Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724.
causam dicere non dubitaverim. Hic mos A. O. cum in Palaestra nostra viguerit hactenus feliciter, idem hodie coram vobis peroraturo ante oculos versabatur, &, quin sequerer, non diu anxius haesitavi. Nimirum ante aliquot dies non sine laude habita est oratio, qua patrocinium illorum, qui virgula censoria eruditorum scripta minus caute notant, est susceptum. Quoniam igitur integrun cuivis est judicium, quod otiosi ipsi, quamvis limites excedant, sibi vindicant, invasit animum meum lubido, labores istorum homuncionum, ut inconsultos, in optimos viros injurios, noxios, ineptos improbandi. Vos Auditores, benevole dicentem audietis, &, si liberius sententiam meam prompsero, inter privatos parietes, aut, si mavultis, exercitationis gratia dictum putabitis. Ansam, A. O. quae impulcrit id hominum genus ad compilandas schedulas, si conjecturare licet, mera videtur praebuisse invidia, aut potius Cacozelia, ut appellant. Neminem enim fugit, quantus splendor Academiae nostrae apud remotissimas etiam gentes per illos accesserit, qui eruditorum Acta brevibus, sed erudite & summo Judicio doctioribus legenda exhibent. Haec res, quemadmodum digna est, ut invidiam apud omnes pariat, ita male habuit quoque Satyricos nostros. Ut igitur quid molirentur, quo nocere possent laboribus Virorum Celeberrimorum, non modo expilare aliorum scripta, iniquum ferre de iis judicium, sed Nostros fraudis atque socordiae, ac si mentem Auctorum vel perverterint, vel ad minimum non fuerint assecuti, vel optima omiserint, haud obscure insimulare sunt aggressi. Quid mirum Auditores? Qui nihil ipsi in vulgus protrudere queunt, quo famam aucupentur, aliorum laedere habent necessum. Calumninare audacter, semper aliquid haeret. At hoc dabimus iis, quoniam ingeneratum est otiosis, quales & ipsi videri volunt. Istud autem non potest non apud Vos bilem movere, si pensitemus, quid animo intendant. In scenam prodit inepte philosophans Davides aliquis. Deridentur Logicorum libelli, quoniam nil nisi praedicabilia & Praedicamenta, figu ras syllogismorum continent. Inepti sunt Physici, nam cum larvis pugnant, dum pro materia prima, qualitatibus occultis velut pro aris & focis certant. Ethici & Politici insaniunt, nam prudentiam (ut barbare loquar) genus harum disciplinarum contendunt. causam dicere non dubitaverim. Hic mos A. O. cum in Palaestra nostra viguerit hactenus feliciter, idem hodie coram vobis peroraturo ante oculos versabatur, &, quin sequerer, non diu anxius haesitavi. Nimirum ante aliquot dies non sine laude habita est oratio, qua patrocinium illorum, qui virgula censoria eruditorum scripta minus caute notant, est susceptum. Quoniam igitur integrũ cuivis est judicium, quod otiosi ipsi, quamvis limites excedant, sibi vindicant, invasit animum meum lubido, labores istorum homuncionum, ut inconsultos, in optimos viros injurios, noxios, ineptos improbandi. Vos Auditores, benevole dicentem audietis, &, si liberius sententiam meam prompsero, inter privatos parietes, aut, si mavultis, exercitationis gratia dictum putabitis. Ansam, A. O. quae impulcrit id hominum genus ad compilandas schedulas, si conjecturare licet, mera videtur praebuisse invidia, aut potius Cacozelia, ut appellant. Neminem enim fugit, quantus splendor Academiae nostrae apud remotissimas etiam gentes per illos accesserit, qui eruditorum Acta brevibus, sed erudite & summo Judicio doctioribus legenda exhibent. Haec res, quemadmodum digna est, ut invidiam apud omnes pariat, ita male habuit quoque Satyricos nostros. Ut igitur quid molirentur, quo nocere possent laboribus Virorum Celeberrimorum, non modo expilare aliorum scripta, iniquum ferre de iis judicium, sed Nostros fraudis atque socordiae, ac si mentem Auctorum vel perverterint, vel ad minimum non fuerint assecuti, vel optima omiserint, haud obscure insimulare sunt aggressi. Quid mirum Auditores? Qui nihil ipsi in vulgus protrudere queunt, quo famam aucupentur, aliorum laedere habent necessum. Calumninare audacter, semper aliquid haeret. At hoc dabimus iis, quoniam ingeneratum est otiosis, quales & ipsi videri volunt. Istud autem non potest non apud Vos bilem movere, si pensitemus, quid animo intendant. In scenam prodit inepte philosophans Davides aliquis. Deridentur Logicorum libelli, quoniam nil nisi praedicabilia & Praedicamenta, figu ras syllogismorum continent. Inepti sunt Physici, nam cum larvis pugnant, dum pro materia prima, qualitatibus occultis velut pro aris & focis certant. Ethici & Politici insaniunt, nam prudentiam (ut barbare loquar) genus harum disciplinarum contendunt. <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0025" n="19"/> causam dicere non dubitaverim. Hic mos A. O. cum in Palaestra nostra viguerit hactenus feliciter, idem hodie coram vobis peroraturo ante oculos versabatur, &, quin sequerer, non diu anxius haesitavi. Nimirum ante aliquot dies non sine laude habita est oratio, qua patrocinium illorum, qui virgula censoria eruditorum scripta minus caute notant, est susceptum. Quoniam igitur integrũ cuivis est judicium, quod otiosi ipsi, quamvis limites excedant, sibi vindicant, invasit animum meum lubido, labores istorum homuncionum, ut inconsultos, in optimos viros injurios, noxios, ineptos improbandi.</p> <p>Vos Auditores, benevole dicentem audietis, &, si liberius sententiam meam prompsero, inter privatos parietes, aut, si mavultis, exercitationis gratia dictum putabitis.</p> <p>Ansam, A. O. quae impulcrit id hominum genus ad compilandas schedulas, si conjecturare licet, mera videtur praebuisse invidia, aut potius Cacozelia, ut appellant. Neminem enim fugit, quantus splendor Academiae nostrae apud remotissimas etiam gentes per illos accesserit, qui eruditorum Acta brevibus, sed erudite & summo Judicio doctioribus legenda exhibent. Haec res, quemadmodum digna est, ut invidiam apud omnes pariat, ita male habuit quoque Satyricos nostros. Ut igitur quid molirentur, quo nocere possent laboribus Virorum Celeberrimorum, non modo expilare aliorum scripta, iniquum ferre de iis judicium, sed Nostros fraudis atque socordiae, ac si mentem Auctorum vel perverterint, vel ad minimum non fuerint assecuti, vel optima omiserint, haud obscure insimulare sunt aggressi. Quid mirum Auditores? Qui nihil ipsi in vulgus protrudere queunt, quo famam aucupentur, aliorum laedere habent necessum. Calumninare audacter, semper aliquid haeret.</p> <p>At hoc dabimus iis, quoniam ingeneratum est otiosis, quales & ipsi videri volunt. Istud autem non potest non apud Vos bilem movere, si pensitemus, quid animo intendant. In scenam prodit inepte philosophans Davides aliquis. Deridentur Logicorum libelli, quoniam nil nisi praedicabilia & Praedicamenta, figu ras syllogismorum continent. Inepti sunt Physici, nam cum larvis pugnant, dum pro materia prima, qualitatibus occultis velut pro aris & focis certant. Ethici & Politici insaniunt, nam prudentiam (ut barbare loquar) genus harum disciplinarum contendunt. </p> </div> </body> </text> </TEI> [19/0025]
causam dicere non dubitaverim. Hic mos A. O. cum in Palaestra nostra viguerit hactenus feliciter, idem hodie coram vobis peroraturo ante oculos versabatur, &, quin sequerer, non diu anxius haesitavi. Nimirum ante aliquot dies non sine laude habita est oratio, qua patrocinium illorum, qui virgula censoria eruditorum scripta minus caute notant, est susceptum. Quoniam igitur integrũ cuivis est judicium, quod otiosi ipsi, quamvis limites excedant, sibi vindicant, invasit animum meum lubido, labores istorum homuncionum, ut inconsultos, in optimos viros injurios, noxios, ineptos improbandi.
Vos Auditores, benevole dicentem audietis, &, si liberius sententiam meam prompsero, inter privatos parietes, aut, si mavultis, exercitationis gratia dictum putabitis.
Ansam, A. O. quae impulcrit id hominum genus ad compilandas schedulas, si conjecturare licet, mera videtur praebuisse invidia, aut potius Cacozelia, ut appellant. Neminem enim fugit, quantus splendor Academiae nostrae apud remotissimas etiam gentes per illos accesserit, qui eruditorum Acta brevibus, sed erudite & summo Judicio doctioribus legenda exhibent. Haec res, quemadmodum digna est, ut invidiam apud omnes pariat, ita male habuit quoque Satyricos nostros. Ut igitur quid molirentur, quo nocere possent laboribus Virorum Celeberrimorum, non modo expilare aliorum scripta, iniquum ferre de iis judicium, sed Nostros fraudis atque socordiae, ac si mentem Auctorum vel perverterint, vel ad minimum non fuerint assecuti, vel optima omiserint, haud obscure insimulare sunt aggressi. Quid mirum Auditores? Qui nihil ipsi in vulgus protrudere queunt, quo famam aucupentur, aliorum laedere habent necessum. Calumninare audacter, semper aliquid haeret.
At hoc dabimus iis, quoniam ingeneratum est otiosis, quales & ipsi videri volunt. Istud autem non potest non apud Vos bilem movere, si pensitemus, quid animo intendant. In scenam prodit inepte philosophans Davides aliquis. Deridentur Logicorum libelli, quoniam nil nisi praedicabilia & Praedicamenta, figu ras syllogismorum continent. Inepti sunt Physici, nam cum larvis pugnant, dum pro materia prima, qualitatibus occultis velut pro aris & focis certant. Ethici & Politici insaniunt, nam prudentiam (ut barbare loquar) genus harum disciplinarum contendunt.
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
| URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724 |
| URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724/25 |
| Zitationshilfe: | Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724, S. 19. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724/25>, abgerufen am 23.11.2024. |
