Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
um diese Zeit sich die Wahl der Käiser, ohne zuthun des Hofes zu Constanti-
nopel, zugeeignet: und daß nach Abgang des Theodosianischen Hauses oder
doch nach Marciani Tod, der Occident und Orient nicht allemal wohl zusam-
men gestanden; auch die alte Verfassung des Römischen Reichs, und insonder-
heit der Occident darüber gelitten; wie es denn auch ungewiß, ob Leo Seve-
rum
als Käiser erkannt6. Jm übrigen wollte Gensericus, nach Maioriani Tod,
auch an den Frieden mit den Römern nicht länger gebunden seyn. Severus ließ
zwar ebenfalls güttliche Mittel antragen; sie halffen aber so wenig, als die
Vorstellungen, so Leo durch seine Gesandten thun ließ7.

XVIII. Unter Severi Regierung fiel auch ein Schwarm Alanen in Jta-Rieimer
schlägt
ein
Heer Alanen.

lien ein1; aber Ricimer erlegte sie in der Gegend von Bergamo. Der p. pa-
gi
meynt, es wären eben die Alanen, die bishero zwischen der Rhone und
Loire gewohnt, derer Reich mit dieser Niederlage aufgehöret; wir finden aber
keine Spuhr davon bey einem Alten, und es ist wahrscheinlicher, daß die Ala-
5

nen
[Beginn Spaltensatz] leuatus est imperator dominus Seuerus XIII. kal.
Decembris.
ennodivs
hat Maioriano fol-
gende Grabschrifft gesetzt, in welcher er ebenfalls
Ricimerem anzustechen scheinet. (epigrammate
CXXXV. p. 640.)
Cum perstat grauior, bustum fortuna petitum
Contulit exuuiis, Maioriane, tuis.
Nunc indignis Pyramidum fors prospice moles
Vilia principibus linque sepulcra piis.
Siehe die vorige Note.
chronographvs a Cuspiniano edi-
tus.
S. not. 2. marivs, severino & da-
galaifo
coss.
His coss. deiectus est Maioria-
nus de imperio in ciuitate Dertona, a Ricimere pa-
tricio, & interfectus super Ira fluuio: & leuatus
est Seuerus imperator Rauennae.
6 S. die 5. Note beym XIVteu §. Jn den
fastis orientalibus wird beym Jahr 462. Leo al-
lein als consul angegeben: die occidentales rech-
nen, leone II. & severo coss. seve-
rvs
setzt bey seinen Gesetzen leonis Namen
mit vor. Man findet aber nicht, daß leo der-
gleichen gethan. Aus eben dieser Ursache sagt
marcellinvs in der, nota 2. angeführten
Stelle, Locum eius Seuerus INVASIT.
7 priscvs p. 74. B. Genserichus, cam non
[Spaltenumbruch] amplius foederibus cum Maioriano pactis stare
constituisset, Vandalorum & Maurusiorum multi-
tudinem ad uastationem Italiae & Siciliae immi-
sit. Marcellinus enim iam ante insula cesserat,
propterea, quod maiorem exercitus sui partem &
Richimerus abduxerat, & militibus eius pecunias
largiri,
(erant autem fere omnes Scythae) quo
illis persuaderet a Marcellino deficere, in animo
habebat. Itaque Marcellinus Sicilia excesserat,
ueritus tum insidias, tum, ne si cum Richimero
certandum illi foret, saluis sibi insulae opibus,
minime se recipere posset. Missa est igitur ad
Genserichum legatio: tum a Richimero, ne foe-
dera uiolaret; tum ab eo, qui apud Romanos in
oriente rerum potiebatur, ut ab Italia & Sicilia
abstineret, & regias mulieres redderet. Gense-
richus uero, multis ad eum ex diuersis partibus le-
gatis missis, non ante mulieres liberauit, quam
maiorem natu filiam Valentiniani, Eudoxiam no-
mine, Honoricho filio desponderet. Tunc enim
Eudoxiam, Theodosii sororem, remisit cum Pla-
cidia altera eius sorore, quam duxit Olybrius.
Neque eo secius Italiam & Siciliam Genserichus
uastare destitit, sed multo magis post mortem Ma-
ioriani, cum Olybrium ad imperium occidentis
prouehere propter affinitatem ex nuptiis cogitaret.

Und ferner: Sub Leone Romanorum imperatore
legatus pro Italis ad Vandalos profectus est Tati-
anus, in patriciorum numerum conscriptus. Ad
Persas uero Constantius tertium consul, & una
cum consulatu patriciatus dignitatem sortitus. Et
Tatianus quidem a Vandalis intra breue tempus
re infecta reuersus est.
1 cassiodorvs in chronico ad
[Ende Spaltensatz]
consu-
5 idativs ad A. V. maioriani. Se-
uerus a senatu Romae augustus appellatur anno
imperii Leonis quinto.
O o o

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
um dieſe Zeit ſich die Wahl der Kaͤiſer, ohne zuthun des Hofes zu Conſtanti-
nopel, zugeeignet: und daß nach Abgang des Theodoſianiſchen Hauſes oder
doch nach Marciani Tod, der Occident und Orient nicht allemal wohl zuſam-
men geſtanden; auch die alte Verfaſſung des Roͤmiſchen Reichs, und inſonder-
heit der Occident daruͤber gelitten; wie es denn auch ungewiß, ob Leo Seve-
rum
als Kaͤiſer erkannt6. Jm uͤbrigen wollte Genſericus, nach Maioriani Tod,
auch an den Frieden mit den Roͤmern nicht laͤnger gebunden ſeyn. Severus ließ
zwar ebenfalls guͤttliche Mittel antragen; ſie halffen aber ſo wenig, als die
Vorſtellungen, ſo Leo durch ſeine Geſandten thun ließ7.

XVIII. Unter Severi Regierung fiel auch ein Schwarm Alanen in Jta-Rieimer
ſchlaͤgt
ein
Heer Alanen.

lien ein1; aber Ricimer erlegte ſie in der Gegend von Bergamo. Der p. pa-
gi
meynt, es waͤren eben die Alanen, die bishero zwiſchen der Rhone und
Loire gewohnt, derer Reich mit dieſer Niederlage aufgehoͤret; wir finden aber
keine Spuhr davon bey einem Alten, und es iſt wahrſcheinlicher, daß die Ala-
5

nen
[Beginn Spaltensatz] leuatus eſt imperator dominus Seuerus XIII. kal.
Decembris.
ennodivs
hat Maioriano fol-
gende Grabſchrifft geſetzt, in welcher er ebenfalls
Ricimerem anzuſtechen ſcheinet. (epigrammate
CXXXV. p. 640.)
Cum perſtat grauior, buſtum fortuna petitum
Contulit exuuiis, Maioriane, tuis.
Nunc indignis Pyramidum fors proſpice moles
Vilia principibus linque ſepulcra piis.
Siehe die vorige Note.
chronographvs a Cuſpiniano edi-
tus.
S. not. 2. marivs, severino & da-
galaifo
coss.
His coſſ. deiectus eſt Maioria-
nus de imperio in ciuitate Dertona, a Ricimere pa-
tricio, & interfectus ſuper Ira fluuio: & leuatus
eſt Seuerus imperator Rauennae.
6 S. die 5. Note beym XIVteu §. Jn den
faſtis orientalibus wird beym Jahr 462. Leo al-
lein als conſul angegeben: die occidentales rech-
nen, leone II. & severo coss. seve-
rvs
ſetzt bey ſeinen Geſetzen leonis Namen
mit vor. Man findet aber nicht, daß leo der-
gleichen gethan. Aus eben dieſer Urſache ſagt
marcellinvs in der, nota 2. angefuͤhrten
Stelle, Locum eius Seuerus INVASIT.
7 priscvs p. 74. B. Genſerichus, cam non
[Spaltenumbruch] amplius foederibus cum Maioriano pactis ſtare
conſtituiſſet, Vandalorum & Mauruſiorum multi-
tudinem ad uaſtationem Italiae & Siciliae immi-
ſit. Marcellinus enim iam ante inſula ceſſerat,
propterea, quod maiorem exercitus ſui partem &
Richimerus abduxerat, & militibus eius pecunias
largiri,
(erant autem fere omnes Scythae) quo
illis perſuaderet a Marcellino deficere, in animo
habebat. Itaque Marcellinus Sicilia exceſſerat,
ueritus tum inſidias, tum, ne ſi cum Richimero
certandum illi foret, ſaluis ſibi inſulae opibus,
minime ſe recipere poſſet. Miſſa eſt igitur ad
Genſerichum legatio: tum a Richimero, ne foe-
dera uiolaret; tum ab eo, qui apud Romanos in
oriente rerum potiebatur, ut ab Italia & Sicilia
abſtineret, & regias mulieres redderet. Genſe-
richus uero, multis ad eum ex diuerſis partibus le-
gatis miſſis, non ante mulieres liberauit, quam
maiorem natu filiam Valentiniani, Eudoxiam no-
mine, Honoricho filio deſponderet. Tunc enim
Eudoxiam, Theodoſii ſororem, remiſit cum Pla-
cidia altera eius ſorore, quam duxit Olybrius.
Neque eo ſecius Italiam & Siciliam Genſerichus
uaſtare deſtitit, ſed multo magis poſt mortem Ma-
ioriani, cum Olybrium ad imperium occidentis
prouehere propter affinitatem ex nuptiis cogitaret.

Und ferner: Sub Leone Romanorum imperatore
legatus pro Italis ad Vandalos profectus eſt Tati-
anus, in patriciorum numerum conſcriptus. Ad
Perſas uero Conſtantius tertium conſul, & una
cum conſulatu patriciatus dignitatem ſortitus. Et
Tatianus quidem a Vandalis intra breue tempus
re infecta reuerſus eſt.
1 cassiodorvs in chronico ad
[Ende Spaltensatz]
conſu-
5 idativs ad A. V. maioriani. Se-
uerus a ſenatu Romae auguſtus appellatur anno
imperii Leonis quinto.
O o o
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0507" n="473"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Anfang der Regierung</hi><hi rendition="#aq">Chlodovei.</hi></fw><lb/>
um die&#x017F;e Zeit &#x017F;ich die Wahl der Ka&#x0364;i&#x017F;er, ohne zuthun des Hofes zu Con&#x017F;tanti-<lb/>
nopel, zugeeignet: und daß nach Abgang des Theodo&#x017F;iani&#x017F;chen Hau&#x017F;es oder<lb/>
doch nach <hi rendition="#aq">Marciani</hi> Tod, der Occident und Orient nicht allemal wohl zu&#x017F;am-<lb/>
men ge&#x017F;tanden; auch die alte Verfa&#x017F;&#x017F;ung des Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Reichs, und in&#x017F;onder-<lb/>
heit der Occident daru&#x0364;ber gelitten; wie es denn auch ungewiß, ob <hi rendition="#aq">Leo Seve-<lb/>
rum</hi> als Ka&#x0364;i&#x017F;er erkannt<note place="foot" n="6">S. die 5. Note beym <hi rendition="#aq">XIV</hi>teu §. Jn den<lb/><hi rendition="#aq">fa&#x017F;tis orientalibus</hi> wird beym Jahr 462. <hi rendition="#aq">Leo</hi> al-<lb/>
lein als <hi rendition="#aq">con&#x017F;ul</hi> angegeben: die <hi rendition="#aq">occidentales</hi> rech-<lb/>
nen, <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">leone</hi></hi> II. &amp; <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">severo coss. seve-<lb/>
rvs</hi></hi></hi> &#x017F;etzt bey &#x017F;einen Ge&#x017F;etzen <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">leonis</hi></hi></hi> Namen<lb/>
mit vor. Man findet aber nicht, daß <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">leo</hi></hi></hi> der-<lb/>
gleichen gethan. Aus eben die&#x017F;er Ur&#x017F;ache &#x017F;agt<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi></hi> in der, <hi rendition="#aq">nota</hi> 2. angefu&#x0364;hrten<lb/>
Stelle, <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Locum eius Seuerus <hi rendition="#g">INVASIT.</hi></hi></hi></note>. Jm u&#x0364;brigen wollte <hi rendition="#aq">Gen&#x017F;ericus,</hi> nach <hi rendition="#aq">Maioriani</hi> Tod,<lb/>
auch an den Frieden mit den Ro&#x0364;mern nicht la&#x0364;nger gebunden &#x017F;eyn. <hi rendition="#aq">Severus</hi> ließ<lb/>
zwar ebenfalls gu&#x0364;ttliche Mittel antragen; &#x017F;ie halffen aber &#x017F;o wenig, als die<lb/>
Vor&#x017F;tellungen, &#x017F;o <hi rendition="#aq">Leo</hi> durch &#x017F;eine Ge&#x017F;andten thun ließ<note place="foot" n="7"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">priscvs</hi></hi> p. 74. B. <hi rendition="#i">Gen&#x017F;erichus, cam non<lb/><cb/>
amplius foederibus cum Maioriano pactis &#x017F;tare<lb/>
con&#x017F;titui&#x017F;&#x017F;et, Vandalorum &amp; Mauru&#x017F;iorum multi-<lb/>
tudinem ad ua&#x017F;tationem Italiae &amp; Siciliae immi-<lb/>
&#x017F;it. Marcellinus enim iam ante in&#x017F;ula ce&#x017F;&#x017F;erat,<lb/>
propterea, quod maiorem exercitus &#x017F;ui partem &amp;<lb/>
Richimerus abduxerat, &amp; militibus eius pecunias<lb/>
largiri,</hi> (<hi rendition="#i">erant autem fere omnes Scythae</hi>) <hi rendition="#i">quo<lb/>
illis per&#x017F;uaderet a Marcellino deficere, in animo<lb/>
habebat. Itaque Marcellinus Sicilia exce&#x017F;&#x017F;erat,<lb/>
ueritus tum in&#x017F;idias, tum, ne &#x017F;i cum Richimero<lb/>
certandum illi foret, &#x017F;aluis &#x017F;ibi in&#x017F;ulae opibus,<lb/>
minime &#x017F;e recipere po&#x017F;&#x017F;et. Mi&#x017F;&#x017F;a e&#x017F;t igitur ad<lb/>
Gen&#x017F;erichum legatio: tum a Richimero, ne foe-<lb/>
dera uiolaret; tum ab eo, qui apud Romanos in<lb/>
oriente rerum potiebatur, ut ab Italia &amp; Sicilia<lb/>
ab&#x017F;tineret, &amp; regias mulieres redderet. Gen&#x017F;e-<lb/>
richus uero, multis ad eum ex diuer&#x017F;is partibus le-<lb/>
gatis mi&#x017F;&#x017F;is, non ante mulieres liberauit, quam<lb/>
maiorem natu filiam Valentiniani, Eudoxiam no-<lb/>
mine, Honoricho filio de&#x017F;ponderet. Tunc enim<lb/>
Eudoxiam, Theodo&#x017F;ii &#x017F;ororem, remi&#x017F;it cum Pla-<lb/>
cidia altera eius &#x017F;orore, quam duxit Olybrius.<lb/>
Neque eo &#x017F;ecius Italiam &amp; Siciliam Gen&#x017F;erichus<lb/>
ua&#x017F;tare de&#x017F;titit, &#x017F;ed multo magis po&#x017F;t mortem Ma-<lb/>
ioriani, cum Olybrium ad imperium occidentis<lb/>
prouehere propter affinitatem ex nuptiis cogitaret.</hi></hi><lb/>
Und ferner: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Sub Leone Romanorum imperatore<lb/>
legatus pro Italis ad Vandalos profectus e&#x017F;t Tati-<lb/>
anus, in patriciorum numerum con&#x017F;criptus. Ad<lb/>
Per&#x017F;as uero Con&#x017F;tantius tertium con&#x017F;ul, &amp; una<lb/>
cum con&#x017F;ulatu patriciatus dignitatem &#x017F;ortitus. Et<lb/>
Tatianus quidem a Vandalis intra breue tempus<lb/>
re infecta reuer&#x017F;us e&#x017F;t.</hi></hi></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XVIII.</hi> Unter <hi rendition="#aq">Severi</hi> Regierung fiel auch ein Schwarm Alanen in Jta-<note place="right"><hi rendition="#g">Rieimer<lb/>
&#x017F;chla&#x0364;gt</hi> ein<lb/>
Heer Alanen.</note><lb/>
lien ein<note xml:id="FN507_01_01" next="#FN507_01_02" place="foot" n="1"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">cassiodorvs</hi></hi> in chronico ad</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">con&#x017F;u-</hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">O o o</fw><lb/><cb type="end"/></note>; aber Ricimer erlegte &#x017F;ie in der Gegend von <hi rendition="#aq">Bergamo.</hi> Der <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">p. pa-<lb/>
gi</hi></hi> meynt, es wa&#x0364;ren eben die Alanen, die bishero zwi&#x017F;chen der <hi rendition="#aq">Rhone</hi> und<lb/><hi rendition="#aq">Loire</hi> gewohnt, derer Reich mit die&#x017F;er Niederlage aufgeho&#x0364;ret; wir finden aber<lb/>
keine Spuhr davon bey einem Alten, und es i&#x017F;t wahr&#x017F;cheinlicher, daß die Ala-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">nen</fw><lb/><note xml:id="FN506_02_02" prev="#FN506_02_01" place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">leuatus e&#x017F;t imperator dominus Seuerus XIII. kal.<lb/>
Decembris.</hi><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ennodivs</hi></hi></hi> hat <hi rendition="#aq">Maioriano</hi> fol-<lb/>
gende Grab&#x017F;chrifft ge&#x017F;etzt, in welcher er ebenfalls<lb/><hi rendition="#aq">Ricimerem</hi> anzu&#x017F;techen &#x017F;cheinet. <hi rendition="#aq">(epigrammate<lb/>
CXXXV. p. 640.)<lb/><hi rendition="#i">Cum per&#x017F;tat grauior, bu&#x017F;tum fortuna petitum<lb/>
Contulit exuuiis, Maioriane, tuis.<lb/>
Nunc indignis Pyramidum fors pro&#x017F;pice moles<lb/>
Vilia principibus linque &#x017F;epulcra piis.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN506_03_02" prev="#FN506_03_01" place="foot" n="3">Siehe die vorige Note.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an zweiter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN506_04_02" prev="#FN506_04_01" place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">chronographvs</hi></hi> a Cu&#x017F;piniano edi-<lb/>
tus.</hi> S. <hi rendition="#aq">not. 2. <hi rendition="#k"><hi rendition="#g">marivs, severino &amp; da-<lb/>
galaifo</hi> coss.</hi> <hi rendition="#i">His co&#x017F;&#x017F;. deiectus e&#x017F;t Maioria-<lb/>
nus de imperio in ciuitate Dertona, a Ricimere pa-<lb/>
tricio, &amp; interfectus &#x017F;uper Ira fluuio: &amp; leuatus<lb/>
e&#x017F;t Seuerus imperator Rauennae.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an dritter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN506_05_02" next="#FN506_05_01" place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> ad A. V. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">maioriani.</hi></hi> <hi rendition="#i">Se-<lb/>
uerus a &#x017F;enatu Romae augu&#x017F;tus appellatur anno<lb/>
imperii Leonis quinto.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an vierter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[473/0507] bis zu Anfang der Regierung Chlodovei. um dieſe Zeit ſich die Wahl der Kaͤiſer, ohne zuthun des Hofes zu Conſtanti- nopel, zugeeignet: und daß nach Abgang des Theodoſianiſchen Hauſes oder doch nach Marciani Tod, der Occident und Orient nicht allemal wohl zuſam- men geſtanden; auch die alte Verfaſſung des Roͤmiſchen Reichs, und inſonder- heit der Occident daruͤber gelitten; wie es denn auch ungewiß, ob Leo Seve- rum als Kaͤiſer erkannt 6. Jm uͤbrigen wollte Genſericus, nach Maioriani Tod, auch an den Frieden mit den Roͤmern nicht laͤnger gebunden ſeyn. Severus ließ zwar ebenfalls guͤttliche Mittel antragen; ſie halffen aber ſo wenig, als die Vorſtellungen, ſo Leo durch ſeine Geſandten thun ließ 7. XVIII. Unter Severi Regierung fiel auch ein Schwarm Alanen in Jta- lien ein 1; aber Ricimer erlegte ſie in der Gegend von Bergamo. Der p. pa- gi meynt, es waͤren eben die Alanen, die bishero zwiſchen der Rhone und Loire gewohnt, derer Reich mit dieſer Niederlage aufgehoͤret; wir finden aber keine Spuhr davon bey einem Alten, und es iſt wahrſcheinlicher, daß die Ala- nen 2 3 4 5 Rieimer ſchlaͤgt ein Heer Alanen. 6 S. die 5. Note beym XIVteu §. Jn den faſtis orientalibus wird beym Jahr 462. Leo al- lein als conſul angegeben: die occidentales rech- nen, leone II. & severo coss. seve- rvs ſetzt bey ſeinen Geſetzen leonis Namen mit vor. Man findet aber nicht, daß leo der- gleichen gethan. Aus eben dieſer Urſache ſagt marcellinvs in der, nota 2. angefuͤhrten Stelle, Locum eius Seuerus INVASIT. 7 priscvs p. 74. B. Genſerichus, cam non amplius foederibus cum Maioriano pactis ſtare conſtituiſſet, Vandalorum & Mauruſiorum multi- tudinem ad uaſtationem Italiae & Siciliae immi- ſit. Marcellinus enim iam ante inſula ceſſerat, propterea, quod maiorem exercitus ſui partem & Richimerus abduxerat, & militibus eius pecunias largiri, (erant autem fere omnes Scythae) quo illis perſuaderet a Marcellino deficere, in animo habebat. Itaque Marcellinus Sicilia exceſſerat, ueritus tum inſidias, tum, ne ſi cum Richimero certandum illi foret, ſaluis ſibi inſulae opibus, minime ſe recipere poſſet. Miſſa eſt igitur ad Genſerichum legatio: tum a Richimero, ne foe- dera uiolaret; tum ab eo, qui apud Romanos in oriente rerum potiebatur, ut ab Italia & Sicilia abſtineret, & regias mulieres redderet. Genſe- richus uero, multis ad eum ex diuerſis partibus le- gatis miſſis, non ante mulieres liberauit, quam maiorem natu filiam Valentiniani, Eudoxiam no- mine, Honoricho filio deſponderet. Tunc enim Eudoxiam, Theodoſii ſororem, remiſit cum Pla- cidia altera eius ſorore, quam duxit Olybrius. Neque eo ſecius Italiam & Siciliam Genſerichus uaſtare deſtitit, ſed multo magis poſt mortem Ma- ioriani, cum Olybrium ad imperium occidentis prouehere propter affinitatem ex nuptiis cogitaret. Und ferner: Sub Leone Romanorum imperatore legatus pro Italis ad Vandalos profectus eſt Tati- anus, in patriciorum numerum conſcriptus. Ad Perſas uero Conſtantius tertium conſul, & una cum conſulatu patriciatus dignitatem ſortitus. Et Tatianus quidem a Vandalis intra breue tempus re infecta reuerſus eſt. 1 cassiodorvs in chronico ad conſu- 2 leuatus eſt imperator dominus Seuerus XIII. kal. Decembris. ennodivs hat Maioriano fol- gende Grabſchrifft geſetzt, in welcher er ebenfalls Ricimerem anzuſtechen ſcheinet. (epigrammate CXXXV. p. 640.) Cum perſtat grauior, buſtum fortuna petitum Contulit exuuiis, Maioriane, tuis. Nunc indignis Pyramidum fors proſpice moles Vilia principibus linque ſepulcra piis. 3 Siehe die vorige Note. 4 chronographvs a Cuſpiniano edi- tus. S. not. 2. marivs, severino & da- galaifo coss. His coſſ. deiectus eſt Maioria- nus de imperio in ciuitate Dertona, a Ricimere pa- tricio, & interfectus ſuper Ira fluuio: & leuatus eſt Seuerus imperator Rauennae. 5 idativs ad A. V. maioriani. Se- uerus a ſenatu Romae auguſtus appellatur anno imperii Leonis quinto. O o o

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/507
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 473. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/507>, abgerufen am 17.06.2024.