Clara, Abraham a Sancta: Judas Der Ertz-Schelm. Bd. 2 Salzburg, 1689.JEsus gibt dem Judoe sein Willfährigkeit netze/ du kanst denen Gestirn die Influenz nit nemmen/ daßsie dir nit schaden/ du kanst den Kranckheiten die Händ nit bin- den/ daß sie dich nit antasten/ du kanst keinem Ubel/ was es nur seyn mag/ ausser der Sünd/ befehlen vnd schaffen/ vnd ge- bieten/ es soll dich mit Friden lassen/ sonder wann es kombt/ so muß mans leyden/ es muß seyn; Patientia dann herzu/ laß dir dises Muß schmecken/ iß es wegen GOtt/ vnd weil du doch leyden must/ so leyde es wegen GOtt/ vnd mach also auß der Noth ein Tugend. Der grosse Mann GOttes der Moyses erzehlt/ wie daß gar
JEſus gibt dem Judœ ſein Willfaͤhrigkeit netze/ du kanſt denen Geſtirn die Influenz nit nemmen/ daßſie dir nit ſchaden/ du kanſt den Kranckheiten die Haͤnd nit bin- den/ daß ſie dich nit antaſten/ du kanſt keinem Ubel/ was es nur ſeyn mag/ auſſer der Suͤnd/ befehlen vnd ſchaffen/ vnd ge- bieten/ es ſoll dich mit Friden laſſen/ ſonder wann es kombt/ ſo muß mans leyden/ es muß ſeyn; Patientia dann herzu/ laß dir diſes Muß ſchmecken/ iß es wegen GOtt/ vnd weil du doch leyden muſt/ ſo leyde es wegen GOtt/ vnd mach alſo auß der Noth ein Tugend. Der groſſe Mann GOttes der Moyſes erzehlt/ wie daß gar
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <p><pb facs="#f0626" n="608"/><fw place="top" type="header">JEſus gibt dem Judœ ſein Willfaͤhrigkeit</fw><lb/> netze/ du kanſt denen Geſtirn die <hi rendition="#aq">Influenz</hi> nit nemmen/ daß<lb/> ſie dir nit ſchaden/ du kanſt den Kranckheiten die Haͤnd nit bin-<lb/> den/ daß ſie dich nit antaſten/ du kanſt keinem Ubel/ was es<lb/> nur ſeyn mag/ auſſer der Suͤnd/ befehlen vnd ſchaffen/ vnd ge-<lb/> bieten/ es ſoll dich mit Friden laſſen/ ſonder wann es kombt/ ſo<lb/> muß mans leyden/ es <hi rendition="#fr">muß</hi> ſeyn; <hi rendition="#aq">Patientia</hi> dann herzu/ laß<lb/> dir diſes <hi rendition="#fr">Muß</hi> ſchmecken/ iß es wegen GOtt/ vnd weil du<lb/> doch leyden muſt/ ſo leyde es wegen GOtt/ vnd mach alſo auß<lb/> der Noth ein Tugend.</p><lb/> <p>Der groſſe Mann GOttes der <hi rendition="#aq">Moyſes</hi> erzehlt/ wie daß<lb/> GOtt der Allmaͤchtige habe anfangs den Menſchen erſchaffen<lb/> auß der Erd; ob ſchon der Menſch auch etwas hatte von an-<lb/> dern Elementen/ etwas vom Lufft/ etwas vom Waſſer/ etwas<lb/> vom Feur/ vom Feur die natuͤrliche Hitz/ die natuͤrliche Feuch-<lb/> tigkeiten vom Waſſer/ vom Lufft den natuͤrlichen Athem/ ſo<lb/> hat aber der Allmaͤchtige weit ein groͤſſere <hi rendition="#aq">Portion</hi> genommen/<lb/> von der Erden/ als von den andern allen dreyen ins geſambt.<lb/> Deſſentwegen ſagt man wegen deß mehrern Theils/ daß der<lb/> Menſch auß der Erden ſeye erſchaffen worden. Aber/ O aller-<lb/> weiſeſter GOtt/ warumb hat der Menſch mehrer von dem Ele-<lb/> ment der Erden/ als von andern? darumb/ weil die Erd das<lb/> mehreſte leyden thut/ vnd doch alles uͤbertragt. <hi rendition="#aq">Terra dici-<lb/> tur à terendo.</hi> Die Erd leydet von der Sonnen Hitz/ daß ſie<lb/> offt vor Durſt das Maul in alle weiten auffreiſt/ die Erd ley-<lb/> det von der Kaͤlte/ daß ſie offt an allen Glidern erſtarꝛt/ die<lb/> Erd leydet von den Wolcken/ die ihr offt wider ihren Willen<lb/> den Kopff waſchen/ die Erd leydet von dem Donner/ der ihr/<lb/> nach vilem murren vnd ſchnarchen/ offt eins ins Geſicht gibt/<lb/> daß ihr das Feur auß den Augen ſpringt/ die Erd leydet von<lb/> allem Vieh vnd Thieren/ dann ſie ein ſtaͤte Fuettermeiſterin<lb/> muß abgeben/ die Erd leydet von den Menſchen/ welche die<lb/> arme Troͤpffin immerzu mit Hacken vnd Eyſen durchgraben/<lb/> vnd verwunden/ die Erd leydet allen Schand vnd Spott/ ſo<lb/> <fw place="bottom" type="catch">gar</fw><lb/></p> </div> </body> </text> </TEI> [608/0626]
JEſus gibt dem Judœ ſein Willfaͤhrigkeit
netze/ du kanſt denen Geſtirn die Influenz nit nemmen/ daß
ſie dir nit ſchaden/ du kanſt den Kranckheiten die Haͤnd nit bin-
den/ daß ſie dich nit antaſten/ du kanſt keinem Ubel/ was es
nur ſeyn mag/ auſſer der Suͤnd/ befehlen vnd ſchaffen/ vnd ge-
bieten/ es ſoll dich mit Friden laſſen/ ſonder wann es kombt/ ſo
muß mans leyden/ es muß ſeyn; Patientia dann herzu/ laß
dir diſes Muß ſchmecken/ iß es wegen GOtt/ vnd weil du
doch leyden muſt/ ſo leyde es wegen GOtt/ vnd mach alſo auß
der Noth ein Tugend.
Der groſſe Mann GOttes der Moyſes erzehlt/ wie daß
GOtt der Allmaͤchtige habe anfangs den Menſchen erſchaffen
auß der Erd; ob ſchon der Menſch auch etwas hatte von an-
dern Elementen/ etwas vom Lufft/ etwas vom Waſſer/ etwas
vom Feur/ vom Feur die natuͤrliche Hitz/ die natuͤrliche Feuch-
tigkeiten vom Waſſer/ vom Lufft den natuͤrlichen Athem/ ſo
hat aber der Allmaͤchtige weit ein groͤſſere Portion genommen/
von der Erden/ als von den andern allen dreyen ins geſambt.
Deſſentwegen ſagt man wegen deß mehrern Theils/ daß der
Menſch auß der Erden ſeye erſchaffen worden. Aber/ O aller-
weiſeſter GOtt/ warumb hat der Menſch mehrer von dem Ele-
ment der Erden/ als von andern? darumb/ weil die Erd das
mehreſte leyden thut/ vnd doch alles uͤbertragt. Terra dici-
tur à terendo. Die Erd leydet von der Sonnen Hitz/ daß ſie
offt vor Durſt das Maul in alle weiten auffreiſt/ die Erd ley-
det von der Kaͤlte/ daß ſie offt an allen Glidern erſtarꝛt/ die
Erd leydet von den Wolcken/ die ihr offt wider ihren Willen
den Kopff waſchen/ die Erd leydet von dem Donner/ der ihr/
nach vilem murren vnd ſchnarchen/ offt eins ins Geſicht gibt/
daß ihr das Feur auß den Augen ſpringt/ die Erd leydet von
allem Vieh vnd Thieren/ dann ſie ein ſtaͤte Fuettermeiſterin
muß abgeben/ die Erd leydet von den Menſchen/ welche die
arme Troͤpffin immerzu mit Hacken vnd Eyſen durchgraben/
vnd verwunden/ die Erd leydet allen Schand vnd Spott/ ſo
gar
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/santa_judas02_1689 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/santa_judas02_1689/626 |
Zitationshilfe: | Clara, Abraham a Sancta: Judas Der Ertz-Schelm. Bd. 2 Salzburg, 1689, S. 608. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/santa_judas02_1689/626>, abgerufen am 16.06.2024. |