Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Achtes Buch. Stifftung des Gothischen,
Alpen. Die Käiserlichen erhielten einigen Vortheil über ihn, welches An-
fangs bey Hof Muth erweckte; aber die Sachen schienen bald ein ander An-
sehen zu gewinnen, da Olympius fort muste, und Iouius, praefectus prae-
torii,
Meister der Staats-Sachen wurde 2.

XXIII. Dieser war vormahls persönlich Alarichs Freund gewesen, als
Vergebliche
Handlungen
zu Rimini.
dieser noch in Epiro gestanden, und unternahm ietzund, selbst mit ihm den Ver-
gleich zu Stande zu bringen. Alarich war darzu beteit, und die Unterre-
dung ward zu Rimini angestellet, allwo sich sowohl Alaricus, als Iovius, in
Person einfunden. Alarich forderte, daß den Gothen Dalmatien, das No-
ricum
und Venetia möchte überlassen, und jährlich eine gewisse Summe Gel-
des, nebst Proviant, gereichet werden. Weil die Gothen nun nicht viel
trauen mochten, faste Iovius, um desto mehr zu zeigen, wie aufrichtig er mit
ihnen umgienge, seinen Bericht nach Hofe, in Alarici Gegenwart, ab: und
rieth dem Käiser, noch durch einen absonderlichen Brief, Alaricum zum Ge-
neral über die Armee zu erklären, damit er bey den übrigen Forderungen de-
sto eher nachgeben möchte. Aber der Käiser ließ antworten, daß Iovius we-
gen einer Summe Geldes, und Lieferung von Lebens-Mitteln, so gut er im-
mer könnte, schliessen möchte; ausser dem aber würde er weder Alarico, noch
sonst einem Gothen, einige Reichs-Bedienungen, vielweniger die Armee, an-
vertrauen 1. Iouius der nicht vermuthete, daß die Antwort anders, als wie
er sein Gutachten erstattet, ausfallen würde, öffnete und las den Brief gleich-
2

falls
2 [Beginn Spaltensatz] idem L. c. cap. 46.
1 §. XXIII. 1. zosimvs Lib. V. c. 48. Iouius
autem, praefectus praetorii, quum omnem apud
imperatorem potentiam in se transtulisset: lega-
tos ad Alarichum mittere decreuit, qui eum hor-
tarentur, ut ad ipsam usque Rauennum accede-
ret, quod istic pacem facturi essent. Alaricho
principis & Iouii litteris adsenso, & Ariminum
profecto, quae Rauenna triginta milliaribus abest,
celeriter eo Iouius quoque se contulit; et, quod in
Epiris Alarichi hospes & amicus factus fuisset, de
foedere pangendo tractat. Alarichi haec postula-
ta erant: ut in annos singulos auri certa summa
solueretur, & annonae mensura quaedam suppe-
ditaretur: ut item ipse cum suis omnibus utram-
que Venetiam & Noricos & Dalmatiam incoleret.
Haec Iouius, Alaricho praesente, perscripta mittit
ad imperatorem, datis ad eundem seorsim quoque
litteris, quibus eum cohortabatur, Alarichum
utriusque militiae magistrum constitueret; ut hoc
modo delenitus, de conditionum asperitate nonni-
hil remitteret, ac tolerabilibus moderatisque legi-
bus pacem faceret. Imperator bis acceptis litte-
ris, Iouii temeritatem damnat, & uicissim missis
[Spaltenumbruch] ad eum litteris signisicat, auri quiaem & anno-
nae modum, ut ipse statueret, aequum esse, qui
& praefectus esset praetorii & publicurum trion-
torum copiam facultatemque perspectam baberet:
at dignitatem, aut ducis officium, nunquam se
uel Alaricho, uel eius gentilibus concessurum.

sozomenvs Lib. IX. c.
7. kömmt biemit über-
ein: Postea, cum legationem eius nomine misisset
Innocentius, episcopus Romanus, reuocatus impera-
toris litteris Alarichus Ariminium uenit: quae ci-
uitas ducentis ac decem stadiis Rauenna distat.
Ibi ante muros ciuitatis castra metatum cum al-
locutus esset Iouius, Italiae hyparchus, imperatori
exponit petitionem Alarichi, & quod oporteret
eum actis publicis declarari praefectum utriusque
exercitus. Imperator uero pecuniae & commea-
tus copiam, uti petierat, haud secus ac Iouio hy-
parcho facit: caeterum dignitatem, quam pete-
bat, se illi nunquam esse concessurum, rescripsit.
2 zosimvs l. c. c. 49. Hanc epistolam, quum
Iouius accepisset, non seorsum apertam, sed audi-
ente Alaricho, legit. Is caetera quidem moderate
tulit, uerum, ubi negatum sibi gentique suae mili-
tiae magisterium uidit: mox ira percitus, Romam

[Ende Spaltensatz]
contendere

Achtes Buch. Stifftung des Gothiſchen,
Alpen. Die Kaͤiſerlichen erhielten einigen Vortheil uͤber ihn, welches An-
fangs bey Hof Muth erweckte; aber die Sachen ſchienen bald ein ander An-
ſehen zu gewinnen, da Olympius fort muſte, und Iouius, praefectus prae-
torii,
Meiſter der Staats-Sachen wurde 2.

XXIII. Dieſer war vormahls perſoͤnlich Alarichs Freund geweſen, als
Vergebliche
Handlungen
zu Rimini.
dieſer noch in Epiro geſtanden, und unternahm ietzund, ſelbſt mit ihm den Ver-
gleich zu Stande zu bringen. Alarich war darzu beteit, und die Unterre-
dung ward zu Rimini angeſtellet, allwo ſich ſowohl Alaricus, als Iovius, in
Perſon einfunden. Alarich forderte, daß den Gothen Dalmatien, das No-
ricum
und Venetia moͤchte uͤberlaſſen, und jaͤhrlich eine gewiſſe Summe Gel-
des, nebſt Proviant, gereichet werden. Weil die Gothen nun nicht viel
trauen mochten, faſte Iovius, um deſto mehr zu zeigen, wie aufrichtig er mit
ihnen umgienge, ſeinen Bericht nach Hofe, in Alarici Gegenwart, ab: und
rieth dem Kaͤiſer, noch durch einen abſonderlichen Brief, Alaricum zum Ge-
neral uͤber die Armee zu erklaͤren, damit er bey den uͤbrigen Forderungen de-
ſto eher nachgeben moͤchte. Aber der Kaͤiſer ließ antworten, daß Iovius we-
gen einer Summe Geldes, und Lieferung von Lebens-Mitteln, ſo gut er im-
mer koͤnnte, ſchlieſſen moͤchte; auſſer dem aber wuͤrde er weder Alarico, noch
ſonſt einem Gothen, einige Reichs-Bedienungen, vielweniger die Armee, an-
vertrauen 1. Iouius der nicht vermuthete, daß die Antwort anders, als wie
er ſein Gutachten erſtattet, ausfallen wuͤrde, oͤffnete und las den Brief gleich-
2

falls
2 [Beginn Spaltensatz] idem L. c. cap. 46.
1 §. XXIII. 1. zosimvs Lib. V. c. 48. Iouius
autem, praefectus praetorii, quum omnem apud
imperatorem potentiam in ſe tranſtuliſſet: lega-
tos ad Alarichum mittere decreuit, qui eum hor-
tarentur, ut ad ipſam usque Rauennum accede-
ret, quod iſtic pacem facturi eſſent. Alaricho
principis & Iouii litteris adſenſo, & Ariminum
profecto, quae Rauenna triginta milliaribus abeſt,
celeriter eo Iouius quoque ſe contulit; et, quod in
Epiris Alarichi hoſpes & amicus factus fuiſſet, de
foedere pangendo tractat. Alarichi haec poſtula-
ta erant: ut in annos ſingulos auri certa ſumma
ſolueretur, & annonae menſura quaedam ſuppe-
ditaretur: ut item ipſe cum ſuis omnibus utram-
que Venetiam & Noricos & Dalmatiam incoleret.
Haec Iouius, Alaricho praeſente, perſcripta mittit
ad imperatorem, datis ad eundem ſeorſim quoque
litteris, quibus eum cohortabatur, Alarichum
utriusque militiae magiſtrum conſtitueret; ut hoc
modo delenitus, de conditionum aſperitate nonni-
hil remitteret, ac tolerabilibus moderatiſque legi-
bus pacem faceret. Imperator bis acceptis litte-
ris, Iouii temeritatem damnat, & uiciſſim miſſis
[Spaltenumbruch] ad eum litteris ſigniſicat, auri quiaem & anno-
nae modum, ut ipſe ſtatueret, aequum eſſe, qui
& praefectus eſſet praetorii & publicurum trion-
torum copiam facultatemque perſpectam baberet:
at dignitatem, aut ducis officium, nunquam ſe
uel Alaricho, uel eius gentilibus conceſſurum.

sozomenvs Lib. IX. c.
7. koͤmmt biemit uͤber-
ein: Poſtea, cum legationem eius nomine miſiſſet
Innocentius, epiſcopus Romanus, reuocatus impera-
toris litteris Alarichus Ariminium uenit: quae ci-
uitas ducentis ac decem ſtadiis Rauenna diſtat.
Ibi ante muros ciuitatis caſtra metatum cum al-
locutus eſſet Iouius, Italiae hyparchus, imperatori
exponit petitionem Alarichi, & quod oporteret
eum actis publicis declarari praefectum utriusque
exercitus. Imperator uero pecuniae & commea-
tus copiam, uti petierat, haud ſecus ac Iouio hy-
parcho facit: caeterum dignitatem, quam pete-
bat, ſe illi nunquam eſſe conceſſurum, reſcripſit.
2 zosimvs l. c. c. 49. Hanc epiſtolam, quum
Iouius accepiſſet, non ſeorſum apertam, ſed audi-
ente Alaricho, legit. Is caetera quidem moderate
tulit, uerum, ubi negatum ſibi gentique ſuae mili-
tiae magiſterium uidit: mox ira percitus, Romam

[Ende Spaltensatz]
contendere
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0392" n="358"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Achtes Buch. Stifftung des Gothi&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
Alpen. Die Ka&#x0364;i&#x017F;erlichen erhielten einigen Vortheil u&#x0364;ber ihn, welches An-<lb/>
fangs bey Hof Muth erweckte; aber die Sachen &#x017F;chienen bald ein ander An-<lb/>
&#x017F;ehen zu gewinnen, da <hi rendition="#aq">Olympius</hi> fort mu&#x017F;te, und <hi rendition="#aq">Iouius, praefectus prae-<lb/>
torii,</hi> Mei&#x017F;ter der Staats-Sachen wurde <note place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> L. c. cap.</hi> 46.</note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXIII.</hi> Die&#x017F;er war vormahls per&#x017F;o&#x0364;nlich Alarichs Freund gewe&#x017F;en, als<lb/><note place="left">Vergebliche<lb/>
Handlungen<lb/>
zu <hi rendition="#aq">Rimini.</hi></note>die&#x017F;er noch in <hi rendition="#aq">Epiro</hi> ge&#x017F;tanden, und unternahm ietzund, &#x017F;elb&#x017F;t mit ihm den Ver-<lb/>
gleich zu Stande zu bringen. Alarich war darzu beteit, und die Unterre-<lb/>
dung ward zu <hi rendition="#aq">Rimini</hi> ange&#x017F;tellet, allwo &#x017F;ich &#x017F;owohl <hi rendition="#aq">Alaricus,</hi> als <hi rendition="#aq">Iovius,</hi> in<lb/>
Per&#x017F;on einfunden. Alarich forderte, daß den Gothen Dalmatien, das <hi rendition="#aq">No-<lb/>
ricum</hi> und <hi rendition="#aq">Venetia</hi> mo&#x0364;chte u&#x0364;berla&#x017F;&#x017F;en, und ja&#x0364;hrlich eine gewi&#x017F;&#x017F;e Summe Gel-<lb/>
des, neb&#x017F;t Proviant, gereichet werden. Weil die Gothen nun nicht viel<lb/>
trauen mochten, fa&#x017F;te <hi rendition="#aq">Iovius,</hi> um de&#x017F;to mehr zu zeigen, wie aufrichtig er mit<lb/>
ihnen umgienge, &#x017F;einen Bericht nach Hofe, in <hi rendition="#aq">Alarici</hi> Gegenwart, ab: und<lb/>
rieth dem Ka&#x0364;i&#x017F;er, noch durch einen ab&#x017F;onderlichen Brief, <hi rendition="#aq">Alaricum</hi> zum Ge-<lb/>
neral u&#x0364;ber die Armee zu erkla&#x0364;ren, damit er bey den u&#x0364;brigen Forderungen de-<lb/>
&#x017F;to eher nachgeben mo&#x0364;chte. Aber der Ka&#x0364;i&#x017F;er ließ antworten, daß <hi rendition="#aq">Iovius</hi> we-<lb/>
gen einer Summe Geldes, und Lieferung von Lebens-Mitteln, &#x017F;o gut er im-<lb/>
mer ko&#x0364;nnte, &#x017F;chlie&#x017F;&#x017F;en mo&#x0364;chte; au&#x017F;&#x017F;er dem aber wu&#x0364;rde er weder <hi rendition="#aq">Alarico,</hi> noch<lb/>
&#x017F;on&#x017F;t einem Gothen, einige Reichs-Bedienungen, vielweniger die Armee, an-<lb/>
vertrauen <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXIII</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> Lib. V. c. 48. <hi rendition="#i">Iouius<lb/>
autem, praefectus praetorii, quum omnem apud<lb/>
imperatorem potentiam in &#x017F;e tran&#x017F;tuli&#x017F;&#x017F;et: lega-<lb/>
tos ad Alarichum mittere decreuit, qui eum hor-<lb/>
tarentur, ut ad ip&#x017F;am usque Rauennum accede-<lb/>
ret, quod i&#x017F;tic pacem facturi e&#x017F;&#x017F;ent. Alaricho<lb/>
principis &amp; Iouii litteris ad&#x017F;en&#x017F;o, &amp; Ariminum<lb/>
profecto, quae Rauenna triginta milliaribus abe&#x017F;t,<lb/>
celeriter eo Iouius quoque &#x017F;e contulit; et, quod in<lb/>
Epiris Alarichi ho&#x017F;pes &amp; amicus factus fui&#x017F;&#x017F;et, de<lb/>
foedere pangendo tractat. Alarichi haec po&#x017F;tula-<lb/>
ta erant: ut in annos &#x017F;ingulos auri certa &#x017F;umma<lb/>
&#x017F;olueretur, &amp; annonae men&#x017F;ura quaedam &#x017F;uppe-<lb/>
ditaretur: ut item ip&#x017F;e cum &#x017F;uis omnibus utram-<lb/>
que Venetiam &amp; Noricos &amp; Dalmatiam incoleret.<lb/>
Haec Iouius, Alaricho prae&#x017F;ente, per&#x017F;cripta mittit<lb/>
ad imperatorem, datis ad eundem &#x017F;eor&#x017F;im quoque<lb/>
litteris, quibus eum cohortabatur, Alarichum<lb/>
utriusque militiae magi&#x017F;trum con&#x017F;titueret; ut hoc<lb/>
modo delenitus, de conditionum a&#x017F;peritate nonni-<lb/>
hil remitteret, ac tolerabilibus moderati&#x017F;que legi-<lb/>
bus pacem faceret. Imperator bis acceptis litte-<lb/>
ris, Iouii temeritatem damnat, &amp; uici&#x017F;&#x017F;im mi&#x017F;&#x017F;is<lb/><cb/>
ad eum litteris &#x017F;igni&#x017F;icat, auri quiaem &amp; anno-<lb/>
nae modum, ut ip&#x017F;e &#x017F;tatueret, aequum e&#x017F;&#x017F;e, qui<lb/>
&amp; praefectus e&#x017F;&#x017F;et praetorii &amp; publicurum trion-<lb/>
torum copiam facultatemque per&#x017F;pectam baberet:<lb/>
at dignitatem, aut ducis officium, nunquam &#x017F;e<lb/>
uel Alaricho, uel eius gentilibus conce&#x017F;&#x017F;urum.</hi><lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sozomenvs</hi></hi> Lib. IX. c.</hi> 7. ko&#x0364;mmt biemit u&#x0364;ber-<lb/>
ein: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Po&#x017F;tea, cum legationem eius nomine mi&#x017F;i&#x017F;&#x017F;et<lb/>
Innocentius, epi&#x017F;copus Romanus, reuocatus impera-<lb/>
toris litteris Alarichus Ariminium uenit: quae ci-<lb/>
uitas ducentis ac decem &#x017F;tadiis Rauenna di&#x017F;tat.<lb/>
Ibi ante muros ciuitatis ca&#x017F;tra metatum cum al-<lb/>
locutus e&#x017F;&#x017F;et Iouius, Italiae hyparchus, imperatori<lb/>
exponit petitionem Alarichi, &amp; quod oporteret<lb/>
eum actis publicis declarari praefectum utriusque<lb/>
exercitus. Imperator uero pecuniae &amp; commea-<lb/>
tus copiam, uti petierat, haud &#x017F;ecus ac Iouio hy-<lb/>
parcho facit: caeterum dignitatem, quam pete-<lb/>
bat, &#x017F;e illi nunquam e&#x017F;&#x017F;e conce&#x017F;&#x017F;urum, re&#x017F;crip&#x017F;it.</hi></hi></note>. <hi rendition="#aq">Iouius</hi> der nicht vermuthete, daß die Antwort anders, als wie<lb/>
er &#x017F;ein Gutachten er&#x017F;tattet, ausfallen wu&#x0364;rde, o&#x0364;ffnete und las den Brief gleich-<lb/><note xml:id="FN392_02_01" next="#FN392_02_02" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> l. c. c. 49. <hi rendition="#i">Hanc epi&#x017F;tolam, quum<lb/>
Iouius accepi&#x017F;&#x017F;et, non &#x017F;eor&#x017F;um apertam, &#x017F;ed audi-<lb/>
ente Alaricho, legit. Is caetera quidem moderate<lb/>
tulit, uerum, ubi negatum &#x017F;ibi gentique &#x017F;uae mili-<lb/>
tiae magi&#x017F;terium uidit: mox ira percitus, Romam</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">contendere</hi></hi></fw><cb type="end"/><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/>
<fw place="bottom" type="catch">falls</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[358/0392] Achtes Buch. Stifftung des Gothiſchen, Alpen. Die Kaͤiſerlichen erhielten einigen Vortheil uͤber ihn, welches An- fangs bey Hof Muth erweckte; aber die Sachen ſchienen bald ein ander An- ſehen zu gewinnen, da Olympius fort muſte, und Iouius, praefectus prae- torii, Meiſter der Staats-Sachen wurde 2. XXIII. Dieſer war vormahls perſoͤnlich Alarichs Freund geweſen, als dieſer noch in Epiro geſtanden, und unternahm ietzund, ſelbſt mit ihm den Ver- gleich zu Stande zu bringen. Alarich war darzu beteit, und die Unterre- dung ward zu Rimini angeſtellet, allwo ſich ſowohl Alaricus, als Iovius, in Perſon einfunden. Alarich forderte, daß den Gothen Dalmatien, das No- ricum und Venetia moͤchte uͤberlaſſen, und jaͤhrlich eine gewiſſe Summe Gel- des, nebſt Proviant, gereichet werden. Weil die Gothen nun nicht viel trauen mochten, faſte Iovius, um deſto mehr zu zeigen, wie aufrichtig er mit ihnen umgienge, ſeinen Bericht nach Hofe, in Alarici Gegenwart, ab: und rieth dem Kaͤiſer, noch durch einen abſonderlichen Brief, Alaricum zum Ge- neral uͤber die Armee zu erklaͤren, damit er bey den uͤbrigen Forderungen de- ſto eher nachgeben moͤchte. Aber der Kaͤiſer ließ antworten, daß Iovius we- gen einer Summe Geldes, und Lieferung von Lebens-Mitteln, ſo gut er im- mer koͤnnte, ſchlieſſen moͤchte; auſſer dem aber wuͤrde er weder Alarico, noch ſonſt einem Gothen, einige Reichs-Bedienungen, vielweniger die Armee, an- vertrauen 1. Iouius der nicht vermuthete, daß die Antwort anders, als wie er ſein Gutachten erſtattet, ausfallen wuͤrde, oͤffnete und las den Brief gleich- 2 falls Vergebliche Handlungen zu Rimini. 2 idem L. c. cap. 46. 1 §. XXIII. 1. zosimvs Lib. V. c. 48. Iouius autem, praefectus praetorii, quum omnem apud imperatorem potentiam in ſe tranſtuliſſet: lega- tos ad Alarichum mittere decreuit, qui eum hor- tarentur, ut ad ipſam usque Rauennum accede- ret, quod iſtic pacem facturi eſſent. Alaricho principis & Iouii litteris adſenſo, & Ariminum profecto, quae Rauenna triginta milliaribus abeſt, celeriter eo Iouius quoque ſe contulit; et, quod in Epiris Alarichi hoſpes & amicus factus fuiſſet, de foedere pangendo tractat. Alarichi haec poſtula- ta erant: ut in annos ſingulos auri certa ſumma ſolueretur, & annonae menſura quaedam ſuppe- ditaretur: ut item ipſe cum ſuis omnibus utram- que Venetiam & Noricos & Dalmatiam incoleret. Haec Iouius, Alaricho praeſente, perſcripta mittit ad imperatorem, datis ad eundem ſeorſim quoque litteris, quibus eum cohortabatur, Alarichum utriusque militiae magiſtrum conſtitueret; ut hoc modo delenitus, de conditionum aſperitate nonni- hil remitteret, ac tolerabilibus moderatiſque legi- bus pacem faceret. Imperator bis acceptis litte- ris, Iouii temeritatem damnat, & uiciſſim miſſis ad eum litteris ſigniſicat, auri quiaem & anno- nae modum, ut ipſe ſtatueret, aequum eſſe, qui & praefectus eſſet praetorii & publicurum trion- torum copiam facultatemque perſpectam baberet: at dignitatem, aut ducis officium, nunquam ſe uel Alaricho, uel eius gentilibus conceſſurum. sozomenvs Lib. IX. c. 7. koͤmmt biemit uͤber- ein: Poſtea, cum legationem eius nomine miſiſſet Innocentius, epiſcopus Romanus, reuocatus impera- toris litteris Alarichus Ariminium uenit: quae ci- uitas ducentis ac decem ſtadiis Rauenna diſtat. Ibi ante muros ciuitatis caſtra metatum cum al- locutus eſſet Iouius, Italiae hyparchus, imperatori exponit petitionem Alarichi, & quod oporteret eum actis publicis declarari praefectum utriusque exercitus. Imperator uero pecuniae & commea- tus copiam, uti petierat, haud ſecus ac Iouio hy- parcho facit: caeterum dignitatem, quam pete- bat, ſe illi nunquam eſſe conceſſurum, reſcripſit. 2 zosimvs l. c. c. 49. Hanc epiſtolam, quum Iouius accepiſſet, non ſeorſum apertam, ſed audi- ente Alaricho, legit. Is caetera quidem moderate tulit, uerum, ubi negatum ſibi gentique ſuae mili- tiae magiſterium uidit: mox ira percitus, Romam contendere

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/392
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 358. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/392>, abgerufen am 16.07.2024.