Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Scheurl, Lorenz: Christliche Leichpredigt Bey der Begrebnuß/ des Edlen/ Gestrengen vnd Ehrnvesten Jungkern/ Sigmund Juliussen Mynsingern von Frundeck/ [...]. Magdeburg, 1597.

Bild:
<< vorherige Seite

tanto Patre minime indignus. Huic cum ingenium ad omnes omnium generum disciplinas, & indolem ad quaeuis quarumuis virtutum exercitia dedisset, aliaqueue necessaria subsidia tribuisset, nihil prius fuit, quam vt optimarum litterarum studijs, virtutumqueue disciplina animum, exercitijs vero honestis nobiliumqueue ordini maxime congruis corpus expoliret, sesequeue totum vniuersae vitae, Reiqueue publicae recte administrandae praepararet. Nec vero diuina benedictio conantem destituit, tantum enim in multis simul consequutus ante virilem aetatem vnus fuit, quantum raro multi in vno sperandum sibi esse autumant. In studijs humanio ribus illos fecerat progressus, vt non modo viam sibi ad superiores doctrinas muniuisset, sed etiam politicae doctrinae cognitionem eam comparauerat, vt non ineptus ad deliberationes fuisset. In reliquis verae nobilitatis exercitijs ita laborauerat, vt siue domi siue foris agendum fuisset vel singula munia suo ordine non indigna per se obire potuisset. Nullum Militis deprehendas in castris officium, quod prompta manu, siid occasio postulasset, non praestitisset. In his vero omnibus, vti ingenio erat miti & eleganti, sic se gerebat submisse, nemini molestus, nulli infestus, omnibus facilis, amicis fidus, a simulata beneuolentia alienissimus, candidus & apertus. nec donis, bonisue elatus, neque abiecta humiliaqueue cogitabat. Hisce alijsqueue similibus virtutum ornamentis syncerum pietatis studium sedulo adiunxerat, imo fundamentum ac basin substruxerat. Quemadmodum enim puer in doctrina Christiana fuerat enutritus. sic in eaden adoleuerat, nec vnquam totum sese alijs studijs dabat, magnan laborum partem sacris praesertim ligata oratione tractandis, impendebat. Et quod singulare nobilitatis ornamentum sit, Ministerium atque Ministros maximi faciebat. Tam copiosam virtutum ac pietatis segetem fructusqueue cum cognati, Amici, Ecclesia, Resp. iam exspectarent, ecce sanctissimo Dei consilio ex hac vita euocatus in coeleste sanctorum transfertur consortium, vt quibus breui ornamento, subsidioqueue fore sperabatur, moerorem incutiat, atque illustre exemplum mortalitatis fragilitatisqueue humanae sit, quae non ex defectu aliquo exteriori dependeat, sed pro sanctissimo Dei consilio in ipsa natura haereat. Huic hodie hora 12. funus fiet, in quo quid no-

tanto Patre minimè indignus. Huic cùm ingenium ad omnes omnium generum disciplinas, & indolem ad quaeuis quarumuis virtutum exercitia dedisset, aliaqueue necessaria subsidia tribuisset, nihil priùs fuit, quàm vt optimarum litterarum studijs, virtutumqueue disciplina animum, exercitijs verò honestis nobiliumqueue ordini maximè congruis corpus expoliret, sesequeue totum vniuersae vitae, Reiqueue publicae rectè administrandae praepararet. Nec vero diuina benedictio conantem destituit, tantum enim in multis simul consequutus ante virilem aetatem vnus fuit, quantum rarò multi in vno sperandum sibi esse autumant. In studijs humanio ribus illos fecerat progressus, vt non modò viam sibi ad superiores doctrinas muniuisset, sed etiam politicae doctrinae cognitionem eam comparauerat, vt non ineptus ad deliberationes fuisset. In reliquis verae nobilitatis exercitijs ita laborauerat, vt siue domi siue foris agendum fuisset vel singula munia suo ordine non indigna per se obire potuisset. Nullum Militis deprehendas in castris officium, quod prompta manu, siid occasio postulasset, non praestitisset. In his verò omnibus, vti ingenio erat miti & eleganti, sic se gerebat submissè, nemini molestus, nulli infestus, omnibus facilis, amicis fidus, à simulata beneuolentia alienissimus, candidus & apertus. nec donis, bonisue elatus, neque abiecta humiliaqueue cogitabat. Hisce alijsqueue similibus virtutum ornamentis syncerum pietatis studium sedulò adiunxerat, imò fundamentum ac basin substruxerat. Quemadmodum enim puer in doctrina Christiana fuerat enutritus. sic in eadẽ adoleuerat, nec vnquam totum sese alijs studijs dabat, magnã laborum partem sacris praesertim ligata oratione tractandis, impendebat. Et quod singulare nobilitatis ornamentum sit, Ministerium atque Ministros maximi faciebat. Tam copiosam virtutum ac pietatis segetem fructusqueue cum cognati, Amici, Ecclesia, Resp. iam exspectarent, ecce sanctissimo Dei consilio ex hac vita euocatus in coeleste sanctorum transfertur consortium, vt quibus breui ornamento, subsidioqueue fore sperabatur, moerorem incutiat, atque illustre exemplum mortalitatis fragilitatisqueue humanae sit, quae non ex defectu aliquo exteriori dependeat, sed pro sanctissimo Dei consilio in ipsa natura haereat. Huic hodie hora 12. funus fiet, in quo quid no-

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p><pb facs="#f0071" n="36"/>
tanto Patre minimè indignus.
           Huic cùm ingenium ad omnes omnium generum disciplinas, &amp; indolem ad quaeuis quarumuis
           virtutum exercitia dedisset, aliaqueue necessaria subsidia tribuisset, nihil priùs fuit,
           quàm vt optimarum litterarum studijs, virtutumqueue disciplina animum, exercitijs verò
           honestis nobiliumqueue ordini maximè congruis corpus expoliret, sesequeue totum vniuersae
           vitae, Reiqueue publicae rectè administrandae praepararet. Nec vero diuina benedictio
           conantem destituit, tantum enim in multis simul consequutus ante virilem aetatem vnus
           fuit, quantum rarò multi in vno sperandum sibi esse autumant. In studijs humanio ribus
           illos fecerat progressus, vt non modò viam sibi ad superiores doctrinas muniuisset, sed
           etiam politicae doctrinae cognitionem eam comparauerat, vt non ineptus ad deliberationes
           fuisset. In reliquis verae nobilitatis exercitijs ita laborauerat, vt siue domi siue foris
           agendum fuisset vel singula munia suo ordine non indigna per se obire potuisset. Nullum
           Militis deprehendas in castris officium, quod prompta manu, siid occasio postulasset, non
           praestitisset. In his verò omnibus, vti ingenio erat miti &amp; eleganti, sic se gerebat
           submissè, nemini molestus, nulli infestus, omnibus facilis, amicis fidus, à simulata
           beneuolentia alienissimus, candidus &amp; apertus. nec donis, bonisue elatus, neque
           abiecta humiliaqueue cogitabat. Hisce alijsqueue similibus virtutum ornamentis syncerum
           pietatis studium sedulò adiunxerat, imò fundamentum ac basin substruxerat. Quemadmodum
           enim puer in doctrina Christiana fuerat enutritus. sic in eade&#x0303; adoleuerat, nec
           vnquam totum sese alijs studijs dabat, magna&#x0303; laborum partem sacris praesertim
           ligata oratione tractandis, impendebat. Et quod singulare nobilitatis ornamentum sit,
           Ministerium atque Ministros maximi faciebat. Tam copiosam virtutum ac pietatis segetem
           fructusqueue cum cognati, Amici, Ecclesia, Resp. iam exspectarent, ecce sanctissimo Dei
           consilio ex hac vita euocatus in coeleste sanctorum transfertur consortium, vt quibus
           breui ornamento, subsidioqueue fore sperabatur, moerorem incutiat, atque illustre exemplum
           mortalitatis fragilitatisqueue humanae sit, quae non ex defectu aliquo exteriori
           dependeat, sed pro sanctissimo Dei consilio in ipsa natura haereat. Huic hodie hora 12.
           funus fiet, in quo quid no-
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[36/0071] tanto Patre minimè indignus. Huic cùm ingenium ad omnes omnium generum disciplinas, & indolem ad quaeuis quarumuis virtutum exercitia dedisset, aliaqueue necessaria subsidia tribuisset, nihil priùs fuit, quàm vt optimarum litterarum studijs, virtutumqueue disciplina animum, exercitijs verò honestis nobiliumqueue ordini maximè congruis corpus expoliret, sesequeue totum vniuersae vitae, Reiqueue publicae rectè administrandae praepararet. Nec vero diuina benedictio conantem destituit, tantum enim in multis simul consequutus ante virilem aetatem vnus fuit, quantum rarò multi in vno sperandum sibi esse autumant. In studijs humanio ribus illos fecerat progressus, vt non modò viam sibi ad superiores doctrinas muniuisset, sed etiam politicae doctrinae cognitionem eam comparauerat, vt non ineptus ad deliberationes fuisset. In reliquis verae nobilitatis exercitijs ita laborauerat, vt siue domi siue foris agendum fuisset vel singula munia suo ordine non indigna per se obire potuisset. Nullum Militis deprehendas in castris officium, quod prompta manu, siid occasio postulasset, non praestitisset. In his verò omnibus, vti ingenio erat miti & eleganti, sic se gerebat submissè, nemini molestus, nulli infestus, omnibus facilis, amicis fidus, à simulata beneuolentia alienissimus, candidus & apertus. nec donis, bonisue elatus, neque abiecta humiliaqueue cogitabat. Hisce alijsqueue similibus virtutum ornamentis syncerum pietatis studium sedulò adiunxerat, imò fundamentum ac basin substruxerat. Quemadmodum enim puer in doctrina Christiana fuerat enutritus. sic in eadẽ adoleuerat, nec vnquam totum sese alijs studijs dabat, magnã laborum partem sacris praesertim ligata oratione tractandis, impendebat. Et quod singulare nobilitatis ornamentum sit, Ministerium atque Ministros maximi faciebat. Tam copiosam virtutum ac pietatis segetem fructusqueue cum cognati, Amici, Ecclesia, Resp. iam exspectarent, ecce sanctissimo Dei consilio ex hac vita euocatus in coeleste sanctorum transfertur consortium, vt quibus breui ornamento, subsidioqueue fore sperabatur, moerorem incutiat, atque illustre exemplum mortalitatis fragilitatisqueue humanae sit, quae non ex defectu aliquo exteriori dependeat, sed pro sanctissimo Dei consilio in ipsa natura haereat. Huic hodie hora 12. funus fiet, in quo quid no-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/scheurl_leichpredigt_1597
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/scheurl_leichpredigt_1597/71
Zitationshilfe: Scheurl, Lorenz: Christliche Leichpredigt Bey der Begrebnuß/ des Edlen/ Gestrengen vnd Ehrnvesten Jungkern/ Sigmund Juliussen Mynsingern von Frundeck/ [...]. Magdeburg, 1597, S. 36. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/scheurl_leichpredigt_1597/71>, abgerufen am 14.05.2024.