamus. Quis enim tibi excuſare praeſumat be-
neficium poſtulanti, cui oportuerat ante preces
offerri? Haec imperator. At uenerabilis ſacer-
dos. Gratias, inquit, omnipotenti deo, qui pa-
cem ſuam principis menti inſeruit; quem ad in-
ſtar ſuperni dominatus uicarium ſuae poteſtatis
uoluit eſſe mortalibus. Quibus breuiter narratis,
accepto etiam pro concordiae firmitate ab Anthe-
mio ſacramento, diſceſſit, feſtinans ad Liguriam
reuerti, quando reſurrectionis dominicae tempus
inſtabat.
Siehe die 4te Note.
chronicon alexandrinvm p.
321. Olybrius Romam miſſus a Leone imperatore
a Romanis inuitus coronatur imperator, ducta
uxore Placidia illa, quae a barbaris redemta, ſeu
a captiuitate liberata fuerat. Hi condiderunt
aedem ſacram ſanctae Euphemiae, Olybrii nuncu-
patam. Genuit autem Olybrius ex Placidia Iuli-
anam, coniugem Areobindi, magni illius uiri, qui
in Perſide ſingulari certamine cum hoſte eſt con-
greſſus: ex quibus natus eſt Olybrius minor.

lambecivs
hat in ſeinen commentariis de
bibliotheca Vindobonenſi Lib. II. p.
478. den
Stamm-Baum dieſer Familie fuͤrgeſtellet.
cassiodorvs, festo & marcia-
no coss.
His conſulibus Ricimer, Romae fa-
cto imperatore Olybrio, Anthemium contra reue-
rentiam principis, & ius affinitatis, cum graui
[Spaltenumbruch] clade ciuitatis extinguit. Qui non diutius pera-
cto ſcelere gloriatus, poſt quadraginta dies defun-
ctus eſt. Olybrius autem ſeptimo menſe uitam per-
egit.
marcellinvs ad eundem annum.
Anthemius imperator Romae a Ricimere genero
ſuo occiditur. loco eius Olybrius ſubſtitutus, ſepti-
mo menſe imperii ſui uita defunctus eſt.
Der
chronographvs cvspiniani giebt die
Zeit noch genauer an, ad h. A. Bellum ciuile ge-
ſtum eſt Romae inter Anthemium imperatorem, &
Ricimerem patricium. Et leuatus eſt Romae im-
perator Olybrius, occiſus uero imperator Anthe-
mius V. idus Iulias. Defunctus uero eſt Ricimer
XV. kal. Sept. QVO ANNO GVNDIBAL-
DVS PATRICIVS FACTVS EST AB
IMPERATORE.
Defunctus uero eſt impera-
tor Olybrius Romae X. kal. Nou.
Die Chrono-
logie dieſer Kaͤiſer hat pagivs ad A. 432. n. 4.
unterſucht.
5 Jndeſſen haben die hiſtorici, nachdem ſie
ſeine Thaten von unterſchiedenen Seiten angeſehen,
auch gantz unterſchiedene Urtheile von ihm gefaͤllet.
Z. e. iornandes nennet ihn c. 45. Virum
egregium, & pene tunc in Italia ad exercitum
ſingularem.
baronivs
aber will ihm, weil
er ihn fuͤr einen Arianer haͤlt, auch dieſen Ruhm
nicht einmal zuſtehen, ſondern ſagt, iornan-
des
ſey, als ein Landsmann, partheyiſch. Er
ſelbſt haͤlt ihm ad A. 472. n. 9. eine gantz andre
Leichen-Rede: Sic igitur proditor barbarus, fax
occidentalis imperii, perfidus Arianus, Ricimer,
ſero licet, tandem ſenſit ſe nolentem licet
(ſicut
Antiochus
) ſubditum eſſe deo. Hic ille perfidus,
qui inſtar mancipiorum habuit imperatores, pro
arbitrio eos tollens & ſubrogans, miſcens & uer-
ſans pro ludibrio ſummam rerum aleam. Hic ille
ſacrilegus Arianus, qui cum tantam ſibi in Ro-
manum imperium uſurpaſſet autoritatem, inuictis
licet ipſis Romanae eccleſiae pontificibus, barba-
rica tamen autoritate in urbe ſibi eccleſiam uindi-
carat, in quam cum ſuis Arianis Gothis militibus
conueniret.
Er verſtehet hier die Kirche zu St.
Agatha, davon unten gehandelt wird. Allda iſt
auch nota 7. angemercket worden, daß es noch
nicht ausgemacht, ob Rieimer ein Arianer geweſen.
[Ende Spaltensatz]
6. Vid.
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0513" n="479"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Anfang der Regierung</hi><hi rendition="#aq">Chlodovei.</hi></fw><lb/>
&#x017F;tarb den 18. Augu&#x017F;ti. Seine Thaten zeigen zur Gnu&#x0364;ge, was er fu&#x0364;r Gaben<lb/>
von Natur gehabt. Die Hi&#x017F;torie &#x017F;einer Zeit i&#x017F;t aber &#x017F;o dunckel, daß die<lb/>
Nachwelt, nicht &#x017F;icher genug urtheilen kan, ob er &#x017F;ie wohl angewendet, oder<lb/>
nicht<note place="foot" n="5">Jnde&#x017F;&#x017F;en haben die <hi rendition="#aq">hi&#x017F;torici,</hi> nachdem &#x017F;ie<lb/>
&#x017F;eine Thaten von unter&#x017F;chiedenen Seiten ange&#x017F;ehen,<lb/>
auch gantz unter&#x017F;chiedene Urtheile von ihm gefa&#x0364;llet.<lb/>
Z. e. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi></hi> nennet ihn <hi rendition="#aq">c. 45. <hi rendition="#i">Virum<lb/>
egregium, &amp; pene tunc in Italia ad exercitum<lb/>
&#x017F;ingularem.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">baronivs</hi></hi></hi> aber will ihm, weil<lb/>
er ihn fu&#x0364;r einen Arianer ha&#x0364;lt, auch die&#x017F;en Ruhm<lb/>
nicht einmal zu&#x017F;tehen, &#x017F;ondern &#x017F;agt, <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornan-<lb/>
des</hi></hi></hi> &#x017F;ey, als ein Landsmann, partheyi&#x017F;ch. Er<lb/>
&#x017F;elb&#x017F;t ha&#x0364;lt ihm <hi rendition="#aq">ad A. 472. n.</hi> 9. eine gantz andre<lb/>
Leichen-Rede: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Sic igitur proditor barbarus, fax<lb/>
occidentalis imperii, perfidus Arianus, Ricimer,<lb/>
&#x017F;ero licet, tandem &#x017F;en&#x017F;it &#x017F;e nolentem licet</hi> (<hi rendition="#i">&#x017F;icut<lb/>
Antiochus</hi>) <hi rendition="#i">&#x017F;ubditum e&#x017F;&#x017F;e deo. Hic ille perfidus,<lb/>
qui in&#x017F;tar mancipiorum habuit imperatores, pro<lb/>
arbitrio eos tollens &amp; &#x017F;ubrogans, mi&#x017F;cens &amp; uer-<lb/>
&#x017F;ans pro ludibrio &#x017F;ummam rerum aleam. Hic ille<lb/>
&#x017F;acrilegus Arianus, qui cum tantam &#x017F;ibi in Ro-<lb/>
manum imperium u&#x017F;urpa&#x017F;&#x017F;et autoritatem, inuictis<lb/>
licet ip&#x017F;is Romanae eccle&#x017F;iae pontificibus, barba-<lb/>
rica tamen autoritate in urbe &#x017F;ibi eccle&#x017F;iam uindi-<lb/>
carat, in quam cum &#x017F;uis Arianis Gothis militibus<lb/>
conueniret.</hi></hi> Er ver&#x017F;tehet hier die Kirche zu St.<lb/>
Agatha, davon unten gehandelt wird. Allda i&#x017F;t<lb/>
auch <hi rendition="#aq">nota</hi> 7. angemercket worden, daß es noch<lb/>
nicht ausgemacht, ob Rieimer ein Arianer gewe&#x017F;en.<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">6. <hi rendition="#aq">Vid.</hi></fw><cb type="end"/>
</note>. Jn der Kirchen zu St. Agatha in Rom hat &#x017F;ich &#x017F;ein Andencken lange<lb/>
Zeit erhalten. Denn als der Cardinal <hi rendition="#aq">Friedericus Borromeus</hi> &#x017F;elbige er-<lb/>
neuern ließ, fand man in einem Stu&#x0364;ck von Mu&#x017F;iv-Arbeit nachfolgende Jn-<lb/>
&#x017F;cription:</p><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#g">FL. RI-</hi> </hi> </fw><lb/>
          <p>
            <note xml:id="FN511_01_03" prev="#FN511_01_02" place="foot" n="1">
              <cb type="start"/> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">conceperant. Sed &#x017F;i in his omnibus reuerentia<lb/>
tues, &amp; uadis, &amp; mediator accedit, qui potes<lb/>
&#x017F;piritali indagine con&#x017F;ilia nefanda inuenire, &amp;<lb/>
intenta corrigere; pacem, quam &amp; tu po&#x017F;cis, ne-<lb/>
gare non audeo. Po&#x017F;tremo, &#x017F;i &#x017F;olitae calliditatis<lb/>
a&#x017F;tutia etiam te fefellerit, certamen iam uulnera-<lb/>
tus a&#x017F;&#x017F;umat. me tamen, &#x017F;tatumque reipublicae tuis<lb/>
committo &amp; commendo manibus, &amp; gratiam,<lb/>
quam &#x017F;upplicanti, &amp; profu&#x017F;o per &#x017F;e Ricimeri ne-<lb/>
gare di&#x017F;po&#x017F;ueram, per te primus exhibeo. Pro-<lb/>
funda enim deliberatione compendiis no&#x017F;tris in<lb/>
hac parte con&#x017F;ulimus, &#x017F;i in incertis procellarum<lb/>
erroribus nauem ex ueri gubernatoris ordinatione<lb/>
flectamus. Quis enim tibi excu&#x017F;are prae&#x017F;umat be-<lb/>
neficium po&#x017F;tulanti, cui oportuerat ante preces<lb/>
offerri? Haec imperator. At uenerabilis &#x017F;acer-<lb/>
dos. Gratias, inquit, omnipotenti deo, qui pa-<lb/>
cem &#x017F;uam principis menti in&#x017F;eruit; quem ad in-<lb/>
&#x017F;tar &#x017F;uperni dominatus uicarium &#x017F;uae pote&#x017F;tatis<lb/>
uoluit e&#x017F;&#x017F;e mortalibus. Quibus breuiter narratis,<lb/>
accepto etiam pro concordiae firmitate ab Anthe-<lb/>
mio &#x017F;acramento, di&#x017F;ce&#x017F;&#x017F;it, fe&#x017F;tinans ad Liguriam<lb/>
reuerti, quando re&#x017F;urrectionis dominicae tempus<lb/>
in&#x017F;tabat.</hi> </hi> <note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf Seite 510/476 beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note>
            </note>
          </p><lb/>
          <note xml:id="FN512_02_02" prev="#FN512_02_01" place="foot" n="2">Siehe die 4te Note.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an zweiter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/>
          <note xml:id="FN512_03_02" prev="#FN512_03_01" place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">chronicon alexandrinvm</hi></hi> p.<lb/>
321. <hi rendition="#i">Olybrius Romam mi&#x017F;&#x017F;us a Leone imperatore<lb/>
a Romanis inuitus coronatur imperator, ducta<lb/>
uxore Placidia illa, quae a barbaris redemta, &#x017F;eu<lb/>
a captiuitate liberata fuerat. Hi condiderunt<lb/>
aedem &#x017F;acram &#x017F;anctae Euphemiae, Olybrii nuncu-<lb/>
patam. Genuit autem Olybrius ex Placidia Iuli-<lb/>
anam, coniugem Areobindi, magni illius uiri, qui<lb/>
in Per&#x017F;ide &#x017F;ingulari certamine cum ho&#x017F;te e&#x017F;t con-<lb/>
gre&#x017F;&#x017F;us: ex quibus natus e&#x017F;t Olybrius minor.</hi><lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">lambecivs</hi></hi></hi> hat in &#x017F;einen <hi rendition="#aq">commentariis de<lb/>
bibliotheca Vindobonen&#x017F;i Lib. II. p.</hi> 478. den<lb/>
Stamm-Baum die&#x017F;er Familie fu&#x0364;rge&#x017F;tellet.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an dritter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/>
          <note xml:id="FN512_04_02" prev="#FN512_04_01" place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">cassiodorvs, festo &amp; marcia-<lb/>
no coss.</hi></hi><hi rendition="#i">His con&#x017F;ulibus Ricimer, Romae fa-<lb/>
cto imperatore Olybrio, Anthemium contra reue-<lb/>
rentiam principis, &amp; ius affinitatis, cum graui<lb/><cb/>
clade ciuitatis extinguit. Qui non diutius pera-<lb/>
cto &#x017F;celere gloriatus, po&#x017F;t quadraginta dies defun-<lb/>
ctus e&#x017F;t. Olybrius autem &#x017F;eptimo men&#x017F;e uitam per-<lb/>
egit.</hi><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> ad eundem annum.<lb/><hi rendition="#i">Anthemius imperator Romae a Ricimere genero<lb/>
&#x017F;uo occiditur. loco eius Olybrius &#x017F;ub&#x017F;titutus, &#x017F;epti-<lb/>
mo men&#x017F;e imperii &#x017F;ui uita defunctus e&#x017F;t.</hi></hi> Der<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">chronographvs cvspiniani</hi></hi></hi> giebt die<lb/>
Zeit noch genauer an, <hi rendition="#aq">ad h. A. <hi rendition="#i">Bellum ciuile ge-<lb/>
&#x017F;tum e&#x017F;t Romae inter Anthemium imperatorem, &amp;<lb/>
Ricimerem patricium. Et leuatus e&#x017F;t Romae im-<lb/>
perator Olybrius, occi&#x017F;us uero imperator Anthe-<lb/>
mius V. idus Iulias. Defunctus uero e&#x017F;t Ricimer<lb/>
XV. kal. Sept. <hi rendition="#g">QVO ANNO GVNDIBAL-<lb/>
DVS PATRICIVS FACTVS EST AB<lb/>
IMPERATORE.</hi> Defunctus uero e&#x017F;t impera-<lb/>
tor Olybrius Romae X. kal. Nou.</hi></hi> Die Chrono-<lb/>
logie die&#x017F;er Ka&#x0364;i&#x017F;er hat <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagivs</hi></hi> ad A. 432. n.</hi> 4.<lb/>
unter&#x017F;ucht.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an vierter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[479/0513] bis zu Anfang der Regierung Chlodovei. ſtarb den 18. Auguſti. Seine Thaten zeigen zur Gnuͤge, was er fuͤr Gaben von Natur gehabt. Die Hiſtorie ſeiner Zeit iſt aber ſo dunckel, daß die Nachwelt, nicht ſicher genug urtheilen kan, ob er ſie wohl angewendet, oder nicht 5. Jn der Kirchen zu St. Agatha in Rom hat ſich ſein Andencken lange Zeit erhalten. Denn als der Cardinal Friedericus Borromeus ſelbige er- neuern ließ, fand man in einem Stuͤck von Muſiv-Arbeit nachfolgende Jn- ſcription: FL. RI- 1 2 3 4 5 Jndeſſen haben die hiſtorici, nachdem ſie ſeine Thaten von unterſchiedenen Seiten angeſehen, auch gantz unterſchiedene Urtheile von ihm gefaͤllet. Z. e. iornandes nennet ihn c. 45. Virum egregium, & pene tunc in Italia ad exercitum ſingularem. baronivs aber will ihm, weil er ihn fuͤr einen Arianer haͤlt, auch dieſen Ruhm nicht einmal zuſtehen, ſondern ſagt, iornan- des ſey, als ein Landsmann, partheyiſch. Er ſelbſt haͤlt ihm ad A. 472. n. 9. eine gantz andre Leichen-Rede: Sic igitur proditor barbarus, fax occidentalis imperii, perfidus Arianus, Ricimer, ſero licet, tandem ſenſit ſe nolentem licet (ſicut Antiochus) ſubditum eſſe deo. Hic ille perfidus, qui inſtar mancipiorum habuit imperatores, pro arbitrio eos tollens & ſubrogans, miſcens & uer- ſans pro ludibrio ſummam rerum aleam. Hic ille ſacrilegus Arianus, qui cum tantam ſibi in Ro- manum imperium uſurpaſſet autoritatem, inuictis licet ipſis Romanae eccleſiae pontificibus, barba- rica tamen autoritate in urbe ſibi eccleſiam uindi- carat, in quam cum ſuis Arianis Gothis militibus conueniret. Er verſtehet hier die Kirche zu St. Agatha, davon unten gehandelt wird. Allda iſt auch nota 7. angemercket worden, daß es noch nicht ausgemacht, ob Rieimer ein Arianer geweſen. 6. Vid. 1 conceperant. Sed ſi in his omnibus reuerentia tues, & uadis, & mediator accedit, qui potes ſpiritali indagine conſilia nefanda inuenire, & intenta corrigere; pacem, quam & tu poſcis, ne- gare non audeo. Poſtremo, ſi ſolitae calliditatis aſtutia etiam te fefellerit, certamen iam uulnera- tus aſſumat. me tamen, ſtatumque reipublicae tuis committo & commendo manibus, & gratiam, quam ſupplicanti, & profuſo per ſe Ricimeri ne- gare diſpoſueram, per te primus exhibeo. Pro- funda enim deliberatione compendiis noſtris in hac parte conſulimus, ſi in incertis procellarum erroribus nauem ex ueri gubernatoris ordinatione flectamus. Quis enim tibi excuſare praeſumat be- neficium poſtulanti, cui oportuerat ante preces offerri? Haec imperator. At uenerabilis ſacer- dos. Gratias, inquit, omnipotenti deo, qui pa- cem ſuam principis menti inſeruit; quem ad in- ſtar ſuperni dominatus uicarium ſuae poteſtatis uoluit eſſe mortalibus. Quibus breuiter narratis, accepto etiam pro concordiae firmitate ab Anthe- mio ſacramento, diſceſſit, feſtinans ad Liguriam reuerti, quando reſurrectionis dominicae tempus inſtabat. 2 Siehe die 4te Note. 3 chronicon alexandrinvm p. 321. Olybrius Romam miſſus a Leone imperatore a Romanis inuitus coronatur imperator, ducta uxore Placidia illa, quae a barbaris redemta, ſeu a captiuitate liberata fuerat. Hi condiderunt aedem ſacram ſanctae Euphemiae, Olybrii nuncu- patam. Genuit autem Olybrius ex Placidia Iuli- anam, coniugem Areobindi, magni illius uiri, qui in Perſide ſingulari certamine cum hoſte eſt con- greſſus: ex quibus natus eſt Olybrius minor. lambecivs hat in ſeinen commentariis de bibliotheca Vindobonenſi Lib. II. p. 478. den Stamm-Baum dieſer Familie fuͤrgeſtellet. 4 cassiodorvs, festo & marcia- no coss. His conſulibus Ricimer, Romae fa- cto imperatore Olybrio, Anthemium contra reue- rentiam principis, & ius affinitatis, cum graui clade ciuitatis extinguit. Qui non diutius pera- cto ſcelere gloriatus, poſt quadraginta dies defun- ctus eſt. Olybrius autem ſeptimo menſe uitam per- egit. marcellinvs ad eundem annum. Anthemius imperator Romae a Ricimere genero ſuo occiditur. loco eius Olybrius ſubſtitutus, ſepti- mo menſe imperii ſui uita defunctus eſt. Der chronographvs cvspiniani giebt die Zeit noch genauer an, ad h. A. Bellum ciuile ge- ſtum eſt Romae inter Anthemium imperatorem, & Ricimerem patricium. Et leuatus eſt Romae im- perator Olybrius, occiſus uero imperator Anthe- mius V. idus Iulias. Defunctus uero eſt Ricimer XV. kal. Sept. QVO ANNO GVNDIBAL- DVS PATRICIVS FACTVS EST AB IMPERATORE. Defunctus uero eſt impera- tor Olybrius Romae X. kal. Nou. Die Chrono- logie dieſer Kaͤiſer hat pagivs ad A. 432. n. 4. unterſucht.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/513
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 479. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/513>, abgerufen am 17.06.2024.