Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite
mit IVLIO CAESARE.

XXXVII. Die vornehmste Absicht der Teutschen Völcker gieng aufJhr Krieges-
Wesen.

den Krieg, ausser bey einigen wenigen, die Policey genug gehabt, daß sie auch im
Frieden glücklich seyn können . Jhre Erziehung , und gantze Lebens-Art war
dahin eingerichtet: und selbst ihre Religion schlug dazu ein. Gantze Nationen
sahen ihn an, als das einige Mittel Ruhm zu erwerben , und unterhielten die
Leute in der Meynung, das keine grössere Schande sey, als für feige, und unbe-
hertzt gehalten zu werden. Einige suchten so gar die ihrigen vom Ackerbau, und
Haushaltung abzuziehen, damit sie desto fertiger, und begieriger zum Kriege seyn
möchten 4. Jmmassen alles, was die Waffen tragen konnte, mit zu Felde muste:
daher es eben entstanden, daß sie so viele, und zahlreiche Armeen stellen können 5.
Wenn aber der Staat keinen Krieg hatte, zogen die muntersten Köpffe in auswär-
tige Dienste: nicht eintzeln, und wo ein ieder hin wollte, sondern Truppen weise,
und unter dem Commando gewisser Heer-Führer, damit das Vaterland an dem
Ruhm ihres Wohlverhaltens Theil haben, und zugleich geschickte Befehlshaber
zuziehen könnte. 6 Oder sie schickten Colonien aus, die sich durchschlagen, und
neue Wohnungen suchen musten 7. Was aber die Einrichtung ihres Kriegs-We-
sens anbetrifft, so bestund die gröste Stärcke in Fuß-Knechten: ihre Reuterey war
nicht so zahlreich, aber dennoch wohl abgerichtet 8, obgleich die Pferde nicht so gut

als
4 [Beginn Spaltensatz] idem L. VI. c. 22. Neque quisquam agri mo-
dum certum, aut fines proprios habet, sed magistra-
tus, ac principes, in annos singulos, gentibus, cogna-
tionibusque hominum, qui una coierunt, quantum
eis, & quo loco uisum est, attribuunt agri, atque
anno post, alio transire cogunt. Eius rei multas affe-
runt caussas, ne assidua consuetudine capti, studium
belli gerendi agricultura commutent; ne latos fines
parare studeant, potentioresque humiliores possessio-
nibus expellant, ne accuratius, ad frigora atque
aestus uitandos, aedificent, ne qua oriatur pecuniae
cupiditas, qua ex re factiones, dissensionesque na-
scuntur: ut animi aequitate plebem contineant, quum
suas quisque opes cum potentissimis aequari uideat.
5 Conf. essay on the Countries, religi-
on, &c. of the nations, by which the Roman Em-
pire, was pulled down. p.
13-16.
6 Welches auch diejenigen, die mit den Römern im
Bündniß stunden, beobachteten, wenn sie ihnen Leu-
te überliessen. Also schreibt tacitvs L. IV.
Hist. c. 12. Batauos in Britanniam transmisisse cohor-
tes, quas uetere instituto, nobilissimi popularium re-
xerint.
7 caesar de B. G. L. VI. c. 23. Latrocinia nullam
habent infamiam, quae extra fines, cuiusque ciuita-
tis fiunt. atque ea iuuentutis exercendae, ac desidiae
minuendae caussa, fieri praedicant. atque, ubi quis
ex principibus in concilio se dixit ducem fore, ut qui
sequi uelint, profiteantur, consurgunt ii, qui &
caussam & hominem probant, suumque auxilium
pollicentur, atque ab multitudine collaudantur: qui
ex iis secuti non sunt, in desertorum ac proditorum
[Spaltenumbruch] numero ducuntur; omniumque rerum iis postea fides
abrogatur.
8 tacitvs de M. G. c. 6. Equi non forma,
non uelocitate, conspicui. Sed nec uariare gyros in
morem nostrum docentur. In rectum, aut uno flexu,
dextros agunt, ita coniuncto orbe, ut nemo posterior
sit. In uniuersum aestimanti, plus penes peditem ro-
boris; eoque mixti proeliantur, apta, & congruente,
ad equestrem pugnam, uelocitate peditum, quos, ex
omni iuuentute delectos, ante aciem locant.
cae-
sar
beschreibt diese ihre Art zu fechten deutlicher,
de B. G. L. I. c. 48. Ariovistus, his omnibus diebus; ex-
ercitum castris continuit. equestri proelio quotidie
contendit. Genus hoc erat pugnae, quo se Germa-
ni exercuerant. Equitum millia erant VI. totidem
numero pedites uelocissimi, ac fortissimi; quos ex
omni copia singuli singulos, suae salutis caussa dele-
gerant. Cum his in proclio uersabantur: ad hos se
equites recipiebant: hi, si quid erat durius, con-
currebant: si qui, grauiore uulnere accepto, eque
deciderant, circumsistebant; si quo erat longius
prodeundum, aut celerius recipiendum, tanta erat
horum exercitatione celeritas, ut, iubis equorum
subleuati, cursum adaequarent.
Sonst haben die
Tenchterer den Ruhm gehabt, daß sie treffliche Reuter
gewesen, wie tacitvs l. c. cap. 32. rühmet
Tenchteri super solitum bellorum decus, equestris
disciplinae arte praecellunt. Nec maior apud Cat-
tos peditum laus, quam Tenchteris Equitum. sic insti-
tuere maiores, posteri imitantur. Hi lusus infanti-
um, haec iuuenum aemulatio, perseuerant senes. In-
ter familiam, & Penates, & iura successionum, eque

[Ende Spaltensatz]
tradun-
G 2
mit IVLIO CAESARE.

XXXVII. Die vornehmſte Abſicht der Teutſchen Voͤlcker gieng aufJhr Krieges-
Weſen.

den Krieg, auſſer bey einigen wenigen, die Policey genug gehabt, daß ſie auch im
Frieden gluͤcklich ſeyn koͤnnen . Jhre Erziehung , und gantze Lebens-Art war
dahin eingerichtet: und ſelbſt ihre Religion ſchlug dazu ein. Gantze Nationen
ſahen ihn an, als das einige Mittel Ruhm zu erwerben , und unterhielten die
Leute in der Meynung, das keine groͤſſere Schande ſey, als fuͤr feige, und unbe-
hertzt gehalten zu werden. Einige ſuchten ſo gar die ihrigen vom Ackerbau, und
Haushaltung abzuziehen, damit ſie deſto fertiger, und begieriger zum Kriege ſeyn
moͤchten 4. Jmmaſſen alles, was die Waffen tragen konnte, mit zu Felde muſte:
daher es eben entſtanden, daß ſie ſo viele, und zahlreiche Armeen ſtellen koͤnnen 5.
Wenn aber der Staat keinen Krieg hatte, zogen die munterſten Koͤpffe in auswaͤr-
tige Dienſte: nicht eintzeln, und wo ein ieder hin wollte, ſondern Truppen weiſe,
und unter dem Commando gewiſſer Heer-Fuͤhrer, damit das Vaterland an dem
Ruhm ihres Wohlverhaltens Theil haben, und zugleich geſchickte Befehlshaber
zuziehen koͤnnte. 6 Oder ſie ſchickten Colonien aus, die ſich durchſchlagen, und
neue Wohnungen ſuchen muſten 7. Was aber die Einrichtung ihres Kriegs-We-
ſens anbetrifft, ſo beſtund die groͤſte Staͤrcke in Fuß-Knechten: ihre Reuterey war
nicht ſo zahlreich, aber dennoch wohl abgerichtet 8, obgleich die Pferde nicht ſo gut

als
4 [Beginn Spaltensatz] idem L. VI. c. 22. Neque quisquam agri mo-
dum certum, aut fines proprios habet, ſed magiſtra-
tus, ac principes, in annos ſingulos, gentibus, cogna-
tionibusque hominum, qui una coierunt, quantum
eis, & quo loco uiſum eſt, attribuunt agri, atque
anno poſt, alio tranſire cogunt. Eius rei multas affe-
runt cauſſas, ne aſſidua conſuetudine capti, ſtudium
belli gerendi agricultura commutent; ne latos fines
parare ſtudeant, potentioresque humiliores poſſéſſio-
nibus expellant, ne accuratius, ad frigora atque
aeſtus uitandos, aedificent, ne qua oriatur pecuniae
cupiditas, qua ex re factiones, diſſenſionesque na-
ſcuntur: ut animi aequitate plebem contineant, quum
ſuas quisque opes cum potentiſſimis aequari uideat.
5 Conf. essay on the Countries, religi-
on, &c. of the nations, by which the Roman Em-
pire, was pulled down. p.
13-16.
6 Welches auch diejenigen, die mit den Roͤmern im
Buͤndniß ſtunden, beobachteten, wenn ſie ihnen Leu-
te uͤberlieſſen. Alſo ſchreibt tacitvs L. IV.
Hiſt. c. 12. Batauos in Britanniam transmiſiſſe cohor-
tes, quas uetere inſtituto, nobiliſſimi popularium re-
xerint.
7 caesar de B. G. L. VI. c. 23. Latrocinia nullam
habent infamiam, quae extra fines, cuiusque ciuita-
tis fiunt. atque ea iuuentutis exercendae, ac deſidiae
minuendae cauſſa, fieri praedicant. atque, ubi quis
ex principibus in concilio ſe dixit ducem fore, ut qui
ſequi uelint, profiteantur, conſurgunt ii, qui &
cauſſam & hominem probant, ſuumque auxilium
pollicentur, atque ab multitudine collaudantur: qui
ex iis ſecuti non ſunt, in deſertorum ac proditorum
[Spaltenumbruch] numero ducuntur; omniumque rerum iis poſtea fides
abrogatur.
8 tacitvs de M. G. c. 6. Equi non forma,
non uelocitate, conſpicui. Sed nec uariare gyros in
morem noſtrum docentur. In rectum, aut uno flexu,
dextros agunt, ita coniuncto orbe, ut nemo poſterior
ſit. In uniuerſum aeſtimanti, plus penes peditem ro-
boris; eoque mixti proeliantur, apta, & congruente,
ad equeſtrem pugnam, uelocitate peditum, quos, ex
omni iuuentute delectos, ante aciem locant.
cae-
sar
beſchreibt dieſe ihre Art zu fechten deutlicher,
de B. G. L. I. c. 48. Arioviſtus, his omnibus diebus; ex-
ercitum caſtris continuit. equeſtri proelio quotidie
contendit. Genus hoc erat pugnae, quo ſe Germa-
ni exercuerant. Equitum millia erant VI. totidem
numero pedites uelociſſimi, ac fortiſſimi; quos ex
omni copia ſinguli ſingulos, ſuae ſalutis cauſſa dele-
gerant. Cum his in proclio uerſabantur: ad hos ſe
equites recipiebant: hi, ſi quid erat durius, con-
currebant: ſi qui, grauiore uulnere accepto, eque
deciderant, circumſiſtebant; ſi quo erat longius
prodeundum, aut celerius recipiendum, tanta erat
horum exercitatione celeritas, ut, iubis equorum
ſubleuati, curſum adaequarent.
Sonſt haben die
Tenchterer den Ruhm gehabt, daß ſie treffliche Reuter
geweſen, wie tacitvs l. c. cap. 32. ruͤhmet
Tenchteri ſuper ſolitum bellorum decus, equeſtris
diſciplinae arte praecellunt. Nec maior apud Cat-
tos peditum laus, quam Tenchteris Equitum. ſic inſti-
tuere maiores, poſteri imitantur. Hi luſus infanti-
um, haec iuuenum aemulatio, perſeuerant ſenes. In-
ter familiam, & Penates, & iura ſuccesſionum, equè

[Ende Spaltensatz]
tradun-
G 2
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <pb facs="#f0085" n="51"/>
          <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#b">mit <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">IVLIO CAESARE.</hi></hi></hi> </fw><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXXVII.</hi> Die vornehm&#x017F;te Ab&#x017F;icht der Teut&#x017F;chen Vo&#x0364;lcker gieng auf<note place="right">Jhr Krieges-<lb/>
We&#x017F;en.</note><lb/>
den Krieg, au&#x017F;&#x017F;er bey einigen wenigen, die Policey genug gehabt, daß &#x017F;ie auch im<lb/>
Frieden glu&#x0364;cklich &#x017F;eyn ko&#x0364;nnen <note xml:id="FN84_01_02" prev="#FN84_01_01" place="foot" n="1"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note>. Jhre Erziehung <note xml:id="FN84_02_02" prev="#FN84_02_01" place="foot" n="2"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note>, und gantze Lebens-Art war<lb/>
dahin eingerichtet: und &#x017F;elb&#x017F;t ihre Religion &#x017F;chlug dazu ein. Gantze Nationen<lb/>
&#x017F;ahen ihn an, als das einige Mittel Ruhm zu erwerben <note xml:id="FN84_03_02" prev="#FN84_03_01" place="foot" n="3"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note>, und unterhielten die<lb/>
Leute in der Meynung, das keine gro&#x0364;&#x017F;&#x017F;ere Schande &#x017F;ey, als fu&#x0364;r feige, und unbe-<lb/>
hertzt gehalten zu werden. Einige &#x017F;uchten &#x017F;o gar die ihrigen vom Ackerbau, und<lb/>
Haushaltung abzuziehen, damit &#x017F;ie de&#x017F;to fertiger, und begieriger zum Kriege &#x017F;eyn<lb/>
mo&#x0364;chten <note place="foot" n="4"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> L. VI. c. 22. <hi rendition="#i">Neque quisquam agri mo-<lb/>
dum certum, aut fines proprios habet, &#x017F;ed magi&#x017F;tra-<lb/>
tus, ac principes, in annos &#x017F;ingulos, gentibus, cogna-<lb/>
tionibusque hominum, qui una coierunt, quantum<lb/>
eis, &amp; quo loco ui&#x017F;um e&#x017F;t, attribuunt agri, atque<lb/>
anno po&#x017F;t, alio tran&#x017F;ire cogunt. Eius rei multas affe-<lb/>
runt cau&#x017F;&#x017F;as, ne a&#x017F;&#x017F;idua con&#x017F;uetudine capti, &#x017F;tudium<lb/>
belli gerendi agricultura commutent; ne latos fines<lb/>
parare &#x017F;tudeant, potentioresque humiliores po&#x017F;&#x017F;é&#x017F;&#x017F;io-<lb/>
nibus expellant, ne accuratius, ad frigora atque<lb/>
ae&#x017F;tus uitandos, aedificent, ne qua oriatur pecuniae<lb/>
cupiditas, qua ex re factiones, di&#x017F;&#x017F;en&#x017F;ionesque na-<lb/>
&#x017F;cuntur: ut animi aequitate plebem contineant, quum<lb/>
&#x017F;uas quisque opes cum potenti&#x017F;&#x017F;imis aequari uideat.</hi></hi></note>. Jmma&#x017F;&#x017F;en alles, was die Waffen tragen konnte, mit zu Felde mu&#x017F;te:<lb/>
daher es eben ent&#x017F;tanden, daß &#x017F;ie &#x017F;o viele, und zahlreiche Armeen &#x017F;tellen ko&#x0364;nnen <note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq">Conf. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">essay</hi></hi> on the Countries, religi-<lb/>
on, &amp;c. of the nations, by which the Roman Em-<lb/>
pire, was pulled down. p.</hi> 13-16.</note>.<lb/>
Wenn aber der Staat keinen Krieg hatte, zogen die munter&#x017F;ten Ko&#x0364;pffe in auswa&#x0364;r-<lb/>
tige Dien&#x017F;te: nicht eintzeln, und wo ein ieder hin wollte, &#x017F;ondern Truppen wei&#x017F;e,<lb/>
und unter dem Commando gewi&#x017F;&#x017F;er Heer-Fu&#x0364;hrer, damit das Vaterland an dem<lb/>
Ruhm ihres Wohlverhaltens Theil haben, und zugleich ge&#x017F;chickte Befehlshaber<lb/>
zuziehen ko&#x0364;nnte. <note place="foot" n="6">Welches auch diejenigen, die mit den Ro&#x0364;mern im<lb/>
Bu&#x0364;ndniß &#x017F;tunden, beobachteten, wenn &#x017F;ie ihnen Leu-<lb/>
te u&#x0364;berlie&#x017F;&#x017F;en. Al&#x017F;o &#x017F;chreibt <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tacitvs</hi></hi> L. IV.<lb/>
Hi&#x017F;t. c. 12. <hi rendition="#i">Batauos in Britanniam transmi&#x017F;i&#x017F;&#x017F;e cohor-<lb/>
tes, quas uetere in&#x017F;tituto, nobili&#x017F;&#x017F;imi popularium re-<lb/>
xerint.</hi></hi></note> Oder &#x017F;ie &#x017F;chickten Colonien aus, die &#x017F;ich durch&#x017F;chlagen, und<lb/>
neue Wohnungen &#x017F;uchen mu&#x017F;ten <note place="foot" n="7"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">caesar</hi> de B. G. L. VI. c. 23. <hi rendition="#i">Latrocinia nullam<lb/>
habent infamiam, quae extra fines, cuiusque ciuita-<lb/>
tis fiunt. atque ea iuuentutis exercendae, ac de&#x017F;idiae<lb/>
minuendae cau&#x017F;&#x017F;a, fieri praedicant. atque, ubi quis<lb/>
ex principibus in concilio &#x017F;e dixit ducem fore, ut qui<lb/>
&#x017F;equi uelint, profiteantur, con&#x017F;urgunt ii, qui &amp;<lb/>
cau&#x017F;&#x017F;am &amp; hominem probant, &#x017F;uumque auxilium<lb/>
pollicentur, atque ab multitudine collaudantur: qui<lb/>
ex iis &#x017F;ecuti non &#x017F;unt, in de&#x017F;ertorum ac proditorum<lb/><cb/>
numero ducuntur; omniumque rerum iis po&#x017F;tea fides<lb/>
abrogatur.</hi></hi></note>. Was aber die Einrichtung ihres Kriegs-We-<lb/>
&#x017F;ens anbetrifft, &#x017F;o be&#x017F;tund die gro&#x0364;&#x017F;te Sta&#x0364;rcke in Fuß-Knechten: ihre Reuterey war<lb/>
nicht &#x017F;o zahlreich, aber dennoch wohl abgerichtet <note xml:id="FN85_08_01" next="#FN85_08_02" place="foot" n="8"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tacitvs</hi></hi> de M. G. c. 6. <hi rendition="#i">Equi non forma,<lb/>
non uelocitate, con&#x017F;picui. Sed nec uariare gyros in<lb/>
morem no&#x017F;trum docentur. In rectum, aut uno flexu,<lb/>
dextros agunt, ita coniuncto orbe, ut nemo po&#x017F;terior<lb/>
&#x017F;it. In uniuer&#x017F;um ae&#x017F;timanti, plus penes peditem ro-<lb/>
boris; eoque mixti proeliantur, apta, &amp; congruente,<lb/>
ad eque&#x017F;trem pugnam, uelocitate peditum, quos, ex<lb/>
omni iuuentute delectos, ante aciem locant.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">cae-<lb/>
sar</hi></hi></hi> be&#x017F;chreibt die&#x017F;e ihre Art zu fechten deutlicher,<lb/><hi rendition="#aq">de B. G. L. I. c. 48. <hi rendition="#i">Ariovi&#x017F;tus, his omnibus diebus; ex-<lb/>
ercitum ca&#x017F;tris continuit. eque&#x017F;tri proelio quotidie<lb/>
contendit. Genus hoc erat pugnae, quo &#x017F;e Germa-<lb/>
ni exercuerant. Equitum millia erant VI. totidem<lb/>
numero pedites ueloci&#x017F;&#x017F;imi, ac forti&#x017F;&#x017F;imi; quos ex<lb/>
omni copia &#x017F;inguli &#x017F;ingulos, &#x017F;uae &#x017F;alutis cau&#x017F;&#x017F;a dele-<lb/>
gerant. Cum his in proclio uer&#x017F;abantur: ad hos &#x017F;e<lb/>
equites recipiebant: hi, &#x017F;i quid erat durius, con-<lb/>
currebant: &#x017F;i qui, grauiore uulnere accepto, eque<lb/>
deciderant, circum&#x017F;i&#x017F;tebant; &#x017F;i quo erat longius<lb/>
prodeundum, aut celerius recipiendum, tanta erat<lb/>
horum exercitatione celeritas, ut, iubis equorum<lb/>
&#x017F;ubleuati, cur&#x017F;um adaequarent.</hi></hi> Son&#x017F;t haben die<lb/>
Tenchterer den Ruhm gehabt, daß &#x017F;ie treffliche Reuter<lb/>
gewe&#x017F;en, wie <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tacitvs</hi></hi> l. c. cap.</hi> 32. ru&#x0364;hmet<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Tenchteri &#x017F;uper &#x017F;olitum bellorum decus, eque&#x017F;tris<lb/>
di&#x017F;ciplinae arte praecellunt. Nec maior apud Cat-<lb/>
tos peditum laus, quam Tenchteris Equitum. &#x017F;ic in&#x017F;ti-<lb/>
tuere maiores, po&#x017F;teri imitantur. Hi lu&#x017F;us infanti-<lb/>
um, haec iuuenum aemulatio, per&#x017F;euerant &#x017F;enes. In-<lb/>
ter familiam, &amp; Penates, &amp; iura &#x017F;ucces&#x017F;ionum, equè</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">tradun-</hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">G 2</fw><cb type="end"/><lb/></note>, obgleich die Pferde nicht &#x017F;o gut<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">als</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[51/0085] mit IVLIO CAESARE. XXXVII. Die vornehmſte Abſicht der Teutſchen Voͤlcker gieng auf den Krieg, auſſer bey einigen wenigen, die Policey genug gehabt, daß ſie auch im Frieden gluͤcklich ſeyn koͤnnen 1. Jhre Erziehung 2, und gantze Lebens-Art war dahin eingerichtet: und ſelbſt ihre Religion ſchlug dazu ein. Gantze Nationen ſahen ihn an, als das einige Mittel Ruhm zu erwerben 3, und unterhielten die Leute in der Meynung, das keine groͤſſere Schande ſey, als fuͤr feige, und unbe- hertzt gehalten zu werden. Einige ſuchten ſo gar die ihrigen vom Ackerbau, und Haushaltung abzuziehen, damit ſie deſto fertiger, und begieriger zum Kriege ſeyn moͤchten 4. Jmmaſſen alles, was die Waffen tragen konnte, mit zu Felde muſte: daher es eben entſtanden, daß ſie ſo viele, und zahlreiche Armeen ſtellen koͤnnen 5. Wenn aber der Staat keinen Krieg hatte, zogen die munterſten Koͤpffe in auswaͤr- tige Dienſte: nicht eintzeln, und wo ein ieder hin wollte, ſondern Truppen weiſe, und unter dem Commando gewiſſer Heer-Fuͤhrer, damit das Vaterland an dem Ruhm ihres Wohlverhaltens Theil haben, und zugleich geſchickte Befehlshaber zuziehen koͤnnte. 6 Oder ſie ſchickten Colonien aus, die ſich durchſchlagen, und neue Wohnungen ſuchen muſten 7. Was aber die Einrichtung ihres Kriegs-We- ſens anbetrifft, ſo beſtund die groͤſte Staͤrcke in Fuß-Knechten: ihre Reuterey war nicht ſo zahlreich, aber dennoch wohl abgerichtet 8, obgleich die Pferde nicht ſo gut als Jhr Krieges- Weſen. 1 2 3 4 idem L. VI. c. 22. Neque quisquam agri mo- dum certum, aut fines proprios habet, ſed magiſtra- tus, ac principes, in annos ſingulos, gentibus, cogna- tionibusque hominum, qui una coierunt, quantum eis, & quo loco uiſum eſt, attribuunt agri, atque anno poſt, alio tranſire cogunt. Eius rei multas affe- runt cauſſas, ne aſſidua conſuetudine capti, ſtudium belli gerendi agricultura commutent; ne latos fines parare ſtudeant, potentioresque humiliores poſſéſſio- nibus expellant, ne accuratius, ad frigora atque aeſtus uitandos, aedificent, ne qua oriatur pecuniae cupiditas, qua ex re factiones, diſſenſionesque na- ſcuntur: ut animi aequitate plebem contineant, quum ſuas quisque opes cum potentiſſimis aequari uideat. 5 Conf. essay on the Countries, religi- on, &c. of the nations, by which the Roman Em- pire, was pulled down. p. 13-16. 6 Welches auch diejenigen, die mit den Roͤmern im Buͤndniß ſtunden, beobachteten, wenn ſie ihnen Leu- te uͤberlieſſen. Alſo ſchreibt tacitvs L. IV. Hiſt. c. 12. Batauos in Britanniam transmiſiſſe cohor- tes, quas uetere inſtituto, nobiliſſimi popularium re- xerint. 7 caesar de B. G. L. VI. c. 23. Latrocinia nullam habent infamiam, quae extra fines, cuiusque ciuita- tis fiunt. atque ea iuuentutis exercendae, ac deſidiae minuendae cauſſa, fieri praedicant. atque, ubi quis ex principibus in concilio ſe dixit ducem fore, ut qui ſequi uelint, profiteantur, conſurgunt ii, qui & cauſſam & hominem probant, ſuumque auxilium pollicentur, atque ab multitudine collaudantur: qui ex iis ſecuti non ſunt, in deſertorum ac proditorum numero ducuntur; omniumque rerum iis poſtea fides abrogatur. 8 tacitvs de M. G. c. 6. Equi non forma, non uelocitate, conſpicui. Sed nec uariare gyros in morem noſtrum docentur. In rectum, aut uno flexu, dextros agunt, ita coniuncto orbe, ut nemo poſterior ſit. In uniuerſum aeſtimanti, plus penes peditem ro- boris; eoque mixti proeliantur, apta, & congruente, ad equeſtrem pugnam, uelocitate peditum, quos, ex omni iuuentute delectos, ante aciem locant. cae- sar beſchreibt dieſe ihre Art zu fechten deutlicher, de B. G. L. I. c. 48. Arioviſtus, his omnibus diebus; ex- ercitum caſtris continuit. equeſtri proelio quotidie contendit. Genus hoc erat pugnae, quo ſe Germa- ni exercuerant. Equitum millia erant VI. totidem numero pedites uelociſſimi, ac fortiſſimi; quos ex omni copia ſinguli ſingulos, ſuae ſalutis cauſſa dele- gerant. Cum his in proclio uerſabantur: ad hos ſe equites recipiebant: hi, ſi quid erat durius, con- currebant: ſi qui, grauiore uulnere accepto, eque deciderant, circumſiſtebant; ſi quo erat longius prodeundum, aut celerius recipiendum, tanta erat horum exercitatione celeritas, ut, iubis equorum ſubleuati, curſum adaequarent. Sonſt haben die Tenchterer den Ruhm gehabt, daß ſie treffliche Reuter geweſen, wie tacitvs l. c. cap. 32. ruͤhmet Tenchteri ſuper ſolitum bellorum decus, equeſtris diſciplinae arte praecellunt. Nec maior apud Cat- tos peditum laus, quam Tenchteris Equitum. ſic inſti- tuere maiores, poſteri imitantur. Hi luſus infanti- um, haec iuuenum aemulatio, perſeuerant ſenes. In- ter familiam, & Penates, & iura ſuccesſionum, equè tradun- G 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/85
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 51. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/85>, abgerufen am 19.05.2024.