Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

Zehndtes Buch. Geschichte der Teutschen,
sidonivs apollinaris solches abzuwenden sich bemühet hatte11. Hin-
gegen haben die Gothen Arles und Marseille wieder abgetreten12, so, daß
die Rhone die Gräntze des Gothischen Reichs gegen Morgen, wie die Loire
gegen Norden, gemacht.

XXVII. Da also das West-Gothische Reich den Theil von Gallien,
Seine Hand-
lungen mit den
Francken.welchen die Loire und Rhone umfliessen, und ienseit des Pyrenäischen Ge-
bürges Hispaniam Tarraconensem und Baeticam begrief, so ist leicht zu
erachten, daß die Geschichte anderer Teutschen Völcker offt in die Gothischen

mit
[Beginn Spaltensatz] annum: cum repente Nepotis animum summouen-
dae dissensionis amor infudit: ut repulso simulta-
tis ueneno, seruaret inter reges charitas, quod
tueri arma uix poterant. Euocantur ad consili-
um Liguriae lumina, uiri maturitatis, quorum
possit deliberatione labans reipubl. status reuiui-
scere, & in antiquum columen soliditas desperata
restitui. Tantique ad tractatum coiere ex iussu
principis, quanti poterant esse rectores. Seritur
de ordinanda legatione scrmo. In beatissimum
uirum Epiphanium mentes omnium & oculi diri-
guntur: fiunt cunctorum sententiae, quasi unius
et ore proferuntur & pectore. Quid plura? cum
laetitia Christi miles occasionem laboris amplecti-
tur, & spe effectum praecipit, de negotii aestima-
tione confidens, agendi speciem melioraturus in-
quirit: actionem pene conclamatam, & ualde dif-
ficilem coelestis potentiae praesidio percunctatus
est, suscepit, impleuit. Cuius itineris molestias
necessitatesque non ualeam per ordinem digerere,
nec si mihi centum linguarum fluminibus permea-
tus irriguos uerba fundantur: nam egressus Tici-
nensi oppido, donec ad destinata loca pertingeret,
tali uiae suae fatigationem arte geminauit, ut si
temperius, iumentorum defectum considerantes,
in futurae mansionis diuersoria successerunt, prae-
ter psalmorum continuationem, praeter lectionis
perseuerantiam, quorum nihil nisi stando facie-
bat, eligebat secessum nemorosa fronte conclusum,
ubi connexis arborum brachiis nox domestica te-
xeretur: quod solum refugus per umbracula opa-
ca sol nesciret, & totum uiridanti cespite gratia
naturalis sterneret. Ibi profusus in oratione, con-
tinuis fletibus expertem pluuiarum terram oeulo-
rum imbribus irrigabat. Reddebantur arua illa
foecunda orationum copia, quae frugum esse non
poterant. Tali exercitio se macerans Tolosanam,
in qua Euricus tunc rex degebat, urbem ingres-
sus est, quem iam praeuia opinio Gallorum auri-
bus, qualis esset, intimauerat, sacerdotibus prae-
cipue eiusdem regionis, quos attonitos de adueni-
entibus inquisitio profunda solicitat. Erat prae-
terea ea tempestate consiliorum principis & mo-
[Spaltenumbruch] derator, & arbiter, Leo nomine, quem per elo-
quentiae meritum non una iam declamationum
palma susceperat: qui summo cum gaudio aduen-
tum pontificis indicauit notitiae publicae. Euo-
catur ex tempore regi praesentandus antistes. Aa
quem illico ut ingressus, uidit, salutauit, adgres-
sus est. Quamuis te stupende terrarum princeps,
multorum auribus reddat uirtutis fama terribi-
lem; & gladii, quibus finitimos continua uasti-
tate premis, segetem quandam inimici germinis me-
tant: nullam tibi tamen superni gratiam numinis di-
ra bellandi praestat ambitio: nec ferrum fines tuetur
imperii, si coelestis dominus offendatur. Regem te
habere memento, cui oportet considerare quid pla-
ceat: qui cum susceptum hominem portaret ad
coelum, pro immensae haereditatis munere, pa-
cem discipulis iterata saepius admonitione commen-
dat: cuius nos praecepti necesse est esse custodes:
praecipue cum nouerimus, uirum fortem dici non
posse, quem uicerit indignatio. Deinde perpen-
dere nos conuenit, quod nemo diligentius propria
tuetur, quam qui aliena non appetit. Quo cir-
ca Nepos, cui regimen Italiae ordinatio diuina
commisit, ad haec nos impetranda destinauit; ut
reductis ad sidem mentibus, terrae sibi conuenae
dilectionis iure socientur. Qui licet certamina
non formidet, concordiam prius exoptat. Nostis
in communi, quo sit dominiorum antiquitas limita-
ta confinio: qua sustinuerint partes istae illarum
rectores famulandi patientia. Sufficiat, quod ele-
git: aut certe patitur amicus dici, qui meruit
dominus appellari. Haec uir insignissimus Epi-
phanius. At Euaricus gentile nescio quod mur-
mur infringens, mollitum se adbortationibus eius
uultus sui serenitate significat. Leo uero nomina-
tus superius tanto allocutionis ipsius tenebatur mi-
raculo, ut crederet uerbis huiuscemodi expugnari
posse mentes si fas est dici etiam si contra iustiti-
am postularet. Taliter tamen fertur ad interpretem
rex locutus: licet pectus meum lorica uix dese-
rat, & assidue manum orbis aeratus includat,
nec non & latus muniat ferri praesidium: inueni
tamen hominem, qui me armatum possit expugnae-
[Ende Spaltensatz]
re ser-
11
12

Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
sidonivs apollinaris ſolches abzuwenden ſich bemuͤhet hatte11. Hin-
gegen haben die Gothen Arles und Marſeille wieder abgetreten12, ſo, daß
die Rhone die Graͤntze des Gothiſchen Reichs gegen Morgen, wie die Loire
gegen Norden, gemacht.

XXVII. Da alſo das Weſt-Gothiſche Reich den Theil von Gallien,
Seine Hand-
lungen mit dẽ
Francken.welchen die Loire und Rhone umflieſſen, und ienſeit des Pyrenaͤiſchen Ge-
buͤrges Hiſpaniam Tarraconenſem und Baeticam begrief, ſo iſt leicht zu
erachten, daß die Geſchichte anderer Teutſchen Voͤlcker offt in die Gothiſchen

mit
[Beginn Spaltensatz] annum: cum repente Nepotis animum ſummouen-
dae diſſenſionis amor infudit: ut repulſo ſimulta-
tis ueneno, ſeruaret inter reges charitas, quod
tueri arma uix poterant. Euocantur ad conſili-
um Liguriae lumina, uiri maturitatis, quorum
poſſit deliberatione labans reipubl. ſtatus reuiui-
ſcere, & in antiquum columen ſoliditas deſperata
reſtitui. Tantique ad tractatum coiere ex iuſſu
principis, quanti poterant eſſe rectores. Seritur
de ordinanda legatione ſcrmo. In beatiſſimum
uirum Epiphanium mentes omnium & oculi diri-
guntur: fiunt cunctorum ſententiae, quaſi unius
et ore proferuntur & pectore. Quid plura? cum
laetitia Chriſti miles occaſionem laboris amplecti-
tur, & ſpe effectum praecipit, de negotii aeſtima-
tione confidens, agendi ſpeciem melioraturus in-
quirit: actionem pene conclamatam, & ualde dif-
ficilem coeleſtis potentiae praeſidio percunctatus
eſt, ſuſcepit, impleuit. Cuius itineris moleſtias
neceſſitatesque non ualeam per ordinem digerere,
nec ſi mihi centum linguarum fluminibus permea-
tus irriguos uerba fundantur: nam egreſſus Tici-
nenſi oppido, donec ad deſtinata loca pertingeret,
tali uiae ſuae fatigationem arte geminauit, ut ſi
temperius, iumentorum defectum conſiderantes,
in futurae manſionis diuerſoria ſucceſſerunt, prae-
ter pſalmorum continuationem, praeter lectionis
perſeuerantiam, quorum nihil niſi ſtando facie-
bat, eligebat ſeceſſum nemoroſa fronte concluſum,
ubi connexis arborum brachiis nox domeſtica te-
xeretur: quod ſolum refugus per umbracula opa-
ca ſol neſciret, & totum uiridanti ceſpite gratia
naturalis ſterneret. Ibi profuſus in oratione, con-
tinuis fletibus expertem pluuiarum terram oeulo-
rum imbribus irrigabat. Reddebantur arua illa
foecunda orationum copia, quae frugum eſſe non
poterant. Tali exercitio ſe macerans Toloſanam,
in qua Euricus tunc rex degebat, urbem ingreſ-
ſus eſt, quem iam praeuia opinio Gallorum auri-
bus, qualis eſſet, intimauerat, ſacerdotibus prae-
cipue eiusdem regionis, quos attonitos de adueni-
entibus inquiſitio profunda ſolicitat. Erat prae-
terea ea tempeſtate conſiliorum principis & mo-
[Spaltenumbruch] derator, & arbiter, Leo nomine, quem per elo-
quentiae meritum non una iam declamationum
palma ſuſceperat: qui ſummo cum gaudio aduen-
tum pontificis indicauit notitiae publicae. Euo-
catur ex tempore regi praeſentandus antiſtes. Aa
quem illico ut ingreſſus, uidit, ſalutauit, adgreſ-
ſus eſt. Quamuis te ſtupende terrarum princeps,
multorum auribus reddat uirtutis fama terribi-
lem; & gladii, quibus finitimos continua uaſti-
tate premis, ſegetem quandam inimici germinis me-
tant: nullam tibi tamen ſuperni gratiam numinis di-
ra bellandi praeſtat ambitio: nec ferrum fines tuetur
imperii, ſi coeleſtis dominus offendatur. Regem te
habere memento, cui oportet conſiderare quid pla-
ceat: qui cum ſuſceptum hominem portaret ad
coelum, pro immenſae haereditatis munere, pa-
cem diſcipulis iterata ſaepius admonitione commen-
dat: cuius nos praecepti neceſſe eſt eſſe cuſtodes:
praecipue cum nouerimus, uirum fortem dici non
poſſe, quem uicerit indignatio. Deinde perpen-
dere nos conuenit, quod nemo diligentius propria
tuetur, quam qui aliena non appetit. Quo cir-
ca Nepos, cui regimen Italiae ordinatio diuina
commiſit, ad haec nos impetranda deſtinauit; ut
reductis ad ſidem mentibus, terrae ſibi conuenae
dilectionis iure ſocientur. Qui licet certamina
non formidet, concordiam prius exoptat. Noſtis
in communi, quo ſit dominiorum antiquitas limita-
ta confinio: qua ſuſtinuerint partes iſtae illarum
rectores famulandi patientia. Sufficiat, quod ele-
git: aut certe patitur amicus dici, qui meruit
dominus appellari. Haec uir inſigniſſimus Epi-
phanius. At Euaricus gentile neſcio quod mur-
mur infringens, mollitum ſe adbortationibus eius
uultus ſui ſerenitate ſignificat. Leo uero nomina-
tus ſuperius tanto allocutionis ipſius tenebatur mi-
raculo, ut crederet uerbis huiuscemodi expugnari
poſſe mentes ſi fas eſt dici etiam ſi contra iuſtiti-
am poſtularet. Taliter tamen fertur ad interpretem
rex locutus: licet pectus meum lorica uix deſe-
rat, & aſſidue manum orbis aeratus includat,
nec non & latus muniat ferri praeſidium: inueni
tamen hominem, qui me armatum poſſit expugnæ-
[Ende Spaltensatz]
re ſer-
11
12 
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0522" n="488"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Zehndtes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen,</hi></fw><lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi></hi> &#x017F;olches abzuwenden &#x017F;ich bemu&#x0364;het hatte<note xml:id="FN522_11_01" next="#FN522_11_02" place="foot" n="11"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>. Hin-<lb/>
gegen haben die Gothen <hi rendition="#aq">Arles</hi> und <hi rendition="#aq">Mar&#x017F;eille</hi> wieder abgetreten<note xml:id="FN522_12_01" next="#FN522_12_02" place="foot" n="12"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>, &#x017F;o, daß<lb/>
die <hi rendition="#aq">Rhone</hi> die Gra&#x0364;ntze des Gothi&#x017F;chen Reichs gegen Morgen, wie die <hi rendition="#aq">Loire</hi><lb/>
gegen Norden, gemacht.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXVII.</hi> Da al&#x017F;o das We&#x017F;t-Gothi&#x017F;che Reich den Theil von Gallien,<lb/><note place="left">Seine Hand-<lb/>
lungen mit de&#x0303;<lb/>
Francken.</note>welchen die <hi rendition="#aq">Loire</hi> und <hi rendition="#aq">Rhone</hi> umflie&#x017F;&#x017F;en, und ien&#x017F;eit des Pyrena&#x0364;i&#x017F;chen Ge-<lb/>
bu&#x0364;rges <hi rendition="#aq">Hi&#x017F;paniam Tarraconen&#x017F;em</hi> und <hi rendition="#aq">Baeticam</hi> begrief, &#x017F;o i&#x017F;t leicht zu<lb/>
erachten, daß die Ge&#x017F;chichte anderer Teut&#x017F;chen Vo&#x0364;lcker offt in die Gothi&#x017F;chen<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">mit</fw><lb/><note next="#FN521_10_03" xml:id="FN521_10_02" prev="#FN521_10_01" place="foot" n="10"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">annum: cum repente Nepotis animum &#x017F;ummouen-<lb/>
dae di&#x017F;&#x017F;en&#x017F;ionis amor infudit: ut repul&#x017F;o &#x017F;imulta-<lb/>
tis ueneno, &#x017F;eruaret inter reges charitas, quod<lb/>
tueri arma uix poterant. Euocantur ad con&#x017F;ili-<lb/>
um Liguriae lumina, uiri maturitatis, quorum<lb/>
po&#x017F;&#x017F;it deliberatione labans reipubl. &#x017F;tatus reuiui-<lb/>
&#x017F;cere, &amp; in antiquum columen &#x017F;oliditas de&#x017F;perata<lb/>
re&#x017F;titui. Tantique ad tractatum coiere ex iu&#x017F;&#x017F;u<lb/>
principis, quanti poterant e&#x017F;&#x017F;e rectores. Seritur<lb/>
de ordinanda legatione &#x017F;crmo. In beati&#x017F;&#x017F;imum<lb/>
uirum Epiphanium mentes omnium &amp; oculi diri-<lb/>
guntur: fiunt cunctorum &#x017F;ententiae, qua&#x017F;i unius<lb/>
et ore proferuntur &amp; pectore. Quid plura? cum<lb/>
laetitia Chri&#x017F;ti miles occa&#x017F;ionem laboris amplecti-<lb/>
tur, &amp; &#x017F;pe effectum praecipit, de negotii ae&#x017F;tima-<lb/>
tione confidens, agendi &#x017F;peciem melioraturus in-<lb/>
quirit: actionem pene conclamatam, &amp; ualde dif-<lb/>
ficilem coele&#x017F;tis potentiae prae&#x017F;idio percunctatus<lb/>
e&#x017F;t, &#x017F;u&#x017F;cepit, impleuit. Cuius itineris mole&#x017F;tias<lb/>
nece&#x017F;&#x017F;itatesque non ualeam per ordinem digerere,<lb/>
nec &#x017F;i mihi centum linguarum fluminibus permea-<lb/>
tus irriguos uerba fundantur: nam egre&#x017F;&#x017F;us Tici-<lb/>
nen&#x017F;i oppido, donec ad de&#x017F;tinata loca pertingeret,<lb/>
tali uiae &#x017F;uae fatigationem arte geminauit, ut &#x017F;i<lb/>
temperius, iumentorum defectum con&#x017F;iderantes,<lb/>
in futurae man&#x017F;ionis diuer&#x017F;oria &#x017F;ucce&#x017F;&#x017F;erunt, prae-<lb/>
ter p&#x017F;almorum continuationem, praeter lectionis<lb/>
per&#x017F;euerantiam, quorum nihil ni&#x017F;i &#x017F;tando facie-<lb/>
bat, eligebat &#x017F;ece&#x017F;&#x017F;um nemoro&#x017F;a fronte conclu&#x017F;um,<lb/>
ubi connexis arborum brachiis nox dome&#x017F;tica te-<lb/>
xeretur: quod &#x017F;olum refugus per umbracula opa-<lb/>
ca &#x017F;ol ne&#x017F;ciret, &amp; totum uiridanti ce&#x017F;pite gratia<lb/>
naturalis &#x017F;terneret. Ibi profu&#x017F;us in oratione, con-<lb/>
tinuis fletibus expertem pluuiarum terram oeulo-<lb/>
rum imbribus irrigabat. Reddebantur arua illa<lb/>
foecunda orationum copia, quae frugum e&#x017F;&#x017F;e non<lb/>
poterant. Tali exercitio &#x017F;e macerans Tolo&#x017F;anam,<lb/>
in qua Euricus tunc rex degebat, urbem ingre&#x017F;-<lb/>
&#x017F;us e&#x017F;t, quem iam praeuia opinio Gallorum auri-<lb/>
bus, qualis e&#x017F;&#x017F;et, intimauerat, &#x017F;acerdotibus prae-<lb/>
cipue eiusdem regionis, quos attonitos de adueni-<lb/>
entibus inqui&#x017F;itio profunda &#x017F;olicitat. Erat prae-<lb/>
terea ea tempe&#x017F;tate con&#x017F;iliorum principis &amp; mo-<lb/><cb/>
derator, &amp; arbiter, Leo nomine, quem per elo-<lb/>
quentiae meritum non una iam declamationum<lb/>
palma &#x017F;u&#x017F;ceperat: qui &#x017F;ummo cum gaudio aduen-<lb/>
tum pontificis indicauit notitiae publicae. Euo-<lb/>
catur ex tempore regi prae&#x017F;entandus anti&#x017F;tes. Aa<lb/>
quem illico ut ingre&#x017F;&#x017F;us, uidit, &#x017F;alutauit, adgre&#x017F;-<lb/>
&#x017F;us e&#x017F;t. Quamuis te &#x017F;tupende terrarum princeps,<lb/>
multorum auribus reddat uirtutis fama terribi-<lb/>
lem; &amp; gladii, quibus finitimos continua ua&#x017F;ti-<lb/>
tate premis, &#x017F;egetem quandam inimici germinis me-<lb/>
tant: nullam tibi tamen &#x017F;uperni gratiam numinis di-<lb/>
ra bellandi prae&#x017F;tat ambitio: nec ferrum fines tuetur<lb/>
imperii, &#x017F;i coele&#x017F;tis dominus offendatur. Regem te<lb/>
habere memento, cui oportet con&#x017F;iderare quid pla-<lb/>
ceat: qui cum &#x017F;u&#x017F;ceptum hominem portaret ad<lb/>
coelum, pro immen&#x017F;ae haereditatis munere, pa-<lb/>
cem di&#x017F;cipulis iterata &#x017F;aepius admonitione commen-<lb/>
dat: cuius nos praecepti nece&#x017F;&#x017F;e e&#x017F;t e&#x017F;&#x017F;e cu&#x017F;todes:<lb/>
praecipue cum nouerimus, uirum fortem dici non<lb/>
po&#x017F;&#x017F;e, quem uicerit indignatio. Deinde perpen-<lb/>
dere nos conuenit, quod nemo diligentius propria<lb/>
tuetur, quam qui aliena non appetit. Quo cir-<lb/>
ca Nepos, cui regimen Italiae ordinatio diuina<lb/>
commi&#x017F;it, ad haec nos impetranda de&#x017F;tinauit; ut<lb/>
reductis ad &#x017F;idem mentibus, terrae &#x017F;ibi conuenae<lb/>
dilectionis iure &#x017F;ocientur. Qui licet certamina<lb/>
non formidet, concordiam prius exoptat.</hi> No<hi rendition="#i">&#x017F;tis<lb/>
in communi, quo &#x017F;it dominiorum antiquitas limita-<lb/>
ta confinio: qua &#x017F;u&#x017F;tinuerint partes i&#x017F;tae illarum<lb/>
rectores famulandi patientia. Sufficiat, quod ele-<lb/>
git: aut certe patitur amicus dici, qui meruit<lb/>
dominus appellari. Haec uir in&#x017F;igni&#x017F;&#x017F;imus Epi-<lb/>
phanius. At Euaricus gentile ne&#x017F;cio quod mur-<lb/>
mur infringens, mollitum &#x017F;e adbortationibus eius<lb/>
uultus &#x017F;ui &#x017F;erenitate &#x017F;ignificat. Leo uero nomina-<lb/>
tus &#x017F;uperius tanto allocutionis ip&#x017F;ius tenebatur mi-<lb/>
raculo, ut crederet uerbis huiuscemodi expugnari<lb/>
po&#x017F;&#x017F;e mentes &#x017F;i fas e&#x017F;t dici etiam &#x017F;i contra iu&#x017F;titi-<lb/>
am po&#x017F;tularet. Taliter tamen fertur ad interpretem<lb/>
rex locutus: licet pectus meum lorica uix de&#x017F;e-<lb/>
rat, &amp; a&#x017F;&#x017F;idue manum orbis aeratus includat,<lb/>
nec non &amp; latus muniat ferri prae&#x017F;idium: inueni<lb/>
tamen hominem, qui me armatum po&#x017F;&#x017F;it expugnæ-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">re &#x017F;er-</hi></hi></fw><cb type="end"/><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[488/0522] Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, sidonivs apollinaris ſolches abzuwenden ſich bemuͤhet hatte 11. Hin- gegen haben die Gothen Arles und Marſeille wieder abgetreten 12, ſo, daß die Rhone die Graͤntze des Gothiſchen Reichs gegen Morgen, wie die Loire gegen Norden, gemacht. XXVII. Da alſo das Weſt-Gothiſche Reich den Theil von Gallien, welchen die Loire und Rhone umflieſſen, und ienſeit des Pyrenaͤiſchen Ge- buͤrges Hiſpaniam Tarraconenſem und Baeticam begrief, ſo iſt leicht zu erachten, daß die Geſchichte anderer Teutſchen Voͤlcker offt in die Gothiſchen mit 10 Seine Hand- lungen mit dẽ Francken. 11 12 10 annum: cum repente Nepotis animum ſummouen- dae diſſenſionis amor infudit: ut repulſo ſimulta- tis ueneno, ſeruaret inter reges charitas, quod tueri arma uix poterant. Euocantur ad conſili- um Liguriae lumina, uiri maturitatis, quorum poſſit deliberatione labans reipubl. ſtatus reuiui- ſcere, & in antiquum columen ſoliditas deſperata reſtitui. Tantique ad tractatum coiere ex iuſſu principis, quanti poterant eſſe rectores. Seritur de ordinanda legatione ſcrmo. In beatiſſimum uirum Epiphanium mentes omnium & oculi diri- guntur: fiunt cunctorum ſententiae, quaſi unius et ore proferuntur & pectore. Quid plura? cum laetitia Chriſti miles occaſionem laboris amplecti- tur, & ſpe effectum praecipit, de negotii aeſtima- tione confidens, agendi ſpeciem melioraturus in- quirit: actionem pene conclamatam, & ualde dif- ficilem coeleſtis potentiae praeſidio percunctatus eſt, ſuſcepit, impleuit. Cuius itineris moleſtias neceſſitatesque non ualeam per ordinem digerere, nec ſi mihi centum linguarum fluminibus permea- tus irriguos uerba fundantur: nam egreſſus Tici- nenſi oppido, donec ad deſtinata loca pertingeret, tali uiae ſuae fatigationem arte geminauit, ut ſi temperius, iumentorum defectum conſiderantes, in futurae manſionis diuerſoria ſucceſſerunt, prae- ter pſalmorum continuationem, praeter lectionis perſeuerantiam, quorum nihil niſi ſtando facie- bat, eligebat ſeceſſum nemoroſa fronte concluſum, ubi connexis arborum brachiis nox domeſtica te- xeretur: quod ſolum refugus per umbracula opa- ca ſol neſciret, & totum uiridanti ceſpite gratia naturalis ſterneret. Ibi profuſus in oratione, con- tinuis fletibus expertem pluuiarum terram oeulo- rum imbribus irrigabat. Reddebantur arua illa foecunda orationum copia, quae frugum eſſe non poterant. Tali exercitio ſe macerans Toloſanam, in qua Euricus tunc rex degebat, urbem ingreſ- ſus eſt, quem iam praeuia opinio Gallorum auri- bus, qualis eſſet, intimauerat, ſacerdotibus prae- cipue eiusdem regionis, quos attonitos de adueni- entibus inquiſitio profunda ſolicitat. Erat prae- terea ea tempeſtate conſiliorum principis & mo- derator, & arbiter, Leo nomine, quem per elo- quentiae meritum non una iam declamationum palma ſuſceperat: qui ſummo cum gaudio aduen- tum pontificis indicauit notitiae publicae. Euo- catur ex tempore regi praeſentandus antiſtes. Aa quem illico ut ingreſſus, uidit, ſalutauit, adgreſ- ſus eſt. Quamuis te ſtupende terrarum princeps, multorum auribus reddat uirtutis fama terribi- lem; & gladii, quibus finitimos continua uaſti- tate premis, ſegetem quandam inimici germinis me- tant: nullam tibi tamen ſuperni gratiam numinis di- ra bellandi praeſtat ambitio: nec ferrum fines tuetur imperii, ſi coeleſtis dominus offendatur. Regem te habere memento, cui oportet conſiderare quid pla- ceat: qui cum ſuſceptum hominem portaret ad coelum, pro immenſae haereditatis munere, pa- cem diſcipulis iterata ſaepius admonitione commen- dat: cuius nos praecepti neceſſe eſt eſſe cuſtodes: praecipue cum nouerimus, uirum fortem dici non poſſe, quem uicerit indignatio. Deinde perpen- dere nos conuenit, quod nemo diligentius propria tuetur, quam qui aliena non appetit. Quo cir- ca Nepos, cui regimen Italiae ordinatio diuina commiſit, ad haec nos impetranda deſtinauit; ut reductis ad ſidem mentibus, terrae ſibi conuenae dilectionis iure ſocientur. Qui licet certamina non formidet, concordiam prius exoptat. Noſtis in communi, quo ſit dominiorum antiquitas limita- ta confinio: qua ſuſtinuerint partes iſtae illarum rectores famulandi patientia. Sufficiat, quod ele- git: aut certe patitur amicus dici, qui meruit dominus appellari. Haec uir inſigniſſimus Epi- phanius. At Euaricus gentile neſcio quod mur- mur infringens, mollitum ſe adbortationibus eius uultus ſui ſerenitate ſignificat. Leo uero nomina- tus ſuperius tanto allocutionis ipſius tenebatur mi- raculo, ut crederet uerbis huiuscemodi expugnari poſſe mentes ſi fas eſt dici etiam ſi contra iuſtiti- am poſtularet. Taliter tamen fertur ad interpretem rex locutus: licet pectus meum lorica uix deſe- rat, & aſſidue manum orbis aeratus includat, nec non & latus muniat ferri praeſidium: inueni tamen hominem, qui me armatum poſſit expugnæ- re ſer-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/522
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 488. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/522>, abgerufen am 26.06.2024.