Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Savigny, Friedrich Carl von: System des heutigen Römischen Rechts. Bd. 6. Berlin, 1847.

Bild:
<< vorherige Seite

Buch II. Rechtsverhältnisse. Kap. IV. Verletzung.
Zahlung einer Geldsumme, gesprochen, also das streitige
Recht unmittelbar dem Kläger zuerkannt wird (c).

Ferner ist jenem Zweifel durchaus nicht die Bedeutung
zu geben, als ob zur Zeit des Formularprozesses jemals
der scharfe Gegensatz der Klagen in rem und in personam
verkannt oder verwischt worden wäre; vielmehr wurde die-
ser Gegensatz auf das Bestimmteste in der intentio ausge-
drückt durch die Fassung: rem actoris esse, oder aber:
reum dare oportere (d). -- Ja sogar ist es durch viele
unzweifelhafte Stellen aus der Zeit des Formularprozesses
unmittelbar gewiß, daß wirklich dem Kläger das Daseyn
eines Rechts in seiner Person zuerkannt wurde (e). Und

(c) § 2 J. de off. jud. (4. 17)
"Et si in rem actum sit ...
sive contra possessorem (judi-
caverit), jubere ei debet, ut rem
ipsam restituat cum fructibus."

-- § 32 J. de act. (4. 6), L. 17.
C. de fideic. (7. 4), L. 14 C. de
sentent.
(7. 45).
(d) Gajus IV. § 41. 86. 87.
(e) L. 8 § 4 si serv. (8. 5)
"per sententiam non debet ser-
vitus constitui, sed quae est de-
clarari."
-- L. 35 § 1 de rei
vind.
(6. 1) "Ubi autem alienum
fundum petii, et judex sententia
declaravit meum esse."
-- L. 58
eod. "Sed si ... de ipso homine
secundum petitorem judicium
factum esset,
non debere ob
eam rem judicem, quod homi-
nem non traderet, litem aesti-
mare." -- L. 9 pr. § 1 de exc.
r. j.
(44. 2) "sive fuit judica-
tum, hereditatem meam esse,"

und nachher: "re secundum pe-
titorem judicata ... replicare
eum oportere, de re secundum
se judicata." -- L. 3 § 3 de re-
bus eorum
(27. 9) "si fundus pe-
titus sit, qui pupilli fuit, et con-
tra pupillum pronuntiatum, tu-
toresque restituerunt."
-- L. 11
§ 3 de jurej. (12. 2) "Si ... ju-
ravero ... id consequi debeo,
quod haberem, si secundum me
de hereditate pronuntiatum es-
set."
-- L. 6 § 2 de confessis
(42. 2) "Sed et si ... confessus,
perinde habearis, atque si do-
minii mei fundum esse pronun-
tiatum esset."
-- Endlich auch
L. 15, L. 30 § 1 eod. -- L. 40
§ 2 de proc.
(s. o. Note a).

Buch II. Rechtsverhältniſſe. Kap. IV. Verletzung.
Zahlung einer Geldſumme, geſprochen, alſo das ſtreitige
Recht unmittelbar dem Kläger zuerkannt wird (c).

Ferner iſt jenem Zweifel durchaus nicht die Bedeutung
zu geben, als ob zur Zeit des Formularprozeſſes jemals
der ſcharfe Gegenſatz der Klagen in rem und in personam
verkannt oder verwiſcht worden wäre; vielmehr wurde die-
ſer Gegenſatz auf das Beſtimmteſte in der intentio ausge-
drückt durch die Faſſung: rem actoris esse, oder aber:
reum dare oportere (d). — Ja ſogar iſt es durch viele
unzweifelhafte Stellen aus der Zeit des Formularprozeſſes
unmittelbar gewiß, daß wirklich dem Kläger das Daſeyn
eines Rechts in ſeiner Perſon zuerkannt wurde (e). Und

(c) § 2 J. de off. jud. (4. 17)
„Et si in rem actum sit …
sive contra possessorem (judi-
caverit), jubere ei debet, ut rem
ipsam restituat cum fructibus.“

— § 32 J. de act. (4. 6), L. 17.
C. de fideic. (7. 4), L. 14 C. de
sentent.
(7. 45).
(d) Gajus IV. § 41. 86. 87.
(e) L. 8 § 4 si serv. (8. 5)
„per sententiam non debet ser-
vitus constitui, sed quae est de-
clarari.“
L. 35 § 1 de rei
vind.
(6. 1) „Ubi autem alienum
fundum petii, et judex sententia
declaravit meum esse.“
L. 58
eod. „Sed si … de ipso homine
secundum petitorem judicium
factum esset,
non debere ob
eam rem judicem, quod homi-
nem non traderet, litem aesti-
mare.“ — L. 9 pr. § 1 de exc.
r. j.
(44. 2) „sive fuit judica-
tum, hereditatem meam esse,“

und nachher: „re secundum pe-
titorem judicata … replicare
eum oportere, de re secundum
se judicata.“ — L. 3 § 3 de re-
bus eorum
(27. 9) „si fundus pe-
titus sit, qui pupilli fuit, et con-
tra pupillum pronuntiatum, tu-
toresque restituerunt.“
L. 11
§ 3 de jurej. (12. 2) „Si … ju-
ravero … id consequi debeo,
quod haberem, si secundum me
de hereditate pronuntiatum es-
set.“
L. 6 § 2 de confessis
(42. 2) „Sed et si … confessus,
perinde habearis, atque si do-
minii mei fundum esse pronun-
tiatum esset.“
— Endlich auch
L. 15, L. 30 § 1 eod.L. 40
§ 2 de proc.
(ſ. o. Note a).
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <p><pb facs="#f0334" n="316"/><fw place="top" type="header">Buch <hi rendition="#aq">II.</hi> Rechtsverhältni&#x017F;&#x017F;e. Kap. <hi rendition="#aq">IV.</hi> Verletzung.</fw><lb/>
Zahlung einer Geld&#x017F;umme, ge&#x017F;prochen, al&#x017F;o das &#x017F;treitige<lb/>
Recht unmittelbar dem Kläger zuerkannt wird <note place="foot" n="(c)">§ 2 <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">J. de off. jud.</hi> (4. 17)<lb/>
&#x201E;Et si in rem actum sit &#x2026;<lb/>
sive contra possessorem (judi-<lb/>
caverit), jubere ei debet, <hi rendition="#i">ut rem<lb/>
ipsam restituat cum fructibus.&#x201C;</hi><lb/>
&#x2014; § 32 <hi rendition="#i">J. de act.</hi> (4. 6), <hi rendition="#i">L.</hi> 17.<lb/><hi rendition="#i">C. de fideic.</hi> (7. 4), <hi rendition="#i">L.</hi> 14 <hi rendition="#i">C. de<lb/>
sentent.</hi></hi> (7. 45).</note>.</p><lb/>
            <p>Ferner i&#x017F;t jenem Zweifel durchaus nicht die Bedeutung<lb/>
zu geben, als ob zur Zeit des Formularproze&#x017F;&#x017F;es jemals<lb/>
der &#x017F;charfe Gegen&#x017F;atz der Klagen <hi rendition="#aq">in rem</hi> und <hi rendition="#aq">in personam</hi><lb/>
verkannt oder verwi&#x017F;cht worden wäre; vielmehr wurde die-<lb/>
&#x017F;er Gegen&#x017F;atz auf das Be&#x017F;timmte&#x017F;te in der <hi rendition="#aq">intentio</hi> ausge-<lb/>
drückt durch die Fa&#x017F;&#x017F;ung: <hi rendition="#aq">rem <hi rendition="#i">actoris esse,</hi></hi> oder aber:<lb/><hi rendition="#aq">reum <hi rendition="#i">dare oportere</hi></hi> <note place="foot" n="(d)"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">Gajus</hi> IV.</hi> § 41. 86. 87.</note>. &#x2014; Ja &#x017F;ogar i&#x017F;t es durch viele<lb/>
unzweifelhafte Stellen aus der Zeit des Formularproze&#x017F;&#x017F;es<lb/>
unmittelbar gewiß, daß wirklich dem Kläger das Da&#x017F;eyn<lb/>
eines Rechts in &#x017F;einer Per&#x017F;on zuerkannt wurde <note place="foot" n="(e)"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">L.</hi> 8 § 4 <hi rendition="#i">si serv.</hi> (8. 5)<lb/>
&#x201E;per sententiam non debet ser-<lb/>
vitus constitui, <hi rendition="#i">sed quae est de-<lb/>
clarari.&#x201C;</hi> &#x2014; <hi rendition="#i">L.</hi> 35 § 1 <hi rendition="#i">de rei<lb/>
vind.</hi> (6. 1) &#x201E;Ubi autem alienum<lb/>
fundum petii, et judex <hi rendition="#i">sententia<lb/>
declaravit meum esse.&#x201C;</hi> &#x2014; <hi rendition="#i">L.</hi> 58<lb/><hi rendition="#i">eod.</hi> &#x201E;Sed si &#x2026; de ipso homine<lb/><hi rendition="#i">secundum petitorem judicium<lb/>
factum esset,</hi> non debere ob<lb/>
eam rem judicem, quod homi-<lb/>
nem non traderet, litem aesti-<lb/>
mare.&#x201C; &#x2014; <hi rendition="#i">L.</hi> 9 <hi rendition="#i">pr.</hi> § 1 <hi rendition="#i">de exc.<lb/>
r. j.</hi> (44. 2) &#x201E;sive fuit judica-<lb/>
tum, <hi rendition="#i">hereditatem meam esse,&#x201C;</hi></hi><lb/>
und nachher: <hi rendition="#aq">&#x201E;re secundum pe-<lb/>
titorem judicata &#x2026; replicare<lb/>
eum oportere, de re secundum<lb/>
se judicata.&#x201C; &#x2014; <hi rendition="#i">L.</hi> 3 § 3 <hi rendition="#i">de re-<lb/>
bus eorum</hi> (27. 9) &#x201E;si fundus pe-<lb/>
titus sit, qui pupilli fuit, et <hi rendition="#i">con-<lb/>
tra pupillum pronuntiatum, tu-<lb/>
toresque restituerunt.&#x201C;</hi> &#x2014; <hi rendition="#i">L.</hi> 11<lb/>
§ 3 <hi rendition="#i">de jurej.</hi> (12. 2) &#x201E;Si &#x2026; ju-<lb/>
ravero &#x2026; id consequi debeo,<lb/>
quod haberem, <hi rendition="#i">si secundum me<lb/>
de hereditate pronuntiatum es-<lb/>
set.&#x201C;</hi> &#x2014; <hi rendition="#i">L.</hi> 6 § 2 <hi rendition="#i">de confessis</hi><lb/>
(42. 2) &#x201E;Sed et si &#x2026; confessus,<lb/>
perinde habearis, atque <hi rendition="#i">si do-<lb/>
minii mei fundum esse pronun-<lb/>
tiatum esset.&#x201C;</hi></hi> &#x2014; Endlich auch<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">L.</hi> 15, <hi rendition="#i">L.</hi> 30 § 1 <hi rendition="#i">eod.</hi> &#x2014; <hi rendition="#i">L.</hi> 40<lb/>
§ 2 <hi rendition="#i">de proc.</hi></hi> (&#x017F;. o. Note <hi rendition="#aq">a</hi>).</note>. Und<lb/></p>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[316/0334] Buch II. Rechtsverhältniſſe. Kap. IV. Verletzung. Zahlung einer Geldſumme, geſprochen, alſo das ſtreitige Recht unmittelbar dem Kläger zuerkannt wird (c). Ferner iſt jenem Zweifel durchaus nicht die Bedeutung zu geben, als ob zur Zeit des Formularprozeſſes jemals der ſcharfe Gegenſatz der Klagen in rem und in personam verkannt oder verwiſcht worden wäre; vielmehr wurde die- ſer Gegenſatz auf das Beſtimmteſte in der intentio ausge- drückt durch die Faſſung: rem actoris esse, oder aber: reum dare oportere (d). — Ja ſogar iſt es durch viele unzweifelhafte Stellen aus der Zeit des Formularprozeſſes unmittelbar gewiß, daß wirklich dem Kläger das Daſeyn eines Rechts in ſeiner Perſon zuerkannt wurde (e). Und (c) § 2 J. de off. jud. (4. 17) „Et si in rem actum sit … sive contra possessorem (judi- caverit), jubere ei debet, ut rem ipsam restituat cum fructibus.“ — § 32 J. de act. (4. 6), L. 17. C. de fideic. (7. 4), L. 14 C. de sentent. (7. 45). (d) Gajus IV. § 41. 86. 87. (e) L. 8 § 4 si serv. (8. 5) „per sententiam non debet ser- vitus constitui, sed quae est de- clarari.“ — L. 35 § 1 de rei vind. (6. 1) „Ubi autem alienum fundum petii, et judex sententia declaravit meum esse.“ — L. 58 eod. „Sed si … de ipso homine secundum petitorem judicium factum esset, non debere ob eam rem judicem, quod homi- nem non traderet, litem aesti- mare.“ — L. 9 pr. § 1 de exc. r. j. (44. 2) „sive fuit judica- tum, hereditatem meam esse,“ und nachher: „re secundum pe- titorem judicata … replicare eum oportere, de re secundum se judicata.“ — L. 3 § 3 de re- bus eorum (27. 9) „si fundus pe- titus sit, qui pupilli fuit, et con- tra pupillum pronuntiatum, tu- toresque restituerunt.“ — L. 11 § 3 de jurej. (12. 2) „Si … ju- ravero … id consequi debeo, quod haberem, si secundum me de hereditate pronuntiatum es- set.“ — L. 6 § 2 de confessis (42. 2) „Sed et si … confessus, perinde habearis, atque si do- minii mei fundum esse pronun- tiatum esset.“ — Endlich auch L. 15, L. 30 § 1 eod. — L. 40 § 2 de proc. (ſ. o. Note a).

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/savigny_system06_1847
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/savigny_system06_1847/334
Zitationshilfe: Savigny, Friedrich Carl von: System des heutigen Römischen Rechts. Bd. 6. Berlin, 1847, S. 316. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/savigny_system06_1847/334>, abgerufen am 01.06.2024.