Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Zehndtes Buch. Geschichte der Teutschen,
chen Titel gleich in diesem Jahre angenommen; so scheinet solcher nicht auf
Jtalien, sondern nur auf die Teutschen Völcker6, so ihn zu ihrem Haupt auf-
geworffen, gegründet gewesen zu seyn.

XXXIV. Der Orient war so verwirret, daß man daselbst an Jtalien
Zeno wird
vertrieben, u.
kommt mit
Hülffe des Ost-
Gothischen Für-
stens Theo-
dorici,
wieder
auf den Thron.
nicht gedencken konte. Basiliscus, der Käiserin Verinae Bruder, warf sich
mit Hülffe derselben zu Anfang des Jahrs 476. zum Käiser auf, und Zeno
gerieth dergestalt in die Enge, daß er und seine Gemahlin Ariadne, nach Jsaurien,
welches seyn Vaterland war, entfliehen musten1. Bey dieser Empörung
hielt es der Gothische Fürst Theodoricus, Triarii Sohn, mit Basilisco.
Aber in folgendem 477. Jahr ward Zeno wiederum Meister von Constantino-
pel, wobey ihm der andere Theodoricus, Fürst der Ost-Gothen in Pau-
talia,
gute Dienste that2.

Gensericus
stirbt. Zustand
des Vandali-
schen Reichs.

XXXV. Endlich starb Gensericus, der bey einer so langwierigen Re-
gierung unter den Printzen seiner Zeit das gröste Ansehen erworben, im Jahr
1
2

477. den
[Beginn Spaltensatz] am, cum parentibus suis libere niuere. Etenim
pater eius Orestes Pannotos: qui eo tempore, quan-
do Attila ad Italiam uenit, se illi iunxit, & eius
notarius factus fuerat. Vnde profecit, & usque
ad patriciatus dignitatem peruenit
.
6 marcellinvs nennet ihn daher regem
Gothorum: iornandes
nennet ihn cap. 16.
tvrcilingorvm regem.
Andere nen-
nen ihn regem hervlorvm.
1 §. XXXIV. 1. marcellinvs, zenone,
avg
. II. cos. Zeno imperator Verinae socrus
suae, & Basilisci fratris eius insidiis circumuen-
tus, cum Ariadne uxore sua profugus in Isauri-
am tendit. Regnum Zenonis Basiliscus tyrannus
inuasit
.
2 idem, basilisco & armato
coss
.
Der anonymvs, den valesivs
ediret hat, gedencket der guten Dienste, so The-
odoricus
dem Käiser bey dieser Gelegenheit gelei-
stet. At ubi ille [sc. Zeno] egressus est, mox Ba-
siliscus, qui ei ut dictum est insidiabatur, arripuit
imperium. Basiliscus imperauit annos II. Zeno
confortans Isauros intra prouinciam, deinde mi
sit ad ciuitatem, NOVAM, in qua erat THE-
ODERICVS DVX GOTHORVM,
filius
Walameris, & eum in solatium aduersus Basili-
scum obiectans militem, post biennium ueniens,
obsidens ciuitatem Constantinopolim &c.
pagi-
vs
hat bereits angemercket, daß dieser Autor so-
wohl als Malchus, Valamirum und Theodimi-
[Spaltenumbruch] rum
mit einander verwechselt. ennodivs
erhebt in dem panegyrico, den er nachmals Theo-
dorico,
als er bereits in Jtalien herrschete, gehal-
ten, diese dem Käiser geleistete Dienste gar hoch: p. 295.
Pulsa est extemplo principalis urbe reuerentia, &
in uacuam possessionem nullo adscitus sanguine ty-
rannus accessit. qui aula potitus, definiuit, post-
quam metu hostes suos debellauerat, nihil super-
esse quod gereret. cum animos tuos sine annorum
suffragio impulit lux naturae, ne aut caussa me-
lior te coram posito subiaceret: aut non benefici-
um necessitatis tempore redderes, quod pacis acce-
peras. In ipsis congressionis tuae foribus cessit in-
uasor, cum profugo per te sceptra redderentur de
salute dubitanti. Ventilemus historias, interro-
gentur annales. apud quos constitit, refusum exu-
li quem cruore suo rex genitus emerat, principa-
tum? Castrensis gloria turmarum participatione
dispergitur: nec ad unam referri potest, quod ue-
nerit collatione multorum. Singularis boni fru-
ctus est ambitionis refraenatio, illo maximo
tempore, quo sine opinionis damno possis adquisita
retinere. Par te, inclyte domine, laus respicit
donati diadematis, & defensi. Si te illarum re-
ctor partium non amauit, perculsus praefuit rei-
publicae: si dilexit, obnoxius. usus es in corum
fide meritorum teste purpurato
.
1 §. XXXV. 1. V. norrisivs in historia
Pelagiana. L. II. c. 21. add. rvinart in histo-
ria persecutionis Vandalicae p.
482.
2 victor L. II. c. 5. p. 25. Desiderans post
[Ende Spaltensatz]
obitum

Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
chen Titel gleich in dieſem Jahre angenommen; ſo ſcheinet ſolcher nicht auf
Jtalien, ſondern nur auf die Teutſchen Voͤlcker6, ſo ihn zu ihrem Haupt auf-
geworffen, gegruͤndet geweſen zu ſeyn.

XXXIV. Der Orient war ſo verwirret, daß man daſelbſt an Jtalien
Zeno wird
vertrieben, u.
kommt mit
Huͤlffe des Oſt-
Gothiſchẽ Fuͤꝛ-
ſtens Theo-
dorici,
wieder
auf den Thron.
nicht gedencken konte. Baſiliſcus, der Kaͤiſerin Verinae Bruder, warf ſich
mit Huͤlffe derſelben zu Anfang des Jahrs 476. zum Kaͤiſer auf, und Zeno
gerieth dergeſtalt in die Enge, daß er und ſeine Gemahlin Ariadne, nach Jſaurien,
welches ſeyn Vaterland war, entfliehen muſten1. Bey dieſer Empoͤrung
hielt es der Gothiſche Fuͤrſt Theodoricus, Triarii Sohn, mit Baſiliſco.
Aber in folgendem 477. Jahr ward Zeno wiederum Meiſter von Conſtantino-
pel, wobey ihm der andere Theodoricus, Fuͤrſt der Oſt-Gothen in Pau-
talia,
gute Dienſte that2.

Genſericus
ſtirbt. Zuſtand
des Vandali-
ſchen Reichs.

XXXV. Endlich ſtarb Genſericus, der bey einer ſo langwierigen Re-
gierung unter den Printzen ſeiner Zeit das groͤſte Anſehen erworben, im Jahr
1
2

477. den
[Beginn Spaltensatz] am, cum parentibus ſuis libere niuere. Etenim
pater eius Oreſtes Pannotos: qui eo tempore, quan-
do Attila ad Italiam uenit, ſe illi iunxit, & eius
notarius factus fuerat. Vnde profecit, & usque
ad patriciatus dignitatem peruenit
.
6 marcellinvs nennet ihn daher regem
Gothorum: iornandes
nennet ihn cap. 16.
tvrcilingorvm regem.
Andere nen-
nen ihn regem hervlorvm.
1 §. XXXIV. 1. marcellinvs, zenone,
avg
. II. cos. Zeno imperator Verinae ſocrus
ſuae, & Baſiliſci fratris eius inſidiis circumuen-
tus, cum Ariadne uxore ſua profugus in Iſauri-
am tendit. Regnum Zenonis Baſiliſcus tyrannus
inuaſit
.
2 idem, basilisco & armato
coss
.
Der anonymvs, den valesivs
ediret hat, gedencket der guten Dienſte, ſo The-
odoricus
dem Kaͤiſer bey dieſer Gelegenheit gelei-
ſtet. At ubi ille [ſc. Zeno] egreſſus eſt, mox Ba-
ſiliſcus, qui ei ut dictum eſt inſidiabatur, arripuit
imperium. Baſiliſcus imperauit annos II. Zeno
confortans Iſauros intra prouinciam, deinde mi
ſit ad ciuitatem, NOVAM, in qua erat THE-
ODERICVS DVX GOTHORVM,
filius
Walameris, & eum in ſolatium aduerſus Baſili-
ſcum obiectans militem, poſt biennium ueniens,
obſidens ciuitatem Conſtantinopolim &c.
pagi-
vs
hat bereits angemercket, daß dieſer Autor ſo-
wohl als Malchus, Valamirum und Theodimi-
[Spaltenumbruch] rum
mit einander verwechſelt. ennodivs
erhebt in dem panegyrico, den er nachmals Theo-
dorico,
als er bereits in Jtalien herrſchete, gehal-
ten, dieſe dem Kaͤiſer geleiſtete Dienſte gar hoch: p. 295.
Pulſa eſt extemplo principalis urbe reuerentia, &
in uacuam poſſeſſionem nullo adſcitus ſanguine ty-
rannus acceſſit. qui aula potitus, definiuit, poſt-
quam metu hoſtes ſuos debellauerat, nihil ſuper-
eſſe quod gereret. cum animos tuos ſine annorum
ſuffragio impulit lux naturae, ne aut cauſſa me-
lior te coram poſito ſubiaceret: aut non benefici-
um neceſſitatis tempore redderes, quod pacis acce-
peras. In ipſis congreſſionis tuae foribus ceſſit in-
uaſor, cum profugo per te ſceptra redderentur de
ſalute dubitanti. Ventilemus hiſtorias, interro-
gentur annales. apud quos conſtitit, refuſum exu-
li quem cruore ſuo rex genitus emerat, principa-
tum? Caſtrenſis gloria turmarum participatione
diſpergitur: nec ad unam referri poteſt, quod ue-
nerit collatione multorum. Singularis boni fru-
ctus eſt ambitionis refraenatio, illo maximo
tempore, quo ſine opinionis damno poſſis adquiſita
retinere. Par te, inclyte domine, laus reſpicit
donati diadematis, & defenſi. Si te illarum re-
ctor partium non amauit, perculſus praefuit rei-
publicae: ſi dilexit, obnoxius. uſus es in corum
fide meritorum teſte purpurato
.
1 §. XXXV. 1. V. norrisivs in hiſtoria
Pelagiana. L. II. c. 21. add. rvinart in hiſto-
ria perſecutionis Vandalicae p.
482.
2 victor L. II. c. 5. p. 25. Deſiderans poſt
[Ende Spaltensatz]
obitum
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0532" n="498"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Zehndtes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
chen Titel gleich in die&#x017F;em Jahre angenommen; &#x017F;o &#x017F;cheinet &#x017F;olcher nicht auf<lb/>
Jtalien, &#x017F;ondern nur auf die Teut&#x017F;chen Vo&#x0364;lcker<note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi></hi> nennet ihn daher <hi rendition="#aq">regem<lb/>
Gothorum: <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi></hi> nennet ihn <hi rendition="#aq">cap. 16.<lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tvrcilingorvm regem</hi></hi>.</hi> Andere nen-<lb/>
nen ihn <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">regem hervlorvm</hi></hi>.</hi></note>, &#x017F;o ihn zu ihrem Haupt auf-<lb/>
geworffen, gegru&#x0364;ndet gewe&#x017F;en zu &#x017F;eyn.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXXIV.</hi> Der Orient war &#x017F;o verwirret, daß man da&#x017F;elb&#x017F;t an Jtalien<lb/><note place="left"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">Zeno</hi></hi> wird<lb/>
vertrieben, u.<lb/>
kommt mit<lb/>
Hu&#x0364;lffe des O&#x017F;t-<lb/>
Gothi&#x017F;che&#x0303; Fu&#x0364;&#xA75B;-<lb/>
&#x017F;tens <hi rendition="#aq">Theo-<lb/>
dorici,</hi> wieder<lb/>
auf den Thron.</note>nicht gedencken konte. <hi rendition="#aq">Ba&#x017F;ili&#x017F;cus</hi>, der Ka&#x0364;i&#x017F;erin <hi rendition="#aq">Verinae</hi> Bruder, warf &#x017F;ich<lb/>
mit Hu&#x0364;lffe der&#x017F;elben zu Anfang des Jahrs 476. zum Ka&#x0364;i&#x017F;er auf, und <hi rendition="#aq">Zeno</hi><lb/>
gerieth derge&#x017F;talt in die Enge, daß er und &#x017F;eine Gemahlin Ariadne, nach J&#x017F;aurien,<lb/>
welches &#x017F;eyn Vaterland war, entfliehen mu&#x017F;ten<note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXXIV</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs, zenone,<lb/>
avg</hi></hi>. II. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">cos.</hi></hi><hi rendition="#i">Zeno imperator Verinae &#x017F;ocrus<lb/>
&#x017F;uae, &amp; Ba&#x017F;ili&#x017F;ci fratris eius in&#x017F;idiis circumuen-<lb/>
tus, cum Ariadne uxore &#x017F;ua profugus in I&#x017F;auri-<lb/>
am tendit. Regnum Zenonis Ba&#x017F;ili&#x017F;cus tyrannus<lb/>
inua&#x017F;it</hi>.</hi></note>. Bey die&#x017F;er Empo&#x0364;rung<lb/>
hielt es der Gothi&#x017F;che Fu&#x0364;r&#x017F;t <hi rendition="#aq">Theodoricus, Triarii</hi> Sohn, mit <hi rendition="#aq">Ba&#x017F;ili&#x017F;co.</hi><lb/>
Aber in folgendem 477. Jahr ward <hi rendition="#aq">Zeno</hi> wiederum Mei&#x017F;ter von Con&#x017F;tantino-<lb/>
pel, wobey ihm der andere <hi rendition="#aq">Theodoricus,</hi> Fu&#x0364;r&#x017F;t der O&#x017F;t-Gothen in <hi rendition="#aq">Pau-<lb/>
talia,</hi> gute Dien&#x017F;te that<note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem, basilisco &amp; armato<lb/>
coss</hi></hi>.</hi> Der <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">anonymvs,</hi></hi></hi> den <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">valesivs</hi></hi></hi><lb/>
ediret hat, gedencket der guten Dien&#x017F;te, &#x017F;o <hi rendition="#aq">The-<lb/>
odoricus</hi> dem Ka&#x0364;i&#x017F;er bey die&#x017F;er Gelegenheit gelei-<lb/>
&#x017F;tet. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">At ubi ille</hi> [&#x017F;c. Zeno] <hi rendition="#i">egre&#x017F;&#x017F;us e&#x017F;t, mox Ba-<lb/>
&#x017F;ili&#x017F;cus, qui ei ut dictum e&#x017F;t in&#x017F;idiabatur, arripuit<lb/>
imperium. Ba&#x017F;ili&#x017F;cus imperauit annos II. Zeno<lb/>
confortans I&#x017F;auros intra prouinciam, deinde mi<lb/>
&#x017F;it ad ciuitatem, <hi rendition="#g">NOVAM,</hi> in qua erat <hi rendition="#g">THE-<lb/>
ODERICVS DVX GOTHORVM,</hi> filius<lb/>
Walameris, &amp; eum in &#x017F;olatium aduer&#x017F;us Ba&#x017F;ili-<lb/>
&#x017F;cum obiectans militem, po&#x017F;t biennium ueniens,<lb/>
ob&#x017F;idens ciuitatem Con&#x017F;tantinopolim &amp;c.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagi-<lb/>
vs</hi></hi></hi> hat bereits angemercket, daß die&#x017F;er Autor &#x017F;o-<lb/>
wohl als <hi rendition="#aq">Malchus, Valamirum</hi> und <hi rendition="#aq">Theodimi-<lb/><cb/>
rum</hi> mit einander verwech&#x017F;elt. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ennodivs</hi></hi></hi><lb/>
erhebt in dem <hi rendition="#aq">panegyrico,</hi> den er nachmals <hi rendition="#aq">Theo-<lb/>
dorico,</hi> als er bereits in Jtalien herr&#x017F;chete, gehal-<lb/>
ten, die&#x017F;e dem Ka&#x0364;i&#x017F;er gelei&#x017F;tete Dien&#x017F;te gar hoch: <hi rendition="#aq">p. 295.<lb/><hi rendition="#i">Pul&#x017F;a e&#x017F;t extemplo principalis urbe reuerentia, &amp;<lb/>
in uacuam po&#x017F;&#x017F;e&#x017F;&#x017F;ionem nullo ad&#x017F;citus &#x017F;anguine ty-<lb/>
rannus acce&#x017F;&#x017F;it. qui aula potitus, definiuit, po&#x017F;t-<lb/>
quam metu ho&#x017F;tes &#x017F;uos debellauerat, nihil &#x017F;uper-<lb/>
e&#x017F;&#x017F;e quod gereret. cum animos tuos &#x017F;ine annorum<lb/>
&#x017F;uffragio impulit lux naturae, ne aut cau&#x017F;&#x017F;a me-<lb/>
lior te coram po&#x017F;ito &#x017F;ubiaceret: aut non benefici-<lb/>
um nece&#x017F;&#x017F;itatis tempore redderes, quod pacis acce-<lb/>
peras. In ip&#x017F;is congre&#x017F;&#x017F;ionis tuae foribus ce&#x017F;&#x017F;it in-<lb/>
ua&#x017F;or, cum profugo per te &#x017F;ceptra redderentur de<lb/>
&#x017F;alute dubitanti. Ventilemus hi&#x017F;torias, interro-<lb/>
gentur annales. apud quos con&#x017F;titit, refu&#x017F;um exu-<lb/>
li quem cruore &#x017F;uo rex genitus emerat, principa-<lb/>
tum? Ca&#x017F;tren&#x017F;is gloria turmarum participatione<lb/>
di&#x017F;pergitur: nec ad unam referri pote&#x017F;t, quod ue-<lb/>
nerit collatione multorum. Singularis boni fru-<lb/>
ctus e&#x017F;t ambitionis refraenatio, illo maximo<lb/>
tempore, quo &#x017F;ine opinionis damno po&#x017F;&#x017F;is adqui&#x017F;ita<lb/>
retinere. Par te, inclyte domine, laus re&#x017F;picit<lb/>
donati diadematis, &amp; defen&#x017F;i. Si te illarum re-<lb/>
ctor partium non amauit, percul&#x017F;us praefuit rei-<lb/>
publicae: &#x017F;i dilexit, obnoxius. u&#x017F;us es in corum<lb/>
fide meritorum te&#x017F;te purpurato</hi>.</hi></note>.</p><lb/>
          <note place="left"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">Gen&#x017F;e</hi>ricus</hi><lb/>
&#x017F;tirbt. Zu&#x017F;tand<lb/>
des Vandali-<lb/>
&#x017F;chen Reichs.</note>
          <p><hi rendition="#aq">XXXV.</hi> Endlich &#x017F;tarb <hi rendition="#aq">Gen&#x017F;ericus,</hi> der bey einer &#x017F;o langwierigen Re-<lb/>
gierung unter den Printzen &#x017F;einer Zeit das gro&#x0364;&#x017F;te An&#x017F;ehen erworben, im Jahr<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">477. den</fw><lb/><note xml:id="FN531_05_02" prev="#FN531_05_01" place="foot" n="5"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">am, cum parentibus &#x017F;uis libere niuere. Etenim<lb/>
pater eius Ore&#x017F;tes Pannotos: qui eo tempore, quan-<lb/>
do Attila ad Italiam uenit, &#x017F;e illi iunxit, &amp; eius<lb/>
notarius factus fuerat. Vnde profecit, &amp; usque<lb/>
ad patriciatus dignitatem peruenit</hi>.</hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN532_01_01" next="#FN532_01_02" place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXXV</hi>. 1. <hi rendition="#aq">V. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">norrisivs</hi></hi> in hi&#x017F;toria<lb/>
Pelagiana. L. II. c. 21. add. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">rvinart</hi></hi> in hi&#x017F;to-<lb/>
ria per&#x017F;ecutionis Vandalicae p.</hi> 482.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/><note xml:id="FN532_02_01" next="#FN532_02_02" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">victor</hi></hi> L. II. c. 5. p. 25. <hi rendition="#i">De&#x017F;iderans po&#x017F;t</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">obitum</hi></hi></fw><cb type="end"/><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[498/0532] Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, chen Titel gleich in dieſem Jahre angenommen; ſo ſcheinet ſolcher nicht auf Jtalien, ſondern nur auf die Teutſchen Voͤlcker 6, ſo ihn zu ihrem Haupt auf- geworffen, gegruͤndet geweſen zu ſeyn. XXXIV. Der Orient war ſo verwirret, daß man daſelbſt an Jtalien nicht gedencken konte. Baſiliſcus, der Kaͤiſerin Verinae Bruder, warf ſich mit Huͤlffe derſelben zu Anfang des Jahrs 476. zum Kaͤiſer auf, und Zeno gerieth dergeſtalt in die Enge, daß er und ſeine Gemahlin Ariadne, nach Jſaurien, welches ſeyn Vaterland war, entfliehen muſten 1. Bey dieſer Empoͤrung hielt es der Gothiſche Fuͤrſt Theodoricus, Triarii Sohn, mit Baſiliſco. Aber in folgendem 477. Jahr ward Zeno wiederum Meiſter von Conſtantino- pel, wobey ihm der andere Theodoricus, Fuͤrſt der Oſt-Gothen in Pau- talia, gute Dienſte that 2. Zeno wird vertrieben, u. kommt mit Huͤlffe des Oſt- Gothiſchẽ Fuͤꝛ- ſtens Theo- dorici, wieder auf den Thron. XXXV. Endlich ſtarb Genſericus, der bey einer ſo langwierigen Re- gierung unter den Printzen ſeiner Zeit das groͤſte Anſehen erworben, im Jahr 477. den 5 1 2 6 marcellinvs nennet ihn daher regem Gothorum: iornandes nennet ihn cap. 16. tvrcilingorvm regem. Andere nen- nen ihn regem hervlorvm. 1 §. XXXIV. 1. marcellinvs, zenone, avg. II. cos. Zeno imperator Verinae ſocrus ſuae, & Baſiliſci fratris eius inſidiis circumuen- tus, cum Ariadne uxore ſua profugus in Iſauri- am tendit. Regnum Zenonis Baſiliſcus tyrannus inuaſit. 2 idem, basilisco & armato coss. Der anonymvs, den valesivs ediret hat, gedencket der guten Dienſte, ſo The- odoricus dem Kaͤiſer bey dieſer Gelegenheit gelei- ſtet. At ubi ille [ſc. Zeno] egreſſus eſt, mox Ba- ſiliſcus, qui ei ut dictum eſt inſidiabatur, arripuit imperium. Baſiliſcus imperauit annos II. Zeno confortans Iſauros intra prouinciam, deinde mi ſit ad ciuitatem, NOVAM, in qua erat THE- ODERICVS DVX GOTHORVM, filius Walameris, & eum in ſolatium aduerſus Baſili- ſcum obiectans militem, poſt biennium ueniens, obſidens ciuitatem Conſtantinopolim &c. pagi- vs hat bereits angemercket, daß dieſer Autor ſo- wohl als Malchus, Valamirum und Theodimi- rum mit einander verwechſelt. ennodivs erhebt in dem panegyrico, den er nachmals Theo- dorico, als er bereits in Jtalien herrſchete, gehal- ten, dieſe dem Kaͤiſer geleiſtete Dienſte gar hoch: p. 295. Pulſa eſt extemplo principalis urbe reuerentia, & in uacuam poſſeſſionem nullo adſcitus ſanguine ty- rannus acceſſit. qui aula potitus, definiuit, poſt- quam metu hoſtes ſuos debellauerat, nihil ſuper- eſſe quod gereret. cum animos tuos ſine annorum ſuffragio impulit lux naturae, ne aut cauſſa me- lior te coram poſito ſubiaceret: aut non benefici- um neceſſitatis tempore redderes, quod pacis acce- peras. In ipſis congreſſionis tuae foribus ceſſit in- uaſor, cum profugo per te ſceptra redderentur de ſalute dubitanti. Ventilemus hiſtorias, interro- gentur annales. apud quos conſtitit, refuſum exu- li quem cruore ſuo rex genitus emerat, principa- tum? Caſtrenſis gloria turmarum participatione diſpergitur: nec ad unam referri poteſt, quod ue- nerit collatione multorum. Singularis boni fru- ctus eſt ambitionis refraenatio, illo maximo tempore, quo ſine opinionis damno poſſis adquiſita retinere. Par te, inclyte domine, laus reſpicit donati diadematis, & defenſi. Si te illarum re- ctor partium non amauit, perculſus praefuit rei- publicae: ſi dilexit, obnoxius. uſus es in corum fide meritorum teſte purpurato. 5 am, cum parentibus ſuis libere niuere. Etenim pater eius Oreſtes Pannotos: qui eo tempore, quan- do Attila ad Italiam uenit, ſe illi iunxit, & eius notarius factus fuerat. Vnde profecit, & usque ad patriciatus dignitatem peruenit. 1 §. XXXV. 1. V. norrisivs in hiſtoria Pelagiana. L. II. c. 21. add. rvinart in hiſto- ria perſecutionis Vandalicae p. 482. 2 victor L. II. c. 5. p. 25. Deſiderans poſt obitum

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/532
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 498. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/532>, abgerufen am 17.06.2024.