Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite
Fünfftes Buch. Geschichte der Teutschen

LVIII. So glücklich Probus wieder die auswärtigen Feinde, und wieder
Die Länder
um den Rhein,
und Mosel, ha-
ben Probo ih-
ren Weinbau
zu dancken.
diejenigen, so ihm den Käiserlichen Titel streitig machen wollen, gewesen; so hat
er doch auch der Gefahr, welche einem Regiment obschwebet, das in den Händen
der Armee stehet, nicht entgehen können, sondern ist von seinen eigenen Soldaten er-
mordet worden. Teutschland hat das angenehme Andencken von ihm, daß, da er
den Weinbau in Gallien, und andern Provintzen, gestattet 1; die Weinberge um
den Rhein, und um die Mosel, und die von selbigen in die andern Teutschen Län-
der fortgepflantzet worden, ihm ihren Anbau, gleichsam wie einem andern Bac-
cho, schuldig sind. Ein alter Historicus vergleicht ihn in diesem Stücke mit Hanni-
bale, der in Africa Oel-Bäume pflantzen lassen, damit der Soldat in Friedens-
Zeit etwas zu thun, und zu verdienen hätte 2. strabo 3 schreibet von seiner
Zeit, daß in Gallien kein Wein wachse, als bis ungefähr in die Gegend
von Lyon. Doch gedenckt plinivs 4 schon der Weine, so die Biturices
gebauet. Domitianus aber hatte den Weinbau in den Provintzen verbothen 5,
wiewohl das Verboth nicht allenthalben gehalten worden 6.

LIX. Nach Probi Tode regten sich alle Barbarische Völcker am Rhein,
Teutsche Un-
ruhe unter
Caro, und Ca-
rino.
und an der Donau. Sein Nachfolger m. avrelivs, schickte seinen ältesten
Sohn, Carinum, nach Gallien 1, und gieng selbst, nebst dem jüngern, Numeria-
2

no,
1 [Beginn Spaltensatz] §. LVIII. 1. vopiscvs c. 18. Gallis omnibus,
& Hispanis, ac Britannis, hinc permisit, ut uites ha-
berent, uinumque conficerent. Ipse Almum, mon-
tem in Illyrico, circa Sirmium, militari manu fossum
lecta uite conseuit.
An statt Britannis soll es wohl
Pannoniis heissen: welche Provintz auch avreli-
vs victor
in der Stelle, so in folgender Note
angeführet wird, namentlich angiebt.
2 avpelivs victor in Caes. c. 37. Post
quam Probum, in Illyrico factum, accepere, ingenti
belli scientia, exercitandisque uarie militibus, ac du-
randa iuuentute, prope Hannibalem alterum. Nam-
que ut ille oleis, Africae pleraque, per legiones, qua-
rum otium Reipublicae atque ductoribus suspectum
rebatur; eodem modo hic Galliam, Pannoniasque, &
Moesorum colles, uinetis repleuit: postea sane quam
Barbarorum attritae gentes sunt, quae nostris prin-
cipibus, suorum scelere interfectis, inruperant; simul
caesis Saturnino, per orientem; Agrippinae Bonoso

(cum) exercitu; nam utrique dominatum tentaue-
rant, sumpta, cui duces praeerant, manu.
3 strabo L. IV. p. 268. Narbonensis Gallia
omnia fructuum genera, quae in Italia nascuntur,
profert. Inde uersus septentrionem & Cemmenum
montem progressus, solum, omnium rerum, oleo &
ficu demptis, ferax inuenies. Sed & uitis ibi non
facile uuas ad maturitatem perducit.
4 plinivs L. XIV. c. 4. Aliquando coeli aut
soli opera non fallunt uetustatem, sicubi Pecenia, &
cum ea florens uitis Biturica, acino rarior &c.
5 [Spaltenumbruch] svetonivs in Domitian. c. 7. Ne quis
in Italia nouellaret, utque in prouinciis uineta succi-
derentur.
6 v. tillemont. p. 160.
1 §. LIX. 1. vicc. in C. c. 38. Et quoniam, cognita Probi
morte, Barbarorum quisque opportuna inuaserant,
misso ad munimentum Galliae maiore filio, Numeri-
ani comitatu, in Mesopotamiam pergit protinus.
vo-
piscvs
in Caro c. 7. Vbi primum accepit Imperi-
um, consensu omnium militum bellum Persicum,
quod Probus parabat, aggressus est, Caesaribus libe-
ris nuncupatis: & ita quidem, ut Carinum ad
Gallias tuendas, cum uiris lectissimis, destinaret: se-
cum uero Numerianum adolescentem, cum lectissi-
mum, tum etiam disertissimum, duceret.
2 vopiscvs in Caro c. 8. Ingenti appara-
tu, & totis uiribus Probi, profligato magna ex par-
te bello Sarmatico, quod gerebat, contra Persas profe-
ctus, nullo sibi occurrente, Mesopotamiam cepit, & Cte-
siphontem usque peruenit:
c.
9. gedenckt er aber-
mahls dieses Sarmatischen Krieges: Bonum Prin-
cipem Carum fuisse, cum multa indicant, tum etiam
illud, quod statim adeptus Imperium, Sarmatas,
adeo morte Probi feroces, ut inuasuros se non solum
Illyricum, sed Thracias quoque, Italiamque mina-
rentur, ita inter bella patiendo contudit, ut paucis-
simis diebus Pannonias securitate donauerit, occisis
Sarmatarum XVI millibus, captis diuersi sexus XX.
millibus.
Diesen Siegen zu Ehren sind vielleicht die
ludi Sarmatici in Rom angestellet worden, derer
[Ende Spaltensatz]
vopi-
Fuͤnfftes Buch. Geſchichte der Teutſchen

LVIII. So gluͤcklich Probus wieder die auswaͤrtigen Feinde, und wieder
Die Laͤnder
um dẽ Rhein,
und Moſel, ha-
ben Probo ih-
ren Weinbau
zu dancken.
diejenigen, ſo ihm den Kaͤiſerlichen Titel ſtreitig machen wollen, geweſen; ſo hat
er doch auch der Gefahr, welche einem Regiment obſchwebet, das in den Haͤnden
der Armee ſtehet, nicht entgehen koͤnnen, ſondern iſt von ſeinen eigenen Soldaten er-
mordet worden. Teutſchland hat das angenehme Andencken von ihm, daß, da er
den Weinbau in Gallien, und andern Provintzen, geſtattet 1; die Weinberge um
den Rhein, und um die Moſel, und die von ſelbigen in die andern Teutſchen Laͤn-
der fortgepflantzet worden, ihm ihren Anbau, gleichſam wie einem andern Bac-
cho, ſchuldig ſind. Ein alter Hiſtoricus vergleicht ihn in dieſem Stuͤcke mit Hanni-
bale, der in Africa Oel-Baͤume pflantzen laſſen, damit der Soldat in Friedens-
Zeit etwas zu thun, und zu verdienen haͤtte 2. strabo 3 ſchreibet von ſeiner
Zeit, daß in Gallien kein Wein wachſe, als bis ungefaͤhr in die Gegend
von Lyon. Doch gedenckt plinivs 4 ſchon der Weine, ſo die Biturices
gebauet. Domitianus aber hatte den Weinbau in den Provintzen verbothen 5,
wiewohl das Verboth nicht allenthalben gehalten worden 6.

LIX. Nach Probi Tode regten ſich alle Barbariſche Voͤlcker am Rhein,
Teutſche Un-
ruhe unter
Caro, und Ca-
rino.
und an der Donau. Sein Nachfolger m. avrelivs, ſchickte ſeinen aͤlteſten
Sohn, Carinum, nach Gallien 1, und gieng ſelbſt, nebſt dem juͤngern, Numeria-
2

no,
1 [Beginn Spaltensatz] §. LVIII. 1. vopiscvs c. 18. Gallis omnibus,
& Hiſpanis, ac Britannis, hinc permiſit, ut uites ha-
berent, uinumque conficerent. Ipſe Almum, mon-
tem in Illyrico, circa Sirmium, militari manu foſſum
lecta uite conſeuit.
An ſtatt Britannis ſoll es wohl
Pannoniis heiſſen: welche Provintz auch avreli-
vs victor
in der Stelle, ſo in folgender Note
angefuͤhret wird, namentlich angiebt.
2 avpelivs victor in Caeſ. c. 37. Poſt
quam Probum, in Illyrico factum, accepere, ingenti
belli ſcientia, exercitandisque uarie militibus, ac du-
randa iuuentute, prope Hannibalem alterum. Nam-
que ut ille oleis, Africae pleraque, per legiones, qua-
rum otium Reipublicae atque ductoribus ſuſpectum
rebatur; eodem modo hic Galliam, Pannoniasque, &
Moeſorum colles, uinetis repleuit: poſtea ſane quam
Barbarorum attritae gentes ſunt, quae noſtris prin-
cipibus, ſuorum ſcelere interfectis, inruperant; ſimul
caeſis Saturnino, per orientem; Agrippinae Bonoſo

(cum) exercitu; nam utrique dominatum tentaue-
rant, ſumpta, cui duces praeerant, manu.
3 strabo L. IV. p. 268. Narbonenſis Gallia
omnia fructuum genera, quae in Italia naſcuntur,
profert. Inde uerſus ſeptentrionem & Cemmenum
montem progreſſus, ſolum, omnium rerum, oleo &
ficu demptis, ferax inuenies. Sed & uitis ibi non
facile uuas ad maturitatem perducit.
4 plinivs L. XIV. c. 4. Aliquando coeli aut
ſoli opera non fallunt uetuſtatem, ſicubi Pecenia, &
cum ea florens uitis Biturica, acino rarior &c.
5 [Spaltenumbruch] svetonivs in Domitian. c. 7. Ne quis
in Italia nouellaret, utque in prouinciis uineta ſucci-
derentur.
6 v. tillemont. p. 160.
1 §. LIX. 1. vicc. in C. c. 38. Et quoniam, cognita Probi
morte, Barbarorum quisque opportuna inuaſerant,
miſſo ad munimentum Galliae maiore filio, Numeri-
ani comitatu, in Meſopotamiam pergit protinus.
vo-
piscvs
in Caro c. 7. Vbi primum accepit Imperi-
um, conſenſu omnium militum bellum Perſicum,
quod Probus parabat, aggreſſus eſt, Caeſaribus libe-
ris nuncupatis: & ita quidem, ut Carinum ad
Gallias tuendas, cum uiris lectiſſimis, deſtinaret: ſe-
cum uero Numerianum adoleſcentem, cum lectiſſi-
mum, tum etiam diſertiſſimum, duceret.
2 vopiscvs in Caro c. 8. Ingenti appara-
tu, & totis uiribus Probi, profligato magna ex par-
te bello Sarmatico, quod gerebat, contra Perſas profe-
ctus, nullo ſibi occurrente, Meſopotamiam cepit, & Cte-
ſiphontem usque peruenit:
c.
9. gedenckt er aber-
mahls dieſes Sarmatiſchen Krieges: Bonum Prin-
cipem Carum fuiſſe, cum multa indicant, tum etiam
illud, quod ſtatim adeptus Imperium, Sarmatas,
adeo morte Probi feroces, ut inuaſuros ſe non ſolum
Illyricum, ſed Thracias quoque, Italiamque mina-
rentur, ita inter bella patiendo contudit, ut pauciſ-
ſimis diebus Pannonias ſecuritate donauerit, occiſis
Sarmatarum XVI millibus, captis diuerſi ſexus XX.
millibus.
Dieſen Siegen zu Ehren ſind vielleicht die
ludi Sarmatici in Rom angeſtellet worden, derer
[Ende Spaltensatz]
vopi-
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <pb facs="#f0232" n="198"/>
          <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#b">Fu&#x0364;nfftes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi> </fw><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">LVIII.</hi> So glu&#x0364;cklich <hi rendition="#aq">Probus</hi> wieder die auswa&#x0364;rtigen Feinde, und wieder<lb/><note place="left">Die La&#x0364;nder<lb/>
um de&#x0303; Rhein,<lb/>
und Mo&#x017F;el, ha-<lb/>
ben <hi rendition="#aq">Probo</hi> ih-<lb/>
ren Weinbau<lb/>
zu dancken.</note>diejenigen, &#x017F;o ihm den Ka&#x0364;i&#x017F;erlichen Titel &#x017F;treitig machen wollen, gewe&#x017F;en; &#x017F;o hat<lb/>
er doch auch der Gefahr, welche einem Regiment ob&#x017F;chwebet, das in den Ha&#x0364;nden<lb/>
der Armee &#x017F;tehet, nicht entgehen ko&#x0364;nnen, &#x017F;ondern i&#x017F;t von &#x017F;einen eigenen Soldaten er-<lb/>
mordet worden. Teut&#x017F;chland hat das angenehme Andencken von ihm, daß, da er<lb/>
den Weinbau in Gallien, und andern Provintzen, ge&#x017F;tattet <note place="foot" n="1"><cb type="start"/>
§. <hi rendition="#aq">LVIII</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">vopiscvs</hi></hi> c. 18. <hi rendition="#i">Gallis omnibus,<lb/>
&amp; Hi&#x017F;panis, ac Britannis, hinc permi&#x017F;it, ut uites ha-<lb/>
berent, uinumque conficerent. Ip&#x017F;e Almum, mon-<lb/>
tem in Illyrico, circa Sirmium, militari manu fo&#x017F;&#x017F;um<lb/>
lecta uite con&#x017F;euit.</hi></hi> An &#x017F;tatt <hi rendition="#aq">Britannis</hi> &#x017F;oll es wohl<lb/><hi rendition="#aq">Pannoniis</hi> hei&#x017F;&#x017F;en: welche Provintz auch <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avreli-<lb/>
vs victor</hi></hi></hi> in der Stelle, &#x017F;o in folgender Note<lb/>
angefu&#x0364;hret wird, namentlich angiebt.</note>; die Weinberge um<lb/>
den Rhein, und um die Mo&#x017F;el, und die von &#x017F;elbigen in die andern Teut&#x017F;chen La&#x0364;n-<lb/>
der fortgepflantzet worden, ihm ihren Anbau, gleich&#x017F;am wie einem andern Bac-<lb/>
cho, &#x017F;chuldig &#x017F;ind. Ein alter <hi rendition="#aq">Hi&#x017F;toricus</hi> vergleicht ihn in die&#x017F;em Stu&#x0364;cke mit Hanni-<lb/>
bale, der in Africa Oel-Ba&#x0364;ume pflantzen la&#x017F;&#x017F;en, damit der Soldat in Friedens-<lb/>
Zeit etwas zu thun, und zu verdienen ha&#x0364;tte <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avpelivs victor</hi></hi> in Cae&#x017F;. c. 37. <hi rendition="#i">Po&#x017F;t<lb/>
quam Probum, in Illyrico factum, accepere, ingenti<lb/>
belli &#x017F;cientia, exercitandisque uarie militibus, ac du-<lb/>
randa iuuentute, prope Hannibalem alterum. Nam-<lb/>
que ut ille oleis, Africae pleraque, per legiones, qua-<lb/>
rum otium Reipublicae atque ductoribus &#x017F;u&#x017F;pectum<lb/>
rebatur; eodem modo hic Galliam, Pannoniasque, &amp;<lb/>
Moe&#x017F;orum colles, uinetis repleuit: po&#x017F;tea &#x017F;ane quam<lb/>
Barbarorum attritae gentes &#x017F;unt, quae no&#x017F;tris prin-<lb/>
cipibus, &#x017F;uorum &#x017F;celere interfectis, inruperant; &#x017F;imul<lb/>
cae&#x017F;is Saturnino, per orientem; Agrippinae Bono&#x017F;o</hi><lb/>
(cum) <hi rendition="#i">exercitu; nam utrique dominatum tentaue-<lb/>
rant, &#x017F;umpta, cui duces praeerant, manu.</hi></hi></note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">strabo</hi></hi></hi> <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">strabo</hi></hi> L. IV. p. 268. <hi rendition="#i">Narbonen&#x017F;is Gallia<lb/>
omnia fructuum genera, quae in Italia na&#x017F;cuntur,<lb/>
profert. Inde uer&#x017F;us &#x017F;eptentrionem &amp; Cemmenum<lb/>
montem progre&#x017F;&#x017F;us, &#x017F;olum, omnium rerum, oleo &amp;<lb/>
ficu demptis, ferax inuenies. Sed &amp; uitis ibi non<lb/>
facile uuas ad maturitatem perducit.</hi></hi></note> &#x017F;chreibet von &#x017F;einer<lb/>
Zeit, daß in Gallien kein Wein wach&#x017F;e, als bis ungefa&#x0364;hr in die Gegend<lb/>
von Lyon. Doch gedenckt <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">plinivs</hi></hi></hi> <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">plinivs</hi></hi> L. XIV. c. 4. <hi rendition="#i">Aliquando coeli aut<lb/>
&#x017F;oli opera non fallunt uetu&#x017F;tatem, &#x017F;icubi Pecenia, &amp;<lb/>
cum ea florens uitis Biturica, acino rarior &amp;c.</hi></hi></note> &#x017F;chon der Weine, &#x017F;o die <hi rendition="#aq">Biturices</hi><lb/>
gebauet. <hi rendition="#aq">Domitianus</hi> aber hatte den Weinbau in den Provintzen verbothen <note place="foot" n="5"><cb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">svetonivs</hi></hi> in Domitian. c. 7. <hi rendition="#i">Ne quis<lb/>
in Italia nouellaret, utque in prouinciis uineta &#x017F;ucci-<lb/>
derentur.</hi></hi></note>,<lb/>
wiewohl das Verboth nicht allenthalben gehalten worden <note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">v. <hi rendition="#g">tillemont.</hi></hi> p.</hi> 160.</note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">LIX.</hi> Nach <hi rendition="#aq">Probi</hi> Tode regten &#x017F;ich alle Barbari&#x017F;che Vo&#x0364;lcker am Rhein,<lb/><note place="left">Teut&#x017F;che Un-<lb/>
ruhe unter<lb/><hi rendition="#aq">Caro,</hi> und <hi rendition="#aq">Ca-<lb/>
rino.</hi></note>und an der Donau. Sein Nachfolger <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">m. <hi rendition="#g">avrelivs,</hi></hi></hi> &#x017F;chickte &#x017F;einen a&#x0364;lte&#x017F;ten<lb/>
Sohn, <hi rendition="#aq">Carinum,</hi> nach Gallien <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">LIX</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">vicc.</hi> in C. c. 38. <hi rendition="#i">Et quoniam, cognita Probi<lb/>
morte, Barbarorum quisque opportuna inua&#x017F;erant,<lb/>
mi&#x017F;&#x017F;o ad munimentum Galliae maiore filio, Numeri-<lb/>
ani comitatu, in Me&#x017F;opotamiam pergit protinus.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">vo-<lb/>
piscvs</hi></hi> in Caro c. 7. <hi rendition="#i">Vbi primum accepit Imperi-<lb/>
um, con&#x017F;en&#x017F;u omnium militum bellum Per&#x017F;icum,<lb/>
quod Probus parabat, aggre&#x017F;&#x017F;us e&#x017F;t, Cae&#x017F;aribus libe-<lb/>
ris nuncupatis: &amp; ita quidem, ut Carinum ad<lb/>
Gallias tuendas, cum uiris lecti&#x017F;&#x017F;imis, de&#x017F;tinaret: &#x017F;e-<lb/>
cum uero Numerianum adole&#x017F;centem, cum lecti&#x017F;&#x017F;i-<lb/>
mum, tum etiam di&#x017F;erti&#x017F;&#x017F;imum, duceret.</hi></hi></note>, und gieng &#x017F;elb&#x017F;t, neb&#x017F;t dem ju&#x0364;ngern, <hi rendition="#aq">Numeria-</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">no,</hi></fw><lb/><note xml:id="FN232_02_01" next="#FN232_02_02" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">vopiscvs</hi></hi> in Caro c. 8. <hi rendition="#i">Ingenti appara-<lb/>
tu, &amp; totis uiribus Probi, profligato magna ex par-<lb/>
te bello Sarmatico, quod gerebat, contra Per&#x017F;as profe-<lb/>
ctus, nullo &#x017F;ibi occurrente, Me&#x017F;opotamiam cepit, &amp; Cte-<lb/>
&#x017F;iphontem usque peruenit:</hi> c.</hi> 9. gedenckt er aber-<lb/>
mahls die&#x017F;es Sarmati&#x017F;chen Krieges: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Bonum Prin-<lb/>
cipem Carum fui&#x017F;&#x017F;e, cum multa indicant, tum etiam<lb/>
illud, quod &#x017F;tatim adeptus Imperium, Sarmatas,<lb/>
adeo morte Probi feroces, ut inua&#x017F;uros &#x017F;e non &#x017F;olum<lb/>
Illyricum, &#x017F;ed Thracias quoque, Italiamque mina-<lb/>
rentur, ita inter bella patiendo contudit, ut pauci&#x017F;-<lb/>
&#x017F;imis diebus Pannonias &#x017F;ecuritate donauerit, occi&#x017F;is<lb/>
Sarmatarum XVI millibus, captis diuer&#x017F;i &#x017F;exus XX.<lb/>
millibus.</hi></hi> Die&#x017F;en Siegen zu Ehren &#x017F;ind vielleicht die<lb/><hi rendition="#aq">ludi Sarmatici</hi> in Rom ange&#x017F;tellet worden, derer<lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">vopi-</hi></hi></fw><cb type="end"/>
<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[198/0232] Fuͤnfftes Buch. Geſchichte der Teutſchen LVIII. So gluͤcklich Probus wieder die auswaͤrtigen Feinde, und wieder diejenigen, ſo ihm den Kaͤiſerlichen Titel ſtreitig machen wollen, geweſen; ſo hat er doch auch der Gefahr, welche einem Regiment obſchwebet, das in den Haͤnden der Armee ſtehet, nicht entgehen koͤnnen, ſondern iſt von ſeinen eigenen Soldaten er- mordet worden. Teutſchland hat das angenehme Andencken von ihm, daß, da er den Weinbau in Gallien, und andern Provintzen, geſtattet 1; die Weinberge um den Rhein, und um die Moſel, und die von ſelbigen in die andern Teutſchen Laͤn- der fortgepflantzet worden, ihm ihren Anbau, gleichſam wie einem andern Bac- cho, ſchuldig ſind. Ein alter Hiſtoricus vergleicht ihn in dieſem Stuͤcke mit Hanni- bale, der in Africa Oel-Baͤume pflantzen laſſen, damit der Soldat in Friedens- Zeit etwas zu thun, und zu verdienen haͤtte 2. strabo 3 ſchreibet von ſeiner Zeit, daß in Gallien kein Wein wachſe, als bis ungefaͤhr in die Gegend von Lyon. Doch gedenckt plinivs 4 ſchon der Weine, ſo die Biturices gebauet. Domitianus aber hatte den Weinbau in den Provintzen verbothen 5, wiewohl das Verboth nicht allenthalben gehalten worden 6. Die Laͤnder um dẽ Rhein, und Moſel, ha- ben Probo ih- ren Weinbau zu dancken. LIX. Nach Probi Tode regten ſich alle Barbariſche Voͤlcker am Rhein, und an der Donau. Sein Nachfolger m. avrelivs, ſchickte ſeinen aͤlteſten Sohn, Carinum, nach Gallien 1, und gieng ſelbſt, nebſt dem juͤngern, Numeria- no, 2 Teutſche Un- ruhe unter Caro, und Ca- rino. 1 §. LVIII. 1. vopiscvs c. 18. Gallis omnibus, & Hiſpanis, ac Britannis, hinc permiſit, ut uites ha- berent, uinumque conficerent. Ipſe Almum, mon- tem in Illyrico, circa Sirmium, militari manu foſſum lecta uite conſeuit. An ſtatt Britannis ſoll es wohl Pannoniis heiſſen: welche Provintz auch avreli- vs victor in der Stelle, ſo in folgender Note angefuͤhret wird, namentlich angiebt. 2 avpelivs victor in Caeſ. c. 37. Poſt quam Probum, in Illyrico factum, accepere, ingenti belli ſcientia, exercitandisque uarie militibus, ac du- randa iuuentute, prope Hannibalem alterum. Nam- que ut ille oleis, Africae pleraque, per legiones, qua- rum otium Reipublicae atque ductoribus ſuſpectum rebatur; eodem modo hic Galliam, Pannoniasque, & Moeſorum colles, uinetis repleuit: poſtea ſane quam Barbarorum attritae gentes ſunt, quae noſtris prin- cipibus, ſuorum ſcelere interfectis, inruperant; ſimul caeſis Saturnino, per orientem; Agrippinae Bonoſo (cum) exercitu; nam utrique dominatum tentaue- rant, ſumpta, cui duces praeerant, manu. 3 strabo L. IV. p. 268. Narbonenſis Gallia omnia fructuum genera, quae in Italia naſcuntur, profert. Inde uerſus ſeptentrionem & Cemmenum montem progreſſus, ſolum, omnium rerum, oleo & ficu demptis, ferax inuenies. Sed & uitis ibi non facile uuas ad maturitatem perducit. 4 plinivs L. XIV. c. 4. Aliquando coeli aut ſoli opera non fallunt uetuſtatem, ſicubi Pecenia, & cum ea florens uitis Biturica, acino rarior &c. 5 svetonivs in Domitian. c. 7. Ne quis in Italia nouellaret, utque in prouinciis uineta ſucci- derentur. 6 v. tillemont. p. 160. 1 §. LIX. 1. vicc. in C. c. 38. Et quoniam, cognita Probi morte, Barbarorum quisque opportuna inuaſerant, miſſo ad munimentum Galliae maiore filio, Numeri- ani comitatu, in Meſopotamiam pergit protinus. vo- piscvs in Caro c. 7. Vbi primum accepit Imperi- um, conſenſu omnium militum bellum Perſicum, quod Probus parabat, aggreſſus eſt, Caeſaribus libe- ris nuncupatis: & ita quidem, ut Carinum ad Gallias tuendas, cum uiris lectiſſimis, deſtinaret: ſe- cum uero Numerianum adoleſcentem, cum lectiſſi- mum, tum etiam diſertiſſimum, duceret. 2 vopiscvs in Caro c. 8. Ingenti appara- tu, & totis uiribus Probi, profligato magna ex par- te bello Sarmatico, quod gerebat, contra Perſas profe- ctus, nullo ſibi occurrente, Meſopotamiam cepit, & Cte- ſiphontem usque peruenit: c. 9. gedenckt er aber- mahls dieſes Sarmatiſchen Krieges: Bonum Prin- cipem Carum fuiſſe, cum multa indicant, tum etiam illud, quod ſtatim adeptus Imperium, Sarmatas, adeo morte Probi feroces, ut inuaſuros ſe non ſolum Illyricum, ſed Thracias quoque, Italiamque mina- rentur, ita inter bella patiendo contudit, ut pauciſ- ſimis diebus Pannonias ſecuritate donauerit, occiſis Sarmatarum XVI millibus, captis diuerſi ſexus XX. millibus. Dieſen Siegen zu Ehren ſind vielleicht die ludi Sarmatici in Rom angeſtellet worden, derer vopi-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/232
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 198. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/232>, abgerufen am 27.05.2024.