Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Opitz, Martin: Teutsche Pöemata und: Aristarchvs Wieder die verachtung Teutscher Sprach. Straßburg, 1624.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

doque vix indignationem, quandoque nauseam vix tenet. Dicas
in sentinam durare hanc linguam, ad quam reliquarum sordes tor-
rente promiscuo deferantur. Nulla ferme periodus est, nulla inter-
punctio, quae non ascititium quid redoleat. Jam a Latinis, jam Gal-
lis, Hispanis etiam ac Italis mutuamur, quod domi nascitur longe
elegantius. Vidi quoque, qui ne a Graecis quidem se abstineret. Ta-
lis illa vox, quae sine risu non excipiebatur: Jungfraw/ sie muß auch* Decorum
das * to prepon observiren.

En cor Zenodoti, en jecur Cratetis!

Et tamen, quo quis in his nugis perfectior, eo major sibi videtur,
& seipsum, si diis placet, adulatur; Trojam cepisse autumat, & He-
ctori viro fortissimo controversiam de gravitate movisse. Quae pro-
fecto neque prudentum reprehensionem effugere; neque favorem
vulgarium animarum promereri possunt: risum autem & ludibrium* Stulti-lo-
quentiam.
foeminis etiam non raro debent. Et quis ejusmodi + morologian ef-
fusissimo cachinno non prosequeretur? Der Monsieur, als ein brave
cavallier, erzeige mir daß plaisir. Quod vir literatissimus, & Germa-
niae nostrae singulare ornamentum, Casparus Dornavius, fautorme-
us longe gratiosissimus, in exemplun citat. Cui musteum hunc & nu-Charidem[ - 1 Zeichen fehlt]
Politi. di-
sputat. 2
per natum dicendi morem non probari, ex animo gaudeo. Atque
utinam candidi omnes Germani, condensato agmine satis elegan-
tem linguam nostram servaremus, qui virtutem nondum amisi-
mus. Jam opem nostram, jam auxilia implorat; deturpata cultu non
suo & deformata. Fingite vobis adesse liberalis faciei virginem,
castam hactenus, & ne spe quidem noctis imminutam. Colligite i-
psi fractam in gradus coman, aedificate superne, anulo gemmeo ca-
cuminis (ut sic dicam) extremitatem includite. Jam caput Roma-
num est. Sit humeros manuleato Hispaniae amictorio, sit mulierum
Italarum e nubila linea
Stvophio surgentes cincta papillas;
Ventrem cyclade Gallica, hoc est, exiguam muscam elephanti co-
rio, circuntendite. Jam Atheniense peplum illi injiciatur. Nonne
+ Maenadi insanae, quam decenti nymphae: erit similior? Omnia dis-* Bacchis
baccha[s] [s][u][t][s]
ut Plautus
loquitu[r].
paria, peregrina omnia, neque quicquam genuinum, praeter id quo
foeminae censentur. Eadem fortuna linguam nostram, idem casus
obruit: non sua, sed suorum culpa. Amamus enim naevos, & fove-
mus indies ac im itamur: vitio judiciorum, ac feculi quoque: pri-
sca certe aetas id non tulisset. Tiberius militem testimonium Grae-

ce
P 3

doque vix indignationem, quandoque nauſeam vix tenet. Dicas
in ſentinam durare hanc linguam, ad quam reliquarum ſordes tor-
rente promiſcuo deferantur. Nulla fermè periodus eſt, nulla inter-
punctio, quæ non aſcititium quid redoleat. Jam à Latinis, jam Gal-
lis, Hiſpanis etiam ac Italis mutuamur, quod domi naſcitur longè
elegantius. Vidi quoque, qui ne à Græcis quidem ſe abſtineret. Ta-
lis illa vox, quæ ſine riſu non excipiebatur: Jungfraw/ ſie muß auch* Decorum
das * τὸ πρέπον obſerviren.

En cor Zenodoti, en jecur Cratetis!

Et tamen, quò quis in his nugis perfectior, eò major ſibi videtur,
& ſeipſum, ſi diis placet, adulatur; Trojam cepiſſe autumat, & He-
ctori viro fortiſſimo controverſiam de gravitate moviſſe. Quæ pro-
fectò neque prudentum reprehenſionem effugere; neque favorem
vulgarium animarum promereri poſſunt: riſum autem & ludibrium* Stulti-lo-
quentiam.
fœminis etiam non rarò debent. Et quis ejuſmodi † μωρολογίαν ef-
fuſiſſimo cachinno non proſequeretur? Der Monſieur, als ein brave
cavallier, erzeige mir daß plaiſir. Quod vir literatiſſimus, & Germa-
niæ noſtræ ſingulare ornamentum, Caſparus Dornavius, fautorme-
us longè gratioſiſſimus, in exemplũ citat. Cui muſteum hunc & nu-Charidem[ – 1 Zeichen fehlt]
Politi. di-
ſputat. 2
per natum dicendi morem non probari, ex animo gaudeo. Atque
utinam candidi omnes Germani, condenſato agmine ſatis elegan-
tem linguam noſtram ſervaremus, qui virtutem nondum amiſi-
mus. Jam opem noſtram, jam auxilia implorat; deturpata cultu non
ſuo & deformata. Fingite vobis adeſſe liberalis faciei virginem,
caſtam hactenus, & ne ſpe quidem noctis imminutam. Colligite i-
pſi fractam in gradus comã, ædificate ſupernè, anulo gemmeo ca-
cuminis (ut ſic dicam) extremitatem includite. Jam caput Roma-
num eſt. Sit humeros manuleato Hiſpaniæ amictorio, ſit mulierum
Italarum è nubilâ lineâ
Stvophio ſurgentes cincta papillas;
Ventrem cyclade Gallicâ, hoc eſt, exiguam muſcam elephanti co-
rio, circuntendite. Jam Athenienſe peplum illi injiciatur. Nònne
† Mænadi inſanæ, quàm decenti nymphæ: erit ſimilior? Omnia diſ-* Bacchiſ
baccha[ſ] [ſ][u][t][ſ]
ut Plautuſ
loquitu[r].
paria, peregrina omnia, neque quicquam genuinum, præter id quo
fœminæ cenſentur. Eadem fortuna linguam noſtram, idem caſus
obruit: non ſuâ, ſed ſuorum culpâ. Amamus enim nævos, & fove-
mus indies ac im itamur: vitio judiciorum, ac feculi quoque: pri-
ſca certè ætas id non tuliſſet. Tiberius militem teſtimonium Græ-

cè
P 3
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0129" n="109"/><hi rendition="#aq">doque vix indignationem, quandoque nau&#x017F;eam vix tenet. Dicas<lb/>
in &#x017F;entinam durare hanc linguam, ad quam reliquarum &#x017F;ordes tor-<lb/>
rente promi&#x017F;cuo deferantur. Nulla fermè periodus e&#x017F;t, nulla inter-<lb/>
punctio, quæ non a&#x017F;cititium quid redoleat. Jam à Latinis, jam Gal-<lb/>
lis, Hi&#x017F;panis etiam ac Italis mutuamur, quod domi na&#x017F;citur longè<lb/>
elegantius. Vidi quoque, qui ne à Græcis quidem &#x017F;e ab&#x017F;tineret. Ta-<lb/>
lis illa vox, quæ &#x017F;ine ri&#x017F;u non excipiebatur:</hi> Jungfraw/ &#x017F;ie muß auch<note place="right">* <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Decorum</hi></hi></note><lb/>
das * &#x03C4;&#x1F78; &#x03C0;&#x03C1;&#x03AD;&#x03C0;&#x03BF;&#x03BD; <hi rendition="#aq">ob&#x017F;erviren.</hi></p><lb/>
        <p> <hi rendition="#et"> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">En cor Zenodoti, en jecur Cratetis</hi>!</hi> </hi> </p><lb/>
        <p><hi rendition="#aq">Et tamen, quò quis in his nugis perfectior, eò major &#x017F;ibi videtur,<lb/>
&amp; &#x017F;eip&#x017F;um, &#x017F;i diis placet, adulatur; Trojam cepi&#x017F;&#x017F;e autumat, &amp; He-<lb/>
ctori viro forti&#x017F;&#x017F;imo controver&#x017F;iam de gravitate movi&#x017F;&#x017F;e. Quæ pro-<lb/>
fectò neque prudentum reprehen&#x017F;ionem effugere; neque favorem<lb/>
vulgarium animarum promereri po&#x017F;&#x017F;unt: ri&#x017F;um autem &amp; ludibrium</hi><note place="right">* <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Stulti-lo-<lb/>
quentiam.</hi></hi></note><lb/><hi rendition="#aq">f&#x0153;minis etiam non rarò debent. Et quis eju&#x017F;modi</hi> &#x2020; &#x03BC;&#x03C9;&#x03C1;&#x03BF;&#x03BB;&#x03BF;&#x03B3;&#x03AF;&#x03B1;&#x03BD; <hi rendition="#aq">ef-<lb/>
fu&#x017F;i&#x017F;&#x017F;imo cachinno non pro&#x017F;equeretur?</hi> Der <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Mon&#x017F;ieur</hi>,</hi> als ein <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">brave<lb/>
cavallier</hi>,</hi> erzeige mir daß <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">plai&#x017F;ir</hi>. Quod vir literati&#x017F;&#x017F;imus, &amp; Germa-<lb/>
niæ no&#x017F;træ &#x017F;ingulare ornamentum, Ca&#x017F;parus Dornavius, fautorme-<lb/>
us longè gratio&#x017F;i&#x017F;&#x017F;imus, in exemplu&#x0303; citat. Cui mu&#x017F;teum hunc &amp; nu-</hi><note place="right"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Charidem<gap unit="chars" quantity="1"/><lb/>
Politi. di-<lb/>
&#x017F;putat.</hi></hi> 2</note><lb/><hi rendition="#aq">per natum dicendi morem non probari, ex animo gaudeo. Atque<lb/>
utinam candidi omnes Germani, conden&#x017F;ato agmine &#x017F;atis elegan-<lb/>
tem linguam no&#x017F;tram &#x017F;ervaremus, qui virtutem nondum ami&#x017F;i-<lb/>
mus. Jam opem no&#x017F;tram, jam auxilia implorat; deturpata cultu non<lb/>
&#x017F;uo &amp; deformata. Fingite vobis ade&#x017F;&#x017F;e liberalis faciei virginem,<lb/>
ca&#x017F;tam hactenus, &amp; ne &#x017F;pe quidem noctis imminutam. Colligite i-<lb/>
p&#x017F;i fractam in gradus coma&#x0303;, ædificate &#x017F;upernè, anulo gemmeo ca-<lb/>
cuminis (ut &#x017F;ic dicam) extremitatem includite. Jam caput Roma-<lb/>
num e&#x017F;t. Sit humeros manuleato Hi&#x017F;paniæ amictorio, &#x017F;it mulierum<lb/>
Italarum è nubilâ lineâ</hi><lb/><hi rendition="#et"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Stvophio &#x017F;urgentes cincta papillas</hi>;</hi></hi><lb/><hi rendition="#aq">Ventrem cyclade Gallicâ, hoc e&#x017F;t, exiguam mu&#x017F;cam elephanti co-<lb/>
rio, circuntendite. Jam Athenien&#x017F;e peplum illi injiciatur. Nònne<lb/>
&#x2020; Mænadi in&#x017F;anæ, quàm decenti nymphæ: erit &#x017F;imilior? Omnia di&#x017F;-</hi><note place="right">* <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Bacchi&#x017F;<lb/>
baccha<supplied>&#x017F;</supplied>  <supplied>&#x017F;</supplied><supplied>u</supplied><supplied>t</supplied><supplied>&#x017F;</supplied><lb/>
ut Plautu&#x017F;<lb/>
loquitu<supplied>r</supplied>.</hi></hi></note><lb/><hi rendition="#aq">paria, peregrina omnia, neque quicquam genuinum, præter id quo<lb/>
f&#x0153;minæ cen&#x017F;entur. Eadem fortuna linguam no&#x017F;tram, idem ca&#x017F;us<lb/>
obruit: non &#x017F;uâ, &#x017F;ed &#x017F;uorum culpâ. Amamus enim nævos, &amp; fove-<lb/>
mus indies ac im itamur: vitio judiciorum, ac feculi quoque: pri-<lb/>
&#x017F;ca certè ætas id non tuli&#x017F;&#x017F;et. Tiberius militem te&#x017F;timonium Græ-</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="sig"><hi rendition="#aq">P</hi> 3</fw><fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">cè</hi></fw><lb/></p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[109/0129] doque vix indignationem, quandoque nauſeam vix tenet. Dicas in ſentinam durare hanc linguam, ad quam reliquarum ſordes tor- rente promiſcuo deferantur. Nulla fermè periodus eſt, nulla inter- punctio, quæ non aſcititium quid redoleat. Jam à Latinis, jam Gal- lis, Hiſpanis etiam ac Italis mutuamur, quod domi naſcitur longè elegantius. Vidi quoque, qui ne à Græcis quidem ſe abſtineret. Ta- lis illa vox, quæ ſine riſu non excipiebatur: Jungfraw/ ſie muß auch das * τὸ πρέπον obſerviren. * Decorum En cor Zenodoti, en jecur Cratetis! Et tamen, quò quis in his nugis perfectior, eò major ſibi videtur, & ſeipſum, ſi diis placet, adulatur; Trojam cepiſſe autumat, & He- ctori viro fortiſſimo controverſiam de gravitate moviſſe. Quæ pro- fectò neque prudentum reprehenſionem effugere; neque favorem vulgarium animarum promereri poſſunt: riſum autem & ludibrium fœminis etiam non rarò debent. Et quis ejuſmodi † μωρολογίαν ef- fuſiſſimo cachinno non proſequeretur? Der Monſieur, als ein brave cavallier, erzeige mir daß plaiſir. Quod vir literatiſſimus, & Germa- niæ noſtræ ſingulare ornamentum, Caſparus Dornavius, fautorme- us longè gratioſiſſimus, in exemplũ citat. Cui muſteum hunc & nu- per natum dicendi morem non probari, ex animo gaudeo. Atque utinam candidi omnes Germani, condenſato agmine ſatis elegan- tem linguam noſtram ſervaremus, qui virtutem nondum amiſi- mus. Jam opem noſtram, jam auxilia implorat; deturpata cultu non ſuo & deformata. Fingite vobis adeſſe liberalis faciei virginem, caſtam hactenus, & ne ſpe quidem noctis imminutam. Colligite i- pſi fractam in gradus comã, ædificate ſupernè, anulo gemmeo ca- cuminis (ut ſic dicam) extremitatem includite. Jam caput Roma- num eſt. Sit humeros manuleato Hiſpaniæ amictorio, ſit mulierum Italarum è nubilâ lineâ Stvophio ſurgentes cincta papillas; Ventrem cyclade Gallicâ, hoc eſt, exiguam muſcam elephanti co- rio, circuntendite. Jam Athenienſe peplum illi injiciatur. Nònne † Mænadi inſanæ, quàm decenti nymphæ: erit ſimilior? Omnia diſ- paria, peregrina omnia, neque quicquam genuinum, præter id quo fœminæ cenſentur. Eadem fortuna linguam noſtram, idem caſus obruit: non ſuâ, ſed ſuorum culpâ. Amamus enim nævos, & fove- mus indies ac im itamur: vitio judiciorum, ac feculi quoque: pri- ſca certè ætas id non tuliſſet. Tiberius militem teſtimonium Græ- cè * Stulti-lo- quentiam. Charidem_ Politi. di- ſputat. 2 * Bacchiſ bacchaſ ſutſ ut Plautuſ loquitur. P 3

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624/129
Zitationshilfe: Opitz, Martin: Teutsche Pöemata und: Aristarchvs Wieder die verachtung Teutscher Sprach. Straßburg, 1624, S. 109. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624/129>, abgerufen am 15.05.2024.