Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Achtes Buch. Stifftung des Gothischen,
schlagen, zu erhalten hoffete 1. Darauf wurden die Thore den Gothen geöff-
net 2. Attalus ernannte so fort Alaricum, zum General über die Armee, und
Ataulphum, zum comite domesticorum; Lampadium tum praefecto
praetorii, Marcianum
zum praefecto urbis, und Tertyllum, aufs fol-
gende 410te Jahr zum consule: und der Rath sowohl, als das Römische
Volck machten sich Anfangs nicht geringere Hoffnung von dieser Verände-
rung, als die Gothen selbst.

XXV. Diese waren aber die ersten, so sich in der Meynung, die sie von Attalo ge-
Sucht Hono-
rium
mit Ge-
walt zu ver-
treiben. Atta-
li
schlechtes
Bezeigen.
habt, betrogen fanden. Alarich rieth ihm, sich gleich in der ersten Bestürtzung Mei-
ster von Africa, aus welcher Provintz Rom die Lebens-Mittel haben muste, zu ma-
chen, und zu dem Ende den Gothischen General, Drumam, dahin zu senden. Aber
zosimvs spottet hier selbst Attali, daß er mehr auf das eitele Versprechen
seiner Wahrsager, die ihm geschmeichelt hatten, daß er ohne Blutvergiessen
Meister von Africa werden sollte, als auf den klugen Rath des Gothischen
Königes gesehen 1. Er schickte einen andern General, Constantinum, da-
hin, der aber nicht Volck genug bey sich hatte, und von Heracliano, dem
Stadthalter selbiger Provintz, gleich geschlagen ward. Attalus war fast um
eben dieselbe Zeit gegen Honorium aufgebrochen, der sich in äusserster Noth
befand, und Gesandten an ihn schickte, mit dem Erbiethen, ihn neben sich

zum
[Beginn Spaltensatz] crem, & habitationem donent locorum, qui a Ro-
manis non magni fierent. Cum autem legatione
per episcopos quosdam facta, huius rei petitione
bis frustratus esset, Romam reuersus, ciuitatem
oppugnat.
1 §. XXIV. 1. sozomenvs L. IX. c. 9. sagt,
er wäre von Sigesario, Bischoffe der Gothen, getauf-
fet, und deswegen den Arianern angenehm gewe-
sen: Hasce res huiusmodi euentum fuisse sortitas,
haud mediocriter doluerunt tum pagani, tum illi
Christiani, qui Arianam sectabantur haeresin. Isti
enim, ducta coniectura ex Attali tum proposito, &
priore educatione, prorsus existimabant, illum pa-
lam paganismum amplexurum, & ipsis templa
patria restituturum, & ferias & uictimas. Hi
uero, se primatum in ecclesiis, sicuti tempore
Constantii ac Valentis, rursus consecuturos, ar-
bitrabantur, siquidem ille firmatum contineret
imperium: propterea, quod a Sigesario, Gothorum
episcopo, baptizatus, & ob id cum ipsis uniuersis,
tum uel maxime Alaricho, charissimus esset.
2 zosimvs Lib. VI. c. 6. In Italia uero
Alarichus, pace conditionibus iis, quas proposue-
rat non impetrata, nec obsidibus acceptis, Ro-
mam rursus inuadit, minatus, eam se per uim
expugnaturum, nisi ciues Romani, coniunctis secum
[Spaltenumbruch] animis, aduersus Honorium augustum expeditio-
nem suscepissent. Illis ad hoc postulatum cunctan-
tibus, urbem obsidet; & ad portum profectus,
aliquot diebus in eius oppugnatione consumtis, tan-
dem eo potitus est. Vbi, quum omnem urbis anno-
nam reconditam inuenisset, eam se minatus est in
exercitum suum expensurum, ni celeriter iis Ro-
mani, quae proponebat, satisfecissent. Itaque se-
natus uniuersus conuenit, & instituta deliberatio-
ne, quid potissimum agendum esset, tandem omni-
bus adsensus est, quae Alarichus imperauerat.
Nec enim mortis ullum erat effugium, posteaquam
urbi nulla e portu annona suppeditabatur. Secun-
dum haec exceptis Alarichi legatis, ad urbem eum
arcessunt; ac ueluti iusse fuerant, Attalum, prae-
fectum urbis, sublimem in augusto solio, purpura
coronaque cinctum, collocant. Is extemplo Lam-
padium praefectum praetorii declarat, & Marci-
anum praefectum urbis constituit. Militares
praefecturas tum ipsi Alaricho, tum Valenti tra-
dit.
add. sozomenvs L. IX. c.
8.
1 §. XXV. 1. zosimvs L. VI. c. 7. p. 660. Quum
autem Alarichus Attalo recte consuleret, ut ido-
neas copias in Africam & Karthaginem mitteret,
earumque opera Heracliano abrogaret imperium;
ne per illum quoque, partes Honorii sectantem, ali-
quod impedimentum rebus institutis obiiceretur;

[Ende Spaltensatz]
nibili

Achtes Buch. Stifftung des Gothiſchen,
ſchlagen, zu erhalten hoffete 1. Darauf wurden die Thore den Gothen geoͤff-
net 2. Attalus ernannte ſo fort Alaricum, zum General uͤber die Armee, und
Ataulphum, zum comite domeſticorum; Lampadium tum praefecto
praetorii, Marcianum
zum praefecto urbis, und Tertyllum, aufs fol-
gende 410te Jahr zum conſule: und der Rath ſowohl, als das Roͤmiſche
Volck machten ſich Anfangs nicht geringere Hoffnung von dieſer Veraͤnde-
rung, als die Gothen ſelbſt.

XXV. Dieſe waren aber die erſten, ſo ſich in der Meynung, die ſie von Attalo ge-
Sucht Hono-
rium
mit Ge-
walt zu ver-
treiben. Atta-
li
ſchlechtes
Bezeigen.
habt, betrogen fanden. Alarich rieth ihm, ſich gleich in der erſten Beſtuͤrtzung Mei-
ſter von Africa, aus welcher Provintz Rom die Lebens-Mittel haben muſte, zu ma-
chen, und zu dem Ende den Gothiſchen General, Drumam, dahin zu ſenden. Aber
zosimvs ſpottet hier ſelbſt Attali, daß er mehr auf das eitele Verſprechen
ſeiner Wahrſager, die ihm geſchmeichelt hatten, daß er ohne Blutvergieſſen
Meiſter von Africa werden ſollte, als auf den klugen Rath des Gothiſchen
Koͤniges geſehen 1. Er ſchickte einen andern General, Conſtantinum, da-
hin, der aber nicht Volck genug bey ſich hatte, und von Heracliano, dem
Stadthalter ſelbiger Provintz, gleich geſchlagen ward. Attalus war faſt um
eben dieſelbe Zeit gegen Honorium aufgebrochen, der ſich in aͤuſſerſter Noth
befand, und Geſandten an ihn ſchickte, mit dem Erbiethen, ihn neben ſich

zum
[Beginn Spaltensatz] crem, & habitationem donent locorum, qui a Ro-
manis non magni fierent. Cum autem legatione
per epiſcopos quosdam facta, huius rei petitione
bis fruſtratus eſſet, Romam reuerſus, ciuitatem
oppugnat.
1 §. XXIV. 1. sozomenvs L. IX. c. 9. ſagt,
er waͤre von Sigeſario, Biſchoffe der Gothen, getauf-
fet, und deswegen den Arianern angenehm gewe-
ſen: Haſce res huiusmodi euentum fuiſſe ſortitas,
haud mediocriter doluerunt tum pagani, tum illi
Chriſtiani, qui Arianam ſectabantur haereſin. Iſti
enim, ducta coniectura ex Attali tum propoſito, &
priore educatione, prorſus exiſtimabant, illum pa-
lam paganiſmum amplexurum, & ipſis templa
patria reſtituturum, & ferias & uictimas. Hi
uero, ſe primatum in eccleſiis, ſicuti tempore
Conſtantii ac Valentis, rurſus conſecuturos, ar-
bitrabantur, ſiquidem ille firmatum contineret
imperium: propterea, quod a Sigeſario, Gothorum
epiſcopo, baptizatus, & ob id cum ipſis uniuerſis,
tum uel maxime Alaricho, chariſſimus eſſet.
2 zosimvs Lib. VI. c. 6. In Italia uero
Alarichus, pace conditionibus iis, quas propoſue-
rat non impetrata, nec obſidibus acceptis, Ro-
mam rurſus inuadit, minatus, eam ſe per uim
expugnaturum, niſi ciues Romani, coniunctis ſecum
[Spaltenumbruch] animis, aduerſus Honorium auguſtum expeditio-
nem ſuſcepiſſent. Illis ad hoc poſtulatum cunctan-
tibus, urbem obſidet; & ad portum profectus,
aliquot diebus in eius oppugnatione conſumtis, tan-
dem eo potitus eſt. Vbi, quum omnem urbis anno-
nam reconditam inueniſſet, eam ſe minatus eſt in
exercitum ſuum expenſurum, ni celeriter iis Ro-
mani, quae proponebat, ſatisfeciſſent. Itaque ſe-
natus uniuerſus conuenit, & inſtituta deliberatio-
ne, quid potiſſimum agendum eſſet, tandem omni-
bus adſenſus eſt, quae Alarichus imperauerat.
Nec enim mortis ullum erat effugium, poſteaquam
urbi nulla e portu annona ſuppeditabatur. Secun-
dum haec exceptis Alarichi legatis, ad urbem eum
arceſſunt; ac ueluti iuſſe fuerant, Attalum, prae-
fectum urbis, ſublimem in auguſto ſolio, purpura
coronaque cinctum, collocant. Is extemplo Lam-
padium praefectum praetorii declarat, & Marci-
anum praefectum urbis conſtituit. Militares
praefecturas tum ipſi Alaricho, tum Valenti tra-
dit.
add. sozomenvs L. IX. c.
8.
1 §. XXV. 1. zosimvs L. VI. c. 7. p. 660. Quum
autem Alarichus Attalo recte conſuleret, ut ido-
neas copias in Africam & Karthaginem mitteret,
earumque opera Heracliano abrogaret imperium;
ne per illum quoque, partes Honorii ſectantem, ali-
quod impedimentum rebus inſtitutis obiiceretur;

[Ende Spaltensatz]
nibili
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0394" n="360"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Achtes Buch. Stifftung des Gothi&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
&#x017F;chlagen, zu erhalten hoffete <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXIV</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sozomenvs</hi></hi> L. IX. c.</hi> 9. &#x017F;agt,<lb/>
er wa&#x0364;re von <hi rendition="#aq">Sige&#x017F;ario,</hi> Bi&#x017F;choffe der Gothen, getauf-<lb/>
fet, und deswegen den Arianern angenehm gewe-<lb/>
&#x017F;en: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Ha&#x017F;ce res huiusmodi euentum fui&#x017F;&#x017F;e &#x017F;ortitas,<lb/>
haud mediocriter doluerunt tum pagani, tum illi<lb/>
Chri&#x017F;tiani, qui Arianam &#x017F;ectabantur haere&#x017F;in. I&#x017F;ti<lb/>
enim, ducta coniectura ex Attali tum propo&#x017F;ito, &amp;<lb/>
priore educatione, pror&#x017F;us exi&#x017F;timabant, illum pa-<lb/>
lam pagani&#x017F;mum amplexurum, &amp; ip&#x017F;is templa<lb/>
patria re&#x017F;tituturum, &amp; ferias &amp; uictimas. Hi<lb/>
uero, &#x017F;e primatum in eccle&#x017F;iis, &#x017F;icuti tempore<lb/>
Con&#x017F;tantii ac Valentis, rur&#x017F;us con&#x017F;ecuturos, ar-<lb/>
bitrabantur, &#x017F;iquidem ille firmatum contineret<lb/>
imperium: propterea, quod a Sige&#x017F;ario, Gothorum<lb/>
epi&#x017F;copo, baptizatus, &amp; ob id cum ip&#x017F;is uniuer&#x017F;is,<lb/>
tum uel maxime Alaricho, chari&#x017F;&#x017F;imus e&#x017F;&#x017F;et.</hi></hi></note>. Darauf wurden die Thore den Gothen geo&#x0364;ff-<lb/>
net <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> Lib. VI. c. 6. <hi rendition="#i">In Italia uero<lb/>
Alarichus, pace conditionibus iis, quas propo&#x017F;ue-<lb/>
rat non impetrata, nec ob&#x017F;idibus acceptis, Ro-<lb/>
mam rur&#x017F;us inuadit, minatus, eam &#x017F;e per uim<lb/>
expugnaturum, ni&#x017F;i ciues Romani, coniunctis &#x017F;ecum<lb/><cb/>
animis, aduer&#x017F;us Honorium augu&#x017F;tum expeditio-<lb/>
nem &#x017F;u&#x017F;cepi&#x017F;&#x017F;ent. Illis ad hoc po&#x017F;tulatum cunctan-<lb/>
tibus, urbem ob&#x017F;idet; &amp; ad portum profectus,<lb/>
aliquot diebus in eius oppugnatione con&#x017F;umtis, tan-<lb/>
dem eo potitus e&#x017F;t. Vbi, quum omnem urbis anno-<lb/>
nam reconditam inueni&#x017F;&#x017F;et, eam &#x017F;e minatus e&#x017F;t in<lb/>
exercitum &#x017F;uum expen&#x017F;urum, ni celeriter iis Ro-<lb/>
mani, quae proponebat, &#x017F;atisfeci&#x017F;&#x017F;ent. Itaque &#x017F;e-<lb/>
natus uniuer&#x017F;us conuenit, &amp; in&#x017F;tituta deliberatio-<lb/>
ne, quid poti&#x017F;&#x017F;imum agendum e&#x017F;&#x017F;et, tandem omni-<lb/>
bus ad&#x017F;en&#x017F;us e&#x017F;t, quae Alarichus imperauerat.<lb/>
Nec enim mortis ullum erat effugium, po&#x017F;teaquam<lb/>
urbi nulla e portu annona &#x017F;uppeditabatur. Secun-<lb/>
dum haec exceptis Alarichi legatis, ad urbem eum<lb/>
arce&#x017F;&#x017F;unt; ac ueluti iu&#x017F;&#x017F;e fuerant, Attalum, prae-<lb/>
fectum urbis, &#x017F;ublimem in augu&#x017F;to &#x017F;olio, purpura<lb/>
coronaque cinctum, collocant. Is extemplo Lam-<lb/>
padium praefectum praetorii declarat, &amp; Marci-<lb/>
anum praefectum urbis con&#x017F;tituit. Militares<lb/>
praefecturas tum ip&#x017F;i Alaricho, tum Valenti tra-<lb/>
dit.</hi> add. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sozomenvs</hi></hi> L. IX. c.</hi> 8.</note>. <hi rendition="#aq">Attalus</hi> ernannte &#x017F;o fort <hi rendition="#aq">Alaricum,</hi> zum General u&#x0364;ber die Armee, und<lb/><hi rendition="#aq">Ataulphum,</hi> zum <hi rendition="#aq">comite dome&#x017F;ticorum; Lampadium</hi> tum <hi rendition="#aq">praefecto<lb/>
praetorii, Marcianum</hi> zum <hi rendition="#aq">praefecto urbis,</hi> und <hi rendition="#aq">Tertyllum,</hi> aufs fol-<lb/>
gende 410te Jahr zum <hi rendition="#aq">con&#x017F;ule:</hi> und der Rath &#x017F;owohl, als das Ro&#x0364;mi&#x017F;che<lb/>
Volck machten &#x017F;ich Anfangs nicht geringere Hoffnung von die&#x017F;er Vera&#x0364;nde-<lb/>
rung, als die Gothen &#x017F;elb&#x017F;t.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXV.</hi> Die&#x017F;e waren aber die er&#x017F;ten, &#x017F;o &#x017F;ich in der Meynung, die &#x017F;ie von <hi rendition="#aq">Attalo</hi> ge-<lb/><note place="left">Sucht <hi rendition="#aq">Hono-<lb/>
rium</hi> mit Ge-<lb/>
walt zu ver-<lb/>
treiben. <hi rendition="#aq">Atta-<lb/>
li</hi> &#x017F;chlechtes<lb/>
Bezeigen.</note>habt, betrogen fanden. Alarich rieth ihm, &#x017F;ich gleich in der er&#x017F;ten Be&#x017F;tu&#x0364;rtzung Mei-<lb/>
&#x017F;ter von Africa, aus welcher Provintz Rom die Lebens-Mittel haben mu&#x017F;te, zu ma-<lb/>
chen, und zu dem Ende den Gothi&#x017F;chen General, <hi rendition="#aq">Drumam,</hi> dahin zu &#x017F;enden. Aber<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi></hi> &#x017F;pottet hier &#x017F;elb&#x017F;t <hi rendition="#aq">Attali,</hi> daß er mehr auf das eitele Ver&#x017F;prechen<lb/>
&#x017F;einer Wahr&#x017F;ager, die ihm ge&#x017F;chmeichelt hatten, daß er ohne Blutvergie&#x017F;&#x017F;en<lb/>
Mei&#x017F;ter von Africa werden &#x017F;ollte, als auf den klugen Rath des Gothi&#x017F;chen<lb/>
Ko&#x0364;niges ge&#x017F;ehen <note xml:id="FN394_01_01" next="#FN394_01_02" place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXV</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> L. VI. c. 7. p. 660. <hi rendition="#i">Quum<lb/>
autem Alarichus Attalo recte con&#x017F;uleret, ut ido-<lb/>
neas copias in Africam &amp; Karthaginem mitteret,<lb/>
earumque opera Heracliano abrogaret imperium;<lb/>
ne per illum quoque, partes Honorii &#x017F;ectantem, ali-<lb/>
quod impedimentum rebus in&#x017F;titutis obiiceretur;</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">nibili</hi></hi></fw><cb type="end"/>
</note>. Er &#x017F;chickte einen andern General, <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantinum,</hi> da-<lb/>
hin, der aber nicht Volck genug bey &#x017F;ich hatte, und von <hi rendition="#aq">Heracliano,</hi> dem<lb/>
Stadthalter &#x017F;elbiger Provintz, gleich ge&#x017F;chlagen ward. <hi rendition="#aq">Attalus</hi> war fa&#x017F;t um<lb/>
eben die&#x017F;elbe Zeit gegen <hi rendition="#aq">Honorium</hi> aufgebrochen, der &#x017F;ich in a&#x0364;u&#x017F;&#x017F;er&#x017F;ter Noth<lb/>
befand, und Ge&#x017F;andten an ihn &#x017F;chickte, mit dem Erbiethen, ihn neben &#x017F;ich<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">zum</fw><lb/><note xml:id="FN393_04_02" prev="#FN393_04_01" place="foot" n="4"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">crem, &amp; habitationem donent locorum, qui a Ro-<lb/>
manis non magni fierent. Cum autem legatione<lb/>
per epi&#x017F;copos quosdam facta, huius rei petitione<lb/>
bis fru&#x017F;tratus e&#x017F;&#x017F;et, Romam reuer&#x017F;us, ciuitatem<lb/>
oppugnat.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[360/0394] Achtes Buch. Stifftung des Gothiſchen, ſchlagen, zu erhalten hoffete 1. Darauf wurden die Thore den Gothen geoͤff- net 2. Attalus ernannte ſo fort Alaricum, zum General uͤber die Armee, und Ataulphum, zum comite domeſticorum; Lampadium tum praefecto praetorii, Marcianum zum praefecto urbis, und Tertyllum, aufs fol- gende 410te Jahr zum conſule: und der Rath ſowohl, als das Roͤmiſche Volck machten ſich Anfangs nicht geringere Hoffnung von dieſer Veraͤnde- rung, als die Gothen ſelbſt. XXV. Dieſe waren aber die erſten, ſo ſich in der Meynung, die ſie von Attalo ge- habt, betrogen fanden. Alarich rieth ihm, ſich gleich in der erſten Beſtuͤrtzung Mei- ſter von Africa, aus welcher Provintz Rom die Lebens-Mittel haben muſte, zu ma- chen, und zu dem Ende den Gothiſchen General, Drumam, dahin zu ſenden. Aber zosimvs ſpottet hier ſelbſt Attali, daß er mehr auf das eitele Verſprechen ſeiner Wahrſager, die ihm geſchmeichelt hatten, daß er ohne Blutvergieſſen Meiſter von Africa werden ſollte, als auf den klugen Rath des Gothiſchen Koͤniges geſehen 1. Er ſchickte einen andern General, Conſtantinum, da- hin, der aber nicht Volck genug bey ſich hatte, und von Heracliano, dem Stadthalter ſelbiger Provintz, gleich geſchlagen ward. Attalus war faſt um eben dieſelbe Zeit gegen Honorium aufgebrochen, der ſich in aͤuſſerſter Noth befand, und Geſandten an ihn ſchickte, mit dem Erbiethen, ihn neben ſich zum 4 Sucht Hono- rium mit Ge- walt zu ver- treiben. Atta- li ſchlechtes Bezeigen. 1 §. XXIV. 1. sozomenvs L. IX. c. 9. ſagt, er waͤre von Sigeſario, Biſchoffe der Gothen, getauf- fet, und deswegen den Arianern angenehm gewe- ſen: Haſce res huiusmodi euentum fuiſſe ſortitas, haud mediocriter doluerunt tum pagani, tum illi Chriſtiani, qui Arianam ſectabantur haereſin. Iſti enim, ducta coniectura ex Attali tum propoſito, & priore educatione, prorſus exiſtimabant, illum pa- lam paganiſmum amplexurum, & ipſis templa patria reſtituturum, & ferias & uictimas. Hi uero, ſe primatum in eccleſiis, ſicuti tempore Conſtantii ac Valentis, rurſus conſecuturos, ar- bitrabantur, ſiquidem ille firmatum contineret imperium: propterea, quod a Sigeſario, Gothorum epiſcopo, baptizatus, & ob id cum ipſis uniuerſis, tum uel maxime Alaricho, chariſſimus eſſet. 2 zosimvs Lib. VI. c. 6. In Italia uero Alarichus, pace conditionibus iis, quas propoſue- rat non impetrata, nec obſidibus acceptis, Ro- mam rurſus inuadit, minatus, eam ſe per uim expugnaturum, niſi ciues Romani, coniunctis ſecum animis, aduerſus Honorium auguſtum expeditio- nem ſuſcepiſſent. Illis ad hoc poſtulatum cunctan- tibus, urbem obſidet; & ad portum profectus, aliquot diebus in eius oppugnatione conſumtis, tan- dem eo potitus eſt. Vbi, quum omnem urbis anno- nam reconditam inueniſſet, eam ſe minatus eſt in exercitum ſuum expenſurum, ni celeriter iis Ro- mani, quae proponebat, ſatisfeciſſent. Itaque ſe- natus uniuerſus conuenit, & inſtituta deliberatio- ne, quid potiſſimum agendum eſſet, tandem omni- bus adſenſus eſt, quae Alarichus imperauerat. Nec enim mortis ullum erat effugium, poſteaquam urbi nulla e portu annona ſuppeditabatur. Secun- dum haec exceptis Alarichi legatis, ad urbem eum arceſſunt; ac ueluti iuſſe fuerant, Attalum, prae- fectum urbis, ſublimem in auguſto ſolio, purpura coronaque cinctum, collocant. Is extemplo Lam- padium praefectum praetorii declarat, & Marci- anum praefectum urbis conſtituit. Militares praefecturas tum ipſi Alaricho, tum Valenti tra- dit. add. sozomenvs L. IX. c. 8. 1 §. XXV. 1. zosimvs L. VI. c. 7. p. 660. Quum autem Alarichus Attalo recte conſuleret, ut ido- neas copias in Africam & Karthaginem mitteret, earumque opera Heracliano abrogaret imperium; ne per illum quoque, partes Honorii ſectantem, ali- quod impedimentum rebus inſtitutis obiiceretur; nibili 4 crem, & habitationem donent locorum, qui a Ro- manis non magni fierent. Cum autem legatione per epiſcopos quosdam facta, huius rei petitione bis fruſtratus eſſet, Romam reuerſus, ciuitatem oppugnat.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/394
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 360. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/394>, abgerufen am 02.06.2024.