Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Ende der mit IVLIANO geführten Kriege.
steigen, und was man in der Eyl anträfe, anzuzünden. Da nun die Aleman-
nen großen Rauch zur rechten des Mayns sahen, und in der Meynung, die
feindliche Gewalt wäre daselbst am stärcksten, über den Fluß setzeten; rückte
Iulianus zur Lincken fort, und ließ alles, was unterwegens vorkam, plündern,
und in Brand stecken, bis er einen dicken unwegsamen Wald vor sich sahe, da-
von der Speshard noch ein Stück zu seyn scheinet. Hier fande er die Zugänge
verhauen, und da es schon späte im Jahr *, alles voller Schnee. Weil er also
nicht weiter fortrücken konte, unternahm er, die Vestung, so Traianus vormahls,
ungefehr in selbiger Gegend, anlegen lassen, wieder anzurichten. Währender
dieser Beschäfftigung schickten drey Alemannische Fürsten, die ihre Länder in der
Nähe hatten, und es bißher mit Chnodomario gehalten, Gesandten, um Friede
zu handeln. Iulianus stund ihnen aber nichts weiter, als einen Sillstand von
10. Monathen, zu; ließ einige Besatzung in der neuen Vestung, und führte seine
Völcker über den Rhein zurücke 1: und zwar mit solchem Ruhme, daß ammi-
anvs marcellinvs
diesen Feldzug den Punischen, und Cimbrischen
Siegen an die Seite setzet.

LIII. Er nahm seinen Weg nach Paris, da er den Winter zubringen wolte.Schlägt auf
dem Rückwege
ein Heer der
Francken.

Unterwegens traf Seuerus, General über die Reuterey, der über Cöln und
Jülich nach Rheims zog, ein Heer Francken an, so allem Ansehen nach Salii
und Attuarii waren, als welche die nähesten mögen gewesen seyn, und welche
währender Zeit, daß die Römische Armee in Alemannien gestanden, gute Beute

zu machen
[Beginn Spaltensatz] iugulare fas erat: neque tota Gallia traducere, ac
per urbes ostentare, & Chnodomarii calamitatibus
insultare prohibebat quispiam. Verum nihil borum
committendum putaui; sed ipsum statim ad Constan-
tium misi, cum is commodum e Quadis ac Sar-
matis rediret. Ita contigit, ut cum ego dimicassem,
ille solum iter fecisset, & cum Istri accolis pacisice
collocutus esset, non ego, sed ille triumpharit.
li-
banivs
gedenckt in Or. parentali in Iulianum
c.
27. 28. und 29. dieses Treffens, und insonderheit c.
29. wie Julianus Chnodomarium gehalten: p. 254. f.
Virum autem istum caesar, cum ob ea, quae ausus
fuerat, rationem reddere iubebat, tam diu quidem
magni fecit, quam diu prudenti atque decente ille
utebatur oratione. Cum autem postremo abiecta
quaedam & humilia prioribus sermonibus suis, ge-
nerosam mentem spirantibus, adiiceret, seque de
capite metuere proderet, suaeque salutis
(supplex)
mentionem faceret, odio quasi illum fuit prosecutus.
Grauius tamen nihil in eum statuit, nec in uincula
eum coniecit, uerecunde secunda sua, qua tum ute-
batur, fortuna usus, & secum probe considerans,
quantum unica dies potucrit efficere.
* §. LII. * Aequinoctio quippe autumnali
exacto.
1 marcellinvs L. XVII. c. 1. Et dum nullus
[Spaltenumbruch] obsisteret, munimentum, quod in Alamannorum solo
conditum Traianus suo nomine uoluit appellari,
dudum uiolentius oppugnatum, tumultuario studio
reparatum est: locatisque ibi pro tempore desenso-
ribus, ex barbarorum uisceribus alimenta congesta
sunt. Quae illi maturata ad suam perniciem con-
templantes, metuque rei peractae uolucriter con-
gregati, precibus & humilitate suprema petiere
missis oratorihus pacem. Quam caesar omni consi-
liorum uia firmata, causatus uerisimilia plurima,
per decem mensium tribuit interuallum: id nimirum
solerti colligens mente, quod castra, supra quam
optari potuit occupata sine obstaculo, tormentis
muralibus, & apparatu ualido deberent communiri.
Hac fiducia tres immanissimi reges uenerunt, tandem
aliquando iam trepidi, ex his qui misere uictis apud
Argentoratum auxilia, iurantes conceptis ritu
patrio uerbis, nihil inquietum acturos, sed foedera
ad praestitutum usque diem, quia id nostris placu-
erat, cum munimento seruaturos intacto, frugesque
portaturos humeris, si defuisse sibi docuerint de-
fensores: quod utrumque metu persidiam frenante
fecerunt.
Wo dieses Monumentum Traiani eigent-
lich gestanden, ist so genau nicht auszumachen: in-
dessen aber doch gewiß, daß es lindenbrogi-
vs
nicht getroffen, wenn er meynet, es sey Colonia
[Ende Spaltensatz]
Traiana
J i 2

bis zu Ende der mit IVLIANO gefuͤhrten Kriege.
ſteigen, und was man in der Eyl antraͤfe, anzuzuͤnden. Da nun die Aleman-
nen großen Rauch zur rechten des Mayns ſahen, und in der Meynung, die
feindliche Gewalt waͤre daſelbſt am ſtaͤrckſten, uͤber den Fluß ſetzeten; ruͤckte
Iulianus zur Lincken fort, und ließ alles, was unterwegens vorkam, pluͤndern,
und in Brand ſtecken, bis er einen dicken unwegſamen Wald vor ſich ſahe, da-
von der Speshard noch ein Stuͤck zu ſeyn ſcheinet. Hier fande er die Zugaͤnge
verhauen, und da es ſchon ſpaͤte im Jahr *, alles voller Schnee. Weil er alſo
nicht weiter fortruͤcken konte, unternahm er, die Veſtung, ſo Traianus vormahls,
ungefehr in ſelbiger Gegend, anlegen laſſen, wieder anzurichten. Waͤhrender
dieſer Beſchaͤfftigung ſchickten drey Alemanniſche Fuͤrſten, die ihre Laͤnder in der
Naͤhe hatten, und es bißher mit Chnodomario gehalten, Geſandten, um Friede
zu handeln. Iulianus ſtund ihnen aber nichts weiter, als einen Sillſtand von
10. Monathen, zu; ließ einige Beſatzung in der neuen Veſtung, und fuͤhrte ſeine
Voͤlcker uͤber den Rhein zuruͤcke 1: und zwar mit ſolchem Ruhme, daß ammi-
anvs marcellinvs
dieſen Feldzug den Puniſchen, und Cimbriſchen
Siegen an die Seite ſetzet.

LIII. Er nahm ſeinen Weg nach Paris, da er den Winter zubringen wolte.Schlaͤgt auf
dem Ruͤckwege
ein Heer der
Francken.

Unterwegens traf Seuerus, General uͤber die Reuterey, der uͤber Coͤln und
Juͤlich nach Rheims zog, ein Heer Francken an, ſo allem Anſehen nach Salii
und Attuarii waren, als welche die naͤheſten moͤgen geweſen ſeyn, und welche
waͤhrender Zeit, daß die Roͤmiſche Armee in Alemannien geſtanden, gute Beute

zu machen
[Beginn Spaltensatz] iugulare fas erat: neque tota Gallia traducere, ac
per urbes oſtentare, & Chnodomarii calamitatibus
inſultare prohibebat quiſpiam. Verum nihil borum
committendum putaui; ſed ipſum ſtatim ad Conſtan-
tium miſi, cum is commodum e Quadis ac Sar-
matis rediret. Ita contigit, ut cum ego dimicaſſem,
ille ſolum iter feciſſet, & cum Iſtri accolis paciſice
collocutus eſſet, non ego, ſed ille triumpharit.
li-
banivs
gedenckt in Or. parentali in Iulianum
c.
27. 28. und 29. dieſes Treffens, und inſonderheit c.
29. wie Julianus Chnodomarium gehalten: p. 254. f.
Virum autem iſtum caeſar, cum ob ea, quae auſus
fuerat, rationem reddere iubebat, tam diu quidem
magni fecit, quam diu prudenti atque decente ille
utebatur oratione. Cum autem poſtremo abiecta
quaedam & humilia prioribus ſermonibus ſuis, ge-
neroſam mentem ſpirantibus, adiiceret, ſeque de
capite metuere proderet, ſuaeque ſalutis
(ſupplex)
mentionem faceret, odio quaſi illum fuit proſecutus.
Grauius tamen nihil in eum ſtatuit, nec in uincula
eum coniecit, uerecunde ſecunda ſua, qua tum ute-
batur, fortuna uſus, & ſecum probe conſiderans,
quantum unica dies potucrit efficere.
* §. LII. * Aequinoctio quippe autumnali
exacto.
1 marcellinvs L. XVII. c. 1. Et dum nullus
[Spaltenumbruch] obſiſteret, munimentum, quod in Alamannorum ſolo
conditum Traianus ſuo nomine uoluit appellari,
dudum uiolentius oppugnatum, tumultuario ſtudio
reparatum eſt: locatisque ibi pro tempore deſenſo-
ribus, ex barbarorum uiſceribus alimenta congeſta
ſunt. Quae illi maturata ad ſuam perniciem con-
templantes, metuque rei peractae uolucriter con-
gregati, precibus & humilitate ſuprema petiere
miſſis oratorihus pacem. Quam caeſar omni conſi-
liorum uia firmata, cauſatus ueriſimilia plurima,
per decem menſium tribuit interuallum: id nimirum
ſolerti colligens mente, quod caſtra, ſupra quam
optari potuit occupata ſine obſtaculo, tormentis
muralibus, & apparatu ualido deberent communiri.
Hac fiducia tres immaniſſimi reges uenerunt, tandem
aliquando iam trepidi, ex his qui miſere uictis apud
Argentoratum auxilia, iurantes conceptis ritu
patrio uerbis, nihil inquietum acturos, ſed foedera
ad praeſtitutum usque diem, quia id noſtris placu-
erat, cum munimento ſeruaturos intacto, frugesque
portaturos humeris, ſi defuiſſe ſibi docuerint de-
fenſores: quod utrumque metu perſidiam frenante
fecerunt.
Wo dieſes Monumentum Traiani eigent-
lich geſtanden, iſt ſo genau nicht auszumachen: in-
deſſen aber doch gewiß, daß es lindenbrogi-
vs
nicht getroffen, wenn er meynet, es ſey Colonia
[Ende Spaltensatz]
Traiana
J i 2
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0285" n="251"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Ende der mit <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">IVLIANO</hi></hi> gefu&#x0364;hrten Kriege.</hi></fw><lb/>
&#x017F;teigen, und was man in der Eyl antra&#x0364;fe, anzuzu&#x0364;nden. Da nun die Aleman-<lb/>
nen großen Rauch zur rechten des Mayns &#x017F;ahen, und in der Meynung, die<lb/>
feindliche Gewalt wa&#x0364;re da&#x017F;elb&#x017F;t am &#x017F;ta&#x0364;rck&#x017F;ten, u&#x0364;ber den Fluß &#x017F;etzeten; ru&#x0364;ckte<lb/><hi rendition="#aq">Iulianus</hi> zur Lincken fort, und ließ alles, was unterwegens vorkam, plu&#x0364;ndern,<lb/>
und in Brand &#x017F;tecken, bis er einen dicken unweg&#x017F;amen Wald vor &#x017F;ich &#x017F;ahe, da-<lb/>
von der <hi rendition="#fr">Speshard</hi> noch ein Stu&#x0364;ck zu &#x017F;eyn &#x017F;cheinet. Hier fande er die Zuga&#x0364;nge<lb/>
verhauen, und da es &#x017F;chon &#x017F;pa&#x0364;te im Jahr <note place="foot" n="*">§. <hi rendition="#aq">LII</hi>. * <hi rendition="#aq">Aequinoctio quippe autumnali<lb/>
exacto.</hi></note>, alles voller Schnee. Weil er al&#x017F;o<lb/>
nicht weiter fortru&#x0364;cken konte, unternahm er, die Ve&#x017F;tung, &#x017F;o <hi rendition="#aq">Traianus</hi> vormahls,<lb/>
ungefehr in &#x017F;elbiger Gegend, anlegen la&#x017F;&#x017F;en, wieder anzurichten. Wa&#x0364;hrender<lb/>
die&#x017F;er Be&#x017F;cha&#x0364;fftigung &#x017F;chickten drey Alemanni&#x017F;che Fu&#x0364;r&#x017F;ten, die ihre La&#x0364;nder in der<lb/>
Na&#x0364;he hatten, und es bißher mit <hi rendition="#aq">Chnodomario</hi> gehalten, Ge&#x017F;andten, um Friede<lb/>
zu handeln. <hi rendition="#aq">Iulianus</hi> &#x017F;tund ihnen aber nichts weiter, als einen Sill&#x017F;tand von<lb/>
10. Monathen, zu; ließ einige Be&#x017F;atzung in der neuen Ve&#x017F;tung, und fu&#x0364;hrte &#x017F;eine<lb/>
Vo&#x0364;lcker u&#x0364;ber den Rhein zuru&#x0364;cke <note xml:id="FN285_01_01" next="#FN285_01_02" place="foot" n="1"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> L. XVII. c. 1. <hi rendition="#i">Et dum nullus<lb/><cb/>
ob&#x017F;i&#x017F;teret, munimentum, quod in Alamannorum &#x017F;olo<lb/>
conditum Traianus &#x017F;uo nomine uoluit appellari,<lb/>
dudum uiolentius oppugnatum, tumultuario &#x017F;tudio<lb/>
reparatum e&#x017F;t: locatisque ibi pro tempore de&#x017F;en&#x017F;o-<lb/>
ribus, ex barbarorum ui&#x017F;ceribus alimenta conge&#x017F;ta<lb/>
&#x017F;unt. Quae illi maturata ad &#x017F;uam perniciem con-<lb/>
templantes, metuque rei peractae uolucriter con-<lb/>
gregati, precibus &amp; humilitate &#x017F;uprema petiere<lb/>
mi&#x017F;&#x017F;is oratorihus pacem. Quam cae&#x017F;ar omni con&#x017F;i-<lb/>
liorum uia firmata, cau&#x017F;atus ueri&#x017F;imilia plurima,<lb/>
per decem men&#x017F;ium tribuit interuallum: id nimirum<lb/>
&#x017F;olerti colligens mente, quod ca&#x017F;tra, &#x017F;upra quam<lb/>
optari potuit occupata &#x017F;ine ob&#x017F;taculo, tormentis<lb/>
muralibus, &amp; apparatu ualido deberent communiri.<lb/>
Hac fiducia tres immani&#x017F;&#x017F;imi reges uenerunt, tandem<lb/>
aliquando iam trepidi, ex his qui mi&#x017F;ere uictis apud<lb/>
Argentoratum auxilia, iurantes conceptis ritu<lb/>
patrio uerbis, nihil inquietum acturos, &#x017F;ed foedera<lb/>
ad prae&#x017F;titutum usque diem, quia id no&#x017F;tris placu-<lb/>
erat, cum munimento &#x017F;eruaturos intacto, frugesque<lb/>
portaturos humeris, &#x017F;i defui&#x017F;&#x017F;e &#x017F;ibi docuerint de-<lb/>
fen&#x017F;ores: quod utrumque metu per&#x017F;idiam frenante<lb/>
fecerunt.</hi></hi> Wo die&#x017F;es <hi rendition="#aq">Monumentum Traiani</hi> eigent-<lb/>
lich ge&#x017F;tanden, i&#x017F;t &#x017F;o genau nicht auszumachen: in-<lb/>
de&#x017F;&#x017F;en aber doch gewiß, daß es <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">lindenbrogi-<lb/>
vs</hi></hi></hi> nicht getroffen, wenn er meynet, es &#x017F;ey <hi rendition="#aq">Colonia</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">Traiana</hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">J i 2</fw><lb/><cb type="end"/>
</note>: und zwar mit &#x017F;olchem Ruhme, daß <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ammi-<lb/>
anvs marcellinvs</hi></hi></hi> die&#x017F;en Feldzug den Puni&#x017F;chen, und Cimbri&#x017F;chen<lb/>
Siegen an die Seite &#x017F;etzet.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">LIII.</hi> Er nahm &#x017F;einen Weg nach Paris, da er den Winter zubringen wolte.<note place="right">Schla&#x0364;gt auf<lb/>
dem Ru&#x0364;ckwege<lb/>
ein Heer der<lb/>
Francken.</note><lb/>
Unterwegens traf <hi rendition="#aq">Seuerus,</hi> General u&#x0364;ber die Reuterey, der u&#x0364;ber Co&#x0364;ln und<lb/>
Ju&#x0364;lich nach Rheims zog, ein Heer Francken an, &#x017F;o allem An&#x017F;ehen nach <hi rendition="#aq">Salii</hi><lb/>
und <hi rendition="#aq">Attuarii</hi> waren, als welche die na&#x0364;he&#x017F;ten mo&#x0364;gen gewe&#x017F;en &#x017F;eyn, und welche<lb/>
wa&#x0364;hrender Zeit, daß die Ro&#x0364;mi&#x017F;che Armee in Alemannien ge&#x017F;tanden, gute Beute<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">zu machen</fw><lb/><note xml:id="FN284_04_02" prev="#FN284_04_01" place="foot" n="4"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">iugulare fas erat: neque tota Gallia traducere, ac<lb/>
per urbes o&#x017F;tentare, &amp; Chnodomarii calamitatibus<lb/>
in&#x017F;ultare prohibebat qui&#x017F;piam. Verum nihil borum<lb/>
committendum putaui; &#x017F;ed ip&#x017F;um &#x017F;tatim ad Con&#x017F;tan-<lb/>
tium mi&#x017F;i, cum is commodum e Quadis ac Sar-<lb/>
matis rediret. Ita contigit, ut cum ego dimica&#x017F;&#x017F;em,<lb/>
ille &#x017F;olum iter feci&#x017F;&#x017F;et, &amp; cum I&#x017F;tri accolis paci&#x017F;ice<lb/>
collocutus e&#x017F;&#x017F;et, non ego, &#x017F;ed ille triumpharit.</hi><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">li-<lb/>
banivs</hi></hi></hi> gedenckt <hi rendition="#aq">in Or. parentali in Iulianum<lb/>
c.</hi> 27. 28. und 29. die&#x017F;es Treffens, und in&#x017F;onderheit <hi rendition="#aq">c.</hi><lb/>
29. wie <hi rendition="#aq">Julianus Chnodomarium</hi> gehalten: <hi rendition="#aq">p. 254. f.<lb/><hi rendition="#i">Virum autem i&#x017F;tum cae&#x017F;ar, cum ob ea, quae au&#x017F;us<lb/>
fuerat, rationem reddere iubebat, tam diu quidem<lb/>
magni fecit, quam diu prudenti atque decente ille<lb/>
utebatur oratione. Cum autem po&#x017F;tremo abiecta<lb/>
quaedam &amp; humilia prioribus &#x017F;ermonibus &#x017F;uis, ge-<lb/>
nero&#x017F;am mentem &#x017F;pirantibus, adiiceret, &#x017F;eque de<lb/>
capite metuere proderet, &#x017F;uaeque &#x017F;alutis</hi> (<hi rendition="#i">&#x017F;upplex</hi>)<lb/><hi rendition="#i">mentionem faceret, odio qua&#x017F;i illum fuit pro&#x017F;ecutus.<lb/>
Grauius tamen nihil in eum &#x017F;tatuit, nec in uincula<lb/>
eum coniecit, uerecunde &#x017F;ecunda &#x017F;ua, qua tum ute-<lb/>
batur, fortuna u&#x017F;us, &amp; &#x017F;ecum probe con&#x017F;iderans,<lb/>
quantum unica dies potucrit efficere.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[251/0285] bis zu Ende der mit IVLIANO gefuͤhrten Kriege. ſteigen, und was man in der Eyl antraͤfe, anzuzuͤnden. Da nun die Aleman- nen großen Rauch zur rechten des Mayns ſahen, und in der Meynung, die feindliche Gewalt waͤre daſelbſt am ſtaͤrckſten, uͤber den Fluß ſetzeten; ruͤckte Iulianus zur Lincken fort, und ließ alles, was unterwegens vorkam, pluͤndern, und in Brand ſtecken, bis er einen dicken unwegſamen Wald vor ſich ſahe, da- von der Speshard noch ein Stuͤck zu ſeyn ſcheinet. Hier fande er die Zugaͤnge verhauen, und da es ſchon ſpaͤte im Jahr *, alles voller Schnee. Weil er alſo nicht weiter fortruͤcken konte, unternahm er, die Veſtung, ſo Traianus vormahls, ungefehr in ſelbiger Gegend, anlegen laſſen, wieder anzurichten. Waͤhrender dieſer Beſchaͤfftigung ſchickten drey Alemanniſche Fuͤrſten, die ihre Laͤnder in der Naͤhe hatten, und es bißher mit Chnodomario gehalten, Geſandten, um Friede zu handeln. Iulianus ſtund ihnen aber nichts weiter, als einen Sillſtand von 10. Monathen, zu; ließ einige Beſatzung in der neuen Veſtung, und fuͤhrte ſeine Voͤlcker uͤber den Rhein zuruͤcke 1: und zwar mit ſolchem Ruhme, daß ammi- anvs marcellinvs dieſen Feldzug den Puniſchen, und Cimbriſchen Siegen an die Seite ſetzet. LIII. Er nahm ſeinen Weg nach Paris, da er den Winter zubringen wolte. Unterwegens traf Seuerus, General uͤber die Reuterey, der uͤber Coͤln und Juͤlich nach Rheims zog, ein Heer Francken an, ſo allem Anſehen nach Salii und Attuarii waren, als welche die naͤheſten moͤgen geweſen ſeyn, und welche waͤhrender Zeit, daß die Roͤmiſche Armee in Alemannien geſtanden, gute Beute zu machen 4 Schlaͤgt auf dem Ruͤckwege ein Heer der Francken. * §. LII. * Aequinoctio quippe autumnali exacto. 1 marcellinvs L. XVII. c. 1. Et dum nullus obſiſteret, munimentum, quod in Alamannorum ſolo conditum Traianus ſuo nomine uoluit appellari, dudum uiolentius oppugnatum, tumultuario ſtudio reparatum eſt: locatisque ibi pro tempore deſenſo- ribus, ex barbarorum uiſceribus alimenta congeſta ſunt. Quae illi maturata ad ſuam perniciem con- templantes, metuque rei peractae uolucriter con- gregati, precibus & humilitate ſuprema petiere miſſis oratorihus pacem. Quam caeſar omni conſi- liorum uia firmata, cauſatus ueriſimilia plurima, per decem menſium tribuit interuallum: id nimirum ſolerti colligens mente, quod caſtra, ſupra quam optari potuit occupata ſine obſtaculo, tormentis muralibus, & apparatu ualido deberent communiri. Hac fiducia tres immaniſſimi reges uenerunt, tandem aliquando iam trepidi, ex his qui miſere uictis apud Argentoratum auxilia, iurantes conceptis ritu patrio uerbis, nihil inquietum acturos, ſed foedera ad praeſtitutum usque diem, quia id noſtris placu- erat, cum munimento ſeruaturos intacto, frugesque portaturos humeris, ſi defuiſſe ſibi docuerint de- fenſores: quod utrumque metu perſidiam frenante fecerunt. Wo dieſes Monumentum Traiani eigent- lich geſtanden, iſt ſo genau nicht auszumachen: in- deſſen aber doch gewiß, daß es lindenbrogi- vs nicht getroffen, wenn er meynet, es ſey Colonia Traiana 4 iugulare fas erat: neque tota Gallia traducere, ac per urbes oſtentare, & Chnodomarii calamitatibus inſultare prohibebat quiſpiam. Verum nihil borum committendum putaui; ſed ipſum ſtatim ad Conſtan- tium miſi, cum is commodum e Quadis ac Sar- matis rediret. Ita contigit, ut cum ego dimicaſſem, ille ſolum iter feciſſet, & cum Iſtri accolis paciſice collocutus eſſet, non ego, ſed ille triumpharit. li- banivs gedenckt in Or. parentali in Iulianum c. 27. 28. und 29. dieſes Treffens, und inſonderheit c. 29. wie Julianus Chnodomarium gehalten: p. 254. f. Virum autem iſtum caeſar, cum ob ea, quae auſus fuerat, rationem reddere iubebat, tam diu quidem magni fecit, quam diu prudenti atque decente ille utebatur oratione. Cum autem poſtremo abiecta quaedam & humilia prioribus ſermonibus ſuis, ge- neroſam mentem ſpirantibus, adiiceret, ſeque de capite metuere proderet, ſuaeque ſalutis (ſupplex) mentionem faceret, odio quaſi illum fuit proſecutus. Grauius tamen nihil in eum ſtatuit, nec in uincula eum coniecit, uerecunde ſecunda ſua, qua tum ute- batur, fortuna uſus, & ſecum probe conſiderans, quantum unica dies potucrit efficere. J i 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/285
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 251. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/285>, abgerufen am 16.07.2024.