Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Glück, Christian Friedrich von: Versuch einer ausführlichen Erläuterung der Pandecten nach Hellfeld ein Commentar für meine Zuhörer. Erlangen, 1791.

Bild:
<< vorherige Seite
De divisione rerum et qualitate.

6) Daß ein Herr, oder Vater von demjenigen,
was desselben Knecht oder Sohn mit dem ihm anver-
traueten Pekulium erworben hat, auch ohne seine Wis-
senschaft Besitzer werde 48).

7) Daß bey Uebertragung des Besitzes nicht nöthig
sey, durch körperliche Berührung der Sache den Besitz zu
ergreifen, sondern die Uebergabe auch longa manu, oder
per Symbola geschehen könne 49).



8) Daß
Allein ich glaube vielmehr, daß dadurch Rechtsanalogie
angezeigt werden soll. So erklärt es auch Barthol chesius
Interpretation. Iuris lib. I. cap. XXXII. n. 17. (in Iurisprud.
Rom. et Attic.
pag. 170.) Nam cum dicimus procuratorem,

schreibt dieser elegante Ausleger des röm. Rechts, intelligi-
mus eum, cui mandavimus illud negotium expedire, sive specia-
liter, sive saltem generaliter, generalem ei mandando admini-
strationem
L. 12. D. de Solution. Si ergo procurator possessio-
nem apprehendat, licet nos adprehensam ignoremus, tamen, cum
animum habeamus, quandocumque apprehensam acquirendi, et
nobis habendi, statim ex nostro animo eam acquirimus, nisi
forte aliquid obstet.
48) L. 1. §. 5. L. 3. §. 12. L. 44. §. 1. D. de acq. vel amitt.
possess.
In der letztern Stelle sagt Papinian: Quaesitum
est, cur ex peculii causa per servum ignorantibus possessio
quaereretur? Dixi, utilitatis causa, iure singulari receptum,
ne cogerentur domini per momenta species et causas peculio-
rum inquirere. Nec tamen eo pertinere speciem istam, ut ani-
mo videatur acquiri possessio. Nam si non ex causa peculia-
ri quaeratur aliquid, scientiam quidem domini esse necessariam,
sed corpore servi quaeri possessionem.
Diese sehr schwere, und
fast durchgehends mißverstandene Stelle hat am besten Anton.
faber in Iurisprud. Papinianeae scientia Tit. XI.
Princip. VIII. Illat. 26. pag.
636. erklärt.
49) L. 1. §. 21. L. 18. §. 2. et L. 51. D. de acquir. vel amitt.
possess. L. 79. D. de Solutionib.
L. 74. D. de Contrab. Emt.

L. 9.
M m 2
De diviſione rerum et qualitate.

6) Daß ein Herr, oder Vater von demjenigen,
was deſſelben Knecht oder Sohn mit dem ihm anver-
traueten Pekulium erworben hat, auch ohne ſeine Wiſ-
ſenſchaft Beſitzer werde 48).

7) Daß bey Uebertragung des Beſitzes nicht noͤthig
ſey, durch koͤrperliche Beruͤhrung der Sache den Beſitz zu
ergreifen, ſondern die Uebergabe auch longa manu, oder
per Symbola geſchehen koͤnne 49).



8) Daß
Allein ich glaube vielmehr, daß dadurch Rechtsanalogie
angezeigt werden ſoll. So erklaͤrt es auch Barthol chesius
Interpretation. Iuris lib. I. cap. XXXII. n. 17. (in Iurisprud.
Rom. et Attic.
pag. 170.) Nam cum dicimus procuratorem,

ſchreibt dieſer elegante Ausleger des roͤm. Rechts, intelligi-
mus eum, cui mandavimus illud negotium expedire, ſive ſpecia-
liter, ſive ſaltem generaliter, generalem ei mandando admini-
ſtrationem
L. 12. D. de Solution. Si ergo procurator poſſeſſio-
nem apprehendat, licet nos adprehenſam ignoremus, tamen, cum
animum habeamus, quandocumque apprehenſam acquirendi, et
nobis habendi, ſtatim ex noſtro animo eam acquirimus, niſi
forte aliquid obſtet.
48) L. 1. §. 5. L. 3. §. 12. L. 44. §. 1. D. de acq. vel amitt.
poſſeſſ.
In der letztern Stelle ſagt Papinian: Quaeſitum
eſt, cur ex peculii cauſa per ſervum ignorantibus poſſeſſio
quaereretur? Dixi, utilitatis cauſa, iure ſingulari receptum,
ne cogerentur domini per momenta ſpecies et cauſas peculio-
rum inquirere. Nec tamen eo pertinere ſpeciem iſtam, ut ani-
mo videatur acquiri poſſeſſio. Nam ſi non ex cauſa peculia-
ri quaeratur aliquid, ſcientiam quidem domini eſſe neceſſariam,
ſed corpore ſervi quaeri poſſeſſionem.
Dieſe ſehr ſchwere, und
faſt durchgehends mißverſtandene Stelle hat am beſten Anton.
faber in Iurisprud. Papinianeae ſcientia Tit. XI.
Princip. VIII. Illat. 26. pag.
636. erklaͤrt.
49) L. 1. §. 21. L. 18. §. 2. et L. 51. D. de acquir. vel amitt.
poſſeſſ. L. 79. D. de Solutionib.
L. 74. D. de Contrab. Emt.

L. 9.
M m 2
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <pb facs="#f0553" n="539"/>
          <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#aq">De divi&#x017F;ione rerum et qualitate.</hi> </fw><lb/>
          <p>6) Daß ein Herr, oder Vater von demjenigen,<lb/>
was de&#x017F;&#x017F;elben Knecht oder Sohn mit dem ihm anver-<lb/>
traueten Pekulium erworben hat, auch ohne &#x017F;eine Wi&#x017F;-<lb/>
&#x017F;en&#x017F;chaft Be&#x017F;itzer werde <note place="foot" n="48)"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">L. 1. §. 5. L.</hi> 3. §. 12. L. 44. <hi rendition="#i">§. 1. D. de acq. vel amitt.<lb/>
po&#x017F;&#x017F;e&#x017F;&#x017F;.</hi></hi> In der letztern Stelle &#x017F;agt <hi rendition="#g">Papinian</hi>: <hi rendition="#aq">Quae&#x017F;itum<lb/>
e&#x017F;t, cur ex peculii cau&#x017F;a per &#x017F;ervum ignorantibus po&#x017F;&#x017F;e&#x017F;&#x017F;io<lb/>
quaereretur? Dixi, <hi rendition="#i">utilitatis cau&#x017F;a, iure &#x017F;ingulari receptum,</hi><lb/>
ne cogerentur domini per momenta &#x017F;pecies et cau&#x017F;as peculio-<lb/>
rum inquirere. Nec tamen eo pertinere &#x017F;peciem i&#x017F;tam, ut ani-<lb/>
mo videatur acquiri po&#x017F;&#x017F;e&#x017F;&#x017F;io. Nam &#x017F;i non ex cau&#x017F;a peculia-<lb/>
ri quaeratur aliquid, &#x017F;cientiam quidem domini e&#x017F;&#x017F;e nece&#x017F;&#x017F;ariam,<lb/>
&#x017F;ed corpore &#x017F;ervi quaeri po&#x017F;&#x017F;e&#x017F;&#x017F;ionem.</hi> Die&#x017F;e &#x017F;ehr &#x017F;chwere, und<lb/>
fa&#x017F;t durchgehends mißver&#x017F;tandene Stelle hat am be&#x017F;ten <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Anton.</hi><lb/><hi rendition="#k">faber</hi> in <hi rendition="#g">Iurisprud. Papinianeae &#x017F;cientia</hi> Tit. XI.<lb/>
Princip. VIII. Illat. 26. pag.</hi> 636. erkla&#x0364;rt.</note>.</p><lb/>
          <p>7) Daß bey Uebertragung des Be&#x017F;itzes nicht no&#x0364;thig<lb/>
&#x017F;ey, durch ko&#x0364;rperliche Beru&#x0364;hrung der Sache den Be&#x017F;itz zu<lb/>
ergreifen, &#x017F;ondern die Uebergabe auch <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">longa manu,</hi></hi> oder<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">per Symbola</hi></hi> ge&#x017F;chehen ko&#x0364;nne <note xml:id="seg2pn_82_1" next="#seg2pn_82_2" place="foot" n="49)"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">L. 1. §. 21. L. 18. §. 2. et L. 51. D. de acquir. vel amitt.<lb/>
po&#x017F;&#x017F;e&#x017F;&#x017F;. L. 79. D. de Solutionib.</hi> L. 74. <hi rendition="#i">D. de Contrab. Emt.</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">L.</hi> 9.</fw></note>.</p><lb/>
          <fw place="bottom" type="sig">M m 2</fw>
          <fw place="bottom" type="catch">8) Daß</fw><lb/>
          <p>
            <note xml:id="seg2pn_81_2" prev="#seg2pn_81_1" place="foot" n="47)">Allein ich glaube vielmehr, daß dadurch <hi rendition="#g">Rechtsanalogie</hi><lb/>
angezeigt werden &#x017F;oll. So erkla&#x0364;rt es auch <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Barthol</hi><hi rendition="#k">chesius</hi><lb/>
Interpretation. Iuris lib. I. cap. XXXII. n. 17. (in <hi rendition="#i">Iurisprud.<lb/>
Rom. et Attic.</hi> pag. 170.) <hi rendition="#i">Nam cum dicimus procuratorem,</hi></hi><lb/>
&#x017F;chreibt die&#x017F;er elegante Ausleger des ro&#x0364;m. Rechts, <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">intelligi-<lb/>
mus eum, cui mandavimus illud negotium expedire, &#x017F;ive &#x017F;pecia-<lb/>
liter, &#x017F;ive &#x017F;altem generaliter, generalem ei mandando admini-<lb/>
&#x017F;trationem</hi> L. 12. D. de Solution. <hi rendition="#i">Si ergo procurator po&#x017F;&#x017F;e&#x017F;&#x017F;io-<lb/>
nem apprehendat, licet nos adprehen&#x017F;am ignoremus, tamen, cum<lb/>
animum habeamus, quandocumque apprehen&#x017F;am acquirendi, et<lb/>
nobis habendi, &#x017F;tatim ex no&#x017F;tro animo eam acquirimus, ni&#x017F;i<lb/>
forte aliquid ob&#x017F;tet.</hi></hi></note>
          </p><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[539/0553] De diviſione rerum et qualitate. 6) Daß ein Herr, oder Vater von demjenigen, was deſſelben Knecht oder Sohn mit dem ihm anver- traueten Pekulium erworben hat, auch ohne ſeine Wiſ- ſenſchaft Beſitzer werde 48). 7) Daß bey Uebertragung des Beſitzes nicht noͤthig ſey, durch koͤrperliche Beruͤhrung der Sache den Beſitz zu ergreifen, ſondern die Uebergabe auch longa manu, oder per Symbola geſchehen koͤnne 49). 8) Daß 47) 48) L. 1. §. 5. L. 3. §. 12. L. 44. §. 1. D. de acq. vel amitt. poſſeſſ. In der letztern Stelle ſagt Papinian: Quaeſitum eſt, cur ex peculii cauſa per ſervum ignorantibus poſſeſſio quaereretur? Dixi, utilitatis cauſa, iure ſingulari receptum, ne cogerentur domini per momenta ſpecies et cauſas peculio- rum inquirere. Nec tamen eo pertinere ſpeciem iſtam, ut ani- mo videatur acquiri poſſeſſio. Nam ſi non ex cauſa peculia- ri quaeratur aliquid, ſcientiam quidem domini eſſe neceſſariam, ſed corpore ſervi quaeri poſſeſſionem. Dieſe ſehr ſchwere, und faſt durchgehends mißverſtandene Stelle hat am beſten Anton. faber in Iurisprud. Papinianeae ſcientia Tit. XI. Princip. VIII. Illat. 26. pag. 636. erklaͤrt. 49) L. 1. §. 21. L. 18. §. 2. et L. 51. D. de acquir. vel amitt. poſſeſſ. L. 79. D. de Solutionib. L. 74. D. de Contrab. Emt. L. 9. 47) Allein ich glaube vielmehr, daß dadurch Rechtsanalogie angezeigt werden ſoll. So erklaͤrt es auch Barthol chesius Interpretation. Iuris lib. I. cap. XXXII. n. 17. (in Iurisprud. Rom. et Attic. pag. 170.) Nam cum dicimus procuratorem, ſchreibt dieſer elegante Ausleger des roͤm. Rechts, intelligi- mus eum, cui mandavimus illud negotium expedire, ſive ſpecia- liter, ſive ſaltem generaliter, generalem ei mandando admini- ſtrationem L. 12. D. de Solution. Si ergo procurator poſſeſſio- nem apprehendat, licet nos adprehenſam ignoremus, tamen, cum animum habeamus, quandocumque apprehenſam acquirendi, et nobis habendi, ſtatim ex noſtro animo eam acquirimus, niſi forte aliquid obſtet. M m 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten02_1791
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten02_1791/553
Zitationshilfe: Glück, Christian Friedrich von: Versuch einer ausführlichen Erläuterung der Pandecten nach Hellfeld ein Commentar für meine Zuhörer. Erlangen, 1791, S. 539. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/glueck_pandecten02_1791/553>, abgerufen am 10.05.2024.