Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Zehndtes Buch. Geschichte der Teutschen,
pua, entkräfftet worden2. Aber dieser König war einer von den Printzen,
denen das Glück in allen ihren Unternehmungen zu Gebote zu stehen scheinet,
und machte diese Anstalten, durch einen dreisten, und glücklichen Streich zu
nichte. Er überfiel die Flotte, ehe die Truppen, so der Käiser einschiffen woll-
te, angekommen, und eroberte sie ohne grosse Mühe3. Also wurde Maiori-
ani
gantze Krieges-Rüstung zu nichte, und er sahe sich genöthiget, mit Gen-
serico
Friede zu schliessen4.

XVII. Maiorianus begieng im Jahr 461. zu Arles, das fünffte Jahr
Gensericus
bricht nach
Maioriani
Tod. Severi
und Leonis
Tractaten.
seiner Regierung mit prächtigen Spielen1: und erhub sich nach Jtalien. Er
ward aber noch in demselben Jahr abgesetzt, und gleich darauf umgebracht2.
Die Geschicht-Schreiber rechnen auch diese Veränderung Ricimero zu,
ohne die Ursachen des Mißvergnügens, so er mag gehabt haben, anzuzeigen3.
Nach einigen Monaten rief die Armee Libium Severum zum Käiser aus 4:
den auch der Rath erkannte5. Es scheinet, daß die Armee, und der Rath

um
2 [Beginn Spaltensatz] sidonivs führet carmine V. Africa redend
ein u. 327.
- - - Sed ne fortasse latronis
Me clausam uirtute putes, consumpsit in illo
Vim gentis uitae uitium: Scythicam ferita-
tem
Non uires sed uota tenent, spoliisque potitus
Immensis, robor luxu iam perdidit omne,
Quo ualuit dum pauper erat. mea uiscera
pro se
In me nunc armat. laceror tot capta per
annos
Iure suo, uirtute mea: foecundaque poenis
Quos patiar, pario: propriis nil consicit armis,
Gaetulis, Numidis, Garamantibus, Auto-
lolisque,
Arzuge, Marmarida, Psyllo, Nasamone
timetur
Segnis, & ingenti ferrum iam nescit ab auro.
Ipsi autem color exanguis, quem crapula
uexat,
Et pallens pinguedo tenet, ganeaque perenni
Pressius acescens stomachus non explicat
auram.
Par est uita suis. non sic Barchaeus opi-
mam
Hannibal ad Capuam periit, cum fortia
bello
Inter delitias mollirent corpora Baiae,
Et se Lucrinas qua uergit Gaurus in undas,
Brachia Massylus iactaret nigra natator.

und ferner macht er u. 466. Maioriano Hoffnung,
er werde die verderbten Vandalen so leicht, als
Cacsar das wollüstige Egypten bezwingen:
[Spaltenumbruch] Nec me Lagaeam stirpem memorasse pigebit
Hostis ad exemplum uestri. namque auguror
iisdem
Regnis fortunam similem, cum luxus in illa
Parte sit aequalis, nec peior Caesar in ista.
3 marivs, magno & apollinari
coss.
(460.) Eo animo captae sunt naues a
Vandalis ad Ilecem, iuxta Carthagene Spartaria.
4 idativs l. c. Gaisericusrex a Maiorians
imperatore per legatos postulat pacem.
Daß der
Friede würcklich erfolget, erhellet aus prisci
Worten, die bey folgendem §. angesühret wer-
den.
1 §. XVII. 1. Conf. sidonivs apolli-
naris
L. I. ep. 11. add. pagivs ad h. A. n.
1.
2 marcellinvs in chronico, da-
galaifo & severino coss.
(461.) Ma-
iorianus caesar apud Dertonam, iuxta fluuium,
qui Hyra dicitur, interemtus est. Locum eius Se-
uerus inuasit.
idativs ad A. V. maiori-
ani
giebet Ricimerem, als die Ursache dieser
Veränderung an: Maiorianum de Galliis Romam
redeuntem, & Romano imperio uel nomini res
necessarias ordinantem, Rechimer liuore percitus,
& inuidorum consilio fultus, fraude interficit cir-
cumuentum.
Der chronograrhvs, den
Cuspinianus ausgegeben, giebt die Umstände noch
genauer an: severino & dagalaipho
coss.
(461.) Depositus est Maiorianus a patri-
cio Ricimere Dertonae IV. nonas Augusti, & oc-
cisus est ad fluuium Hyram VII. idus Augusti, ac

[Ende Spaltensatz]
leuatus
3
4
5

Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
pua, entkraͤfftet worden2. Aber dieſer Koͤnig war einer von den Printzen,
denen das Gluͤck in allen ihren Unternehmungen zu Gebote zu ſtehen ſcheinet,
und machte dieſe Anſtalten, durch einen dreiſten, und gluͤcklichen Streich zu
nichte. Er uͤberfiel die Flotte, ehe die Truppen, ſo der Kaͤiſer einſchiffen woll-
te, angekommen, und eroberte ſie ohne groſſe Muͤhe3. Alſo wurde Maiori-
ani
gantze Krieges-Ruͤſtung zu nichte, und er ſahe ſich genoͤthiget, mit Gen-
ſerico
Friede zu ſchlieſſen4.

XVII. Maiorianus begieng im Jahr 461. zu Arles, das fuͤnffte Jahr
Genſericus
bricht nach
Maioriani
Tod. Severi
und Leonis
Tractaten.
ſeiner Regierung mit praͤchtigen Spielen1: und erhub ſich nach Jtalien. Er
ward aber noch in demſelben Jahr abgeſetzt, und gleich darauf umgebracht2.
Die Geſchicht-Schreiber rechnen auch dieſe Veraͤnderung Ricimero zu,
ohne die Urſachen des Mißvergnuͤgens, ſo er mag gehabt haben, anzuzeigen3.
Nach einigen Monaten rief die Armee Libium Severum zum Kaͤiſer aus 4:
den auch der Rath erkannte5. Es ſcheinet, daß die Armee, und der Rath

um
2 [Beginn Spaltensatz] sidonivs fuͤhret carmine V. Africa redend
ein u. 327.
‒ ‒ ‒ Sed ne fortaſſe latronis
Me clauſam uirtute putes, conſumpſit in illo
Vim gentis uitae uitium: Scythicam ferita-
tem
Non uires ſed uota tenent, ſpoliisque potitus
Immenſis, robor luxu iam perdidit omne,
Quo ualuit dum pauper erat. mea uiſcera
pro ſe
In me nunc armat. laceror tot capta per
annos
Iure ſuo, uirtute mea: foecundaque poenis
Quos patiar, pario: propriis nil conſicit armis,
Gaetulis, Numidis, Garamantibus, Auto-
lolisque,
Arzuge, Marmarida, Pſyllo, Naſamone
timetur
Segnis, & ingenti ferrum iam neſcit ab auro.
Ipſi autem color exanguis, quem crapula
uexat,
Et pallens pinguedo tenet, ganeaque perenni
Preſſius aceſcens ſtomachus non explicat
auram.
Par eſt uita ſuis. non ſic Barchaeus opi-
mam
Hannibal ad Capuam periit, cum fortia
bello
Inter delitias mollirent corpora Baiae,
Et ſe Lucrinas qua uergit Gaurus in undas,
Brachia Maſſylus iactaret nigra natator.

und ferner macht er u. 466. Maioriano Hoffnung,
er werde die verderbten Vandalen ſo leicht, als
Cacſar das wolluͤſtige Egypten bezwingen:
[Spaltenumbruch] Nec me Lagaeam ſtirpem memoraſſe pigebit
Hoſtis ad exemplum ueſtri. namque auguror
iisdem
Regnis fortunam ſimilem, cum luxus in illa
Parte ſit aequalis, nec peior Caeſar in iſta.
3 marivs, magno & apollinari
coss.
(460.) Eo animo captae ſunt naues a
Vandalis ad Ilecem, iuxta Carthagene Spartaria.
4 idativs l. c. Gaiſericusrex a Maiorians
imperatore per legatos poſtulat pacem.
Daß der
Friede wuͤrcklich erfolget, erhellet aus prisci
Worten, die bey folgendem §. angeſuͤhret wer-
den.
1 §. XVII. 1. Conf. sidonivs apolli-
naris
L. I. ep. 11. add. pagivs ad h. A. n.
1.
2 marcellinvs in chronico, da-
galaifo & severino coss.
(461.) Ma-
iorianus caeſar apud Dertonam, iuxta fluuium,
qui Hyra dicitur, interemtus eſt. Locum eius Se-
uerus inuaſit.
idativs ad A. V. maiori-
ani
giebet Ricimerem, als die Urſache dieſer
Veraͤnderung an: Maiorianum de Galliis Romam
redeuntem, & Romano imperio uel nomini res
neceſſarias ordinantem, Rechimer liuore percitus,
& inuidorum conſilio fultus, fraude interficit cir-
cumuentum.
Der chronograrhvs, den
Cuſpinianus ausgegeben, giebt die Umſtaͤnde noch
genauer an: severino & dagalaipho
coss.
(461.) Depoſitus eſt Maiorianus a patri-
cio Ricimere Dertonae IV. nonas Auguſti, & oc-
ciſus eſt ad fluuium Hyram VII. idus Auguſti, ac

[Ende Spaltensatz]
leuatus
3
4
5
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0506" n="472"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Zehndtes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen,</hi></fw><lb/><hi rendition="#aq">pua,</hi> entkra&#x0364;fftet worden<note place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs</hi></hi></hi> fu&#x0364;hret <hi rendition="#aq">carmine V.</hi> Africa redend<lb/>
ein <hi rendition="#aq">u. 327.<lb/>
&#x2012; &#x2012; &#x2012; <hi rendition="#i">Sed ne forta&#x017F;&#x017F;e latronis<lb/>
Me clau&#x017F;am uirtute putes, con&#x017F;ump&#x017F;it in illo<lb/>
Vim gentis uitae uitium: Scythicam ferita-<lb/><hi rendition="#et">tem</hi><lb/>
Non uires &#x017F;ed uota tenent, &#x017F;poliisque potitus<lb/>
Immen&#x017F;is, robor luxu iam perdidit omne,<lb/>
Quo ualuit dum pauper erat. mea ui&#x017F;cera<lb/><hi rendition="#et">pro &#x017F;e</hi><lb/>
In me nunc armat. laceror tot capta per<lb/><hi rendition="#et">annos</hi><lb/>
Iure &#x017F;uo, uirtute mea: foecundaque poenis<lb/>
Quos patiar, pario: propriis nil con&#x017F;icit armis,<lb/>
Gaetulis, Numidis, Garamantibus, Auto-<lb/><hi rendition="#et">lolisque,</hi><lb/>
Arzuge, Marmarida, P&#x017F;yllo, Na&#x017F;amone<lb/><hi rendition="#et">timetur</hi><lb/>
Segnis, &amp; ingenti ferrum iam ne&#x017F;cit ab auro.<lb/>
Ip&#x017F;i autem color exanguis, quem crapula<lb/><hi rendition="#et">uexat,</hi><lb/>
Et pallens pinguedo tenet, ganeaque perenni<lb/>
Pre&#x017F;&#x017F;ius ace&#x017F;cens &#x017F;tomachus non explicat<lb/><hi rendition="#et">auram.</hi><lb/>
Par e&#x017F;t uita &#x017F;uis. non &#x017F;ic Barchaeus opi-<lb/><hi rendition="#et">mam</hi><lb/>
Hannibal ad Capuam periit, cum fortia<lb/><hi rendition="#et">bello</hi><lb/>
Inter delitias mollirent corpora Baiae,<lb/>
Et &#x017F;e Lucrinas qua uergit Gaurus in undas,<lb/>
Brachia Ma&#x017F;&#x017F;ylus iactaret nigra natator.</hi></hi><lb/>
und ferner macht er <hi rendition="#aq">u. 466. Maioriano</hi> Hoffnung,<lb/>
er werde die verderbten Vandalen &#x017F;o leicht, als<lb/><hi rendition="#aq">Cac&#x017F;ar</hi> das wollu&#x0364;&#x017F;tige Egypten bezwingen:<lb/><cb/> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Nec me Lagaeam &#x017F;tirpem memora&#x017F;&#x017F;e pigebit<lb/>
Ho&#x017F;tis ad exemplum ue&#x017F;tri. namque auguror<lb/><hi rendition="#et">iisdem</hi><lb/>
Regnis fortunam &#x017F;imilem, cum luxus in illa<lb/>
Parte &#x017F;it aequalis, nec peior Cae&#x017F;ar in i&#x017F;ta.</hi></hi></note>. Aber die&#x017F;er Ko&#x0364;nig war einer von den Printzen,<lb/>
denen das Glu&#x0364;ck in allen ihren Unternehmungen zu Gebote zu &#x017F;tehen &#x017F;cheinet,<lb/>
und machte die&#x017F;e An&#x017F;talten, durch einen drei&#x017F;ten, und glu&#x0364;cklichen Streich zu<lb/>
nichte. Er u&#x0364;berfiel die Flotte, ehe die Truppen, &#x017F;o der Ka&#x0364;i&#x017F;er ein&#x017F;chiffen woll-<lb/>
te, angekommen, und eroberte &#x017F;ie ohne gro&#x017F;&#x017F;e Mu&#x0364;he<note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marivs, magno &amp; apollinari<lb/>
coss.</hi></hi> (460.) <hi rendition="#i">Eo animo captae &#x017F;unt naues a<lb/>
Vandalis ad Ilecem, iuxta Carthagene Spartaria.</hi></hi></note>. Al&#x017F;o wurde <hi rendition="#aq">Maiori-<lb/>
ani</hi> gantze Krieges-Ru&#x0364;&#x017F;tung zu nichte, und er &#x017F;ahe &#x017F;ich geno&#x0364;thiget, mit <hi rendition="#aq">Gen-<lb/>
&#x017F;erico</hi> Friede zu &#x017F;chlie&#x017F;&#x017F;en<note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> l. c. <hi rendition="#i">Gai&#x017F;ericusrex a Maiorians<lb/>
imperatore per legatos po&#x017F;tulat pacem.</hi></hi> Daß der<lb/>
Friede wu&#x0364;rcklich erfolget, erhellet aus <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prisci</hi></hi></hi><lb/>
Worten, die bey folgendem §. ange&#x017F;u&#x0364;hret wer-<lb/>
den.</note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XVII. Maiorianus</hi> begieng im Jahr 461. zu <hi rendition="#aq">Arles,</hi> das fu&#x0364;nffte Jahr<lb/><note place="left"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">Gen&#x017F;e</hi>ricus</hi><lb/>
bricht nach<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">Maioria</hi>ni</hi><lb/>
Tod. <hi rendition="#aq">Severi</hi><lb/>
und <hi rendition="#aq">Leonis</hi><lb/>
Tractaten.</note>&#x017F;einer Regierung mit pra&#x0364;chtigen Spielen<note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XVII</hi>. 1. <hi rendition="#aq">Conf. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apolli-<lb/>
naris</hi></hi> L. I. ep. 11. add. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagivs</hi></hi> ad h. A. n.</hi> 1.</note>: und erhub &#x017F;ich nach Jtalien. Er<lb/>
ward aber noch in dem&#x017F;elben Jahr abge&#x017F;etzt, und gleich darauf umgebracht<note xml:id="FN506_02_01" next="#FN506_02_02" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> in chronico, <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">da-<lb/>
galaifo &amp; severino coss.</hi></hi> (461.) <hi rendition="#i">Ma-<lb/>
iorianus cae&#x017F;ar apud Dertonam, iuxta fluuium,<lb/>
qui Hyra dicitur, interemtus e&#x017F;t. Locum eius Se-<lb/>
uerus inua&#x017F;it.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> ad A. V. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">maiori-<lb/>
ani</hi></hi></hi> giebet <hi rendition="#aq">Ricimerem,</hi> als die Ur&#x017F;ache die&#x017F;er<lb/>
Vera&#x0364;nderung an: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Maiorianum de Galliis Romam<lb/>
redeuntem, &amp; Romano imperio uel nomini res<lb/>
nece&#x017F;&#x017F;arias ordinantem, Rechimer liuore percitus,<lb/>
&amp; inuidorum con&#x017F;ilio fultus, fraude interficit cir-<lb/>
cumuentum.</hi></hi> Der <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">chronograrhvs,</hi></hi></hi> den<lb/><hi rendition="#aq">Cu&#x017F;pinianus</hi> ausgegeben, giebt die Um&#x017F;ta&#x0364;nde noch<lb/>
genauer an: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">severino &amp; dagalaipho<lb/>
coss.</hi></hi> (461.) <hi rendition="#i">Depo&#x017F;itus e&#x017F;t Maiorianus a patri-<lb/>
cio Ricimere Dertonae IV. nonas Augu&#x017F;ti, &amp; oc-<lb/>
ci&#x017F;us e&#x017F;t ad fluuium Hyram VII. idus Augu&#x017F;ti, ac</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">leuatus</hi></hi></fw><cb type="end"/>
</note>.<lb/>
Die Ge&#x017F;chicht-Schreiber rechnen auch die&#x017F;e Vera&#x0364;nderung <hi rendition="#aq">Ricimero</hi> zu,<lb/>
ohne die Ur&#x017F;achen des Mißvergnu&#x0364;gens, &#x017F;o er mag gehabt haben, anzuzeigen<note xml:id="FN506_03_01" next="#FN506_03_02" place="foot" n="3"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>.<lb/>
Nach einigen Monaten rief die Armee <hi rendition="#aq">Libium Severum</hi> zum Ka&#x0364;i&#x017F;er aus <note xml:id="FN506_04_01" next="#FN506_04_02" place="foot" n="4"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>:<lb/>
den auch der Rath erkannte<note xml:id="FN506_05_01" next="#FN506_05_02" place="foot" n="5"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>. Es &#x017F;cheinet, daß die Armee, und der Rath<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">um</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[472/0506] Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, pua, entkraͤfftet worden 2. Aber dieſer Koͤnig war einer von den Printzen, denen das Gluͤck in allen ihren Unternehmungen zu Gebote zu ſtehen ſcheinet, und machte dieſe Anſtalten, durch einen dreiſten, und gluͤcklichen Streich zu nichte. Er uͤberfiel die Flotte, ehe die Truppen, ſo der Kaͤiſer einſchiffen woll- te, angekommen, und eroberte ſie ohne groſſe Muͤhe 3. Alſo wurde Maiori- ani gantze Krieges-Ruͤſtung zu nichte, und er ſahe ſich genoͤthiget, mit Gen- ſerico Friede zu ſchlieſſen 4. XVII. Maiorianus begieng im Jahr 461. zu Arles, das fuͤnffte Jahr ſeiner Regierung mit praͤchtigen Spielen 1: und erhub ſich nach Jtalien. Er ward aber noch in demſelben Jahr abgeſetzt, und gleich darauf umgebracht 2. Die Geſchicht-Schreiber rechnen auch dieſe Veraͤnderung Ricimero zu, ohne die Urſachen des Mißvergnuͤgens, ſo er mag gehabt haben, anzuzeigen 3. Nach einigen Monaten rief die Armee Libium Severum zum Kaͤiſer aus 4: den auch der Rath erkannte 5. Es ſcheinet, daß die Armee, und der Rath um Genſericus bricht nach Maioriani Tod. Severi und Leonis Tractaten. 2 sidonivs fuͤhret carmine V. Africa redend ein u. 327. ‒ ‒ ‒ Sed ne fortaſſe latronis Me clauſam uirtute putes, conſumpſit in illo Vim gentis uitae uitium: Scythicam ferita- tem Non uires ſed uota tenent, ſpoliisque potitus Immenſis, robor luxu iam perdidit omne, Quo ualuit dum pauper erat. mea uiſcera pro ſe In me nunc armat. laceror tot capta per annos Iure ſuo, uirtute mea: foecundaque poenis Quos patiar, pario: propriis nil conſicit armis, Gaetulis, Numidis, Garamantibus, Auto- lolisque, Arzuge, Marmarida, Pſyllo, Naſamone timetur Segnis, & ingenti ferrum iam neſcit ab auro. Ipſi autem color exanguis, quem crapula uexat, Et pallens pinguedo tenet, ganeaque perenni Preſſius aceſcens ſtomachus non explicat auram. Par eſt uita ſuis. non ſic Barchaeus opi- mam Hannibal ad Capuam periit, cum fortia bello Inter delitias mollirent corpora Baiae, Et ſe Lucrinas qua uergit Gaurus in undas, Brachia Maſſylus iactaret nigra natator. und ferner macht er u. 466. Maioriano Hoffnung, er werde die verderbten Vandalen ſo leicht, als Cacſar das wolluͤſtige Egypten bezwingen: Nec me Lagaeam ſtirpem memoraſſe pigebit Hoſtis ad exemplum ueſtri. namque auguror iisdem Regnis fortunam ſimilem, cum luxus in illa Parte ſit aequalis, nec peior Caeſar in iſta. 3 marivs, magno & apollinari coss. (460.) Eo animo captae ſunt naues a Vandalis ad Ilecem, iuxta Carthagene Spartaria. 4 idativs l. c. Gaiſericusrex a Maiorians imperatore per legatos poſtulat pacem. Daß der Friede wuͤrcklich erfolget, erhellet aus prisci Worten, die bey folgendem §. angeſuͤhret wer- den. 1 §. XVII. 1. Conf. sidonivs apolli- naris L. I. ep. 11. add. pagivs ad h. A. n. 1. 2 marcellinvs in chronico, da- galaifo & severino coss. (461.) Ma- iorianus caeſar apud Dertonam, iuxta fluuium, qui Hyra dicitur, interemtus eſt. Locum eius Se- uerus inuaſit. idativs ad A. V. maiori- ani giebet Ricimerem, als die Urſache dieſer Veraͤnderung an: Maiorianum de Galliis Romam redeuntem, & Romano imperio uel nomini res neceſſarias ordinantem, Rechimer liuore percitus, & inuidorum conſilio fultus, fraude interficit cir- cumuentum. Der chronograrhvs, den Cuſpinianus ausgegeben, giebt die Umſtaͤnde noch genauer an: severino & dagalaipho coss. (461.) Depoſitus eſt Maiorianus a patri- cio Ricimere Dertonae IV. nonas Auguſti, & oc- ciſus eſt ad fluuium Hyram VII. idus Auguſti, ac leuatus 3 4 5

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/506
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 472. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/506>, abgerufen am 17.06.2024.