Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Schickard, Wilhelm: Grundtlicher Bericht von den zwo roten Neben-Sonnen. Straßburg, 1633.

Bild:
<< vorherige Seite

Parelij bey der Sonnen. Dann jene waren im Durchschnitt
deß innern vnd engern Rings/ dise im Durchschnitt deß eus-
sern. Jener Weitin maß ich mit eim Jacobsstab/ vnd befand
inter centra Lunarum 23 3/4. Grad/ dise liessen sich wegen deß
vnleidenlichen Sonnenglantzes nicht also messen/ sonder muß
erst/ auß obgemelten Azimuthis folgender gestalt berechnen.
Esto in Figura 3. Tituli, P. Polus, Z. Zenith, M. Meridia-
nus. S. Sol verus, B. Boreus Parelius, A. Austrinus. Pri-
mum in Triangulo PZS. dantur Latera PZ. Tubingae 41°.
26'. PS. 67°. 30'. quippe complementum Declinationis
22. 30'. Solis, tunc circa 16. versantis, una cum angulo ad
verticem PZS. 104. 45 qui est Compl. adjacentis SZM.
75. 15. observatione capti. Concluditur ergo Trigono-
metrice Latus ZS. 47. 28. (ut fuerit altitudo Solis tunc
42. 32.) Ita in Isoscele SZB, habetur jam crus utrumque,
angulus autem interceptus ZS. 41. 15. relinquitur sub-
tractione observatorum PZB. 63. 30. & MZS. 75. 15 a se-
micirculo. Erit ergo quaesita prior distantia solium BS. 30. 5.
Deinde, pro posteriori distantia, rursus triangulum PZS.
resolvendum est, in quo angulus verticalis ad Z. interea
crevit, sole plus ad meridiem promoto, & in 74°. 40'. Azi-
muth reperto. fuit itaque 105. 20. Ergo nunc latus Z.S.
47. 3. tantum. Cui alterum crus Isoscelis SZA. aequatur,
angulus autem intermedius (ex Azimuthorum S. 74. 40.
& A. 33. 45. differentia) est 40. 55. Ergo latus S.A. nunc
saltem 29°. 39. brevius quam antecedens BS
. Folget also
auß diser Beweisung/ daß die falsche Sonnen/ von der wah-
ren/ ohngefährlich 1/12. Himmels weit abgewichen seyn. Dann
obwol in gesetzter Rechnung/ dort etlich Minuten mehr/ da
etwas minder kompt/ so ist doch zubetrachten/ daß inter ob-
servandum
, der Himmel nicht still gestanden/ sondern die
wahre Sonn S. ad quem semper posterius collineavi, ent-
zwischen vom B gegen A fortgeruckt sey/ vnd also das spacium

BS.
C

Parelij bey der Sonnen. Dann jene waren im Durchschnitt
deß innern vnd engern Rings/ dise im Durchschnitt deß eus-
sern. Jener Weitin maß ich mit eim Jacobsstab/ vnd befand
inter centra Lunarum 23 ¾. Grad/ dise liessen sich wegen deß
vnleidenlichen Sonnenglantzes nicht also messen/ sonder muß
erst/ auß obgemelten Azimuthis folgender gestalt berechnen.
Esto in Figura 3. Tituli, P. Polus, Z. Zenith, M. Meridia-
nus. S. Sol verus, B. Boreus Parelius, A. Austrinus. Pri-
mùm in Triangulo PZS. dantur Latera PZ. Tubingæ 41°.
26'. PS. 67°. 30'. quippe complementum Declinationis
22. 30'. Solis, tunc circa 16. ♋ versantis, unà cum angulo ad
verticem PZS. 104. 45 qui est Compl. adjacentis SZM.
75. 15. observatione capti. Concluditur ergò Trigono-
metricè Latus ZS. 47. 28. (ut fuerit altitudo Solis tunc
42. 32.) Ita in Isoscele SZB, habetur jam crus utrumque,
angulus autem interceptus ZS. 41. 15. relinquitur sub-
tractione observatorum PZB. 63. 30. & MZS. 75. 15 â se-
micirculo. Erit ergò quæsita prior distantia solium BS. 30. 5.
Deinde, pro posteriori distantiâ, rursus triangulum PZS.
resolvendum est, in quo angulus verticalis ad Z. interea
crevit, sole plus ad meridiem promoto, & in 74°. 40'. Azi-
muth reperto. fuit itaque 105. 20. Ergò nunc latus Z.S.
47. 3. tantùm. Cui alterum crus Isoscelis SZA. æquatur,
angulus autem intermedius (ex Azimuthorum S. 74. 40.
& A. 33. 45. differentiâ) est 40. 55. Ergò latus S.A. nunc
saltem 29°. 39. brevius quàm antecedens BS
. Folget also
auß diser Beweisung/ daß die falsche Sonnen/ von der wah-
ren/ ohngefährlich 1/12. Himmels weit abgewichen seyn. Dann
obwol in gesetzter Rechnung/ dort etlich Minuten mehr/ da
etwas minder kompt/ so ist doch zubetrachten/ daß inter ob-
servandum
, der Himmel nicht still gestanden/ sondern die
wahre Sonn S. ad quem semper posterius collineavi, ent-
zwischen vom B gegen A fortgeruckt sey/ vnd also das spacium

BS.
C
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0017"/><hi rendition="#aq">Parelij</hi> bey der Sonnen. Dann jene waren im Durchschnitt<lb/>
deß innern vnd engern Rings/ dise im Durchschnitt deß eus-<lb/>
sern. Jener Weitin maß
              ich mit eim Jacobsstab/ vnd befand<lb/><hi rendition="#aq">inter centra Lunarum</hi> 23 ¾. Grad/ dise liessen sich wegen deß<lb/>
vnleidenlichen Sonnenglantzes nicht also messen/ sonder muß<lb/>
erst/ auß obgemelten <hi rendition="#aq">Azimuthis</hi> folgender gestalt berechnen.<lb/><hi rendition="#aq">Esto in Figura 3. Tituli, P. Polus, Z. Zenith, M. Meridia-<lb/>
nus. S. Sol verus, B. Boreus Parelius, A. Austrinus. Pri-<lb/>
mùm in Triangulo PZS. dantur Latera PZ. Tubingæ 41°.<lb/><choice><sic><hi rendition="#aq">2'6</hi>.</sic><corr><hi rendition="#aq">26'</hi>.</corr></choice>
              PS. 67°. 30'. quippe complementum Declinationis<lb/>
22. 30'. Solis, tunc circa 16. &#x264B; versantis, unà cum angulo ad<lb/>
verticem PZS. 104. 45 qui est Compl. adjacentis SZM.<lb/>
75. 15. observatione capti. Concluditur ergò Trigono-<lb/>
metricè Latus ZS. 47. 28. (ut fuerit altitudo Solis tunc<lb/>
42. 32.) Ita in Isoscele SZB, habetur jam crus utrumque,<lb/>
angulus autem interceptus ZS. 41. 15. relinquitur sub-<lb/>
tractione observatorum PZB. 63. 30. &amp; MZS. 75. 15 â se-<lb/>
micirculo. Erit ergò quæsita prior distantia solium BS. 30. 5.<lb/>
Deinde, pro posteriori distantiâ, rursus triangulum PZS.<lb/>
resolvendum est, in quo angulus verticalis ad Z. interea<lb/>
crevit, sole plus ad meridiem promoto, &amp; in 74°. 40'. Azi-<lb/>
muth reperto. fuit itaque 105. 20. Ergò nunc latus Z.S.<lb/>
47. 3. tantùm. Cui alterum crus Isoscelis SZA. æquatur,<lb/>
angulus autem intermedius (ex Azimuthorum S. 74. 40.<lb/>
&amp; A. 33. 45. differentiâ) est 40. 55. Ergò latus S.A. nunc<lb/>
saltem 29°. 39. brevius quàm antecedens BS</hi>. Folget also<lb/>
auß diser Beweisung/ daß die falsche
              Sonnen/ von der wah-<lb/>
ren/ ohngefährlich 1/12. Himmels weit abgewichen seyn.
              Dann<lb/>
obwol in gesetzter Rechnung/ dort etlich Minuten mehr/ da<lb/>
etwas minder
              kompt/ so ist doch zubetrachten/ daß <hi rendition="#aq">inter ob-<lb/>
servandum</hi>, der Himmel nicht still gestanden/ sondern die<lb/>
wahre Sonn <hi rendition="#aq">S. ad quem semper posterius collineavi</hi>, ent-<lb/>
zwischen vom <hi rendition="#aq">B</hi> gegen <hi rendition="#aq">A</hi> fortgeruckt sey/ vnd also das <hi rendition="#aq">spacium</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">C</fw><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">BS</hi>.</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[0017] Parelij bey der Sonnen. Dann jene waren im Durchschnitt deß innern vnd engern Rings/ dise im Durchschnitt deß eus- sern. Jener Weitin maß ich mit eim Jacobsstab/ vnd befand inter centra Lunarum 23 ¾. Grad/ dise liessen sich wegen deß vnleidenlichen Sonnenglantzes nicht also messen/ sonder muß erst/ auß obgemelten Azimuthis folgender gestalt berechnen. Esto in Figura 3. Tituli, P. Polus, Z. Zenith, M. Meridia- nus. S. Sol verus, B. Boreus Parelius, A. Austrinus. Pri- mùm in Triangulo PZS. dantur Latera PZ. Tubingæ 41°. 26'. PS. 67°. 30'. quippe complementum Declinationis 22. 30'. Solis, tunc circa 16. ♋ versantis, unà cum angulo ad verticem PZS. 104. 45 qui est Compl. adjacentis SZM. 75. 15. observatione capti. Concluditur ergò Trigono- metricè Latus ZS. 47. 28. (ut fuerit altitudo Solis tunc 42. 32.) Ita in Isoscele SZB, habetur jam crus utrumque, angulus autem interceptus ZS. 41. 15. relinquitur sub- tractione observatorum PZB. 63. 30. & MZS. 75. 15 â se- micirculo. Erit ergò quæsita prior distantia solium BS. 30. 5. Deinde, pro posteriori distantiâ, rursus triangulum PZS. resolvendum est, in quo angulus verticalis ad Z. interea crevit, sole plus ad meridiem promoto, & in 74°. 40'. Azi- muth reperto. fuit itaque 105. 20. Ergò nunc latus Z.S. 47. 3. tantùm. Cui alterum crus Isoscelis SZA. æquatur, angulus autem intermedius (ex Azimuthorum S. 74. 40. & A. 33. 45. differentiâ) est 40. 55. Ergò latus S.A. nunc saltem 29°. 39. brevius quàm antecedens BS. Folget also auß diser Beweisung/ daß die falsche Sonnen/ von der wah- ren/ ohngefährlich 1/12. Himmels weit abgewichen seyn. Dann obwol in gesetzter Rechnung/ dort etlich Minuten mehr/ da etwas minder kompt/ so ist doch zubetrachten/ daß inter ob- servandum, der Himmel nicht still gestanden/ sondern die wahre Sonn S. ad quem semper posterius collineavi, ent- zwischen vom B gegen A fortgeruckt sey/ vnd also das spacium BS. C

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Thomas Gloning: Texterfassung und Korrekturen (2013-05-07T06:54:31Z)
Hannah Sophia Glaum: Konversion nach XML (2013-05-07T06:54:31Z)
Melanie Henss: Nachkorrekturen (2013-05-07T06:54:31Z)
Universität Tübingen: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-05-07T06:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Seiten- und Zeilenumbrüche markiert.
  • Silbentrennung entsprechend Vorlage.
  • Langes s als rundes s transkribiert.
  • Rundes r als r/et transkribiert.
  • Bogensignaturen/Kustoden ausgezeichnet, Hervorhebungen ebenso.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/schickard_nebensonnen_1633
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/schickard_nebensonnen_1633/17
Zitationshilfe: Schickard, Wilhelm: Grundtlicher Bericht von den zwo roten Neben-Sonnen. Straßburg, 1633, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/schickard_nebensonnen_1633/17>, abgerufen am 04.05.2024.