Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
Flüssen gelegene Länder zu decken. Sie belagerten die Haupt-Stadt,
Augustonemetum, aus dessen Untergang nachmals das ietzige Clairmond
erwachsen. Ecdicius, des Käisers Aviti Sohn, hielt sich, (und wie es
scheinet, mit Hülffe der Burgunder7) so trefflich8 als wohl sidonivs apol-
linaris,
der dessen Schwester, ehe er ein Geistlicher worden, zur Ehe gehabt,
ietzo aber daselbst Bischoff war, die Angelegenheiten des Landes mit der Fe-
der besorgete. Jndessen war Nepos Käiser worden, und demselben riethen
die Vornehmsten, sowohl in Jtalien, als in Gallien, mit den Gothen Friede zu
machen. Wie denn in Gallien unter andern Leontius, Bischoff von Arles, Fau-
stus
B. von Riez u. Graecus B. von Marseille, selbst zu den Tractaten gebraucht
worden9. Nepos schickte aber noch absonderlich Epiphanium, Bischoff von
Pavia nach Tholouse, um mit dem Könige den Frieden völlig zu Stande
zu bringen, und ennodivs rühmet, daß selbiger auch würcklich und also
zu Ausgang des Jahrs 474, oder zu Anfang des folgenden erfolget10. Ver-
möge dieses Friedens ward Auuergne den Gothen überlassen, so sehr auch

sido-
[Beginn Spaltensatz] Christi moram de nostro tantum obice patiuntur.
Circumiectarum uero spatia, tractumque regionum
iam pridem regni minacis importuna deuorauit
impressio
.
7 sidonivs apollinaris Llb III.
ep. 4. Oppidum siquidem nostrum, quasi quendam
sui limitis obicem, circumfusarum nobis gentium
arma terrificant. Sic aemulorum sibi in medio
positi lachrymabilis praeda populorum, suspecti
Burgundionibus, proximi Gothis, nec impugnan-
tum ira, nec propugnantum caremus inuidia
.
8 sidonivs apollinaris rühmet ihn
deßwegen Lib. III. ep. 3. Der Käiser Iulius Nepos
machte ihn, in Ansehung seiner geleisteten grossen
Dienste, zum patricio: sidonivs apollin.
wünscht deswegen seiner Gemahlin, die ebenfalls
den geistlichen Stand erwehlet hatte, Glück. Lib. V.
epist. 16. Rauenna ueniens quaestor Licinianus,
cum primum tetigit, Alpe transmissa, Galliae so-
lum, literas aduentus sui praeuias misit, quibus
indicat, esse se gerulum codicellorum, quorum in
aduentu fratri etiam tuo Ecdicio, cuius aeque ti-
tulis ac meis gaudes, bonor patricius accedit; ce-
lerrime, si cogites eius aetatem, si merita, tar-
dissime. Namque ille iam pridem suffragium di-
gnitatis ineundae non soluit in lance, sed in acie:
aerariumque publicum ipse priuatus non pecuniis,
sed manubiis locupletauit. Hoc tamen sancte Iu-
lius Nepos, armis pariter summus augustus ac
moribus, quod decessoris Anthemii sidem, fratris
tui sudoribus obligatam, quo citerior, hoc lauda-
bilior absoluit. siquidem iste compleuit, quod ille
[Spaltenumbruch] saepissime pollicebatur. Quo fit, ut deinceps pro
republica optimus quisque possit, ac debeat, si
quid cuipiam uirium est, quia securus, hinc aui-
dus impendere: quandoquidem mortuo quoque im-
peratore, laborantum deuotioni quicquid spopon-
derit princeps, semper redhibet principatus
.
9 sidonivs Lib. VII. ep. 6. ad Basilium,
(Bischoffen von Aix:) In sacratissimorum pon-
tificum, Leontii, Fausti, Graeci, urbe, ordine,
caritate medius inueniris. Per uos mala foede-
rum currunt, per uos regni utriusque pacta con-
ditionesque portantur. Agite quatenus haec sit
amicitia, concordia principalis, ut episcopali or-
dinatione permissa, populos Galliarum, quos
limes Gothicae sortis incluserit, teneamus ex fide,
etsi non tenemus ex foedere
.
10 ennodivs in uita Epiphanii p. 381.
Wir wollen seine Erzehlung hier beyfügen, unge-
achtet sie einem panegyrico ähnlicher siehet, als
einer Historie: Post Glycerium ad regnum Nepos
accessit. Tunc inter eum & Tolosae alumnos Ge-
tas, quos ferrea Euricus rex dominatione guber-
nabat, orta dissensio est: dum illi Italici fines im-
perii, quos trans Gallicanas Alpes porrexerat,
nouitatem spernentes, non desinerent incessere:
E diuerso Nepos, ne in usum praesumtio male suada
duceretur, districtius cuperet commissum sibi a deo re-
gnandi terminum uindicare. Hinc utrinque liti-
um coeperunt fomenta consurgere. Et dum neu-
trae partes conceptum tumorem uincendi studio de-
ponunt, sic exsuperabat causa discordiae. Atti-
gerat iam beatissimus uir octauum in sacerdotio

[Ende Spaltensatz]
annum:

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
Fluͤſſen gelegene Laͤnder zu decken. Sie belagerten die Haupt-Stadt,
Auguſtonemetum, aus deſſen Untergang nachmals das ietzige Clairmond
erwachſen. Ecdicius, des Kaͤiſers Aviti Sohn, hielt ſich, (und wie es
ſcheinet, mit Huͤlffe der Burgunder7) ſo trefflich8 als wohl sidonivs apol-
linaris,
der deſſen Schweſter, ehe er ein Geiſtlicher worden, zur Ehe gehabt,
ietzo aber daſelbſt Biſchoff war, die Angelegenheiten des Landes mit der Fe-
der beſorgete. Jndeſſen war Nepos Kaͤiſer worden, und demſelben riethen
die Vornehmſten, ſowohl in Jtalien, als in Gallien, mit den Gothen Friede zu
machen. Wie denn in Gallien unter andern Leontius, Biſchoff von Arles, Fau-
ſtus
B. von Riez u. Graecus B. von Marſeille, ſelbſt zu den Tractaten gebraucht
worden9. Nepos ſchickte aber noch abſonderlich Epiphanium, Biſchoff von
Pavia nach Tholouſe, um mit dem Koͤnige den Frieden voͤllig zu Stande
zu bringen, und ennodivs ruͤhmet, daß ſelbiger auch wuͤrcklich und alſo
zu Ausgang des Jahrs 474, oder zu Anfang des folgenden erfolget10. Ver-
moͤge dieſes Friedens ward Auuergne den Gothen uͤberlaſſen, ſo ſehr auch

sido-
[Beginn Spaltensatz] Chriſti moram de noſtro tantum obice patiuntur.
Circumiectarum uero ſpatia, tractumque regionum
iam pridem regni minacis importuna deuorauit
impreſſio
.
7 sidonivs apollinaris Llb III.
ep. 4. Oppidum ſiquidem noſtrum, quaſi quendam
ſui limitis obicem, circumfuſarum nobis gentium
arma terrificant. Sic aemulorum ſibi in medio
poſiti lachrymabilis praeda populorum, ſuſpecti
Burgundionibus, proximi Gothis, nec impugnan-
tum ira, nec propugnantum caremus inuidia
.
8 sidonivs apollinaris ruͤhmet ihn
deßwegen Lib. III. ep. 3. Der Kaͤiſer Iulius Nepos
machte ihn, in Anſehung ſeiner geleiſteten groſſen
Dienſte, zum patricio: sidonivs apollin.
wuͤnſcht deswegen ſeiner Gemahlin, die ebenfalls
den geiſtlichen Stand erwehlet hatte, Gluͤck. Lib. V.
epiſt. 16. Rauenna ueniens quaeſtor Licinianus,
cum primum tetigit, Alpe transmiſſa, Galliae ſo-
lum, literas aduentus ſui praeuias miſit, quibus
indicat, eſſe ſe gerulum codicellorum, quorum in
aduentu fratri etiam tuo Ecdicio, cuius aeque ti-
tulis ac meis gaudes, bonor patricius accedit; ce-
lerrime, ſi cogites eius aetatem, ſi merita, tar-
diſſime. Namque ille iam pridem ſuffragium di-
gnitatis ineundae non ſoluit in lance, ſed in acie:
aerariumque publicum ipſe priuatus non pecuniis,
ſed manubiis locupletauit. Hoc tamen ſancte Iu-
lius Nepos, armis pariter ſummus auguſtus ac
moribus, quod deceſſoris Anthemii ſidem, fratris
tui ſudoribus obligatam, quo citerior, hoc lauda-
bilior abſoluit. ſiquidem iſte compleuit, quod ille
[Spaltenumbruch] ſaepiſſime pollicebatur. Quo fit, ut deinceps pro
republica optimus quisque poſſit, ac debeat, ſi
quid cuipiam uirium eſt, quia ſecurus, hinc aui-
dus impendere: quandoquidem mortuo quoque im-
peratore, laborantum deuotioni quicquid ſpopon-
derit princeps, ſemper redhibet principatus
.
9 sidonivs Lib. VII. ep. 6. ad Baſilium,
(Biſchoffen von Aix:) In ſacratiſſimorum pon-
tificum, Leontii, Fauſti, Graeci, urbe, ordine,
caritate medius inueniris. Per uos mala foede-
rum currunt, per uos regni utriusque pacta con-
ditionesque portantur. Agite quatenus haec ſit
amicitia, concordia principalis, ut epiſcopali or-
dinatione permiſſa, populos Galliarum, quos
limes Gothicae ſortis incluſerit, teneamus ex fide,
etſi non tenemus ex foedere
.
10 ennodivs in uita Epiphanii p. 381.
Wir wollen ſeine Erzehlung hier beyfuͤgen, unge-
achtet ſie einem panegyrico aͤhnlicher ſiehet, als
einer Hiſtorie: Poſt Glycerium ad regnum Nepos
acceſſit. Tunc inter eum & Toloſae alumnos Ge-
tas, quos ferrea Euricus rex dominatione guber-
nabat, orta diſſenſio eſt: dum illi Italici fines im-
perii, quos trans Gallicanas Alpes porrexerat,
nouitatem ſpernentes, non deſinerent inceſſere:
E diuerſo Nepos, ne in uſum praeſumtio male ſuada
duceretur, diſtrictius cuperet commiſſum ſibi a deo re-
gnandi terminum uindicare. Hinc utrinque liti-
um coeperunt fomenta conſurgere. Et dum neu-
trae partes conceptum tumorem uincendi ſtudio de-
ponunt, ſic exſuperabat cauſa diſcordiae. Atti-
gerat iam beatiſſimus uir octauum in ſacerdotio

[Ende Spaltensatz]
annum:
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0521" n="487"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Anfang der Regierung <hi rendition="#aq">Chlodovei.</hi></hi></fw><lb/>
Flu&#x0364;&#x017F;&#x017F;en gelegene La&#x0364;nder zu decken<note xml:id="FN520_06_02" prev="#FN520_06_02" place="foot" n="6"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Chri&#x017F;ti moram de no&#x017F;tro tantum obice patiuntur.<lb/>
Circumiectarum uero &#x017F;patia, tractumque regionum<lb/>
iam pridem regni minacis importuna deuorauit<lb/>
impre&#x017F;&#x017F;io</hi>.</hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt.</note></note>. Sie belagerten die Haupt-Stadt,<lb/><hi rendition="#aq">Augu&#x017F;tonemetum,</hi> aus de&#x017F;&#x017F;en Untergang nachmals das ietzige <hi rendition="#aq">Clairmond</hi><lb/>
erwach&#x017F;en. <hi rendition="#aq">Ecdicius,</hi> des Ka&#x0364;i&#x017F;ers <hi rendition="#aq">Aviti</hi> Sohn, hielt &#x017F;ich, (und wie es<lb/>
&#x017F;cheinet, mit Hu&#x0364;lffe der Burgunder<note place="foot" n="7"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi> Llb III.<lb/>
ep. 4. <hi rendition="#i">Oppidum &#x017F;iquidem no&#x017F;trum, qua&#x017F;i quendam<lb/>
&#x017F;ui limitis obicem, circumfu&#x017F;arum nobis gentium<lb/>
arma terrificant. Sic aemulorum &#x017F;ibi in medio<lb/>
po&#x017F;iti lachrymabilis praeda populorum, &#x017F;u&#x017F;pecti<lb/>
Burgundionibus, proximi Gothis, nec impugnan-<lb/>
tum ira, nec propugnantum caremus inuidia</hi>.</hi></note>) &#x017F;o trefflich<note place="foot" n="8"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi></hi> ru&#x0364;hmet ihn<lb/>
deßwegen <hi rendition="#aq">Lib. III. ep.</hi> 3. Der Ka&#x0364;i&#x017F;er <hi rendition="#aq">Iulius Nepos</hi><lb/>
machte ihn, in An&#x017F;ehung &#x017F;einer gelei&#x017F;teten gro&#x017F;&#x017F;en<lb/>
Dien&#x017F;te, zum <hi rendition="#aq">patricio: <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollin</hi></hi>.</hi><lb/>
wu&#x0364;n&#x017F;cht deswegen &#x017F;einer Gemahlin, die ebenfalls<lb/>
den gei&#x017F;tlichen Stand erwehlet hatte, Glu&#x0364;ck. <hi rendition="#aq">Lib. V.<lb/>
epi&#x017F;t. 16. <hi rendition="#i">Rauenna ueniens quae&#x017F;tor Licinianus,<lb/>
cum primum tetigit, Alpe transmi&#x017F;&#x017F;a, Galliae &#x017F;o-<lb/>
lum, literas aduentus &#x017F;ui praeuias mi&#x017F;it, quibus<lb/>
indicat, e&#x017F;&#x017F;e &#x017F;e gerulum codicellorum, quorum in<lb/>
aduentu fratri etiam tuo Ecdicio, cuius aeque ti-<lb/>
tulis ac meis gaudes, bonor patricius accedit; ce-<lb/>
lerrime, &#x017F;i cogites eius aetatem, &#x017F;i merita, tar-<lb/>
di&#x017F;&#x017F;ime. Namque ille iam pridem &#x017F;uffragium di-<lb/>
gnitatis ineundae non &#x017F;oluit in lance, &#x017F;ed in acie:<lb/>
aerariumque publicum ip&#x017F;e priuatus non pecuniis,<lb/>
&#x017F;ed manubiis locupletauit. Hoc tamen &#x017F;ancte Iu-<lb/>
lius Nepos, armis pariter &#x017F;ummus augu&#x017F;tus ac<lb/>
moribus, quod dece&#x017F;&#x017F;oris Anthemii &#x017F;idem, fratris<lb/>
tui &#x017F;udoribus obligatam, quo citerior, hoc lauda-<lb/>
bilior ab&#x017F;oluit. &#x017F;iquidem i&#x017F;te compleuit, quod ille<lb/><cb/>
&#x017F;aepi&#x017F;&#x017F;ime pollicebatur. Quo fit, ut deinceps pro<lb/>
republica optimus quisque po&#x017F;&#x017F;it, ac debeat, &#x017F;i<lb/>
quid cuipiam uirium e&#x017F;t, quia &#x017F;ecurus, hinc aui-<lb/>
dus impendere: quandoquidem mortuo quoque im-<lb/>
peratore, laborantum deuotioni quicquid &#x017F;popon-<lb/>
derit princeps, &#x017F;emper redhibet principatus</hi>.</hi></note> als wohl <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apol-<lb/>
linaris,</hi></hi></hi> der de&#x017F;&#x017F;en Schwe&#x017F;ter, ehe er ein Gei&#x017F;tlicher worden, zur Ehe gehabt,<lb/>
ietzo aber da&#x017F;elb&#x017F;t Bi&#x017F;choff war, die Angelegenheiten des Landes mit der Fe-<lb/>
der be&#x017F;orgete. Jnde&#x017F;&#x017F;en war <hi rendition="#aq">Nepos</hi> Ka&#x0364;i&#x017F;er worden, und dem&#x017F;elben riethen<lb/>
die Vornehm&#x017F;ten, &#x017F;owohl in Jtalien, als in Gallien, mit den Gothen Friede zu<lb/>
machen. Wie denn in Gallien unter andern <hi rendition="#aq">Leontius,</hi> Bi&#x017F;choff von <hi rendition="#aq">Arles, Fau-<lb/>
&#x017F;tus</hi> B. von <hi rendition="#aq">Riez</hi> u. <hi rendition="#aq">Graecus</hi> B. von <hi rendition="#aq">Mar&#x017F;eille,</hi> &#x017F;elb&#x017F;t zu den Tractaten gebraucht<lb/>
worden<note place="foot" n="9"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs</hi></hi> Lib. VII. ep. 6. ad Ba&#x017F;ilium,</hi><lb/>
(Bi&#x017F;choffen von <hi rendition="#aq">Aix:) <hi rendition="#i">In &#x017F;acrati&#x017F;&#x017F;imorum pon-<lb/>
tificum, Leontii, Fau&#x017F;ti, Graeci, urbe, ordine,<lb/>
caritate medius inueniris. Per uos mala foede-<lb/>
rum currunt, per uos regni utriusque pacta con-<lb/>
ditionesque portantur. Agite quatenus haec &#x017F;it<lb/>
amicitia, concordia principalis, ut epi&#x017F;copali or-<lb/>
dinatione permi&#x017F;&#x017F;a, populos Galliarum, quos<lb/>
limes Gothicae &#x017F;ortis inclu&#x017F;erit, teneamus ex fide,<lb/>
et&#x017F;i non tenemus ex foedere</hi>.</hi></note>. <hi rendition="#aq">Nepos</hi> &#x017F;chickte aber noch ab&#x017F;onderlich <hi rendition="#aq">Epiphanium,</hi> Bi&#x017F;choff von<lb/>
Pavia nach <hi rendition="#aq">Tholou&#x017F;e,</hi> um mit dem Ko&#x0364;nige den Frieden vo&#x0364;llig zu Stande<lb/>
zu bringen, und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ennodivs</hi></hi></hi> ru&#x0364;hmet, daß &#x017F;elbiger auch wu&#x0364;rcklich und al&#x017F;o<lb/>
zu Ausgang des Jahrs 474, oder zu Anfang des folgenden erfolget<note xml:id="FN521_10_01" next="#FN521_10_02" place="foot" n="10"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ennodivs</hi></hi> in uita Epiphanii p.</hi> 381.<lb/>
Wir wollen &#x017F;eine Erzehlung hier beyfu&#x0364;gen, unge-<lb/>
achtet &#x017F;ie einem <hi rendition="#aq">panegyrico</hi> a&#x0364;hnlicher &#x017F;iehet, als<lb/>
einer Hi&#x017F;torie: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Po&#x017F;t Glycerium ad regnum Nepos<lb/>
acce&#x017F;&#x017F;it. Tunc inter eum &amp; Tolo&#x017F;ae alumnos Ge-<lb/>
tas, quos ferrea Euricus rex dominatione guber-<lb/>
nabat, orta di&#x017F;&#x017F;en&#x017F;io e&#x017F;t: dum illi Italici fines im-<lb/>
perii, quos trans Gallicanas Alpes porrexerat,<lb/>
nouitatem &#x017F;pernentes, non de&#x017F;inerent ince&#x017F;&#x017F;ere:<lb/>
E diuer&#x017F;o Nepos, ne in u&#x017F;um prae&#x017F;umtio male &#x017F;uada<lb/>
duceretur, di&#x017F;trictius cuperet commi&#x017F;&#x017F;um &#x017F;ibi a deo re-<lb/>
gnandi terminum uindicare. Hinc utrinque liti-<lb/>
um coeperunt fomenta con&#x017F;urgere. Et dum neu-<lb/>
trae partes conceptum tumorem uincendi &#x017F;tudio de-<lb/>
ponunt, &#x017F;ic ex&#x017F;uperabat cau&#x017F;a di&#x017F;cordiae. Atti-<lb/>
gerat iam beati&#x017F;&#x017F;imus uir octauum in &#x017F;acerdotio</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">annum:</hi></hi></fw><cb type="end"/>
</note>. Ver-<lb/>
mo&#x0364;ge die&#x017F;es Friedens ward <hi rendition="#aq">Auuergne</hi> den Gothen u&#x0364;berla&#x017F;&#x017F;en, &#x017F;o &#x017F;ehr auch<lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sido-</hi></hi></hi></fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[487/0521] bis zu Anfang der Regierung Chlodovei. Fluͤſſen gelegene Laͤnder zu decken 6. Sie belagerten die Haupt-Stadt, Auguſtonemetum, aus deſſen Untergang nachmals das ietzige Clairmond erwachſen. Ecdicius, des Kaͤiſers Aviti Sohn, hielt ſich, (und wie es ſcheinet, mit Huͤlffe der Burgunder 7) ſo trefflich 8 als wohl sidonivs apol- linaris, der deſſen Schweſter, ehe er ein Geiſtlicher worden, zur Ehe gehabt, ietzo aber daſelbſt Biſchoff war, die Angelegenheiten des Landes mit der Fe- der beſorgete. Jndeſſen war Nepos Kaͤiſer worden, und demſelben riethen die Vornehmſten, ſowohl in Jtalien, als in Gallien, mit den Gothen Friede zu machen. Wie denn in Gallien unter andern Leontius, Biſchoff von Arles, Fau- ſtus B. von Riez u. Graecus B. von Marſeille, ſelbſt zu den Tractaten gebraucht worden 9. Nepos ſchickte aber noch abſonderlich Epiphanium, Biſchoff von Pavia nach Tholouſe, um mit dem Koͤnige den Frieden voͤllig zu Stande zu bringen, und ennodivs ruͤhmet, daß ſelbiger auch wuͤrcklich und alſo zu Ausgang des Jahrs 474, oder zu Anfang des folgenden erfolget 10. Ver- moͤge dieſes Friedens ward Auuergne den Gothen uͤberlaſſen, ſo ſehr auch sido- 6 Chriſti moram de noſtro tantum obice patiuntur. Circumiectarum uero ſpatia, tractumque regionum iam pridem regni minacis importuna deuorauit impreſſio. 7 sidonivs apollinaris Llb III. ep. 4. Oppidum ſiquidem noſtrum, quaſi quendam ſui limitis obicem, circumfuſarum nobis gentium arma terrificant. Sic aemulorum ſibi in medio poſiti lachrymabilis praeda populorum, ſuſpecti Burgundionibus, proximi Gothis, nec impugnan- tum ira, nec propugnantum caremus inuidia. 8 sidonivs apollinaris ruͤhmet ihn deßwegen Lib. III. ep. 3. Der Kaͤiſer Iulius Nepos machte ihn, in Anſehung ſeiner geleiſteten groſſen Dienſte, zum patricio: sidonivs apollin. wuͤnſcht deswegen ſeiner Gemahlin, die ebenfalls den geiſtlichen Stand erwehlet hatte, Gluͤck. Lib. V. epiſt. 16. Rauenna ueniens quaeſtor Licinianus, cum primum tetigit, Alpe transmiſſa, Galliae ſo- lum, literas aduentus ſui praeuias miſit, quibus indicat, eſſe ſe gerulum codicellorum, quorum in aduentu fratri etiam tuo Ecdicio, cuius aeque ti- tulis ac meis gaudes, bonor patricius accedit; ce- lerrime, ſi cogites eius aetatem, ſi merita, tar- diſſime. Namque ille iam pridem ſuffragium di- gnitatis ineundae non ſoluit in lance, ſed in acie: aerariumque publicum ipſe priuatus non pecuniis, ſed manubiis locupletauit. Hoc tamen ſancte Iu- lius Nepos, armis pariter ſummus auguſtus ac moribus, quod deceſſoris Anthemii ſidem, fratris tui ſudoribus obligatam, quo citerior, hoc lauda- bilior abſoluit. ſiquidem iſte compleuit, quod ille ſaepiſſime pollicebatur. Quo fit, ut deinceps pro republica optimus quisque poſſit, ac debeat, ſi quid cuipiam uirium eſt, quia ſecurus, hinc aui- dus impendere: quandoquidem mortuo quoque im- peratore, laborantum deuotioni quicquid ſpopon- derit princeps, ſemper redhibet principatus. 9 sidonivs Lib. VII. ep. 6. ad Baſilium, (Biſchoffen von Aix:) In ſacratiſſimorum pon- tificum, Leontii, Fauſti, Graeci, urbe, ordine, caritate medius inueniris. Per uos mala foede- rum currunt, per uos regni utriusque pacta con- ditionesque portantur. Agite quatenus haec ſit amicitia, concordia principalis, ut epiſcopali or- dinatione permiſſa, populos Galliarum, quos limes Gothicae ſortis incluſerit, teneamus ex fide, etſi non tenemus ex foedere. 10 ennodivs in uita Epiphanii p. 381. Wir wollen ſeine Erzehlung hier beyfuͤgen, unge- achtet ſie einem panegyrico aͤhnlicher ſiehet, als einer Hiſtorie: Poſt Glycerium ad regnum Nepos acceſſit. Tunc inter eum & Toloſae alumnos Ge- tas, quos ferrea Euricus rex dominatione guber- nabat, orta diſſenſio eſt: dum illi Italici fines im- perii, quos trans Gallicanas Alpes porrexerat, nouitatem ſpernentes, non deſinerent inceſſere: E diuerſo Nepos, ne in uſum praeſumtio male ſuada duceretur, diſtrictius cuperet commiſſum ſibi a deo re- gnandi terminum uindicare. Hinc utrinque liti- um coeperunt fomenta conſurgere. Et dum neu- trae partes conceptum tumorem uincendi ſtudio de- ponunt, ſic exſuperabat cauſa diſcordiae. Atti- gerat iam beatiſſimus uir octauum in ſacerdotio annum:

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/521
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 487. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/521>, abgerufen am 17.06.2024.