Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
sidonivs macht in einem Brieffe, den er von Bourdeaux, dahin er des
Königes Eurici Hof gefolget war, an einen guten Freund geschrieben, eine
große Jdee von diesem Hofe; und stellet vor, wie die Ost-Gothen, Sachsen,
Heruler, Burgunder und Francken sich in ihren Angelegenheiten, nach dem-
selben richten müssen: ja der Kaiser im Orient sich um dessen Freundschafft be-
worben.2 Der König hatte ausser den Gothen auch Fremde in seinen Dien-
sten: und überhaupt dieneten einige Römer, oder Provintzialen ietzt den Teut-
schen Königen, wie sonst die Teutsche den Römischen Kaisern gedienet. Jn-
sonderheit wird Leo, der die Handlung mit den fremden Gesandten am Go-
thischen Hofe zu besorgen pflegte, sehr gerühmet.3. Desselben Eyfer für seines
Herrn Ehre gieng so weit, daß er dessen Historie gerne wolte geschrieben wissen,
damit auch zugleich sein Ruhm verewiget würde. Er trug diese Arbeit Sido-
nio Apollinari
an, der sich aber entschuldigte4. Vermuthlich ist das gan-

tze
[Beginn Spaltensatz] parua scapha ex uimine facta, quae contexta cru-
do corio genus nauigii praebet, quales utuntur
Germanorum piratae in oceani littoribus uel pa-
ludibus ob agilitatem, de qualibus historia,
Gens
inquit, Saxonum mioparonibus non uiribus
nituntur, fugae potius, quam bello parati.
Und
ferner: Carabus parua scapha, ex uimine facta,
quae contexta crudo corio, genus nauigii praebet
.
S. beym folgenden §. die 2. Note.
§. XXVIII. 1. isidorvs p. 213. Sub hoc re-
ge Gothi legum instituta scriptis habere coeperunt:
nam antea tantum moribus, & consuetudine te-
nebantur
.
Doch mag auch wohl Theodoricus ei-
nige eintzele Gesetze gegeben haben: welches denn
die leges Theodoricianae seyn könnten, derer
sidonivs, oben beym §. XXVI. in der 2. Note
gedencket.
2 sidonivs apollinaris L. VIII.
epistola 9.
Nos istic positos, semelque uisos,
Bis iam menstrua luna conspicatur:
Nec multum domino uacat uel ipsi,
Dum responsa petit subactus orbis.
Istic Saxona coerulum uidemus,
Assuetum ante salo, solum timere:
Cuius uerticis extimas per oras,
Non contenta suos tenere morsus,
Altat lamina marginem comarum;
Et sic crinibus ad cutem recisis
Decrescit caput, additurque uultus.
Hic tonso occipiti, senex Sicamber,
Postquam uictus es, elicis retrorsum
Ceruicem ad ueterem nouos capillos.
Hic glaucis Herulus genis uagatur,
[Spaltenumbruch] Imos oceani colens recessus,
Algoso prope concolor profundo.
Hic Burgundio septipes frequenter
Flexo poplite supplicat quietem.
Istis Ostrogothus uiget patronis,
Vicinosque premens subinde Chunos,
His quod subditur, hinc superbit illis.
Hinc Romane tibi petis salutem;
Et contra Scythicae plagae cateruas,
Si quos Parrhasis ursa fert tumultus,
Eorice, tuae manus rogantur,
Vt Martem ualidus per inquilinum
Defenset tenuem Garumna Tibrim.
Ipse hic Parthicus Arsaces precatur,
Aulae Susidis ut tenere culmen
Possit foedere sub stipendiali.
Nam quod partibus arma Bosphoranis
Grandi hinc surgere sentit apparatu,
Moestam Persida iam sonum ad duelli
Ripa Euphratide uix putat tuendam,
Qui cognata licet sibi astra singens,
Phaebea tumeat propinquitate,
Mortalem heic tamen implet obsecrando.
3 sidonivs apollinaris rühmet ihn
offt: unter andern Lib. VIII. epist. 3. Siehe beym
vorhergehenden §. die 1te Note. Und ferner Lib.
IV. epist.
22. S. die folgende Note.
4 sidonivs apollinaris giebt uns
diese Nachricht, Lib. IV. ep. 22. welcher Brief
an Leonem selbst gerichtet ist. Vir magni-
ficus Hesperius, gemma amicorum literarumque,
nuper urbe cum rediit e Tolosatium, praecipere
te dixit, ut epistolarum curam, iam terminatis
libris earum, conuerteremus ad stylum historiae.
Reuerentia summa, summo & affectu, talem at-

[Ende Spaltensatz]
que
Q q q 2

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
sidonivs macht in einem Brieffe, den er von Bourdeaux, dahin er des
Koͤniges Eurici Hof gefolget war, an einen guten Freund geſchrieben, eine
große Jdee von dieſem Hofe; und ſtellet vor, wie die Oſt-Gothen, Sachſen,
Heruler, Burgunder und Francken ſich in ihren Angelegenheiten, nach dem-
ſelben richten muͤſſen: ja der Kaiſer im Orient ſich um deſſen Freundſchafft be-
worben.2 Der Koͤnig hatte auſſer den Gothen auch Fremde in ſeinen Dien-
ſten: und uͤberhaupt dieneten einige Roͤmer, oder Provintzialen ietzt den Teut-
ſchen Koͤnigen, wie ſonſt die Teutſche den Roͤmiſchen Kaiſern gedienet. Jn-
ſonderheit wird Leo, der die Handlung mit den fremden Geſandten am Go-
thiſchen Hofe zu beſorgen pflegte, ſehr geruͤhmet.3. Deſſelben Eyfer fuͤr ſeines
Herrn Ehre gieng ſo weit, daß er deſſen Hiſtorie gerne wolte geſchrieben wiſſen,
damit auch zugleich ſein Ruhm verewiget wuͤrde. Er trug dieſe Arbeit Sido-
nio Apollinari
an, der ſich aber entſchuldigte4. Vermuthlich iſt das gan-

tze
[Beginn Spaltensatz] parua ſcapha ex uimine facta, quae contexta cru-
do corio genus nauigii praebet, quales utuntur
Germanorum piratae in oceani littoribus uel pa-
ludibus ob agilitatem, de qualibus hiſtoria,
Gens
inquit, Saxonum mioparonibus non uiribus
nituntur, fugae potius, quam bello parati.
Und
ferner: Carabus parua ſcapha, ex uimine facta,
quae contexta crudo corio, genus nauigii praebet
.
S. beym folgenden §. die 2. Note.
§. XXVIII. 1. isidorvs p. 213. Sub hoc re-
ge Gothi legum inſtituta ſcriptis habere coeperunt:
nam antea tantum moribus, & conſuetudine te-
nebantur
.
Doch mag auch wohl Theodoricus ei-
nige eintzele Geſetze gegeben haben: welches denn
die leges Theodoricianae ſeyn koͤnnten, derer
sidonivs, oben beym §. XXVI. in der 2. Note
gedencket.
2 sidonivs apollinaris L. VIII.
epiſtola 9.
Nos iſtic poſitos, ſemelque uiſos,
Bis iam menſtrua luna conſpicatur:
Nec multum domino uacat uel ipſi,
Dum reſponſa petit ſubactus orbis.
Iſtic Saxona coerulum uidemus,
Aſſuetum ante ſalo, ſolum timere:
Cuius uerticis extimas per oras,
Non contenta ſuos tenere morſus,
Altat lamina marginem comarum;
Et ſic crinibus ad cutem reciſis
Decreſcit caput, additurque uultus.
Hic tonſo occipiti, ſenex Sicamber,
Poſtquam uictus es, elicis retrorſum
Ceruicem ad ueterem nouos capillos.
Hic glaucis Herulus genis uagatur,
[Spaltenumbruch] Imos oceani colens receſſus,
Algoſo prope concolor profundo.
Hic Burgundio ſeptipes frequenter
Flexo poplite ſupplicat quietem.
Iſtis Oſtrogothus uiget patronis,
Vicinosque premens ſubinde Chunos,
His quod ſubditur, hinc ſuperbit illis.
Hinc Romane tibi petis ſalutem;
Et contra Scythicae plagae cateruas,
Si quos Parrhaſis urſa fert tumultus,
Eorice, tuae manus rogantur,
Vt Martem ualidus per inquilinum
Defenſet tenuem Garumna Tibrim.
Ipſe hic Parthicus Arſaces precatur,
Aulae Suſidis ut tenere culmen
Poſſit foedere ſub ſtipendiali.
Nam quod partibus arma Boſphoranis
Grandi hinc ſurgere ſentit apparatu,
Moeſtam Perſida iam ſonum ad duelli
Ripa Euphratide uix putat tuendam,
Qui cognata licet ſibi aſtra ſingens,
Phaebea tumeat propinquitate,
Mortalem hîc tamen implet obſecrando.
3 sidonivs apollinaris ruͤhmet ihn
offt: unter andern Lib. VIII. epiſt. 3. Siehe beym
vorhergehenden §. die 1te Note. Und ferner Lib.
IV. epiſt.
22. S. die folgende Note.
4 sidonivs apollinaris giebt uns
dieſe Nachricht, Lib. IV. ep. 22. welcher Brief
an Leonem ſelbſt gerichtet iſt. Vir magni-
ficus Heſperius, gemma amicorum literarumque,
nuper urbe cum rediit e Toloſatium, praecipere
te dixit, ut epiſtolarum curam, iam terminatis
libris earum, conuerteremus ad ſtylum hiſtoriae.
Reuerentia ſumma, ſummo & affectu, talem at-

[Ende Spaltensatz]
que
Q q q 2
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0525" n="491"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Anfang der Regierung <hi rendition="#aq">Chlodovei.</hi></hi></fw><lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs</hi></hi></hi> macht in einem Brieffe, den er von <hi rendition="#aq">Bourdeaux,</hi> dahin er des<lb/>
Ko&#x0364;niges <hi rendition="#aq">Eurici</hi> Hof gefolget war, an einen guten Freund ge&#x017F;chrieben, eine<lb/>
große Jdee von die&#x017F;em Hofe; und &#x017F;tellet vor, wie die O&#x017F;t-Gothen, Sach&#x017F;en,<lb/>
Heruler, Burgunder und Francken &#x017F;ich in ihren Angelegenheiten, nach dem-<lb/>
&#x017F;elben richten mu&#x0364;&#x017F;&#x017F;en: ja der Kai&#x017F;er im Orient &#x017F;ich um de&#x017F;&#x017F;en Freund&#x017F;chafft be-<lb/>
worben.<note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi> L. VIII.<lb/>
epi&#x017F;tola 9.<lb/><hi rendition="#i">Nos i&#x017F;tic po&#x017F;itos, &#x017F;emelque ui&#x017F;os,<lb/>
Bis iam men&#x017F;trua luna con&#x017F;picatur:<lb/>
Nec multum domino uacat uel ip&#x017F;i,<lb/>
Dum re&#x017F;pon&#x017F;a petit &#x017F;ubactus orbis.<lb/>
I&#x017F;tic Saxona coerulum uidemus,<lb/>
A&#x017F;&#x017F;uetum ante &#x017F;alo, &#x017F;olum timere:<lb/>
Cuius uerticis extimas per oras,<lb/>
Non contenta &#x017F;uos tenere mor&#x017F;us,<lb/>
Altat lamina marginem comarum;<lb/>
Et &#x017F;ic crinibus ad cutem reci&#x017F;is<lb/>
Decre&#x017F;cit caput, additurque uultus.<lb/>
Hic ton&#x017F;o occipiti, &#x017F;enex Sicamber,<lb/>
Po&#x017F;tquam uictus es, elicis retror&#x017F;um<lb/>
Ceruicem ad ueterem nouos capillos.<lb/>
Hic glaucis Herulus genis uagatur,<lb/><cb/>
Imos oceani colens rece&#x017F;&#x017F;us,<lb/>
Algo&#x017F;o prope concolor profundo.<lb/>
Hic Burgundio &#x017F;eptipes frequenter<lb/>
Flexo poplite &#x017F;upplicat quietem.<lb/>
I&#x017F;tis O&#x017F;trogothus uiget patronis,<lb/>
Vicinosque premens &#x017F;ubinde Chunos,<lb/>
His quod &#x017F;ubditur, hinc &#x017F;uperbit illis.<lb/>
Hinc Romane tibi petis &#x017F;alutem;<lb/>
Et contra Scythicae plagae cateruas,<lb/>
Si quos Parrha&#x017F;is ur&#x017F;a fert tumultus,<lb/>
Eorice, tuae manus rogantur,<lb/>
Vt Martem ualidus per inquilinum<lb/>
Defen&#x017F;et tenuem Garumna Tibrim.<lb/>
Ip&#x017F;e hic Parthicus Ar&#x017F;aces precatur,<lb/>
Aulae Su&#x017F;idis ut tenere culmen<lb/>
Po&#x017F;&#x017F;it foedere &#x017F;ub &#x017F;tipendiali.<lb/>
Nam quod partibus arma Bo&#x017F;phoranis<lb/>
Grandi hinc &#x017F;urgere &#x017F;entit apparatu,<lb/>
Moe&#x017F;tam Per&#x017F;ida iam &#x017F;onum ad duelli<lb/>
Ripa Euphratide uix putat tuendam,<lb/>
Qui cognata licet &#x017F;ibi a&#x017F;tra &#x017F;ingens,<lb/>
Phaebea tumeat propinquitate,<lb/>
Mortalem hîc tamen implet ob&#x017F;ecrando.</hi></hi></note> Der Ko&#x0364;nig hatte au&#x017F;&#x017F;er den Gothen auch Fremde in &#x017F;einen Dien-<lb/>
&#x017F;ten: und u&#x0364;berhaupt dieneten einige Ro&#x0364;mer, oder Provintzialen ietzt den Teut-<lb/>
&#x017F;chen Ko&#x0364;nigen, wie &#x017F;on&#x017F;t die Teut&#x017F;che den Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Kai&#x017F;ern gedienet. Jn-<lb/>
&#x017F;onderheit wird <hi rendition="#aq">Leo,</hi> der die Handlung mit den fremden Ge&#x017F;andten am Go-<lb/>
thi&#x017F;chen Hofe zu be&#x017F;orgen pflegte, &#x017F;ehr geru&#x0364;hmet.<note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi></hi> ru&#x0364;hmet ihn<lb/>
offt: unter andern <hi rendition="#aq">Lib. VIII. epi&#x017F;t.</hi> 3. Siehe beym<lb/>
vorhergehenden §. die 1te Note. Und ferner <hi rendition="#aq">Lib.<lb/>
IV. epi&#x017F;t.</hi> 22. S. die folgende Note.</note>. De&#x017F;&#x017F;elben Eyfer fu&#x0364;r &#x017F;eines<lb/>
Herrn Ehre gieng &#x017F;o weit, daß er de&#x017F;&#x017F;en Hi&#x017F;torie gerne wolte ge&#x017F;chrieben wi&#x017F;&#x017F;en,<lb/>
damit auch zugleich &#x017F;ein Ruhm verewiget wu&#x0364;rde. Er trug die&#x017F;e Arbeit <hi rendition="#aq">Sido-<lb/>
nio Apollinari</hi> an, der &#x017F;ich aber ent&#x017F;chuldigte<note xml:id="FN525_04_01" next="#FN525_04_02" place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi></hi> giebt uns<lb/>
die&#x017F;e Nachricht, <hi rendition="#aq">Lib. IV. ep.</hi> 22. welcher Brief<lb/>
an <hi rendition="#aq">Leonem</hi> &#x017F;elb&#x017F;t gerichtet i&#x017F;t. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Vir magni-<lb/>
ficus He&#x017F;perius, gemma amicorum literarumque,<lb/>
nuper urbe cum rediit e Tolo&#x017F;atium, praecipere<lb/>
te dixit, ut epi&#x017F;tolarum curam, iam terminatis<lb/>
libris earum, conuerteremus ad &#x017F;tylum hi&#x017F;toriae.<lb/>
Reuerentia &#x017F;umma, &#x017F;ummo &amp; affectu, talem at-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">que</hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">Q q q 2</fw><lb/><cb type="end"/>
</note>. Vermuthlich i&#x017F;t das gan-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">tze</fw><lb/><note xml:id="FN524_03_02" prev="#FN524_03_01" place="foot" n="3"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">parua &#x017F;capha ex uimine facta, quae contexta cru-<lb/>
do corio genus nauigii praebet, quales utuntur<lb/>
Germanorum piratae in oceani littoribus uel pa-<lb/>
ludibus ob agilitatem, de qualibus hi&#x017F;toria,</hi> Gens<lb/><hi rendition="#i">inquit</hi>, Saxonum mioparonibus non uiribus<lb/>
nituntur, fugae potius, quam bello parati.</hi> Und<lb/>
ferner: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Carabus parua &#x017F;capha, ex uimine facta,<lb/>
quae contexta crudo corio, genus nauigii praebet</hi>.</hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN524_04_02" prev="#FN524_04_01" place="foot" n="4">S. beym folgenden §. die 2. Note.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an zweiter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN524_01_02" prev="#FN524_01_01" place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXVIII</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">isidorvs</hi></hi> p. 213. <hi rendition="#i">Sub hoc re-<lb/>
ge Gothi legum in&#x017F;tituta &#x017F;criptis habere coeperunt:<lb/>
nam antea tantum moribus, &amp; con&#x017F;uetudine te-<lb/>
nebantur</hi>.</hi> Doch mag auch wohl <hi rendition="#aq">Theodoricus</hi> ei-<lb/>
nige eintzele Ge&#x017F;etze gegeben haben: welches denn<lb/>
die <hi rendition="#aq">leges Theodoricianae</hi> &#x017F;eyn ko&#x0364;nnten, derer<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs,</hi></hi></hi> oben beym §. <hi rendition="#aq">XXVI.</hi> in der 2. Note<lb/>
gedencket.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an dritter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[491/0525] bis zu Anfang der Regierung Chlodovei. sidonivs macht in einem Brieffe, den er von Bourdeaux, dahin er des Koͤniges Eurici Hof gefolget war, an einen guten Freund geſchrieben, eine große Jdee von dieſem Hofe; und ſtellet vor, wie die Oſt-Gothen, Sachſen, Heruler, Burgunder und Francken ſich in ihren Angelegenheiten, nach dem- ſelben richten muͤſſen: ja der Kaiſer im Orient ſich um deſſen Freundſchafft be- worben. 2 Der Koͤnig hatte auſſer den Gothen auch Fremde in ſeinen Dien- ſten: und uͤberhaupt dieneten einige Roͤmer, oder Provintzialen ietzt den Teut- ſchen Koͤnigen, wie ſonſt die Teutſche den Roͤmiſchen Kaiſern gedienet. Jn- ſonderheit wird Leo, der die Handlung mit den fremden Geſandten am Go- thiſchen Hofe zu beſorgen pflegte, ſehr geruͤhmet. 3. Deſſelben Eyfer fuͤr ſeines Herrn Ehre gieng ſo weit, daß er deſſen Hiſtorie gerne wolte geſchrieben wiſſen, damit auch zugleich ſein Ruhm verewiget wuͤrde. Er trug dieſe Arbeit Sido- nio Apollinari an, der ſich aber entſchuldigte 4. Vermuthlich iſt das gan- tze 3 4 1 2 sidonivs apollinaris L. VIII. epiſtola 9. Nos iſtic poſitos, ſemelque uiſos, Bis iam menſtrua luna conſpicatur: Nec multum domino uacat uel ipſi, Dum reſponſa petit ſubactus orbis. Iſtic Saxona coerulum uidemus, Aſſuetum ante ſalo, ſolum timere: Cuius uerticis extimas per oras, Non contenta ſuos tenere morſus, Altat lamina marginem comarum; Et ſic crinibus ad cutem reciſis Decreſcit caput, additurque uultus. Hic tonſo occipiti, ſenex Sicamber, Poſtquam uictus es, elicis retrorſum Ceruicem ad ueterem nouos capillos. Hic glaucis Herulus genis uagatur, Imos oceani colens receſſus, Algoſo prope concolor profundo. Hic Burgundio ſeptipes frequenter Flexo poplite ſupplicat quietem. Iſtis Oſtrogothus uiget patronis, Vicinosque premens ſubinde Chunos, His quod ſubditur, hinc ſuperbit illis. Hinc Romane tibi petis ſalutem; Et contra Scythicae plagae cateruas, Si quos Parrhaſis urſa fert tumultus, Eorice, tuae manus rogantur, Vt Martem ualidus per inquilinum Defenſet tenuem Garumna Tibrim. Ipſe hic Parthicus Arſaces precatur, Aulae Suſidis ut tenere culmen Poſſit foedere ſub ſtipendiali. Nam quod partibus arma Boſphoranis Grandi hinc ſurgere ſentit apparatu, Moeſtam Perſida iam ſonum ad duelli Ripa Euphratide uix putat tuendam, Qui cognata licet ſibi aſtra ſingens, Phaebea tumeat propinquitate, Mortalem hîc tamen implet obſecrando. 3 sidonivs apollinaris ruͤhmet ihn offt: unter andern Lib. VIII. epiſt. 3. Siehe beym vorhergehenden §. die 1te Note. Und ferner Lib. IV. epiſt. 22. S. die folgende Note. 4 sidonivs apollinaris giebt uns dieſe Nachricht, Lib. IV. ep. 22. welcher Brief an Leonem ſelbſt gerichtet iſt. Vir magni- ficus Heſperius, gemma amicorum literarumque, nuper urbe cum rediit e Toloſatium, praecipere te dixit, ut epiſtolarum curam, iam terminatis libris earum, conuerteremus ad ſtylum hiſtoriae. Reuerentia ſumma, ſummo & affectu, talem at- que 3 parua ſcapha ex uimine facta, quae contexta cru- do corio genus nauigii praebet, quales utuntur Germanorum piratae in oceani littoribus uel pa- ludibus ob agilitatem, de qualibus hiſtoria, Gens inquit, Saxonum mioparonibus non uiribus nituntur, fugae potius, quam bello parati. Und ferner: Carabus parua ſcapha, ex uimine facta, quae contexta crudo corio, genus nauigii praebet. 4 S. beym folgenden §. die 2. Note. 1 §. XXVIII. 1. isidorvs p. 213. Sub hoc re- ge Gothi legum inſtituta ſcriptis habere coeperunt: nam antea tantum moribus, & conſuetudine te- nebantur. Doch mag auch wohl Theodoricus ei- nige eintzele Geſetze gegeben haben: welches denn die leges Theodoricianae ſeyn koͤnnten, derer sidonivs, oben beym §. XXVI. in der 2. Note gedencket. Q q q 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/525
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 491. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/525>, abgerufen am 17.06.2024.