Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Fünfftes Buch. Geschichte der Teutschen
zu machen, oder aus Begierde zu neuen Moden, sich bisweilen auf Teutsch geklei-
det, auch wohl ein gemachtes lichtes Haar aufgesetzet 4.

XXVII. Aber nichts macht uns diese Regierung so merckwürdig, als daß
Gothen fallen
in Dacien ein.
seine Historici der Gothen namentlich gedencken. Es breiteten sich dieselben im-
mer weiter aus, in den Gegenden um Dacien herum, und streiffeten öffters in selbi-
ge Provintz. Der Ruhm, den sie im Kriege erworben, hat Anlaß gegeben, daß viel
andere Teutsche Völcker, die entweder von ihnen bezwungen worden, oder mit
ihnen in Bündniß gestanden, unter dem Gothischen Namen begriffen worden:
daher derselbe so weit sich erstrecket. Die Gothen selbst aber, werden auch
bisweilen von den Historicis Geten genannt, nachdem sie in dem Lande, wo vor-
hin die Geten gewohnet, festen Fuß gefasset 1. Caracalla hat einigemahl mit ihnen
zu thun gekriegt, bey der Gelegenheit, als er nach Asien gezogen, u. die Römer ha-
ben seit dem immer so viel Mühe gehabt, die Gothen von Dacien, und von der
Donau; als die Francken, und Alemannen, vom Rhein abzuhalten.

XXVIII. Am letztern öffnete sich unter Alexandro Severo ein blutiger Schau-
Teutsche
streiffen
in Gallien.
Platz. Die Teutschen waren über den Fluß gegangen, indessen das Alexander in
1
2

Asien
[Beginn Spaltensatz] tes Imperii Romani, Septentrioni subiectas. Ibi aut
corpus exercebat aurigando, caedendisque commi-
nus omne genus beluis: aut ius dicebat
(rarius id ta-
men
) statimque sententiam ferens, ac respondens,
pauculis dumtaxat auditis. Caeterum Germanos
illic sibi omnes adiunxit, atque in amicitiam concilia-
uit, sic, ut ex his socios bellorum, & custodes corpo-
ris, ualidissimum quemque, & pulcherrimum, sibi
adsciuerit. Saepe etiam, Romano cultu deposito, ue-
stem Germanicam induebat, atque in eorum sagulis,
argento uariegatis, conspiciebatur: etiam flauam
capiti caesariem imponens, ad modum Germanicae
tonsurae. Quibus laeti Barbari, mirifice eum dili-
gere: gaudere etiam Romanus miles, quem scilicet
ille amplissimis largitionibus prosequebatur.
dio L.
78. p. 891. A. B. Quippe Scythas, & Germanos, non in-
genuos modo, uerum etiam seruos, a liberis & uxori-
bus abstractos, armauerat, & circum se habebat, quod
magis illis, quam militibus, fideret. Eosdem praeter
alia, centurionum officiis ornabat, & adpellare leo-
nes solebat. Quin etiam cum legatis, quotquot ab
iis gentibus ad eum mitterentur, & colloquebatur
saepius, alio nemine praesente, praeter interpretes;
& mandabat iisdem, ut si quid ipsi accidisset, in
Italiam irruerent, & ipsam Romam, ceu captu fa-
cillimam, peterent.
4 v. locus herodiani not. 3. dio p.
890. B. In Syria quidem, ac Mesopotamia, tam uesti-
bus, quam subligaculis Germanicis, utebatur.
1 §. XXVII. 1. spartianvs in Caracal. c. 10.
Heluius Pertinax, silius Pertinacis, dicitur ioco di-
[Spaltenumbruch] xisse, adde, si placet, etiam Geticus Maximus, quod
Getam occiderat fratrem, & Gothi Getae diceren-
tur, quos ille dum ad Orientem transiit, tumultua-
riis proeliis, uicerat.
1 §. XXVIII. 1. Man fiehet aus herodiano
L. VI. c.
7. daß Alexander zu Autiochia gewesen,
als er Nachricht von der Teutschen Einbruch erhalten.
Statim nuntii, litteraeque ab Illyricis procuratoribus
adfuerunt, qui eum uebementer perturbarent, cu-
ramque animo maiorem iniicerent, quippe significa-
bant: Germanos Rhenum Danubiumque trans-
gressos, Romanos in fines hostiliter intrasse, oppu-
gnareque iam exercitus, ripis insidentes, perque ur-
bes & uicos magnis copiis excurrere. Quapropter
haud leuiter Illyricas nationes conterminas, uicinas-
que Italiae, periclitari: opus esse igitur ipsius prae-
sentia, totoque, quantum secum exercitum haberet.
Haec & formidinem Alexandro, & Illyricis militi-
bus moestitiam, attulerunt, Quippe duplici se cala-
mitate usos intelligebant, quod & ipsi male accepti
in acie aduersus Persas fuerant, & suos domi caesos
a Germanis audiebant.
2 pagivs setzet diesen Triumph ins Jahr 230.
in Critica annal. Bar. ad h. a. n. 4. Es ist eine
Müntze beym birago vorhanden, deren Reuers
die Aufschrifft zeiget: P. M. TR. P. VIII. COS.
III. P. P. DE GERMANIS.
Der Käiser ist
auf einem Triumph-Wagen fürgestellet, und die Göt-
tin des Sieges, setzet ihm einen Lorbeer-Crantz auf,
in dessen Mitte die Worte VIC. AVG. stehen.
Jn der Historie findet man hievon keine ausdrückliche
[Ende Spaltensatz]
Er-

Fuͤnfftes Buch. Geſchichte der Teutſchen
zu machen, oder aus Begierde zu neuen Moden, ſich bisweilen auf Teutſch geklei-
det, auch wohl ein gemachtes lichtes Haar aufgeſetzet 4.

XXVII. Aber nichts macht uns dieſe Regierung ſo merckwuͤrdig, als daß
Gothen fallen
in Dacien ein.
ſeine Hiſtorici der Gothen namentlich gedencken. Es breiteten ſich dieſelben im-
mer weiter aus, in den Gegenden um Dacien herum, und ſtreiffeten oͤffters in ſelbi-
ge Provintz. Der Ruhm, den ſie im Kriege erworben, hat Anlaß gegeben, daß viel
andere Teutſche Voͤlcker, die entweder von ihnen bezwungen worden, oder mit
ihnen in Buͤndniß geſtanden, unter dem Gothiſchen Namen begriffen worden:
daher derſelbe ſo weit ſich erſtrecket. Die Gothen ſelbſt aber, werden auch
bisweilen von den Hiſtoricis Geten genannt, nachdem ſie in dem Lande, wo vor-
hin die Geten gewohnet, feſten Fuß gefaſſet 1. Caracalla hat einigemahl mit ihnen
zu thun gekriegt, bey der Gelegenheit, als er nach Aſien gezogen, u. die Roͤmer ha-
ben ſeit dem immer ſo viel Muͤhe gehabt, die Gothen von Dacien, und von der
Donau; als die Francken, und Alemannen, vom Rhein abzuhalten.

XXVIII. Am letztern oͤffnete ſich unter Alexandro Severo ein blutiger Schau-
Teutſche
ſtreiffen
in Gallien.
Platz. Die Teutſchen waren uͤber den Fluß gegangen, indeſſen das Alexander in
1
2

Aſien
[Beginn Spaltensatz] tes Imperii Romani, Septentrioni ſubiectas. Ibi aut
corpus exercebat aurigando, caedendisque commi-
nus omne genus beluis: aut ius dicebat
(rarius id ta-
men
) ſtatimque ſententiam ferens, ac reſpondens,
pauculis dumtaxat auditis. Caeterum Germanos
illic ſibi omnes adiunxit, atque in amicitiam concilia-
uit, ſic, ut ex his ſocios bellorum, & cuſtodes corpo-
ris, ualidiſſimum quemque, & pulcherrimum, ſibi
adſciuerit. Saepe etiam, Romano cultu depoſito, ue-
ſtem Germanicam induebat, atque in eorum ſagulis,
argento uariegatis, conſpiciebatur: etiam flauam
capiti caeſariem imponens, ad modum Germanicae
tonſurae. Quibus laeti Barbari, mirifice eum dili-
gere: gaudere etiam Romanus miles, quem ſcilicet
ille ampliſſimis largitionibus proſequebatur.
dio L.
78. p. 891. A. B. Quippe Scythas, & Germanos, non in-
genuos modo, uerum etiam ſeruos, a liberis & uxori-
bus abſtractos, armauerat, & circum ſe habebat, quod
magis illis, quam militibus, fideret. Eosdem praeter
alia, centurionum officiis ornabat, & adpellare leo-
nes ſolebat. Quin etiam cum legatis, quotquot ab
iis gentibus ad eum mitterentur, & colloquebatur
ſaepius, alio nemine praeſente, praeter interpretes;
& mandabat iisdem, ut ſi quid ipſi accidiſſet, in
Italiam irruerent, & ipſam Romam, ceu captu fa-
cillimam, peterent.
4 v. locus herodiani not. 3. dio p.
890. B. In Syria quidem, ac Meſopotamia, tam ueſti-
bus, quam ſubligaculis Germanicis, utebatur.
1 §. XXVII. 1. spartianvs in Caracal. c. 10.
Heluius Pertinax, ſilius Pertinacis, dicitur ioco di-
[Spaltenumbruch] xiſſe, adde, ſi placet, etiam Geticus Maximus, quod
Getam occiderat fratrem, & Gothi Getae diceren-
tur, quos ille dum ad Orientem tranſiit, tumultua-
riis proeliis, uicerat.
1 §. XXVIII. 1. Man fiehet aus herodiano
L. VI. c.
7. daß Alexander zu Autiochia geweſen,
als er Nachricht von der Teutſchen Einbruch erhalten.
Statim nuntii, litteraeque ab Illyricis procuratoribus
adfuerunt, qui eum uebementer perturbarent, cu-
ramque animo maiorem iniicerent, quippe ſignifica-
bant: Germanos Rhenum Danubiumque trans-
greſſos, Romanos in fines hoſtiliter intraſſe, oppu-
gnareque iam exercitus, ripis inſidentes, perque ur-
bes & uicos magnis copiis excurrere. Quapropter
haud leuiter Illyricas nationes conterminas, uicinas-
que Italiae, periclitari: opus eſſe igitur ipſius prae-
ſentia, totoque, quantum ſecum exercitum haberet.
Haec & formidinem Alexandro, & Illyricis militi-
bus moeſtitiam, attulerunt, Quippe duplici ſe cala-
mitate uſos intelligebant, quod & ipſi male accepti
in acie aduerſus Perſas fuerant, & ſuos domi caeſos
a Germanis audiebant.
2 pagivs ſetzet dieſen Triumph ins Jahr 230.
in Critica annal. Bar. ad h. a. n. 4. Es iſt eine
Muͤntze beym birago vorhanden, deren Reuers
die Aufſchrifft zeiget: P. M. TR. P. VIII. COS.
III. P. P. DE GERMANIS.
Der Kaͤiſer iſt
auf einem Triumph-Wagen fuͤrgeſtellet, und die Goͤt-
tin des Sieges, ſetzet ihm einen Lorbeer-Crantz auf,
in deſſen Mitte die Worte VIC. AVG. ſtehen.
Jn der Hiſtorie findet man hievon keine ausdruͤckliche
[Ende Spaltensatz]
Er-
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0192" n="158"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Fu&#x0364;nfftes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
zu machen, oder aus Begierde zu neuen Moden, &#x017F;ich bisweilen auf Teut&#x017F;ch geklei-<lb/>
det, auch wohl ein gemachtes lichtes Haar aufge&#x017F;etzet <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq">v. locus <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">herodiani</hi></hi> not. 3. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">dio</hi></hi> p.<lb/>
890. B. <hi rendition="#i">In Syria quidem, ac Me&#x017F;opotamia, tam ue&#x017F;ti-<lb/>
bus, quam &#x017F;ubligaculis Germanicis, utebatur.</hi></hi></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXVII.</hi> Aber nichts macht uns die&#x017F;e Regierung &#x017F;o merckwu&#x0364;rdig, als daß<lb/><note place="left">Gothen fallen<lb/>
in Dacien ein.</note>&#x017F;eine <hi rendition="#aq">Hi&#x017F;torici</hi> der Gothen namentlich gedencken. Es breiteten &#x017F;ich die&#x017F;elben im-<lb/>
mer weiter aus, in den Gegenden um Dacien herum, und &#x017F;treiffeten o&#x0364;ffters in &#x017F;elbi-<lb/>
ge Provintz. Der Ruhm, den &#x017F;ie im Kriege erworben, hat Anlaß gegeben, daß viel<lb/>
andere Teut&#x017F;che Vo&#x0364;lcker, die entweder von ihnen bezwungen worden, oder mit<lb/>
ihnen in Bu&#x0364;ndniß ge&#x017F;tanden, unter dem Gothi&#x017F;chen Namen begriffen worden:<lb/>
daher der&#x017F;elbe &#x017F;o weit &#x017F;ich er&#x017F;trecket. Die Gothen &#x017F;elb&#x017F;t aber, werden auch<lb/>
bisweilen von den <hi rendition="#aq">Hi&#x017F;toricis</hi> Geten genannt, nachdem &#x017F;ie in dem Lande, wo vor-<lb/>
hin die Geten gewohnet, fe&#x017F;ten Fuß gefa&#x017F;&#x017F;et <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXVII</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">spartianvs</hi></hi> in Caracal. c. 10.<lb/><hi rendition="#i">Heluius Pertinax, &#x017F;ilius Pertinacis, dicitur ioco di-<lb/><cb/>
xi&#x017F;&#x017F;e, adde, &#x017F;i placet, etiam Geticus Maximus, quod<lb/>
Getam occiderat fratrem, &amp; Gothi Getae diceren-<lb/>
tur, quos ille dum ad Orientem tran&#x017F;iit, tumultua-<lb/>
riis proeliis, uicerat.</hi></hi></note>. <hi rendition="#aq">Caracalla</hi> hat einigemahl mit ihnen<lb/>
zu thun gekriegt, bey der Gelegenheit, als er nach A&#x017F;ien gezogen, u. die Ro&#x0364;mer ha-<lb/>
ben &#x017F;eit dem immer &#x017F;o viel Mu&#x0364;he gehabt, die Gothen von Dacien, und von der<lb/>
Donau; als die Francken, und Alemannen, vom Rhein abzuhalten.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXVIII.</hi> Am letztern o&#x0364;ffnete &#x017F;ich unter <hi rendition="#aq">Alexandro Severo</hi> ein blutiger Schau-<lb/><note place="left">Teut&#x017F;che<lb/>
&#x017F;treiffen<lb/>
in Gallien.</note>Platz. Die Teut&#x017F;chen waren u&#x0364;ber den Fluß gegangen, inde&#x017F;&#x017F;en das Alexander in<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">A&#x017F;ien</fw><lb/><note xml:id="FN191_03_02" prev="#FN191_03_01" place="foot" n="3"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">tes Imperii Romani, Septentrioni &#x017F;ubiectas. Ibi aut<lb/>
corpus exercebat aurigando, caedendisque commi-<lb/>
nus omne genus beluis: aut ius dicebat</hi> (<hi rendition="#i">rarius id ta-<lb/>
men</hi>) <hi rendition="#i">&#x017F;tatimque &#x017F;ententiam ferens, ac re&#x017F;pondens,<lb/>
pauculis dumtaxat auditis. Caeterum Germanos<lb/>
illic &#x017F;ibi omnes adiunxit, atque in amicitiam concilia-<lb/>
uit, &#x017F;ic, ut ex his &#x017F;ocios bellorum, &amp; cu&#x017F;todes corpo-<lb/>
ris, ualidi&#x017F;&#x017F;imum quemque, &amp; pulcherrimum, &#x017F;ibi<lb/>
ad&#x017F;ciuerit. Saepe etiam, Romano cultu depo&#x017F;ito, ue-<lb/>
&#x017F;tem Germanicam induebat, atque in eorum &#x017F;agulis,<lb/>
argento uariegatis, con&#x017F;piciebatur: etiam flauam<lb/>
capiti cae&#x017F;ariem imponens, ad modum Germanicae<lb/>
ton&#x017F;urae. Quibus laeti Barbari, mirifice eum dili-<lb/>
gere: gaudere etiam Romanus miles, quem &#x017F;cilicet<lb/>
ille ampli&#x017F;&#x017F;imis largitionibus pro&#x017F;equebatur.</hi> <hi rendition="#k">dio</hi> L.<lb/>
78. p. 891. A. B. <hi rendition="#i">Quippe Scythas, &amp; Germanos, non in-<lb/>
genuos modo, uerum etiam &#x017F;eruos, a liberis &amp; uxori-<lb/>
bus ab&#x017F;tractos, armauerat, &amp; circum &#x017F;e habebat, quod<lb/>
magis illis, quam militibus, fideret. Eosdem praeter<lb/>
alia, centurionum officiis ornabat, &amp; adpellare leo-<lb/>
nes &#x017F;olebat. Quin etiam cum legatis, quotquot ab<lb/>
iis gentibus ad eum mitterentur, &amp; colloquebatur<lb/>
&#x017F;aepius, alio nemine prae&#x017F;ente, praeter interpretes;<lb/>
&amp; mandabat iisdem, ut &#x017F;i quid ip&#x017F;i accidi&#x017F;&#x017F;et, in<lb/>
Italiam irruerent, &amp; ip&#x017F;am Romam, ceu captu fa-<lb/>
cillimam, peterent.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN192_01_01" next="#FN192_01_02" place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXVIII</hi>. 1. Man fiehet aus <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">herodiano</hi></hi><lb/>
L. VI. c.</hi> 7. daß <hi rendition="#aq">Alexander</hi> zu Autiochia gewe&#x017F;en,<lb/>
als er Nachricht von der Teut&#x017F;chen Einbruch erhalten.<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Statim nuntii, litteraeque ab Illyricis procuratoribus<lb/>
adfuerunt, qui eum uebementer perturbarent, cu-<lb/>
ramque animo maiorem iniicerent, quippe &#x017F;ignifica-<lb/>
bant: Germanos Rhenum Danubiumque trans-<lb/>
gre&#x017F;&#x017F;os, Romanos in fines ho&#x017F;tiliter intra&#x017F;&#x017F;e, oppu-<lb/>
gnareque iam exercitus, ripis in&#x017F;identes, perque ur-<lb/>
bes &amp; uicos magnis copiis excurrere. Quapropter<lb/>
haud leuiter Illyricas nationes conterminas, uicinas-<lb/>
que Italiae, periclitari: opus e&#x017F;&#x017F;e igitur ip&#x017F;ius prae-<lb/>
&#x017F;entia, totoque, quantum &#x017F;ecum exercitum haberet.<lb/>
Haec &amp; formidinem Alexandro, &amp; Illyricis militi-<lb/>
bus moe&#x017F;titiam, attulerunt, Quippe duplici &#x017F;e cala-<lb/>
mitate u&#x017F;os intelligebant, quod &amp; ip&#x017F;i male accepti<lb/>
in acie aduer&#x017F;us Per&#x017F;as fuerant, &amp; &#x017F;uos domi cae&#x017F;os<lb/>
a Germanis audiebant.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/><note xml:id="FN192_02_01" next="#FN192_02_02" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagivs</hi></hi></hi> &#x017F;etzet die&#x017F;en Triumph ins Jahr 230.<lb/><hi rendition="#aq">in Critica annal. Bar. ad h. a. n.</hi> 4. Es i&#x017F;t eine<lb/>
Mu&#x0364;ntze beym <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">birago</hi></hi></hi> vorhanden, deren <hi rendition="#aq">Reuers</hi><lb/>
die Auf&#x017F;chrifft zeiget: <hi rendition="#aq">P. M. <hi rendition="#g">TR.</hi> P. VIII. COS.<lb/>
III. P. P. <hi rendition="#g">DE GERMANIS.</hi></hi> Der Ka&#x0364;i&#x017F;er i&#x017F;t<lb/>
auf einem Triumph-Wagen fu&#x0364;rge&#x017F;tellet, und die Go&#x0364;t-<lb/>
tin des Sieges, &#x017F;etzet ihm einen Lorbeer-Crantz auf,<lb/>
in de&#x017F;&#x017F;en Mitte die Worte <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">VIC. AVG.</hi></hi> &#x017F;tehen.<lb/>
Jn der Hi&#x017F;torie findet man hievon keine ausdru&#x0364;ckliche<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">Er-</fw><cb type="end"/>
<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[158/0192] Fuͤnfftes Buch. Geſchichte der Teutſchen zu machen, oder aus Begierde zu neuen Moden, ſich bisweilen auf Teutſch geklei- det, auch wohl ein gemachtes lichtes Haar aufgeſetzet 4. XXVII. Aber nichts macht uns dieſe Regierung ſo merckwuͤrdig, als daß ſeine Hiſtorici der Gothen namentlich gedencken. Es breiteten ſich dieſelben im- mer weiter aus, in den Gegenden um Dacien herum, und ſtreiffeten oͤffters in ſelbi- ge Provintz. Der Ruhm, den ſie im Kriege erworben, hat Anlaß gegeben, daß viel andere Teutſche Voͤlcker, die entweder von ihnen bezwungen worden, oder mit ihnen in Buͤndniß geſtanden, unter dem Gothiſchen Namen begriffen worden: daher derſelbe ſo weit ſich erſtrecket. Die Gothen ſelbſt aber, werden auch bisweilen von den Hiſtoricis Geten genannt, nachdem ſie in dem Lande, wo vor- hin die Geten gewohnet, feſten Fuß gefaſſet 1. Caracalla hat einigemahl mit ihnen zu thun gekriegt, bey der Gelegenheit, als er nach Aſien gezogen, u. die Roͤmer ha- ben ſeit dem immer ſo viel Muͤhe gehabt, die Gothen von Dacien, und von der Donau; als die Francken, und Alemannen, vom Rhein abzuhalten. Gothen fallen in Dacien ein. XXVIII. Am letztern oͤffnete ſich unter Alexandro Severo ein blutiger Schau- Platz. Die Teutſchen waren uͤber den Fluß gegangen, indeſſen das Alexander in Aſien 3 1 2 Teutſche ſtreiffen in Gallien. 4 v. locus herodiani not. 3. dio p. 890. B. In Syria quidem, ac Meſopotamia, tam ueſti- bus, quam ſubligaculis Germanicis, utebatur. 1 §. XXVII. 1. spartianvs in Caracal. c. 10. Heluius Pertinax, ſilius Pertinacis, dicitur ioco di- xiſſe, adde, ſi placet, etiam Geticus Maximus, quod Getam occiderat fratrem, & Gothi Getae diceren- tur, quos ille dum ad Orientem tranſiit, tumultua- riis proeliis, uicerat. 3 tes Imperii Romani, Septentrioni ſubiectas. Ibi aut corpus exercebat aurigando, caedendisque commi- nus omne genus beluis: aut ius dicebat (rarius id ta- men) ſtatimque ſententiam ferens, ac reſpondens, pauculis dumtaxat auditis. Caeterum Germanos illic ſibi omnes adiunxit, atque in amicitiam concilia- uit, ſic, ut ex his ſocios bellorum, & cuſtodes corpo- ris, ualidiſſimum quemque, & pulcherrimum, ſibi adſciuerit. Saepe etiam, Romano cultu depoſito, ue- ſtem Germanicam induebat, atque in eorum ſagulis, argento uariegatis, conſpiciebatur: etiam flauam capiti caeſariem imponens, ad modum Germanicae tonſurae. Quibus laeti Barbari, mirifice eum dili- gere: gaudere etiam Romanus miles, quem ſcilicet ille ampliſſimis largitionibus proſequebatur. dio L. 78. p. 891. A. B. Quippe Scythas, & Germanos, non in- genuos modo, uerum etiam ſeruos, a liberis & uxori- bus abſtractos, armauerat, & circum ſe habebat, quod magis illis, quam militibus, fideret. Eosdem praeter alia, centurionum officiis ornabat, & adpellare leo- nes ſolebat. Quin etiam cum legatis, quotquot ab iis gentibus ad eum mitterentur, & colloquebatur ſaepius, alio nemine praeſente, praeter interpretes; & mandabat iisdem, ut ſi quid ipſi accidiſſet, in Italiam irruerent, & ipſam Romam, ceu captu fa- cillimam, peterent. 1 §. XXVIII. 1. Man fiehet aus herodiano L. VI. c. 7. daß Alexander zu Autiochia geweſen, als er Nachricht von der Teutſchen Einbruch erhalten. Statim nuntii, litteraeque ab Illyricis procuratoribus adfuerunt, qui eum uebementer perturbarent, cu- ramque animo maiorem iniicerent, quippe ſignifica- bant: Germanos Rhenum Danubiumque trans- greſſos, Romanos in fines hoſtiliter intraſſe, oppu- gnareque iam exercitus, ripis inſidentes, perque ur- bes & uicos magnis copiis excurrere. Quapropter haud leuiter Illyricas nationes conterminas, uicinas- que Italiae, periclitari: opus eſſe igitur ipſius prae- ſentia, totoque, quantum ſecum exercitum haberet. Haec & formidinem Alexandro, & Illyricis militi- bus moeſtitiam, attulerunt, Quippe duplici ſe cala- mitate uſos intelligebant, quod & ipſi male accepti in acie aduerſus Perſas fuerant, & ſuos domi caeſos a Germanis audiebant. 2 pagivs ſetzet dieſen Triumph ins Jahr 230. in Critica annal. Bar. ad h. a. n. 4. Es iſt eine Muͤntze beym birago vorhanden, deren Reuers die Aufſchrifft zeiget: P. M. TR. P. VIII. COS. III. P. P. DE GERMANIS. Der Kaͤiſer iſt auf einem Triumph-Wagen fuͤrgeſtellet, und die Goͤt- tin des Sieges, ſetzet ihm einen Lorbeer-Crantz auf, in deſſen Mitte die Worte VIC. AVG. ſtehen. Jn der Hiſtorie findet man hievon keine ausdruͤckliche Er-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/192
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 158. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/192>, abgerufen am 27.05.2024.