Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Opitz, Martin: Teutsche Pöemata und: Aristarchvs Wieder die verachtung Teutscher Sprach. Straßburg, 1624.

Bild:
<< vorherige Seite

paris elegantiae ac festivitatis debent. Neque enim tam abjecte de
lingua nostra judicandum, quasi in illo libro ita se exhauserit, ut ad
similia aut majora etiam aspirare porro non audeat. Extirpemus sal-
tem spurias istas, & furtim irrepentes loquendi formulas, neq; hanc
maculam inuri nobis patiamur, quasi laboremus inopia, vel potius,
ut Plinius noster ait, egestate patrij sermonis. Ringantur & invi-
Lib. 4. Epist.
deant: nec soluta nec adstricta oratione cedimus ulli lingua-
rum. Jam pridem majores nostri (quod & Tacitus, alias satis
parcus nostrarum linguarum promus, fateri cogitur) avorum suo-
rum fortes ausus carminibus antiquis celebraverunt. Et superant
etiamnun quoque non pauca, quae Melchior Goldastus, vir in commo-
in prafat, ad[ - 1 Zeichen fehlt]
paranet.

dum ac gloriam Germaniae natus, eruit ante aliquot annos e situ ac
publicavit. Qui calculum etiam posuit, ante M CC. annos scri-
pta Christianorum Latinis juxta, & vernaculis literis in Alemania
visa esse. Cujusmodi vero veterum illa poesis fuerit, Marneri, quan-
quam sequioris aetatis authoris versiculi indices esse possunt.

DEr Erenspegel ist du scham/
Swer sich darinne ersiht
Der wirt vnzehmen bliken gram:
Du schame ist argen worten vigent/ vntrewem haß/ vnsteten fluch:
Scham ist ein tugent du mannes nahmen gegen frawen prjses giht;
Du reinen Wib funt man alsam jhr beider lieb mit schame geschicht;
Schame get edelen gesteine vor/ vnd turet bas danne siden tuh;
Schame ist mit bescheidenheit der werden Minne bi/
Du scham in eren garten ist ein bluen des zwi;
Du scham ist eren schilt;
Du scham alsam ein reines Kint in schoner frawen schozen spilt;
Schame zieret reine wib vnd wirdet edelen man/
Schame kan leiden vf den ban
Da nie schand entrit kam an/
Swer schame minnet den bkret in schanden dienest selten han/
Scham ist ein du hasten tugent/ sagent vns die meister vnd du buch.

Quae certe ejus sunt amoenitatis, ut nos poenitere sermonis no-
stri non debeat. Et dolendum profecto tam felicem poetandi spi-
ritum plane hactenus interceptum fuisse. Cum Italia tot Petrarchas,
Ariostos, Tassos, Sannazarios; Gallia Marottos, Bartasios, Ronsar-
dos; Anglia Sidneos & alios Poetas praeclaros in dedecus nostri &

expro-
P 4

paris elegantiæ ac feſtivitatis debent. Neque enim tam abjectè de
linguâ noſtrâ judicandum, quaſi in illo libro ita ſe exhauſerit, ut ad
ſimilia aut majora etiam aſpirare porrò non audeat. Extirpemus ſal-
tem ſpurias iſtas, & furtim irrepentes loquendi formulas, neq; hanc
maculam inuri nobis patiamur, quaſi laboremus inopiâ, vel potiùs,
ut Plinius noſter ait, egeſtate patrij ſermonis. Ringantur & invi-
Lib. 4. Epiſt.
deant: nec ſolutâ nec adſtrictâ oratione cedimus ulli lingua-
rum. Jam pridem majores noſtri (quod & Tacitus, aliàs ſatis
parcus noſtrarum linguarum promus, fateri cogitur) avorum ſuo-
rum fortes auſus carminibus antiquis celebraverunt. Et ſuperant
etiamnũ quoque non pauca, quæ Melchior Goldaſtus, vir in commo-
in prafat, ad[ – 1 Zeichen fehlt]
paranet.

dum ac gloriam Germaniæ natus, eruit ante aliquot annos è ſitu ac
publicavit. Qui calculum etiam poſuit, ante M CC. annos ſcri-
pta Chriſtianorum Latinis juxtà, & vernaculis literis in Alemaniâ
viſa eſſe. Cujuſmodi verò veterum illa poëſis fuerit, Marneri, quan-
quam ſequioris ætatis authoris verſiculi indices eſſe poſſunt.

DEr Erenſpegel iſt du ſcham/
Swer ſich darinne erſiht
Der wirt vnzehmen bliken gram:
Du ſchame iſt argen worten vigent/ vntrewem haß/ vnſteten fluch:
Scham iſt ein tugent du mannes nahmen gegen frawen prjſes giht;
Du reinen Wib funt man alſam jhr beider lieb mit ſchame geſchicht;
Schame get edelen geſteine vor/ vnd turet bas danne ſiden tuh;
Schame iſt mit beſcheidenheit der werden Minne bi/
Du ſcham in eren garten iſt ein bluen des zwi;
Du ſcham iſt eren ſchilt;
Du ſcham alſam ein reines Kint in ſchoner frawen ſchozen ſpilt;
Schame zieret reine wib vnd wirdet edelen man/
Schame kan leiden vf den ban
Da nie ſchand entrit kam an/
Swer ſchame minnet den bkret in ſchanden dieneſt ſelten han/
Scham iſt ein du haſten tugent/ ſagent vns die meiſter vnd du buch.

Quæ certe ejus ſunt amœnitatis, ut nos pœnitere ſermonis no-
ſtri non debeat. Et dolendum profectò tam felicem poëtandi ſpi-
ritum planè hactenus interceptum fuiſſe. Cùm Italia tot Petrarchas,
Arioſtos, Taſſos, Sannazarios; Gallia Marottos, Bartaſios, Ronſar-
dos; Anglia Sidneos & alios Poëtas præclaros in dedecus noſtri &

expro-
P 4
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p>
          <pb facs="#f0131" n="111"/> <hi rendition="#aq">paris elegantiæ ac fe&#x017F;tivitatis debent. Neque enim tam abjectè de<lb/>
linguâ no&#x017F;trâ judicandum, qua&#x017F;i in illo libro ita &#x017F;e exhau&#x017F;erit, ut ad<lb/>
&#x017F;imilia aut majora etiam a&#x017F;pirare porrò non audeat. Extirpemus &#x017F;al-<lb/>
tem &#x017F;purias i&#x017F;tas, &amp; furtim irrepentes loquendi formulas, neq; hanc<lb/>
maculam inuri nobis patiamur, qua&#x017F;i laboremus inopiâ, vel potiùs,<lb/>
ut Plinius no&#x017F;ter ait, ege&#x017F;tate patrij &#x017F;ermonis. Ringantur &amp; invi-</hi> <note place="right"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Lib. 4. Epi&#x017F;t.</hi> </hi> </note><lb/> <hi rendition="#aq">deant: nec &#x017F;olutâ nec ad&#x017F;trictâ oratione cedimus ulli lingua-<lb/>
rum. Jam pridem majores no&#x017F;tri (quod &amp; Tacitus, aliàs &#x017F;atis<lb/>
parcus no&#x017F;trarum linguarum promus, fateri cogitur) avorum &#x017F;uo-<lb/>
rum fortes au&#x017F;us carminibus antiquis celebraverunt. Et &#x017F;uperant<lb/>
etiamnu&#x0303; quoque non pauca, quæ Melchior <hi rendition="#i">Golda&#x017F;tus</hi>, vir in commo-</hi> <note place="right"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">in prafat, ad<gap unit="chars" quantity="1"/><lb/>
paranet.</hi> </hi> </note><lb/> <hi rendition="#aq">dum ac gloriam Germaniæ natus, eruit ante aliquot annos è &#x017F;itu ac<lb/>
publicavit. Qui calculum etiam po&#x017F;uit, ante M CC. annos &#x017F;cri-<lb/>
pta Chri&#x017F;tianorum Latinis juxtà, &amp; vernaculis literis in Alemaniâ<lb/>
vi&#x017F;a e&#x017F;&#x017F;e. Cuju&#x017F;modi verò veterum illa poë&#x017F;is fuerit, <hi rendition="#i">Marneri</hi>, quan-<lb/>
quam &#x017F;equioris ætatis authoris ver&#x017F;iculi indices e&#x017F;&#x017F;e po&#x017F;&#x017F;unt.</hi> </p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l><hi rendition="#in">D</hi>Er Eren&#x017F;pegel i&#x017F;t du &#x017F;cham/</l><lb/>
          <l>Swer &#x017F;ich darinne er&#x017F;iht</l><lb/>
          <l>Der wirt vnzehmen bliken gram:</l><lb/>
          <l>Du &#x017F;chame i&#x017F;t argen worten vigent/ vntrewem haß/ vn&#x017F;teten fluch:</l><lb/>
          <l>Scham i&#x017F;t ein tugent du mannes nahmen gegen frawen prj&#x017F;es giht;</l><lb/>
          <l>Du reinen Wib funt man al&#x017F;am jhr beider lieb mit &#x017F;chame ge&#x017F;chicht;</l><lb/>
          <l>Schame get edelen ge&#x017F;teine vor/ vnd turet bas danne &#x017F;iden tuh;</l><lb/>
          <l>Schame i&#x017F;t mit be&#x017F;cheidenheit der werden Minne bi/</l><lb/>
          <l>Du &#x017F;cham in eren garten i&#x017F;t ein bluen des zwi;</l><lb/>
          <l>Du &#x017F;cham i&#x017F;t eren &#x017F;chilt;</l><lb/>
          <l>Du &#x017F;cham al&#x017F;am ein reines Kint in &#x017F;choner frawen &#x017F;chozen &#x017F;pilt;</l><lb/>
          <l>Schame zieret reine wib vnd wirdet edelen man/</l><lb/>
          <l>Schame kan leiden vf den ban</l><lb/>
          <l>Da nie &#x017F;chand entrit kam an/</l><lb/>
          <l>Swer &#x017F;chame minnet den bkret in &#x017F;chanden diene&#x017F;t &#x017F;elten han/</l><lb/>
          <l>Scham i&#x017F;t ein du ha&#x017F;ten tugent/ &#x017F;agent vns die mei&#x017F;ter vnd du buch.</l>
        </lg><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">Quæ certe ejus &#x017F;unt am&#x0153;nitatis, ut nos p&#x0153;nitere &#x017F;ermonis no-<lb/>
&#x017F;tri non debeat. Et dolendum profectò tam felicem poëtandi &#x017F;pi-<lb/>
ritum planè hactenus interceptum fui&#x017F;&#x017F;e. Cùm Italia tot Petrarchas,<lb/>
Ario&#x017F;tos, Ta&#x017F;&#x017F;os, Sannazarios; Gallia Marottos, Barta&#x017F;ios, Ron&#x017F;ar-<lb/>
dos; Anglia Sidneos &amp; alios Poëtas præclaros in dedecus no&#x017F;tri &amp;</hi><lb/>
          <fw place="bottom" type="sig"><hi rendition="#aq">P</hi> 4</fw>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">expro-</hi> </fw><lb/>
        </p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[111/0131] paris elegantiæ ac feſtivitatis debent. Neque enim tam abjectè de linguâ noſtrâ judicandum, quaſi in illo libro ita ſe exhauſerit, ut ad ſimilia aut majora etiam aſpirare porrò non audeat. Extirpemus ſal- tem ſpurias iſtas, & furtim irrepentes loquendi formulas, neq; hanc maculam inuri nobis patiamur, quaſi laboremus inopiâ, vel potiùs, ut Plinius noſter ait, egeſtate patrij ſermonis. Ringantur & invi- deant: nec ſolutâ nec adſtrictâ oratione cedimus ulli lingua- rum. Jam pridem majores noſtri (quod & Tacitus, aliàs ſatis parcus noſtrarum linguarum promus, fateri cogitur) avorum ſuo- rum fortes auſus carminibus antiquis celebraverunt. Et ſuperant etiamnũ quoque non pauca, quæ Melchior Goldaſtus, vir in commo- dum ac gloriam Germaniæ natus, eruit ante aliquot annos è ſitu ac publicavit. Qui calculum etiam poſuit, ante M CC. annos ſcri- pta Chriſtianorum Latinis juxtà, & vernaculis literis in Alemaniâ viſa eſſe. Cujuſmodi verò veterum illa poëſis fuerit, Marneri, quan- quam ſequioris ætatis authoris verſiculi indices eſſe poſſunt. Lib. 4. Epiſt. in prafat, ad_ paranet. DEr Erenſpegel iſt du ſcham/ Swer ſich darinne erſiht Der wirt vnzehmen bliken gram: Du ſchame iſt argen worten vigent/ vntrewem haß/ vnſteten fluch: Scham iſt ein tugent du mannes nahmen gegen frawen prjſes giht; Du reinen Wib funt man alſam jhr beider lieb mit ſchame geſchicht; Schame get edelen geſteine vor/ vnd turet bas danne ſiden tuh; Schame iſt mit beſcheidenheit der werden Minne bi/ Du ſcham in eren garten iſt ein bluen des zwi; Du ſcham iſt eren ſchilt; Du ſcham alſam ein reines Kint in ſchoner frawen ſchozen ſpilt; Schame zieret reine wib vnd wirdet edelen man/ Schame kan leiden vf den ban Da nie ſchand entrit kam an/ Swer ſchame minnet den bkret in ſchanden dieneſt ſelten han/ Scham iſt ein du haſten tugent/ ſagent vns die meiſter vnd du buch. Quæ certe ejus ſunt amœnitatis, ut nos pœnitere ſermonis no- ſtri non debeat. Et dolendum profectò tam felicem poëtandi ſpi- ritum planè hactenus interceptum fuiſſe. Cùm Italia tot Petrarchas, Arioſtos, Taſſos, Sannazarios; Gallia Marottos, Bartaſios, Ronſar- dos; Anglia Sidneos & alios Poëtas præclaros in dedecus noſtri & expro- P 4

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624/131
Zitationshilfe: Opitz, Martin: Teutsche Pöemata und: Aristarchvs Wieder die verachtung Teutscher Sprach. Straßburg, 1624, S. 111. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624/131>, abgerufen am 15.05.2024.