Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Zehndtes Buch. Geschichte der Teutschen,
Bedingungen war, daß er für seine Person, wegen des gesuchten Generalats
befriediget ward, und seinen Gothen jährlich 2000 Pfund Goldes ausgezahlet
werden; sie hingegen auch dem Römischen Reich gegen alle dessen Feinde,
die Vandalen ausgenommen, dienen sollten2: welche letztere Einschränckung
ohne Zweifel aus dem genauen Verständniß, so Gensericus auch mit diesen
Gothen unterhielt, hergerühret.

XXX. Die Bewegungen der Ost-Gothen haben grössere Folgen ge-
Die Ost-Go-
then in Panno-
nien regen sich.
Videmir fällt
in Jtalien ein.
Sein Volck
begiebt sich
unter die
West-Gothen.
habt. Pannonien ward ihren beyden Königen, Theodomir und Videmir, zu
enge, und die Nation hielt selbst an, auswärts etwas zu versuchen. Die
beyden Fürsten looßten, wohin sich ein ieder wenden sollte. Theodimirn
fiel der Orient, Videmirn Jtalien zu. Videmir starb bald darauf, nachdem
er in Jtalien eingefallen. Sein Sohn, der gleiches Namens, verglich sich
aber mit Glycerio, und zog nach Gallien, allwo er sich zu den West-Go-
then geschlagen1: so daß der Name und Ruhm der Ost-Gothen, nur allein
unter Theodimirn und seinen Nachkommen bestanden.

XXXI. Theodimir paßirte die Sau, ohne daß die Sarmaten, die in

selbiger
2 [Beginn Spaltensatz] malchvs p. 92. Leo imperator misit Lo-
gium Silentiarium legatum ad barbaros, qui in
Thracia erant. At barbari lubenti animo lega-
tum exceperunt, & legatos quoque ad imperato-
rem, Romanorum amici esse cupientes miserunt,
per quos tria ab eo petierunt. Primum Theude-
richum eorum ducem, omni hereditate quam illi
reliquerat Aspar, frui: secundum, ut liceret illi
in Thracia habitare: tertium, ut & eorum ordi-
num quorum Aspar fuerat, dux esset. Prima
duo omnino denegauit imperator, solum tertium,
ut dux fieret, dummodo sine fraude eius amicus
esset, concessit, & ita legatos dimisit. Sed Theu-
derichus, barbarorum princeps, ubi legatos suos
ab imperatore re infecta excepit, suarum copia-
rum partem in Philippos campos immisit: cum
altera parte Arcadiopolim omni apparatu oppu-
gnaturus obsedit. Neque tamen eam armis cepit,
sed fame, eos enim qui intra ciuitatem erant, eo
inopiae & angustiarum redegit, ut equorum &
aliorum animalium, quae curribus agendis inser-
uiunt, & mortuorum cadauerum esu, sese, dum
illis si qua ex parte auxilium adueniret, tolera-
uerunt. Quo non adueniente, in extremam de-
sperationem adducti, deditionem fecerunt. Qui
uero missi erant ad Philippos campos, solum ea,
quae circa urbem erant, combusserant, neque
quicquam praeterea atrox aut graue commiserant.
His ita in Thracia grassantibus, nibilosecius ipsos-
met barbaros fames corripuit & ursit, ita ut le-
[Spaltenumbruch] gatos ad imperatorem mitterent, qui de pace a-
gerent, quae bis conditionibus est facta: duo mil-
lia librarum auri Gothis singulis annis pendi:
Theuderichum duorum exercituum, qui maximi
sunt, & circa imperatorem militant, ducem con-
stitui. In alia ditione, quam Romana, Gotho-
rum imperatorem esse, neque quemquam eo-
rum, qui ab eo desicere uoluerint, ab imperatore
admitti. Contra quemcunque uoluerit imperator,
exceptis Vandalis, a parte imperatoris pugnare.
1 §. XXX. 1. iornandes c. 56. Minuenti-
bus deinde hinc inde uicinarum gentium spoliis,
coepit & Gothis uictus uestitusque deesse: & ho-
minibus, quibus dudum bella alimoniam praesti-
tissent, pax coepit esse contraria; omnesque cum
clamore magno ad regem Theodemir accedentes
Gothi orant, quacunque parte uellet ductaret exer-
citum. Qui accito germano, missaque sorte, hor-
tatus est, ut ille in partem Italiae, ubi tunc Gly-
cerius regnabat imperator, ipse uero ceu fortior
ad fortius regnum accederet, orientale quidem.
quod & factum est. Et mox Videmir Italiae
terras intrauit, & extremum fati munus reddens,
excessit rebus humanis, successorem relinquens re-
gni Videmir filium suum. Quem Glycerius impe-
rator muneribus datis, de Italia ad Gallias trans-
tulit, quae a diuersis circumcirca gentibus pre-
mebantur, adserens uicinos sibi Vesegothas eorum
parentes regnare. Quid multa? Videmir acce-

[Ende Spaltensatz]
ptis

Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
Bedingungen war, daß er fuͤr ſeine Perſon, wegen des geſuchten Generalats
befriediget ward, und ſeinen Gothen jaͤhrlich 2000 Pfund Goldes ausgezahlet
werden; ſie hingegen auch dem Roͤmiſchen Reich gegen alle deſſen Feinde,
die Vandalen ausgenommen, dienen ſollten2: welche letztere Einſchraͤnckung
ohne Zweifel aus dem genauen Verſtaͤndniß, ſo Genſericus auch mit dieſen
Gothen unterhielt, hergeruͤhret.

XXX. Die Bewegungen der Oſt-Gothen haben groͤſſere Folgen ge-
Die Oſt-Go-
then in Paño-
nien regẽ ſich.
Videmir faͤllt
in Jtalien ein.
Sein Volck
begiebt ſich
unter die
Weſt-Gothen.
habt. Pannonien ward ihren beyden Koͤnigen, Theodomir und Videmir, zu
enge, und die Nation hielt ſelbſt an, auswaͤrts etwas zu verſuchen. Die
beyden Fuͤrſten looßten, wohin ſich ein ieder wenden ſollte. Theodimirn
fiel der Orient, Videmirn Jtalien zu. Videmir ſtarb bald darauf, nachdem
er in Jtalien eingefallen. Sein Sohn, der gleiches Namens, verglich ſich
aber mit Glycerio, und zog nach Gallien, allwo er ſich zu den Weſt-Go-
then geſchlagen1: ſo daß der Name und Ruhm der Oſt-Gothen, nur allein
unter Theodimirn und ſeinen Nachkommen beſtanden.

XXXI. Theodimir paßirte die Sau, ohne daß die Sarmaten, die in

ſelbiger
2 [Beginn Spaltensatz] malchvs p. 92. Leo imperator miſit Lo-
gium Silentiarium legatum ad barbaros, qui in
Thracia erant. At barbari lubenti animo lega-
tum exceperunt, & legatos quoque ad imperato-
rem, Romanorum amici eſſe cupientes miſerunt,
per quos tria ab eo petierunt. Primum Theude-
richum eorum ducem, omni hereditate quam illi
reliquerat Aſpar, frui: ſecundum, ut liceret illi
in Thracia habitare: tertium, ut & eorum ordi-
num quorum Aſpar fuerat, dux eſſet. Prima
duo omnino denegauit imperator, ſolum tertium,
ut dux fieret, dummodo ſine fraude eius amicus
eſſet, conceſſit, & ita legatos dimiſit. Sed Theu-
derichus, barbarorum princeps, ubi legatos ſuos
ab imperatore re infecta excepit, ſuarum copia-
rum partem in Philippos campos immiſit: cum
altera parte Arcadiopolim omni apparatu oppu-
gnaturus obſedit. Neque tamen eam armis cepit,
ſed fame, eos enim qui intra ciuitatem erant, eo
inopiae & anguſtiarum redegit, ut equorum &
aliorum animalium, quae curribus agendis inſer-
uiunt, & mortuorum cadauerum eſu, ſeſe, dum
illis ſi qua ex parte auxilium adueniret, tolera-
uerunt. Quo non adueniente, in extremam de-
ſperationem adducti, deditionem fecerunt. Qui
uero miſſi erant ad Philippos campos, ſolum ea,
quae circa urbem erant, combuſſerant, neque
quicquam praeterea atrox aut graue commiſerant.
His ita in Thracia graſſantibus, nibiloſecius ipſos-
met barbaros fames corripuit & urſit, ita ut le-
[Spaltenumbruch] gatos ad imperatorem mitterent, qui de pace a-
gerent, quae bis conditionibus eſt facta: duo mil-
lia librarum auri Gothis ſingulis annis pendi:
Theuderichum duorum exercituum, qui maximi
ſunt, & circa imperatorem militant, ducem con-
ſtitui. In alia ditione, quam Romana, Gotho-
rum imperatorem eſſe, neque quemquam eo-
rum, qui ab eo deſicere uoluerint, ab imperatore
admitti. Contra quemcunque uoluerit imperator,
exceptis Vandalis, a parte imperatoris pugnare.
1 §. XXX. 1. iornandes c. 56. Minuenti-
bus deinde hinc inde uicinarum gentium ſpoliis,
coepit & Gothis uictus ueſtitusque deeſſe: & ho-
minibus, quibus dudum bella alimoniam praeſti-
tiſſent, pax coepit eſſe contraria; omnesque cum
clamore magno ad regem Theodemir accedentes
Gothi orant, quacunque parte uellet ductaret exer-
citum. Qui accito germano, miſſaque ſorte, hor-
tatus eſt, ut ille in partem Italiae, ubi tunc Gly-
cerius regnabat imperator, ipſe uero ceu fortior
ad fortius regnum accederet, orientale quidem.
quod & factum eſt. Et mox Videmir Italiae
terras intrauit, & extremum fati munus reddens,
exceſſit rebus humanis, ſucceſſorem relinquens re-
gni Videmir filium ſuum. Quem Glycerius impe-
rator muneribus datis, de Italia ad Gallias trans-
tulit, quae a diuerſis circumcirca gentibus pre-
mebantur, adſerens uicinos ſibi Veſegothas eorum
parentes regnare. Quid multa? Videmir acce-

[Ende Spaltensatz]
ptis
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0528" n="494"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Zehndtes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
Bedingungen war, daß er fu&#x0364;r &#x017F;eine Per&#x017F;on, wegen des ge&#x017F;uchten Generalats<lb/>
befriediget ward, und &#x017F;einen Gothen ja&#x0364;hrlich 2000 Pfund Goldes ausgezahlet<lb/>
werden; &#x017F;ie hingegen auch dem Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Reich gegen alle de&#x017F;&#x017F;en Feinde,<lb/>
die Vandalen ausgenommen, dienen &#x017F;ollten<note place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">malchvs</hi></hi> p. 92. <hi rendition="#i">Leo imperator mi&#x017F;it Lo-<lb/>
gium Silentiarium legatum ad barbaros, qui in<lb/>
Thracia erant. At barbari lubenti animo lega-<lb/>
tum exceperunt, &amp; legatos quoque ad imperato-<lb/>
rem, Romanorum amici e&#x017F;&#x017F;e cupientes mi&#x017F;erunt,<lb/>
per quos tria ab eo petierunt. Primum Theude-<lb/>
richum eorum ducem, omni hereditate quam illi<lb/>
reliquerat A&#x017F;par, frui: &#x017F;ecundum, ut liceret illi<lb/>
in Thracia habitare: tertium, ut &amp; eorum ordi-<lb/>
num quorum A&#x017F;par fuerat, dux e&#x017F;&#x017F;et. Prima<lb/>
duo omnino denegauit imperator, &#x017F;olum tertium,<lb/>
ut dux fieret, dummodo &#x017F;ine fraude eius amicus<lb/>
e&#x017F;&#x017F;et, conce&#x017F;&#x017F;it, &amp; ita legatos dimi&#x017F;it. Sed Theu-<lb/>
derichus, barbarorum princeps, ubi legatos &#x017F;uos<lb/>
ab imperatore re infecta excepit, &#x017F;uarum copia-<lb/>
rum partem in Philippos campos immi&#x017F;it: cum<lb/>
altera parte Arcadiopolim omni apparatu oppu-<lb/>
gnaturus ob&#x017F;edit. Neque tamen eam armis cepit,<lb/>
&#x017F;ed fame, eos enim qui intra ciuitatem erant, eo<lb/>
inopiae &amp; angu&#x017F;tiarum redegit, ut equorum &amp;<lb/>
aliorum animalium, quae curribus agendis in&#x017F;er-<lb/>
uiunt, &amp; mortuorum cadauerum e&#x017F;u, &#x017F;e&#x017F;e, dum<lb/>
illis &#x017F;i qua ex parte auxilium adueniret, tolera-<lb/>
uerunt. Quo non adueniente, in extremam de-<lb/>
&#x017F;perationem adducti, deditionem fecerunt. Qui<lb/>
uero mi&#x017F;&#x017F;i erant ad Philippos campos, &#x017F;olum ea,<lb/>
quae circa urbem erant, combu&#x017F;&#x017F;erant, neque<lb/>
quicquam praeterea atrox aut graue commi&#x017F;erant.<lb/>
His ita in Thracia gra&#x017F;&#x017F;antibus, nibilo&#x017F;ecius ip&#x017F;os-<lb/>
met barbaros fames corripuit &amp; ur&#x017F;it, ita ut le-<lb/><cb/>
gatos ad imperatorem mitterent, qui de pace a-<lb/>
gerent, quae bis conditionibus e&#x017F;t facta: duo mil-<lb/>
lia librarum auri Gothis &#x017F;ingulis annis pendi:<lb/>
Theuderichum duorum exercituum, qui maximi<lb/>
&#x017F;unt, &amp; circa imperatorem militant, ducem con-<lb/>
&#x017F;titui. In alia ditione, quam Romana, Gotho-<lb/>
rum imperatorem e&#x017F;&#x017F;e, neque quemquam eo-<lb/>
rum, qui ab eo de&#x017F;icere uoluerint, ab imperatore<lb/>
admitti. Contra quemcunque uoluerit imperator,<lb/>
exceptis Vandalis, a parte imperatoris pugnare.</hi></hi></note>: welche letztere Ein&#x017F;chra&#x0364;nckung<lb/>
ohne Zweifel aus dem genauen Ver&#x017F;ta&#x0364;ndniß, &#x017F;o <hi rendition="#aq">Gen&#x017F;ericus</hi> auch mit die&#x017F;en<lb/>
Gothen unterhielt, hergeru&#x0364;hret.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXX.</hi> Die Bewegungen der O&#x017F;t-Gothen haben gro&#x0364;&#x017F;&#x017F;ere Folgen ge-<lb/><note place="left">Die O&#x017F;t-Go-<lb/>
then in Pan&#x0303;o-<lb/>
nien rege&#x0303; &#x017F;ich.<lb/>
Videmir fa&#x0364;llt<lb/>
in Jtalien ein.<lb/>
Sein Volck<lb/>
begiebt &#x017F;ich<lb/>
unter <hi rendition="#g">die</hi><lb/>
We&#x017F;t-Gothen.</note>habt. Pannonien ward ihren beyden Ko&#x0364;nigen, Theodomir und Videmir, zu<lb/>
enge, und die Nation hielt &#x017F;elb&#x017F;t an, auswa&#x0364;rts etwas zu ver&#x017F;uchen. Die<lb/>
beyden Fu&#x0364;r&#x017F;ten looßten, wohin &#x017F;ich ein ieder wenden &#x017F;ollte. Theodimirn<lb/>
fiel der Orient, Videmirn Jtalien zu. Videmir &#x017F;tarb bald darauf, nachdem<lb/>
er in Jtalien eingefallen. Sein Sohn, der gleiches Namens, verglich &#x017F;ich<lb/>
aber mit <hi rendition="#aq">Glycerio,</hi> und zog nach Gallien, allwo er &#x017F;ich zu den We&#x017F;t-Go-<lb/>
then ge&#x017F;chlagen<note xml:id="FN528_01_01" next="#FN528_01_02" place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXX</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi> c. 56. <hi rendition="#i">Minuenti-<lb/>
bus deinde hinc inde uicinarum gentium &#x017F;poliis,<lb/>
coepit &amp; Gothis uictus ue&#x017F;titusque dee&#x017F;&#x017F;e: &amp; ho-<lb/>
minibus, quibus dudum bella alimoniam prae&#x017F;ti-<lb/>
ti&#x017F;&#x017F;ent, pax coepit e&#x017F;&#x017F;e contraria; omnesque cum<lb/>
clamore magno ad regem Theodemir accedentes<lb/>
Gothi orant, quacunque parte uellet ductaret exer-<lb/>
citum. Qui accito germano, mi&#x017F;&#x017F;aque &#x017F;orte, hor-<lb/>
tatus e&#x017F;t, ut ille in partem Italiae, ubi tunc Gly-<lb/>
cerius regnabat imperator, ip&#x017F;e uero ceu fortior<lb/>
ad fortius regnum accederet, orientale quidem.<lb/>
quod &amp; factum e&#x017F;t. Et mox Videmir Italiae<lb/>
terras intrauit, &amp; extremum fati munus reddens,<lb/>
exce&#x017F;&#x017F;it rebus humanis, &#x017F;ucce&#x017F;&#x017F;orem relinquens re-<lb/>
gni Videmir filium &#x017F;uum. Quem Glycerius impe-<lb/>
rator muneribus datis, de Italia ad Gallias trans-<lb/>
tulit, quae a diuer&#x017F;is circumcirca gentibus pre-<lb/>
mebantur, ad&#x017F;erens uicinos &#x017F;ibi Ve&#x017F;egothas eorum<lb/>
parentes regnare. Quid multa? Videmir acce-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">ptis</hi></hi></fw><cb type="end"/>
</note>: &#x017F;o daß der Name und Ruhm der O&#x017F;t-Gothen, nur allein<lb/>
unter Theodimirn und &#x017F;einen Nachkommen be&#x017F;tanden.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXXI.</hi> Theodimir paßirte die Sau, ohne daß die Sarmaten, die in<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">&#x017F;elbiger</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[494/0528] Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, Bedingungen war, daß er fuͤr ſeine Perſon, wegen des geſuchten Generalats befriediget ward, und ſeinen Gothen jaͤhrlich 2000 Pfund Goldes ausgezahlet werden; ſie hingegen auch dem Roͤmiſchen Reich gegen alle deſſen Feinde, die Vandalen ausgenommen, dienen ſollten 2: welche letztere Einſchraͤnckung ohne Zweifel aus dem genauen Verſtaͤndniß, ſo Genſericus auch mit dieſen Gothen unterhielt, hergeruͤhret. XXX. Die Bewegungen der Oſt-Gothen haben groͤſſere Folgen ge- habt. Pannonien ward ihren beyden Koͤnigen, Theodomir und Videmir, zu enge, und die Nation hielt ſelbſt an, auswaͤrts etwas zu verſuchen. Die beyden Fuͤrſten looßten, wohin ſich ein ieder wenden ſollte. Theodimirn fiel der Orient, Videmirn Jtalien zu. Videmir ſtarb bald darauf, nachdem er in Jtalien eingefallen. Sein Sohn, der gleiches Namens, verglich ſich aber mit Glycerio, und zog nach Gallien, allwo er ſich zu den Weſt-Go- then geſchlagen 1: ſo daß der Name und Ruhm der Oſt-Gothen, nur allein unter Theodimirn und ſeinen Nachkommen beſtanden. Die Oſt-Go- then in Paño- nien regẽ ſich. Videmir faͤllt in Jtalien ein. Sein Volck begiebt ſich unter die Weſt-Gothen. XXXI. Theodimir paßirte die Sau, ohne daß die Sarmaten, die in ſelbiger 2 malchvs p. 92. Leo imperator miſit Lo- gium Silentiarium legatum ad barbaros, qui in Thracia erant. At barbari lubenti animo lega- tum exceperunt, & legatos quoque ad imperato- rem, Romanorum amici eſſe cupientes miſerunt, per quos tria ab eo petierunt. Primum Theude- richum eorum ducem, omni hereditate quam illi reliquerat Aſpar, frui: ſecundum, ut liceret illi in Thracia habitare: tertium, ut & eorum ordi- num quorum Aſpar fuerat, dux eſſet. Prima duo omnino denegauit imperator, ſolum tertium, ut dux fieret, dummodo ſine fraude eius amicus eſſet, conceſſit, & ita legatos dimiſit. Sed Theu- derichus, barbarorum princeps, ubi legatos ſuos ab imperatore re infecta excepit, ſuarum copia- rum partem in Philippos campos immiſit: cum altera parte Arcadiopolim omni apparatu oppu- gnaturus obſedit. Neque tamen eam armis cepit, ſed fame, eos enim qui intra ciuitatem erant, eo inopiae & anguſtiarum redegit, ut equorum & aliorum animalium, quae curribus agendis inſer- uiunt, & mortuorum cadauerum eſu, ſeſe, dum illis ſi qua ex parte auxilium adueniret, tolera- uerunt. Quo non adueniente, in extremam de- ſperationem adducti, deditionem fecerunt. Qui uero miſſi erant ad Philippos campos, ſolum ea, quae circa urbem erant, combuſſerant, neque quicquam praeterea atrox aut graue commiſerant. His ita in Thracia graſſantibus, nibiloſecius ipſos- met barbaros fames corripuit & urſit, ita ut le- gatos ad imperatorem mitterent, qui de pace a- gerent, quae bis conditionibus eſt facta: duo mil- lia librarum auri Gothis ſingulis annis pendi: Theuderichum duorum exercituum, qui maximi ſunt, & circa imperatorem militant, ducem con- ſtitui. In alia ditione, quam Romana, Gotho- rum imperatorem eſſe, neque quemquam eo- rum, qui ab eo deſicere uoluerint, ab imperatore admitti. Contra quemcunque uoluerit imperator, exceptis Vandalis, a parte imperatoris pugnare. 1 §. XXX. 1. iornandes c. 56. Minuenti- bus deinde hinc inde uicinarum gentium ſpoliis, coepit & Gothis uictus ueſtitusque deeſſe: & ho- minibus, quibus dudum bella alimoniam praeſti- tiſſent, pax coepit eſſe contraria; omnesque cum clamore magno ad regem Theodemir accedentes Gothi orant, quacunque parte uellet ductaret exer- citum. Qui accito germano, miſſaque ſorte, hor- tatus eſt, ut ille in partem Italiae, ubi tunc Gly- cerius regnabat imperator, ipſe uero ceu fortior ad fortius regnum accederet, orientale quidem. quod & factum eſt. Et mox Videmir Italiae terras intrauit, & extremum fati munus reddens, exceſſit rebus humanis, ſucceſſorem relinquens re- gni Videmir filium ſuum. Quem Glycerius impe- rator muneribus datis, de Italia ad Gallias trans- tulit, quae a diuerſis circumcirca gentibus pre- mebantur, adſerens uicinos ſibi Veſegothas eorum parentes regnare. Quid multa? Videmir acce- ptis

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/528
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 494. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/528>, abgerufen am 17.06.2024.