Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Thomasius, Christian: Einleitung zu der Vernunfft-Lehre. Halle (Saale), 1691.

Bild:
<< vorherige Seite

Vorrede.
473. seq. Nostra sententia est, hominem anima
& corpore constare, quae duae substantiae sint
intimae unitae inter se &c. hominis vero, ut ex
his compositus est, nullam esse formam praeter
unionem istam, qua anima mancipata corpo-
ri est, in plerisque functionibus suis &c. Huic
proxime accedit platonis sententia, hominem
nihil aliud quam animam esse, utentem cor-
pore, ubi homo denominatur a potiore par-
te sua & corpus non juxta sed intra animam
ponitur, ut instrumentum, & domicilium &
carcer quoque, in quo frui satis non possit li-
bertate sua & verum hominem referre. Quae fa-
cile tolerari & in meliorem partem accipi pos-
sunt, maxime si cogitemus, sic quoque homi-
nem in sacra scriptura considerari &c. A Plato-
nis & nostra
sententia adhuc longius recedunt
&c.
Mich dünckt/ aus diesen Worten des
Raei konte man gar leicht das jenige umbstos-
sen/ was Autor Speciminis p. 92. pro offen-
denda differentia inter Cartesii & Plato-
nis dogmata
anführen will. Und ich will
nicht hoffen/ daß der Autor so kühne seyn wer-
de/ daß er uns diesen locum des Raei nicht
wolle paßiren lassen/ nachdem er uns das gan-
tze caput 3. de Veterum Philosophorum
secta
aus dem Raeo als ein glaubwürdiges
Evangelium hergebetet. Das letzte arca-
num,
das der Autor zu Ende des V. Capi-

tels

Vorrede.
473. ſeq. Noſtra ſententia eſt, hominem anima
& corpore conſtare, quæ duæ ſubſtantiæ ſint
intimæ unitæ inter ſe &c. hominis vero, ut ex
his compoſitus eſt, nullam eſſe formam præter
unionem iſtam, qua anima mancipata corpo-
ri eſt, in plerisque functionibus ſuis &c. Huic
proximè accedit platonis ſententia, hominem
nihil aliud quam animam eſſe, utentem cor-
pore, ubi homo denominatur à potiore par-
te ſua & corpus non juxta ſed intrà animam
ponitur, ut inſtrumentum, & domicilium &
carcer quoque, in quo frui ſatis non poſſit li-
bertate ſua & verum hominem referre. Quæ fa-
cilè tolerari & in meliorem partem accipi poſ-
ſunt, maxime ſi cogitemus, ſic quoque homi-
nem in ſacra ſcriptura conſiderari &c. A Plato-
nis & noſtra
ſententia adhuc longius recedunt
&c.
Mich duͤnckt/ aus dieſen Worten des
Raèi konte man gar leicht das jenige umbſtoſ-
ſen/ was Autor Speciminis p. 92. pro offen-
denda differentia inter Carteſii & Plato-
nis dogmata
anfuͤhren will. Und ich will
nicht hoffen/ daß der Autor ſo kuͤhne ſeyn wer-
de/ daß er uns dieſen locum des Raéi nicht
wolle paßiren laſſen/ nachdem er uns das gan-
tze caput 3. de Veterum Philoſophorum
ſecta
aus dem Raéo als ein glaubwuͤrdiges
Evangelium hergebetet. Das letzte arca-
num,
das der Autor zu Ende des V. Capi-

tels
<TEI>
  <text>
    <front>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0082" n="64"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Vorrede.</hi></fw><lb/>
473. <hi rendition="#aq">&#x017F;eq. No&#x017F;tra &#x017F;ententia e&#x017F;t, hominem anima<lb/>
&amp; corpore con&#x017F;tare, quæ duæ &#x017F;ub&#x017F;tantiæ &#x017F;int<lb/>
intimæ unitæ inter &#x017F;e &amp;c. hominis vero, ut ex<lb/>
his compo&#x017F;itus e&#x017F;t, nullam e&#x017F;&#x017F;e formam præter<lb/>
unionem i&#x017F;tam, qua anima <hi rendition="#i">mancipata</hi> corpo-<lb/>
ri e&#x017F;t, in plerisque functionibus &#x017F;uis &amp;c. Huic<lb/><hi rendition="#i">proximè</hi> accedit <hi rendition="#i">platonis</hi> &#x017F;ententia, hominem<lb/>
nihil aliud quam animam e&#x017F;&#x017F;e, utentem cor-<lb/>
pore, ubi homo denominatur à potiore par-<lb/>
te &#x017F;ua &amp; corpus non juxta &#x017F;ed intrà animam<lb/>
ponitur, ut in&#x017F;trumentum, &amp; domicilium &amp;<lb/><hi rendition="#i">carcer</hi> quoque, in quo frui &#x017F;atis non po&#x017F;&#x017F;it li-<lb/>
bertate &#x017F;ua <hi rendition="#i">&amp; verum hominem</hi> referre. Quæ fa-<lb/>
cilè tolerari &amp; in meliorem partem accipi po&#x017F;-<lb/>
&#x017F;unt, maxime &#x017F;i cogitemus, &#x017F;ic quoque homi-<lb/>
nem in &#x017F;acra &#x017F;criptura con&#x017F;iderari &amp;c. A <hi rendition="#i">Plato-<lb/>
nis &amp; no&#x017F;tra</hi> &#x017F;ententia adhuc longius recedunt<lb/>
&amp;c.</hi> Mich du&#x0364;nckt/ aus die&#x017F;en Worten des<lb/><hi rendition="#aq">Raèi</hi> konte man gar leicht das jenige umb&#x017F;to&#x017F;-<lb/>
&#x017F;en/ was <hi rendition="#aq">Autor Speciminis p. 92. pro offen-<lb/>
denda differentia inter Carte&#x017F;ii &amp; Plato-<lb/>
nis dogmata</hi> anfu&#x0364;hren will. Und ich will<lb/>
nicht hoffen/ daß der <hi rendition="#aq">Autor</hi> &#x017F;o ku&#x0364;hne &#x017F;eyn wer-<lb/>
de/ daß er uns die&#x017F;en <hi rendition="#aq">locum</hi> des <hi rendition="#aq">Raéi</hi> nicht<lb/>
wolle paßiren la&#x017F;&#x017F;en/ nachdem er uns das gan-<lb/>
tze <hi rendition="#aq">caput 3. de Veterum Philo&#x017F;ophorum<lb/>
&#x017F;ecta</hi> aus dem <hi rendition="#aq">Raéo</hi> als ein glaubwu&#x0364;rdiges<lb/><hi rendition="#aq">Evangelium</hi> hergebetet. Das letzte <hi rendition="#aq">arca-<lb/>
num,</hi> das der <hi rendition="#aq">Autor</hi> zu Ende des <hi rendition="#aq">V.</hi> Capi-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">tels</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </front>
  </text>
</TEI>
[64/0082] Vorrede. 473. ſeq. Noſtra ſententia eſt, hominem anima & corpore conſtare, quæ duæ ſubſtantiæ ſint intimæ unitæ inter ſe &c. hominis vero, ut ex his compoſitus eſt, nullam eſſe formam præter unionem iſtam, qua anima mancipata corpo- ri eſt, in plerisque functionibus ſuis &c. Huic proximè accedit platonis ſententia, hominem nihil aliud quam animam eſſe, utentem cor- pore, ubi homo denominatur à potiore par- te ſua & corpus non juxta ſed intrà animam ponitur, ut inſtrumentum, & domicilium & carcer quoque, in quo frui ſatis non poſſit li- bertate ſua & verum hominem referre. Quæ fa- cilè tolerari & in meliorem partem accipi poſ- ſunt, maxime ſi cogitemus, ſic quoque homi- nem in ſacra ſcriptura conſiderari &c. A Plato- nis & noſtra ſententia adhuc longius recedunt &c. Mich duͤnckt/ aus dieſen Worten des Raèi konte man gar leicht das jenige umbſtoſ- ſen/ was Autor Speciminis p. 92. pro offen- denda differentia inter Carteſii & Plato- nis dogmata anfuͤhren will. Und ich will nicht hoffen/ daß der Autor ſo kuͤhne ſeyn wer- de/ daß er uns dieſen locum des Raéi nicht wolle paßiren laſſen/ nachdem er uns das gan- tze caput 3. de Veterum Philoſophorum ſecta aus dem Raéo als ein glaubwuͤrdiges Evangelium hergebetet. Das letzte arca- num, das der Autor zu Ende des V. Capi- tels

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_einleitungvernufftlehre_1691
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_einleitungvernufftlehre_1691/82
Zitationshilfe: Thomasius, Christian: Einleitung zu der Vernunfft-Lehre. Halle (Saale), 1691, S. 64. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_einleitungvernufftlehre_1691/82>, abgerufen am 19.05.2024.