Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite
Vandalischen, Svevischen etc. Reichs.

XII. Alaricus zog sich, nach dem Treffen bey Pollentia, ans ApenninischeAnderes Treffen
bey Verona.

Gebürge1. Wenn auch Stilico alle die Vortheil erhalten, so ihm die Poeten
beylegen, hätte er doch fürchten müssen, wo die Gothen über den Apennin gien-
gen, daß Toscana verwüstet würde, und vielleicht Rom selbst in Gefahr käme.
Der Poet führet eben dieses zur Ursache an, warum er sich mit den Gothen in Hand-
lung eingelassen. Vermöge des getroffenen Vergleichs, oder Stillestandes,
gieng Alaricus geruhig über den Po zurücke 2. Die Krieges-Flamme brach aber
bald wieder völlig aus. Der Poet rühmet, daß die Gothen bey Asti einge-
büsset, und gleich darauf ein neues Treffen bey Verona fürgefallen 3, welches
Ortes sich vielleicht Alarich, um festen Fuß zu fassen, bemeistern wollen. Bey
dieser Action thaten wiederum die Alanen, und eine Anzahl Gothen, die Ala-
11

rico
[Beginn Spaltensatz] Illic, terdenis gens exitiabilis annis
Pannoniae, poenas tandem deleta pependit.
Corpora, famosis olim ditata rapinis,
In cumulos congesta iacent. Mirabere seris
Posteritas saeclis inhumata cadauera late,
Quae Pollentinos texerunt ossibus agros.
Si potui, manibus Gallorum excisa, leuare
De cinerum squalore caput; redeunte Camillo,
Signa renidenti fumans si fronte recepi:
Si potui miseras sertis redimire ruinas,
Et male pendentes lauro praecingere turres,
Quo te suscipiam gremio, fortissime princeps?
Quos spargam flores? quibus insertabo coronis
Atria? quae festis suspendam pallia portis?
Immunis tanti belli, ac te stante sub armis
Libera, & auretenus Geticos experta tumultus?
Scande triumphalem currum, spoliisque reper-
tis,
Huc, Christo comitante, ueni.

Jn einigen commentariis wird diese Stelle, ohne
Grund, von Radagaisi Niederlage erkläret. Was
sonst der Poet von Toscana sagt, hält nicht wohl
Stich. Alarich war damahls noch nicht so weit ge-
kommen.
orosivs Lib. VII. c. 37. giebt einige an-
dere Umstände an: Taceo de infelicibus illis apud
Pollentiam gestis, cum barbaro & pagano duci,
hoc est, Sauli, summa belli commissa est: cuius
improbitate reuerentissimi dies, & sanctum pascha
uiolatum est: cedentique hosti propter religionem,
ut pugnaret, extortum est: cum quidem, osten-
dente in breui iudicio dei, & quid fauor eins pos-
set, & quid ultio exigeret, pugnantes uicimus,
uictores uicti sumus. Taceo de ipsorum inter se
barbarorum crebris dilacerationibus, cum se inui-
cem Gothorum cunei duo, deinde Alani atque
Hunni uariis caedibus populabantur.
Saulis
ist im
vorigen Buch §. XXXVII. gedacht worden.
cassiodorvs schreibet gar, Stilico
[Spaltenumbruch] wäre von den Gothen geschlagen worden: arca-
divs v. & honorivs v.
A. 402.
His COSS. Polentiae Stiliconem, cum exercitu
Romano, Gothi uictum acie fugauerunt.
1 §. XII. 1. clavdianvs führet Alaricum re-
dend ein de VI. cons. Honorii u. 281.
- - - Nec me Pollentia tantum,
Nec raptae cruciatis opes. haec aspera fati
Sors tulerit, Martisque uices, non funditus
armis
Concideram. stipatus adhuc, equitumque cateruis
Integer, ad montes reliquo cum robore cessi,
Quos Apenninum perhibent.
2 Auch dieser Umstand findet sich beym clav-
diano,
wenn er Alaricum ferner redend ein-
führet l. c. u. 300.
Heu, quibus insidiis, qua me circumdedit arte
Fatalis semper Stilico! dum parcere fingit,
Rettulit hostiles animos, bellumque remenso
Eualuit transferre Pado. proh foedera saeuo
Deteriora iugo! tunc uis extincta Getarum,
Tunc mihi, tunc letum pepigi.
3 idem in VI. consulat. Honorii u. 202.
Nachdem er beschrieben, wie Alaricus sich retiriret,
fähret er fort:
Tu quoque non paruum Getico, Verona, tri-
umpho
Adiungis cumulum. nec plus Pollentia rebus
Contulit Ausoniis, aut moenia uindicis Astae
Hic rursus dum pacta mouet, damnisque coactus
Extremo mutare parat praesentia casu:

[Ende Spaltensatz]
Nil
11 prosper in chron. consular. arca-
dio v. & honorio v.

Aduersum Gothos uehementer utriusque partis
clade Pollentiae pugnatum.
U u 3
Vandaliſchen, Sveviſchen ꝛc. Reichs.

XII. Alaricus zog ſich, nach dem Treffen bey Pollentia, ans ApenniniſcheAnderes Tꝛeffẽ
bey Verona.

Gebuͤrge1. Wenn auch Stilico alle die Vortheil erhalten, ſo ihm die Poeten
beylegen, haͤtte er doch fuͤrchten muͤſſen, wo die Gothen uͤber den Apennin gien-
gen, daß Toſcana verwuͤſtet wuͤrde, und vielleicht Rom ſelbſt in Gefahr kaͤme.
Der Poet fuͤhret eben dieſes zur Urſache an, waꝛum er ſich mit den Gothen in Hand-
lung eingelaſſen. Vermoͤge des getroffenen Vergleichs, oder Stilleſtandes,
gieng Alaricus geruhig uͤber den Po zuruͤcke 2. Die Krieges-Flamme brach aber
bald wieder voͤllig aus. Der Poet ruͤhmet, daß die Gothen bey Aſti einge-
buͤſſet, und gleich darauf ein neues Treffen bey Verona fuͤrgefallen 3, welches
Ortes ſich vielleicht Alarich, um feſten Fuß zu faſſen, bemeiſtern wollen. Bey
dieſer Action thaten wiederum die Alanen, und eine Anzahl Gothen, die Ala-
11

rico
[Beginn Spaltensatz] Illic, terdenis gens exitiabilis annis
Pannoniae, poenas tandem deleta pependit.
Corpora, famoſis olim ditata rapinis,
In cumulos congeſta iacent. Mirabere ſeris
Poſteritas ſaeclis inhumata cadauera late,
Quae Pollentinos texerunt oſſibus agros.
Si potui, manibus Gallorum exciſa, leuare
De cinerum ſqualore caput; redeunte Camillo,
Signa renidenti fumans ſi fronte recepi:
Si potui miſeras ſertis redimire ruinas,
Et male pendentes lauro praecingere turres,
Quo te ſuſcipiam gremio, fortiſſime princeps?
Quos ſpargam flores? quibus inſertabo coronis
Atria? quae feſtis ſuſpendam pallia portis?
Immunis tanti belli, ac te ſtante ſub armis
Libera, & auretenus Geticos experta tumultus?
Scande triumphalem currum, ſpoliisque reper-
tis,
Huc, Chriſto comitante, ueni.

Jn einigen commentariis wird dieſe Stelle, ohne
Grund, von Radagaiſi Niederlage erklaͤret. Was
ſonſt der Poet von Toſcana ſagt, haͤlt nicht wohl
Stich. Alarich war damahls noch nicht ſo weit ge-
kommen.
orosivs Lib. VII. c. 37. giebt einige an-
dere Umſtaͤnde an: Taceo de infelicibus illis apud
Pollentiam geſtis, cum barbaro & pagano duci,
hoc eſt, Sauli, ſumma belli commiſſa eſt: cuius
improbitate reuerentiſſimi dies, & ſanctum paſcha
uiolatum eſt: cedentique hoſti propter religionem,
ut pugnaret, extortum eſt: cum quidem, oſten-
dente in breui iudicio dei, & quid fauor eins poſ-
ſet, & quid ultio exigeret, pugnantes uicimus,
uictores uicti ſumus. Taceo de ipſorum inter ſe
barbarorum crebris dilacerationibus, cum ſe inui-
cem Gothorum cunei duo, deinde Alani atque
Hunni uariis caedibus populabantur.
Saulis
iſt im
vorigen Buch §. XXXVII. gedacht worden.
cassiodorvs ſchreibet gar, Stilico
[Spaltenumbruch] waͤre von den Gothen geſchlagen worden: arca-
divs v. & honorivs v.
A. 402.
His COSS. Polentiae Stiliconem, cum exercitu
Romano, Gothi uictum acie fugauerunt.
1 §. XII. 1. clavdianvs fuͤhret Alaricum re-
dend ein de VI. conſ. Honorii u. 281.
‒ ‒ ‒ Nec me Pollentia tantum,
Nec raptae cruciatis opes. haec aſpera fati
Sors tulerit, Martisque uices, non funditus
armis
Concideram. ſtipatus adhuc, equitumque cateruis
Integer, ad montes reliquo cum robore ceſſi,
Quos Apenninum perhibent.
2 Auch dieſer Umſtand findet ſich beym clav-
diano,
wenn er Alaricum ferner redend ein-
fuͤhret l. c. u. 300.
Heu, quibus inſidiis, qua me circumdedit arte
Fatalis ſemper Stilico! dum parcere fingit,
Rettulit hoſtiles animos, bellumque remenſo
Eualuit transferre Pado. proh foedera ſaeuo
Deteriora iugo! tunc uis extincta Getarum,
Tunc mihi, tunc letum pepigi.
3 idem in VI. conſulat. Honorii u. 202.
Nachdem er beſchrieben, wie Alaricus ſich retiriret,
faͤhret er fort:
Tu quoque non paruum Getico, Verona, tri-
umpho
Adiungis cumulum. nec plus Pollentia rebus
Contulit Auſoniis, aut moenia uindicis Aſtae
Hic rurſus dum pacta mouet, damnisque coactus
Extremo mutare parat praeſentia caſu:

[Ende Spaltensatz]
Nil
11 prosper in chron. conſular. arca-
dio v. & honorio v.

Aduerſum Gothos uehementer utriusque partis
clade Pollentiae pugnatum.
U u 3
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <pb facs="#f0375" n="341"/>
          <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#b">Vandali&#x017F;chen, Svevi&#x017F;chen &#xA75B;c. Reichs.</hi> </fw><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XII. Alaricus</hi> zog &#x017F;ich, nach dem Treffen bey <hi rendition="#aq">Pollentia,</hi> ans Apennini&#x017F;che<note place="right">Anderes T&#xA75B;effe&#x0303;<lb/>
bey <hi rendition="#aq">Verona.</hi></note><lb/>
Gebu&#x0364;rge<note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XII</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">clavdianvs</hi></hi></hi> fu&#x0364;hret <hi rendition="#aq">Alaricum</hi> re-<lb/>
dend ein <hi rendition="#aq">de VI. con&#x017F;. Honorii u. 281.<lb/>
&#x2012; &#x2012; &#x2012; <hi rendition="#i">Nec me Pollentia tantum,<lb/>
Nec raptae cruciatis opes. haec a&#x017F;pera fati<lb/>
Sors tulerit, Martisque uices, non funditus<lb/><hi rendition="#et">armis</hi><lb/>
Concideram. &#x017F;tipatus adhuc, equitumque cateruis<lb/>
Integer, ad montes reliquo cum robore ce&#x017F;&#x017F;i,<lb/>
Quos Apenninum perhibent.</hi></hi></note>. Wenn auch <hi rendition="#aq">Stilico</hi> alle die Vortheil erhalten, &#x017F;o ihm die Poeten<lb/>
beylegen, ha&#x0364;tte er doch fu&#x0364;rchten mu&#x0364;&#x017F;&#x017F;en, wo die Gothen u&#x0364;ber den Apennin gien-<lb/>
gen, daß <hi rendition="#aq">To&#x017F;cana</hi> verwu&#x0364;&#x017F;tet wu&#x0364;rde, und vielleicht Rom &#x017F;elb&#x017F;t in Gefahr ka&#x0364;me.<lb/>
Der Poet fu&#x0364;hret eben die&#x017F;es zur Ur&#x017F;ache an, wa&#xA75B;um er &#x017F;ich mit den Gothen in Hand-<lb/>
lung eingela&#x017F;&#x017F;en. Vermo&#x0364;ge des getroffenen Vergleichs, oder Stille&#x017F;tandes,<lb/>
gieng <hi rendition="#aq">Alaricus</hi> geruhig u&#x0364;ber den <hi rendition="#aq">Po</hi> zuru&#x0364;cke <note place="foot" n="2">Auch die&#x017F;er Um&#x017F;tand findet &#x017F;ich beym <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">clav-<lb/>
diano,</hi></hi></hi> wenn er <hi rendition="#aq">Alaricum</hi> ferner redend ein-<lb/>
fu&#x0364;hret <hi rendition="#aq">l. c. u. 300.<lb/><hi rendition="#i">Heu, quibus in&#x017F;idiis, qua me circumdedit arte<lb/>
Fatalis &#x017F;emper Stilico! dum parcere fingit,<lb/>
Rettulit ho&#x017F;tiles animos, bellumque remen&#x017F;o<lb/>
Eualuit transferre Pado. proh foedera &#x017F;aeuo<lb/>
Deteriora iugo! tunc uis extincta Getarum,<lb/>
Tunc mihi, tunc letum pepigi.</hi></hi></note>. Die Krieges-Flamme brach aber<lb/>
bald wieder vo&#x0364;llig aus. Der Poet ru&#x0364;hmet, daß die Gothen bey <hi rendition="#aq">A&#x017F;ti</hi> einge-<lb/>
bu&#x0364;&#x017F;&#x017F;et, und gleich darauf ein neues Treffen bey <hi rendition="#aq">Verona</hi> fu&#x0364;rgefallen <note xml:id="FN375_03_01" next="#FN375_03_02" place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> in VI. con&#x017F;ulat. Honorii u.</hi> 202.<lb/>
Nachdem er be&#x017F;chrieben, wie <hi rendition="#aq">Alaricus</hi> &#x017F;ich retiriret,<lb/>
fa&#x0364;hret er fort:<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Tu quoque non paruum Getico, Verona, tri-<lb/><hi rendition="#et">umpho</hi><lb/>
Adiungis cumulum. nec plus Pollentia rebus<lb/>
Contulit Au&#x017F;oniis, aut moenia uindicis A&#x017F;tae<lb/>
Hic rur&#x017F;us dum pacta mouet, damnisque coactus<lb/>
Extremo mutare parat prae&#x017F;entia ca&#x017F;u:</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Nil</hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">U u 3</fw><lb/><cb type="end"/>
</note>, welches<lb/>
Ortes &#x017F;ich vielleicht Alarich, um fe&#x017F;ten Fuß zu fa&#x017F;&#x017F;en, bemei&#x017F;tern wollen. Bey<lb/>
die&#x017F;er Action thaten wiederum die Alanen, und eine Anzahl Gothen, die <hi rendition="#aq">Ala-</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">rico</hi></fw><lb/><note xml:id="FN374_08_02" prev="#FN374_08_01" place="foot" n="8"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Illic, terdenis gens exitiabilis annis<lb/>
Pannoniae, poenas tandem deleta pependit.<lb/>
Corpora, famo&#x017F;is olim ditata rapinis,<lb/>
In cumulos conge&#x017F;ta iacent. Mirabere &#x017F;eris<lb/>
Po&#x017F;teritas &#x017F;aeclis inhumata cadauera late,<lb/>
Quae Pollentinos texerunt o&#x017F;&#x017F;ibus agros.<lb/>
Si potui, manibus Gallorum exci&#x017F;a, leuare<lb/>
De cinerum &#x017F;qualore caput; redeunte Camillo,<lb/>
Signa renidenti fumans &#x017F;i fronte recepi:<lb/>
Si potui mi&#x017F;eras &#x017F;ertis redimire ruinas,<lb/>
Et male pendentes lauro praecingere turres,<lb/>
Quo te &#x017F;u&#x017F;cipiam gremio, forti&#x017F;&#x017F;ime princeps?<lb/>
Quos &#x017F;pargam flores? quibus in&#x017F;ertabo coronis<lb/>
Atria? quae fe&#x017F;tis &#x017F;u&#x017F;pendam pallia portis?<lb/>
Immunis tanti belli, ac te &#x017F;tante &#x017F;ub armis<lb/>
Libera, &amp; auretenus Geticos experta tumultus?<lb/>
Scande triumphalem currum, &#x017F;poliisque reper-<lb/><hi rendition="#et">tis,</hi><lb/>
Huc, Chri&#x017F;to comitante, ueni.</hi></hi><lb/>
Jn einigen <hi rendition="#aq">commentariis</hi> wird die&#x017F;e Stelle, ohne<lb/>
Grund, von <hi rendition="#aq">Radagai&#x017F;i</hi> Niederlage erkla&#x0364;ret. Was<lb/>
&#x017F;on&#x017F;t der Poet von <hi rendition="#aq">To&#x017F;cana</hi> &#x017F;agt, ha&#x0364;lt nicht wohl<lb/>
Stich. Alarich war damahls noch nicht &#x017F;o weit ge-<lb/>
kommen.<note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN374_09_02" prev="#FN374_09_01" place="foot" n="9"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">orosivs</hi></hi> Lib. VII. c.</hi> 37. giebt einige an-<lb/>
dere Um&#x017F;ta&#x0364;nde an: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Taceo de infelicibus illis apud<lb/>
Pollentiam ge&#x017F;tis, cum barbaro &amp; pagano duci,<lb/>
hoc e&#x017F;t, Sauli, &#x017F;umma belli commi&#x017F;&#x017F;a e&#x017F;t: cuius<lb/>
improbitate reuerenti&#x017F;&#x017F;imi dies, &amp; &#x017F;anctum pa&#x017F;cha<lb/>
uiolatum e&#x017F;t: cedentique ho&#x017F;ti propter religionem,<lb/>
ut pugnaret, extortum e&#x017F;t: cum quidem, o&#x017F;ten-<lb/>
dente in breui iudicio dei, &amp; quid fauor eins po&#x017F;-<lb/>
&#x017F;et, &amp; quid ultio exigeret, pugnantes uicimus,<lb/>
uictores uicti &#x017F;umus. Taceo de ip&#x017F;orum inter &#x017F;e<lb/>
barbarorum crebris dilacerationibus, cum &#x017F;e inui-<lb/>
cem Gothorum cunei duo, deinde Alani atque<lb/>
Hunni uariis caedibus populabantur.</hi> Saulis</hi> i&#x017F;t im<lb/>
vorigen Buch §. <hi rendition="#aq">XXXVII.</hi> gedacht worden.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an zweiter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN374_10_02" prev="#FN374_10_01" place="foot" n="10"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">cassiodorvs</hi></hi></hi> &#x017F;chreibet gar, <hi rendition="#aq">Stilico</hi><lb/><cb/>
wa&#x0364;re von den Gothen ge&#x017F;chlagen worden: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">arca-<lb/>
divs v. &amp; honorivs v.</hi></hi> A. 402.<lb/><hi rendition="#i">His <hi rendition="#g">COSS.</hi> Polentiae Stiliconem, cum exercitu<lb/>
Romano, Gothi uictum acie fugauerunt.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an dritter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN374_11_02" next="#FN374_11_01" place="foot" n="11"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prosper</hi></hi> in chron. con&#x017F;ular. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">arca-<lb/>
dio v. &amp; honorio v.</hi></hi><lb/><hi rendition="#i">Aduer&#x017F;um Gothos uehementer utriusque partis<lb/>
clade Pollentiae pugnatum.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an dritter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[341/0375] Vandaliſchen, Sveviſchen ꝛc. Reichs. XII. Alaricus zog ſich, nach dem Treffen bey Pollentia, ans Apenniniſche Gebuͤrge 1. Wenn auch Stilico alle die Vortheil erhalten, ſo ihm die Poeten beylegen, haͤtte er doch fuͤrchten muͤſſen, wo die Gothen uͤber den Apennin gien- gen, daß Toſcana verwuͤſtet wuͤrde, und vielleicht Rom ſelbſt in Gefahr kaͤme. Der Poet fuͤhret eben dieſes zur Urſache an, waꝛum er ſich mit den Gothen in Hand- lung eingelaſſen. Vermoͤge des getroffenen Vergleichs, oder Stilleſtandes, gieng Alaricus geruhig uͤber den Po zuruͤcke 2. Die Krieges-Flamme brach aber bald wieder voͤllig aus. Der Poet ruͤhmet, daß die Gothen bey Aſti einge- buͤſſet, und gleich darauf ein neues Treffen bey Verona fuͤrgefallen 3, welches Ortes ſich vielleicht Alarich, um feſten Fuß zu faſſen, bemeiſtern wollen. Bey dieſer Action thaten wiederum die Alanen, und eine Anzahl Gothen, die Ala- rico 8 9 10 11 Anderes Tꝛeffẽ bey Verona. 1 §. XII. 1. clavdianvs fuͤhret Alaricum re- dend ein de VI. conſ. Honorii u. 281. ‒ ‒ ‒ Nec me Pollentia tantum, Nec raptae cruciatis opes. haec aſpera fati Sors tulerit, Martisque uices, non funditus armis Concideram. ſtipatus adhuc, equitumque cateruis Integer, ad montes reliquo cum robore ceſſi, Quos Apenninum perhibent. 2 Auch dieſer Umſtand findet ſich beym clav- diano, wenn er Alaricum ferner redend ein- fuͤhret l. c. u. 300. Heu, quibus inſidiis, qua me circumdedit arte Fatalis ſemper Stilico! dum parcere fingit, Rettulit hoſtiles animos, bellumque remenſo Eualuit transferre Pado. proh foedera ſaeuo Deteriora iugo! tunc uis extincta Getarum, Tunc mihi, tunc letum pepigi. 3 idem in VI. conſulat. Honorii u. 202. Nachdem er beſchrieben, wie Alaricus ſich retiriret, faͤhret er fort: Tu quoque non paruum Getico, Verona, tri- umpho Adiungis cumulum. nec plus Pollentia rebus Contulit Auſoniis, aut moenia uindicis Aſtae Hic rurſus dum pacta mouet, damnisque coactus Extremo mutare parat praeſentia caſu: Nil 8 Illic, terdenis gens exitiabilis annis Pannoniae, poenas tandem deleta pependit. Corpora, famoſis olim ditata rapinis, In cumulos congeſta iacent. Mirabere ſeris Poſteritas ſaeclis inhumata cadauera late, Quae Pollentinos texerunt oſſibus agros. Si potui, manibus Gallorum exciſa, leuare De cinerum ſqualore caput; redeunte Camillo, Signa renidenti fumans ſi fronte recepi: Si potui miſeras ſertis redimire ruinas, Et male pendentes lauro praecingere turres, Quo te ſuſcipiam gremio, fortiſſime princeps? Quos ſpargam flores? quibus inſertabo coronis Atria? quae feſtis ſuſpendam pallia portis? Immunis tanti belli, ac te ſtante ſub armis Libera, & auretenus Geticos experta tumultus? Scande triumphalem currum, ſpoliisque reper- tis, Huc, Chriſto comitante, ueni. Jn einigen commentariis wird dieſe Stelle, ohne Grund, von Radagaiſi Niederlage erklaͤret. Was ſonſt der Poet von Toſcana ſagt, haͤlt nicht wohl Stich. Alarich war damahls noch nicht ſo weit ge- kommen. 9 orosivs Lib. VII. c. 37. giebt einige an- dere Umſtaͤnde an: Taceo de infelicibus illis apud Pollentiam geſtis, cum barbaro & pagano duci, hoc eſt, Sauli, ſumma belli commiſſa eſt: cuius improbitate reuerentiſſimi dies, & ſanctum paſcha uiolatum eſt: cedentique hoſti propter religionem, ut pugnaret, extortum eſt: cum quidem, oſten- dente in breui iudicio dei, & quid fauor eins poſ- ſet, & quid ultio exigeret, pugnantes uicimus, uictores uicti ſumus. Taceo de ipſorum inter ſe barbarorum crebris dilacerationibus, cum ſe inui- cem Gothorum cunei duo, deinde Alani atque Hunni uariis caedibus populabantur. Saulis iſt im vorigen Buch §. XXXVII. gedacht worden. 10 cassiodorvs ſchreibet gar, Stilico waͤre von den Gothen geſchlagen worden: arca- divs v. & honorivs v. A. 402. His COSS. Polentiae Stiliconem, cum exercitu Romano, Gothi uictum acie fugauerunt. 11 prosper in chron. conſular. arca- dio v. & honorio v. Aduerſum Gothos uehementer utriusque partis clade Pollentiae pugnatum. U u 3

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/375
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 341. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/375>, abgerufen am 16.07.2024.