Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Spener, Philipp Jakob: Theologische Bedencken. Bd. 3. Halle (Saale), 1702.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

ARTIC. I. DISTINCTIO II. SECTIO LIII.
ex ea nostrae Confessiones urgent, non sit ejus modi phantastikon ti, sed sicu-
ti non qvidem actus physicus, ast moralis verissimus, tam verus qvam im-
putatio solutionis a fidejussore factae, qva debitor suo debito liberatur: ne
cum Adversariis, qvod etlam in sana illa doctrina, etiamsi saepius pluribus ab-
usibus obnoxia, sanum est, ipsa omissione vel reticentia argui possit reje-
ctum esse.

q. 6. Nescio an dici possit, a vero Christiano timorem servilem plane
exulare. Certum est, eum nec solum nec praecipuum apud Christianos ve-
ros esse, & qvantum crescit filialis, tantum decedere servili: ast eam scia-
mus, in vetustate carnis plurima adhuc superesse, qvae optimae voluntati re-
genitae renituntur, timoris servilis nonnullus superest usus: & cur commi-
nationibus adhuc utitur Deus, qvando etiam cum filiis suis agit, si omnis
timor servilis plane jam abolitus est? Ea potius divina bonitas est, qvando
hac imperfecta virtute nostro bono utitur, ut ea ceu gradu ad perfectio-
rem ascendamus. Sic etiam qvaest. 7. nescio, an dici possit, imperfectum
illum amandi modum vel prorsus non in veris Christianis vel certe tantum
in incipientibus reperiri; nam non solum Deus tolerat etiam in proficien-
tibus aliqva hujusmodi, verum etiam qvi ipsum Deum primario diligit, non
prohibetur cum simul propter beneficia sua diligat, ut simul etiam gratia
ejus atqve beneficentia fruatur, & ita duo illi modi conjungantur, qvorum
alteri tamen sua est exokhe.

q. 8. Interna perceptio bonit. div. qvae fiat cum inenarrabili gaudio ad ce-
lebrationem nominis divini reqviritur; & qvidem utiqve qvae hoc cordis
habitu fit tanto ardentior, & homini ipsi jucundior est. Verum celebrare
nomen divinum etiam tenemur, eo tempore qvo sensu illo interno care-
mus, imo aliqvando celebratio, illius sensus est excitatio.

q. 9. Gratiarum actio per ipsam vocem gratias agit definitur; an commo-
dius vocula reperiretur?

q. 11. Rectissime distingvuntur afflictiones, qvas homo sibi ipse suo vitio
attulit, & qvae divinitus immittuntur: nollem tamen patientiae virtutem illi
negare, qvi qvod malum sibi accersivit, postea poenitens tolerat, & se illi
etiam divinae voluntati subjicit humillime. Imo est ubi poenitens agnoscit,
ipsa sua peccata & qvae per haec sibi attraxit, sancto divino & benefico con-
silio permissa, qvibus a gravioribus peccatis & periculis retraheretur, ut
adeo salutarem sibi divinam voluntatem agnoscat, non in iis solum, qvae
divinitus immissa, sed etiam permissa sunt.

q. 12. Qvod ex Gerhardo notatur de distinctione fiduciae, egregie illu-
strat, qvod supra de fide salvifica diximus.

c. 3. q. 5. Dubium esse potest, an verbum divinum nos doceat, ut proxi-
mos majori qvam nos ipsos amore complectamur. Nam amorem nostrum

men-
Tt 3

ARTIC. I. DISTINCTIO II. SECTIO LIII.
ex ea noſtræ Confeſſiones urgent, non ſit ejus modi φανταστικόν τι, ſed ſicu-
ti non qvidem actus phyſicus, aſt moralis veriſſimus, tam verus qvam im-
putatio ſolutionis a fidejuſſore factæ, qva debitor ſuo debito liberatur: ne
cum Adverſariis, qvod etlam in ſana illa doctrina, etiamſi ſæpius pluribus ab-
uſibus obnoxia, ſanum eſt, ipſa omiſſione vel reticentia argui poſſit reje-
ctum eſſe.

q. 6. Neſcio an dici poſſit, à vero Chriſtiano timorem ſervilem plane
exulare. Certum eſt, eum nec ſolum nec præcipuum apud Chriſtianos ve-
ros eſſe, & qvantum creſcit filialis, tantum decedere ſervili: aſt eam ſcia-
mus, in vetuſtate carnis plurima adhuc ſupereſſe, qvæ optimæ voluntati re-
genitæ renituntur, timoris ſervilis nonnullus ſupereſt uſus: & cur commi-
nationibus adhuc utitur Deus, qvando etiam cum filiis ſuis agit, ſi omnis
timor ſervilis plane jam abolitus eſt? Ea potius divina bonitas eſt, qvando
hac imperfecta virtute noſtro bono utitur, ut ea ceu gradu ad perfectio-
rem aſcendamus. Sic etiam qvæſt. 7. neſcio, an dici poſſit, imperfectum
illum amandi modum vel prorſus non in veris Chriſtianis vel certe tantum
in incipientibus reperiri; nam non ſolum Deus tolerat etiam in proficien-
tibus aliqva hujusmodi, verum etiam qvi ipſum Deum primario diligit, non
prohibetur cum ſimul propter beneficia ſua diligat, ut ſimul etiam gratia
ejus atqve beneficentia fruatur, & ita duo illi modi conjungantur, qvorum
alteri tamen ſua eſt ἐξοχὴ.

q. 8. Interna perceptio bonit. div. qvæ fiat cum inenarrabili gaudio ad ce-
lebrationem nominis divini reqviritur; & qvidem utiqve qvæ hoc cordis
habitu fit tanto ardentior, & homini ipſi jucundior eſt. Verum celebrare
nomen divinum etiam tenemur, eo tempore qvo ſenſu illo interno care-
mus, imo aliqvando celebratio, illius ſenſus eſt excitatio.

q. 9. Gratiarum actio per ipſam vocem gratias agit definitur; an commo-
dius vocula reperiretur?

q. 11. Rectiſſime diſtingvuntur afflictiones, qvas homo ſibi ipſe ſuo vitio
attulit, & qvæ divinitus immittuntur: nollem tamen patientiæ virtutem illi
negare, qvi qvod malum ſibi accerſivit, poſtea pœnitens tolerat, & ſe illi
etiam divinæ voluntati ſubjicit humillime. Imo eſt ubi pœnitens agnoſcit,
ipſa ſua peccata & qvæ per hæc ſibi attraxit, ſancto divino & benefico con-
ſilio permiſſa, qvibus a gravioribus peccatis & periculis retraheretur, ut
adeo ſalutarem ſibi divinam voluntatem agnoſcat, non in iis ſolum, qvæ
divinitus immiſſa, ſed etiam permiſſa ſunt.

q. 12. Qvod ex Gerhardo notatur de diſtinctione fiduciæ, egregie illu-
ſtrat, qvod ſupra de fide ſalvifica diximus.

c. 3. q. 5. Dubium eſſe poteſt, an verbum divinum nos doceat, ut proxi-
mos majori qvam nos ipſos amore complectamur. Nam amorem noſtrum

men-
Tt 3
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <div n="4">
              <p><pb facs="#f0351" n="333"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#aq">ARTIC. I. DISTINCTIO II. SECTIO LIII.</hi></fw><lb/><hi rendition="#aq">ex ea no&#x017F;træ Confe&#x017F;&#x017F;iones urgent, non &#x017F;it ejus modi</hi> &#x03C6;&#x03B1;&#x03BD;&#x03C4;&#x03B1;&#x03C3;&#x03C4;&#x03B9;&#x03BA;&#x03CC;&#x03BD; &#x03C4;&#x03B9;, <hi rendition="#aq">&#x017F;ed &#x017F;icu-<lb/>
ti non qvidem actus phy&#x017F;icus, a&#x017F;t moralis veri&#x017F;&#x017F;imus, tam verus qvam im-<lb/>
putatio &#x017F;olutionis a fideju&#x017F;&#x017F;ore factæ, qva debitor &#x017F;uo debito liberatur: ne<lb/>
cum Adver&#x017F;ariis, qvod etlam in &#x017F;ana illa doctrina, etiam&#x017F;i &#x017F;æpius pluribus ab-<lb/>
u&#x017F;ibus obnoxia, &#x017F;anum e&#x017F;t, ip&#x017F;a omi&#x017F;&#x017F;ione vel reticentia argui po&#x017F;&#x017F;it reje-<lb/>
ctum e&#x017F;&#x017F;e.</hi></p><lb/>
              <p><hi rendition="#aq">q. 6. Ne&#x017F;cio an dici po&#x017F;&#x017F;it, à vero Chri&#x017F;tiano timorem &#x017F;ervilem plane<lb/>
exulare. Certum e&#x017F;t, eum nec &#x017F;olum nec præcipuum apud Chri&#x017F;tianos ve-<lb/>
ros e&#x017F;&#x017F;e, &amp; qvantum cre&#x017F;cit filialis, tantum decedere &#x017F;ervili: a&#x017F;t eam &#x017F;cia-<lb/>
mus, in vetu&#x017F;tate carnis plurima adhuc &#x017F;upere&#x017F;&#x017F;e, qvæ optimæ voluntati re-<lb/>
genitæ renituntur, timoris &#x017F;ervilis nonnullus &#x017F;upere&#x017F;t u&#x017F;us: &amp; cur commi-<lb/>
nationibus adhuc utitur Deus, qvando etiam cum filiis &#x017F;uis agit, &#x017F;i omnis<lb/>
timor &#x017F;ervilis plane jam abolitus e&#x017F;t? Ea potius divina bonitas e&#x017F;t, qvando<lb/>
hac imperfecta virtute no&#x017F;tro bono utitur, ut ea ceu gradu ad perfectio-<lb/>
rem a&#x017F;cendamus. Sic etiam qvæ&#x017F;t. 7. ne&#x017F;cio, an dici po&#x017F;&#x017F;it, imperfectum<lb/>
illum amandi modum vel pror&#x017F;us non in veris Chri&#x017F;tianis vel certe tantum<lb/>
in incipientibus reperiri; nam non &#x017F;olum Deus tolerat etiam in proficien-<lb/>
tibus aliqva hujusmodi, verum etiam qvi ip&#x017F;um Deum primario diligit, non<lb/>
prohibetur cum &#x017F;imul propter beneficia &#x017F;ua diligat, ut &#x017F;imul etiam gratia<lb/>
ejus atqve beneficentia fruatur, &amp; ita duo illi modi conjungantur, qvorum<lb/>
alteri tamen &#x017F;ua e&#x017F;t</hi> &#x1F10;&#x03BE;&#x03BF;&#x03C7;&#x1F74;.</p><lb/>
              <p> <hi rendition="#aq">q. 8. Interna perceptio bonit. div. qvæ fiat cum inenarrabili gaudio ad ce-<lb/>
lebrationem nominis divini reqviritur; &amp; qvidem utiqve qvæ hoc cordis<lb/>
habitu fit tanto ardentior, &amp; homini ip&#x017F;i jucundior e&#x017F;t. Verum celebrare<lb/>
nomen divinum etiam tenemur, eo tempore qvo &#x017F;en&#x017F;u illo interno care-<lb/>
mus, imo aliqvando celebratio, illius &#x017F;en&#x017F;us e&#x017F;t excitatio.</hi> </p><lb/>
              <p> <hi rendition="#aq">q. 9. Gratiarum actio per ip&#x017F;am vocem <hi rendition="#i">gratias agit</hi> definitur; an commo-<lb/>
dius vocula reperiretur?</hi> </p><lb/>
              <p> <hi rendition="#aq">q. 11. Recti&#x017F;&#x017F;ime di&#x017F;tingvuntur afflictiones, qvas homo &#x017F;ibi ip&#x017F;e &#x017F;uo vitio<lb/>
attulit, &amp; qvæ divinitus immittuntur: nollem tamen patientiæ virtutem illi<lb/>
negare, qvi qvod malum &#x017F;ibi accer&#x017F;ivit, po&#x017F;tea p&#x0153;nitens tolerat, &amp; &#x017F;e illi<lb/>
etiam divinæ voluntati &#x017F;ubjicit humillime. Imo e&#x017F;t ubi p&#x0153;nitens agno&#x017F;cit,<lb/>
ip&#x017F;a &#x017F;ua peccata &amp; qvæ per hæc &#x017F;ibi attraxit, &#x017F;ancto divino &amp; benefico con-<lb/>
&#x017F;ilio permi&#x017F;&#x017F;a, qvibus a gravioribus peccatis &amp; periculis retraheretur, ut<lb/>
adeo &#x017F;alutarem &#x017F;ibi divinam voluntatem agno&#x017F;cat, non in iis &#x017F;olum, qvæ<lb/>
divinitus immi&#x017F;&#x017F;a, &#x017F;ed etiam permi&#x017F;&#x017F;a &#x017F;unt.</hi> </p><lb/>
              <p> <hi rendition="#aq">q. 12. Qvod ex Gerhardo notatur de di&#x017F;tinctione fiduciæ, egregie illu-<lb/>
&#x017F;trat, qvod &#x017F;upra de fide &#x017F;alvifica diximus.</hi> </p><lb/>
              <p> <hi rendition="#aq">c. 3. q. 5. Dubium e&#x017F;&#x017F;e pote&#x017F;t, an verbum divinum nos doceat, ut proxi-<lb/>
mos majori qvam nos ip&#x017F;os amore complectamur. Nam amorem no&#x017F;trum</hi><lb/>
                <fw place="bottom" type="sig">Tt 3</fw>
                <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">men-</hi> </fw><lb/>
              </p>
            </div>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[333/0351] ARTIC. I. DISTINCTIO II. SECTIO LIII. ex ea noſtræ Confeſſiones urgent, non ſit ejus modi φανταστικόν τι, ſed ſicu- ti non qvidem actus phyſicus, aſt moralis veriſſimus, tam verus qvam im- putatio ſolutionis a fidejuſſore factæ, qva debitor ſuo debito liberatur: ne cum Adverſariis, qvod etlam in ſana illa doctrina, etiamſi ſæpius pluribus ab- uſibus obnoxia, ſanum eſt, ipſa omiſſione vel reticentia argui poſſit reje- ctum eſſe. q. 6. Neſcio an dici poſſit, à vero Chriſtiano timorem ſervilem plane exulare. Certum eſt, eum nec ſolum nec præcipuum apud Chriſtianos ve- ros eſſe, & qvantum creſcit filialis, tantum decedere ſervili: aſt eam ſcia- mus, in vetuſtate carnis plurima adhuc ſupereſſe, qvæ optimæ voluntati re- genitæ renituntur, timoris ſervilis nonnullus ſupereſt uſus: & cur commi- nationibus adhuc utitur Deus, qvando etiam cum filiis ſuis agit, ſi omnis timor ſervilis plane jam abolitus eſt? Ea potius divina bonitas eſt, qvando hac imperfecta virtute noſtro bono utitur, ut ea ceu gradu ad perfectio- rem aſcendamus. Sic etiam qvæſt. 7. neſcio, an dici poſſit, imperfectum illum amandi modum vel prorſus non in veris Chriſtianis vel certe tantum in incipientibus reperiri; nam non ſolum Deus tolerat etiam in proficien- tibus aliqva hujusmodi, verum etiam qvi ipſum Deum primario diligit, non prohibetur cum ſimul propter beneficia ſua diligat, ut ſimul etiam gratia ejus atqve beneficentia fruatur, & ita duo illi modi conjungantur, qvorum alteri tamen ſua eſt ἐξοχὴ. q. 8. Interna perceptio bonit. div. qvæ fiat cum inenarrabili gaudio ad ce- lebrationem nominis divini reqviritur; & qvidem utiqve qvæ hoc cordis habitu fit tanto ardentior, & homini ipſi jucundior eſt. Verum celebrare nomen divinum etiam tenemur, eo tempore qvo ſenſu illo interno care- mus, imo aliqvando celebratio, illius ſenſus eſt excitatio. q. 9. Gratiarum actio per ipſam vocem gratias agit definitur; an commo- dius vocula reperiretur? q. 11. Rectiſſime diſtingvuntur afflictiones, qvas homo ſibi ipſe ſuo vitio attulit, & qvæ divinitus immittuntur: nollem tamen patientiæ virtutem illi negare, qvi qvod malum ſibi accerſivit, poſtea pœnitens tolerat, & ſe illi etiam divinæ voluntati ſubjicit humillime. Imo eſt ubi pœnitens agnoſcit, ipſa ſua peccata & qvæ per hæc ſibi attraxit, ſancto divino & benefico con- ſilio permiſſa, qvibus a gravioribus peccatis & periculis retraheretur, ut adeo ſalutarem ſibi divinam voluntatem agnoſcat, non in iis ſolum, qvæ divinitus immiſſa, ſed etiam permiſſa ſunt. q. 12. Qvod ex Gerhardo notatur de diſtinctione fiduciæ, egregie illu- ſtrat, qvod ſupra de fide ſalvifica diximus. c. 3. q. 5. Dubium eſſe poteſt, an verbum divinum nos doceat, ut proxi- mos majori qvam nos ipſos amore complectamur. Nam amorem noſtrum men- Tt 3

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/spener_bedencken03_1702
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/spener_bedencken03_1702/351
Zitationshilfe: Spener, Philipp Jakob: Theologische Bedencken. Bd. 3. Halle (Saale), 1702, S. 333. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/spener_bedencken03_1702/351>, abgerufen am 22.11.2024.