Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Spener, Philipp Jakob: Theologische Bedencken. Bd. 2. Halle (Saale), 1701.

Bild:
<< vorherige Seite

Das vierdte Capitel.
gi/rt und approbiret auch (3) Erasm. Sarcerius. Corp. jur. matrim. P. 2. p. 12.
a. 21. b. 141. b.
Ferner (4) D. Nic. Henning. de conjug. p. 116. Duo viri qui
sunt fratres cum duabus foeminis quae sunt sorores, licite contrahunt (5)
Dav. Chytraeus in Levit. c. 18. p. 342. duo fratres cum duabus sororibus
contrahere possunt. (6) D. Joh. Wigandus de conjug. duo fratres non pro-
hibentur duas sorores ducere (7) Mich. Havemann. Gamolog. L. 2. T. 5.
Quamvis in more positum sit, quod consangvinei mariti & consangvinei
uxoris inter se dicantur & salutentur affines, tamen vero affines non sunt,
quia cognati mariti & uxoris non fiunt una caro, hinc dictitia illa affinitas
matrimonium inter illos non sufflaminat. Hinc etiam tres fratres ducere
possunt tres sorores absque ullo impedimento, quod notandum est contra
Duarenum. (8) D. Balthas. Menzer. l. c. p. 1110. b. duo fratres ducere pos-
sunt duas sorores (8) D.
Dannhauer Theol. Consc. T. 1. P. 2. dial. 3. p. 784. Fas
ducere fratris mei uxoris sororem (10) D. Mart. Chemnit. LL. Theol. T. 3.
de conjug. c. 4. traditur vera & certa regula, quod inter cognatos mariti&in-
ter cognatos uxoris non sit talis affinitas, quae impediat matrimoniun. Possunt
lgitur legitime absq; impedimento & prohibitione interse matrimoniun con-
trahere.
Dessen ursache solcher berühmter Theologus anzeigt/ cur necju-
re divino nec humano talis affinitas matrimonium impediat,
so wol aus den
Juristen/ quod solus maritus ad cognatorum uxoris fines accessionem fe-
cerit,
als aus der schrifft/ quia maritus & uxor fiunt per copulam carnalem
una caro, non autem cognati fiunt inter se una caro.
Darauß er austrücklich
inferiret/ duo fratres possunt ducere duas sorores (11) D. Felix Biedenbach.
Promt. connub. append. c. 3. p. 539. Hinc absque dispensatione licet ma-
trimonium contrahere sequentibus personis: duo fratres possunt ducere
duas sorores vel alter matrem, filiam alter. (12) D. Casp. Eras. Brochmand.
Theol. system. L. de conjugio 449.
lässet zu/ daß vater und sohn 2. schwe-
stern heyrathen mögen/ welches so vielmehr von zwey brüdern geschehen kan/
aber daraus abzunehmen/ daß er solchen fall als allzuklahr in einige frage zu-
setzen nicht nöthig geachtet: also auch (13) D. Joh. Gerh. LL. de conjug. n.
358.
ob er wol dergleichen mißrathet/ bekennet doch darbey; quod nulla hic
exstet juris vel divini vel humani prohibitio, sed plena ac plana ubique.
concessio.

4. Jst solches nicht weniger die einmüthige meinung christlicher Juri-
sten D. Bened. Carpzov. L. 2. Jurispr. Consist. T. 6. def. 106. da bereit die
rubric also lautet: Nec pater & filius matrem & filiam vel duas sorores: nec
duo fratres personas illas ducere uxores prohibentur.
Wo auch ein prae-
judicium
des Sächsischen Ober-Consistorii angezogen wird/ auf einen sol-
chen fall mit diesen terminis. So mag dahero zwischen vorbeniemten

Ost-

Das vierdte Capitel.
gi/rt und approbiret auch (3) Eraſm. Sarcerius. Corp. jur. matrim. P. 2. p. 12.
a. 21. b. 141. b.
Ferner (4) D. Nic. Henning. de conjug. p. 116. Duo viri qui
ſunt fratres cum duabus fœminis quæ ſunt ſorores, licite contrahunt (5)
Dav. Chytræus in Levit. c. 18. p. 342. duo fratres cum duabus ſororibus
contrahere poſſunt. (6) D. Joh. Wigandus de conjug. duo fratres non pro-
hibentur duas ſorores ducere (7) Mich. Havemann. Gamolog. L. 2. T. 5.
Quamvis in more poſitum ſit, quod conſangvinei mariti & conſangvinei
uxoris inter ſe dicantur & ſalutentur affines, tamen vero affines non ſunt,
quia cognati mariti & uxoris non fiunt una caro, hinc dictitia illa affinitas
matrimonium inter illos non ſufflaminat. Hinc etiam tres fratres ducere
poſſunt tres ſorores absque ullo impedimento, quod notandum eſt contra
Duarenum. (8) D. Balthaſ. Menzer. l. c. p. 1110. b. duo fratres ducere poſ-
ſunt duas ſorores (8) D.
Dannhauer Theol. Conſc. T. 1. P. 2. dial. 3. p. 784. Fas
ducere fratris mei uxoris ſororem (10) D. Mart. Chemnit. LL. Theol. T. 3.
de conjug. c. 4. traditur vera & certa regula, quod inter cognatos mariti&in-
ter cognatos uxoris nõ ſit talis affinitas, quæ impediat matrimoniũ. Poſſunt
lgitur legitime absq; impedimento & prohibitione interſe matrimoniũ con-
trahere.
Deſſen urſache ſolcher beruͤhmter Theologus anzeigt/ cur necju-
re divino nec humano talis affinitas matrimonium impediat,
ſo wol aus den
Juriſten/ quod ſolus maritus ad cognatorum uxoris fines accesſionem fe-
cerit,
als aus der ſchrifft/ quia maritus & uxor fiunt per copulam carnalem
una caro, non autem cognati fiunt inter ſe una caro.
Darauß er austruͤcklich
inferiret/ duo fratres poſſunt ducere duas ſorores (11) D. Felix Biedenbach.
Promt. connub. append. c. 3. p. 539. Hinc absque diſpenſatione licet ma-
trimonium contrahere ſequentibus perſonis: duo fratres poſſunt ducere
duas ſorores vel alter matrem, filiam alter. (12) D. Caſp. Eraſ. Brochmand.
Theol. ſyſtem. L. de conjugio 449.
laͤſſet zu/ daß vater und ſohn 2. ſchwe-
ſtern heyrathen moͤgen/ welches ſo vielmehr von zwey bruͤdern geſchehen kan/
aber daraus abzunehmen/ daß er ſolchen fall als allzuklahr in einige frage zu-
ſetzen nicht noͤthig geachtet: alſo auch (13) D. Joh. Gerh. LL. de conjug. n.
358.
ob er wol dergleichen mißrathet/ bekennet doch darbey; quod nulla hic
exſtet juris vel divini vel humani prohibitio, ſed plena ac plana ubique.
conceſſio.

4. Jſt ſolches nicht weniger die einmuͤthige meinung chriſtlicher Juri-
ſten D. Bened. Carpzov. L. 2. Jurispr. Conſiſt. T. 6. def. 106. da bereit die
rubric alſo lautet: Nec pater & filius matrem & filiam vel duas ſorores: nec
duo fratres perſonas illas ducere uxores prohibentur.
Wo auch ein præ-
judicium
des Saͤchſiſchen Ober-Conſiſtorii angezogen wird/ auf einen ſol-
chen fall mit dieſen terminis. So mag dahero zwiſchen vorbeniemten

Oſt-
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0566" n="558"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Das vierdte Capitel.</hi></fw><lb/><hi rendition="#aq">gi/</hi>rt und <hi rendition="#aq">approbi</hi>ret auch <hi rendition="#aq">(3) Era&#x017F;m. Sarcerius. Corp. jur. matrim. P. 2. p. 12.<lb/>
a. 21. b. 141. b.</hi> Ferner <hi rendition="#aq">(4) D. Nic. Henning. de conjug. p. 116. Duo viri qui<lb/>
&#x017F;unt fratres cum duabus f&#x0153;minis quæ &#x017F;unt &#x017F;orores, licite contrahunt (5)<lb/>
Dav. Chytræus in Levit. c. 18. p. 342. duo fratres cum duabus &#x017F;ororibus<lb/>
contrahere po&#x017F;&#x017F;unt. (6) D. Joh. Wigandus de conjug. duo fratres non pro-<lb/>
hibentur duas &#x017F;orores ducere (7) Mich. Havemann. Gamolog. L. 2. T. 5.<lb/>
Quamvis in more po&#x017F;itum &#x017F;it, quod con&#x017F;angvinei mariti &amp; con&#x017F;angvinei<lb/>
uxoris inter &#x017F;e dicantur &amp; &#x017F;alutentur affines, tamen vero affines non &#x017F;unt,<lb/>
quia cognati mariti &amp; uxoris non fiunt una caro, hinc dictitia illa affinitas<lb/>
matrimonium inter illos non &#x017F;ufflaminat. Hinc etiam tres fratres ducere<lb/>
po&#x017F;&#x017F;unt tres &#x017F;orores absque ullo impedimento, quod notandum e&#x017F;t contra<lb/>
Duarenum. (8) D. Baltha&#x017F;. Menzer. l. c. p. 1110. b. duo fratres ducere po&#x017F;-<lb/>
&#x017F;unt duas &#x017F;orores (8) D.</hi> Dannhauer <hi rendition="#aq">Theol. Con&#x017F;c. T. 1. P. 2. dial. 3. p. 784. Fas<lb/>
ducere fratris mei uxoris &#x017F;ororem (10) D. Mart. Chemnit. LL. Theol. T. 3.<lb/>
de conjug. c. 4. traditur vera &amp; certa regula, quod inter cognatos mariti&amp;in-<lb/>
ter cognatos uxoris no&#x0303; &#x017F;it talis affinitas, quæ impediat matrimoniu&#x0303;. Po&#x017F;&#x017F;unt<lb/>
lgitur legitime absq; impedimento &amp; prohibitione inter&#x017F;e matrimoniu&#x0303; con-<lb/>
trahere.</hi> De&#x017F;&#x017F;en ur&#x017F;ache &#x017F;olcher beru&#x0364;hmter <hi rendition="#aq">Theologus</hi> anzeigt/ <hi rendition="#aq">cur necju-<lb/>
re divino nec humano talis affinitas matrimonium impediat,</hi> &#x017F;o wol aus den<lb/>
Juri&#x017F;ten/ <hi rendition="#aq">quod &#x017F;olus maritus ad cognatorum uxoris fines acces&#x017F;ionem fe-<lb/>
cerit,</hi> als aus der &#x017F;chrifft/ <hi rendition="#aq">quia maritus &amp; uxor fiunt per copulam carnalem<lb/>
una caro, non autem cognati fiunt inter &#x017F;e una caro.</hi> Darauß er austru&#x0364;cklich<lb/><hi rendition="#aq">inferi</hi>ret/ <hi rendition="#aq">duo fratres po&#x017F;&#x017F;unt ducere duas &#x017F;orores (11) D. Felix Biedenbach.<lb/>
Promt. connub. append. c. 3. p. 539. Hinc absque di&#x017F;pen&#x017F;atione licet ma-<lb/>
trimonium contrahere &#x017F;equentibus per&#x017F;onis: duo fratres po&#x017F;&#x017F;unt ducere<lb/>
duas &#x017F;orores vel alter matrem, filiam alter. (12) D. Ca&#x017F;p. Era&#x017F;. Brochmand.<lb/>
Theol. &#x017F;y&#x017F;tem. L. de conjugio 449.</hi> la&#x0364;&#x017F;&#x017F;et zu/ daß vater und &#x017F;ohn 2. &#x017F;chwe-<lb/>
&#x017F;tern heyrathen mo&#x0364;gen/ welches &#x017F;o vielmehr von zwey bru&#x0364;dern ge&#x017F;chehen kan/<lb/>
aber daraus abzunehmen/ daß er &#x017F;olchen fall als allzuklahr in einige frage zu-<lb/>
&#x017F;etzen nicht no&#x0364;thig geachtet: al&#x017F;o auch <hi rendition="#aq">(13) D. Joh. Gerh. LL. de conjug. n.<lb/>
358.</hi> ob er wol dergleichen mißrathet/ bekennet doch darbey; <hi rendition="#aq">quod nulla hic<lb/>
ex&#x017F;tet juris vel divini vel humani prohibitio, &#x017F;ed plena ac plana ubique.<lb/>
conce&#x017F;&#x017F;io.</hi></p><lb/>
          <p>4. J&#x017F;t &#x017F;olches nicht weniger die einmu&#x0364;thige meinung chri&#x017F;tlicher Juri-<lb/>
&#x017F;ten <hi rendition="#aq">D. Bened. Carpzov. L. 2. Jurispr. Con&#x017F;i&#x017F;t. T. 6. def. 106.</hi> da bereit die<lb/><hi rendition="#aq">rubric</hi> al&#x017F;o lautet: <hi rendition="#aq">Nec pater &amp; filius matrem &amp; filiam vel duas &#x017F;orores: nec<lb/>
duo fratres per&#x017F;onas illas ducere uxores prohibentur.</hi> Wo auch ein <hi rendition="#aq">præ-<lb/>
judicium</hi> des Sa&#x0364;ch&#x017F;i&#x017F;chen Ober-<hi rendition="#aq">Con&#x017F;i&#x017F;torii</hi> angezogen wird/ auf einen &#x017F;ol-<lb/>
chen fall mit die&#x017F;en <hi rendition="#aq">terminis.</hi> <hi rendition="#fr">So mag dahero zwi&#x017F;chen vorbeniemten</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#fr">O&#x017F;t-</hi></fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[558/0566] Das vierdte Capitel. gi/rt und approbiret auch (3) Eraſm. Sarcerius. Corp. jur. matrim. P. 2. p. 12. a. 21. b. 141. b. Ferner (4) D. Nic. Henning. de conjug. p. 116. Duo viri qui ſunt fratres cum duabus fœminis quæ ſunt ſorores, licite contrahunt (5) Dav. Chytræus in Levit. c. 18. p. 342. duo fratres cum duabus ſororibus contrahere poſſunt. (6) D. Joh. Wigandus de conjug. duo fratres non pro- hibentur duas ſorores ducere (7) Mich. Havemann. Gamolog. L. 2. T. 5. Quamvis in more poſitum ſit, quod conſangvinei mariti & conſangvinei uxoris inter ſe dicantur & ſalutentur affines, tamen vero affines non ſunt, quia cognati mariti & uxoris non fiunt una caro, hinc dictitia illa affinitas matrimonium inter illos non ſufflaminat. Hinc etiam tres fratres ducere poſſunt tres ſorores absque ullo impedimento, quod notandum eſt contra Duarenum. (8) D. Balthaſ. Menzer. l. c. p. 1110. b. duo fratres ducere poſ- ſunt duas ſorores (8) D. Dannhauer Theol. Conſc. T. 1. P. 2. dial. 3. p. 784. Fas ducere fratris mei uxoris ſororem (10) D. Mart. Chemnit. LL. Theol. T. 3. de conjug. c. 4. traditur vera & certa regula, quod inter cognatos mariti&in- ter cognatos uxoris nõ ſit talis affinitas, quæ impediat matrimoniũ. Poſſunt lgitur legitime absq; impedimento & prohibitione interſe matrimoniũ con- trahere. Deſſen urſache ſolcher beruͤhmter Theologus anzeigt/ cur necju- re divino nec humano talis affinitas matrimonium impediat, ſo wol aus den Juriſten/ quod ſolus maritus ad cognatorum uxoris fines accesſionem fe- cerit, als aus der ſchrifft/ quia maritus & uxor fiunt per copulam carnalem una caro, non autem cognati fiunt inter ſe una caro. Darauß er austruͤcklich inferiret/ duo fratres poſſunt ducere duas ſorores (11) D. Felix Biedenbach. Promt. connub. append. c. 3. p. 539. Hinc absque diſpenſatione licet ma- trimonium contrahere ſequentibus perſonis: duo fratres poſſunt ducere duas ſorores vel alter matrem, filiam alter. (12) D. Caſp. Eraſ. Brochmand. Theol. ſyſtem. L. de conjugio 449. laͤſſet zu/ daß vater und ſohn 2. ſchwe- ſtern heyrathen moͤgen/ welches ſo vielmehr von zwey bruͤdern geſchehen kan/ aber daraus abzunehmen/ daß er ſolchen fall als allzuklahr in einige frage zu- ſetzen nicht noͤthig geachtet: alſo auch (13) D. Joh. Gerh. LL. de conjug. n. 358. ob er wol dergleichen mißrathet/ bekennet doch darbey; quod nulla hic exſtet juris vel divini vel humani prohibitio, ſed plena ac plana ubique. conceſſio. 4. Jſt ſolches nicht weniger die einmuͤthige meinung chriſtlicher Juri- ſten D. Bened. Carpzov. L. 2. Jurispr. Conſiſt. T. 6. def. 106. da bereit die rubric alſo lautet: Nec pater & filius matrem & filiam vel duas ſorores: nec duo fratres perſonas illas ducere uxores prohibentur. Wo auch ein præ- judicium des Saͤchſiſchen Ober-Conſiſtorii angezogen wird/ auf einen ſol- chen fall mit dieſen terminis. So mag dahero zwiſchen vorbeniemten Oſt-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/spener_bedencken02_1701
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/spener_bedencken02_1701/566
Zitationshilfe: Spener, Philipp Jakob: Theologische Bedencken. Bd. 2. Halle (Saale), 1701, S. 558. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/spener_bedencken02_1701/566>, abgerufen am 15.08.2024.