Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Zehndtes Buch. Geschichte der Teutschen,
nen in Gallien von den West-Gothen bereits unter den Fuß gebracht wor-
den, und dieser Schwarm aus denen Alanen bestanden, so nach Attilae
Tod mit den Ost-Gothen über die Donau gegangen, und sich im Illyrico fest
gesetzet: dergleichen auch eben die Alanen gewesen seyn mögen, so Maioria-
no
gedienet2.

XIX. Severus starb im Jahr 465. und nach seinem Tod blieb Jtali-
Ricimer ver-
waltet das Rö-
mische Reich
im Occident.
en an die zwey Jahr ohne Käiser. Ricimeres stand zu dieser Zeit dem Reich
mit solchem Ansehen vor, daß ihm nichts, als nur der Käiserliche Titel zu
fehlen schiene. Dieser Fl. Ricimeres war aus einem vornehmen Svevischen
Hause: und von seiner Mutter her ein Enckel des West-Gothischen Königes
Valliae1. Er hatte sich aber in Römischen Diensten so zu heben gewußt, daß
er magister militum, patricius, und im Jahr 459. consul geworden. Wir
haben, was er vermocht, bey den Abwechselungen, die Avito und Maio-
riano
zugestossen, gesehen. sidonivs apollinaris rühmet, daß er
2
3

nicht
[Beginn Spaltensatz] consulatum rvstici & olybrii (A. 464)
His COSS. rex Alanorum, Beorgor, apud Ber-
gomum a patricio Ricimere peremtus est.
Der
chronographvs cvspiniani setzt
VIII. Idus Februar. dazu. iornandes rech-
net diesen Einfall zu Anthemii Regierung; wird
aber von pagio ad A. 464. n. 3. deßhalben wie-
derleget.
2 Siehe oben §. XV.
1 §. XIX. 1. Siehe die folgende Note.
2 sidonivs apollinaris rühmet die-
ses von ihm in dem panegyrico, so er im Jahr
468. dem Käiser Anthemio, bey Antretung seines
andern Consulats, zu Ehren gehalten. Er führet
Jtalien also redend ein, carmine II. u. 352.
Praeterea inuictus Ricimer, quem publica
fata
Respiciunt, proprio solus uix Marte repellit
Piratam per rura uagum, qui praelia ui-
tans,
Victorem fugitiuns agit. quis sufferat hostem,
Qui pacem, pugnamque negat? nam foede-
ra nulla
Cum Ricimere iacit. quem cur nimis oderit,
audi.
Incertum crepat ille patrem, cum serua sit
illi
Certa parens: nunc ut regis sit filius, effert
Matris adulterium, tum liuet quod Ricime-
rem
In regnum duo regna uocant: nam patre
Süeuus,
[Spaltenumbruch] A genetrice Gethes. simul & reminiscitur
illud,
Quod Tartessiacis auus huius Vallia terris
Vandalicas turmas, & iuncti Martis Alanos
Strauit, & occiduam texere cadauera Cal-
pen.
Quid ueteres narrare fugas, quid damna
priorum?
Agrigentini recolit dispendia campi.
Inde furit, quod se docuit satis iste nepotem
Illius esse uiri, quo uiso, Vandale, semper
Terga dabas. nam non Siculis illustrior aruis
Tu, Marcelle, redis, per quem tellure, mari-
que
Nostra Syracusios presserunt arma penates:
Nec tu cui currum Curii superare, Metelle,
Contigit, ostentans nobis elephanta frequen-
tem,
Grex niger albentes tegeret cum mole iugales,
Auctoremque suum celaret pompa triumphi.
Noricus Ostrogothum quod continet, iste ti-
metur:
Gallia quod Rheni Martem ligat, iste paue-
ri est.
Quod consanguineo me Vandalus hostis Alane
Diripuit radente, suis hic ultus ab armis.
Sed tamen unus homo est, nec tanta pericu-
la solus
Tollere sed differre potest.
3 marcellinvs in chronico, pvseo &
ioanne coss.
(467.) Leo imperator Antht-
mium patricium Romam misit, imperatoremque
constituit.
chronicon alexandri-
nvm
ad h. A. Hoc anno imperauit Anthemius,

[Ende Spaltensatz]
& Romam

Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
nen in Gallien von den Weſt-Gothen bereits unter den Fuß gebracht wor-
den, und dieſer Schwarm aus denen Alanen beſtanden, ſo nach Attilae
Tod mit den Oſt-Gothen uͤber die Donau gegangen, und ſich im Illyrico feſt
geſetzet: dergleichen auch eben die Alanen geweſen ſeyn moͤgen, ſo Maioria-
no
gedienet2.

XIX. Severus ſtarb im Jahr 465. und nach ſeinem Tod blieb Jtali-
Ricimer ver-
waltet das Roͤ-
miſche Reich
im Occident.
en an die zwey Jahr ohne Kaͤiſer. Ricimeres ſtand zu dieſer Zeit dem Reich
mit ſolchem Anſehen vor, daß ihm nichts, als nur der Kaͤiſerliche Titel zu
fehlen ſchiene. Dieſer Fl. Ricimeres war aus einem vornehmen Sveviſchen
Hauſe: und von ſeiner Mutter her ein Enckel des Weſt-Gothiſchen Koͤniges
Valliae1. Er hatte ſich aber in Roͤmiſchen Dienſten ſo zu heben gewußt, daß
er magiſter militum, patricius, und im Jahr 459. conſul geworden. Wir
haben, was er vermocht, bey den Abwechſelungen, die Avito und Maio-
riano
zugeſtoſſen, geſehen. sidonivs apollinaris ruͤhmet, daß er
2
3

nicht
[Beginn Spaltensatz] conſulatum rvstici & olybrii (A. 464)
His COSS. rex Alanorum, Beorgor, apud Ber-
gomum a patricio Ricimere peremtus eſt.
Der
chronographvs cvspiniani ſetzt
VIII. Idus Februar. dazu. iornandes rech-
net dieſen Einfall zu Anthemii Regierung; wird
aber von pagio ad A. 464. n. 3. deßhalben wie-
derleget.
2 Siehe oben §. XV.
1 §. XIX. 1. Siehe die folgende Note.
2 sidonivs apollinaris ruͤhmet die-
ſes von ihm in dem panegyrico, ſo er im Jahr
468. dem Kaͤiſer Anthemio, bey Antretung ſeines
andern Conſulats, zu Ehren gehalten. Er fuͤhret
Jtalien alſo redend ein, carmine II. u. 352.
Praeterea inuictus Ricimer, quem publica
fata
Reſpiciunt, proprio ſolus uix Marte repellit
Piratam per rura uagum, qui praelia ui-
tans,
Victorem fugitiuns agit. quis ſufferat hoſtem,
Qui pacem, pugnamque negat? nam foede-
ra nulla
Cum Ricimere iacit. quem cur nimis oderit,
audi.
Incertum crepat ille patrem, cum ſerua ſit
illi
Certa parens: nunc ut regis ſit filius, effert
Matris adulterium, tum liuet quod Ricime-
rem
In regnum duo regna uocant: nam patre
Süeuus,
[Spaltenumbruch] A genetrice Gethes. ſimul & reminiſcitur
illud,
Quod Tarteſſiacis auus huius Vallia terris
Vandalicas turmas, & iuncti Martis Alanos
Strauit, & occiduam texere cadauera Cal-
pen.
Quid ueteres narrare fugas, quid damna
priorum?
Agrigentini recolit diſpendia campi.
Inde furit, quod ſe docuit ſatis iſte nepotem
Illius eſſe uiri, quo uiſo, Vandale, ſemper
Terga dabas. nam non Siculis illuſtrior aruis
Tu, Marcelle, redis, per quem tellure, mari-
que
Noſtra Syracuſios preſſerunt arma penates:
Nec tu cui currum Curii ſuperare, Metelle,
Contigit, oſtentans nobis elephanta frequen-
tem,
Grex niger albentes tegeret cum mole iugales,
Auctoremque ſuum celaret pompa triumphi.
Noricus Oſtrogothum quod continet, iſte ti-
metur:
Gallia quod Rheni Martem ligat, iſte paue-
ri eſt.
Quod conſanguineo me Vandalus hoſtis Alane
Diripuit radente, ſuis hic ultus ab armis.
Sed tamen unus homo eſt, nec tanta pericu-
la ſolus
Tollere ſed differre poteſt.
3 marcellinvs in chronico, pvseo &
ioanne coss.
(467.) Leo imperator Antht-
mium patricium Romam miſit, imperatoremque
conſtituit.
chronicon alexandri-
nvm
ad h. A. Hoc anno imperauit Anthemius,

[Ende Spaltensatz]
& Romam
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0508" n="474"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Zehndtes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
nen in Gallien von den We&#x017F;t-Gothen bereits unter den Fuß gebracht wor-<lb/>
den, und die&#x017F;er Schwarm aus denen Alanen be&#x017F;tanden, &#x017F;o nach <hi rendition="#aq">Attilae</hi><lb/>
Tod mit den O&#x017F;t-Gothen u&#x0364;ber die Donau gegangen, und &#x017F;ich im <hi rendition="#aq">Illyrico</hi> fe&#x017F;t<lb/>
ge&#x017F;etzet: dergleichen auch eben die Alanen gewe&#x017F;en &#x017F;eyn mo&#x0364;gen, &#x017F;o <hi rendition="#aq">Maioria-<lb/>
no</hi> gedienet<note place="foot" n="2">Siehe oben §. <hi rendition="#aq">XV.</hi></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XIX. Severus</hi> &#x017F;tarb im Jahr 465. und nach &#x017F;einem Tod blieb Jtali-<lb/><note place="left">Ricimer ver-<lb/>
waltet das Ro&#x0364;-<lb/>
mi&#x017F;che Reich<lb/>
im Occident.</note>en an die zwey Jahr ohne Ka&#x0364;i&#x017F;er. <hi rendition="#aq">Ricimeres</hi> &#x017F;tand zu die&#x017F;er Zeit dem Reich<lb/>
mit &#x017F;olchem An&#x017F;ehen vor, daß ihm nichts, als nur der Ka&#x0364;i&#x017F;erliche Titel zu<lb/>
fehlen &#x017F;chiene. Die&#x017F;er <hi rendition="#aq">Fl. Ricimeres</hi> war aus einem vornehmen Svevi&#x017F;chen<lb/>
Hau&#x017F;e: und von &#x017F;einer Mutter her ein Enckel des We&#x017F;t-Gothi&#x017F;chen Ko&#x0364;niges<lb/><hi rendition="#aq">Valliae</hi><note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XIX</hi>. 1. Siehe die folgende Note.</note>. Er hatte &#x017F;ich aber in Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Dien&#x017F;ten &#x017F;o zu heben gewußt, daß<lb/>
er <hi rendition="#aq">magi&#x017F;ter militum, patricius,</hi> und im Jahr 459. <hi rendition="#aq">con&#x017F;ul</hi> geworden. Wir<lb/>
haben, was er vermocht, bey den Abwech&#x017F;elungen, die <hi rendition="#aq">Avito</hi> und <hi rendition="#aq">Maio-<lb/>
riano</hi> zuge&#x017F;to&#x017F;&#x017F;en, ge&#x017F;ehen. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi></hi> ru&#x0364;hmet, daß er<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">nicht</fw><lb/><note xml:id="FN507_01_02" prev="#FN507_01_01" place="foot" n="1"><cb type="start"/><hi rendition="#aq">con&#x017F;ulatum <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">rvstici &amp; olybrii</hi></hi> (A. 464)<lb/><hi rendition="#i">His <hi rendition="#g">COSS.</hi> rex Alanorum, Beorgor, apud Ber-<lb/>
gomum a patricio Ricimere peremtus e&#x017F;t.</hi></hi> Der<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">chronographvs cvspiniani</hi></hi></hi> &#x017F;etzt<lb/><hi rendition="#aq">VIII. Idus Februar.</hi> dazu. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi></hi> rech-<lb/>
net die&#x017F;en Einfall zu <hi rendition="#aq">Anthemii</hi> Regierung; wird<lb/>
aber von <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagio</hi></hi> ad A. 464. n.</hi> 3. deßhalben wie-<lb/>
derleget.<note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN508_02_01" next="#FN508_02_02" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi></hi> ru&#x0364;hmet die-<lb/>
&#x017F;es von ihm in dem <hi rendition="#aq">panegyrico,</hi> &#x017F;o er im Jahr<lb/>
468. dem Ka&#x0364;i&#x017F;er <hi rendition="#aq">Anthemio,</hi> bey Antretung &#x017F;eines<lb/>
andern <hi rendition="#aq">Con&#x017F;ula</hi>ts, zu Ehren gehalten. Er fu&#x0364;hret<lb/>
Jtalien al&#x017F;o redend ein, <hi rendition="#aq">carmine II. u. 352.<lb/><hi rendition="#i">Praeterea inuictus Ricimer, quem publica<lb/><hi rendition="#et">fata</hi><lb/>
Re&#x017F;piciunt, proprio &#x017F;olus uix Marte repellit<lb/>
Piratam per rura uagum, qui praelia ui-<lb/><hi rendition="#et">tans,</hi><lb/>
Victorem fugitiuns agit. quis &#x017F;ufferat ho&#x017F;tem,<lb/>
Qui pacem, pugnamque negat? nam foede-<lb/><hi rendition="#et">ra nulla</hi><lb/>
Cum Ricimere iacit. quem cur nimis oderit,<lb/><hi rendition="#et">audi.</hi><lb/>
Incertum crepat ille patrem, cum &#x017F;erua &#x017F;it<lb/><hi rendition="#et">illi</hi><lb/>
Certa parens: nunc ut regis &#x017F;it filius, effert<lb/>
Matris adulterium, tum liuet quod Ricime-<lb/><hi rendition="#et">rem</hi><lb/>
In regnum duo regna uocant: nam patre<lb/><hi rendition="#et">Süeuus,</hi><lb/><cb/>
A genetrice Gethes. &#x017F;imul &amp; remini&#x017F;citur<lb/><hi rendition="#et">illud,</hi><lb/>
Quod Tarte&#x017F;&#x017F;iacis auus huius Vallia terris<lb/>
Vandalicas turmas, &amp; iuncti Martis Alanos<lb/>
Strauit, &amp; occiduam texere cadauera Cal-<lb/><hi rendition="#et">pen.</hi><lb/>
Quid ueteres narrare fugas, quid damna<lb/><hi rendition="#et">priorum?</hi><lb/>
Agrigentini recolit di&#x017F;pendia campi.<lb/>
Inde furit, quod &#x017F;e docuit &#x017F;atis i&#x017F;te nepotem<lb/>
Illius e&#x017F;&#x017F;e uiri, quo ui&#x017F;o, Vandale, &#x017F;emper<lb/>
Terga dabas. nam non Siculis illu&#x017F;trior aruis<lb/>
Tu, Marcelle, redis, per quem tellure, mari-<lb/><hi rendition="#et">que</hi><lb/>
No&#x017F;tra Syracu&#x017F;ios pre&#x017F;&#x017F;erunt arma penates:<lb/>
Nec tu cui currum Curii &#x017F;uperare, Metelle,<lb/>
Contigit, o&#x017F;tentans nobis elephanta frequen-<lb/><hi rendition="#et">tem,</hi><lb/>
Grex niger albentes tegeret cum mole iugales,<lb/>
Auctoremque &#x017F;uum celaret pompa triumphi.<lb/>
Noricus O&#x017F;trogothum quod continet, i&#x017F;te ti-<lb/><hi rendition="#et">metur:</hi><lb/>
Gallia quod Rheni Martem ligat, i&#x017F;te paue-<lb/><hi rendition="#et">ri e&#x017F;t.</hi><lb/>
Quod con&#x017F;anguineo me Vandalus ho&#x017F;tis Alane<lb/>
Diripuit radente, &#x017F;uis hic ultus ab armis.<lb/>
Sed tamen unus homo e&#x017F;t, nec tanta pericu-<lb/><hi rendition="#et">la &#x017F;olus</hi><lb/>
Tollere &#x017F;ed differre pote&#x017F;t.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/><note xml:id="FN508_03_01" next="#FN508_03_02" place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> in chronico, <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pvseo &amp;<lb/>
ioanne coss.</hi></hi> (467.) <hi rendition="#i">Leo imperator Antht-<lb/>
mium patricium Romam mi&#x017F;it, imperatoremque<lb/>
con&#x017F;tituit.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">chronicon alexandri-<lb/>
nvm</hi></hi> ad h. A. <hi rendition="#i">Hoc anno imperauit Anthemius,</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">&amp; Romam</hi></hi></fw><cb type="end"/><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[474/0508] Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, nen in Gallien von den Weſt-Gothen bereits unter den Fuß gebracht wor- den, und dieſer Schwarm aus denen Alanen beſtanden, ſo nach Attilae Tod mit den Oſt-Gothen uͤber die Donau gegangen, und ſich im Illyrico feſt geſetzet: dergleichen auch eben die Alanen geweſen ſeyn moͤgen, ſo Maioria- no gedienet 2. XIX. Severus ſtarb im Jahr 465. und nach ſeinem Tod blieb Jtali- en an die zwey Jahr ohne Kaͤiſer. Ricimeres ſtand zu dieſer Zeit dem Reich mit ſolchem Anſehen vor, daß ihm nichts, als nur der Kaͤiſerliche Titel zu fehlen ſchiene. Dieſer Fl. Ricimeres war aus einem vornehmen Sveviſchen Hauſe: und von ſeiner Mutter her ein Enckel des Weſt-Gothiſchen Koͤniges Valliae 1. Er hatte ſich aber in Roͤmiſchen Dienſten ſo zu heben gewußt, daß er magiſter militum, patricius, und im Jahr 459. conſul geworden. Wir haben, was er vermocht, bey den Abwechſelungen, die Avito und Maio- riano zugeſtoſſen, geſehen. sidonivs apollinaris ruͤhmet, daß er nicht 1 2 3 Ricimer ver- waltet das Roͤ- miſche Reich im Occident. 2 Siehe oben §. XV. 1 §. XIX. 1. Siehe die folgende Note. 1 conſulatum rvstici & olybrii (A. 464) His COSS. rex Alanorum, Beorgor, apud Ber- gomum a patricio Ricimere peremtus eſt. Der chronographvs cvspiniani ſetzt VIII. Idus Februar. dazu. iornandes rech- net dieſen Einfall zu Anthemii Regierung; wird aber von pagio ad A. 464. n. 3. deßhalben wie- derleget. 2 sidonivs apollinaris ruͤhmet die- ſes von ihm in dem panegyrico, ſo er im Jahr 468. dem Kaͤiſer Anthemio, bey Antretung ſeines andern Conſulats, zu Ehren gehalten. Er fuͤhret Jtalien alſo redend ein, carmine II. u. 352. Praeterea inuictus Ricimer, quem publica fata Reſpiciunt, proprio ſolus uix Marte repellit Piratam per rura uagum, qui praelia ui- tans, Victorem fugitiuns agit. quis ſufferat hoſtem, Qui pacem, pugnamque negat? nam foede- ra nulla Cum Ricimere iacit. quem cur nimis oderit, audi. Incertum crepat ille patrem, cum ſerua ſit illi Certa parens: nunc ut regis ſit filius, effert Matris adulterium, tum liuet quod Ricime- rem In regnum duo regna uocant: nam patre Süeuus, A genetrice Gethes. ſimul & reminiſcitur illud, Quod Tarteſſiacis auus huius Vallia terris Vandalicas turmas, & iuncti Martis Alanos Strauit, & occiduam texere cadauera Cal- pen. Quid ueteres narrare fugas, quid damna priorum? Agrigentini recolit diſpendia campi. Inde furit, quod ſe docuit ſatis iſte nepotem Illius eſſe uiri, quo uiſo, Vandale, ſemper Terga dabas. nam non Siculis illuſtrior aruis Tu, Marcelle, redis, per quem tellure, mari- que Noſtra Syracuſios preſſerunt arma penates: Nec tu cui currum Curii ſuperare, Metelle, Contigit, oſtentans nobis elephanta frequen- tem, Grex niger albentes tegeret cum mole iugales, Auctoremque ſuum celaret pompa triumphi. Noricus Oſtrogothum quod continet, iſte ti- metur: Gallia quod Rheni Martem ligat, iſte paue- ri eſt. Quod conſanguineo me Vandalus hoſtis Alane Diripuit radente, ſuis hic ultus ab armis. Sed tamen unus homo eſt, nec tanta pericu- la ſolus Tollere ſed differre poteſt. 3 marcellinvs in chronico, pvseo & ioanne coss. (467.) Leo imperator Antht- mium patricium Romam miſit, imperatoremque conſtituit. chronicon alexandri- nvm ad h. A. Hoc anno imperauit Anthemius, & Romam

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/508
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 474. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/508>, abgerufen am 17.06.2024.