Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
nio apollinari erhellet, daß er Lyon mit Gewalt zu seinem Gehorsam
bringen müssen3. Die Burgunder hatten bey dieser Zerküttung Gelegenheit
gefunden, ihr Reich in Gallien auszubreiten4.

XVI. Nachdem er die Sachen in Gallien eingerichtet, gieng er im JahrSein Zug nach
Spanien. Er
muß mit den
Vandalen
Friede machen.

460. nach Spanien: um sich daselbst der Reste der Römischen Herrschafft
anzunehmen, und die Vandalen in Africa selbst von daraus zu bekriegen1. Er
hatte zu dem Ende eine Flotte ausrüsten lassen, die bey Alicante seiner warten
sollte. Alle gut Römisch gesinnte setzten ein grosses Vertrauen in diese Zurü-
stung, und sidonivs apollinaris verkleinert in dem panegyrico,
den er Maioriano nach der Eroberung von Lyon gehalten, etlichemal Gense-
ricum,
daß er durch die Wollüste ja so sehr, als vormals Hannibal in Ca-

pua,
[Beginn Spaltensatz] Iam lustrare uacat. uideas hic strage sub illa,
Vtrorumque animos. nullus non pectore cae-
sus,
Quisquis uester erat: nullus non terga fo-
ratus,
Illorum quisquis. clamant hoc uulnera primi
Praedonum tum forte ducis, cui regis auari
Narratur nupsisse soror, qui puluere cacco
Clausus, & elisus pilis, uestigia turpis
Gestat adhuc probrosa fugae. sic agmina ue-
stra
Cum spoliis campum retinent, & Marte
fruuntur.
§. XV. 1. sidonivs apollinaris
(carm. V. u. 470.)
Ilicet aggrederis quod nullus tempore nostro
Augustus potuit: rigidum septemplicis Istri
Agmen in arma rapis. nam quidquid lan-
guidus axis
Cardine Sithonio sub Parrhase parturit ursa,
Hoc totum tua signa pauet. Bastarna, Süe-
uus,
Pannonius, Neurus, Chunus, Geta, Dacus,
Alanus,
Bellonothus, Rugus, Burgundio, Vesus, Ali-
tes,
Bisalta, Ostrogothus, Procrustes, Sarmata,
MOSCHVS,
Post aquilas uenere tuas. tibi militat omnis
Caucasus, & Scythicae potor Tanaiticus
undae.
Quid faciat fortuna uiri? quascunque mi-
natur
Has tremuit iam Roma manus: modo prin-
cipe sub te
Ne metuat prope parua putat, nisi seruiat
illi
Quod timuit regnante alio.
idativs ad A. maioriani III. (459.)
Legati a Nepotiano, magistro militiae, & a Su-
nierico comite missi ueniunt ad Gallaecos, nunci-
antes, Maiorianum augustum & Theudoricum
regem, firmissima inter se pacis iura sanxisse, Go-
this in quodam certamine superatis.
3 sidonivs apollinaris (carm. V.)
u. 571.
- Attamen hic nuper, placidissime
princeps,
Obside percepto, nostrae de moenibus urbis
Visceribus miseris insertum depulit hostem.
Et quia lassatis nimium spes unica rebus
Venisti, nostris petimus succurre ruinis
Lugdunumque tuam, dum praeteris, aspice
uictor.
4 marivs, ioanne & varane coss.
(456.) Eo anno Burgundiones partem Galliae oc-
cupauerunt, terrasque cum Gallicis senatoribus
diuiserunt.
Wieweit die Burgunder um diese Zeit
sich erstrecket, hat pagivs ad A. 456. n. 13.
nach Anleitung der Folge der Historie bemercket.
Fines paulatim per uicina protulere, & prima
Lugdunensis, Maxima Sequanorum, Viennensis,
Alpes Graiae & Penninae, ac prouincia cis Druen-
tiam eis tandem cessere, sed non ante praesen-
tem Christi annum &c.
1 §. XVI. 1. idativs ad A. IV. maiori-
ani.
Mense Maio, Maiorianus Hispanias in-
greditur imperator: quo Carthaginensem prouin-
ciam pertendente, aliquantas naues, quas sibi ad
transitum aduersum Wandalos praeparabat, de
litore Carthaginiensi, commoniti Wandali per
proditores abripiunt. Maiorianus ita a sua or-
dinatione frustratus ad Italiam reuertitur.

[Ende Spaltensatz]
2. si-

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
nio apollinari erhellet, daß er Lyon mit Gewalt zu ſeinem Gehorſam
bringen muͤſſen3. Die Burgunder hatten bey dieſer Zerkuͤttung Gelegenheit
gefunden, ihr Reich in Gallien auszubreiten4.

XVI. Nachdem er die Sachen in Gallien eingerichtet, gieng er im JahrSein Zug nach
Spanien. Er
muß mit den
Vandalen
Friede machẽ.

460. nach Spanien: um ſich daſelbſt der Reſte der Roͤmiſchen Herrſchafft
anzunehmen, und die Vandalen in Africa ſelbſt von daraus zu bekriegen1. Er
hatte zu dem Ende eine Flotte ausruͤſten laſſen, die bey Alicante ſeiner warten
ſollte. Alle gut Roͤmiſch geſinnte ſetzten ein groſſes Vertrauen in dieſe Zuruͤ-
ſtung, und sidonivs apollinaris verkleinert in dem panegyrico,
den er Maioriano nach der Eroberung von Lyon gehalten, etlichemal Genſe-
ricum,
daß er durch die Wolluͤſte ja ſo ſehr, als vormals Hannibal in Ca-

pua,
[Beginn Spaltensatz] Iam luſtrare uacat. uideas hic ſtrage ſub illa,
Vtrorumque animos. nullus non pectore cae-
ſus,
Quisquis ueſter erat: nullus non terga fo-
ratus,
Illorum quisquis. clamant hoc uulnera primi
Praedonum tum forte ducis, cui regis auari
Narratur nupſiſſe ſoror, qui puluere cacco
Clauſus, & eliſus pilis, ueſtigia turpis
Geſtat adhuc probroſa fugae. ſic agmina ue-
ſtra
Cum ſpoliis campum retinent, & Marte
fruuntur.
§. XV. 1. sidonivs apollinaris
(carm. V. u. 470.)
Ilicet aggrederis quod nullus tempore noſtro
Auguſtus potuit: rigidum ſeptemplicis Iſtri
Agmen in arma rapis. nam quidquid lan-
guidus axis
Cardine Sithonio ſub Parrhaſe parturit urſa,
Hoc totum tua ſigna pauet. Baſtarna, Süe-
uus,
Pannonius, Neurus, Chunus, Geta, Dacus,
Alanus,
Bellonothus, Rugus, Burgundio, Veſus, Ali-
tes,
Biſalta, Oſtrogothus, Procruſtes, Sarmata,
MOSCHVS,
Poſt aquilas uenere tuas. tibi militat omnis
Caucaſus, & Scythicae potor Tanaiticus
undae.
Quid faciat fortuna uiri? quascunque mi-
natur
Has tremuit iam Roma manus: modo prin-
cipe ſub te
Ne metuat prope parua putat, niſi ſeruiat
illi
Quod timuit regnante alio.
idativs ad A. maioriani III. (459.)
Legati a Nepotiano, magiſtro militiae, & a Su-
nierico comite miſſi ueniunt ad Gallaecos, nunci-
antes, Maiorianum auguſtum & Theudoricum
regem, firmiſſima inter ſe pacis iura ſanxiſſe, Go-
this in quodam certamine ſuperatis.
3 sidonivs apollinaris (carm. V.)
u. 571.
Attamen hic nuper, placidiſſime
princeps,
Obſide percepto, noſtrae de moenibus urbis
Viſceribus miſeris inſertum depulit hoſtem.
Et quia laſſatis nimium ſpes unica rebus
Veniſti, noſtris petimus ſuccurre ruinis
Lugdunumque tuam, dum praeteris, aſpice
uictor.
4 marivs, ioanne & varane coss.
(456.) Eo anno Burgundiones partem Galliae oc-
cupauerunt, terrasque cum Gallicis ſenatoribus
diuiſerunt.
Wieweit die Burgunder um dieſe Zeit
ſich erſtrecket, hat pagivs ad A. 456. n. 13.
nach Anleitung der Folge der Hiſtorie bemercket.
Fines paulatim per uicina protulere, & prima
Lugdunenſis, Maxima Sequanorum, Viennenſis,
Alpes Graiae & Penninae, ac prouincia cis Druen-
tiam eis tandem ceſſere, ſed non ante praeſen-
tem Chriſti annum &c.
1 §. XVI. 1. idativs ad A. IV. maiori-
ani.
Menſe Maio, Maiorianus Hiſpanias in-
greditur imperator: quo Carthaginenſem prouin-
ciam pertendente, aliquantas naues, quas ſibi ad
tranſitum aduerſum Wandalos praeparabat, de
litore Carthaginienſi, commoniti Wandali per
proditores abripiunt. Maiorianus ita a ſua or-
dinatione fruſtratus ad Italiam reuertitur.

[Ende Spaltensatz]
2. si-
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0505" n="471"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Anfang der Regierung</hi><hi rendition="#aq">Chlodovei.</hi></fw><lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">nio apollinari</hi></hi></hi> erhellet, daß er Lyon mit Gewalt zu &#x017F;einem Gehor&#x017F;am<lb/>
bringen mu&#x0364;&#x017F;&#x017F;en<note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi> (carm. V.)<lb/>
u. 571.<lb/>
&#x2012; <hi rendition="#i">Attamen hic nuper, placidi&#x017F;&#x017F;ime<lb/><hi rendition="#et">princeps,</hi><lb/>
Ob&#x017F;ide percepto, no&#x017F;trae de moenibus urbis<lb/>
Vi&#x017F;ceribus mi&#x017F;eris in&#x017F;ertum depulit ho&#x017F;tem.<lb/>
Et quia la&#x017F;&#x017F;atis nimium &#x017F;pes unica rebus<lb/>
Veni&#x017F;ti, no&#x017F;tris petimus &#x017F;uccurre ruinis<lb/>
Lugdunumque tuam, dum praeteris, a&#x017F;pice<lb/><hi rendition="#et">uictor.</hi></hi></hi></note>. Die Burgunder hatten bey die&#x017F;er Zerku&#x0364;ttung Gelegenheit<lb/>
gefunden, ihr Reich in Gallien auszubreiten<note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marivs, ioanne &amp; varane coss.</hi></hi><lb/>
(456.) <hi rendition="#i">Eo anno Burgundiones partem Galliae oc-<lb/>
cupauerunt, terrasque cum Gallicis &#x017F;enatoribus<lb/>
diui&#x017F;erunt.</hi></hi> Wieweit die Burgunder um die&#x017F;e Zeit<lb/>
&#x017F;ich er&#x017F;trecket, hat <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagivs</hi></hi> ad A. 456. n.</hi> 13.<lb/>
nach Anleitung der Folge der Hi&#x017F;torie bemercket.<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Fines paulatim per uicina protulere, &amp; prima<lb/>
Lugdunen&#x017F;is, Maxima Sequanorum, Viennen&#x017F;is,<lb/>
Alpes Graiae &amp; Penninae, ac prouincia cis Druen-<lb/>
tiam eis tandem ce&#x017F;&#x017F;ere, &#x017F;ed non ante prae&#x017F;en-<lb/>
tem Chri&#x017F;ti annum &amp;c.</hi></hi></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XVI.</hi> Nachdem er die Sachen in Gallien eingerichtet, gieng er im Jahr<note place="right">Sein Zug nach<lb/>
Spanien. Er<lb/>
muß mit den<lb/><hi rendition="#g">Vandalen</hi><lb/>
Friede mache&#x0303;.</note><lb/>
460. nach Spanien: um &#x017F;ich da&#x017F;elb&#x017F;t der Re&#x017F;te der Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Herr&#x017F;chafft<lb/>
anzunehmen, und die Vandalen in Africa &#x017F;elb&#x017F;t von daraus zu bekriegen<note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XVI</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> ad A. IV. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">maiori-<lb/>
ani.</hi></hi> <hi rendition="#i">Men&#x017F;e Maio, Maiorianus Hi&#x017F;panias in-<lb/>
greditur imperator: quo Carthaginen&#x017F;em prouin-<lb/>
ciam pertendente, aliquantas naues, quas &#x017F;ibi ad<lb/>
tran&#x017F;itum aduer&#x017F;um Wandalos praeparabat, de<lb/>
litore Carthaginien&#x017F;i, commoniti Wandali per<lb/>
proditores abripiunt. Maiorianus ita a &#x017F;ua or-<lb/>
dinatione fru&#x017F;tratus ad Italiam reuertitur.</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch">2. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">si-</hi></hi></hi></fw><cb type="end"/>
</note>. Er<lb/>
hatte zu dem Ende eine Flotte ausru&#x0364;&#x017F;ten la&#x017F;&#x017F;en, die bey Alicante &#x017F;einer warten<lb/>
&#x017F;ollte. Alle gut Ro&#x0364;mi&#x017F;ch ge&#x017F;innte &#x017F;etzten ein gro&#x017F;&#x017F;es Vertrauen in die&#x017F;e Zuru&#x0364;-<lb/>
&#x017F;tung, und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi></hi> verkleinert in dem <hi rendition="#aq">panegyrico,</hi><lb/>
den er <hi rendition="#aq">Maioriano</hi> nach der Eroberung von Lyon gehalten, etlichemal <hi rendition="#aq">Gen&#x017F;e-<lb/>
ricum,</hi> daß er durch die Wollu&#x0364;&#x017F;te ja &#x017F;o &#x017F;ehr, als vormals Hannibal in <hi rendition="#aq">Ca-</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">pua,</hi></fw><lb/><note xml:id="FN504_09_02" prev="#FN504_09_01" place="foot" n="9"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Iam lu&#x017F;trare uacat. uideas hic &#x017F;trage &#x017F;ub illa,<lb/>
Vtrorumque animos. nullus non pectore cae-<lb/><hi rendition="#et">&#x017F;us,</hi><lb/>
Quisquis ue&#x017F;ter erat: nullus non terga fo-<lb/><hi rendition="#et">ratus,</hi><lb/>
Illorum quisquis. clamant hoc uulnera primi<lb/>
Praedonum tum forte ducis, cui regis auari<lb/>
Narratur nup&#x017F;i&#x017F;&#x017F;e &#x017F;oror, qui puluere cacco<lb/>
Clau&#x017F;us, &amp; eli&#x017F;us pilis, ue&#x017F;tigia turpis<lb/>
Ge&#x017F;tat adhuc probro&#x017F;a fugae. &#x017F;ic agmina ue-<lb/><hi rendition="#et">&#x017F;tra</hi><lb/>
Cum &#x017F;poliis campum retinent, &amp; Marte<lb/><hi rendition="#et">fruuntur.</hi></hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN504_01_02" prev="#FN504_01_01" place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XV</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi><lb/>
(carm. V. u. 470.)<lb/><hi rendition="#i">Ilicet aggrederis quod nullus tempore no&#x017F;tro<lb/>
Augu&#x017F;tus potuit: rigidum &#x017F;eptemplicis I&#x017F;tri<lb/>
Agmen in arma rapis. nam quidquid lan-<lb/><hi rendition="#et">guidus axis</hi><lb/>
Cardine Sithonio &#x017F;ub Parrha&#x017F;e parturit ur&#x017F;a,<lb/>
Hoc totum tua &#x017F;igna pauet. Ba&#x017F;tarna, Süe-<lb/><hi rendition="#et">uus,</hi><lb/>
Pannonius, Neurus, Chunus, Geta, Dacus,<lb/><hi rendition="#et">Alanus,</hi><lb/>
Bellonothus, Rugus, Burgundio, Ve&#x017F;us, Ali-<lb/><hi rendition="#et">tes,</hi><lb/>
Bi&#x017F;alta, O&#x017F;trogothus, Procru&#x017F;tes, Sarmata,<lb/><hi rendition="#et"><hi rendition="#g">MOSCHVS,</hi></hi><lb/>
Po&#x017F;t aquilas uenere tuas. tibi militat omnis<lb/>
Cauca&#x017F;us, &amp; Scythicae potor Tanaiticus<lb/><hi rendition="#et">undae.</hi><lb/>
Quid faciat fortuna uiri? quascunque mi-<lb/><hi rendition="#et">natur</hi><lb/>
Has tremuit iam Roma manus: modo prin-<lb/><hi rendition="#et">cipe &#x017F;ub te</hi><lb/>
Ne metuat prope parua putat, ni&#x017F;i &#x017F;eruiat<lb/><hi rendition="#et">illi</hi><lb/>
Quod timuit regnante alio.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an zweiter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN504_02_02" prev="#FN504_02_01" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> ad A. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">maioriani</hi></hi> III. (459.)<lb/><hi rendition="#i">Legati a Nepotiano, magi&#x017F;tro militiae, &amp; a Su-<lb/>
nierico comite mi&#x017F;&#x017F;i ueniunt ad Gallaecos, nunci-<lb/>
antes, Maiorianum augu&#x017F;tum &amp; Theudoricum<lb/>
regem, firmi&#x017F;&#x017F;ima inter &#x017F;e pacis iura &#x017F;anxi&#x017F;&#x017F;e, Go-<lb/>
this in quodam certamine &#x017F;uperatis.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an dritter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[471/0505] bis zu Anfang der Regierung Chlodovei. nio apollinari erhellet, daß er Lyon mit Gewalt zu ſeinem Gehorſam bringen muͤſſen 3. Die Burgunder hatten bey dieſer Zerkuͤttung Gelegenheit gefunden, ihr Reich in Gallien auszubreiten 4. XVI. Nachdem er die Sachen in Gallien eingerichtet, gieng er im Jahr 460. nach Spanien: um ſich daſelbſt der Reſte der Roͤmiſchen Herrſchafft anzunehmen, und die Vandalen in Africa ſelbſt von daraus zu bekriegen 1. Er hatte zu dem Ende eine Flotte ausruͤſten laſſen, die bey Alicante ſeiner warten ſollte. Alle gut Roͤmiſch geſinnte ſetzten ein groſſes Vertrauen in dieſe Zuruͤ- ſtung, und sidonivs apollinaris verkleinert in dem panegyrico, den er Maioriano nach der Eroberung von Lyon gehalten, etlichemal Genſe- ricum, daß er durch die Wolluͤſte ja ſo ſehr, als vormals Hannibal in Ca- pua, 9 1 2 Sein Zug nach Spanien. Er muß mit den Vandalen Friede machẽ. 3 sidonivs apollinaris (carm. V.) u. 571. ‒ Attamen hic nuper, placidiſſime princeps, Obſide percepto, noſtrae de moenibus urbis Viſceribus miſeris inſertum depulit hoſtem. Et quia laſſatis nimium ſpes unica rebus Veniſti, noſtris petimus ſuccurre ruinis Lugdunumque tuam, dum praeteris, aſpice uictor. 4 marivs, ioanne & varane coss. (456.) Eo anno Burgundiones partem Galliae oc- cupauerunt, terrasque cum Gallicis ſenatoribus diuiſerunt. Wieweit die Burgunder um dieſe Zeit ſich erſtrecket, hat pagivs ad A. 456. n. 13. nach Anleitung der Folge der Hiſtorie bemercket. Fines paulatim per uicina protulere, & prima Lugdunenſis, Maxima Sequanorum, Viennenſis, Alpes Graiae & Penninae, ac prouincia cis Druen- tiam eis tandem ceſſere, ſed non ante praeſen- tem Chriſti annum &c. 1 §. XVI. 1. idativs ad A. IV. maiori- ani. Menſe Maio, Maiorianus Hiſpanias in- greditur imperator: quo Carthaginenſem prouin- ciam pertendente, aliquantas naues, quas ſibi ad tranſitum aduerſum Wandalos praeparabat, de litore Carthaginienſi, commoniti Wandali per proditores abripiunt. Maiorianus ita a ſua or- dinatione fruſtratus ad Italiam reuertitur. 2. si- 9 Iam luſtrare uacat. uideas hic ſtrage ſub illa, Vtrorumque animos. nullus non pectore cae- ſus, Quisquis ueſter erat: nullus non terga fo- ratus, Illorum quisquis. clamant hoc uulnera primi Praedonum tum forte ducis, cui regis auari Narratur nupſiſſe ſoror, qui puluere cacco Clauſus, & eliſus pilis, ueſtigia turpis Geſtat adhuc probroſa fugae. ſic agmina ue- ſtra Cum ſpoliis campum retinent, & Marte fruuntur. 1 §. XV. 1. sidonivs apollinaris (carm. V. u. 470.) Ilicet aggrederis quod nullus tempore noſtro Auguſtus potuit: rigidum ſeptemplicis Iſtri Agmen in arma rapis. nam quidquid lan- guidus axis Cardine Sithonio ſub Parrhaſe parturit urſa, Hoc totum tua ſigna pauet. Baſtarna, Süe- uus, Pannonius, Neurus, Chunus, Geta, Dacus, Alanus, Bellonothus, Rugus, Burgundio, Veſus, Ali- tes, Biſalta, Oſtrogothus, Procruſtes, Sarmata, MOSCHVS, Poſt aquilas uenere tuas. tibi militat omnis Caucaſus, & Scythicae potor Tanaiticus undae. Quid faciat fortuna uiri? quascunque mi- natur Has tremuit iam Roma manus: modo prin- cipe ſub te Ne metuat prope parua putat, niſi ſeruiat illi Quod timuit regnante alio. 2 idativs ad A. maioriani III. (459.) Legati a Nepotiano, magiſtro militiae, & a Su- nierico comite miſſi ueniunt ad Gallaecos, nunci- antes, Maiorianum auguſtum & Theudoricum regem, firmiſſima inter ſe pacis iura ſanxiſſe, Go- this in quodam certamine ſuperatis.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/505
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 471. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/505>, abgerufen am 17.06.2024.