Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Sechstes Buch. Geschichte der Teutschen
setzen, als die Alemannen die Städte in Ober-Germanien. Iulianus nahm
den Ort ohne Mühe ein, und gab in selbiger Gegend den Römischen Waffen
ein solches Ansehen, daß die Fränckischen Printzen sich zu einem Stillstand
bequehmeten 2. Worauf er über Trier nach Sens gieng, um den Winter daselbst
zuzubringen, da ihn eine Teutsche Partie bey nahe aufgehoben hätte 3.

XLVI. Constantius that im Jahr 357. eine Reise nach Rom, und zog
Constantius
hat mit den
Sveven, Qua-
den &c. zu
thun.
daselbst den 28. Aprilis gleichsam im Triumph ein. Ungeachtet Rom die Haupt-
Stadt des Kaiserthums geblieben war, und von seiner alten Pracht so viel übrig
hatte, daß Constantius selbst gestehen muste, der Augenschein überträffe alles,
was er von dessen Schönheit und Wunderstücken gehöret, so hatte es doch biß-
her noch nicht die Ehre gehabt, den Kaiser gegenwärtig zu sehen 1. Er konte auch
ietzo nicht so lange da bleiben, als er gewünschet hätte. Denn die Sveven
waren in Rätien; die Quaden in Valeriam; und die Sarmaten in Pannoniam
secundam,
und Moesiam superiorem eingefallen: so daß er befürchten muste,
die Donau möchte eben in solche Verwirrung, als kurtz vorher der Rhein, gera-
then. Er brach also den 29. Maii von Rom auf, und gieng zu Ausgang des
Jahres über Trident ins Illyricum 2, da er die Ruhe der Provintzen ohne vieles
Blut vergiessen, sowohl gegen die Qvaden, als Jazygen 3, herstellete.

XLVII. Jndessen hatte Iulianus + am Ober-Rhein Ehre eingeleget.
+ A. C. 357.Die Alemannen waren durch die Schlacht bey Brumt nicht so geschwächet wor-

den,
2 [Beginn Spaltensatz] idem l. c. Igitur Agrippinam ingressus, non
ante motus est exinde, quam Francorum regibus fu-
rore mitescente perterritis, paceni firmaret, rei-
publicae interim profuturam, & urbem reciperet
munitissimam.
Dieser Ort ist vielleicht von der Stadt
Trier zu verstehen, sowohl als was libanivs p.
272. B. C.
saget: Alii ad barbarorum insulas, quas
Rhenus facit, confugere, ad uenatum natantium
& nauigantium nostrorum. Postea illorum peco-
ribus urbes epulabantur: quinetiam e duabus ciuita-
tibus amplissimis hanc quidem cum denis millibus
obstaculorum obiectam
; aliam uero recens uno auditu
exinanitam & iacentem reperisset, uni ad restau-
rationem manum porrexit, & ad custodiam prae-
sidia decreuit; alteram adeo destitutam omnibus,
ut unde non esset lex cogeretur alere, meliori spe
consolatus est. Haec cum uideret quidam non modicae
barbarorum cohortis imperator, commode ratus
subsidium misit, quasi non ualde perperam egerit,
& foedera probans, seque auxiliaturum dicens. ut
uisum est aliquid proferre breui tempore paciscitur,
aequiorem reddens eum formidine secundorum.

tillemont
meynet p. 804. daß Trier oder Ton-
gren zu verstehen seyn. Die Muthmassung von Ton-
gren wäre nicht unwahrscheinlich, wenn nur nicht
selbiger Ort, vermöge der aus ammian. mar-
cellino
angeführten Stelle, gäntzlich zerstöhrt
[Spaltenumbruch] gewesen zu seyn schiene. ivlianvs ad Atheni-
ens. p. 278. D.
sagt, die Teutschen hätten 45. Städte
in Gallien inne gehabt: Ex quo Constantius, existi-
mans, Gallicanam rem maiora paulo incrementa
capturam, sed non ad tantam mutationem esse uen-
turam, regendos mihi exercitus ineunte uere tradi-
dit. Ergo adultis iam frugibus castra moui, in-
numera Germanorum multitudine, circum euersa
per Gallias oppida, commorante. Quorum numerus
oppidorum ad quinque & quadraginta peruenerat:
burgis & castellis minoribus omissis: agri uero,
quem cis Rhenum obtinebant barbari, tantum erat
spatium, quantum a fontibus illius ad oceanum
usque porrigitur: postremi autem illorum, ac sini-
bus nostris citimi, trecentis a Rheni ripa stadiis
distabant: sed triplo adhuc amplior regio popula-
tionibus illorum & excursionibus uasta erat &
inculta; ubi ne pascendi quidem potestas Gallis
fieret. Erant & urbes aliquot oppidanis uacuae,
etsi nondum uicinos haberent barbaros. His ego
calamitatibus uexatam & afflictam nactus Galliam,
primum Agrippinam recuperaui, urbem ad Rhenum
sitam, quae ante menses circiter decem in potesta-
tem hostium uenerat; nec non Argentoratum uici-
num castellum ad Vosegi radices.
3 amm. marcell. l. c. cap. 4. Haec solli-
cite perpensantem hostilis aggreditur multitudo,

[Ende Spaltensatz]
oppidi
1
2
3

Sechſtes Buch. Geſchichte der Teutſchen
ſetzen, als die Alemannen die Staͤdte in Ober-Germanien. Iulianus nahm
den Ort ohne Muͤhe ein, und gab in ſelbiger Gegend den Roͤmiſchen Waffen
ein ſolches Anſehen, daß die Fraͤnckiſchen Printzen ſich zu einem Stillſtand
bequehmeten 2. Worauf er uͤber Trier nach Sens gieng, um den Winter daſelbſt
zuzubringen, da ihn eine Teutſche Partie bey nahe aufgehoben haͤtte 3.

XLVI. Conſtantius that im Jahr 357. eine Reiſe nach Rom, und zog
Conſtantius
hat mit den
Sveven, Qua-
den &c. zu
thun.
daſelbſt den 28. Aprilis gleichſam im Triumph ein. Ungeachtet Rom die Haupt-
Stadt des Kaiſerthums geblieben war, und von ſeiner alten Pracht ſo viel uͤbrig
hatte, daß Conſtantius ſelbſt geſtehen muſte, der Augenſchein uͤbertraͤffe alles,
was er von deſſen Schoͤnheit und Wunderſtuͤcken gehoͤret, ſo hatte es doch biß-
her noch nicht die Ehre gehabt, den Kaiſer gegenwaͤrtig zu ſehen 1. Er konte auch
ietzo nicht ſo lange da bleiben, als er gewuͤnſchet haͤtte. Denn die Sveven
waren in Raͤtien; die Quaden in Valeriam; und die Sarmaten in Pannoniam
ſecundam,
und Moeſiam ſuperiorem eingefallen: ſo daß er befuͤrchten muſte,
die Donau moͤchte eben in ſolche Verwirrung, als kurtz vorher der Rhein, gera-
then. Er brach alſo den 29. Maii von Rom auf, und gieng zu Ausgang des
Jahres uͤber Trident ins Illyricum 2, da er die Ruhe der Provintzen ohne vieles
Blut vergieſſen, ſowohl gegen die Qvaden, als Jazygen 3, herſtellete.

XLVII. Jndeſſen hatte Iulianus † am Ober-Rhein Ehre eingeleget.
A. C. 357.Die Alemannen waren durch die Schlacht bey Brumt nicht ſo geſchwaͤchet wor-

den,
2 [Beginn Spaltensatz] idem l. c. Igitur Agrippinam ingreſſus, non
ante motus eſt exinde, quam Francorum regibus fu-
rore miteſcente perterritis, paceni firmaret, rei-
publicae interim profuturam, & urbem reciperet
munitiſſimam.
Dieſer Ort iſt vielleicht von der Stadt
Trier zu verſtehen, ſowohl als was libanivs p.
272. B. C.
ſaget: Alii ad barbarorum inſulas, quas
Rhenus facit, confugere, ad uenatum natantium
& nauigantium noſtrorum. Poſtea illorum peco-
ribus urbes epulabantur: quinetiam e duabus ciuita-
tibus ampliſſimis hanc quidem cum denis millibus
obſtaculorum obiectam
; aliam uero recens uno auditu
exinanitam & iacentem reperiſſet, uni ad reſtau-
rationem manum porrexit, & ad cuſtodiam prae-
ſidia decreuit; alteram adeo deſtitutam omnibus,
ut unde non eſſet lex cogeretur alere, meliori ſpe
conſolatus eſt. Haec cum uideret quidam non modicae
barbarorum cohortis imperator, commode ratus
ſubſidium miſit, quaſi non ualde perperam egerit,
& foedera probans, ſeque auxiliaturum dicens. ut
uiſum eſt aliquid proferre breui tempore paciſcitur,
aequiorem reddens eum formidine ſecundorum.

tillemont
meynet p. 804. daß Trier oder Ton-
gren zu verſtehen ſeyn. Die Muthmaſſung von Ton-
gren waͤre nicht unwahrſcheinlich, wenn nur nicht
ſelbiger Ort, vermoͤge der aus ammian. mar-
cellino
angefuͤhrten Stelle, gaͤntzlich zerſtoͤhrt
[Spaltenumbruch] geweſen zu ſeyn ſchiene. ivlianvs ad Atheni-
ens. p. 278. D.
ſagt, die Teutſchen haͤtten 45. Staͤdte
in Gallien inne gehabt: Ex quo Conſtantius, exiſti-
mans, Gallicanam rem maiora paulo incrementa
capturam, ſed non ad tantam mutationem eſſe uen-
turam, regendos mihi exercitus ineunte uere tradi-
dit. Ergo adultis iam frugibus caſtra moui, in-
numera Germanorum multitudine, circum euerſa
per Gallias oppida, commorante. Quorum numerus
oppidorum ad quinque & quadraginta peruenerat:
burgis & caſtellis minoribus omiſſis: agri uero,
quem cis Rhenum obtinebant barbari, tantum erat
ſpatium, quantum a fontibus illius ad oceanum
usque porrigitur: poſtremi autem illorum, ac ſini-
bus noſtris citimi, trecentis a Rheni ripa ſtadiis
diſtabant: ſed triplo adhuc amplior regio popula-
tionibus illorum & excurſionibus uaſta erat &
inculta; ubi ne paſcendi quidem poteſtas Gallis
fieret. Erant & urbes aliquot oppidanis uacuae,
etſi nondum uicinos haberent barbaros. His ego
calamitatibus uexatam & afflictam nactus Galliam,
primum Agrippinam recuperaui, urbem ad Rhenum
ſitam, quae ante menſes circiter decem in poteſta-
tem hoſtium uenerat; nec non Argentoratum uici-
num caſtellum ad Voſegi radices.
3 amm. marcell. l. c. cap. 4. Haec ſolli-
cite perpenſantem hoſtilis aggreditur multitudo,

[Ende Spaltensatz]
oppidi
1
2
3
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0280" n="246"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Sech&#x017F;tes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
&#x017F;etzen, als die Alemannen die Sta&#x0364;dte in Ober-Germanien. <hi rendition="#aq">Iulianus</hi> nahm<lb/>
den Ort ohne Mu&#x0364;he ein, und gab in &#x017F;elbiger Gegend den Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Waffen<lb/>
ein &#x017F;olches An&#x017F;ehen, daß die Fra&#x0364;ncki&#x017F;chen Printzen &#x017F;ich zu einem Still&#x017F;tand<lb/>
bequehmeten <note place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> l. c. <hi rendition="#i">Igitur Agrippinam ingre&#x017F;&#x017F;us, non<lb/>
ante motus e&#x017F;t exinde, quam Francorum regibus fu-<lb/>
rore mite&#x017F;cente perterritis, paceni firmaret, rei-<lb/>
publicae interim profuturam, &amp; urbem reciperet<lb/>
muniti&#x017F;&#x017F;imam.</hi></hi> Die&#x017F;er Ort i&#x017F;t vielleicht von der Stadt<lb/>
Trier zu ver&#x017F;tehen, &#x017F;owohl als was <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">libanivs</hi></hi> p.<lb/>
272. B. C.</hi> &#x017F;aget: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Alii ad barbarorum in&#x017F;ulas, quas<lb/>
Rhenus facit, confugere, ad uenatum natantium<lb/>
&amp; nauigantium no&#x017F;trorum. Po&#x017F;tea illorum peco-<lb/>
ribus urbes epulabantur: quinetiam e duabus ciuita-<lb/>
tibus ampli&#x017F;&#x017F;imis hanc quidem cum denis millibus<lb/>
ob&#x017F;taculorum obiectam</hi>; <hi rendition="#i">aliam uero recens uno auditu<lb/>
exinanitam &amp; iacentem reperi&#x017F;&#x017F;et, uni ad re&#x017F;tau-<lb/>
rationem manum porrexit, &amp; ad cu&#x017F;todiam prae-<lb/>
&#x017F;idia decreuit; alteram adeo de&#x017F;titutam omnibus,<lb/>
ut unde non e&#x017F;&#x017F;et lex cogeretur alere, meliori &#x017F;pe<lb/>
con&#x017F;olatus e&#x017F;t. Haec cum uideret quidam non modicae<lb/>
barbarorum cohortis imperator, commode ratus<lb/>
&#x017F;ub&#x017F;idium mi&#x017F;it, qua&#x017F;i non ualde perperam egerit,<lb/>
&amp; foedera probans, &#x017F;eque auxiliaturum dicens. ut<lb/>
ui&#x017F;um e&#x017F;t aliquid proferre breui tempore paci&#x017F;citur,<lb/>
aequiorem reddens eum formidine &#x017F;ecundorum.</hi><lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tillemont</hi></hi></hi> meynet <hi rendition="#aq">p.</hi> 804. daß Trier oder Ton-<lb/>
gren zu ver&#x017F;tehen &#x017F;eyn. Die Muthma&#x017F;&#x017F;ung von Ton-<lb/>
gren wa&#x0364;re nicht unwahr&#x017F;cheinlich, wenn nur nicht<lb/>
&#x017F;elbiger Ort, vermo&#x0364;ge der aus <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ammian. mar-<lb/>
cellino</hi></hi></hi> angefu&#x0364;hrten Stelle, ga&#x0364;ntzlich zer&#x017F;to&#x0364;hrt<lb/><cb/>
gewe&#x017F;en zu &#x017F;eyn &#x017F;chiene. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ivlianvs</hi></hi> ad Atheni-<lb/>
ens. p. 278. D.</hi> &#x017F;agt, die Teut&#x017F;chen ha&#x0364;tten 45. Sta&#x0364;dte<lb/>
in Gallien inne gehabt: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Ex quo Con&#x017F;tantius, exi&#x017F;ti-<lb/>
mans, Gallicanam rem maiora paulo incrementa<lb/>
capturam, &#x017F;ed non ad tantam mutationem e&#x017F;&#x017F;e uen-<lb/>
turam, regendos mihi exercitus ineunte uere tradi-<lb/>
dit. Ergo adultis iam frugibus ca&#x017F;tra moui, in-<lb/>
numera Germanorum multitudine, circum euer&#x017F;a<lb/>
per Gallias oppida, commorante. Quorum numerus<lb/>
oppidorum ad quinque &amp; quadraginta peruenerat:<lb/>
burgis &amp; ca&#x017F;tellis minoribus omi&#x017F;&#x017F;is: agri uero,<lb/>
quem cis Rhenum obtinebant barbari, tantum erat<lb/>
&#x017F;patium, quantum a fontibus illius ad oceanum<lb/>
usque porrigitur: po&#x017F;tremi autem illorum, ac &#x017F;ini-<lb/>
bus no&#x017F;tris citimi, trecentis a Rheni ripa &#x017F;tadiis<lb/>
di&#x017F;tabant: &#x017F;ed triplo adhuc amplior regio popula-<lb/>
tionibus illorum &amp; excur&#x017F;ionibus ua&#x017F;ta erat &amp;<lb/>
inculta; ubi ne pa&#x017F;cendi quidem pote&#x017F;tas Gallis<lb/>
fieret. Erant &amp; urbes aliquot oppidanis uacuae,<lb/>
et&#x017F;i nondum uicinos haberent barbaros. His ego<lb/>
calamitatibus uexatam &amp; afflictam nactus Galliam,<lb/>
primum Agrippinam recuperaui, urbem ad Rhenum<lb/>
&#x017F;itam, quae ante men&#x017F;es circiter decem in pote&#x017F;ta-<lb/>
tem ho&#x017F;tium uenerat; nec non Argentoratum uici-<lb/>
num ca&#x017F;tellum ad Vo&#x017F;egi radices.</hi></hi></note>. Worauf er u&#x0364;ber Trier nach <hi rendition="#aq">Sens</hi> gieng, um den Winter da&#x017F;elb&#x017F;t<lb/>
zuzubringen, da ihn eine Teut&#x017F;che Partie bey nahe aufgehoben ha&#x0364;tte <note xml:id="FN280_03_01" next="#FN280_03_02" place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">amm. marcell.</hi></hi> l. c. cap. 4. <hi rendition="#i">Haec &#x017F;olli-<lb/>
cite perpen&#x017F;antem ho&#x017F;tilis aggreditur multitudo,</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">oppidi</hi></hi></fw><cb type="end"/></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XLVI. Con&#x017F;tantius</hi> that im Jahr 357. eine Rei&#x017F;e nach Rom, und zog<lb/><note place="left"><hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantius</hi><lb/>
hat mit den<lb/>
Sveven, Qua-<lb/>
den <hi rendition="#aq">&amp;c.</hi> zu<lb/>
thun.</note>da&#x017F;elb&#x017F;t den 28. <hi rendition="#aq">Aprilis</hi> gleich&#x017F;am im Triumph ein. Ungeachtet Rom die Haupt-<lb/>
Stadt des Kai&#x017F;erthums geblieben war, und von &#x017F;einer alten Pracht &#x017F;o viel u&#x0364;brig<lb/>
hatte, daß <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantius</hi> &#x017F;elb&#x017F;t ge&#x017F;tehen mu&#x017F;te, der Augen&#x017F;chein u&#x0364;bertra&#x0364;ffe alles,<lb/>
was er von de&#x017F;&#x017F;en Scho&#x0364;nheit und Wunder&#x017F;tu&#x0364;cken geho&#x0364;ret, &#x017F;o hatte es doch biß-<lb/>
her noch nicht die Ehre gehabt, den Kai&#x017F;er gegenwa&#x0364;rtig zu &#x017F;ehen <note xml:id="FN280_01_01" next="#FN280_01_02" place="foot" n="1"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>. Er konte auch<lb/>
ietzo nicht &#x017F;o lange da bleiben, als er gewu&#x0364;n&#x017F;chet ha&#x0364;tte. Denn die Sveven<lb/>
waren in Ra&#x0364;tien; die Quaden in <hi rendition="#aq">Valeriam;</hi> und die Sarmaten in <hi rendition="#aq">Pannoniam<lb/>
&#x017F;ecundam,</hi> und <hi rendition="#aq">Moe&#x017F;iam &#x017F;uperiorem</hi> eingefallen: &#x017F;o daß er befu&#x0364;rchten mu&#x017F;te,<lb/>
die Donau mo&#x0364;chte eben in &#x017F;olche Verwirrung, als kurtz vorher der Rhein, gera-<lb/>
then. Er brach al&#x017F;o den 29. <hi rendition="#aq">Maii</hi> von Rom auf, und gieng zu Ausgang des<lb/>
Jahres u&#x0364;ber Trident ins <hi rendition="#aq">Illyricum</hi> <note xml:id="FN280_02_01" next="#FN280_02_02" place="foot" n="2"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>, da er die Ruhe der Provintzen ohne vieles<lb/>
Blut vergie&#x017F;&#x017F;en, &#x017F;owohl gegen die Qvaden, als Jazygen <note xml:id="FN280_03b_01" next="#FN280_03b_02" place="foot" n="3"/>, her&#x017F;tellete.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XLVII.</hi> Jnde&#x017F;&#x017F;en hatte <hi rendition="#aq">Iulianus</hi> &#x2020; am Ober-Rhein Ehre eingeleget.<lb/><note place="left">&#x2020; <hi rendition="#aq">A. C.</hi> 357.</note>Die Alemannen waren durch die Schlacht bey <hi rendition="#aq">Brumt</hi> nicht &#x017F;o ge&#x017F;chwa&#x0364;chet wor-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">den,</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[246/0280] Sechſtes Buch. Geſchichte der Teutſchen ſetzen, als die Alemannen die Staͤdte in Ober-Germanien. Iulianus nahm den Ort ohne Muͤhe ein, und gab in ſelbiger Gegend den Roͤmiſchen Waffen ein ſolches Anſehen, daß die Fraͤnckiſchen Printzen ſich zu einem Stillſtand bequehmeten 2. Worauf er uͤber Trier nach Sens gieng, um den Winter daſelbſt zuzubringen, da ihn eine Teutſche Partie bey nahe aufgehoben haͤtte 3. XLVI. Conſtantius that im Jahr 357. eine Reiſe nach Rom, und zog daſelbſt den 28. Aprilis gleichſam im Triumph ein. Ungeachtet Rom die Haupt- Stadt des Kaiſerthums geblieben war, und von ſeiner alten Pracht ſo viel uͤbrig hatte, daß Conſtantius ſelbſt geſtehen muſte, der Augenſchein uͤbertraͤffe alles, was er von deſſen Schoͤnheit und Wunderſtuͤcken gehoͤret, ſo hatte es doch biß- her noch nicht die Ehre gehabt, den Kaiſer gegenwaͤrtig zu ſehen 1. Er konte auch ietzo nicht ſo lange da bleiben, als er gewuͤnſchet haͤtte. Denn die Sveven waren in Raͤtien; die Quaden in Valeriam; und die Sarmaten in Pannoniam ſecundam, und Moeſiam ſuperiorem eingefallen: ſo daß er befuͤrchten muſte, die Donau moͤchte eben in ſolche Verwirrung, als kurtz vorher der Rhein, gera- then. Er brach alſo den 29. Maii von Rom auf, und gieng zu Ausgang des Jahres uͤber Trident ins Illyricum 2, da er die Ruhe der Provintzen ohne vieles Blut vergieſſen, ſowohl gegen die Qvaden, als Jazygen 3, herſtellete. Conſtantius hat mit den Sveven, Qua- den &c. zu thun. XLVII. Jndeſſen hatte Iulianus † am Ober-Rhein Ehre eingeleget. Die Alemannen waren durch die Schlacht bey Brumt nicht ſo geſchwaͤchet wor- den, † A. C. 357. 2 idem l. c. Igitur Agrippinam ingreſſus, non ante motus eſt exinde, quam Francorum regibus fu- rore miteſcente perterritis, paceni firmaret, rei- publicae interim profuturam, & urbem reciperet munitiſſimam. Dieſer Ort iſt vielleicht von der Stadt Trier zu verſtehen, ſowohl als was libanivs p. 272. B. C. ſaget: Alii ad barbarorum inſulas, quas Rhenus facit, confugere, ad uenatum natantium & nauigantium noſtrorum. Poſtea illorum peco- ribus urbes epulabantur: quinetiam e duabus ciuita- tibus ampliſſimis hanc quidem cum denis millibus obſtaculorum obiectam; aliam uero recens uno auditu exinanitam & iacentem reperiſſet, uni ad reſtau- rationem manum porrexit, & ad cuſtodiam prae- ſidia decreuit; alteram adeo deſtitutam omnibus, ut unde non eſſet lex cogeretur alere, meliori ſpe conſolatus eſt. Haec cum uideret quidam non modicae barbarorum cohortis imperator, commode ratus ſubſidium miſit, quaſi non ualde perperam egerit, & foedera probans, ſeque auxiliaturum dicens. ut uiſum eſt aliquid proferre breui tempore paciſcitur, aequiorem reddens eum formidine ſecundorum. tillemont meynet p. 804. daß Trier oder Ton- gren zu verſtehen ſeyn. Die Muthmaſſung von Ton- gren waͤre nicht unwahrſcheinlich, wenn nur nicht ſelbiger Ort, vermoͤge der aus ammian. mar- cellino angefuͤhrten Stelle, gaͤntzlich zerſtoͤhrt geweſen zu ſeyn ſchiene. ivlianvs ad Atheni- ens. p. 278. D. ſagt, die Teutſchen haͤtten 45. Staͤdte in Gallien inne gehabt: Ex quo Conſtantius, exiſti- mans, Gallicanam rem maiora paulo incrementa capturam, ſed non ad tantam mutationem eſſe uen- turam, regendos mihi exercitus ineunte uere tradi- dit. Ergo adultis iam frugibus caſtra moui, in- numera Germanorum multitudine, circum euerſa per Gallias oppida, commorante. Quorum numerus oppidorum ad quinque & quadraginta peruenerat: burgis & caſtellis minoribus omiſſis: agri uero, quem cis Rhenum obtinebant barbari, tantum erat ſpatium, quantum a fontibus illius ad oceanum usque porrigitur: poſtremi autem illorum, ac ſini- bus noſtris citimi, trecentis a Rheni ripa ſtadiis diſtabant: ſed triplo adhuc amplior regio popula- tionibus illorum & excurſionibus uaſta erat & inculta; ubi ne paſcendi quidem poteſtas Gallis fieret. Erant & urbes aliquot oppidanis uacuae, etſi nondum uicinos haberent barbaros. His ego calamitatibus uexatam & afflictam nactus Galliam, primum Agrippinam recuperaui, urbem ad Rhenum ſitam, quae ante menſes circiter decem in poteſta- tem hoſtium uenerat; nec non Argentoratum uici- num caſtellum ad Voſegi radices. 3 amm. marcell. l. c. cap. 4. Haec ſolli- cite perpenſantem hoſtilis aggreditur multitudo, oppidi 1 2 3

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/280
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 246. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/280>, abgerufen am 02.06.2024.