Weise, Christian: Die drey ärgsten Ertz-Narren. 2. Aufl. 1673.
Sein Informator merckte den Braten/ Das
Sein Informator merckte den Braten/ Das
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <p> <pb facs="#f0148" n="142"/><lb/> <hi rendition="#aq">autem fieri pace honoratiſſimi parentis tui,<lb/> non deſpero.</hi> </p><lb/> <p>Sein <hi rendition="#aq">Informator</hi> merckte den Braten/<lb/> und gab derhalben vor/ er koͤnte ihn beſſer<lb/><hi rendition="#aq">examini</hi>ren/ und ſolches muſte <hi rendition="#aq">Gelanor</hi> ge-<lb/> ſchehen laſſen. Da fielen nun hohe <hi rendition="#fr">F</hi>ragen<lb/> vor/ welche in dieſen ſchweren Zeiten manchem<lb/><hi rendition="#aq">Doctor</hi> ſolten zu ſchaffen machen. Endlich<lb/> als dieſe Fragen kamen: <hi rendition="#aq">Quid eſt metaphy-<lb/> ſica? R. eſt Scientia Entis quatenus Ens.<lb/> Quid eſt Ens? R. Ens eſt quod habet eſſen-<lb/> tiam. Quid eſt eſſentia? eſt primus rei con-<lb/> ceptus.</hi> Da fiel ihm <hi rendition="#aq">Gelanor</hi> in die Rede:<lb/><hi rendition="#aq">Metaphyſica cujus generis? cujus declina-<lb/> tionis?</hi> der Knabe ſah dẽ <hi rendition="#aq">Informator</hi> an/ gleich<lb/> als wolte er ſagen/ was ſind das vor roth-<lb/> welliſche Sachen? dieſer aber entſchuldigte<lb/> ſich/ dergleichen Dinge waͤren dem Knaben<lb/> nichts nuͤtze/ indẽ er ihm dz Latein alles <hi rendition="#aq">ex uſu</hi><lb/> beybringen koͤnte. <hi rendition="#aq">Gelanor</hi> muſte ſich ab-<lb/> weiſen laſſen: Allein als weiter gefragt wur-<lb/> de/ <hi rendition="#aq">Polonia, eſtne regnum aut eſt Ariſto-<lb/> cratia?</hi> und der Knabe ſagte: <hi rendition="#aq">eſt Ariſtocra-<lb/> tia.</hi> <hi rendition="#fr">F</hi>ieng er noch einmahl an: <hi rendition="#aq">mi adoleſcen-<lb/> tule, dicis, Poloniam eſſe Ariſtocratiam. Ego<lb/> ſic argumentor: ubi Rex propria authori-<lb/> tate Epiſcopos & Senatores eligit, ibi non<lb/> eſt Ariſtocratia. Atqui in Polonia &c. E.</hi><lb/> <fw place="bottom" type="catch">Das</fw><lb/></p> </div> </body> </text> </TEI> [142/0148]
autem fieri pace honoratiſſimi parentis tui,
non deſpero.
Sein Informator merckte den Braten/
und gab derhalben vor/ er koͤnte ihn beſſer
examiniren/ und ſolches muſte Gelanor ge-
ſchehen laſſen. Da fielen nun hohe Fragen
vor/ welche in dieſen ſchweren Zeiten manchem
Doctor ſolten zu ſchaffen machen. Endlich
als dieſe Fragen kamen: Quid eſt metaphy-
ſica? R. eſt Scientia Entis quatenus Ens.
Quid eſt Ens? R. Ens eſt quod habet eſſen-
tiam. Quid eſt eſſentia? eſt primus rei con-
ceptus. Da fiel ihm Gelanor in die Rede:
Metaphyſica cujus generis? cujus declina-
tionis? der Knabe ſah dẽ Informator an/ gleich
als wolte er ſagen/ was ſind das vor roth-
welliſche Sachen? dieſer aber entſchuldigte
ſich/ dergleichen Dinge waͤren dem Knaben
nichts nuͤtze/ indẽ er ihm dz Latein alles ex uſu
beybringen koͤnte. Gelanor muſte ſich ab-
weiſen laſſen: Allein als weiter gefragt wur-
de/ Polonia, eſtne regnum aut eſt Ariſto-
cratia? und der Knabe ſagte: eſt Ariſtocra-
tia. Fieng er noch einmahl an: mi adoleſcen-
tule, dicis, Poloniam eſſe Ariſtocratiam. Ego
ſic argumentor: ubi Rex propria authori-
tate Epiſcopos & Senatores eligit, ibi non
eſt Ariſtocratia. Atqui in Polonia &c. E.
Das
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/weise_ertznarren_1672 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/weise_ertznarren_1672/148 |
Zitationshilfe: | Weise, Christian: Die drey ärgsten Ertz-Narren. 2. Aufl. 1673, S. 142. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/weise_ertznarren_1672/148>, abgerufen am 16.02.2025. |