Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite
Zehndtes Buch. Geschichte der Teutschen,

FL. RICIMER. V. I. MAGISTER. VTRIVSQVE. MI-
LITIAE. PATRICIVS. ET. EXCONSVL. ORD. PRO.
VOTO. SVO. ADORNAVIT.
6

Der Pabst Gregorius M. hat diese Kirche7, welche bis dahin, unter der
Gothischen Regierung, den Arianern gehöret hatte, im Jahr 591. zum Dienst
der Rechtgläubigen eingeweyhet, und St. Agathä Reliquien hineinge-
leget8, von welcher Heiligin sie auch den Namen bekommen. Es führet alle-
mal ein Cardinal den Titel als diaconus davon.

XXII. Olybrius ernennete Gundobaldum, König der Burgunder,
Und ernennet
Gundobalden,
König der
Burgunder,
zum patricio.
der nahe mit Ricimere verwandt war1, zum patricio. Der Name dieses
Königes erinnert uns, hier die Burgundische Geschichte, bis an seine Zeiten
nachzuholen. Gundicarius, der dieses Reich in Gallien gestifftet, hatte zwey
Söhne verlassen, Gundeucum und Chilpericum: die Theodorico II.
2
3
4
5
6

Könige
6 [Beginn Spaltensatz] Vid. baronivs ad A. CCCCLXXII. n. 10.
7 Ob sie erst unter Regierung der Gothischen
Könige den Arianern zu Theil geworden, oder ob
Ricimet schon derselben Secte zugethan gewesen, ist
ungewiß; zum wenigsten, bekanten sich die Sve-
ven, von welcher Nation er war, damals noch zur
Rechtgläubigen Kirche.
8 gregorivs L. IV. epistola 19. Er erzeh-
let auch dialogorum Lib. III. c. 30. seltsame Sa-
chen, die sich bey solcher Einweyhung zugetragen.
baronivs rechnet dieselbe Einweyhung zum
Jahr 591. (ad h. A. n. 43.) daß aber die Kirche,
die noch heutiges Tages St. Agathä heißt, eben
dieselbe sey, so gregorivs eingeweyhet,
hat der p. montfavcon im diario Italiae
p. 131. seq.
ausgeführet.
1 §. XXII. 1. Siehe beym vorigen §. die 4te Note.
conf. valesivs T. I. p. 217.
2 Siehe oben §. XII.
3 Siehe oben §. XV.
4 Dieses Chilperici erwehnet gregorivs
tvronensis,
in uita S. Romani abbatis:

wovon pagivs ad A. 472. n. 6. nachzusehen.
sidonivs apollinaris gedencket L. V.
ep.
6. ebenfalls eines Chilperici p. 134. Namque
confirmato MAGISTRO MILITVM CHIL-
PERICO, VICTORIOSISSIMO VIRO,

relatu uenenato quorumpiam sceleratorum fuisse
secreto insusurratum, tuo praecipue machinatu,
oppidum Vasionense partibus noui principis appli-
cari.
Er rühmet denselben ferner ibid. ep. 7. His
[Spaltenumbruch] moribus obruunt uirum non minus bonitate quam
potestate praestantem. Sed quid faciat unus un-
dique uenenato uallatus interprete? Quid inquam
faciat, cui natura cum bonis, uita cum malis est?

Jnsonderheit preiset er dieses Königes Gemahlin.
Sane quod principaliter medetur afflictis, tempe-
rat lucumonem nostrum Tanaquil sua, & aures
mariti uirosa susurronum fece completas opportu-
nitate falsi sermonis eruderat. Cuius studio scire
uos par est, nihil interim quieti fratrum commu-
nium apud animum communis patroni, iuniorum
Cibyratarum uenena nocuisse, neque quicquam deo
propitiante nocitura; si modo, QVANDIV
PRAESENS POTESTAS LVGDV-
NENSEM GERMANIAM REGIT,

nostrum, suumque Germanicum praesens Agrip-
pina moderetur.
Es ist aber ungewiß, welcher
Chilpericus hier zu verstehen. sirmondvs ziehet
diese Stellen in seinen Anmerckungen auf Gundeu-
ci
Sohn: pagivs ad A. 472. n. 6. auf dessel-
ben Bruder.
5 hilarivs papa, in epistola ad Leonti-
um episcopum Arelatensem, ap. baronivm
ad A. 463. n. 4. Quantum filii nostri, VIRI
ILLVSTRIS, MAGISTRI MILITVM,
GVNDVICI
sermone est indicatum; praedi-
ctus episcopus
(nempe Mamertus Viennensis) in-
uitis Diensibus episcopum consecrare praesumit.
6 gregorivs tvronensis Lib. II. c.
28. Fuit autem & Gundeuchus rex Burgundionum,
ex genere Athanarici, regis persecutoris, de quo
supra meminimus. Huic fuerunt quatuor filii,

[Ende Spaltensatz]
Gundobal-
Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,

FL. RICIMER. V. I. MAGISTER. VTRIVSQVE. MI-
LITIAE. PATRICIVS. ET. EXCONSVL. ORD. PRO.
VOTO. SVO. ADORNAVIT.
6

Der Pabſt Gregorius M. hat dieſe Kirche7, welche bis dahin, unter der
Gothiſchen Regierung, den Arianern gehoͤret hatte, im Jahr 591. zum Dienſt
der Rechtglaͤubigen eingeweyhet, und St. Agathaͤ Reliquien hineinge-
leget8, von welcher Heiligin ſie auch den Namen bekommen. Es fuͤhret alle-
mal ein Cardinal den Titel als diaconus davon.

XXII. Olybrius ernennete Gundobaldum, Koͤnig der Burgunder,
Und ernennet
Gundobalden,
Koͤnig der
Burgunder,
zum patricio.
der nahe mit Ricimere verwandt war1, zum patricio. Der Name dieſes
Koͤniges erinnert uns, hier die Burgundiſche Geſchichte, bis an ſeine Zeiten
nachzuholen. Gundicarius, der dieſes Reich in Gallien geſtifftet, hatte zwey
Soͤhne verlaſſen, Gundeucum und Chilpericum: die Theodorico II.
2
3
4
5
6

Koͤnige
6 [Beginn Spaltensatz] Vid. baronivs ad A. CCCCLXXII. n. 10.
7 Ob ſie erſt unter Regierung der Gothiſchen
Koͤnige den Arianern zu Theil geworden, oder ob
Ricimet ſchon derſelben Secte zugethan geweſen, iſt
ungewiß; zum wenigſten, bekanten ſich die Sve-
ven, von welcher Nation er war, damals noch zur
Rechtglaͤubigen Kirche.
8 gregorivs L. IV. epiſtola 19. Er erzeh-
let auch dialogorum Lib. III. c. 30. ſeltſame Sa-
chen, die ſich bey ſolcher Einweyhung zugetragen.
baronivs rechnet dieſelbe Einweyhung zum
Jahr 591. (ad h. A. n. 43.) daß aber die Kirche,
die noch heutiges Tages St. Agathaͤ heißt, eben
dieſelbe ſey, ſo gregorivs eingeweyhet,
hat der p. montfavcon im diario Italiae
p. 131. ſeq.
ausgefuͤhret.
1 §. XXII. 1. Siehe beym vorigen §. die 4te Note.
conf. valesivs T. I. p. 217.
2 Siehe oben §. XII.
3 Siehe oben §. XV.
4 Dieſes Chilperici erwehnet gregorivs
tvronensis,
in uita S. Romani abbatis:

wovon pagivs ad A. 472. n. 6. nachzuſehen.
sidonivs apollinaris gedencket L. V.
ep.
6. ebenfalls eines Chilperici p. 134. Namque
confirmato MAGISTRO MILITVM CHIL-
PERICO, VICTORIOSISSIMO VIRO,

relatu uenenato quorumpiam ſceleratorum fuiſſe
ſecreto inſuſurratum, tuo praecipue machinatu,
oppidum Vaſionenſe partibus noui principis appli-
cari.
Er ruͤhmet denſelben ferner ibid. ep. 7. His
[Spaltenumbruch] moribus obruunt uirum non minus bonitate quam
poteſtate praeſtantem. Sed quid faciat unus un-
dique uenenato uallatus interprete? Quid inquam
faciat, cui natura cum bonis, uita cum malis eſt?

Jnſonderheit preiſet er dieſes Koͤniges Gemahlin.
Sane quod principaliter medetur afflictis, tempe-
rat lucumonem noſtrum Tanaquil ſua, & aures
mariti uiroſa ſuſurronum fece completas opportu-
nitate falſi ſermonis eruderat. Cuius ſtudio ſcire
uos par eſt, nihil interim quieti fratrum commu-
nium apud animum communis patroni, iuniorum
Cibyratarum uenena nocuiſſe, neque quicquam deo
propitiante nocitura; ſi modo, QVANDIV
PRAESENS POTESTAS LVGDV-
NENSEM GERMANIAM REGIT,

noſtrum, ſuumque Germanicum praeſens Agrip-
pina moderetur.
Es iſt aber ungewiß, welcher
Chilpericus hier zu verſtehen. sirmondvs ziehet
dieſe Stellen in ſeinen Anmerckungen auf Gundeu-
ci
Sohn: pagivs ad A. 472. n. 6. auf deſſel-
ben Bruder.
5 hilarivs papa, in epiſtola ad Leonti-
um epiſcopum Arelatenſem, ap. baronivm
ad A. 463. n. 4. Quantum filii noſtri, VIRI
ILLVSTRIS, MAGISTRI MILITVM,
GVNDVICI
ſermone eſt indicatum; praedi-
ctus epiſcopus
(nempe Mamertus Viennenſis) in-
uitis Dienſibus epiſcopum conſecrare praeſumit.
6 gregorivs tvronensis Lib. II. c.
28. Fuit autem & Gundeuchus rex Burgundionum,
ex genere Athanarici, regis perſecutoris, de quo
ſupra meminimus. Huic fuerunt quatuor filii,

[Ende Spaltensatz]
Gundobal-
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <pb facs="#f0514" n="480"/>
          <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#b">Zehndtes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen,</hi> </fw><lb/>
          <p> <hi rendition="#et"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#g">FL. RICIMER. V. I. MAGISTER. VTRIVSQVE. MI-<lb/>
LITIAE. PATRICIVS. ET. EXCONSVL. ORD. PRO.<lb/>
VOTO. SVO. ADORNAVIT.</hi> </hi> <note place="foot" n="6"><cb type="start"/><hi rendition="#aq">Vid. <hi rendition="#k">baronivs</hi> ad A. CCCCLXXII. n.</hi> 10.</note>
            </hi> </p><lb/>
          <p>Der Pab&#x017F;t <hi rendition="#aq">Gregorius M.</hi> hat die&#x017F;e Kirche<note place="foot" n="7">Ob &#x017F;ie er&#x017F;t unter Regierung der Gothi&#x017F;chen<lb/>
Ko&#x0364;nige den Arianern zu Theil geworden, oder ob<lb/>
Ricimet &#x017F;chon der&#x017F;elben Secte zugethan gewe&#x017F;en, i&#x017F;t<lb/>
ungewiß; zum wenig&#x017F;ten, bekanten &#x017F;ich die Sve-<lb/>
ven, von welcher Nation er war, damals noch zur<lb/>
Rechtgla&#x0364;ubigen Kirche.</note>, welche bis dahin, unter der<lb/>
Gothi&#x017F;chen Regierung, den Arianern geho&#x0364;ret hatte, im Jahr 591. zum Dien&#x017F;t<lb/>
der Rechtgla&#x0364;ubigen eingeweyhet, und St. Agatha&#x0364; Reliquien hineinge-<lb/>
leget<note place="foot" n="8"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">gregorivs</hi></hi> L. IV. epi&#x017F;tola</hi> 19. Er erzeh-<lb/>
let auch <hi rendition="#aq">dialogorum Lib. III. c.</hi> 30. &#x017F;elt&#x017F;ame Sa-<lb/>
chen, die &#x017F;ich bey &#x017F;olcher Einweyhung zugetragen.<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">baronivs</hi></hi></hi> rechnet die&#x017F;elbe Einweyhung zum<lb/>
Jahr 591. (<hi rendition="#aq">ad h. A. n.</hi> 43.) daß aber die Kirche,<lb/>
die noch heutiges Tages St. Agatha&#x0364; heißt, eben<lb/>
die&#x017F;elbe &#x017F;ey, &#x017F;o <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">gregorivs</hi></hi></hi> eingeweyhet,<lb/>
hat der <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">p. <hi rendition="#g">montfavcon</hi></hi></hi> im <hi rendition="#aq">diario Italiae<lb/>
p. 131. &#x017F;eq.</hi> ausgefu&#x0364;hret.</note>, von welcher Heiligin &#x017F;ie auch den Namen bekommen. Es fu&#x0364;hret alle-<lb/>
mal ein Cardinal den Titel als <hi rendition="#aq">diaconus</hi> davon.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXII. Olybrius</hi> ernennete <hi rendition="#aq">Gundobaldum,</hi> Ko&#x0364;nig der Burgunder,<lb/><note place="left">Und ernennet<lb/>
Gundobalden,<lb/><hi rendition="#g">Ko&#x0364;nig</hi> der<lb/>
Burgunder,<lb/>
zum <hi rendition="#aq">patricio.</hi></note>der nahe mit Ricimere verwandt war<note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXII</hi>. 1. Siehe beym vorigen §. die 4te Note.<lb/><hi rendition="#aq">conf. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">valesivs</hi></hi> T. I. p.</hi> 217.</note>, zum <hi rendition="#aq">patricio.</hi> Der Name die&#x017F;es<lb/>
Ko&#x0364;niges erinnert uns, hier die Burgundi&#x017F;che Ge&#x017F;chichte, bis an &#x017F;eine Zeiten<lb/>
nachzuholen. <hi rendition="#aq">Gundicarius,</hi> der die&#x017F;es Reich in Gallien ge&#x017F;tifftet, hatte zwey<lb/>
So&#x0364;hne verla&#x017F;&#x017F;en, <hi rendition="#aq">Gundeucum</hi> und <hi rendition="#aq">Chilpericum:</hi> die <hi rendition="#aq">Theodorico II.</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch">Ko&#x0364;nige</fw><lb/><note xml:id="FN514_02_01" next="#FN514_02_02" place="foot" n="2">Siehe oben §. <hi rendition="#aq">XII.</hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/><note xml:id="FN514_03_01" next="#FN514_03_02" place="foot" n="3">Siehe oben §. <hi rendition="#aq">XV.</hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/><note xml:id="FN514_04_01" next="#FN514_03_02" place="foot" n="4">Die&#x017F;es <hi rendition="#aq">Chilperici</hi> erwehnet <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">gregorivs<lb/>
tvronensis,</hi></hi> in uita S. Romani abbatis:</hi><lb/>
wovon <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagivs</hi></hi> ad A. 472. n.</hi> 6. nachzu&#x017F;ehen.<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi></hi> gedencket <hi rendition="#aq">L. V.<lb/>
ep.</hi> 6. ebenfalls eines <hi rendition="#aq">Chilperici p. 134. <hi rendition="#i">Namque<lb/>
confirmato <hi rendition="#g">MAGISTRO MILITVM CHIL-<lb/>
PERICO, VICTORIOSISSIMO VIRO,</hi><lb/>
relatu uenenato quorumpiam &#x017F;celeratorum fui&#x017F;&#x017F;e<lb/>
&#x017F;ecreto in&#x017F;u&#x017F;urratum, tuo praecipue machinatu,<lb/>
oppidum Va&#x017F;ionen&#x017F;e partibus noui principis appli-<lb/>
cari.</hi></hi> Er ru&#x0364;hmet den&#x017F;elben ferner <hi rendition="#aq">ibid. ep. 7. <hi rendition="#i">His<lb/><cb/>
moribus obruunt uirum non minus bonitate quam<lb/>
pote&#x017F;tate prae&#x017F;tantem. Sed quid faciat unus un-<lb/>
dique uenenato uallatus interprete? Quid inquam<lb/>
faciat, cui natura cum bonis, uita cum malis e&#x017F;t?</hi></hi><lb/>
Jn&#x017F;onderheit prei&#x017F;et er die&#x017F;es Ko&#x0364;niges Gemahlin.<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Sane quod principaliter medetur afflictis, tempe-<lb/>
rat lucumonem no&#x017F;trum Tanaquil &#x017F;ua, &amp; aures<lb/>
mariti uiro&#x017F;a &#x017F;u&#x017F;urronum fece completas opportu-<lb/>
nitate fal&#x017F;i &#x017F;ermonis eruderat. Cuius &#x017F;tudio &#x017F;cire<lb/>
uos par e&#x017F;t, nihil interim quieti fratrum commu-<lb/>
nium apud animum communis patroni, iuniorum<lb/>
Cibyratarum uenena nocui&#x017F;&#x017F;e, neque quicquam deo<lb/>
propitiante nocitura; &#x017F;i modo, <hi rendition="#g">QVANDIV<lb/>
PRAESENS POTESTAS LVGDV-<lb/>
NENSEM GERMANIAM REGIT,</hi><lb/>
no&#x017F;trum, &#x017F;uumque Germanicum prae&#x017F;ens Agrip-<lb/>
pina moderetur.</hi></hi> Es i&#x017F;t aber ungewiß, welcher<lb/><hi rendition="#aq">Chilpericus</hi> hier zu ver&#x017F;tehen. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sirmondvs</hi></hi></hi> ziehet<lb/>
die&#x017F;e Stellen in &#x017F;einen Anmerckungen auf <hi rendition="#aq">Gundeu-<lb/>
ci</hi> Sohn: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagivs</hi></hi> ad A. 472. n.</hi> 6. auf de&#x017F;&#x017F;el-<lb/>
ben Bruder.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/><note xml:id="FN514_05_01" next="#FN514_05_02" place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">hilarivs</hi></hi> papa, in epi&#x017F;tola ad Leonti-<lb/>
um epi&#x017F;copum Arelaten&#x017F;em, ap. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">baronivm</hi></hi><lb/>
ad A. 463. n. 4. <hi rendition="#i">Quantum filii no&#x017F;tri, <hi rendition="#g">VIRI<lb/>
ILLVSTRIS, MAGISTRI MILITVM,<lb/>
GVNDVICI</hi> &#x017F;ermone e&#x017F;t indicatum; praedi-<lb/>
ctus epi&#x017F;copus</hi> (nempe Mamertus Viennen&#x017F;is) <hi rendition="#i">in-<lb/>
uitis Dien&#x017F;ibus epi&#x017F;copum con&#x017F;ecrare prae&#x017F;umit.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/><note xml:id="FN514_06_01" next="#FN514_06_02" place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">gregorivs tvronensis</hi></hi> Lib. II. c.<lb/>
28. <hi rendition="#i">Fuit autem &amp; Gundeuchus rex Burgundionum,<lb/>
ex genere Athanarici, regis per&#x017F;ecutoris, de quo<lb/>
&#x017F;upra meminimus. Huic fuerunt quatuor filii,</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Gundobal-</hi></hi></fw><cb type="end"/><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[480/0514] Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, FL. RICIMER. V. I. MAGISTER. VTRIVSQVE. MI- LITIAE. PATRICIVS. ET. EXCONSVL. ORD. PRO. VOTO. SVO. ADORNAVIT. 6 Der Pabſt Gregorius M. hat dieſe Kirche 7, welche bis dahin, unter der Gothiſchen Regierung, den Arianern gehoͤret hatte, im Jahr 591. zum Dienſt der Rechtglaͤubigen eingeweyhet, und St. Agathaͤ Reliquien hineinge- leget 8, von welcher Heiligin ſie auch den Namen bekommen. Es fuͤhret alle- mal ein Cardinal den Titel als diaconus davon. XXII. Olybrius ernennete Gundobaldum, Koͤnig der Burgunder, der nahe mit Ricimere verwandt war 1, zum patricio. Der Name dieſes Koͤniges erinnert uns, hier die Burgundiſche Geſchichte, bis an ſeine Zeiten nachzuholen. Gundicarius, der dieſes Reich in Gallien geſtifftet, hatte zwey Soͤhne verlaſſen, Gundeucum und Chilpericum: die Theodorico II. Koͤnige 2 3 4 5 6 Und ernennet Gundobalden, Koͤnig der Burgunder, zum patricio. 6 Vid. baronivs ad A. CCCCLXXII. n. 10. 7 Ob ſie erſt unter Regierung der Gothiſchen Koͤnige den Arianern zu Theil geworden, oder ob Ricimet ſchon derſelben Secte zugethan geweſen, iſt ungewiß; zum wenigſten, bekanten ſich die Sve- ven, von welcher Nation er war, damals noch zur Rechtglaͤubigen Kirche. 8 gregorivs L. IV. epiſtola 19. Er erzeh- let auch dialogorum Lib. III. c. 30. ſeltſame Sa- chen, die ſich bey ſolcher Einweyhung zugetragen. baronivs rechnet dieſelbe Einweyhung zum Jahr 591. (ad h. A. n. 43.) daß aber die Kirche, die noch heutiges Tages St. Agathaͤ heißt, eben dieſelbe ſey, ſo gregorivs eingeweyhet, hat der p. montfavcon im diario Italiae p. 131. ſeq. ausgefuͤhret. 1 §. XXII. 1. Siehe beym vorigen §. die 4te Note. conf. valesivs T. I. p. 217. 2 Siehe oben §. XII. 3 Siehe oben §. XV. 4 Dieſes Chilperici erwehnet gregorivs tvronensis, in uita S. Romani abbatis: wovon pagivs ad A. 472. n. 6. nachzuſehen. sidonivs apollinaris gedencket L. V. ep. 6. ebenfalls eines Chilperici p. 134. Namque confirmato MAGISTRO MILITVM CHIL- PERICO, VICTORIOSISSIMO VIRO, relatu uenenato quorumpiam ſceleratorum fuiſſe ſecreto inſuſurratum, tuo praecipue machinatu, oppidum Vaſionenſe partibus noui principis appli- cari. Er ruͤhmet denſelben ferner ibid. ep. 7. His moribus obruunt uirum non minus bonitate quam poteſtate praeſtantem. Sed quid faciat unus un- dique uenenato uallatus interprete? Quid inquam faciat, cui natura cum bonis, uita cum malis eſt? Jnſonderheit preiſet er dieſes Koͤniges Gemahlin. Sane quod principaliter medetur afflictis, tempe- rat lucumonem noſtrum Tanaquil ſua, & aures mariti uiroſa ſuſurronum fece completas opportu- nitate falſi ſermonis eruderat. Cuius ſtudio ſcire uos par eſt, nihil interim quieti fratrum commu- nium apud animum communis patroni, iuniorum Cibyratarum uenena nocuiſſe, neque quicquam deo propitiante nocitura; ſi modo, QVANDIV PRAESENS POTESTAS LVGDV- NENSEM GERMANIAM REGIT, noſtrum, ſuumque Germanicum praeſens Agrip- pina moderetur. Es iſt aber ungewiß, welcher Chilpericus hier zu verſtehen. sirmondvs ziehet dieſe Stellen in ſeinen Anmerckungen auf Gundeu- ci Sohn: pagivs ad A. 472. n. 6. auf deſſel- ben Bruder. 5 hilarivs papa, in epiſtola ad Leonti- um epiſcopum Arelatenſem, ap. baronivm ad A. 463. n. 4. Quantum filii noſtri, VIRI ILLVSTRIS, MAGISTRI MILITVM, GVNDVICI ſermone eſt indicatum; praedi- ctus epiſcopus (nempe Mamertus Viennenſis) in- uitis Dienſibus epiſcopum conſecrare praeſumit. 6 gregorivs tvronensis Lib. II. c. 28. Fuit autem & Gundeuchus rex Burgundionum, ex genere Athanarici, regis perſecutoris, de quo ſupra meminimus. Huic fuerunt quatuor filii, Gundobal-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/514
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 480. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/514>, abgerufen am 17.06.2024.