Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Zehndtes Buch. Geschichte der Teutschen,
von Britannien aus) zu beunruhigen, und kamen so gar an die Aquitani-
schen Ufer, ins West-Gothische Gebieth. Aus einem Briefe sidonii
apollinaris
sehen wir, daß man an den Küsten von Saintogne ihrent-
halben in Sorgen gewesen3: und an einem andern Ort erwehnet er der Sach-
sen, so zu Bourdeaux mit dem Könige Eurico über Krieg und Friede ge-
handelt4.

XXVIII. Euricus begnügte sich aber nicht, sein Reich durch Waffen,
Er lässt der
West-Gothen
Gesetze in Ord-
nung bringen.
Von seinem
Hofe. Eyffer
für seine Re-
ligion.
*S. L. IX. §. 29
und Bündnisse zu bedecken, sondern faßte auch den weisen Entschluß, sein
Volck immer mehr und mehr zu derjenigen Policey zu gewöhnen, die Athaulph
den Gothen nicht zugetrauet hatte*. Wie nun die Gesetze ein festes Band der
bürgerlichen Gesellschafft, und zugleich ein treffliches Werckzeug der Kunst zu herr-
schen sind, so gab er den Gothen ein beständiges geschriebenes Recht, da sie sich bis-
her nur mit Gewohnheiten, und dem Ermessen ihrer Richter beholffen hatten. 1.

sido-
[Beginn Spaltensatz] tamus mente conciperes, si Sigismerem regium iu-
uenem, ritu atque cultu gentilitio ornatum, ut-
pote sponsum seu petitorem, praetorium soceri ex-
petere uidisses? Illum equus quidem phaleris com-
ptus, immo equi radiantibus gemmis onusti ante-
cedebant, uel etiam subsequebantur: cum tamen
hoc magis ibi decorum conspiciebatur, quod prae-
cursoribus suis, siue pedissequis, pedes & ipse me-
dius incessit, flammeus cocco, rutilus auro, lacte-
us serico; tum cultui tanto, coma, rubore, cute
concolor. Regulorum autem, sociorumque comi-
tantum forma & in pace terribilis: quorum pe-
des primi perone setoso talos adusque uincieban-
tur; genua, crura, suraeque sine tegmine. Prae-
ter hoc uestis alta, stricta, uersicolor, uix appro-
pinquans poplitibus exertis: manicae sola brachi-
orum principia uelantes, uiridantia saga limbis
marginata puniceis. penduli ex humero gladii
balteis supercurrentibus strinxerant clausa bullatis
latera rhenonibus. Eo quo comebantur ornatu,
muniebantur. lanceis uncatis, securibusque missi-
bilibus dextrae refertae, clypeis laeuam partem
adumbrantibus, quorum lux in orbibus niuea,
fulua in umbonibus, ita censum prodebat, ut stu-
dium. Cuncta prorsus huiusmodi, ut in actione
thalamorum non appareret minor Martis pompa,
quam Veneris
.
3 idem L. VIII. ep. 6. p. 222. seq. Sed ecce
dum iam epistolam, quae diu garrit, claudere
optarem, subitus a Santonis nuntius: cum quo
dum tui obtentu aliquid horarum sermocinanter
extrahimus, constanter asseuerauit, nuper uos
classicum in classe cecinisse, atque inter officia
nunc nautac, modo militis, littoribus oceani cur-
uis inerrare contra SAXONVM PANDOS
MYOPARONES,
quorum quot remiges ui-
[Spaltenumbruch] deris, totidem te cernere putes archipiratas; ita
simul omnes imperant, parent, docent, discunt latroci-
nari. Vnde nunc etiam ut quam plurimum ca-
ueas, caussa successit maxima monendi. Hostis est
omni hoste truculentior. Improuisus aggreditur,
praeuisus elabitur: spernit obiectos, sternit in-
cautos: si sequatur, intercipit, si fugiat, euadit.
Ad hoc exercent illos naufragia, non terrent.
Est eis quaedam cum discriminibus pelagi non no-
titia solum, sed familiaritas. Nam quoniam ipsa,
si qua tempestas est, hinc securos efficit occupan-
dos, hinc prospici uetat occupaturos, in medio
fluctuum scopulorumque confragosorum, spe super-
uentus laeti periclitantur. Praeterea priusquam
de continenti in patriam uela laxantes, hostico
mordaces ancoras uado uellant, mos est remeatu-
ris, decimum quemque captorum per aequales &
cruciarias poenas, plus ob hoc tristi, quod super-
stitioso ritu, necare; superque collectam turbam
periturorum mortis iniquitatem sortis aequitate
dispergere. Talibus eligunt uotis, uictimis sol-
uunt: & per huiusmodi non tam sacrificia purga-
ti, quam sacrilegia polluti, religiosum putant
caedis infaustae perpetratores, de capite captiuo
magis exigere tormenta, quam pretia. Quamob-
rem metuo multa, suspicor uaria: quanquam me
e contrario ingentia hortentur. Primum quod
uictoris populi signa comitaris: &c.
Diese Nach-
richt von den Schiffen der alten Sachsen, und von
ihrer Geschickligkeit zur See zu fechten, erläutert
dasjenige, was in vorigen Büchern davon angemer-
cket worden. Was insonderheit die Schiffe, die
sidonivs apollinaris myoparones
nennet, anbetrifft, so kan man selbige aus isido-
ro
genauer kennen lernen. Derselbe schreibt in
originibus L. XIX. cap. 1. miopar o quasi mi-
nimus paro: idem & CARABVS. Est enim

[Ende Spaltensatz]
par-
4
1

Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
von Britannien aus) zu beunruhigen, und kamen ſo gar an die Aquitani-
ſchen Ufer, ins Weſt-Gothiſche Gebieth. Aus einem Briefe sidonii
apollinaris
ſehen wir, daß man an den Kuͤſten von Saintogne ihrent-
halben in Sorgen geweſen3: und an einem andern Ort erwehnet er der Sach-
ſen, ſo zu Bourdeaux mit dem Koͤnige Eurico uͤber Krieg und Friede ge-
handelt4.

XXVIII. Euricus begnuͤgte ſich aber nicht, ſein Reich durch Waffen,
Er laͤſſt der
Weſt-Gothen
Geſetze in Oꝛd-
nung bringen.
Von ſeinem
Hofe. Eyffer
fuͤr ſeine Re-
ligion.
*S. L. IX. §. 29
und Buͤndniſſe zu bedecken, ſondern faßte auch den weiſen Entſchluß, ſein
Volck immer mehr und mehr zu derjenigen Policey zu gewoͤhnen, die Athaulph
den Gothen nicht zugetrauet hatte*. Wie nun die Geſetze ein feſtes Band der
buͤrgerlichen Geſellſchafft, und zugleich ein treffliches Werckzeug der Kunſt zu herr-
ſchen ſind, ſo gab er den Gothen ein beſtaͤndiges geſchriebenes Recht, da ſie ſich bis-
her nur mit Gewohnheiten, und dem Ermeſſen ihrer Richter beholffen hatten. 1.

sido-
[Beginn Spaltensatz] tamus mente conciperes, ſi Sigismerem regium iu-
uenem, ritu atque cultu gentilitio ornatum, ut-
pote ſponſum ſeu petitorem, praetorium ſoceri ex-
petere uidiſſes? Illum equus quidem phaleris com-
ptus, immo equi radiantibus gemmis onuſti ante-
cedebant, uel etiam ſubſequebantur: cum tamen
hoc magis ibi decorum conſpiciebatur, quod prae-
curſoribus ſuis, ſiue pediſſequis, pedes & ipſe me-
dius inceſſit, flammeus cocco, rutilus auro, lacte-
us ſerico; tum cultui tanto, coma, rubore, cute
concolor. Regulorum autem, ſociorumque comi-
tantum forma & in pace terribilis: quorum pe-
des primi perone ſetoſo talos adusque uincieban-
tur; genua, crura, ſuraeque ſine tegmine. Prae-
ter hoc ueſtis alta, ſtricta, uerſicolor, uix appro-
pinquans poplitibus exertis: manicae ſola brachi-
orum principia uelantes, uiridantia ſaga limbis
marginata puniceis. penduli ex humero gladii
balteis ſupercurrentibus ſtrinxerant clauſa bullatis
latera rhenonibus. Eo quo comebantur ornatu,
muniebantur. lanceis uncatis, ſecuribusque miſſi-
bilibus dextrae refertae, clypeis laeuam partem
adumbrantibus, quorum lux in orbibus niuea,
fulua in umbonibus, ita cenſum prodebat, ut ſtu-
dium. Cuncta prorſus huiusmodi, ut in actione
thalamorum non appareret minor Martis pompa,
quam Veneris
.
3 idem L. VIII. ep. 6. p. 222. ſeq. Sed ecce
dum iam epiſtolam, quae diu garrit, claudere
optarem, ſubitus a Santonis nuntius: cum quo
dum tui obtentu aliquid horarum ſermocinanter
extrahimus, conſtanter aſſeuerauit, nuper uos
claſſicum in claſſe ceciniſſe, atque inter officia
nunc nautac, modo militis, littoribus oceani cur-
uis inerrare contra SAXONVM PANDOS
MYOPARONES,
quorum quot remiges ui-
[Spaltenumbruch] deris, totidem te cernere putes archipiratas; ita
ſimul omnes imperant, parent, docent, diſcunt latroci-
nari. Vnde nunc etiam ut quam plurimum ca-
ueas, cauſſa ſucceſſit maxima monendi. Hoſtis eſt
omni hoſte truculentior. Improuiſus aggreditur,
praeuiſus elabitur: ſpernit obiectos, ſternit in-
cautos: ſi ſequatur, intercipit, ſi fugiat, euadit.
Ad hoc exercent illos naufragia, non terrent.
Eſt eis quaedam cum diſcriminibus pelagi non no-
titia ſolum, ſed familiaritas. Nam quoniam ipſa,
ſi qua tempeſtas eſt, hinc ſecuros efficit occupan-
dos, hinc proſpici uetat occupaturos, in medio
fluctuum ſcopulorumque confragoſorum, ſpe ſuper-
uentus laeti periclitantur. Praeterea priusquam
de continenti in patriam uela laxantes, hoſtico
mordaces ancoras uado uellant, mos eſt remeatu-
ris, decimum quemque captorum per aequales &
cruciarias poenas, plus ob hoc triſti, quod ſuper-
ſtitioſo ritu, necare; ſuperque collectam turbam
periturorum mortis iniquitatem ſortis aequitate
diſpergere. Talibus eligunt uotis, uictimis ſol-
uunt: & per huiusmodi non tam ſacrificia purga-
ti, quam ſacrilegia polluti, religioſum putant
caedis infauſtae perpetratores, de capite captiuo
magis exigere tormenta, quam pretia. Quamob-
rem metuo multa, ſuſpicor uaria: quanquam me
e contrario ingentia hortentur. Primum quod
uictoris populi ſigna comitaris: &c.
Dieſe Nach-
richt von den Schiffen der alten Sachſen, und von
ihrer Geſchickligkeit zur See zu fechten, erlaͤutert
dasjenige, was in vorigen Buͤchern davon angemer-
cket worden. Was inſonderheit die Schiffe, die
sidonivs apollinaris myoparones
nennet, anbetrifft, ſo kan man ſelbige aus isido-
ro
genauer kennen lernen. Derſelbe ſchreibt in
originibus L. XIX. cap. 1. miopar o quaſi mi-
nimus paro: idem & CARABVS. Eſt enim

[Ende Spaltensatz]
par-
4
1
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0524" n="490"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Zehndtes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
von Britannien aus) zu beunruhigen, und kamen &#x017F;o gar an die Aquitani-<lb/>
&#x017F;chen Ufer, ins We&#x017F;t-Gothi&#x017F;che Gebieth. Aus einem Briefe <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonii<lb/>
apollinaris</hi></hi></hi> &#x017F;ehen wir, daß man an den Ku&#x0364;&#x017F;ten von <hi rendition="#aq">Saintogne</hi> ihrent-<lb/>
halben in Sorgen gewe&#x017F;en<note xml:id="FN524_03_01" next="#FN524_03_02" place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> L. VIII. ep. 6. p. 222. &#x017F;eq. <hi rendition="#i">Sed ecce<lb/>
dum iam epi&#x017F;tolam, quae diu garrit, claudere<lb/>
optarem, &#x017F;ubitus a Santonis nuntius: cum quo<lb/>
dum tui obtentu aliquid horarum &#x017F;ermocinanter<lb/>
extrahimus, con&#x017F;tanter a&#x017F;&#x017F;euerauit, nuper uos<lb/>
cla&#x017F;&#x017F;icum in cla&#x017F;&#x017F;e cecini&#x017F;&#x017F;e, atque inter officia<lb/>
nunc nautac, modo militis, littoribus oceani cur-<lb/>
uis inerrare contra <hi rendition="#g">SAXONVM PANDOS<lb/>
MYOPARONES,</hi> quorum quot remiges ui-<lb/><cb/>
deris, totidem te cernere putes archipiratas; ita<lb/>
&#x017F;imul omnes imperant, parent, docent, di&#x017F;cunt latroci-<lb/>
nari. Vnde nunc etiam ut quam plurimum ca-<lb/>
ueas, cau&#x017F;&#x017F;a &#x017F;ucce&#x017F;&#x017F;it maxima monendi. Ho&#x017F;tis e&#x017F;t<lb/>
omni ho&#x017F;te truculentior. Improui&#x017F;us aggreditur,<lb/>
praeui&#x017F;us elabitur: &#x017F;pernit obiectos, &#x017F;ternit in-<lb/>
cautos: &#x017F;i &#x017F;equatur, intercipit, &#x017F;i fugiat, euadit.<lb/>
Ad hoc exercent illos naufragia, non terrent.<lb/>
E&#x017F;t eis quaedam cum di&#x017F;criminibus pelagi non no-<lb/>
titia &#x017F;olum, &#x017F;ed familiaritas. Nam quoniam ip&#x017F;a,<lb/>
&#x017F;i qua tempe&#x017F;tas e&#x017F;t, hinc &#x017F;ecuros efficit occupan-<lb/>
dos, hinc pro&#x017F;pici uetat occupaturos, in medio<lb/>
fluctuum &#x017F;copulorumque confrago&#x017F;orum, &#x017F;pe &#x017F;uper-<lb/>
uentus laeti periclitantur. Praeterea priusquam<lb/>
de continenti in patriam uela laxantes, ho&#x017F;tico<lb/>
mordaces ancoras uado uellant, mos e&#x017F;t remeatu-<lb/>
ris, decimum quemque captorum per aequales &amp;<lb/>
cruciarias poenas, plus ob hoc tri&#x017F;ti, quod &#x017F;uper-<lb/>
&#x017F;titio&#x017F;o ritu, necare; &#x017F;uperque collectam turbam<lb/>
periturorum mortis iniquitatem &#x017F;ortis aequitate<lb/>
di&#x017F;pergere. Talibus eligunt uotis, uictimis &#x017F;ol-<lb/>
uunt: &amp; per huiusmodi non tam &#x017F;acrificia purga-<lb/>
ti, quam &#x017F;acrilegia polluti, religio&#x017F;um putant<lb/>
caedis infau&#x017F;tae perpetratores, de capite captiuo<lb/>
magis exigere tormenta, quam pretia. Quamob-<lb/>
rem metuo multa, &#x017F;u&#x017F;picor uaria: quanquam me<lb/>
e contrario ingentia hortentur. Primum quod<lb/>
uictoris populi &#x017F;igna comitaris: &amp;c.</hi></hi> Die&#x017F;e Nach-<lb/>
richt von den Schiffen der alten Sach&#x017F;en, und von<lb/>
ihrer Ge&#x017F;chickligkeit zur See zu fechten, erla&#x0364;utert<lb/>
dasjenige, was in vorigen Bu&#x0364;chern davon angemer-<lb/>
cket worden. Was in&#x017F;onderheit die Schiffe, die<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi> myoparones</hi><lb/>
nennet, anbetrifft, &#x017F;o kan man &#x017F;elbige aus <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">isido-<lb/>
ro</hi></hi></hi> genauer kennen lernen. Der&#x017F;elbe &#x017F;chreibt <hi rendition="#aq">in<lb/>
originibus L. XIX. cap. 1. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">miopar o</hi></hi> <hi rendition="#i">qua&#x017F;i mi-<lb/>
nimus paro: idem &amp; <hi rendition="#g">CARABVS</hi>. E&#x017F;t enim</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">par-</hi></hi></fw><cb type="end"/>
</note>: und an einem andern Ort erwehnet er der Sach-<lb/>
&#x017F;en, &#x017F;o zu <hi rendition="#aq">Bourdeaux</hi> mit dem Ko&#x0364;nige <hi rendition="#aq">Eurico</hi> u&#x0364;ber Krieg und Friede ge-<lb/>
handelt<note xml:id="FN524_04_01" next="#FN524_04_02" place="foot" n="4"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXVIII. Euricus</hi> begnu&#x0364;gte &#x017F;ich aber nicht, &#x017F;ein Reich durch Waffen,<lb/><note place="left">Er la&#x0364;&#x017F;&#x017F;t der<lb/>
We&#x017F;t-Gothen<lb/>
Ge&#x017F;etze in O&#xA75B;d-<lb/>
nung bringen.<lb/>
Von &#x017F;einem<lb/>
Hofe. Eyffer<lb/>
fu&#x0364;r &#x017F;eine Re-<lb/>
ligion.<lb/>
*S. <hi rendition="#aq">L. IX.</hi> §. 29</note>und Bu&#x0364;ndni&#x017F;&#x017F;e zu bedecken, &#x017F;ondern faßte auch den wei&#x017F;en Ent&#x017F;chluß, &#x017F;ein<lb/>
Volck immer mehr und mehr zu derjenigen Policey zu gewo&#x0364;hnen, die Athaulph<lb/>
den Gothen nicht zugetrauet hatte*. Wie nun die Ge&#x017F;etze ein fe&#x017F;tes Band der<lb/>
bu&#x0364;rgerlichen Ge&#x017F;ell&#x017F;chafft, und zugleich ein treffliches Werckzeug der Kun&#x017F;t zu herr-<lb/>
&#x017F;chen &#x017F;ind, &#x017F;o gab er den Gothen ein be&#x017F;ta&#x0364;ndiges ge&#x017F;chriebenes Recht, da &#x017F;ie &#x017F;ich bis-<lb/>
her nur mit Gewohnheiten, und dem Erme&#x017F;&#x017F;en ihrer Richter beholffen hatten. <note xml:id="FN524_01_01" next="#FN524_01_02" place="foot" n="1"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>.<lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">sido-</hi></hi></fw><lb/><note xml:id="FN523_02_02" prev="#FN523_02_01" place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">tamus mente conciperes, &#x017F;i Sigismerem regium iu-<lb/>
uenem, ritu atque cultu gentilitio ornatum, ut-<lb/>
pote &#x017F;pon&#x017F;um &#x017F;eu petitorem, praetorium &#x017F;oceri ex-<lb/>
petere uidi&#x017F;&#x017F;es? Illum equus quidem phaleris com-<lb/>
ptus, immo equi radiantibus gemmis onu&#x017F;ti ante-<lb/>
cedebant, uel etiam &#x017F;ub&#x017F;equebantur: cum tamen<lb/>
hoc magis ibi decorum con&#x017F;piciebatur, quod prae-<lb/>
cur&#x017F;oribus &#x017F;uis, &#x017F;iue pedi&#x017F;&#x017F;equis, pedes &amp; ip&#x017F;e me-<lb/>
dius ince&#x017F;&#x017F;it, flammeus cocco, rutilus auro, lacte-<lb/>
us &#x017F;erico; tum cultui tanto, coma, rubore, cute<lb/>
concolor. Regulorum autem, &#x017F;ociorumque comi-<lb/>
tantum forma &amp; in pace terribilis: quorum pe-<lb/>
des primi perone &#x017F;eto&#x017F;o talos adusque uincieban-<lb/>
tur; genua, crura, &#x017F;uraeque &#x017F;ine tegmine. Prae-<lb/>
ter hoc ue&#x017F;tis alta, &#x017F;tricta, uer&#x017F;icolor, uix appro-<lb/>
pinquans poplitibus exertis: manicae &#x017F;ola brachi-<lb/>
orum principia uelantes, uiridantia &#x017F;aga limbis<lb/>
marginata puniceis. penduli ex humero gladii<lb/>
balteis &#x017F;upercurrentibus &#x017F;trinxerant clau&#x017F;a bullatis<lb/>
latera rhenonibus. Eo quo comebantur ornatu,<lb/>
muniebantur. lanceis uncatis, &#x017F;ecuribusque mi&#x017F;&#x017F;i-<lb/>
bilibus dextrae refertae, clypeis laeuam partem<lb/>
adumbrantibus, quorum lux in orbibus niuea,<lb/>
fulua in umbonibus, ita cen&#x017F;um prodebat, ut &#x017F;tu-<lb/>
dium. Cuncta pror&#x017F;us huiusmodi, ut in actione<lb/>
thalamorum non appareret minor Martis pompa,<lb/>
quam Veneris</hi>.</hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[490/0524] Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, von Britannien aus) zu beunruhigen, und kamen ſo gar an die Aquitani- ſchen Ufer, ins Weſt-Gothiſche Gebieth. Aus einem Briefe sidonii apollinaris ſehen wir, daß man an den Kuͤſten von Saintogne ihrent- halben in Sorgen geweſen 3: und an einem andern Ort erwehnet er der Sach- ſen, ſo zu Bourdeaux mit dem Koͤnige Eurico uͤber Krieg und Friede ge- handelt 4. XXVIII. Euricus begnuͤgte ſich aber nicht, ſein Reich durch Waffen, und Buͤndniſſe zu bedecken, ſondern faßte auch den weiſen Entſchluß, ſein Volck immer mehr und mehr zu derjenigen Policey zu gewoͤhnen, die Athaulph den Gothen nicht zugetrauet hatte*. Wie nun die Geſetze ein feſtes Band der buͤrgerlichen Geſellſchafft, und zugleich ein treffliches Werckzeug der Kunſt zu herr- ſchen ſind, ſo gab er den Gothen ein beſtaͤndiges geſchriebenes Recht, da ſie ſich bis- her nur mit Gewohnheiten, und dem Ermeſſen ihrer Richter beholffen hatten. 1. sido- 2 Er laͤſſt der Weſt-Gothen Geſetze in Oꝛd- nung bringen. Von ſeinem Hofe. Eyffer fuͤr ſeine Re- ligion. *S. L. IX. §. 29 3 idem L. VIII. ep. 6. p. 222. ſeq. Sed ecce dum iam epiſtolam, quae diu garrit, claudere optarem, ſubitus a Santonis nuntius: cum quo dum tui obtentu aliquid horarum ſermocinanter extrahimus, conſtanter aſſeuerauit, nuper uos claſſicum in claſſe ceciniſſe, atque inter officia nunc nautac, modo militis, littoribus oceani cur- uis inerrare contra SAXONVM PANDOS MYOPARONES, quorum quot remiges ui- deris, totidem te cernere putes archipiratas; ita ſimul omnes imperant, parent, docent, diſcunt latroci- nari. Vnde nunc etiam ut quam plurimum ca- ueas, cauſſa ſucceſſit maxima monendi. Hoſtis eſt omni hoſte truculentior. Improuiſus aggreditur, praeuiſus elabitur: ſpernit obiectos, ſternit in- cautos: ſi ſequatur, intercipit, ſi fugiat, euadit. Ad hoc exercent illos naufragia, non terrent. Eſt eis quaedam cum diſcriminibus pelagi non no- titia ſolum, ſed familiaritas. Nam quoniam ipſa, ſi qua tempeſtas eſt, hinc ſecuros efficit occupan- dos, hinc proſpici uetat occupaturos, in medio fluctuum ſcopulorumque confragoſorum, ſpe ſuper- uentus laeti periclitantur. Praeterea priusquam de continenti in patriam uela laxantes, hoſtico mordaces ancoras uado uellant, mos eſt remeatu- ris, decimum quemque captorum per aequales & cruciarias poenas, plus ob hoc triſti, quod ſuper- ſtitioſo ritu, necare; ſuperque collectam turbam periturorum mortis iniquitatem ſortis aequitate diſpergere. Talibus eligunt uotis, uictimis ſol- uunt: & per huiusmodi non tam ſacrificia purga- ti, quam ſacrilegia polluti, religioſum putant caedis infauſtae perpetratores, de capite captiuo magis exigere tormenta, quam pretia. Quamob- rem metuo multa, ſuſpicor uaria: quanquam me e contrario ingentia hortentur. Primum quod uictoris populi ſigna comitaris: &c. Dieſe Nach- richt von den Schiffen der alten Sachſen, und von ihrer Geſchickligkeit zur See zu fechten, erlaͤutert dasjenige, was in vorigen Buͤchern davon angemer- cket worden. Was inſonderheit die Schiffe, die sidonivs apollinaris myoparones nennet, anbetrifft, ſo kan man ſelbige aus isido- ro genauer kennen lernen. Derſelbe ſchreibt in originibus L. XIX. cap. 1. miopar o quaſi mi- nimus paro: idem & CARABVS. Eſt enim par- 4 1 2 tamus mente conciperes, ſi Sigismerem regium iu- uenem, ritu atque cultu gentilitio ornatum, ut- pote ſponſum ſeu petitorem, praetorium ſoceri ex- petere uidiſſes? Illum equus quidem phaleris com- ptus, immo equi radiantibus gemmis onuſti ante- cedebant, uel etiam ſubſequebantur: cum tamen hoc magis ibi decorum conſpiciebatur, quod prae- curſoribus ſuis, ſiue pediſſequis, pedes & ipſe me- dius inceſſit, flammeus cocco, rutilus auro, lacte- us ſerico; tum cultui tanto, coma, rubore, cute concolor. Regulorum autem, ſociorumque comi- tantum forma & in pace terribilis: quorum pe- des primi perone ſetoſo talos adusque uincieban- tur; genua, crura, ſuraeque ſine tegmine. Prae- ter hoc ueſtis alta, ſtricta, uerſicolor, uix appro- pinquans poplitibus exertis: manicae ſola brachi- orum principia uelantes, uiridantia ſaga limbis marginata puniceis. penduli ex humero gladii balteis ſupercurrentibus ſtrinxerant clauſa bullatis latera rhenonibus. Eo quo comebantur ornatu, muniebantur. lanceis uncatis, ſecuribusque miſſi- bilibus dextrae refertae, clypeis laeuam partem adumbrantibus, quorum lux in orbibus niuea, fulua in umbonibus, ita cenſum prodebat, ut ſtu- dium. Cuncta prorſus huiusmodi, ut in actione thalamorum non appareret minor Martis pompa, quam Veneris.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/524
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 490. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/524>, abgerufen am 17.06.2024.